thgr
Member
- Μηνύματα
- 362
- Likes
- 288
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Κάθε ταξίδι στο Παρίσι οφείλει να συνοδεύεται από μια βόλτα στο λόφο της Μονμάρτης. Παρακάτω, λοιπόν, θα παραθέσω μια ενδεικτική διαδρομή που μπορεί να ακολουθήσει κανείς σε περίπτωση που θέλει να επισκεφθεί αυτή τη γοητευτική περιοχή του Παρισιού.
Πριν ξεκινήσω όμως, θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω δυο λόγια για την περιοχή.
Ο λόφος της Μονμάρτης βρίσκεται βόρεια του Παρισιού και αποτελεί το ψηλότερο σημείο της πόλης. Το όνομα Μονμάρτη προέρχεται είτε από το “montdesmartyrs” (βουνό των μαρτύρων) καθώς εκεί εκτελέστηκε μεταξύ άλλων ο Saint-Denis, είτε από το “montdeMars” (βουνό του Άρη) γιατί εκεί βρισκόταν κάποιο ιερό αφιερωμένο στο θεό του πολέμου. Τίποτα από τα δύο, όμως, δεν είναι σίγουρο. Σε αντίθεση με κέντρο του Παρισιού, από τη Μονμάρτη απουσιάζουν οι τεράστιες λεωφόροι και η αυστηρή γεωμετρία. Οι στενοί δρόμοι και οι μικρές μονοκατοικίες ανάμεσα στα άλλα κτήρια είναι τα στοιχεία που της προσδίδουν ιδιαίτερη γοητεία. Επιπλέον, η περιοχή αυτή αποτέλεσε για χρόνια τόπο κατοικίας και δημιουργίας διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών όπως του Renoir, του vanGogh, του Picasso, του Modigliani, του Toulouse –Lautrec κ.ά. Στην κορυφή του λόφου είναι χτισμένη η Basilique du Sacré-Cœur, ένα σημείο-ορόσημο της πόλης.
Να σημειώσω ότι η παρακάτω διαδρομή που προτείνω είναι ενδεικτική και ο καθένας μπορεί να την προσαρμόσει στα δικά του ενδιαφέροντα. Τη συγκεκριμένη διαδρομή την είχα κάνει την πρώτη φορά που πήγα στο Παρίσι και είχα επιλέξει ένα αγγλόφωνο tour. Την επανέλαβα και πέρυσι. Όποιος ενδιαφέρεται για το tour μ πορεί να μου στείλει πμ.
Προτεινόμενη διαδρομή
Ξεκινάμε από το σταθμό του μετρό Blanche. Εκεί βρίσκεται το διάσιμο cabaretMoulinRouge (1) όπου λέγεται ότι χορεύτηκε για πρώτη φορά το καν-καν.
Ανηφορίζουμε την οδό Lepic. Στα αριστερά συναντάμε ένα γνώριμο καφέ, το café des 2 moulins (2) όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας Amélie (με συμβούλευσαν ότι το φαγητό εκεί δεν είναι νόστιμο).
Περπατάμε προς τα πάνω μέχρι να βρεθούμε στην οδό Joseph de Maistre. Εκεί υπάρχει μια πάρα πολύ μικρή κρεπερί που κάνει απίστευτες κρέπες.
Συνεχίζουμε διαγώνια πάλι στην οδό Lepic. Ανεβαίνοντας στα δεξία, στον αριθμό 54 της οδού βρίσκεται το σπίτι όπου έζησε για κάποιο διάστημα ο VincentvanGogh μαζί με τον αδερφό του Theo (4).
Ακολουθούμε την οδό προς τα πάνω. Στα αριστερά στον αριθμό 76 ανάμεσα στα δέντρα βρίσκεται ο Moulin de la Galette (5), o ένας από τους 2 δύο μύλους που απομένουν στο λόφο. Ο συγκεκριμένος μύλος έχει μείνει γνωστός και από το αριστούργημα του Renoir bal au Moulin de la Galette, ενώ κατά καιρούς έχουν κρεμάσει διάφορους επάνω του. Λίγο παραπέρα βρίσκεται το εστιατόριο Moulin de la Galette πάνω στο οποίο υπάρχει ο μύλος Radet.
Από το εστιατόριο, στρίβουμε αριστερά στην οδό Girardon και στα είκοσι μέτρα φτάνουμε στην place Marcel Aymé. Εκεί υπάρχει το γλυπτό (6) του ηθοποιού Jean Marais “Le Passe-muraille” (ο άνθρωπος που περπατούσε μέσα από τους τοίχους). Είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Aymé για έναν άνδρα που ανακάλυψε ότι έχει την ικανότητα να περνάει μέσα από τους τοίχους. Για να μην τα πολυλογώ, ο άνδρας αυτός εκμεταλλεύτηκε την ικανότητά του για να πάρει εκδίκηση από τον εργοδότη του αλλά και για μικροκλοπές….. τη συνέχεια της ιστορίας μπορείτε να τη βρείτε στο διαδίκτυo. Είναι πολύ μικρή και ενδιαφέρουσα.
Λίγο πιο κάτω, στο αριστερά βρίσκεται ένα πολύ όμορφο και ήσυχο παρκάκι (placeSuzanneBuisson) (7). Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του Saint-Denis (Άγιος Διονύσιος). Ο Άγιος Διονύσιος ήταν ο αρχιεπίσκοπος του παρισιού (σήμερα θεωρείται αρχιπροστάτης των Γάλλων). Αποκεφαλίστηκε στο λόφο της Μονμάρτης και ο θρύλος θέλει τον Άγιο να σηκώθηκε και να περπάτησε με το κεφάλι στα χέρια του για 10 χιλιόμετρα. Στο σημείο εκείνο χτίστηκε έπειτα η βασιλική του Saint-Denis (πολύ κακόφημη περιοχή) όπου βρίσκονται και οι τάφοι των γάλλων βασιλέων.
Από εκεί συνεχίζουμε στην place Dalida (8). Η πλατεία είναι αφιερωμένη στη Δαλιδά, μια πολύ διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιό ιταλο-αιγυπτικαής καταγωγής, η οποία ήταν αγαπητή παγκοσμίως. Στην πλατεία υπάρχει η προτομή της Δαλιδάς. Η παράδοση θέλει τους περαστικούς να πιάνουν το στήθος της για καλοτυχία.
Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια, βρισκόμαστε σε ένα μικρό πάρκο. Στα είκοσι μέτρα βρίσκεται η στάση του μετρό Lamarck – Coulaicourt (9).
Παίρνουμε το δρόμο προς τα επάνω (rue del’Abreuvoir). Ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται η εκκλησία. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι ίσως ο πιο όμορφος στην περιοχή.
Έπειτα, στρίβουμε αριστερά. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε το περίφημο Lapin Agile (10). Στo συγκεκριμένο καμπαρέ σύχναζαν γνωστοί ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων και ο Picasso. Ο Picasso λέγεται ότι πουλούσε εκεί πίνακες προκειμένου να αγοράσει κρασί. Απέναντι βρίσκεται ένας αμπελώνας (11).
Συνεχίζουμε στη οδό Saint-Vincent. Στο τέλος της οδού θα βρεθούμε σε ένα πάρκο πίσω από την εκκλησία. Από εκεί μπορείτε να βγάλετε πολύ όμορφες φωτογραφίες (12).
Πλέον βρισκόμαστε στην Basilique du Sacré-Cœur. (13) H εκκλησία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και είναι αφιερωμένη στην ιερή καρδιά του Ιησού. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1875 και ολοκληρώθηκε το 1914. Συνδυάζει τρεις αρχιτεκτονικούς τύπους: ρωμαϊκό, βυζαντινό και γοτθικό. Είναι πολύ εντυπωσιακή τόσο το πρωί όσο και το βράδυ)
(14) το καρουζέλ της Μονμάρτης
(15) τελεφερίκ
(16) invader tiles
Δίπλα σχεδόν στην εκκλησία βρίσκεται η placedutertre (17). Στην μικρή αυτή πλατεία μαζεύονται κάθε μέρα καλλιτέχνες και ζωγράφοι για να εκθέσουν τα έργα τους. Μπορείτε να ζητήσετε να σας φτιάξουν το πορτρέτο σας ή μια καρικατούρα (έναντι αμοιβή πάντα). Στην πλατεία υπάρχουν πολλά τουριστικά εστιατόρια και καφέ.
Από την πλατεία, κατηφορίζουμε ακολουθώντας το δρόμο.
Το τελευταίο μέρος της βόλτας περιλαμβάνει το bateau lavoir (18). To bateau lavoir είναι μια κατοικία στην οδό Ravignan 13 όπου άλλοτε κατοικούσαν ζωγράφοι και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Μεταξύ άλλων, εκεί είχαν κατοικήσει κατά καιρούς οι Pablo Picasso, Amedeo Modigliani, Guillaume Apollinaire, Jean Cocteau, Henri Matisse και άλλοι πολλοί. Τις ημέρες που έβρεχε και βροντούσε το σπίτι έτρεμε/έτριζε ολόκληρο θυμίζοντας τα πλοιάρια στο Σηκουάνα, εξ ου και το όνομά του (Για αυτό δεν είμαι απόλυτα σίγουρος). Σε αυτό το σπίτι ο Modigliani μεθυσμένος κατέστρεψε ένα βράδυ τους πίνακες τον φίλων του. Πολλοί λένε, μάλιστα, ότι υπήρχε κόντρα ανάμεσα σε Picasso και Modigliani για το ποιος ήταν καλύτερος ζωγράφος.
Ελπίζω να φανεί χρήσιμο στα επόμενα ταξίδια σας στο Παρίσι.
Να περάσετε όμορφα!
Πριν ξεκινήσω όμως, θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω δυο λόγια για την περιοχή.
Ο λόφος της Μονμάρτης βρίσκεται βόρεια του Παρισιού και αποτελεί το ψηλότερο σημείο της πόλης. Το όνομα Μονμάρτη προέρχεται είτε από το “montdesmartyrs” (βουνό των μαρτύρων) καθώς εκεί εκτελέστηκε μεταξύ άλλων ο Saint-Denis, είτε από το “montdeMars” (βουνό του Άρη) γιατί εκεί βρισκόταν κάποιο ιερό αφιερωμένο στο θεό του πολέμου. Τίποτα από τα δύο, όμως, δεν είναι σίγουρο. Σε αντίθεση με κέντρο του Παρισιού, από τη Μονμάρτη απουσιάζουν οι τεράστιες λεωφόροι και η αυστηρή γεωμετρία. Οι στενοί δρόμοι και οι μικρές μονοκατοικίες ανάμεσα στα άλλα κτήρια είναι τα στοιχεία που της προσδίδουν ιδιαίτερη γοητεία. Επιπλέον, η περιοχή αυτή αποτέλεσε για χρόνια τόπο κατοικίας και δημιουργίας διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών όπως του Renoir, του vanGogh, του Picasso, του Modigliani, του Toulouse –Lautrec κ.ά. Στην κορυφή του λόφου είναι χτισμένη η Basilique du Sacré-Cœur, ένα σημείο-ορόσημο της πόλης.
Να σημειώσω ότι η παρακάτω διαδρομή που προτείνω είναι ενδεικτική και ο καθένας μπορεί να την προσαρμόσει στα δικά του ενδιαφέροντα. Τη συγκεκριμένη διαδρομή την είχα κάνει την πρώτη φορά που πήγα στο Παρίσι και είχα επιλέξει ένα αγγλόφωνο tour. Την επανέλαβα και πέρυσι. Όποιος ενδιαφέρεται για το tour μ πορεί να μου στείλει πμ.
Προτεινόμενη διαδρομή
Ξεκινάμε από το σταθμό του μετρό Blanche. Εκεί βρίσκεται το διάσιμο cabaretMoulinRouge (1) όπου λέγεται ότι χορεύτηκε για πρώτη φορά το καν-καν.
Ανηφορίζουμε την οδό Lepic. Στα αριστερά συναντάμε ένα γνώριμο καφέ, το café des 2 moulins (2) όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας Amélie (με συμβούλευσαν ότι το φαγητό εκεί δεν είναι νόστιμο).
Περπατάμε προς τα πάνω μέχρι να βρεθούμε στην οδό Joseph de Maistre. Εκεί υπάρχει μια πάρα πολύ μικρή κρεπερί που κάνει απίστευτες κρέπες.
Συνεχίζουμε διαγώνια πάλι στην οδό Lepic. Ανεβαίνοντας στα δεξία, στον αριθμό 54 της οδού βρίσκεται το σπίτι όπου έζησε για κάποιο διάστημα ο VincentvanGogh μαζί με τον αδερφό του Theo (4).
Ακολουθούμε την οδό προς τα πάνω. Στα αριστερά στον αριθμό 76 ανάμεσα στα δέντρα βρίσκεται ο Moulin de la Galette (5), o ένας από τους 2 δύο μύλους που απομένουν στο λόφο. Ο συγκεκριμένος μύλος έχει μείνει γνωστός και από το αριστούργημα του Renoir bal au Moulin de la Galette, ενώ κατά καιρούς έχουν κρεμάσει διάφορους επάνω του. Λίγο παραπέρα βρίσκεται το εστιατόριο Moulin de la Galette πάνω στο οποίο υπάρχει ο μύλος Radet.
Από το εστιατόριο, στρίβουμε αριστερά στην οδό Girardon και στα είκοσι μέτρα φτάνουμε στην place Marcel Aymé. Εκεί υπάρχει το γλυπτό (6) του ηθοποιού Jean Marais “Le Passe-muraille” (ο άνθρωπος που περπατούσε μέσα από τους τοίχους). Είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Aymé για έναν άνδρα που ανακάλυψε ότι έχει την ικανότητα να περνάει μέσα από τους τοίχους. Για να μην τα πολυλογώ, ο άνδρας αυτός εκμεταλλεύτηκε την ικανότητά του για να πάρει εκδίκηση από τον εργοδότη του αλλά και για μικροκλοπές….. τη συνέχεια της ιστορίας μπορείτε να τη βρείτε στο διαδίκτυo. Είναι πολύ μικρή και ενδιαφέρουσα.
Λίγο πιο κάτω, στο αριστερά βρίσκεται ένα πολύ όμορφο και ήσυχο παρκάκι (placeSuzanneBuisson) (7). Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του Saint-Denis (Άγιος Διονύσιος). Ο Άγιος Διονύσιος ήταν ο αρχιεπίσκοπος του παρισιού (σήμερα θεωρείται αρχιπροστάτης των Γάλλων). Αποκεφαλίστηκε στο λόφο της Μονμάρτης και ο θρύλος θέλει τον Άγιο να σηκώθηκε και να περπάτησε με το κεφάλι στα χέρια του για 10 χιλιόμετρα. Στο σημείο εκείνο χτίστηκε έπειτα η βασιλική του Saint-Denis (πολύ κακόφημη περιοχή) όπου βρίσκονται και οι τάφοι των γάλλων βασιλέων.
Από εκεί συνεχίζουμε στην place Dalida (8). Η πλατεία είναι αφιερωμένη στη Δαλιδά, μια πολύ διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιό ιταλο-αιγυπτικαής καταγωγής, η οποία ήταν αγαπητή παγκοσμίως. Στην πλατεία υπάρχει η προτομή της Δαλιδάς. Η παράδοση θέλει τους περαστικούς να πιάνουν το στήθος της για καλοτυχία.
Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια, βρισκόμαστε σε ένα μικρό πάρκο. Στα είκοσι μέτρα βρίσκεται η στάση του μετρό Lamarck – Coulaicourt (9).
Παίρνουμε το δρόμο προς τα επάνω (rue del’Abreuvoir). Ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται η εκκλησία. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι ίσως ο πιο όμορφος στην περιοχή.
Έπειτα, στρίβουμε αριστερά. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε το περίφημο Lapin Agile (10). Στo συγκεκριμένο καμπαρέ σύχναζαν γνωστοί ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων και ο Picasso. Ο Picasso λέγεται ότι πουλούσε εκεί πίνακες προκειμένου να αγοράσει κρασί. Απέναντι βρίσκεται ένας αμπελώνας (11).
Συνεχίζουμε στη οδό Saint-Vincent. Στο τέλος της οδού θα βρεθούμε σε ένα πάρκο πίσω από την εκκλησία. Από εκεί μπορείτε να βγάλετε πολύ όμορφες φωτογραφίες (12).
Πλέον βρισκόμαστε στην Basilique du Sacré-Cœur. (13) H εκκλησία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και είναι αφιερωμένη στην ιερή καρδιά του Ιησού. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1875 και ολοκληρώθηκε το 1914. Συνδυάζει τρεις αρχιτεκτονικούς τύπους: ρωμαϊκό, βυζαντινό και γοτθικό. Είναι πολύ εντυπωσιακή τόσο το πρωί όσο και το βράδυ)
(14) το καρουζέλ της Μονμάρτης
(15) τελεφερίκ
(16) invader tiles
Δίπλα σχεδόν στην εκκλησία βρίσκεται η placedutertre (17). Στην μικρή αυτή πλατεία μαζεύονται κάθε μέρα καλλιτέχνες και ζωγράφοι για να εκθέσουν τα έργα τους. Μπορείτε να ζητήσετε να σας φτιάξουν το πορτρέτο σας ή μια καρικατούρα (έναντι αμοιβή πάντα). Στην πλατεία υπάρχουν πολλά τουριστικά εστιατόρια και καφέ.
Από την πλατεία, κατηφορίζουμε ακολουθώντας το δρόμο.
Το τελευταίο μέρος της βόλτας περιλαμβάνει το bateau lavoir (18). To bateau lavoir είναι μια κατοικία στην οδό Ravignan 13 όπου άλλοτε κατοικούσαν ζωγράφοι και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Μεταξύ άλλων, εκεί είχαν κατοικήσει κατά καιρούς οι Pablo Picasso, Amedeo Modigliani, Guillaume Apollinaire, Jean Cocteau, Henri Matisse και άλλοι πολλοί. Τις ημέρες που έβρεχε και βροντούσε το σπίτι έτρεμε/έτριζε ολόκληρο θυμίζοντας τα πλοιάρια στο Σηκουάνα, εξ ου και το όνομά του (Για αυτό δεν είμαι απόλυτα σίγουρος). Σε αυτό το σπίτι ο Modigliani μεθυσμένος κατέστρεψε ένα βράδυ τους πίνακες τον φίλων του. Πολλοί λένε, μάλιστα, ότι υπήρχε κόντρα ανάμεσα σε Picasso και Modigliani για το ποιος ήταν καλύτερος ζωγράφος.
Ελπίζω να φανεί χρήσιμο στα επόμενα ταξίδια σας στο Παρίσι.
Να περάσετε όμορφα!
