Επαναφέρω το θέμα από το 2005 προκειμένου να γράψω τις εμπειρίες μου από ένα νησί για το οποίο πραγματικά δεν ήξερα τι να περιμένω. Η πληροφόρηση ήταν λίγη, και είχα αρκετά μεγάλη περιέργεια για το τι θα αποκομίσω τελικά.
Δε θα διαφοροποιηθώ αρκετά από τους υπόλοιπους φίλους. Η Κάλυμνος είναι ένα νησί το οποίο έχει πραγματάκια να σου δώσει εξερευνώντας το, ωστόσο θα μπορούσαν όλα να είναι πολύ καλύτερα.
Το νησί αποτελεί δημοφιλέστατο προορισμό για αναρρίχηση, οπότε αρκετά μεγάλο κομμάτι του τουρισμού έχει να κάνει μ' αυτό, όπως επίσης και από ομογενείς -Έλληνες 2ης και 3ης γενιάς- που επισκέπτονται το τόπο των προγόνων τους, κυριότερα από την Αυστραλία αλλά και από την Αμερική. Οι ντόπιοι λένε ''ευτυχώς που είναι και αυτοί που μπορούν να ξοδέψουν''. Όχι άδικα.
Φτάσαμε μέσω Λέρου με το dodecanesos και κάναμε μια σύντομη βόλτα στα Πόθια που έιναι η κύρια πόλη του νησιού. Παρόλο που η Κάλυμνος είναι μικρό νησί, τα Πόθια (μαζί με το Χωριό λίγο πιο πάνω που είναι πλέον ενιαία) είναι πόλη, και μάλιστα προσανατολισμένη προς το χειμώνα και τους μόνιμους κατοικους. Το είδαμε και τις επόμενες μέρες ακόμα περισσότερο. Κλειστά μαγαζιά, σπίτια κτλ. Ιδιαίτερη Δωδεκανήσια ομορφιά μερικώς, με κακές αισθητικά παρεμβάσεις που αφήνουν μάλλον μέτριες εντυπώσεις:
Για διαμονή είχαμε επιλέξει -σοφά όπως αποδείχτηκε- τις Μυρτιές. Δεν ήθελα με τίποτα να μείνω μέσα στα Πόθια έτσι όπως τα είδα, και ευτυχώς είναι κάτι που προβλέψαμε. Υπάρχουν πολλές και οικονομικές επιλογές σε Πάνορμο/Μυρτιές/Μασούρι, ειδικά αν κάποιος θέλει να έχει κοντά τη Τέλενδο όπως εμείς. Σαν χωριά φυσικά δε λένε απολύτως τίποτα όπως και κανένα χωριό της Καλύμνου, γιατί αποτελούν καθαρά καλοκαιρινούς προορισμούς.
Η παραλία μπροστά από τις Μυρτιές όμως ήταν πολύ καλή, με θέα φυσικά απέναντι τη Τέλενδο. Δίπλα είναι και η πιο πολυσύχναστη παραλία με τα beach bar το Μασούρι:
Στα της νύχτας τώρα, το απόλυτο τίποτα μέσα στα Πόθια. Αρκετά μαγαζιά κλειστά όπως προανέφερα, και τα υπόλοιπα ήταν για κλάματα. Όλα συγκεντρωμένα στη παραλιακή, η οποία ήταν και τίγκα στη κίνηση και τα μηχανάκια. Αξίζει μόνο για κανένα καφέ, μια βόλτα για φαγητό και τίποτε άλλο...
Ευτυχώς στο Μασούρι υπήρχαν 2-3 σοβαρά μπαρ, δύο εκ των οποίων ήταν τύπου pub με καλή ροκ μουσική. Πάλι καλά που βρέθηκαν αυτά και φτιάξανε λίγο οι νύχτες μας. Ιδιαίτερη αναφορά στο φίλο Νίκο τον παλιοροκά με το Scorpion και τις πολύ ωραίες μουσικές του. Να το τιμήσετε αν βρεθείτε κατα κει.
Για να γυρίσουμε το νησί καλύτερα, και να δούμε τις παραλίες του νοικιάσαμε ένα αμαξάκι, κάτι που είναι βασικό νομίζω σε όσους δεν έχουν πολλές ημέρες διαθέσιμες όπως εμείς. Κατά τα άλλα υπάρχει και συγκοινωνία, υπάρχουν και αρκετά ταξί. Οι αποστάσεις είναι σχετικά μικρές, και μπορεί να δει κανείς πολλά μέσα σε μια μέρα.
Η βόλτα την επόμενη μέρα ξεκίνησε από τα ''Αργινώντα'' για καφεδάκι και βουτιά στην εκπληκτική παραλία τους. Βότσαλο και καταπράσινα βαθιά νερά:
Στη συνέχεια φτάσαμε μέχρι τον Εμπορειό, ο οποίος δε μας εντυπωσίασε σα παραλία καθόλου, είναι όμως καλός προορισμός για φαγητό:
Συνεχίσαμε μέσω μιας πολύ ωραίας διαδρομής -σε στενό δρόμο όμως- με κατεύθυνση τη Παλιόνησο όπου είχαμε εξαιρετικές πληροφορίες. Αφήσαμε το αυτοκίνητο λίγο έξω, και πήραμε το χωματόδρομο για τη παραλία:
Μα τι υπέροχο κολπάκι ήταν αυτό! Γαλάζια νερά και βότσαλο, ήσυχο, με πολύ κρύες μπύρες στη καντίνα αμέσως από πάνω. Οτι ακριβώς ψάχναμε. Στα πέριξ υπάρχουν και μερικές ταβέρνες:
Προχωρημένο μεσημέρι πλέον και συνεχίσαμε με σκοπό να επισκεφτούμε το Βαθύ ή αλλιώς όρμο Ρίνας, το τόσο όμορφο και φωτογραφημένο. Η διαδρομή στον κάμπο της Καλύμνου όπου ευδοκιμούν αρκετά λαχανικά και φρούτα ήταν πολύ ιδιαίτερη. Ιδιαίτερο αποδείχτηκε και το βαθύ, το λεγόμενο και ελληνικό φιόρδ, το οποίο είναι ένα από τα πιο απάνεμα λιμάνια της χώρας μας. Ο δρόμος αναγκαστικά σταματάει, και η ομορφιά του αποκαλύπτεται σταδιακά:
Αυτό που βλέπετε στο τέλος δεν είναι παραλία, αλλά μια τύπου φυσική πισίνα. Τι πιο ωραίο απ' το να πίνεις τα ουζάκια σου στα μεζεδοπωλεία απέναντι και να ρίχνεις και τις βουτιές σου;
Η καλύτερη και χαρακτηριστικότερη φωτογραφία όμως της περιοχής, βγαίνει σχεδόν πάνω στα κατσάβραχα, αφού έχεις φύγει και ανέβει το δρόμο περίπου στο ενάμισι χιλιόμετρο. Το Βαθύ από ψηλά, και πίσω ο κάμπος της Καλύμονου ανάμεσα στα βουνά:
Στον ίδιο δρόμο και λίγο έξω από τα Πόθια, θα συναντήσετε και μία ακόμη πολύ όμορφη παραλία την ''Ακτή''. Τα τοπία του νησιού τελικά ουδεμία σχέση έχουν με το υπόλοιπο. Ενα περίπου χιλιόμετρο έυκολης κατάβασης, και μια ακόμα παραλία με καταπράσινα βαθιά νερά, βότσαλο, και πολύ ωραία ταβέρνα ήταν στα πόδια μας:
Κλείνοντας με τις παραλίες και λίγο μετά τα Πόθια, βρίσκεται η ''Γέφυρα'' ένα όμορφο σημείο για μπάνιο με βαθιά νερά, αλλά και καφέ ή φαγητό:
Απογευματάκι και μια βόλτα για φαγητό στα Πόθια μας αποκάλυψε και άλλες πτυχές τη πόλης, πιο όμορφες ευτυχώς που δεν είχαμε δει τη προηγούμενη:
Χαρακτηριστικό βέβαια της Καλύμνου, και ο λόγος που την έκανε γνωστή ήταν η αλλίευση των φυσικών σφουγγαριών που μπορείτε να βρείτε σε αφθονία, και πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσετε. Πωλούνται παντού, αλλά χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση θα σας προτείνω το παλαιότερο και πιο όμορφο κατάστημα δεξιά πριν το λιμάνι. Θα χαρείτε να συνομιλήσετε με τους ευγενέστατους ιδιοκτήτες και να μάθετε πολλά γύρω από τα σφουγγάρια.
Από το μπαλκόνι μας βλέπαμε τον ήλιο να πέφτει πίσω από τη Τέλενδο, κι εμείς ετοιμαζόμασταν την επόμενη μέρα να αναχωρήσουμε για ένα ακόμα κοντινό και μικρό νησάκι, τη Ψέριμο.
Η κάλυμνος μου άφησε τελικώς καλές εντυπώσεις, και λόγω των ανθρώπων που έτυχα και λόγω των τοπίων. Τη θεωρώ άξια επίσκεψης για μερικές μέρες σε συνδυασμό με κοντινά νησιά, χωρίς να έχει κάτι τόσο ιδιαίτερο η συγκεκριμένο να σου δώσει. Καλές τιμές, καλά φαγητά, και τα τοπία που είδατε πιο πάνω που γλύκαναν εν τέλει τις εντυπώσεις μας