Μαδαγασκάρη Madagascar 2018. Ταξιδιωτικές ιστορίες ολικής αλέσεως (δεν περιέχουν γλουτένη).

[Basile Metallinos]

Τέσσερις τα ξημερώματα και οι ήχοι ήταν ανατριχιαστικοί... Πεπεισμένος ότι άκουγα καθαρά τον ερχομό ενός διψασμένου για αίμα λυκανθρώπου που περπατάει με σάλτα στο δωμάτιο, άναψα τον φακό μου, σφίγγοντας στο άλλο χέρι τον ελβετικό σουγιά. Ένας τεράστιος αρουραίος κι ένα κίτρινο φίδι είχαν σκορπίσει τα φρούτα μου στο πάτωμα, κάνοντας νταηλίκια γύρω από μια σακκούλα με χυμένα φιστίκια.
Πετάχτηκα απ΄το κρεββάτι κι έμεινα μετέωρος σαν hovercraft...
Μιας και δεν έχω καταλήξει ακόμη σε οριστικά συμπεράσματα για τις αντιδράσεις των φιδιών της Μαδαγασκάρης, προτίμησα να πηδήξω αλαφιασμένος από το παράθυρο, έξω από την ξύλινη καλύβα φωνάζοντας την παντρόνα.
Από την διπλανή καλύβα βγήκε ένας 65άρης Αυστριακός συνταξιούχος, που έφτασε στη Μαδαγασκάρη με ποδήλατο, ρωτώντας τι συμβαίνει, με βλέμμα αυστηρό ...σαν καρδινάλιος του Ελ Γκρέκο, ενώ εμφανίστηκε και η τεραστίων διαστάσεων παντρόνα, που θα την χαρακτήριζες ομορφούλα μόνο αν την έβλεπες μέσα από αρνητικό ακτινολογικό φιλμ...
Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν ήμουν διατεθημένος να μοιραστώ την κρεββατοκάμαρά μου μ' ένα ερπετό κι ένα τρωκτικό, αποστρέφοντας το βλέμμα μου, φοβούμενος μήπως αν την κοιτούσα κατάματα ...προσέβαλα το luxury bungalow που διαφήμιζε στο διαδικτυακό site, όπου ενέδωσα τουμπαρισμένος απ΄τις παραληρηματικές περιγραφές της. Άλλωστε οποιοδήποτε παράπονο για το δωμάτιο ...δοκίμαζε τη συνοφρύωσή της..
Μπήκε τσαμπουκαλεμένη στην καλύβα μου κι ακούστηκαν κάτι ήχοι σαν γκονγκ... Πρώτος βγήκε ο αρουραίος απ΄την πόρτα, στρίβοντας με τις μπάντες τρομαγμένος για ν΄αποφύγει μια τεράστια παντόφλα που πετούσε σαν καταδιωκτικό Douglas Destroyer καθέτου εφορμήσεως και πέφτοντας σε μια σειρά από μπουκάλια μπύρας του Αυστριακού, σπάζοντας τα δύο τελευταία.
Σε 3-4 λεπτά βγήκε και η παντρόνα κρατώντας το φίδι απ΄την ουρά, κάνοντάς μου νεύμα να μπω μέσα, ενώ μια βαγκνερική γριά απ΄ το γειτονικό bungalow είχε αρχίσει να τσιρίζει στις ψηλότερες νότες της Lucia di Lammermoor...
Περίμενα την παντρόνα έξω απ΄το δωμάτιό της. Σε 3 λεπτά επέστρεψε και πριν προλάβω να διαμαρτυρηθώ, ξάπλωσε σε μια πολυθρόνα παίρνοντας πόζα αρχοντοπουτάνας γερμανικού μπουρδέλου του μεσοπολέμου, επαναλαμβάνοντας χαμογελαστά "votsotsa*-votsotsa, no danger mister Vasilis... good snake no danger mister Vasilis...go to sleep, go to sleep"...
To ερώτημα παραμένει αειθαλές και αρχετυπικό απ' τον Αλμπέρ Καμύ:“Should I kill myself, or have a cup of coffee?”
Η ώρα είχε πάει 5 παρά. Κάθησα στο τραπεζάκι έξω απ' την καλύβα κι ετοίμασα έναν καραβίσιο. Ήρθε κι ο Αυστριακός από δίπλα φέρνοντας και μια καρέκλα. Μεγάλη μάρκα τελικά... Οι καραβίσιοι γίνανε δύο. Αυτός ξεκινούσε το ταξίδι του απ΄τα χαράματα για να γλυτώσει απ΄τον καυτό ήλιο του 20ου παράλληλου νότια του Ισημερινού.
Κάναμε γκεζί για 400 χιλιόμετρα. Οδηγούσα αργά την μικρή μοτοσυκλέτα μου, ανάμεσα στις χιλιάδες λακκούβες και δεν είχαμε πρόβλημα να φτάνουμε μαζί στο επόμενο χωριό για διανυκτέρευση. Περίεργος τύπος, πετάλι τη μέρα και καταχρήσεις τη νύχτα μέχρι πλήρους απόφραξης αρτηριών από λίπη, νικοτίνη και αλκοόλ.
Φτάσαμε μαζί μέχρι τη Sambava. Εκεί διεπίστωσε ότι η ποδηλασία σε χωμάτινο τερέν με λακούβες-παγίδες ελεφάντων, δεν περιλαμβάνονταν στα ατού του ιατρικού του φακέλλου, με αποτέλεσμα να συνεχίσει με το λεωφορείο.
Μετά από 2 βδομάδες τον ξανασυνάντησα στο Ανταναναρίβο στο CGM, ένα Jazz μπαρ που λειτουργούσε μεσημεριανές ώρες στο Analakely, κάπου στο κέντρο. Εκεί κάτι Μαλαγάσιοι τζαζίστες αυτοσχεδίαζαν πάνω σε funky κομμάτια του Fela Kuti , ενώ ο Αυστριακός προσπαθούσε να βρει τις λύσεις για τα υπαρξιακά του προβλήματα στον πάτο ενός μπουκαλιού Dzama-Prestige cuvee' noir...
Δεν προλάβαμε να τα πούμε ούτε να δούμε τους MadaJazz* γιατί έξω γινότανε χαμός.
Έκλεισε το μαγαζί κακήν κακώς και βγήκαμε στην τεράστια σκάλα που οδηγούσε στην Avenue d'Ιndependence. Εκεί στασιαστές κόντρα στη διεφθαρμένη και ληστρική κυβέρνηση (με τις πλάτες των Γάλλων) είχαν στήσει οδοφράγματα και επιτίθεντο κατά των πάνοπλων στρατιωτικών, που βαρούσαν με κανονικές σφαίρες στο ψαχνό. Έξι νεκροί και καμιά πενηνταριά βαριά τραυματίες... Πήγε 6 τ' απόγευμα, έπεσε σκοτάδι και στην πόλη δεν ανάβει δημοτικός φωτισμός. Δεν υπάρχουν αυτονόητα εδώ...
Μαύρο σκοτάδι, πυροβολισμοί, φωτιές ...κόλαση! Αξέχαστη εικόνα-κλωτσιά στα κωλομέρια των δικών μας επαναστατών της μουσταλευριάς ...που έγιναν αναρχομπαχαλάκηδες για να αντιδράσουν στον δεξιό μπαμπά, με τις γοητευτικώς άχρηστες και αχρήστως γοητευτικές "παρεμβάσεις" διαμαρτυρίας...
Χαθήκαμε με τον Αυστριακό μέσα στο πατιρντί... Ο τύπος ήταν πολύ θαρραλέος αφού πέρασε κάθετα τη λεωφόρο, ανάμεσα σε εκτοξευόμενες κοτρόνες και σφαίρες. Άλλωστε είχε περάσει πιό ζόρικες στιγμές στη ζωή του, όταν μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε παρακολουθήσει το moto-ταξιδιωτικό ντοκυμαντέρ "Long Way Round" μέχρι το τέλος...
Η φυσιογνωμία μου που "φέρνει" σε Γάλλο, σε συνδυασμό με 3-4 ξυπόλητους νεαρούς Μαλαγάσιους με μαχαίρια σε μέγεθος κουπιού γόνδολας, να με κοιτάνε περίεργα ...μ΄έπεισε στην απόφαση να ζήσω και το υπόλοιπο αυτού του κενού γρίφου που λέγεται ζωή, ανεβαίνοντας τα 175 σκαλοπάτια προς την οδό Ratsimilaho, σε στιλ Ντάιρον Ρόμπλες!
Την επόμενη μέρα δώσαμε ραντεβού στο bar "Le Glacier" για μπύρες ...giraffes. Οι ταραχές ξανάρχισαν και το μαγαζί οχυρώθηκε πίσω από τα κατεβασμένα μεταλλικά κεπέγκια. Μια οκταμελής ορχήστρα απ' το festival du desert του Μάλι, έπαιζε κι ο Αυστριακός σηκώθηκε να χορέψει. Δεν πρόλαβα να τον αποχαιρετήσω. Τον έχασα όταν διαπίστωσα ότι είχε αποσυρθεί με κάτι ντόπια κορίτσια με ειδίκευση στις χειρομαλάξεις και αυξημένο το δείκτη ευγνωμοσύνης στα κερασμένα coctails…
Ήταν ένα ξεχωριστό ταξίδι... Off the beaten track!
Πιστός πάντα στην τέχνη της ατέλειας και του διαρκούς σφάλματος
.
Καλούς δρόμους ...με κλείσιμο στο μάτι προς το ανεξήγητο!
Cheers!

ΥΓ1. Votsotsa = ποντίκι γίγας της εντόπιας πανίδας
ΥΓ2. Μadajazz = mad a jazz, γνωστή jazz μπάντα στη Μαδαγασκάρη

 

[Basile Metallinos]

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το ταξίδι στη Μαδαγασκάρη, είμαι στη διάθεσή σας.

 

[travelbreak]

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το ταξίδι στη Μαδαγασκάρη, είμαι στη διάθεσή σας.

Τι εννοεις; Αυτο ήταν;
Εδώ βρήκαμε συγγραφεα και ετοιμαζόμουν να απολαύσω τελεια ιστορια. Σε παρακαλώ συνέχισε και θα εχω το λεξικο διπλα μου.

 

[travelbreak]

Βλέπω, έχει η Μαδαγασκάρη ξενοδοχείο με το όνομα της ηρωικής Τριπολιτσάς! Εκεί θα μείνω όταν πάω.
Μήπως ρώτησες αν το έχει Τριπολιτσιώτης;

 

[Basile Metallinos]

Τι εννοεις; Αυτο ήταν;
Εδώ βρήκαμε συγγραφεα και ετοιμαζόμουν να απολαύσω τελεια ιστορια. Σε παρακαλώ συνέχισε και θα εχω το λεξικο διπλα μου.

​

Βλέπω, έχει η Μαδαγασκάρη ξενοδοχείο με το όνομα της ηρωικής Τριπολιτσάς! Εκεί θα μείνω όταν πάω.
Μήπως ρώτησες αν το έχει Τριπολιτσιώτης;

​

1. Δεν είμαι συγγραφέας.

2. Βασανιστικό παραμένει το ερώτημά σου μέχρι σήμερα... Αλλά το τριήμερο του Απριλίου που βρέθηκα στο Ανταναναρίβο, είχε τέτοιες ταραχές που για να πλησιάσεις στο Hotel Tripolitsa με τα κατεβασμένα κεπέγκια θα 'πρεπε να πληρώσεις τέτοιο τίμημα ...που δεν πλήρωσαν ούτε οι Τούρκοι κ' οι Εβραίοι στην άλωση της Τριπολιτσάς.​

 

[travelbreak]

1. Δεν είμαι συγγραφέας.

Δεν χρειάζεται να είσαι διαπιστευμένος και αναγνωρισμένος. Το γράψιμό σου είναι πολύ ιδιαίτερο και είναι από τις λίγες φορές που διάβασα ολόκληρο τόσο μεγάλο κατεβατό, χωρίς φωτογραφίες, σε αυτό το φόρουμ. Συνήθως, όπως πολλοί εδώ μέσα, ξεπετάμε το κείμενο και βλέπουμε τις φωτογραφίες. Το διαβάζουμε αν πρόκειται να πάμε σύντομα στον προορισμό που περιγράφεται.
Ελπίζω όταν θα πάω στο Ανταναναρίβο (για να δούμε πότε!) να μπορέσω να επισκεφτώ την τοπική "Τριπολιτσά".

 

[Παρίσακτος]

Κι εμένα μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, γι' αυτό μην σταματάς, ο λαός διψά για τις παλπ περιπέτειές σου στη Μαδαγασκάρη (ταξιδιωτικές ιστορίες μας τάζεις στον τίτλο, κι όταν μας τάζεις πράγματα δεν ξεμπερδεύεις εύκολα μετά), κι έπειτα και σε ό,τι άλλο μέρος βρεθείς.

Συνήθως, όπως πολλοί εδώ μέσα, ξεπετάμε το κείμενο και βλέπουμε τις φωτογραφίες.

Όντως; Εγώ κάνω το ακριβώς αντίθετο, συνήθως προσπερνάω τις φωτογραφίες. Ειδικά οι ιστορίες που είναι τρεις αράδες, δέκα φωτογραφίες, πέντε φράσεις, άλλες τόσες εικόνες, μου φαίνονται αρκετά κουραστικές και τις παρατάω (γούστα προφανώς). Αφενός γιατί σε ορισμένα μέρη δεν θέλω να έχω βομβαρδιστεί από το πώς είναι (άμα θέλω ειδικά να πάω, θα προτιμούσα να με περιμένουν κι εκπλήξεις), άρα ας το πούμε για λόγους σπόιλερ, αφετέρου γιατί οι αφηγήσεις είναι που κάνουν τη διαφορά, είτε περιέχουν χρηστικές πληροφορίες (είτε σε μορφή οδηγού είτε ως χρονογραφήματα ή αξιολογήσεις) είτε προσωπικά βιώματα (μάλλον το αγαπημένο μου, ειδικά όταν συνδυάζονται με χιούμορ ή/και σασπένς). Αν θέλω να δω πώς είναι ένα μέρος, υπάρχει και ο Γούγλης, που μάλλον θα έχει και πιο επαγγελματικές λήψεις (ή και drone footage πλέον) για τα εν λόγω αξιοθέατα.

 

[travelbreak]

(γούστα προφανώς)

Σίγουρα, εξαρτάται το τι κάνει ο καθένας, από τα γούστα του.

(άμα θέλω ειδικά να πάω, θα προτιμούσα να με περιμένουν κι εκπλήξεις)

Συμφωνώ σε αυτό.
Όμως, αν είναι να πάω κάπου στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, θέλω να ξέρω τα βασικά. Πολλές φορές ρωτώ και εκείνον που πήγε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Όταν όμως μιλάμε για τις άλλες ιστορίες, τα προσωπικά και οι λεπτομέρειες είναι όντως κουραστικά. Εκεί έχει σημασία ο τρόπος γραψίματος.
Γι αυτό λέμε και στον @Basile Metallinos να συνεχίσει το γράψιμο.

 

[Basile Metallinos]

Εγώ κάνω το ακριβώς αντίθετο, συνήθως προσπερνάω τις φωτογραφίες.

Συμφωνούμε απόλυτα! Άλλωστε είμαι του δόγματος "μια λέξη ...χίλιες εικόνες".

 

[travelbreak]

Συμφωνούμε απόλυτα! Άλλωστε είμαι του δόγματος "μια λέξη ...χίλιες εικόνες".

Δεν είχα καμιά αμφιβολία: τόσο ωραία που γράφεις και τόσο λίγες φωτογραφίες που έβαλες στην ιστορία σου.

 

[Vrasidas Cub]

Basile ... υπέροχος όπως πάντα ...

Μακάρι να δώσει ο Θεός να πιούμε ένα τσίπουρο μαζί και ότι άλλο σε δύο ρόδες προκύψει.

Χρόνια Καλά ... με πολλά και γεμάτα εικόνες - γεύσεις και συναισθήματα χλμ.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική