Η Ιταλία είναι μεγάλος έρωτας. Η Τοσκάνη, η Κοστιέρα Αμαλφιτάνα, η κάτω Ιταλία, η Σικελία, η Σαρδηνία, η Βενετία, η περιοχή των λιμνών...
Ξεχνάω κάτι; Μα φυσικά, το παραμελημένο Λάτσιο που, αν δε βρισκόταν εκεί η πρωτεύουσα, πολλοί δε θα το επισκέπτονταν καν.
Φυσικά η Ρώμη είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της, και πολύς λόγος έχει γίνει επίσης για το Τίβολι και τα Καστέλι Ρομάνι.
Ωραία όλα αυτά. Εγώ όμως θα σας πάω μια βόλτα σε κάποια λιγότερα γνωστά χωριά του βόρειου Λάτσιο που μπορεί να μην τα βρείτε σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και, ίσως και γι' αυτό, να έχουν τη χάρη τους.
Ας ξεκινήσουμε από το Cerveteri, όπου φιλοξενηθήκαμε και επομένως αποτέλεσε τη βάση μας. Δε θα το χαρακτήριζα εξαιρετικά όμορφο χωριό. Έχει ένα μικρό και χαριτωμένο αλλά σχετικά αδιάφορο ιστορικό κέντρο χτισμένο σε μεσαιωνικό κάστρο, μέσα στο οποίο βρίσκεται το ανάκτορο του πρίγκιπα. (Στην Ιταλία κάθε πόλη και χωριό είχε τον τοπικό ηγεμόνα. Πολλοί τίτλοι έχουν διατηρηθεί). Το ιστορικό κέντρο όμως το γυρνάς σε μισή ώρα (μαζί με το μουσείο) και πολλές άλλες ομορφιές το χωριό δεν έχει.
Το Cerveteri όμως παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, γιατί εκεί βρίσκεται η νεκρόπολη των Ετρούσκων, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του, σχεδόν άγνωστου αλλά πολύ σημαντικού, αυτού πολιτισμού.
Η νεκρόπολη -ή οι tombe, "οι τάφοι" όπως τη λένε οι ντόπιοι- είναι η μεγαλύτερη που βρέθηκε σε όλη τη Μεσόγειο. Έχουν περιφραχτεί και είναι επισκέψιμοι περίπου 1.000 τάφοι, χτισμένοι σε λοφίσκους. Συνεχώς όμως γίνονται ανασκαφές και έξω από τον περιφραγμένο χώρο, με αποτέλεσμα να έρχονται στο φως όλο και περισσότεροι τάφοι. Επομένως μπορεί και αξίζει κανείς να κάνει βόλτα σε όλη τη γύρω περιοχή, είναι ήσυχα (προφανώς, αφού οι κάτοικοι είναι νεκροί εδώ και χιλιάδες χρόνια) και υποβλητικά.
Κάναμε βόλτα στη νεκρόπολη και επισκεφτήκαμε πολλούς τάφους. Σε κάποιους από αυτούς ήταν έντονη η μυρωδιά της μούχλας και άλλοι ήταν πλημμυρισμένοι με νερό. Σε κάποιους δίστασα να μπω γιατί είδα να βγαίνουν νυχτερίδες, και είπα να μην το παίξω Ιντιάνα Τζόουνς.
Μετά τη βόλτα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ιστορικό κέντρο για να τσιμπήσουμε κάτι.
Χτισμένη κάτω από τα αρχαία τείχη της πόλης βρίσκεται η vineria "Caronte", ο Χάροντας! Φυσικά σε μια πόλη γνωστή για τη νεκρόπολή της τι άλλο μπορούσαμε να περιμένουμε; Ήπιαμε λοιπόν ένα μπουκάλι κρασί, με συνοδεία μιας ποικιλίας (απίστευτων) τυριών και μίας (απίστευτων) αλλαντικών και πληρώσαμε 15 ευρώ στο τέλος. Δεν το πιστεύαμε ότι ήταν τόσο φτηνά αλλά ντραπήκαμε να ρωτήσουμε αν είχε κάνει λάθος!
Γυρίσαμε σπίτι για ύπνο γιατί πολλές επιλογές -που να αξίζουν τον κόπο- δεν έχεις στην περιοχή.
Ξεχνάω κάτι; Μα φυσικά, το παραμελημένο Λάτσιο που, αν δε βρισκόταν εκεί η πρωτεύουσα, πολλοί δε θα το επισκέπτονταν καν.
Φυσικά η Ρώμη είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της, και πολύς λόγος έχει γίνει επίσης για το Τίβολι και τα Καστέλι Ρομάνι.
Ωραία όλα αυτά. Εγώ όμως θα σας πάω μια βόλτα σε κάποια λιγότερα γνωστά χωριά του βόρειου Λάτσιο που μπορεί να μην τα βρείτε σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και, ίσως και γι' αυτό, να έχουν τη χάρη τους.
Ας ξεκινήσουμε από το Cerveteri, όπου φιλοξενηθήκαμε και επομένως αποτέλεσε τη βάση μας. Δε θα το χαρακτήριζα εξαιρετικά όμορφο χωριό. Έχει ένα μικρό και χαριτωμένο αλλά σχετικά αδιάφορο ιστορικό κέντρο χτισμένο σε μεσαιωνικό κάστρο, μέσα στο οποίο βρίσκεται το ανάκτορο του πρίγκιπα. (Στην Ιταλία κάθε πόλη και χωριό είχε τον τοπικό ηγεμόνα. Πολλοί τίτλοι έχουν διατηρηθεί). Το ιστορικό κέντρο όμως το γυρνάς σε μισή ώρα (μαζί με το μουσείο) και πολλές άλλες ομορφιές το χωριό δεν έχει.
Το Cerveteri όμως παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, γιατί εκεί βρίσκεται η νεκρόπολη των Ετρούσκων, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του, σχεδόν άγνωστου αλλά πολύ σημαντικού, αυτού πολιτισμού.
Η νεκρόπολη -ή οι tombe, "οι τάφοι" όπως τη λένε οι ντόπιοι- είναι η μεγαλύτερη που βρέθηκε σε όλη τη Μεσόγειο. Έχουν περιφραχτεί και είναι επισκέψιμοι περίπου 1.000 τάφοι, χτισμένοι σε λοφίσκους. Συνεχώς όμως γίνονται ανασκαφές και έξω από τον περιφραγμένο χώρο, με αποτέλεσμα να έρχονται στο φως όλο και περισσότεροι τάφοι. Επομένως μπορεί και αξίζει κανείς να κάνει βόλτα σε όλη τη γύρω περιοχή, είναι ήσυχα (προφανώς, αφού οι κάτοικοι είναι νεκροί εδώ και χιλιάδες χρόνια) και υποβλητικά.
Κάναμε βόλτα στη νεκρόπολη και επισκεφτήκαμε πολλούς τάφους. Σε κάποιους από αυτούς ήταν έντονη η μυρωδιά της μούχλας και άλλοι ήταν πλημμυρισμένοι με νερό. Σε κάποιους δίστασα να μπω γιατί είδα να βγαίνουν νυχτερίδες, και είπα να μην το παίξω Ιντιάνα Τζόουνς.
Μετά τη βόλτα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ιστορικό κέντρο για να τσιμπήσουμε κάτι.
Χτισμένη κάτω από τα αρχαία τείχη της πόλης βρίσκεται η vineria "Caronte", ο Χάροντας! Φυσικά σε μια πόλη γνωστή για τη νεκρόπολή της τι άλλο μπορούσαμε να περιμένουμε; Ήπιαμε λοιπόν ένα μπουκάλι κρασί, με συνοδεία μιας ποικιλίας (απίστευτων) τυριών και μίας (απίστευτων) αλλαντικών και πληρώσαμε 15 ευρώ στο τέλος. Δεν το πιστεύαμε ότι ήταν τόσο φτηνά αλλά ντραπήκαμε να ρωτήσουμε αν είχε κάνει λάθος!
Γυρίσαμε σπίτι για ύπνο γιατί πολλές επιλογές -που να αξίζουν τον κόπο- δεν έχεις στην περιοχή.
