Ισπανία Las chicas van a Mallorca

[evaT]

Ο τίτλος είναι ...λιγάκι παραπλανητικός διότι το ταξίδι πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2011, εννέα και πλέον ολόκληρα χρόνια πριν.
Ωστόσο μετά και την παραίνεση του @chris7 να γράψω κάτι απο παλιά (ενώ εγώ είμαι τραβάτε με κι ας κλαίω...) ... ψάχνοντας στο φόρουμ βρήκα ιστορίες και πληροφορίες για όλα τα μέρη στα οποία έχω ταξιδέψει κατά καιρούς αλλά σχεδόν τίποτα για τη Μαγιόρκα.
Υπάρχει μόνο μία ακόμα ιστορία παλιά κι αυτή ωστόσο τα παιδιά τότε πήγαν σε διαφορετικά μέρη από ότι εμείς ,έτσι βρήκα μια καλή αφορμή να γράψω για ένα μέρος εν πολλοίς παρεξημένο.
Παρεξηγημένο γιατί; Διότι οι περισσότεροι το έχουν στο μυαλό σαν ένα μέρος λίγο εξωτικό, πιθανώς αρκετά κοσμικό , οπωσδήποτε ακριβό και εντέλει αδιάφορα τουριστικό...Και γω πάντως κάπως έτσι την είχα στο μυαλό μου και ότι ήξερα ήταν από τη δεκαετία του 1980 όταν για κάποιο λόγο ήταν της μόδας να πάει κανείς ταξίδι στη Μαγιόρκα...Σταδιακά έπαψε να ακούγεται όπως και το μικρό της αδερφάκι το πάρτυ άνιμαλ Ιμπίθα, έπεσε κι αυτό σε σχετική αφάνεια.

Στόχος μου είναι μέσα από την ιστορία μου να αναδείξω σε όσους (σαν εμένα) που δεν γνωρίζουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ότι τουριστικά αποδείχθηκε μια ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη, όπως και την αφάνταστη ομορφιά του φυσικού τοπίου, τις μορφολογικές αντιθέσεις του νησιού και τις εναλλαγές που κάνουν τον ανυποψίαστο τουρίστα να μένει με το στόμα ανοιχτό σε κάθε δεύτερη στροφή ενώ οι πανέμορφες διάσπαρτες σε όλο το νησί παραλίες συναγωνίζονται σε ομορφιά ΝΑΙ ΤΟΛΜΩ να πω ακόμη κι αυτές της Χαλκιδικής!

Ως προορισμός μου προέκυψε κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το καλοκαίρι του 2011 με την κρίση να έχει μπει για τα καλά στο πετσί μας και αναζητούσαμε με την κολλητή μου λύσεις κ απαντήσεις....να κάνουμε μερικές μέρες διακοπές χωρίς να χρεοκοπήσουμε κι από την άλλη είχαμε μπουχτίσει με τα κοντινά και γνώριμα και φλερτάραμε με το "κάτι" διαφορετικό. Θα μου πείτε τόσα νησιά έχει η Ελλαδίτσα μας... Ναι τα έχει βεβαίως πλην όμως το ακτοπλοικό αν θέλεις να πάρεις αυτοκίνητο είναι απαγορευτικό και τα αεροπορικά ήταν ακόμη τότε φωτιά και λαύρα...Το σενάριο ΚΤΕΛ ή τρένο ως Πειραιά και καράβι καμιά 10ριά ώρες ως κάπου... το είχαμε κάνει ακριβώς το προηγούμενο καλοκαίρι και το απορρίψαμε ως σχεδόν απάνθρωπη διαδικασία εκτός κι αν βρίσκεσαι στην φοιτητική ηλικία και αντέχεις ταλαιπώρια και μπίχλα. Για κανά δεκαπενθήμερο έπεφταν ιδέες η μία πίσω από την άλλη στο τραπέζι...είμαστε και δύο γυναίκες μόνες.
Είπαμε να πάμε προς Πελοπόννησο δεν έφταναν οι μέρες, τα κοντινά νησιά τα έχουμε πάει από καμιά 15ριά φορές η κάθε μία, τα κοσμικά ήταν ακριβά, τ άλλα ήταν αν ήσουν ερωτοχτυπημένος και ζευγαρωμένος και κοινώς αδιέξοδο.
Εκείνο το μοιραίο απόγευμα χτυπάει το κινητό μου και είναι η Σίσσυ (όπου Σίσσυ η κολλητή). Μάντεψε μου λέει που θα πάμε! Να πω την αλήθεια δεν ήθελα πολύ να μαντέψω...Η σιγουριά στη φωνή της και ο τόνος της δε σήκωνε αντίρρηση....Κι επειδή την ξέρω ήμουν σίγουρη ότι θα πει κάτι κουλό, ανατρεπτικό και μη αναμενόμενο....Μαγιόρκα λέει και κλείνουμε αμέσως γιατί δεν χάνεται αυτή η προσφορά...

Μαγιό....που;;;;; Δευτερόλεπτα παύσης να συνέλθω από το σοκ και να προσδιοριστώ γεωγραφικά.

Δε χρειάζεται λέει να σκεφτείς τα είδα όλα εγώ μας κάνει (!) Κλείνουμε τα εισιτήρια να μη χάσουμε την προσφορά και θα στα πω μετά
Και ήταν όντως πολύ καλή η τιμή....180 ευρώ το άτομο με Air Berlin μέσω Ντύσσελντορφ ! Και 4στερο ξενοδοχείο στο κέντρο της Πάλμα προσφορά από booking 210 ευρώ το δίκλινο για 7 διανυκτερεύσεις!! Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν....Οι κρατήσεις έγιναν για μέσα Ιούλη αφού τότε έβγαινε η τιμή αυτή και το μπάτζετ μας ήταν γύρω στα 600 για την κάθε μία. Ο στόχος του...κάτι διαφορετικό σίγουρα επετεύχθη . Ο στόχος του μπάτζετ έμενε να επιβεβαιωθεί....
Πέσαμε στη μελέτη για την οργάνωση των διακοπών και αποφασίσαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για τις πρώτες 3 μέρες ώστε να γυρίσουμε το νησί όσο το δυνατόν περισσότερο και τις υπόλοιπες να κινηθούμε με λεωφορείο σε πιο κοντινές τοποθεσίες.
Δεν μας έπαιρνε να ξεφύγουμε πολύ από τον προυπολογισμό οπότε όλες οι επιλογές θα έπρεπε να περάσουν από το μικροσκόπιο.
Βρήκα πάνω κάτω τα μέρη που άξιζε να κάνουμε περατζάδα και τύπωσα και τους χάρτες για να βρίσκουμε το δρόμο. Βρήκα και τις στάσεις των λεωφορείων και ότι άλλο πίστευα ότι μπορεί να είναι χρήσιμο (δεν είχαμε smartphones ακόμη τότε) και εν μέσω έκπληκτων επιφωνημάτων της ομήγυρης (μα καλά Μαγιόρκα;;; γιατί εκεί;; ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!) ξεκινήσαμε....


1η ημέρα Ντύσσελντορφ

Αντίστοιχο επιφώνημα έβγαλε η υπάλληλος της αεροπορικής στο γκισέ του Μακεδονία όταν μας εκτύπωνε την κάρτα επιβίβασης. Μαγιόρκα τελικός προορισμός;; Ουάου! Ε άμα λέει ουάου αυτή που είναι και σχετική...κάτι θα ξέρει!
Η πρώτη πτήση προς Ντύσσελντορφ ξεκινούσε πρωί και μας άφηνε ένα γεμάτο 6ωρο μέσα στην πόλη. Πολύ ωραίο ήταν αυτό...
Από τη ζέστη φτάσαμε στη δροσούλα και θα βλέπαμε και λίγο από μια πόλη ακόμα...εγώ δεν είχα ξαναπάει, η Σίσσυ είχε ξαναβρεθεί λόγω επαγγελματικών και έτσι γνώριζε το κέντρο.
Πετύχαμε και μέρα με σχετικά καλό καιρό, λίγη συννεφιά και δροσιά όσο έπρεπε πάντως ιδανικά για να κάνουμε τις βόλτες μας.
Πήραμε τρένο από το αεροδρόμιο και πολύ σύντομα είμασταν Ντύσσελντορφ καρακέντρο. Πήγαμε βόλτες στο Ντίσελ (το ποτάμι που διασχίζει την πόλη), στο εμπορικό κομμάτι με τα μαγαζιά και καθώς μεσημέριαζε και μαζεύτηκε κόσμος στους δρόμους περπατήσαμε στο μεγάλο πεζόδρομο με τις μπυραρίες και χαρήκαμε την πράγματι πολύ ζωντανή ατμόσφαιρα της πόλης.

Ντίσελ

Νιάτο ήμουν!

Πολύς λαός έξω το μεσημεράκι

Το απόγευμα επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Πάλμα ντε Μαγιόρκα!
Στην ουρά ως επί το πλείστον ήταν πιτσιρικαρία Γερμανών που πήγαιναν για ξεφάντωμα (λογικά)

Ήταν μεγάλο το αεροπλάνο!

Λίγο πριν την απογείωση οι πόρτες του αεροπλάνου άνοιξαν ξανά. Μας ενημέρωσαν ότι κάποιος επιβάτης έπαθε καρδιακό επεισόδιο και βάσει πρωτοκόλλου έπρεπε να βγουν οοοοόλες οι αποσκευές από το αεροσκάφος, να αφαιρεθούν αυτές του ασθενή και έπειτα να μπουν μέσα εκ νέου οι υπόλοιπες! Δεν είχα ιδέα ότι ίσχυε κάτι τέτοιο σ αυτές τις περιπτώσεις, το μάθαμε και αυτό...Η όλη διαδικασία μας καθυστέρησε σχεδόν ένα δίωρο και στο διάστημα αυτό μας είχαν καθηλωμένους μέσα χωρίς καν ένα ποτήρι νερό! Όταν επιτέλους απογειωθήκαμε ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε το ελεύθερο να το....σανιδώσει και πως θα φτάναμε Πάλμα με ελάχιστη καθυστέρηση....Ολόκληρο το αεροπλάνο ζητωκραύγασε!

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tripakias]

iVacaciones en Mallorca del pasado. Estoy muy emocionado!
iBien hecho señoritas! (¿o señoras ahora?)

 

[evaT]

iBien hecho señoritas! (¿o señoras ahora?)

Στην ηλικία μας seňoritas δε το λες ευχαριστω για την παρότρυνση στυβω το μυαλό μου να θυμηθώ τις λεπτομέρειες κ επανέρχομαι....

 

[Smaragda53]

Και τη Θεοπούλα και τη γιαγιά του Σπύρου εκεί τις έστελνε ο καλός Θεούλης νομίζω στο τέλος του "Παρά πέντε"!

 

[evaT]

Και τη Θεοπούλα και τη γιαγιά του Σπύρου εκεί τις έστελνε ο καλός Θεούλης νομίζω στο τέλος του "Παρά πέντε"!

Δεν τις συνάντησα στο ορκίζομαι

 

[chris7]

οι πανέμορφες διάσπαρτες σε όλο το νησί παραλίες συναγωνίζονται σε ομορφιά ΝΑΙ ΤΟΛΜΩ να πω ακόμη κι αυτές της Χαλκιδικής!

Ύβρις !!!!!!!!!!!
Νέα ιστορία από την Εύα.
Τέλεια.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[vangelis69]

Καταπληκτική η Μαγιόρκα: Την επισκέφθηκα Μάιο του 2008 και ξαναπήγαινα ευχαρίστως!!!

 

[evaT]

Καταπληκτική η Μαγιόρκα: Την επισκέφθηκα Μάιο του 2008 και ξαναπήγαινα ευχαρίστως!!!

Ναι αλλά ιστορια δεν έγραψες! Χαχα θα κάνω εγώ την αρχη

 

[evaT]

2η ημέρα Cap De Formentor - Almudia

Φτάσαμε στην Πάλμα σχεδόν 10.30 το βράδυ και μόλις που είχε νυχτώσει! Καλό κ αυτό....Το αεροδρόμιο ήταν μεγάλο, βρώμικο και ζεστό-ο κλιματισμός προφανώς υπολειτουργούσε...Πήραμε ένα ταξί και κατευθείαν ξενοδοχείο. H απόσταση ήταν γύρω στα 9 χιλιόμετρα και στοίχισε 12 ευρώ.
Το ξενοδοχείο ήταν κεντρικότατο, δίπλα σε στάση λεωφορείου και είχαμε ένα μεγάλο δωμάτιο εκτός από τα κρεβάτια υπήρχε τραπεζάκι και πολυθρόνες πραγματικό κελεπούρι! Χαρήκαμε που κάναμε τόσο καλή επιλογή και πέσαμε ψόφιες για ύπνο.
Την επόμενη το πρωί βγήκα προς...ανίχνευση της γειτονιάς διότι η κοψοχρονιά τιμή του δωματίου δεν περιελάμβανε πρωινό κι έτσι έψαξα για τον κοντινότερο φούρνο. Δυό στενά παρακάτω βρήκα μια ωραιότατη panaderia (αρτοποιία) και βάλθηκα να περιεργάζομαι τα διάφορα αρτοσκευάσματα...
Εγώ τότε από ισπανικά ήμουν ανίδεη κι από ότι φάνηκε οι Ισπανοί από Αγγλικά δεν το κατείχαν το σπορ κι έτσι έμεινα να κοιτάζομαι επίμονα με τη φουρνάρισσα δίχως να ξέρουμε τι ήθελε η μία από τη ζωή της άλλης...Με τα πολλά και αφού ΔΕΝ κατάλαβα τι περιείχαν οι πίτες πήρα ότι βρήκα μπροστά μου και γύρισα στο δωμάτιο να φάμε και να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο αφού αν το παίρναμε κατά την άφιξη το προηγούμενο βράδυ θα χρεωνόμασταν μία μέρα επιπλέον! Είπαμε.... ξεκινήσαμε για διακοπές στη δίνη της κρίσης και με μεγάλες αφραγκιές εκείνη την εποχή.
Η κολλητή μου ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο της οικοδομής είχε να δει άδεια ανέγερσης από το 2007 και γω στο πάλαι ποτέ ελληνικό δημόσιο έβλεπα το μισθό μου να έχει πάρει την κατρακύλα στο βούρκο των μνημονίων δίχως σταματημό.
Κι έτσι οι καλές σου, πήραμε μια χαρά το λεωφορειάκι προς αεροδρόμιο πλην όμως το πρωί με την αιχμή χρειάστηκε πάνω από ώρα για αυτά τα 9 χιλιόμετρα αφού ο δρόμος ήταν διαρκώς μποτιλιαρισμένος.
Όταν φτάσαμε στην Αvis μας περίμενε δυσάρεστη έκπληξη διότι δεν δέχονταν με τίποτα την πιστωτική της Σίσσυς επειδή δεν ήταν ανάγλυφη. Χρησιμοποιήσαμε ότι επιχείρημα είχαμε, η Σίσσυ άφρισε να του εξηγεί...τίποτα ο υπάλληλος. Μουλάρωσε και δεν έπαιρνε από λόγια. Τον ρωτάω αν θα δεχθεί τη δική μου που ήταν κανονικά ανάγλυφη και είπε πως δεν έχει πρόβλημα με τον κάτοχο αλλά την κάρτα. Έλα όμως που εγώ την είχα αφήσει στο ξενοδοχείο στο safe! Μη έχοντας άλλη επιλογή άφησα τη Σίσσυ αμανάτι στο αεροδρόμιο να πιεί κανά καφέ και να ξεμπουρινιάσει και γύρισα στην πόλη κατά τον ίδιο τρόπο να φέρω την πιστωτική μου.
Ευτυχώς στο δρομολόγιο της επιστροφής είχε κάπως εκτονωθεί η κίνηση και λίγο πριν γίνουν τα νεύρα μου κορδόνια έφτασα. Ο υπάλληλος τελευταία στιγμή κι αφού κατάλαβε ότι μας καταταλαιπώρησε πρώτη μέρα των διακοπών μας πρόσφερε δωρεάν αναβάθμιση κι από κει που είχαμε κλείσει το πιο φθηνό 1000ράκι της εταιρείας μας έδωσε ένα κατακαίνουργιο peugeot 208 1400cc με τα ερκοντίσιον του και τα όλα του! Το αγαπήσαμε αυτό το αυτοκινητάκι!
Είχε όμως σχεδόν μεσημεριάσει όταν τελικά βγήκαμε στο δρόμο!
Ο στόχος ήταν να πάμε στο Cap de Formentor το οποίο είναι το βορειότερο ακρωτήρι του νησιού με το φάρο του Φορμεντόρ να αγναντεύει στη Μεσόγειο από τα 384 μέτρα καθώς και μερικές παραλίες στα πέριξ.

Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη κάπου στα 70 χιλιόμετρα όμως ο δρόμος είχε κίνηση κι επίσης κάθε 2 χιλιόμετρα είχε κυκλικό κόμβο με 4-5 εξόδους ενώ ο χάρτης που είχα κατεβάσει δεν βοηθούσε καθόλου μα καθόλου!

Εν τω μεταξύ το οδήγημα το είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου η Σίσσυ η οποία γενετικά από οδηγικής απόψεως είναι ένα κράμα ανάμεσα σε νταλικιέρη και σε ταρίφα ικανή να οδηγάει ώρες ατελείωτες σα να μην υπάρχει αύριο, ξεκινάς πχ για ένα χαλαρό μπάνιο προς τις ακτές της Κατερίνης και σου λέει έλα μωρέ δεν πεταγόμαστε μέχρι Αθήνα; από κει έχει πλοία όλη την ώρα και τσουπ μια χαρά μπορούμε να βρεθούμε Μύκονο για το σκ! Για τέτοια περίπτωση μιλάμε....Επίσης έχει γονιδιακά ενσωματωμένο gps. Καταλαβαίνει που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή (αν δεν ήταν αρχιτέκτονας ίσως είχε γίνει εξερευνητής!)
Εγώ πάλι είχα αναλάβει το ρόλο να διαβάζω το χάρτη και να λέω σε ποιά έξοδο πρέπει να στρίψουμε. Επίσης να ανακατεύω με το καλαμάκι τα παγάκια στο φραπέ και να της δίνω να πίνει καμιά γουλιά! Στο πρώτο είχα αποτύχει εκ προοιμίου αφού ο χάρτης μου δεν είχε ούτε τους μισούς κυκλικούς κόμβους από όσους τελικά συναντήσαμε και επέμενα κιόλας στην άποψή μου για το ποιά έξοδο έπρεπε να πάρουμε (τρομάρα μου) με αποτέλεσμα να γυρίζουμε διαρκώς μπρος πίσω και να την εκνευρίσω! Στο ανακάτεμα του καφέ τα πήγα πάντως εξαιρετικά και όταν της πέρασαν τα νεύρα το αναγνώρισε που σκέφτηκα να πάρω το κουτάκι του καφέ μαζί μου από Ελλάδα

'Οταν πλησιάσαμε στο ακρωτήρι άρχισαν και οι στροφές και η διαδρομή ήταν κάπως έτσι...

Αργά το μεσημέρι φτάσαμε και στον προορισμό μας

Είχε πολύ κόσμο

Cap de Formentor

Ο φάρος του Formentor

Ο αέρας εκεί σε έπαιρνε και σε σήκωνε βέβαια.
΄Οταν χορτάσαμε τη θέα αποφασίσαμε να βγούμε σε μια από τις παραλίες χαμηλότερα-το αρχικό μας πλάνο έλεγε ότι θα κάναμε εξερεύνηση και τουρισμό τη μισή μέρα και την άλλη μισή άραγμα σε παραλία μια και είμαστε σε καλοκαιρινές διακοπές!

Βρήκαμε τη Cala Murta και απλώσαμε τις αρίδες μας στην αμμουδιά...
Ωραία παραλία ήταν και νερά κρύσταλλο!

Χαρήκαμε το μπανάκι μας ως αργά το απόγευμα να μπούμε και σε μουντ διακοπών και είπαμε να πεταχτούμε ως την Αλκούδια που ήταν 25 χιλιόμετρα περίπου πιο μακριά για καφεδάκι.
Πήγαμε ως εκεί αλλά δεν μας άρεσε. Μια παραλιακή πόλη με μια μαρίνα γεμάτη ιστιοπολοικά και με μεγάλη αλλά πολύ τουριστική παραλία χωρίς καμία γραφικότητα. Επίσης είχε πολύ ζέστη και κλασσικά είχαν μόνο ζεστό καφέ...Παραγγείλαμε εσπρέσο και παγάκια για να κάνουμε όπως όπως ένα φρέντο της συμφοράς...Οι Μαγιορκέζοι ανεπίδεκτοι συνεννόησης...δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί θέλαμε πάγο με τον καφέ! μας πήρε 10 λεπτά να δώσουμε παραγγελία και γυάλισε το μάτι μας! Ρε φίλε ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΕΙ ΚΑΦΕ μη ρωτάς πολλά
Δεν βρίσκω καμιά φωτογραφία από κει και μάλλον οφείλεται στο ότι δεν μας άρεσε τίποτα!

Πήραμε το δρόμο για πίσω και ακόμα ο ήλιος ήταν ψηλά! Την Πάλμα δεν την είχαμε δει σχεδόν καθόλου ακόμη. Με την άνεση του ΙΧ πήραμε την παραλιακή και φτάνοντας είδαμε αυτό

Κάναμε βόλτες στις γειτονιές παραλιακά και ξετρελαθήκαμε! Κούκλα η Πάλμα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο και να βγούμε προς ανίχνευση της νυχτερινής ζωής...

Αργότερα περπατήσαμε προς την παλιά πόλη όπου όπως σε κάθε πρωτεύουσα συνωστίζεται ο κόσμος και περιηγηθήκαμε λίγο στα στενάκια, θαυμάσαμε τα όμορφα παλιά κτίρια και προσανατολιστήκαμε σε σχέση με τα εστιατόρια και τα μπαρ....Φάγαμε και μια ωραιότατη παέλια και κατευθυνθήκαμε προς τα μπαράκια να πιούμε και το ποτάκι μας. Πλην όμως ...απογοήτευση!
Υπέροχα μαγαζιά με ευφάνταστη διακόσμηση και όμορφες μουσικές αλλά ο κόσμος άφαντος!
Στο μεταξύ κατακαλόκαιρο....Αναρωτιόμασταν μήπως κάτι χάνουμε...μήπως η κίνηση είναι κάπου αλλού από αυτά που είχαμε διαβάσει. Όσο και να περπατούσαμε πάντως πέρα δώθε φως δε βλέπαμε πουθενά. Καθίσαμε κάπου να πιούμε αυτό το ποτό, εμείς οι δυό κι ο μπάρμαν! Πόσο να διασκεδάσεις έτσι; Και εννοείται πως ο μπάρμαν αγγλικά γρι. Ούτε καν να σκεφτείς δηλαδή να κάνεις μια ερώτηση, κάτι! Ο ταξιδιωτικός μας οδηγός έλεγε ότι η Μαγιόρκα στο κέντρο έχει πλούσια νυχτερινή ζωή.
Εμείς είμαστε πιο κέντρο δε γίνεται και μόλις οι τουρίστες τέλειωσαν το φαγητό εξαφανίστηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Τα μπαρ τα χαίρονταν οι ιδιοκτήτες τους!

Με τα πολλά και αφού περπατήσαμε κι άλλο λέγοντας δεν μπορεί κάτι θα έχει αυτή η πόλη βρήκαμε ένα μπαράκι ΜΕ ΠΕΛΑΤΕΣ! Και μάλιστα έπαιζε και ροκ που το προτιμάμε...Μπήκαμε με χαρά να πιούμε ένα ποτό ακόμη και ο μπάρμαν επίσης μιλούσε και λίγα αγγλικά... Φυσικά το πρώτο που ρωτήσαμε ήταν που πήγε ο κόσμος και πως διασκεδάζουν εκεί, μας απάντησε το εξαιρετικό πως οι τουρίστες είτε δεν διασκεδάζουν και μένουν στα all inclusive ή προτιμούν τις περιοχές εκτός πόλης όπου μένουν οι Γερμανοί και έχουν τη δική τους διασκέδαση-κάτι σαν το δικό μας τον Κάβο στην Κέρκυρα δηλαδή και πως οι ντόπιοι βγαίνουν μόνο Παρασκευές και Σάββατα Εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή κι αν ο τύπος είχε δίκιο είχαμε μπροστά μας μια ολόκληρη βδομάδα νέκρας!
(και ναι είχε δίκιο....)

 

[turms]

ενώ οι πανέμορφες διάσπαρτες σε όλο το νησί παραλίες συναγωνίζονται σε ομορφιά ΝΑΙ ΤΟΛΜΩ να πω ακόμη κι αυτές της Χαλκιδικής!

είχα πάει το 2012 για 5 μέρες μονο οποτε κινηθήκαμε κοντά στο hotel με τα πόδια...πήγαμε μονο σε 2 παραλιες, αλλα όντως...αν έδειχνα τις παραλιες σε φωτό, όλοι θα λέγανε ότι είναι Χαλκιδική....

 

[vangelis69]

Ναι αλλά ιστορια δεν έγραψες! Χαχα θα κάνω εγώ την αρχη

Μετά από 12 χρόνια δεν θυμάμαι λεπτομέρειες!!!

 

[evaT]

3 ημέρα Palma - Valldemosa - Soller - Sa Calobra

Η μέρα ξεκίνησε με την καθιερωμένη μου βόλτα από το φούρνο. Είχαμε πλέον γνωριστεί και με τη φουρνάρισσα εγώ της έλεγα τι ήθελα στα Ελληνικά και εκείνη μου απαντούσε στα Ισπανικά, έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβαινε η μία την άλλη οπότε απλά χαμογελούσαμε και μια πίτα επάνω μια κάτω μια φορά νηστικές δε μείναμε!
Ξεκινήσαμε με πολύ φιλόδοξο πλάνο να ανεβούμε την οροσειρά της Sierra Tramuntana να περάσουμε από 2-3 παραδοσιακά χωριά και να καταλήξουμε μέσω της διάσημης διαδρομής της στην παραλία Sa Calobra...
Οι πρώτες όμως βόλτες ήταν μέσα από την Πάλμα που περιμέναμε να την δούμε καλύτερα τις επόμενες μέρες που δεν θα είχαμε αυτοκίνητο και αναγκαστικά θα έπρεπε να κινηθούμε στα κοντινά.

Σα Σε (Καθεδρικός)

Το πρώτο χωριό ήταν η παραδοσιακή Valdemossa με μεσαιωνικά κτίσματα υπέροχης αρχιτεκτονικής, κάθε στενό και κάθε πλατεία ήταν πράγματι χάρμα οφθαλμών! Ηδη η περιοχή από το 19ο αιώνα έχει χαρακτηριστεί ως τοποθεσία μοναδικής ομορφιάς ενώ ακόμα κι ο Σοπέν πέρασε ένα χειμώνα εκεί με την Γαλλίδα ερωμένη του Sand με την οποία έμπλεξε κάποια στιγμή και τα δυό της παιδιά (προχώ ο Σοπεν!)

Valdemossa

Στο μεταξύ η διαδρομή ήταν ονειρική και το τελευταίο που περιμέναμε να δούμε στις διαδρομές μας στην τουριστική Μαγιόρκα ήταν αλπικά τοπία ή για να μην πάω τόσο μακριά στο μυαλό μου ήρθε η υπέροχη αυτοκινητάδα διαμέσου της Βάλιας Κάλντα στην Πίνδο ενώ τα χωριά θύμιζαν πολύ έντονα Πήλιο και Ζαγοροχώρια! Όλα αυτά με ένα τατς Ισπανίας

Προχωρήσαμε και στην επίσης πανέμορφη παραλιακή Port de Soller

Ήπιαμε και ένα καφεδάκι στο όμορφο λιμανάκι και πήραμε κουράγια για να συνεχίσουμε στην πιο απαιτητική διαδρομή προς την Sa Calobra.

Η κατάβαση λοιπόν προς τη διάσημη αυτή παραλία είναι ένας ακόμα πιο διάσημος δρόμος έργο του Ιταλοισπανού μηχανικού Piarreti μήκους 9.5 χιλιομέτρων και κλίσης σχεδόν στο 7% με συνεχείς στροφές 180 μοιρών λατρεμένη από τους μοτοσυκλετιστές παγκοσμίως για τις οδηγικές συγκινήσεις που προσφέρει....θεωρώ ότι θα την εκτιμούσε δεόντως ο δικός μας @jmar που λατρεύει τα roadtrips.
Οδηγικές πολύ έντονες συγκινήσεις προσέφερε και σε εμάς που είδαμε το ...Χριστό φαντάρο στη μιάμισι ώρα που μας πήρε περίπου για να διανύσουμε το σύνολο της διαδρομής.
Ο δρόμος στενός και σε κάθε στροφή ερχόσουν μούρη με μούρη με τεράστιο τουριστικό λεωφορείο και η ζωή σου έπαιζε φλαςμπακ από τη λαχτάρα! Μέχρι και η χιλιομετροφάγος Σίσσυ ίδρωσε...πηγαίναμε τόσο σιγά που η δεύτερη ταχύτητα έμπαινε μόνο στο τσακίρ κέφι!!
Κι αν οι αρσενικοί του φόρουμ σκέφτεστε γυναίκες οδηγοί τι περίμενες! Δείτε παρακάτω το δρόμο και κλάψτε μαζί μας...

κάτι λίγες στροφούλες...

εκεί κάτω έπρεπε να πάμε!

Κοντεύαμε σιγά σιγά....Ουφφφφφ

Όταν φτάσαμε βρήκαμε ένα τούνελ στο βουνό! Έτσι έφτανες στην παραλία

το τούνελ είχε παράθυρα

Αυτή είναι η Σα Καλόμπρα!

Ιδιαίτερη αλλά μπάνιο δεν έκανες!

Φυσικά άντε να το πάρεις απόφαση να γυρίσεις πίσω μετά από τέτοια κατάβαση. Το στομάχι μας είχε κολλήσει στην πλάτη...Εντέλει το σκεφτήκαμε έξυπνα και περιμέναμε να εξαφανιστούν οοοοόλα τα τουριστικά οπότε το πήγαμε στο ρυθμό μας και δίχως δυσάρεστες συναντήσεις σε κάθε στροφή και λίγο μπρος λίγο πίσω για να χωρέσεις να περάσεις.

Γυρίσαμε στην Πάλμα και αφού είχαμε ακόμα κουράγιο πήγαμε και μια βόλτα από το Castel de Belver που είναι ένα κάστρο γοτθικού ρυθμού του 1400 όπου αρχικά διέμεναν οι βασιλείς της Μαγιόρκα και αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή.
Όμορφη τοποθεσία και πανέμορφη θέα προς την πόλη

Το βράδυ βγήκαμε έξω και στη βόλτα μας πέσαμε πάνω σ ένα φανταστικό αρτ-νουβό ρεστωράντ. Μπήκαμε μέσα να χαζέψουμε την πανέμορφη πραγματικά διακόσμηση και είδαμε πως όλα τα πιάτα ήταν γκουρμέ με...ανάλογες τιμές. Αποφασίσαμε να φάμε όλη τη βδομάδα πρόχειρα σε στυλ πίτσα, σάντουιτς κλπ και να κλείσουμε τραπέζι για το τελευταίο μας βράδυ και να φάμε γκουρμεδιάρικα εκεί!

Τρώμε μόνες μας σ ολόκληρο μαγαζί!
Να και το Σισσάκι. Κούκλα η κολλητή μου!

Σε συνέχεια της αναζήτησης για τη βραδινή διασκέδαση σε στυλ εδώ ο κόσμος εκεί ο κόσμος που είναι ο κόσμος το αποτέλεσμα απέβη άκαρπο! Το μπαράκι της προηγούμενης νύχτας ήταν άδειο, ομοίως και τα υπόλοιπα που συναντήσαμε στο δρόμο μας. Εκτός αυτού δεν υπήρχε άνθρωπος να μας απευθύνει κουβέντα όλη μέρα. Οι Ισπανοί δεν μιλούσαν αγγλικά σε σημείο που να μας κάνει τρομερή εντύπωση πως γίνεται σε ένα τόσο τουριστικό μέρος να μη μιλούν ούτε τα βασικά...και γενικά έδειχναν απόμακροι.
Καθίσαμε κάπου για ποτό και μια κοπέλα στο μπαρ μιλούσε λίγο περισσότερο, ζητήσαμε πληροφορίες και προσπαθήσαμε να ανοίξουμε κουβέντα...ήταν κοφτή και μάλλον ήθελε να μας ξεφορτωθεί. Συζητήσαμε το πως είναι δυνατόν κάθε μέρα να ξεκινάμε εντυπωσιασμένες από όσα βλέπουμε διασχίζοντας το νησί και πως τελικά κάθε βράδυ νιώθουμε τέτοια απογοήτευση που έχουμε διάθεση να ακούσουμε, μουσική, να χορέψουμε και να διασκεδάσουμε τι διάολο καλοκαιρινές διακοπές κάνουμε! και τελικά πάμε για ύπνο ξενερωμένες...