MariechenDE
Member
Σάββατο 30 Αυγούστου 2014...
Ο Ήλιος τρύπωνε μέσα από τις χαραματιές του παραθύρου... Επιτέλους είχε ξημερώσει... Επιτέλους είχε φτάσει το Σάββατο... Σηκώθηκα σχεδόν αυτόματα και αφού έκανα τα απολύτως απαραίτητα κοίταξα για ακόμα μία φορά την βαλίτσα. Ήταν έτοιμη από εχθές και απλά περίμενε την στιγμή που θα χρησιμοποιηθεί και περπατηθεί στους δρόμους του Μονάχου. Χαμογέλασα χωρίς να το καταλάβω. Αφού έβαλα στην κούπα μου λίγο καφέ κάθισα στον υπολογιστή για να χαζέψω ή να κανονίσω κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια... Η αλήθεια είναι, πως προσπαθούσα να ξεγελάσω το μυαλό μου έτσι ώστε η ώρα να κυλήσει γρηγορότερα. Το σταθερό χτύπησε: ''καλημέρα καλημέρα! Έτοιμη; Έλα στο σπίτι να βγάλουμε καμιά άκρη με τα S και τα U Bahn γιατί όλα τα σάιτ είναι στα γερμανικά μόνο!'' Χαμογέλασα. Ώστε δεν είμαι η μόνη που ανυπομονώ σκέφτηκα. Φόρεσα τα ρούχα μου και ξεκίνησα γεμάτη κέφι για το σπίτι του ξαδέρφου μου. Αφού κανονίσαμε τις λεπτομέρειες και φάγαμε για μεσημεριανό επέστρεψα σπίτι μου για να κάνω ένα μπάνιο και επιτέλους να ξεκινήσουμε για το ΚΤΕΛ με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Το κινητό έφεξε, αποστολέας μηνύματος: Aegean μήνυμα: ''Click to the link to view your Mobile Boarding Pass https/........ Please present it at the airport.'' χαμόγελο ξανά... Τα πράγματα διπλοτσεκαρισμένα, τσάντα στην πλάτη, βαλίτσα, κινητό... ΦΥΓΑΜΕ.
Θεσσαλονίκη, 9 μ.μ...
''Θέλετε να παραγγείλουμε κινέζικο;'' η κλασική φωνή της αδερφής μου....
''Γιατί όχι;'' ταυτόχρονη απάντηση...
Αφού φάγαμε το Ταϊλανδέζικο και όχι το κινέζικο ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε γιατί την επόμενη έπρεπε να ξυπνήσουμε γύρω στις 5... Και τότε ήταν που τα δευτερόλεπτα είχαν κολλήσει και το βράδυ έμοιαζε πραγματικά ατέλειωτο... Επιτέλους... Ύπνος στις 4... 1 ώρα αργότερα μόνο μια λέξη έφτανε για να σηκωθώ και να νιώθω γεμάτη ενέργεια: ''Μόναχο''.
Κυριακή 31 Αυγούστου 2014...
Η ουρά για τον έλεγχο τεράστια... Τελευταία φωτογραφία και ένα check in στο facebook:
Επιβίβαση στο σκάφος....
3,2,1 απογείωση! Το συναίσθημα ότι σε 2.30 ώρες περίπου θα βρισκόμουν σε έναν τόσο διαφορετικό κόσμο ήταν απερίγραπτο... Όλα απομακρυνόταν, όλα φαινόταν σαν ζωγραφιά... Εκεί πάνω... Πάνω από τα σύννεφα... Εκεί... Ο καθένας νομίζει πως μπορεί να έχει τον κόσμο στο χέρι του...
2 ώρες αργότερα τα μικρά χωριά μέσα στα καταπράσινα χωράφια άρχισαν να φαίνονται... Σημάδι του ότι πλησιάζεις στις γερμανόφωνες χώρες... Χαμόγελο... Ανυπομονησία...
Προσγείωση... Έξοδος από το σκάφος... Δάκρυα χαράς... Επιτέλους στην πατρίδα! Γρήγορα για επισκευές... Και μετά βόλτα στο αεροδρόμιο... Αφού εκτυπώσαμε το εισιτήριο για το S-Bahn ξεκινήσαμε για τον σταθμό... S8 Ziel: Herrsching δικός μας τσίλ ( στόχος): Ostbahnhof München. Ο κόσμος πολύς η απόσταση σχετικά μεγάλη... Ο καιρός έτοιμος για βροχή... Επιτέλους η κοπέλα που φωνάζει την επόμενη στάση είπε: ''Nächster Halt Ostbahnhof'' χαμόγελο ξανά... Αποβίβαση... Επόμενη κίνηση: S3 Ziel: Holzkirchen δικός μας τσίλ Giesing Bahnhof. Μετά από εκεί το χάος... Η βροχή δυναμώνει οι ομπρέλες ξεχασμένες στην Ελλάδα... Η ζακέτα μούσκεμη και εμείς στην μέση του δρόμου ψάχνοντας για το ξενοδοχείο... Πρώτη ερώτηση του ξαδέρφου: '' γιατί δεν ρωτάμε απλά κάποιον;;'' απάντηση: ''σωστά''.
''Εντσούλντιγκουνγ. Κάνν ιχ έτβας φράγκεν? ( συγνώμη μπορώ να ρωτήσω κάτι
'' τα πρώτα γερμανικά βγήκαν με τρομερή ευκολία. Οι οδηγίες σαφείς. ''Γκέεν ζί γκεράντε άους ούντ ντάν μπίγκεν ζί ρέχτς άμπ'' Πηγαίνετε ευθεία και τότε στρίβετε δεξιά. Μετά από περίπου 10 λεπτά φάνηκε το ξενοδοχείο... Μεγάλα κεφαλαία γράμματα: BOLD Hotel
Το προσωπικό χαμογελάει... Ανταποδίδουμε... Επιτέλους... Είμαστε στο δωμάτιο... Ανακούφιση... Χαρά... Μετά από αρκετή ώρα αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό στο κέντρο... Ξεκινάμε... Πρώτη κίνηση: U2 Ziel: Feldmoching
Δικός μας Τσίλ: Sendliger Tor. Από εκεί U3 Ziel: Garching δικός μας Τσίλ Marienplatz... Φτάσαμε... Έξοδος... Και ναι... Τα μάτια μου κατευθείαν αντίκρισαν το Rathaus...
Χαμόγελο... Βαθιά αναπνοή... Και τώρα αναζήτηση για φαγητό... Μην ξεχνιόμαστε.. Δώρο το δείπνο σήμερα... Είναι τα γενέθλια μου! Μια μεγάλη μπυραρία με το όνομα Pschoor δεσπόζει κάπου στην Viktualienmarkt... Μπαίνουμε μέσα... Γεμάτη η μπυραρία... Σερβιτόρες ντυμένες με παραδοσιακές στολές, παραδοσιακή μουσική και παντού... ΜΠΥΡΕΣ! Και το δικό μας γεύμα ήταν άκρως γερμανικό!
Επιβάλλεται η βόλτα στο κέντρο για χώνεψη!
Ζεστή Μόκκα για βράδυ και επιστροφή στο ξενοδοχείο...
Δευτέρα 1. Σεπτεμβρίου 2014...
Το πρωινό στο ξενοδοχείο πλούσιο... Αφού φάγαμε ξεκινήσαμε την γνωστή διαδρομή για την Μαρίενπλατς...
Χμμμ... Τι μπορείς να κάνεις ευχάριστα πρωί πρωί στο Μόναχο εκτός από βόλτες;;; Ψώνια! Σκέφτηκα μόλις είδα το Galeria Kaufaus απέναντί μου!! Και φυσικά! Όλο το Μόναχο ετοιμαζόταν για το Oktoberfest..Βαυαροί και Βαυαρέζες ήταν εκεί! Στο εμπορικό κέντρο και ετοίμαζαν την εμφάνιση τους για το μεγάλο αυτό φεστιβάλ μπύρας της Γερμανίας...
Ψώνια ψώνια!
Χμμ... Και τώρα; Τώρα ας εξερευνήσουμε το κέντρο σκεφτήκαμε...
''Για μια στιγμή! Sendliger Tor δεν λέει η πινακίδα;'' με ρωτάει ο ξάδερφος
''Ja!'' του απαντάω εγώ
''Κοίτα πόσο κοντά είναι στην Μαρίενπλατς! Από αύριο δεν θα αλλάζουμε U Bahn θα σταματάμε εδώ και θα συνεχίζουμε με τα πόδια! Τι λες;'' με ρώτησε
''Συμφωνώ!'' απάντησα
Η βόλτα συνεχίζεται...
Virktualienmarkt!
''ΑΑΑΑΑ κοίτα! Βαυαρός!''
''Τι λες ψάχνουμε για κανα μικρό καφέ;''
''Φυσικά!''
Μέσα σε ένα στενό ένα μικρό ιταλικό καφέ ξεφυτρώνει...
Ας μπούμε και σε έναν ναό...
Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014...
''Τι καιρό έχει σήμερα;''
''Δύο στρώσεις σύννεφα...''
''Θα βρέξει...''
''Πιθανότατα... Όμως δεν θα μας χαλάσει το ταξίδι!''
''Φυσικά και όχι! Σήμερα τι έχει το πρόγραμμα;''
''Λέω να ξεκινήσουμε με την Αρένα.... Να μην σε πάω στο γήπεδο της ομάδας σου;''
Χαμόγελο...
Επόμενη κίνηση: U2 και από το Sendliger Tor U6 πάλι... Δικός μας τσίλ: Fröttmaning... Αχ... Τι εικόνες... Τα προάστια του Μονάχου μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι.... Και επιτέλους:
''Θέλεις να πάμε να αγοράσουμε κανένα αναμνηστικό από εδώ;''
''Και το ρωτάς;''
Το μαγαζί της ομάδας τεράστιο! Από φανέλες για άντρες γυναίκες παιδιά και βρέφη μέχρι και κοσμήματα με το όνομα της ομάδας...
Επόμενη στάση: Englischer Garten... Αυτό σήμαινε επιστροφή με το U6 και ο τσίλ μας: Dietlinderstr.
''Τέτοια πάρκα δεν θα βρεις στην Ελλάδα... Πουθενά... Εδώ δεν μοιάζει λίγο με την Βαν Φλήτ;''
''Καμία σχέση! Τι έχει η βαν φλήτ μπροστά σε αυτά;''
''Σαν να βγαίνει ο ήλιος''
''Καιρός ήταν!''
''Πάμε και εμείς σαν τους Γερμανούς για κλασικό γερμανικό γεύμα στην μπυραρία μπροστά από τον Κινέζικο πύργο;''
''Πρόστ!''
''Πρόστ!''
''Και τώρα; Θέλεις να πάρουμε πάλι U ή να πάμε κέντρο με τα πόδια; Δεν θα είναι μακριά και θα δούμε και νέα μέρη''
''Με τα πόδια εννοείται!''
''Οπς! Κοίτα; Χάους ντερ κούνστ! Σπίτι του/της κάτι δεν σημαίνει;''
''Ναι! Είναι το σπίτι της τέχνης... Έχω ακούσει πολλά γι αυτό το μέρος από τον Γιώργο''
''Και αυτό; Κοίτα κτίριο! Κοίτα!''
''Φτάσαμε στο κέντρο... Λίγο πιο κάτω φαίνεται η Marienplatz''
''Τι λες για λίγα ψώνια;''
''ΠΑΛΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ;''
''Ναι! Έλα σε παρακαλώ!''
''Εντάξει...''
''Ξέρεις τι δεν έχουμε βρεί;''
''Τι;''
''Την Frauenkirche''
''Πως είναι αυτό;''
''Μια εκκλησία είναι με δύο μεγάλους στύλους ίδιους οι οποίοι μοιάζουν με πύργους και έχουν πάνω πάνω πράσινη σκούρη σκεπή''
''Αυτό εκεί μήπως;''
''Μπαίνουμε μέσα στο Rathaus; Αν κρίνω από την Πράγα σε τέτοια στενά και περίεργες εισόδους βρίσκεις τα καλύτερα''
''Αφού το λες εσύ..''
''Νυχτώνει... Φεύγουμε;''
''Ναι... Ας πάρουμε το U από την Karplatz για να περπατήσουμε και εκεί λιγάκι''
Άλλη μια πλατεία την οποία ήθελα να δω τόσο πολύ ήταν τόσο κοντά μου!!
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014...
''Τι καιρό έχει σήμερα; Αν πεις ξανά 2 στρώσεις σύννεφα θα αυτοκτονίσω''
''2 στρώσεις σύννεφα''
''Πάλι;;; Πφφ... Πάμε σήμερα στον ζωολογικό κήπο;''
''Γιατί όχι; Τσέκαρε στο νετ ποιο U και σε ποια στάση πρέπει να σταματήσουμε και φύγαμε''
Κίνηση:
Η κλασική διαδρομή μέχρι το Sendliger Tor και από εκεί το U3 Ziel: Fürstenried West... Δικός μας Τσίλ: Thalkirchen
''Κέντρο;''
''Κέντρο''
''Τι είναι αυτά;''
''Α δεν το ξέρεις; Απλά ''κλειδώνεις'' σε κάποια γέφυρα συνήθως την σχέση σου''
''Πίσω στα γνωστά κατατόπια..''
''Όπως κατάλαβες... Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη εδώ πέρα!''
''Όχι! Όλοι οι δρόμοι οδηγουν στην Μαρίενπλάτς θα έλεγα! Αν βλέπεις την Μαρίενπλατς δεν έχεις χαθεί τουλάχιστον''
''Ω κοίτα! Μαγαζί για το Οκτόμπερφεστ!''
''Εσύ κοιτάς το μαγαζί και εγώ φωτογραφίζω σημαντικά αξιοθέατα!''
''Χθες που περάσαμε από την Frauenkriche είδα ότι υπάρχει μια πλατεία από πίσω! Πάμε;''
''Αφού και όχι να σου πω θα πάμε...''
''Πότε πέρασε και αυτή η μέρα;''
''Αν περνάς καλά όλα γίνονται... Τι λες; Γυρίζουμε;''
''Μισό λεπτό να φωτογραφίσω τααγαπημένα μας κτήρια''
''Τώρα μπορούμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο''
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2ο14...
''Ξέρω θέλεις να δεις τι καιρό έχει''
''Μην μπεις καν στον κόπο... 2 στρώσεις σύννεφα θα έχει''
''ΌΧΙ! Σου έχω τέλεια νέα! 1 στρώση σύννεφα και λίγο ήλιος!''
''Τι έχει το πρόγραμμα σήμερα;''
''Ολυμπιακό στάδιο αρχικά λέω''
Κίνηση:
Η κλασική μέχρι τον Sendliger Tor και από εκεί το U3 Ziel: Moosach δικός μας Τσίλ: Olympia-Zentrum
''Κοίτα! Το μουσείο της BMW''
''Εσύ κοίτα!''
''Ας περπατήσουμε το πάρκο...''
''Θα ανέβουμε στον πύργο;''
''Ναι!''
''Καμάρωσε το Μόναχο από ψηλά!''
''Θέλω πολύ να δω τον χώρο του Οκτόμπερφεστ''
''Κι εγώ αλλά και ξέρεις τι άλλο; Εκείνο το άγαλμα της Βαυαρίας με την κοπέλα και το λιοντάρι!''
Κατά τύχη... Έτυχε να βρίσκεται στον χώρο του Οκτόμπερφεστ...
''Ας γυρίσουμε με τα πόδια πίσω...''
''Ε ναι για να χωνέψουμε τα Bratuwurst και τα Currywurst θέλει αρκετό περπάτημα''
''Τι βρίσκει κανεις ε;''
''Το Μόναχο είναι γεμάτο εκπλήξεις αγαπητέ... Κοίτα μπροστά σου!''
''Εντλιχ ιν Μουνχεν. Τι είναι αυτό;''
''Επιτέλους στο Μόναχο...''
''Δεν θα το φωτογραφίσεις; Αφου σε εκφράζει!''
''Τι λες για ένα γλυκό;''
''Ποτέ δεν λεω όχι στα γλυκά και το ξέρεις...''
''Ωραία... Τι προτείνεις;''
''Kaisersmarnn! Δεν είχα ρούμι για να φτιάξω τόσο καιρό στην Ελλάδα''
''Φάγαμε και στην Sendligerstr! Όλα τα έχουμε εγκαινιάσει''
''Αχ! Πάνε εσύ στο μαγαζί τις Apple να μπεις λίγο στο νετ και εγώ θα παω να κάνω τα ψώνια μου από τα Hugendubel!''
''Καφέ στο Aran?''
''Mόκκα!''
''Ότι θέλεις αρκεί να πάμε εκεί!''
''Θέλεις να καθίσουμε μέχρι αργά σήμερα να δεις την πόλη φωτισμένη;''
''Και τι δεν θα έδινα..'''
''Ωραία πάμε για μια μπύρα η τελευταία μας στο Μόναχο εδώ κοντά και όπως γυρίζουμε θα δούμε και την πόλη''
Δάκρυα...
Παρασκευή 5. Σεπτεμβρίου 2014....
''Καιρός;''
''Δεν με ενδιαφέρει πια...''
''Μην είσαι έτσι...''
''Ξέρεις ότι δεν μπορώ να φύγω έτσι δεν είναι;''
''Ξέρω... Πρέεπι όμως...''
Termimal 2... Πτήση από Μόναχο προς Θεσσαλονίκη...
3,21 απογείωση... Δάκρυα... Σιγά σιγά το όνειρο τελειώνει... Επιστροφή πίσω...
Τα χωριουδάκια μας χαιρετούσαν...
Τα δάκρυα συνέχιζαν...
2:30 ώρες αργότερα...
Δάκρυα ξανά...
Και μια φωνή: ''μην κλαις επειδή τελείωσε... Χαμογέλα επειδή συνέβη''
Ο Ήλιος τρύπωνε μέσα από τις χαραματιές του παραθύρου... Επιτέλους είχε ξημερώσει... Επιτέλους είχε φτάσει το Σάββατο... Σηκώθηκα σχεδόν αυτόματα και αφού έκανα τα απολύτως απαραίτητα κοίταξα για ακόμα μία φορά την βαλίτσα. Ήταν έτοιμη από εχθές και απλά περίμενε την στιγμή που θα χρησιμοποιηθεί και περπατηθεί στους δρόμους του Μονάχου. Χαμογέλασα χωρίς να το καταλάβω. Αφού έβαλα στην κούπα μου λίγο καφέ κάθισα στον υπολογιστή για να χαζέψω ή να κανονίσω κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια... Η αλήθεια είναι, πως προσπαθούσα να ξεγελάσω το μυαλό μου έτσι ώστε η ώρα να κυλήσει γρηγορότερα. Το σταθερό χτύπησε: ''καλημέρα καλημέρα! Έτοιμη; Έλα στο σπίτι να βγάλουμε καμιά άκρη με τα S και τα U Bahn γιατί όλα τα σάιτ είναι στα γερμανικά μόνο!'' Χαμογέλασα. Ώστε δεν είμαι η μόνη που ανυπομονώ σκέφτηκα. Φόρεσα τα ρούχα μου και ξεκίνησα γεμάτη κέφι για το σπίτι του ξαδέρφου μου. Αφού κανονίσαμε τις λεπτομέρειες και φάγαμε για μεσημεριανό επέστρεψα σπίτι μου για να κάνω ένα μπάνιο και επιτέλους να ξεκινήσουμε για το ΚΤΕΛ με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Το κινητό έφεξε, αποστολέας μηνύματος: Aegean μήνυμα: ''Click to the link to view your Mobile Boarding Pass https/........ Please present it at the airport.'' χαμόγελο ξανά... Τα πράγματα διπλοτσεκαρισμένα, τσάντα στην πλάτη, βαλίτσα, κινητό... ΦΥΓΑΜΕ.
Θεσσαλονίκη, 9 μ.μ...
''Θέλετε να παραγγείλουμε κινέζικο;'' η κλασική φωνή της αδερφής μου....
''Γιατί όχι;'' ταυτόχρονη απάντηση...
Αφού φάγαμε το Ταϊλανδέζικο και όχι το κινέζικο ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε γιατί την επόμενη έπρεπε να ξυπνήσουμε γύρω στις 5... Και τότε ήταν που τα δευτερόλεπτα είχαν κολλήσει και το βράδυ έμοιαζε πραγματικά ατέλειωτο... Επιτέλους... Ύπνος στις 4... 1 ώρα αργότερα μόνο μια λέξη έφτανε για να σηκωθώ και να νιώθω γεμάτη ενέργεια: ''Μόναχο''.
Κυριακή 31 Αυγούστου 2014...
Η ουρά για τον έλεγχο τεράστια... Τελευταία φωτογραφία και ένα check in στο facebook:
Επιβίβαση στο σκάφος....
3,2,1 απογείωση! Το συναίσθημα ότι σε 2.30 ώρες περίπου θα βρισκόμουν σε έναν τόσο διαφορετικό κόσμο ήταν απερίγραπτο... Όλα απομακρυνόταν, όλα φαινόταν σαν ζωγραφιά... Εκεί πάνω... Πάνω από τα σύννεφα... Εκεί... Ο καθένας νομίζει πως μπορεί να έχει τον κόσμο στο χέρι του...
2 ώρες αργότερα τα μικρά χωριά μέσα στα καταπράσινα χωράφια άρχισαν να φαίνονται... Σημάδι του ότι πλησιάζεις στις γερμανόφωνες χώρες... Χαμόγελο... Ανυπομονησία...
Προσγείωση... Έξοδος από το σκάφος... Δάκρυα χαράς... Επιτέλους στην πατρίδα! Γρήγορα για επισκευές... Και μετά βόλτα στο αεροδρόμιο... Αφού εκτυπώσαμε το εισιτήριο για το S-Bahn ξεκινήσαμε για τον σταθμό... S8 Ziel: Herrsching δικός μας τσίλ ( στόχος): Ostbahnhof München. Ο κόσμος πολύς η απόσταση σχετικά μεγάλη... Ο καιρός έτοιμος για βροχή... Επιτέλους η κοπέλα που φωνάζει την επόμενη στάση είπε: ''Nächster Halt Ostbahnhof'' χαμόγελο ξανά... Αποβίβαση... Επόμενη κίνηση: S3 Ziel: Holzkirchen δικός μας τσίλ Giesing Bahnhof. Μετά από εκεί το χάος... Η βροχή δυναμώνει οι ομπρέλες ξεχασμένες στην Ελλάδα... Η ζακέτα μούσκεμη και εμείς στην μέση του δρόμου ψάχνοντας για το ξενοδοχείο... Πρώτη ερώτηση του ξαδέρφου: '' γιατί δεν ρωτάμε απλά κάποιον;;'' απάντηση: ''σωστά''.
''Εντσούλντιγκουνγ. Κάνν ιχ έτβας φράγκεν? ( συγνώμη μπορώ να ρωτήσω κάτι
'' τα πρώτα γερμανικά βγήκαν με τρομερή ευκολία. Οι οδηγίες σαφείς. ''Γκέεν ζί γκεράντε άους ούντ ντάν μπίγκεν ζί ρέχτς άμπ'' Πηγαίνετε ευθεία και τότε στρίβετε δεξιά. Μετά από περίπου 10 λεπτά φάνηκε το ξενοδοχείο... Μεγάλα κεφαλαία γράμματα: BOLD Hotel
Το προσωπικό χαμογελάει... Ανταποδίδουμε... Επιτέλους... Είμαστε στο δωμάτιο... Ανακούφιση... Χαρά... Μετά από αρκετή ώρα αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό στο κέντρο... Ξεκινάμε... Πρώτη κίνηση: U2 Ziel: Feldmoching
Δικός μας Τσίλ: Sendliger Tor. Από εκεί U3 Ziel: Garching δικός μας Τσίλ Marienplatz... Φτάσαμε... Έξοδος... Και ναι... Τα μάτια μου κατευθείαν αντίκρισαν το Rathaus...
Χαμόγελο... Βαθιά αναπνοή... Και τώρα αναζήτηση για φαγητό... Μην ξεχνιόμαστε.. Δώρο το δείπνο σήμερα... Είναι τα γενέθλια μου! Μια μεγάλη μπυραρία με το όνομα Pschoor δεσπόζει κάπου στην Viktualienmarkt... Μπαίνουμε μέσα... Γεμάτη η μπυραρία... Σερβιτόρες ντυμένες με παραδοσιακές στολές, παραδοσιακή μουσική και παντού... ΜΠΥΡΕΣ! Και το δικό μας γεύμα ήταν άκρως γερμανικό!
Επιβάλλεται η βόλτα στο κέντρο για χώνεψη!
Ζεστή Μόκκα για βράδυ και επιστροφή στο ξενοδοχείο...
Δευτέρα 1. Σεπτεμβρίου 2014...
Το πρωινό στο ξενοδοχείο πλούσιο... Αφού φάγαμε ξεκινήσαμε την γνωστή διαδρομή για την Μαρίενπλατς...
Χμμμ... Τι μπορείς να κάνεις ευχάριστα πρωί πρωί στο Μόναχο εκτός από βόλτες;;; Ψώνια! Σκέφτηκα μόλις είδα το Galeria Kaufaus απέναντί μου!! Και φυσικά! Όλο το Μόναχο ετοιμαζόταν για το Oktoberfest..Βαυαροί και Βαυαρέζες ήταν εκεί! Στο εμπορικό κέντρο και ετοίμαζαν την εμφάνιση τους για το μεγάλο αυτό φεστιβάλ μπύρας της Γερμανίας...
Ψώνια ψώνια!
Χμμ... Και τώρα; Τώρα ας εξερευνήσουμε το κέντρο σκεφτήκαμε...
''Για μια στιγμή! Sendliger Tor δεν λέει η πινακίδα;'' με ρωτάει ο ξάδερφος
''Ja!'' του απαντάω εγώ
''Κοίτα πόσο κοντά είναι στην Μαρίενπλατς! Από αύριο δεν θα αλλάζουμε U Bahn θα σταματάμε εδώ και θα συνεχίζουμε με τα πόδια! Τι λες;'' με ρώτησε
''Συμφωνώ!'' απάντησα
Η βόλτα συνεχίζεται...
Virktualienmarkt!
''ΑΑΑΑΑ κοίτα! Βαυαρός!''
''Τι λες ψάχνουμε για κανα μικρό καφέ;''
''Φυσικά!''
Μέσα σε ένα στενό ένα μικρό ιταλικό καφέ ξεφυτρώνει...
Ας μπούμε και σε έναν ναό...
Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014...
''Τι καιρό έχει σήμερα;''
''Δύο στρώσεις σύννεφα...''
''Θα βρέξει...''
''Πιθανότατα... Όμως δεν θα μας χαλάσει το ταξίδι!''
''Φυσικά και όχι! Σήμερα τι έχει το πρόγραμμα;''
''Λέω να ξεκινήσουμε με την Αρένα.... Να μην σε πάω στο γήπεδο της ομάδας σου;''
Χαμόγελο...
Επόμενη κίνηση: U2 και από το Sendliger Tor U6 πάλι... Δικός μας τσίλ: Fröttmaning... Αχ... Τι εικόνες... Τα προάστια του Μονάχου μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι.... Και επιτέλους:
''Θέλεις να πάμε να αγοράσουμε κανένα αναμνηστικό από εδώ;''
''Και το ρωτάς;''
Το μαγαζί της ομάδας τεράστιο! Από φανέλες για άντρες γυναίκες παιδιά και βρέφη μέχρι και κοσμήματα με το όνομα της ομάδας...
Επόμενη στάση: Englischer Garten... Αυτό σήμαινε επιστροφή με το U6 και ο τσίλ μας: Dietlinderstr.
''Τέτοια πάρκα δεν θα βρεις στην Ελλάδα... Πουθενά... Εδώ δεν μοιάζει λίγο με την Βαν Φλήτ;''
''Καμία σχέση! Τι έχει η βαν φλήτ μπροστά σε αυτά;''
''Σαν να βγαίνει ο ήλιος''
''Καιρός ήταν!''
''Πάμε και εμείς σαν τους Γερμανούς για κλασικό γερμανικό γεύμα στην μπυραρία μπροστά από τον Κινέζικο πύργο;''
''Πρόστ!''
''Πρόστ!''
''Και τώρα; Θέλεις να πάρουμε πάλι U ή να πάμε κέντρο με τα πόδια; Δεν θα είναι μακριά και θα δούμε και νέα μέρη''
''Με τα πόδια εννοείται!''
''Οπς! Κοίτα; Χάους ντερ κούνστ! Σπίτι του/της κάτι δεν σημαίνει;''
''Ναι! Είναι το σπίτι της τέχνης... Έχω ακούσει πολλά γι αυτό το μέρος από τον Γιώργο''
''Και αυτό; Κοίτα κτίριο! Κοίτα!''
''Φτάσαμε στο κέντρο... Λίγο πιο κάτω φαίνεται η Marienplatz''
''Τι λες για λίγα ψώνια;''
''ΠΑΛΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ;''
''Ναι! Έλα σε παρακαλώ!''
''Εντάξει...''
''Ξέρεις τι δεν έχουμε βρεί;''
''Τι;''
''Την Frauenkirche''
''Πως είναι αυτό;''
''Μια εκκλησία είναι με δύο μεγάλους στύλους ίδιους οι οποίοι μοιάζουν με πύργους και έχουν πάνω πάνω πράσινη σκούρη σκεπή''
''Αυτό εκεί μήπως;''
''Μπαίνουμε μέσα στο Rathaus; Αν κρίνω από την Πράγα σε τέτοια στενά και περίεργες εισόδους βρίσκεις τα καλύτερα''
''Αφού το λες εσύ..''
''Νυχτώνει... Φεύγουμε;''
''Ναι... Ας πάρουμε το U από την Karplatz για να περπατήσουμε και εκεί λιγάκι''
Άλλη μια πλατεία την οποία ήθελα να δω τόσο πολύ ήταν τόσο κοντά μου!!
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014...
''Τι καιρό έχει σήμερα; Αν πεις ξανά 2 στρώσεις σύννεφα θα αυτοκτονίσω''
''2 στρώσεις σύννεφα''
''Πάλι;;; Πφφ... Πάμε σήμερα στον ζωολογικό κήπο;''
''Γιατί όχι; Τσέκαρε στο νετ ποιο U και σε ποια στάση πρέπει να σταματήσουμε και φύγαμε''
Κίνηση:
Η κλασική διαδρομή μέχρι το Sendliger Tor και από εκεί το U3 Ziel: Fürstenried West... Δικός μας Τσίλ: Thalkirchen
''Κέντρο;''
''Κέντρο''
''Τι είναι αυτά;''
''Α δεν το ξέρεις; Απλά ''κλειδώνεις'' σε κάποια γέφυρα συνήθως την σχέση σου''
''Πίσω στα γνωστά κατατόπια..''
''Όπως κατάλαβες... Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη εδώ πέρα!''
''Όχι! Όλοι οι δρόμοι οδηγουν στην Μαρίενπλάτς θα έλεγα! Αν βλέπεις την Μαρίενπλατς δεν έχεις χαθεί τουλάχιστον''
''Ω κοίτα! Μαγαζί για το Οκτόμπερφεστ!''
''Εσύ κοιτάς το μαγαζί και εγώ φωτογραφίζω σημαντικά αξιοθέατα!''
''Χθες που περάσαμε από την Frauenkriche είδα ότι υπάρχει μια πλατεία από πίσω! Πάμε;''
''Αφού και όχι να σου πω θα πάμε...''
''Πότε πέρασε και αυτή η μέρα;''
''Αν περνάς καλά όλα γίνονται... Τι λες; Γυρίζουμε;''
''Μισό λεπτό να φωτογραφίσω τααγαπημένα μας κτήρια''
''Τώρα μπορούμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο''
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2ο14...
''Ξέρω θέλεις να δεις τι καιρό έχει''
''Μην μπεις καν στον κόπο... 2 στρώσεις σύννεφα θα έχει''
''ΌΧΙ! Σου έχω τέλεια νέα! 1 στρώση σύννεφα και λίγο ήλιος!''
''Τι έχει το πρόγραμμα σήμερα;''
''Ολυμπιακό στάδιο αρχικά λέω''
Κίνηση:
Η κλασική μέχρι τον Sendliger Tor και από εκεί το U3 Ziel: Moosach δικός μας Τσίλ: Olympia-Zentrum
''Κοίτα! Το μουσείο της BMW''
''Εσύ κοίτα!''
''Ας περπατήσουμε το πάρκο...''
''Θα ανέβουμε στον πύργο;''
''Ναι!''
''Καμάρωσε το Μόναχο από ψηλά!''
''Θέλω πολύ να δω τον χώρο του Οκτόμπερφεστ''
''Κι εγώ αλλά και ξέρεις τι άλλο; Εκείνο το άγαλμα της Βαυαρίας με την κοπέλα και το λιοντάρι!''
Κατά τύχη... Έτυχε να βρίσκεται στον χώρο του Οκτόμπερφεστ...
''Ας γυρίσουμε με τα πόδια πίσω...''
''Ε ναι για να χωνέψουμε τα Bratuwurst και τα Currywurst θέλει αρκετό περπάτημα''
''Τι βρίσκει κανεις ε;''
''Το Μόναχο είναι γεμάτο εκπλήξεις αγαπητέ... Κοίτα μπροστά σου!''
''Εντλιχ ιν Μουνχεν. Τι είναι αυτό;''
''Επιτέλους στο Μόναχο...''
''Δεν θα το φωτογραφίσεις; Αφου σε εκφράζει!''
''Τι λες για ένα γλυκό;''
''Ποτέ δεν λεω όχι στα γλυκά και το ξέρεις...''
''Ωραία... Τι προτείνεις;''
''Kaisersmarnn! Δεν είχα ρούμι για να φτιάξω τόσο καιρό στην Ελλάδα''
''Φάγαμε και στην Sendligerstr! Όλα τα έχουμε εγκαινιάσει''
''Αχ! Πάνε εσύ στο μαγαζί τις Apple να μπεις λίγο στο νετ και εγώ θα παω να κάνω τα ψώνια μου από τα Hugendubel!''
''Καφέ στο Aran?''
''Mόκκα!''
''Ότι θέλεις αρκεί να πάμε εκεί!''
''Θέλεις να καθίσουμε μέχρι αργά σήμερα να δεις την πόλη φωτισμένη;''
''Και τι δεν θα έδινα..'''
''Ωραία πάμε για μια μπύρα η τελευταία μας στο Μόναχο εδώ κοντά και όπως γυρίζουμε θα δούμε και την πόλη''
Δάκρυα...
Παρασκευή 5. Σεπτεμβρίου 2014....
''Καιρός;''
''Δεν με ενδιαφέρει πια...''
''Μην είσαι έτσι...''
''Ξέρεις ότι δεν μπορώ να φύγω έτσι δεν είναι;''
''Ξέρω... Πρέεπι όμως...''
Termimal 2... Πτήση από Μόναχο προς Θεσσαλονίκη...
3,21 απογείωση... Δάκρυα... Σιγά σιγά το όνειρο τελειώνει... Επιστροφή πίσω...
Τα χωριουδάκια μας χαιρετούσαν...
Τα δάκρυα συνέχιζαν...
2:30 ώρες αργότερα...
Δάκρυα ξανά...
Και μια φωνή: ''μην κλαις επειδή τελείωσε... Χαμογέλα επειδή συνέβη''
Τέλος
