Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Περιεχόμενα
Ακολουθούν εντυπώσεις από το Σεπτεμβριάτικο ταξίδι μου στη Λαική Δημοκρατία της Κορέας....
O κύριος Ο , έτσι μας συστήθηκε , ήταν γύρω στα πενήντα , με διανοουμενίστηκα γυαλάκια , ντυμένος με ένα άσπρο παλιομοδίτικο πουκάμισο, παντελόνι πιέτα και κλειστό πέδιλο με κάλτσα. Κάπως έτσι θα έπρεπε να ήταν οι ινστρούχτορες στη Σοβιετική Ένωση του εξήντα σκέφτηκα και έδωσα το χέρι μου στον άνθρωπο που για τις επόμενες 4 μέρες θα γίνονταν η σκιά μας.
Δευτερόλεπτα πριν μας είχε πλησιάσει και με καλούτσικα αγγλικά με έντονη κορεάτικη προφορά μας ρώτησε αν είμαστε από την Ελλάδα.
-Πως διάολο μας κατάλαβε, αναρωτήθηκε ο Αντρέας, το γράφουμε στο κούτελο ότι είμαστε Έλληνες;
Οι φωτογραφίες που στείλαμε στην Βορειοκορεάτικη πρεσβεία στο Λονδίνο πρέπει να είναι απάντηση στο ερώτημα του συντρόφου. Με αυτές τις σκέψεις βγήκαμε από το μικρό και παλιό terminal του διεθνούς αεροδρομίου της Piongyang και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο μας ένα υπερσύγχρονο 4Χ4 βορειοκορεάτικης κατασκευής αλλά με μηχανή FIAT ,όπως μας πληροφόρησε ο οδηγός μας. Δίπλα στον οδηγό μας, που είχε το ένδοξο όνομα Κιμ , βρίσκονταν ο Τσάν ο νούμερο δύο φύλακας άγγελος μας. Αν χάσατε τον λογαριασμό με τους ξεναγούς και τους οδηγούς να συνοψίσω. Ξεναγοί 2 και οδηγός 1 το σύνολο τρία άτομα για μας τους δύο!! Αυτή είναι κύριοι η βορειοκορεάτικη φιλοξενία!!
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις από το κράτος, εκτός του ότι όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως φορούν μια κονκάρδα στο πέτο με την μορφή του αιώνιου ηγέτη, είναι η παντελής έλλειψη αυτοκινήτων. Η απόσταση από το αεροδρόμιο προς την πόλη είναι καμιά 30 χλμ και ο δρόμος ένας παλιός αλλά σε καλή κατάσταση αυτοκινητόδρομος . Σε όλα αυτά τα 30 χλμ είδαμε δεν είδαμε 10 αυτοκίνητα στην πλειοψηφία τους σαν το δικό μας, αυτοκίνητα δηλ. που μετέφεραν τουρίστες.Με το που μπήκαμε στην πόλη η κίνηση άρχισε να γίνετε εντονότερη μια που έκαναν την εμφάνιση τους παλαιά λεωφορεία , τραμ και καμιόνια που μετέφεραν εργάτες ή στρατιώτες. Εδώ πρωτοείδαμε ένα από τα high light του ταξιδιού μας. Η κίνηση , έστω κι αυτή η υποτυπώδης κίνηση, δεν ρυθμίζεται από φανάρια, αλλά από βορειοκορεάτισες τροχονόμους!! Ντυμένες με μια στολή φετίχ, σοβαρότατες, ρυθμίζουν σαν ρομπότ την κυκλοφορία αποτελώντας ένα ξεχωριστό αξιοθέατο της πρωτεύουσας.
Ο κύριος Ο κατά την διαδρομή μάς ανακοίνωσε χωρίς περιστροφές το πρόγραμμα της ημέρας.
-Η πρώτη μας επίσκεψη θα γίνει στο τσίρκο της πόλης όπου και θα πάμε αμέσως τώρα. Μετά θα φάμε, θα αποθέσετε στο ξενοδοχείο και στις 8 πρέπει να είστε έτοιμοι γιατί το Arirang αρχίζει στις 8:30 ακριβώς.
-Τσίρκο με ρώτησε ο Αντρέας, μα έχουν τρελαθεί οι σύντροφοι;; Που στην ευχή το θυμήθηκαν το τσίρκο;;
-Γιατί σύντροφε, τον επέπληξα , δεν σου αρέσει το τσίρκο;; Οι ξεναγοί μας άριστα γνωρίζουν που πρέπει να πάμε και τι να δούμε συμπλήρωσα και σκέφτηκα με νοσταλγία ότι η πρώτη και τελευταία φορά που πήγα σε τσίρκο ήταν στο Medrano καμιά τριανταριά χρόνια πριν με την μακαρίτισα την γιαγιά μου….
-Μια ένσταση μόνο κύριε Ο, τόλμησα να ψελλίσω, γίνετε μετά το υπερθέαμα του τσίρκου να πάμε στο ξενοδοχείο να ρημαδοκάνουμε ένα μπάνιο και να φάμε μετά;;
Ο Ο το σκέφτηκε κάτι συζήτησε με τον δεύτερο ξεναγό και τελικά το αίτημα μας έγινε δεκτό!!
-Τουλάχιστον έχουν ευρύτητα πνεύματος οι ξεναγοί μας, σχολίασα στον Αντρέα, αναλογιζόμενος ότι τα πάντα κατακτώνται με αγώνες.
Το τσίρκο της Piongyang ήταν χτισμένο στο κέντρο της πόλης και ήταν σε άψογη κατάσταση. Δεκάδες κόσμου περίμεναν υπομονετικά στην είσοδο, Σάββατο βλέπετε και μάλλον αυτή θα ήταν η κυρίως διασκέδαση τους έστω και 4:30 το μεσημέρι. Εμείς όπως καταλαβαίνετε δεν περιμέναμε σε καμιά ουρά αλλά κάναμε θριαμβευτική είσοδο από την θύρα των επισήμων. Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις από το τσίρκο είναι εντυπωσιακή. Μαρμάρινες σκάλες , πολυτελείς πολυέλεοι και τα καθιερωμένα πορτρέτα του μεγάλου και του αγαπητού αρχηγού να κοσμούν τον όλο χώρο. Υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που συνόδευε τις προσπάθειες των καλλιτεχνών αλλά τα νούμερα εκτός μιας ακροβάτισσας που ήταν όντως εντυπωσιακή δεν έλεγαν και σπουδαία πράγματα, αλλά πιστέψτε με δεν είμαι και ο πλέον ειδικός στα του τσίρκου. Η ώρα πάντως πέρασε ευχάριστα και μετά το τέλος της υπερπαράστασης ήρθε η ευλογημένη ώρα να καταλύσουμε στο ξενοδοχείο μας.
Το YANGKAKDO Hotel, ένα από τα δύο υπερπολυτελείας ξενοδοχεία της Piongyang , είναι χτισμένο στο νησί που σχηματίζει ο ποταμός Taedong και δικαίως χαρακτηρίζετε σαν Αλκατράζ της διασκέδασης. Γιατί το λέω αυτό; Mα γιατί όταν το βράδυ γυρίσεις στο ξενοδοχείο είναι αδύνατον μετά να βγεις από αυτό. Ακόμα κι αν καταφέρεις και βγεις έξω από την κεντρική πύλη σίγουρα δεν θα φτάσεις μέχρι τις γέφυρες που ενώνουν το νησί με την πόλη. Κάποιος αγνός αγωνιστής της δημοκρατίας θα σε σταματήσει ευγενικά και θα σου δείξει το δρόμο της επιστροφής. Αλκατράζ της διασκέδασης λοιπόν μια που στο νησί υπάρχει γήπεδο, που θεωρητικά οι τουρίστες μπορούν να αθληθούν και μέσα στο ξενοδοχείο bowling , karaoke ,bar ,sauna, ενυδρείο, εστιατόρια, καταστήματα και casino!! Στην ουσία όμως η επιλογή που έχεις όταν γυρίσεις μετά το δείπνο σου στο ξενοδοχείο είναι μία. Ο ύπνος. Τα bar και τα εστιατόρια είναι θλιβερά, το bowling αστείο, τα καταστήματα για γέλια και βέβαια δεν νομίζω ότι θα διασκεδάζει κανείς ιδιαίτερα στο karaoke με τα κινέζικα και κορεάτικα τραγούδια. Όσο για το casino πρέπει να είσαι άρρωστα τζογαδόρος για να περάσεις την ώρα σου σε ένα παντελώς έρημο casino όπου θα παίζεις μόνος εσύ και 2-3 άλλοι κινέζοι….
Καταλύσαμε στον τελευταίο όροφο (43) του ξενοδοχείου και πραγματικά σε όλη την διαμονή μας απολαμβάναμε μια απαράμιλλη θέα της πόλης. Οι ξεναγοί μας, αυτό κι αν είναι κουφό, έμειναν όλο το διάστημα της παραμονής μας στο ίδιο ξενοδοχείο με μας, για την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια μας όπως ευγενικά μας εξήγησαν.
Τα δωμάτια ήταν αξιοπρεπή χωρίς κάποια ιδιαίτερη πολυτέλεια, με ζεστό νερό και τηλεόραση. Αυτό το τελευταίο ήταν μάλλον ένα από τα καλύτερα ανέκδοτα της εκδρομής μια που τα προγράμματα που μπορούσες να παρακολουθήσεις, εκτός από το μοναδικό επίσημο κρατικό, ήταν δύο κινέζικα που έδειχναν βαθυστόχαστες κινέζικες τηλενουβέλες. Το βορειοκορεάτικο κανάλι όμως πάντα πρωτοποριακό έπαιζε υπέροχες παραδοσιακές κορεάτικες μελωδίες, πολύτιμα σε διδαχές δελτία ειδήσεων και εκπληκτικά ντοκυμαντέρ βορειοκορεατών ηρώων που ξεμπρόστιαζαν τον λαομίσιτο αμερικάνικο και γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό. Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!! Κλείνω τα του ξενοδοχείου με ένα σχόλιο και μια απορία του συντρόφου Αντρέα. To ξενοδοχείο μας ήταν πραγματικά τεράστιο είχε δυναμικότητα 500 κλινών ,όπως ίδια δυναμικότητα περίπου είχε και το άλλο μεγάλο ξενοδοχείο της Piongyang, δηλαδή ημερήσια χωρητικότητα και των δύο περίπου 1.000 ατόμων. Γνωρίζετε πόσους τουρίστες δέχεται η Λαική Δημοκρατία της Κορέας ετήσια; Όχι παραπάνω από 5.000 άτομα.Τα σχόλια δικά σας. Δίκαιη λοιπόν και η απορία του Αντρέα .
-Mα καλά είσαι σίγουρος ότι είναι επιπλωμένα όλα αυτά τα δωμάτια;;
O κύριος Ο , έτσι μας συστήθηκε , ήταν γύρω στα πενήντα , με διανοουμενίστηκα γυαλάκια , ντυμένος με ένα άσπρο παλιομοδίτικο πουκάμισο, παντελόνι πιέτα και κλειστό πέδιλο με κάλτσα. Κάπως έτσι θα έπρεπε να ήταν οι ινστρούχτορες στη Σοβιετική Ένωση του εξήντα σκέφτηκα και έδωσα το χέρι μου στον άνθρωπο που για τις επόμενες 4 μέρες θα γίνονταν η σκιά μας.
Δευτερόλεπτα πριν μας είχε πλησιάσει και με καλούτσικα αγγλικά με έντονη κορεάτικη προφορά μας ρώτησε αν είμαστε από την Ελλάδα.
-Πως διάολο μας κατάλαβε, αναρωτήθηκε ο Αντρέας, το γράφουμε στο κούτελο ότι είμαστε Έλληνες;
Οι φωτογραφίες που στείλαμε στην Βορειοκορεάτικη πρεσβεία στο Λονδίνο πρέπει να είναι απάντηση στο ερώτημα του συντρόφου. Με αυτές τις σκέψεις βγήκαμε από το μικρό και παλιό terminal του διεθνούς αεροδρομίου της Piongyang και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο μας ένα υπερσύγχρονο 4Χ4 βορειοκορεάτικης κατασκευής αλλά με μηχανή FIAT ,όπως μας πληροφόρησε ο οδηγός μας. Δίπλα στον οδηγό μας, που είχε το ένδοξο όνομα Κιμ , βρίσκονταν ο Τσάν ο νούμερο δύο φύλακας άγγελος μας. Αν χάσατε τον λογαριασμό με τους ξεναγούς και τους οδηγούς να συνοψίσω. Ξεναγοί 2 και οδηγός 1 το σύνολο τρία άτομα για μας τους δύο!! Αυτή είναι κύριοι η βορειοκορεάτικη φιλοξενία!!
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις από το κράτος, εκτός του ότι όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως φορούν μια κονκάρδα στο πέτο με την μορφή του αιώνιου ηγέτη, είναι η παντελής έλλειψη αυτοκινήτων. Η απόσταση από το αεροδρόμιο προς την πόλη είναι καμιά 30 χλμ και ο δρόμος ένας παλιός αλλά σε καλή κατάσταση αυτοκινητόδρομος . Σε όλα αυτά τα 30 χλμ είδαμε δεν είδαμε 10 αυτοκίνητα στην πλειοψηφία τους σαν το δικό μας, αυτοκίνητα δηλ. που μετέφεραν τουρίστες.Με το που μπήκαμε στην πόλη η κίνηση άρχισε να γίνετε εντονότερη μια που έκαναν την εμφάνιση τους παλαιά λεωφορεία , τραμ και καμιόνια που μετέφεραν εργάτες ή στρατιώτες. Εδώ πρωτοείδαμε ένα από τα high light του ταξιδιού μας. Η κίνηση , έστω κι αυτή η υποτυπώδης κίνηση, δεν ρυθμίζεται από φανάρια, αλλά από βορειοκορεάτισες τροχονόμους!! Ντυμένες με μια στολή φετίχ, σοβαρότατες, ρυθμίζουν σαν ρομπότ την κυκλοφορία αποτελώντας ένα ξεχωριστό αξιοθέατο της πρωτεύουσας.
Ο κύριος Ο κατά την διαδρομή μάς ανακοίνωσε χωρίς περιστροφές το πρόγραμμα της ημέρας.
-Η πρώτη μας επίσκεψη θα γίνει στο τσίρκο της πόλης όπου και θα πάμε αμέσως τώρα. Μετά θα φάμε, θα αποθέσετε στο ξενοδοχείο και στις 8 πρέπει να είστε έτοιμοι γιατί το Arirang αρχίζει στις 8:30 ακριβώς.
-Τσίρκο με ρώτησε ο Αντρέας, μα έχουν τρελαθεί οι σύντροφοι;; Που στην ευχή το θυμήθηκαν το τσίρκο;;
-Γιατί σύντροφε, τον επέπληξα , δεν σου αρέσει το τσίρκο;; Οι ξεναγοί μας άριστα γνωρίζουν που πρέπει να πάμε και τι να δούμε συμπλήρωσα και σκέφτηκα με νοσταλγία ότι η πρώτη και τελευταία φορά που πήγα σε τσίρκο ήταν στο Medrano καμιά τριανταριά χρόνια πριν με την μακαρίτισα την γιαγιά μου….
-Μια ένσταση μόνο κύριε Ο, τόλμησα να ψελλίσω, γίνετε μετά το υπερθέαμα του τσίρκου να πάμε στο ξενοδοχείο να ρημαδοκάνουμε ένα μπάνιο και να φάμε μετά;;
Ο Ο το σκέφτηκε κάτι συζήτησε με τον δεύτερο ξεναγό και τελικά το αίτημα μας έγινε δεκτό!!
-Τουλάχιστον έχουν ευρύτητα πνεύματος οι ξεναγοί μας, σχολίασα στον Αντρέα, αναλογιζόμενος ότι τα πάντα κατακτώνται με αγώνες.
Το τσίρκο της Piongyang ήταν χτισμένο στο κέντρο της πόλης και ήταν σε άψογη κατάσταση. Δεκάδες κόσμου περίμεναν υπομονετικά στην είσοδο, Σάββατο βλέπετε και μάλλον αυτή θα ήταν η κυρίως διασκέδαση τους έστω και 4:30 το μεσημέρι. Εμείς όπως καταλαβαίνετε δεν περιμέναμε σε καμιά ουρά αλλά κάναμε θριαμβευτική είσοδο από την θύρα των επισήμων. Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις από το τσίρκο είναι εντυπωσιακή. Μαρμάρινες σκάλες , πολυτελείς πολυέλεοι και τα καθιερωμένα πορτρέτα του μεγάλου και του αγαπητού αρχηγού να κοσμούν τον όλο χώρο. Υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που συνόδευε τις προσπάθειες των καλλιτεχνών αλλά τα νούμερα εκτός μιας ακροβάτισσας που ήταν όντως εντυπωσιακή δεν έλεγαν και σπουδαία πράγματα, αλλά πιστέψτε με δεν είμαι και ο πλέον ειδικός στα του τσίρκου. Η ώρα πάντως πέρασε ευχάριστα και μετά το τέλος της υπερπαράστασης ήρθε η ευλογημένη ώρα να καταλύσουμε στο ξενοδοχείο μας.
Το YANGKAKDO Hotel, ένα από τα δύο υπερπολυτελείας ξενοδοχεία της Piongyang , είναι χτισμένο στο νησί που σχηματίζει ο ποταμός Taedong και δικαίως χαρακτηρίζετε σαν Αλκατράζ της διασκέδασης. Γιατί το λέω αυτό; Mα γιατί όταν το βράδυ γυρίσεις στο ξενοδοχείο είναι αδύνατον μετά να βγεις από αυτό. Ακόμα κι αν καταφέρεις και βγεις έξω από την κεντρική πύλη σίγουρα δεν θα φτάσεις μέχρι τις γέφυρες που ενώνουν το νησί με την πόλη. Κάποιος αγνός αγωνιστής της δημοκρατίας θα σε σταματήσει ευγενικά και θα σου δείξει το δρόμο της επιστροφής. Αλκατράζ της διασκέδασης λοιπόν μια που στο νησί υπάρχει γήπεδο, που θεωρητικά οι τουρίστες μπορούν να αθληθούν και μέσα στο ξενοδοχείο bowling , karaoke ,bar ,sauna, ενυδρείο, εστιατόρια, καταστήματα και casino!! Στην ουσία όμως η επιλογή που έχεις όταν γυρίσεις μετά το δείπνο σου στο ξενοδοχείο είναι μία. Ο ύπνος. Τα bar και τα εστιατόρια είναι θλιβερά, το bowling αστείο, τα καταστήματα για γέλια και βέβαια δεν νομίζω ότι θα διασκεδάζει κανείς ιδιαίτερα στο karaoke με τα κινέζικα και κορεάτικα τραγούδια. Όσο για το casino πρέπει να είσαι άρρωστα τζογαδόρος για να περάσεις την ώρα σου σε ένα παντελώς έρημο casino όπου θα παίζεις μόνος εσύ και 2-3 άλλοι κινέζοι….
Καταλύσαμε στον τελευταίο όροφο (43) του ξενοδοχείου και πραγματικά σε όλη την διαμονή μας απολαμβάναμε μια απαράμιλλη θέα της πόλης. Οι ξεναγοί μας, αυτό κι αν είναι κουφό, έμειναν όλο το διάστημα της παραμονής μας στο ίδιο ξενοδοχείο με μας, για την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια μας όπως ευγενικά μας εξήγησαν.
Τα δωμάτια ήταν αξιοπρεπή χωρίς κάποια ιδιαίτερη πολυτέλεια, με ζεστό νερό και τηλεόραση. Αυτό το τελευταίο ήταν μάλλον ένα από τα καλύτερα ανέκδοτα της εκδρομής μια που τα προγράμματα που μπορούσες να παρακολουθήσεις, εκτός από το μοναδικό επίσημο κρατικό, ήταν δύο κινέζικα που έδειχναν βαθυστόχαστες κινέζικες τηλενουβέλες. Το βορειοκορεάτικο κανάλι όμως πάντα πρωτοποριακό έπαιζε υπέροχες παραδοσιακές κορεάτικες μελωδίες, πολύτιμα σε διδαχές δελτία ειδήσεων και εκπληκτικά ντοκυμαντέρ βορειοκορεατών ηρώων που ξεμπρόστιαζαν τον λαομίσιτο αμερικάνικο και γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό. Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!! Κλείνω τα του ξενοδοχείου με ένα σχόλιο και μια απορία του συντρόφου Αντρέα. To ξενοδοχείο μας ήταν πραγματικά τεράστιο είχε δυναμικότητα 500 κλινών ,όπως ίδια δυναμικότητα περίπου είχε και το άλλο μεγάλο ξενοδοχείο της Piongyang, δηλαδή ημερήσια χωρητικότητα και των δύο περίπου 1.000 ατόμων. Γνωρίζετε πόσους τουρίστες δέχεται η Λαική Δημοκρατία της Κορέας ετήσια; Όχι παραπάνω από 5.000 άτομα.Τα σχόλια δικά σας. Δίκαιη λοιπόν και η απορία του Αντρέα .
-Mα καλά είσαι σίγουρος ότι είναι επιπλωμένα όλα αυτά τα δωμάτια;;
Και θέλω κορεάτικο, ορίτζιναλ καταστάσεις 
