Ιταλία Milano per sempre

[TRAVELLER 3]

φιλη marydim διαβασα προσεκτικα οσα εγραψες για το μιλανο.εγω ακουγα να σου πω την αληθεια απο πολλους πως το μιλανο ειναι βιομηχανικο και δεν αξιζει πολυ.εψαχνα παντα την ευκαιρια για να παω να δω τον duomo.με εντυπωσιαζαν οι φωτογραφιες του.ετσι πριν 2 χρονια αξιωθηκα με αφορμη εναν αγωνα μπασκετ να παω τελικα στο μιλανο.δεν θελω να σε στεναχορησω αλλα εκτος απο την πλατεια του duomo και την στοα vittorio emmanuele δεν βρηκα κατι να με εντυπωσιασει.μουνταδα και μια ασχημια αρχιτεκτονικη.βεβαια με ολα αυτα που διαβασα απο εσενα εμαθα καποια καινουρια πραγματα και την επομενη φορα θα τα ακουλουθησω και ισως με αλλαξουν αποψη.

 

[marydim]

Δεν με στενοχωρείς καθόλου και σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις όλη την ιστοριούλα μου (γιατί για να λέμε και την αλήθεια είναι λίγο μεγαλούτσικη τώρα που την ξαναβλέπω) και φυσικά να την σχολιάσεις.

Είναι λογικό στον καθένα να αρέσουν διαφορετικές πόλεις και ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν θα είχαμε τόσες πολλές ταξιδιωτικές ιστορίες στο travelstories!

Είναι κοινά αποδεκτό ότι το Μιλάνο δεν είναι και η ομορφότερη πόλη στον κόσμο και μέχρι 2- 3 χρόνια πριν δεν ήταν και κατάλληλα προβεβλημένη και έτσι έχει περάσει στον κόσμο η εικόνα μιας άσχημης βιομηχανικής μεγαλούπολης της Βόρειας Ιταλίας που πέρα από το Ντουόμο δεν έχει τίποτα άλλο να δείξει.

Έχει όμως το καλό ότι είναι μια πόλη που δεν βρεθείς ποτέ στη θέση να αναρωτηθείς "τι άλλο να κάνω τώρα για να περάσει η ώρα" και για εμένα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας αυτό.

 

[marydim]

Navigli

Κάπως έτσι επιστρέψαμε νύχτα πια (Νοέμβριος ήταν και νύχτωνε πολύ νωρίς) στην πλατεία Ντουόμο και αποφασίσαμε να χαζέψουμε βιβλία και περιοδικά και στη συνέχεια να πιούμε κάτι στο μπαρ του βιβλιοπωλείου Mondadori που είναι ακριβώς απέναντι από την είσοδο της Γκαλερία. Περάσαμε κανά δίωρο πολύ ευχάριστα καθώς τα βιβλία και τα περιοδικά είναι μια από τις μεγάλες μας αγάπες. Βρήκα τι θα έπαιρνα το επόμενο πρωί και αράξαμε στο μπαρ. Η καφετέρια- μπαρ του βιβλιοπωλείου είχε πολύ κόσμο αλλά η αδερφή μου που μας είχε παρατήσει λίγο νωρίτερα, καθώς βαρέθηκε να κοιτάει περιοδικά και βιβλία που δεν καταλάβαινε λέξη, είχε καταφέρει να πιάσει λίγο χώρο στη μπάρα όταν πήγαμε να την βρούμε. Ήπιαμε κρασί και τσιμπολογήσαμε 1-2 μεζεδάκια από αυτά που βρίσκονταν πάνω στη μπάρα (μπαγκετούλα με τυρί κρέμα το ένα και κριτσίνι με κάποιο είδος αλλαντικού το δεύτερο).

Οι Ιταλοί έχουν την συνήθεια μετά τη δουλειά τους αλλά κυρίως πριν το δείπνο τους να πίνουν ένα ποτάκι παρέα με φίλους, συνάδελφους, κτλ. Αυτό οι Ιταλοί το ονομάζουν απεριτίβο (aperitivo) και ουσιαστικά σκοπός της κατανάλωσης του αλκοόλ είναι να ανοίξει η όρεξη πριν το κυρίως γεύμα. Η Ιταλία θεωρείται η πατρίδα του απεριτίφ στη σύγχρονη ιστορία καθώς ξεκίνησε από το Τορίνο λίγα χρόνια πριν το 1800 και εξαπλώθηκε πρώτα στην Ιταλία και στη συνέχεια στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά γενικά οι ρίζες της συγκεκριμένης συνήθειας χάνονται στα βάθη των χιλιετηρίδων. Οι άγραφοι κανόνες του απεριτίφ λένε ότι πρέπει να πίνεται αργά, σε χαλαρό περιβάλλον και δεν πρέπει να ξεπερνάει το ένα ποτό ενώ γνωστά απεριτίφ είναι το βερμούτ, το μαρτίνι, το λικέρ, η σαμπάνια, το κρασί, το κονιάκ αλλά και το δικό μας ούζο (αυτά τουλάχιστον γνωρίζω).

Όλα αυτά είναι καλό να συνοδεύονται από ένα γρήγορο, απλό και νόστιμο σνακ. Έτσι τα διάφορα μπαρ και καφέ, ακολουθώντας την παράδοση, ετοιμάζουν πιατέλες με μεζεδάκια ώστε να τσιμπολογούν οι πελάτες τους κάτι καθώς απολαμβάνουν το ποτό τους (Φανταστείτε ότι είναι κάτι σαν το δικό μας μεζέ που συνοδεύει το ούζο σε κάποια παραδοσιακά μαγαζιά). Φυσικά, παρέχονται δωρεάν ή για την ακρίβεια περιλαμβάνονται στην τιμή του ποτού. Οι ποικιλίες και οι ποσότητες στα μεζεδάκια ποικίλουν ανάλογα το καφέ- μπαρ. Στο συγκεκριμένο που ήμασταν τα μεζεδάκια ήταν 2-3 ειδών αλλά υπάρχουν και μπαράκια που προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία και ποσότητα! Πραγματικά δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο πόσο καλό είναι το καφέ ή εξαρτάται από το μεράκι, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των ιδιοκτητών ή των μπάρμεν.

Εμείς φαίνεται ότι δεν διαλέξαμε και το καταλληλότερο απεριτίβο γιατί δεν μας άνοιξε και ιδιαίτερα η όρεξη! Έτσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως το Ναβίλι και να πάμε για φαγητό κάπου εκεί κοντά. Από το Ντουόμο ως την Porta Ticinese (Πόρτα Τιτσινέζε) είναι καμιά ώρα περπάτημα (γύρω στα τρία χιλιόμετρα νομίζω) αλλά δεν καταλαβαίνεις καθόλου την απόσταση γιατί το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι γεμάτο βιτρίνες (ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί μας πήρε μια ώρα!) αφού διασχίζεις τόσο τη Via Torino όσο και τη Corso di Porta Ticinese. Βέβαια, αν κάποιος δεν έχει διάθεση να περπατήσει παίρνει το τραμ Νο 3 και φθάνει μετά από λίγα λεπτά στην piazza XXIV Maggio (Βέντι κουάτρο Μάτζιο= 24 Μαΐου), αντικρίζει την πύλη και λίγα μέτρα πιο κάτω αρχίζει τις βόλτες στην περιοχή του Νavigli. Navigli λέγεται η περιοχή γύρω από το παλιό λιμάνι, τη Darsena, και τα παλιά κανάλια της πόλης που χρησιμοποιούνταν ως θαλάσσιοι δρόμοι για τη μεταφορά εμπορευμάτων στο τότε Μεδιολάνο. Όταν στην πορεία του χρόνου τα πράγματα άλλαξαν, και οι μεταφορές γίνονταν με τρένα, αυτοκίνητα και αεροπλάνα, και τα πλοία παραμερίστηκαν η περιοχή άρχισε να ερημώνει και να υποβαθμίζεται. Και μια υποβαθμισμένη περιοχή είναι πάντα η καλύτερη περίπτωση για τους επιχειρηματίες της νύχτας! Έτσι οι αποθήκες έγιναν εστιατόρια, μπαρ, κλαμπ, ατελιέ, γκαλερί, βιβλιοπωλεία, στούντιο, καταστήματα, κτλ, οι παρόχθιοι δρόμοι πεζοδρομήθηκαν και έτσι όλο το Navigli μετατράπηκε ξανά σε μια ζωντανή περιοχή όπως φαντάζομαι θα ήταν και κάποτε λόγω του λιμανιού. Η περιοχή γίνεται πιο όμορφη όταν τα κανάλια έχουν νερό και μπορείτε να φτάσετε ως εκεί και με την πράσινη γραμμή του μετρό (γραμμή 2). Θα κατεβείτε στη στάση Porta Genova.

Επειδή, όμως, όσο προχωρούσε η νύχτα τόσο περισσότερο κρύο έκανε, είπαμε να αφήσουμε τις βόλτες στο Naviglio Grande και στο Naviglio Pavese για κάποια άλλη φορά και να πάμε κατευθείαν για φαγητό. Εκεί κοντά ήταν μια πιτσαρία που το μικρό βιβλιαράκι- οδηγός που είχα μαζί μου (ένα mini guide για το Μιλάνο που είχε βγάλει το Passport προ αμνημόνευτων ετών, σχεδόν όταν ξεκίνησε να εκδίδεται το περιοδικό) την πρότεινε ως καλή επιλογή. Η pizzeria "La Magolfa" είναι στο νούμερο 15 της Via Magolfa και θα τη βρείτε εύκολα αν στρίψετε δεξιά ενώ βαδίζετε προς τα κάτω στην παρόχθια οδό του Naviglio Pavese και αφού έχετε περάσει τη γέφυρα του ομώνυμου καναλιού (κρίμα που δεν ξέρω να προσθέτω χάρτη γιατί αμφιβάλλω αν θα καταλάβει κάποιος που είναι!).

Η πιτσαρία ήταν γεμάτη από Ιταλούς (εκτός από τα γκαρσόνια που μια πολυεθνική ταυτότητα την είχαν) και είχε τρομερή φασαρία. Στην αρχή μας είπαν ότι δεν έχουν τραπέζι αλλά εκείνη την ώρα έτυχε να σηκωθεί μια παρέα και έτσι μπορέσαμε και βολευτήκαμε σε μια γωνιά. Το σέρβις ήταν αστραπιαίο και μέχρι να κάτσουμε είχαμε ήδη και τους καταλόγους στο χέρια! Ήταν όλο το μενού στα ιταλικά αλλά ευτυχώς τα κορίτσια είχαν πολύ μεγάλη οικειότητα με την ιταλική κουζίνα (καλά, πίτσες και μακαρονάδες περιείχε κυρίως το μενού) και έτσι δεν χρειάστηκαν ιδιαίτερη βοήθεια. Εκ πρώτης όψης οι τιμές του καταλόγου μας παραξένεψαν λίγο και άρχισα να διαβάζω τα ψιλά γράμματα ψάχνοντας για κρυφές χρεώσεις. Δεν υπήρχαν, όμως, αλλά και πάλι δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι οι τιμές που βλέπαμε ήταν οι πραγματικές! Μιλάμε για μακαρονάδες και πίτσες που οι τιμές τους ήταν χαμηλότερες από τις τιμές του L' Artigiano που έχω στη γειτονιά μου (που είναι και από τα φθηνά delivery της Κορίνθου)! Αποφασίσαμε να παραγγείλουμε και ότι είναι να πληρώσουμε, ας πληρώσουμε! Το παρακάναμε βέβαια λίγο με αποτέλεσμα να μείνουν σχεδόν τα μισά φαγητά στο τέλος αφού οι ποσότητες στα πιάτα ήταν μεγάλες. Οι γεύσεις τους πάντως δεν θα μας συντροφεύουν για πάντα! Δεν περάσαμε όμως άσχημα και ο λογαριασμός στο τέλος μας προξένησε χαμόγελα γιατί είχαμε φάει τόσο φθηνά (όσο πουθενά?)! Και για να σας λύσω την απορία: τρεις μακαρονάδες, μια πίτσα (σε ξυλόφουρνο), μια foccacia με γαρνιτούρα, άλλη μια foccacia που δεν θυμάμαι να την παραγγείλαμε, μια σαλάτα, κρασί, μια μπύρα και ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό στην τιμή των 33 Ευρώ και κάτι!!!

Και αφού μας έμειναν χρήματα αποφασίσαμε να τα δαπανήσουμε σε αλκοόλ. Η αδερφή μου έπαθε την πλάκα της όταν είδε τόσο κόσμο σε κάθε πιθανό σημείο των παρόχθιων οδών του Ναβίλι, να πίνει χαλαρά το ποτό του, να συζητάει και να περνάει καλά μέσα στο ψοφόκρυο! Είπαμε να το δοκιμάσουμε και εμείς αφού έτσι κι αλλιώς δεν βρήκαμε μια γωνίτσα στο εσωτερικό κανενός από τα μπαρ που ήταν στο διάβα μας για να χωθούμε, αλλά άλλο εμείς άλλο οι Μιλανέζοι! Στο 15λεπτο και λίγο πριν γίνουμε σαν τις (παγό)κολόνες της Porta Ticinese από το κρύο αποχαιρετήσαμε την προσπάθεια και κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στον κόσμο τρέξαμε να πάρουμε το τραμ μήπως και προλάβουμε το τελευταίο τρένο του μετρό.

 

[marydim]

Τα κατάφερα να φτιάξω ένα πρόχειρο χάρτη και μάλιστα και να τον προσθέσω. Κρίμα που δεν μπορώ να τον ενσωματώσω στην ιστορία.

Επειδή όμως τώρα δεν ξέρω τι έκανα και δεν εμφανίζεται θα τον ξαναπροσθέσω!

 

[marydim]

[GMAP]<iframe width="425" height="350" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&amp;oe=UTF8&amp;hl=el&amp;msa=0&amp;msid=111578703789681946742.000469bdccca1c3867dda&amp;ll=45.451737,9.178203&amp;spn=0.002634,0.00456&amp;z=17&amp;output=embed"></iframe><br /><small>Προβολή <a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&amp;oe=UTF8&amp;hl=el&amp;msa=0&amp;msid=111578703789681946742.000469bdccca1c3867dda&amp;ll=45.451737,9.178203&amp;spn=0.002634,0.00456&amp;z=17&amp;source=embed" style="color:#0000FF;text-align:left">Via Magolfa- Milano</a> σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους</small>[/GMAP]

Τώρα ελπίζω να εμφανίζεται!

 

[CakeNet]

Φαίνεται..φαίνεται!

Ευχαριστούμε και γι' αυτή την συμβουλή! Πιστεύεις ότι αξίζει να πάμε εκεί για φαγητό ένα βράδυ;

 

[Samion]

άψογη η συνέχεια της ιστορίας marydim! συνέχισε έτσι. πολλές φορές οι πρακτικές πληροφορίες λείπουν.
δεν το ήξερα από πού ξεκίμησε το aperitivo. σίγουρα πήρε τα πάνω του τα τελευταία χρόνια στο Μιλάνο και γι αυτό μάλλον στο νότο το θεωρούν μιλανέζικη συνήθεια. Εκεί με την εφαρμογή του 9-5 ωραρίου καθιερώθηκε αυστηρά στην αρχή 18-19 σαν ωράριο. γι' αυτό και στο νότο δεν είναι τόσο δημοφιλές. άλλα ωράρια. πάντως σερβίρεται ως και τις 20.00. Στο Μιλάνο ξεκίνησε ως bianchino (κρασί λευκό αφρίζον) αλλά η καλύτερη επιλογή τώρα σε καλό μπαρ είναι aperitivo di casa, να αφεθούμε στη φαντασία του μπάρμαν που δημιουργεί ένα που χαρακτηρίζει το μαγαζί.
Στα navigli ειναι όντως ιεροτελεστία..πάγκοι γεματοι με μεζέδες, ως και σελφ σέρβις..

 

[marydim]

Πιστεύεις ότι αξίζει να πάμε εκεί για φαγητό ένα βράδυ;

Ένα απόγευμα προς βράδυ να φτάσετε ως εκεί είτε για φαγητό είτε για ποτό.

 

[XRISTOS71]

χρήσιμες και πρακτικές πληροφορίες marydim

η photo όλα τα λεφτά πάντως και είναι και μεσημέρι

 

[marydim]

άψογη η συνέχεια της ιστορίας marydim! συνέχισε έτσι. πολλές φορές οι πρακτικές πληροφορίες λείπουν.
δεν το ήξερα από πού ξεκίμησε το aperitivo. σίγουρα πήρε τα πάνω του τα τελευταία χρόνια στο Μιλάνο και γι αυτό μάλλον στο νότο το θεωρούν μιλανέζικη συνήθεια. Εκεί με την εφαρμογή του 9-5 ωραρίου καθιερώθηκε αυστηρά στην αρχή 18-19 σαν ωράριο. γι' αυτό και στο νότο δεν είναι τόσο δημοφιλές. άλλα ωράρια. πάντως σερβίρεται ως και τις 20.00. Στο Μιλάνο ξεκίνησε ως bianchino (κρασί λευκό αφρίζον) αλλά η καλύτερη επιλογή τώρα σε καλό μπαρ είναι aperitivo di casa, να αφεθούμε στη φαντασία του μπάρμαν που δημιουργεί ένα που χαρακτηρίζει το μαγαζί.
Στα navigli ειναι όντως ιεροτελεστία..πάγκοι γεματοι με μεζέδες, ως και σελφ σέρβις..

Για να πω την αλήθεια, δεν ήξερα ότι θεωρείται Μιλανέζικη συνήθεια!
Πάντως, την καλύτερη εμπειρία aperitivo την έχω ζήσει, χρόνια πριν, σε ένα μικρό καφέ- μπαρ στη Μπολόνια που πρόσφεραν ένα πολύ ωραίο κόκκινο βερμούτ (άγνωστης ονομασίας τουλάχιστον για μένα) και η ποικιλία και κυρίως η ποσότητα στους μεζέδες ήταν τέτοια ώστε να χορτάσει ένα ολόκληρο χωριό!!! Στο τέλος δεν κρατήθηκα και ρώτησα τους κυρίους στο μπαρ αν αυτό συμβαίνει κάθε μέρα. Η απάντηση φυσικά ήταν αρνητική! Απλά εκείνη την ημέρα γιόρταζαν τα 10 χρόνια λειτουργίας του μαγαζιού!

 

[marydim]

χρήσιμες και πρακτικές πληροφορίες marydim

η photo όλα τα λεφτά πάντως και είναι και μεσημέρι

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και τόσο γευστική η focaccia όσο φαίνεται στη φώτο!
Αλλά για το σημερινό μεσημεράκι μια χαρά θα ήταν!

 

[taver]

Στα navigli ειναι όντως ιεροτελεστία..πάγκοι γεματοι με μεζέδες, ως και σελφ σέρβις..

Στο Τορίνο αυτό είναι το standard - παντού "μπουφές".