Η διήγηση μιας ταξιδιωτικής ιστορίας ευχαριστεί τόσο αυτόν που τη διηγείται, γιατί έτσι ξαναζεί όμορφες στιγμές όσο κι αυτούς που τη διαβάζουν, γιατί έτσι μαθαίνουν χρήσιμες πληροφορίες για μέρη που δεν έχουν επισκεφτεί. Σκοπός της συγκεκριμένης είναι το δεύτερο και γι’ αυτό, θα τη χαρακτήριζα περισσότερο ως μια λίστα συμβουλών για όλους τους ταξιδιώτες που σχεδιάζουν να πάνε στη Νέα Υόρκη (ΝΥ), παρά ως μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος.
1) Πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξεις επίδοξε ταξιδιώτη πριν πας στις ΗΠΑ είναι η έκδοση της esta. Χαίρεσαι όταν μαθαίνεις ότι καταργήθηκε η visa, αλλά η χαρά σου μετριάζει, όταν μαθαίνεις ότι η visaαντικαταστάθηκε από την esta. Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης. Οκ δεν χρειάζεται να πας στην αμερικάνικη πρεσβεία (κλείσε ραντεβού, περίμενε, συνέντευξη κτλπ) αλλά και πάλι στην onlineδιαδικασία πρέπει να δώσεις τα προσωπικά σου στοιχεία και φυσικά έναντι αμοιβής. Η παγίδα βρίσκεται στο ότι εκτός από την επίσημη ιστοσελίδα υπάρχουν πάρα πολλές ιδιωτικές εταιρείες που παρέχουν μεταξύ των άλλων και υπηρεσία έκδοσης esta με πολύ υψηλότερο κόστος. Πραγματικά αυτή η υπερχρέωση είναι αδικαιολόγητη και το χειρότερο είναι ότι αν πατήσεις στο google“esta” ως λέξη-κλειδί θα εμφανιστούν πρώτα οι ιδιωτικές εταιρείες και αρκετά παρακάτω η επίσημη ιστοσελίδα. Έτσι αν δεν είσαι υποψιασμένος και δεν προσέξεις, αντί να πληρώσεις $14 καταλήγεις να πληρώσεις μέχρι και $100. Ευτυχώς η αμερικάνικη πρεσβεία προειδοποιεί σχετικά.
2) Ακόμα κι αν δεν έχεις πιστωτική/χρεωστική κάρτα και αντιπαθείς τη χρήση της, σκέψου σοβαρά πριν φύγεις για Αμερική να βγάλεις. α) Γλιτώνεις από τις προμήθειες στα ανταλλακτήρια συναλλάγματος, β)δεν κουβαλάς μαζί σου μετρητά με τον κίνδυνο να τα χάσεις ή να στα κλέψουν και γ) ΠΑΝΤΟΥ δέχονται πιστωτικές κάρτες (μουσεία, αυτόματοι πωλητές, ταξί, fastfood, εστιατόρια, καφετέριες, supermarket, καταστήματα με souvenirs ...). Ακόμα κι όταν πρόκειται για μεγάλη παρέα θεωρείται σύνηθες να δώσουν όλοι από μια κάρτα για αντίστοιχη χρέωση, ή άλλοι να πληρώσουν μετρητοίς κι άλλοι με κάρτα. Το μόνο που ίσως παραμένει κάπως περίεργο για τα δικά μας τουλάχιστον δεδομένα είναι η χρέωση του φιλοδωρήματος (tip) στην κάρτα. Αφού δεις το λογαριασμό, ο σερβιτόρος παίρνει την κάρτα και κάνει την αντίστοιχη χρέωση και σου φέρνει στη συνέχεια για υπογραφή το διπλό απόκομμα με τη χρέωση (το λογαριασμό) και κενό χώρο για να συμπληρώσεις το tip χειρόγραφα. Ο σερβιτόρος κρατάει το ένα απόκομμα και προσθέτει μετά το tipγια επιπλέον χρέωση στην κάρτα σου. Θεωρητικά αυτή η διαδικασία είναι ασφαλής, αλλά επειδή πρακτικά ποτέ δεν ξέρεις και αν είσαι καχύποπτος, μια εναλλακτική που νομίζω είναι ακίνδυνη είναι να πληρώσεις το λογαριασμό σου κανονικά με την κάρτα και το φιλοδώρημα να το δώσεις μετρητοίς. Έτσι σχετικά με το συνάλλαγμα θα πρότεινα να βγάλεις, άλλα λίγο και να χρησιμοποιείς κυρίως την κάρτα.
3) Σε αυτό το σημείο θα αναπτύξω περισσότερο την έννοια του tipκαι τη σημασία του. Γενικά στις ΗΠΑ είναι άγραφος κανόνας να δίνεις φιλοδώρημα σε αυτόν που σε εξυπηρέτησε (σερβιτόρο, ταξιτζή, αχθοφόρο κτλπ) το 12-18% του λογαριασμού χωρίς να συνυπολογίσεις το φόρο. Οι Αμερικάνοι το υπολογίζουν με ακρίβεια αυτό, είτε όταν το δίνουν, είτε όταν το παίρνουν. Από την άλλη στην Ελλάδα είμαστε πιο χαλαροί στο συγκεκριμένο ζήτημα και το φιλοδώρημα θεωρείται μια ένδειξη ευγνωμοσύνης για εκείνον/εκείνους που μας εξυπηρέτησαν, εφόσον θεωρούμε ότι το αξίζει/-ουν και είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός το αν θα αφήσει και πόσο. Όμως η βασική διαφορά είναι ότι στη ΝY οι σερβιτόροι πληρώνονται με ένα πάρα πολύ μικρό ποσό από τους εργοδότες τους κι έτσι τα κέρδη τους βασίζονται κυρίως στα tips.Το πρόβλημα όταν υπάρχει αυτό το καθεστώς είναι ότι όσοι σε εξυπηρετούν είναι υπερβολικά ευγενικοί, υπερβολικά χαμογελαστοί, υπερβολικά εξυπηρετικοί κι αναρωτιέσαι: το κάνουν επειδή απολαμβάνουν τόσο πολύ τη δουλειά τους και είναι επαγγελματίες ή επειδή περιμένουν κι εκβιάζουν με αυτό τον τρόπο το πιο γενναιόδωρο tip; Φαντάσου ότι έχει καθιερωθεί η προσωπική γνωριμία με τον άνθρωπο που σε εξυπηρετεί, αφού οι Αμερικανοί τρελαίνονται για δημόσιες σχέσεις πάσης φύσεως. Η δικιά μου πάντως εκτίμηση ήταν ότι δεν είναι γνήσια αυτή η συμπεριφορά και τα κίνητρα είναι καθαρά οικονομικά. Φυσικά αν πας σε κατάστημα self-serviceγλιτώνεις από τις προσθαφαιρέσεις για τον υπολογισμό του tip.
4) Για το υπερατλαντικό ταξίδι οπλίσου με υπομονή. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια απευθείας πτήσεις κι έτσι αμέσως το ταξίδι συνολικά ξεπερνάει τις 14 ώρες. Κι όταν φτάσεις επιτέλους στο JFKφρόντισε να έχεις μεγάλα αποθέματα υπομονής, αφού το JFKως πολυσύχναστο αεροδρόμιο φημίζεται για τις ουρές αναμονής και για τον έλεγχο μπορεί να περιμένεις ώρες….Άλλωστε οι Αμερικανοί δεν φημίζονται για το ευέλικτο πνεύμα τους που θα τους επέτρεπε να διαχειριστούν πολύ κόσμο ταυτόχρονα.
5) Τι άλλο να έχεις μαζί σου. Στην Αμερική η τάση του ρεύματος είναι 110 Volts, ενώ στην Ελλάδα 220 Volts, γι’ αυτό ίσως χρειαστεί να πάρεις μαζί σου μετατροπέα τάσης, αν δεν θέλεις να ξεμείνεις από μπαταρία στο κινητό ή στη φωτογραφική μηχανή. Βέβαια πολλοί από τους φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, τις βιντεοκάμερες και άλλου είδους ηλεκτρονικές συσκευές σήμερα έχουν τη δυνατότητα λειτουργίας με διαφορετικές τάσεις ηλεκτρικού ρεύματος. Φρόντισε οι βαλίτσες σου να είναι σχετικά άδειες για να τις γεμίσεις εκεί με ρούχα και παπούτσια, εκτός κι αν δεν είσαι τύπος που του αρέσουν τα ψώνια. Πάντως να ξέρεις ότι, όσο και μην θέλεις να ξοδέψεις το χρόνο σου σε πολυκαταστήματα, είναι δύσκολο να αντισταθείς σε αυτή τη μανία καταναλωτισμού που συναντάς στη ΝΥ. Σχετικά με την αγορά ηλεκτρονικών συσκευών δεν μπορώ να πω ότι πείσθηκα ότι είναι μεγάλη ευκαιρία να ψωνίσεις από τα εκεί καταστήματα της Apple ή άλλα μικρότερα, εκτός κι αν θέλεις να αγοράσεις κανά 2 iMac. Στην ουσία κερδίζεις από τη διαφορά ευρώ- δολλαρίου και όσο πιο μεγάλη αγορά κάνεις τόσο μεγαλύτερο φαίνεται το κέρδος. Κι εδώ στην Ελλάδα πάντως μπορείς να βρεις καλές προσφορές online, αλλά σίγουρα απαιτείται πολύ ψάξιμο. Γενικά θα πρέπει να προσέχεις για το φόρο, τον οποίο δεν συμπεριλαμβάνουν εξαρχής, αλλιώς θα φτάσεις στο ταμείο και θα νομίζεις ότι δεν άκουσες καλά.
6) Αν πας σε μουσεία πρόσεχε με την είσοδο. Σε ορισμένα, όπως στο Metropolitan το ποσό είναι προτεινόμενο (recommended). Για τους ενήλικες recommendedadmission είναι $25,αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις $25. Αν θες μπαίνεις και δωρεάν! Παρόλα αυτά δεν τους νοιάζει να το κάνουν ξεκάθαρο σε όλους τους επισκέπτες κι έτσι πολλοί τουρίστες δίνουν τελικά τα $25 σαν να ήταν υποχρεωτικό να το κάνουν.
7) Πρόσεχε να μη βιαστείς να βγάλεις κάρτες NYCπου προσφέρουν έκπτωση σε μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Διατυμπανίζουν ότι το κέρδος είναι τεράστιο και δεν χρειάζεται να περιμένεις σε ουρές. Και τα δυο είναι ανακριβή και παραπλανητικά. Όπως ανέφερα και πριν σε κάποια μουσεία μπορείς να μπεις και τζάμπα, άρα έχεις κερδίσει από μόνος σου έκπτωση 100%. Επίσης στο ΜΟΜΑ κάθε Παρασκευή απόγευμα 16:00-20:00 η είσοδος είναι ελεύθερη, άλλη μια έκπτωση 100%. Κι ένα τελευταίο παράδειγμα, η μετακίνηση στο εκπτωτικό χωριό Woodburyθα σου κοστίσει πιο φθηνά, $7 λιγότερο, αν κλείσεις τα εισιτήρια online, ενώ αν πας στο portauthorityείναι $42. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι πραγματικά υπάρχουν τρόποι να πετύχεις καλύτερες τιμές και να εξοικονομήσεις χρήματα από μόνος σου. Όσον αφορά το πρόβλημα με τις ουρές στα μεγάλα μουσεία, εγώ δεν είδα καμία ουρά στα εκδοτήρια εισιτηρίων, αντίθετα είδα μεγάλες ουρές στα βεστιάρια (να αφήσεις μπουφάν, ομπρέλες, τσάντες..) και για την παραλαβή audioguide, το οποίο συμπεριλαμβανόταν υποχρεωτικά στην τιμή (βλέπε Guggenheim). Σε αυτές όμως τις τελευταίες ουρές πώς θα κάνεις skip? Ειδικά το χειμώνα δεν γίνεται να μην αφήσεις πανωφόρι και να το κρατάς σε όλο το μουσείο…
8) Στο μετρό χρειάζεται προσοχή με τις περιστρεφόμενες πόρτες που βρίσκονται στα ακυρωτικά μηχανήματα, αφού υπάρχει περίπτωση να «περάσει» η κάρτα κι επειδή δεν έσπρωξες την κατάλληλη στιγμή και αρκετά να μην μπορέσεις τελικά να περάσεις στις αποβάθρες. Ειδικά όταν έχεις την εβδομαδιαία κάρτα που θεωρείται προσωπική πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 18minγια να την ξαναχτυπήσεις.
9) Αν είσαι καπνιστής, πρόσεχε πού ανάβεις τσιγάρο. Σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται κι αυτή η απαγόρευση πραγματικά εφαρμόζεται. Σε ανοιχτούς χώρους αλλού επιτρέπεται κι αλλού όχι. Για παράδειγμα στη TimesSquareκαι το CentralParkδεν επιτρέπεται το κάπνισμα.
Φίλε ταξιδιώτη, ολοκληρώνοντας κάπου εδώ τη λίστα, θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά πάλι τέλεια θα τα περάσεις στη ΝΥ!!!
1) Πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξεις επίδοξε ταξιδιώτη πριν πας στις ΗΠΑ είναι η έκδοση της esta. Χαίρεσαι όταν μαθαίνεις ότι καταργήθηκε η visa, αλλά η χαρά σου μετριάζει, όταν μαθαίνεις ότι η visaαντικαταστάθηκε από την esta. Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης. Οκ δεν χρειάζεται να πας στην αμερικάνικη πρεσβεία (κλείσε ραντεβού, περίμενε, συνέντευξη κτλπ) αλλά και πάλι στην onlineδιαδικασία πρέπει να δώσεις τα προσωπικά σου στοιχεία και φυσικά έναντι αμοιβής. Η παγίδα βρίσκεται στο ότι εκτός από την επίσημη ιστοσελίδα υπάρχουν πάρα πολλές ιδιωτικές εταιρείες που παρέχουν μεταξύ των άλλων και υπηρεσία έκδοσης esta με πολύ υψηλότερο κόστος. Πραγματικά αυτή η υπερχρέωση είναι αδικαιολόγητη και το χειρότερο είναι ότι αν πατήσεις στο google“esta” ως λέξη-κλειδί θα εμφανιστούν πρώτα οι ιδιωτικές εταιρείες και αρκετά παρακάτω η επίσημη ιστοσελίδα. Έτσι αν δεν είσαι υποψιασμένος και δεν προσέξεις, αντί να πληρώσεις $14 καταλήγεις να πληρώσεις μέχρι και $100. Ευτυχώς η αμερικάνικη πρεσβεία προειδοποιεί σχετικά.
2) Ακόμα κι αν δεν έχεις πιστωτική/χρεωστική κάρτα και αντιπαθείς τη χρήση της, σκέψου σοβαρά πριν φύγεις για Αμερική να βγάλεις. α) Γλιτώνεις από τις προμήθειες στα ανταλλακτήρια συναλλάγματος, β)δεν κουβαλάς μαζί σου μετρητά με τον κίνδυνο να τα χάσεις ή να στα κλέψουν και γ) ΠΑΝΤΟΥ δέχονται πιστωτικές κάρτες (μουσεία, αυτόματοι πωλητές, ταξί, fastfood, εστιατόρια, καφετέριες, supermarket, καταστήματα με souvenirs ...). Ακόμα κι όταν πρόκειται για μεγάλη παρέα θεωρείται σύνηθες να δώσουν όλοι από μια κάρτα για αντίστοιχη χρέωση, ή άλλοι να πληρώσουν μετρητοίς κι άλλοι με κάρτα. Το μόνο που ίσως παραμένει κάπως περίεργο για τα δικά μας τουλάχιστον δεδομένα είναι η χρέωση του φιλοδωρήματος (tip) στην κάρτα. Αφού δεις το λογαριασμό, ο σερβιτόρος παίρνει την κάρτα και κάνει την αντίστοιχη χρέωση και σου φέρνει στη συνέχεια για υπογραφή το διπλό απόκομμα με τη χρέωση (το λογαριασμό) και κενό χώρο για να συμπληρώσεις το tip χειρόγραφα. Ο σερβιτόρος κρατάει το ένα απόκομμα και προσθέτει μετά το tipγια επιπλέον χρέωση στην κάρτα σου. Θεωρητικά αυτή η διαδικασία είναι ασφαλής, αλλά επειδή πρακτικά ποτέ δεν ξέρεις και αν είσαι καχύποπτος, μια εναλλακτική που νομίζω είναι ακίνδυνη είναι να πληρώσεις το λογαριασμό σου κανονικά με την κάρτα και το φιλοδώρημα να το δώσεις μετρητοίς. Έτσι σχετικά με το συνάλλαγμα θα πρότεινα να βγάλεις, άλλα λίγο και να χρησιμοποιείς κυρίως την κάρτα.
3) Σε αυτό το σημείο θα αναπτύξω περισσότερο την έννοια του tipκαι τη σημασία του. Γενικά στις ΗΠΑ είναι άγραφος κανόνας να δίνεις φιλοδώρημα σε αυτόν που σε εξυπηρέτησε (σερβιτόρο, ταξιτζή, αχθοφόρο κτλπ) το 12-18% του λογαριασμού χωρίς να συνυπολογίσεις το φόρο. Οι Αμερικάνοι το υπολογίζουν με ακρίβεια αυτό, είτε όταν το δίνουν, είτε όταν το παίρνουν. Από την άλλη στην Ελλάδα είμαστε πιο χαλαροί στο συγκεκριμένο ζήτημα και το φιλοδώρημα θεωρείται μια ένδειξη ευγνωμοσύνης για εκείνον/εκείνους που μας εξυπηρέτησαν, εφόσον θεωρούμε ότι το αξίζει/-ουν και είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός το αν θα αφήσει και πόσο. Όμως η βασική διαφορά είναι ότι στη ΝY οι σερβιτόροι πληρώνονται με ένα πάρα πολύ μικρό ποσό από τους εργοδότες τους κι έτσι τα κέρδη τους βασίζονται κυρίως στα tips.Το πρόβλημα όταν υπάρχει αυτό το καθεστώς είναι ότι όσοι σε εξυπηρετούν είναι υπερβολικά ευγενικοί, υπερβολικά χαμογελαστοί, υπερβολικά εξυπηρετικοί κι αναρωτιέσαι: το κάνουν επειδή απολαμβάνουν τόσο πολύ τη δουλειά τους και είναι επαγγελματίες ή επειδή περιμένουν κι εκβιάζουν με αυτό τον τρόπο το πιο γενναιόδωρο tip; Φαντάσου ότι έχει καθιερωθεί η προσωπική γνωριμία με τον άνθρωπο που σε εξυπηρετεί, αφού οι Αμερικανοί τρελαίνονται για δημόσιες σχέσεις πάσης φύσεως. Η δικιά μου πάντως εκτίμηση ήταν ότι δεν είναι γνήσια αυτή η συμπεριφορά και τα κίνητρα είναι καθαρά οικονομικά. Φυσικά αν πας σε κατάστημα self-serviceγλιτώνεις από τις προσθαφαιρέσεις για τον υπολογισμό του tip.
4) Για το υπερατλαντικό ταξίδι οπλίσου με υπομονή. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια απευθείας πτήσεις κι έτσι αμέσως το ταξίδι συνολικά ξεπερνάει τις 14 ώρες. Κι όταν φτάσεις επιτέλους στο JFKφρόντισε να έχεις μεγάλα αποθέματα υπομονής, αφού το JFKως πολυσύχναστο αεροδρόμιο φημίζεται για τις ουρές αναμονής και για τον έλεγχο μπορεί να περιμένεις ώρες….Άλλωστε οι Αμερικανοί δεν φημίζονται για το ευέλικτο πνεύμα τους που θα τους επέτρεπε να διαχειριστούν πολύ κόσμο ταυτόχρονα.
5) Τι άλλο να έχεις μαζί σου. Στην Αμερική η τάση του ρεύματος είναι 110 Volts, ενώ στην Ελλάδα 220 Volts, γι’ αυτό ίσως χρειαστεί να πάρεις μαζί σου μετατροπέα τάσης, αν δεν θέλεις να ξεμείνεις από μπαταρία στο κινητό ή στη φωτογραφική μηχανή. Βέβαια πολλοί από τους φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, τις βιντεοκάμερες και άλλου είδους ηλεκτρονικές συσκευές σήμερα έχουν τη δυνατότητα λειτουργίας με διαφορετικές τάσεις ηλεκτρικού ρεύματος. Φρόντισε οι βαλίτσες σου να είναι σχετικά άδειες για να τις γεμίσεις εκεί με ρούχα και παπούτσια, εκτός κι αν δεν είσαι τύπος που του αρέσουν τα ψώνια. Πάντως να ξέρεις ότι, όσο και μην θέλεις να ξοδέψεις το χρόνο σου σε πολυκαταστήματα, είναι δύσκολο να αντισταθείς σε αυτή τη μανία καταναλωτισμού που συναντάς στη ΝΥ. Σχετικά με την αγορά ηλεκτρονικών συσκευών δεν μπορώ να πω ότι πείσθηκα ότι είναι μεγάλη ευκαιρία να ψωνίσεις από τα εκεί καταστήματα της Apple ή άλλα μικρότερα, εκτός κι αν θέλεις να αγοράσεις κανά 2 iMac. Στην ουσία κερδίζεις από τη διαφορά ευρώ- δολλαρίου και όσο πιο μεγάλη αγορά κάνεις τόσο μεγαλύτερο φαίνεται το κέρδος. Κι εδώ στην Ελλάδα πάντως μπορείς να βρεις καλές προσφορές online, αλλά σίγουρα απαιτείται πολύ ψάξιμο. Γενικά θα πρέπει να προσέχεις για το φόρο, τον οποίο δεν συμπεριλαμβάνουν εξαρχής, αλλιώς θα φτάσεις στο ταμείο και θα νομίζεις ότι δεν άκουσες καλά.
6) Αν πας σε μουσεία πρόσεχε με την είσοδο. Σε ορισμένα, όπως στο Metropolitan το ποσό είναι προτεινόμενο (recommended). Για τους ενήλικες recommendedadmission είναι $25,αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις $25. Αν θες μπαίνεις και δωρεάν! Παρόλα αυτά δεν τους νοιάζει να το κάνουν ξεκάθαρο σε όλους τους επισκέπτες κι έτσι πολλοί τουρίστες δίνουν τελικά τα $25 σαν να ήταν υποχρεωτικό να το κάνουν.
7) Πρόσεχε να μη βιαστείς να βγάλεις κάρτες NYCπου προσφέρουν έκπτωση σε μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Διατυμπανίζουν ότι το κέρδος είναι τεράστιο και δεν χρειάζεται να περιμένεις σε ουρές. Και τα δυο είναι ανακριβή και παραπλανητικά. Όπως ανέφερα και πριν σε κάποια μουσεία μπορείς να μπεις και τζάμπα, άρα έχεις κερδίσει από μόνος σου έκπτωση 100%. Επίσης στο ΜΟΜΑ κάθε Παρασκευή απόγευμα 16:00-20:00 η είσοδος είναι ελεύθερη, άλλη μια έκπτωση 100%. Κι ένα τελευταίο παράδειγμα, η μετακίνηση στο εκπτωτικό χωριό Woodburyθα σου κοστίσει πιο φθηνά, $7 λιγότερο, αν κλείσεις τα εισιτήρια online, ενώ αν πας στο portauthorityείναι $42. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι πραγματικά υπάρχουν τρόποι να πετύχεις καλύτερες τιμές και να εξοικονομήσεις χρήματα από μόνος σου. Όσον αφορά το πρόβλημα με τις ουρές στα μεγάλα μουσεία, εγώ δεν είδα καμία ουρά στα εκδοτήρια εισιτηρίων, αντίθετα είδα μεγάλες ουρές στα βεστιάρια (να αφήσεις μπουφάν, ομπρέλες, τσάντες..) και για την παραλαβή audioguide, το οποίο συμπεριλαμβανόταν υποχρεωτικά στην τιμή (βλέπε Guggenheim). Σε αυτές όμως τις τελευταίες ουρές πώς θα κάνεις skip? Ειδικά το χειμώνα δεν γίνεται να μην αφήσεις πανωφόρι και να το κρατάς σε όλο το μουσείο…
8) Στο μετρό χρειάζεται προσοχή με τις περιστρεφόμενες πόρτες που βρίσκονται στα ακυρωτικά μηχανήματα, αφού υπάρχει περίπτωση να «περάσει» η κάρτα κι επειδή δεν έσπρωξες την κατάλληλη στιγμή και αρκετά να μην μπορέσεις τελικά να περάσεις στις αποβάθρες. Ειδικά όταν έχεις την εβδομαδιαία κάρτα που θεωρείται προσωπική πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 18minγια να την ξαναχτυπήσεις.
9) Αν είσαι καπνιστής, πρόσεχε πού ανάβεις τσιγάρο. Σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται κι αυτή η απαγόρευση πραγματικά εφαρμόζεται. Σε ανοιχτούς χώρους αλλού επιτρέπεται κι αλλού όχι. Για παράδειγμα στη TimesSquareκαι το CentralParkδεν επιτρέπεται το κάπνισμα.
Φίλε ταξιδιώτη, ολοκληρώνοντας κάπου εδώ τη λίστα, θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά πάλι τέλεια θα τα περάσεις στη ΝΥ!!!
σαν βγεις στον πηγαιμο για τη ΝΥ να ευχεσαι να εχεισ φιλο το vagsim[/quote]
