tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Περιεχόμενα
Καθώς ετοίμαζα την βαλίτσα μου για το Jackson συνειδητοποίησα πόσο πολύ ανυπομονούσα να βρεθώ και πάλι στο μέρος που μόλις έναν χρόνο πριν μου είχε κλέψει την καρδιά. Ήταν που θα έβλεπα πολλά από τα πράγματα που είχα αγαπήσει στις προηγούμενες χριστουγεννιάτικες διακοπές μου αλλά ήταν και που αυτήν τη φορά θα εκπληρώνονταν μία από τις μεγαλύτερες ταξιδιωτικές μου επιθυμίες: η επίσκεψη στο Yellowstone. Με άλλα λόγια επίσκεψη σε έναν τόπο με πολλά άγρια ζώα, πολλούς θερμοπίδακες και φυσικές πισίνες που μυρίζουν θειάφι. Και τα τρία αυτά μου ακούγονταν υπέροχα και, βέβαια, ήταν.
To Jackson είναι μία χαρακτηριστική καουμπόικη πόλη, που αποτελεί βάση για εξορμήσεις σε δύο πολύ γνωστά Εθνικά Πάρκα, το Grand Teton και το Yellowstone. Είναι ένα μέρος γεμάτο από ακριβές γκαλερί και οίκους real estate, πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δουλειές εκεί μάλλον πάνε καλά. Επίσης, προς ευχάριστη έκπληξή μου, η πόλη διατηρεί τον αυθεντικό χαρακτήρα της και δεν έχει ενδώσει στις σειρήνες πρόχειρων τουριστικών λύσεων που συνήθως σημαίνουν κακό service και μετριότατο φαγητό.
Για την διαμονή μας επιλέξαμε και φέτος το Homewood Suites by Hilton Jackson. Είναι ένα υπέροχο ξενοδοχείο, με τζάκι σε κάθε δωμάτιο, λαχταριστό πρωινό, θερμαινόμενη πισίνα, δωρεάν δείπνο τα περισσότερα βράδια ΚΑΙ ευγενέστατο προσωπικό. Μάλιστα, συμπαθήσαμε τόσο πολύ τους ανθρώπους εκεί πέρυσι, που φέτος τους πήγαμε και μικροδωράκια για το καλό.
Προσγειωθήκαμε στο Jackson, κυριολεκτικά μέσα στα χιόνια. Χαμογελαστοί και κεφάτοι υπάλληλοι με ροδαλά από το κρύο μάγουλα μας υποδέχονταν με live μουσική και δωρεάν μιμόζες! Ζωάρα.
Τόσο στο αεροδρόμιο, όσο και σε διάφορα άλλα σημεία, η πολιτεία του Wyoming υπενθυμίζει στον επισκέπτη πως τιμά και προστατεύει την άγρια ζωή που ευδοκιμεί σε αυτά τα μέρη. Το περίφημο wildlife συνίσταται σε μια σειρά από ζώα κάπως ασυνήθιστα για το απαίδευτο μάτι του αστικού ανθρώπου: mooses, elks, βίσωνες και ελάφια, όχι μοναχά ζούνε στα τριγύρω δάση και βουνά, αλλά κατά τους χειμερινούς μήνες δεν είναι σπάνιο να μπαίνουν μέσα στην χιονισμένη πόλη. Κι εμείς οι ίδιοι, έναν χρόνο πριν, είχαμε δει στον δρόμο κάτω από το ξενοδοχείο μας ένα χαρωπό ελάφι που περπατούσε ανενόχλητο.
Την πρώτη μέρα που ξημέρωσε για μας στο Jackson επισκεφθήκαμε το καταφύγιο των elks. Το elk, ή αλλιώς η μεγάλη έλαφος, είναι ένα εντυπωσιακό και τεράστιο ελάφι που κατά τους χειμερινούς μήνες κατεβαίνει σε χαμηλότερα υψόμετρα, αναζητώντας φιλικότερες συνθήκες περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι πολλά elks το καλοκαίρι ζουν στο Yellowstone και τα τριγύρω βουνά, και τον χειμώνα, που το κρύο είναι ανελέητο, πηγαίνουν πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Η πολιτεία του Wyoming έχει ορίσει ως καταφύγιο την περιοχή όπου μεταναστεύουν τα elks κατά τους χειμερινούς μήνες και το καταφύγιο αυτό είναι σε ένα του σημείο επισκέψιμο, με μεγάλα έλκηθρα ή μεγάλα κάρα όταν δεν έχει πολύ χιόνι στο έδαφος.
Ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι για αυτήν την εμπειρία που επρόκειτο να ζήσουμε. Αρχικά, πήγαμε στο κέντρο επισκεπτών του Jackson, όπου είδαμε μια μικρή έκθεση με άγρια ζώα. Ήμασταν μάλιστα πολύ τυχεροί όταν κοιτάζοντας μέσα από το τηλεσκόπιο που διαθέτει το μικρό μουσείο, είδαμε βαθιά μέσα στην κοιλάδα ένα moose να μασουλάει αμέριμνο το μεσημεριανό του γεύμα. Είχα πραγματικά ενθουσιαστεί!
Από το κέντρο επισκεπτών κάθε περίπου μισή ώρα είχε λεωφορείο που μας μετέφερε στο καταφύγιο. Τι να πω για το μέρος αυτό. Τα συναισθήματα μου ήταν απερίγραπτα και η συγκίνησή μου που θα έβλεπα ζώα από κοντά, μεγάλη. Ανεβήκαμε σε ένα μεγάλο κάρο που το έσερναν άλογα, τυλιχτήκαμε με κουβέρτες και ξεκινήσαμε την βόλτα μας μέσα στην κοιλάδα, κάτω από ελαφριά χιονόπτωση και τσουχτερότατο κρύο.
Ο χειμώνας αυτός δεν είχε μέχρι στιγμής πολύ χιόνι για το Jackson και έτσι τα elks που είχαν μεταναστεύσει δεν ήταν ακόμα πολλά. Τα είδαμε όμως στην πλαγιά ενός λόφου, είτε να κάθονται ήσυχα ήσυχα, είτε να τρώνε από τα δέντρα. Μια συγκλονιστική στιγμή, ήταν αυτή όπου περάσαμε δίπλα από τον σκελετό ενός elk, το οποίο είχε πεθάνει σε εκείνο το σημείο.
Πολύ συχνά επίσης βρίσκει κανείς στο έδαφος πεσμένα κέρατα, αφού τα αρσενικά elks μία φορά τον χρόνο ρίχνουν τα κέρατά τους. Οι πρόσκοποι της περιοχής, μάλιστα, τα μαζεύουν και τα πουλάνε στα καταστήματα, από όπου πήραμε κι εμείς μερικά. Τα κέρατα πωλούνται είτε μεμονωμένα είτε σε συνθέσεις, όπως φωτιστικά ή θήκες κρασιών. Γενικά μιλώντας, μία επίσκεψη στα καταστήματα του Jackson έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αφού μπορεί κανείς να δει πολύ ωραία πράγματα, όλα τους εμπνευσμένα από την αμερικάνικη φύση, όπως αυτούς τους αρκούδους με το κανό τους.
Επίσης, για τους ριψοκίνδυνους καλοκαιρινούς επισκέπτες που κάνουν πεζοπορία στα δάση, τα καταστήματα διαθέτουν και σπρέι εξουδετέρωσης αρκούδας.
Το τέλος της επίσκεψης στο καταφύγιο μας βρήκε πεινασμένους και – ασφαλώς – με την επιθυμία για κάτι ζεστό. Φάγαμε στο Silver Dollar Bar, το οποίο ξέραμε από την προηγούμενή μας επίσκεψη. Ήταν και πάλι πολύ όμορφα χριστουγεννιάτικα στολισμένο και ήμασταν τυχεροί να βρούμε τραπέζι δίπλα σε παράθυρο για να χαζεύουμε τον δρόμο και τους περαστικούς, όσο τρώγαμε τις ζεστές μας σούπες με τα λαχταριστά σάντουιτς.
Το Jackson περπατιέται και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται μεταφορικό μέσο. Εννοείται πως αξίζει να επισκεφθεί κανείς την κεντρική του πλατεία, η οποία στις τέσσερις γωνίες της έχει πύλες φτιαγμένες εξ ολοκλήρου από κέρατα των elks. Λόγω των Χριστουγέννων, είχε στηθεί μια όμορφη φάτνη και επίσης υπήρχε κι ένα σπιτάκι όπου ο Άγιος Βασίλης δεχόταν σε συγκεκριμένες ώρες τα πιτσιρίκια. Κάπου παραδίπλα, μια επισκοπική εκκλησία, ήταν κι αυτή πανέμορφη μέσα στα χιόνια. Την ημέρα που έκανα την βόλτα μου στην περιοχή, ο δρόμος μου με έφερε σε ένα βιβλιοπωλείο, όπως θα λέγαμε, της γειτονιάς. Ανακάλυψα πολύ ωραία βιβλία, όπως το «Heather has two mommies» και ενέδωσα στην αγορά ενός βιβλίου που περιγράφει την διαδικασία παρασκευής ψωμιού με προζύμι.
Η παραμονή των Χριστουγέννων μας βρήκε στο αγαπημένο μας Bin22. Το Bin22 διαθέτει μια υπέροχη κάβα κρασιών στην οποία περιηγηθήκαμε αρκετά και στη συνέχεια γευτήκαμε διάφορες από τις ωραίες του λιχουδιές, παρέα με κόκκινο κρασάκι. Χταπόδι με φασόλια, λουκάνικα με φασόλια, κεφτέδες με μοτσαρέλα και κορμός σοκολάτας για το τέλος, μας έδωσαν τις δυνάμεις που χρειαζόμασταν για την συνέχεια! Γιατί η νύχτα είχε συνέχεια!
Περπατώντας μέσα στον νυχτερινό χιονιά, φτάσαμε στην καθολική εκκλησία του Jackson, όπου ακούσαμε υπέροχα χριστουγεννιάτικα τραγούδια από την χορωδία τους και τα πιο όμορφα, ζεστά λόγια αγάπης από έναν αφρικανό ιερέα. Περπατήσαμε πάλι πίσω στο ξενοδοχείο με τις καρδιές μας γεμάτες. Θα ξημέρωναν Χριστούγεννα.
Για μια ακόμα βραδιά, μπροστά από το κεντρικό τζάκι του ξενοδοχείου, μας περίμενε ένας μεγάλος δίσκος με μπισκότα και φρέσκο γάλα. Τα απολαύσαμε κάνοντας τηλεφωνήματα για ευχές στην Ελλάδα και όταν πήγαμε στο δωμάτιό μας, βρήκαμε και φέτος στην πόρτα μας μια χριστουγεννιάτικη τσάντα με κεράσματα και ευχές! Χαρά και συγκίνηση μόνο.
Περάσαμε την ημέρα των Χριστουγέννων με σκι και δείπνο στο White Buffalo Club, ένα εστιατόριο που συστήνεται σε όσους αγαπούν το κρέας. Βρήκαμε μάλιστα και κάποιους άλλους έλληνες εκεί.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο νωρίς και ξαπλώσαμε. Κοιμήθηκα ελάχιστα - η προσμονή της επόμενης ημέρας ήταν το μόνο που είχα στο μυαλό μου.
To Jackson είναι μία χαρακτηριστική καουμπόικη πόλη, που αποτελεί βάση για εξορμήσεις σε δύο πολύ γνωστά Εθνικά Πάρκα, το Grand Teton και το Yellowstone. Είναι ένα μέρος γεμάτο από ακριβές γκαλερί και οίκους real estate, πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δουλειές εκεί μάλλον πάνε καλά. Επίσης, προς ευχάριστη έκπληξή μου, η πόλη διατηρεί τον αυθεντικό χαρακτήρα της και δεν έχει ενδώσει στις σειρήνες πρόχειρων τουριστικών λύσεων που συνήθως σημαίνουν κακό service και μετριότατο φαγητό.
Για την διαμονή μας επιλέξαμε και φέτος το Homewood Suites by Hilton Jackson. Είναι ένα υπέροχο ξενοδοχείο, με τζάκι σε κάθε δωμάτιο, λαχταριστό πρωινό, θερμαινόμενη πισίνα, δωρεάν δείπνο τα περισσότερα βράδια ΚΑΙ ευγενέστατο προσωπικό. Μάλιστα, συμπαθήσαμε τόσο πολύ τους ανθρώπους εκεί πέρυσι, που φέτος τους πήγαμε και μικροδωράκια για το καλό.
Προσγειωθήκαμε στο Jackson, κυριολεκτικά μέσα στα χιόνια. Χαμογελαστοί και κεφάτοι υπάλληλοι με ροδαλά από το κρύο μάγουλα μας υποδέχονταν με live μουσική και δωρεάν μιμόζες! Ζωάρα.
Τόσο στο αεροδρόμιο, όσο και σε διάφορα άλλα σημεία, η πολιτεία του Wyoming υπενθυμίζει στον επισκέπτη πως τιμά και προστατεύει την άγρια ζωή που ευδοκιμεί σε αυτά τα μέρη. Το περίφημο wildlife συνίσταται σε μια σειρά από ζώα κάπως ασυνήθιστα για το απαίδευτο μάτι του αστικού ανθρώπου: mooses, elks, βίσωνες και ελάφια, όχι μοναχά ζούνε στα τριγύρω δάση και βουνά, αλλά κατά τους χειμερινούς μήνες δεν είναι σπάνιο να μπαίνουν μέσα στην χιονισμένη πόλη. Κι εμείς οι ίδιοι, έναν χρόνο πριν, είχαμε δει στον δρόμο κάτω από το ξενοδοχείο μας ένα χαρωπό ελάφι που περπατούσε ανενόχλητο.
Την πρώτη μέρα που ξημέρωσε για μας στο Jackson επισκεφθήκαμε το καταφύγιο των elks. Το elk, ή αλλιώς η μεγάλη έλαφος, είναι ένα εντυπωσιακό και τεράστιο ελάφι που κατά τους χειμερινούς μήνες κατεβαίνει σε χαμηλότερα υψόμετρα, αναζητώντας φιλικότερες συνθήκες περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι πολλά elks το καλοκαίρι ζουν στο Yellowstone και τα τριγύρω βουνά, και τον χειμώνα, που το κρύο είναι ανελέητο, πηγαίνουν πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Η πολιτεία του Wyoming έχει ορίσει ως καταφύγιο την περιοχή όπου μεταναστεύουν τα elks κατά τους χειμερινούς μήνες και το καταφύγιο αυτό είναι σε ένα του σημείο επισκέψιμο, με μεγάλα έλκηθρα ή μεγάλα κάρα όταν δεν έχει πολύ χιόνι στο έδαφος.
Ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι για αυτήν την εμπειρία που επρόκειτο να ζήσουμε. Αρχικά, πήγαμε στο κέντρο επισκεπτών του Jackson, όπου είδαμε μια μικρή έκθεση με άγρια ζώα. Ήμασταν μάλιστα πολύ τυχεροί όταν κοιτάζοντας μέσα από το τηλεσκόπιο που διαθέτει το μικρό μουσείο, είδαμε βαθιά μέσα στην κοιλάδα ένα moose να μασουλάει αμέριμνο το μεσημεριανό του γεύμα. Είχα πραγματικά ενθουσιαστεί!
Από το κέντρο επισκεπτών κάθε περίπου μισή ώρα είχε λεωφορείο που μας μετέφερε στο καταφύγιο. Τι να πω για το μέρος αυτό. Τα συναισθήματα μου ήταν απερίγραπτα και η συγκίνησή μου που θα έβλεπα ζώα από κοντά, μεγάλη. Ανεβήκαμε σε ένα μεγάλο κάρο που το έσερναν άλογα, τυλιχτήκαμε με κουβέρτες και ξεκινήσαμε την βόλτα μας μέσα στην κοιλάδα, κάτω από ελαφριά χιονόπτωση και τσουχτερότατο κρύο.
Ο χειμώνας αυτός δεν είχε μέχρι στιγμής πολύ χιόνι για το Jackson και έτσι τα elks που είχαν μεταναστεύσει δεν ήταν ακόμα πολλά. Τα είδαμε όμως στην πλαγιά ενός λόφου, είτε να κάθονται ήσυχα ήσυχα, είτε να τρώνε από τα δέντρα. Μια συγκλονιστική στιγμή, ήταν αυτή όπου περάσαμε δίπλα από τον σκελετό ενός elk, το οποίο είχε πεθάνει σε εκείνο το σημείο.
Πολύ συχνά επίσης βρίσκει κανείς στο έδαφος πεσμένα κέρατα, αφού τα αρσενικά elks μία φορά τον χρόνο ρίχνουν τα κέρατά τους. Οι πρόσκοποι της περιοχής, μάλιστα, τα μαζεύουν και τα πουλάνε στα καταστήματα, από όπου πήραμε κι εμείς μερικά. Τα κέρατα πωλούνται είτε μεμονωμένα είτε σε συνθέσεις, όπως φωτιστικά ή θήκες κρασιών. Γενικά μιλώντας, μία επίσκεψη στα καταστήματα του Jackson έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αφού μπορεί κανείς να δει πολύ ωραία πράγματα, όλα τους εμπνευσμένα από την αμερικάνικη φύση, όπως αυτούς τους αρκούδους με το κανό τους.
Επίσης, για τους ριψοκίνδυνους καλοκαιρινούς επισκέπτες που κάνουν πεζοπορία στα δάση, τα καταστήματα διαθέτουν και σπρέι εξουδετέρωσης αρκούδας.
Το τέλος της επίσκεψης στο καταφύγιο μας βρήκε πεινασμένους και – ασφαλώς – με την επιθυμία για κάτι ζεστό. Φάγαμε στο Silver Dollar Bar, το οποίο ξέραμε από την προηγούμενή μας επίσκεψη. Ήταν και πάλι πολύ όμορφα χριστουγεννιάτικα στολισμένο και ήμασταν τυχεροί να βρούμε τραπέζι δίπλα σε παράθυρο για να χαζεύουμε τον δρόμο και τους περαστικούς, όσο τρώγαμε τις ζεστές μας σούπες με τα λαχταριστά σάντουιτς.
Το Jackson περπατιέται και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται μεταφορικό μέσο. Εννοείται πως αξίζει να επισκεφθεί κανείς την κεντρική του πλατεία, η οποία στις τέσσερις γωνίες της έχει πύλες φτιαγμένες εξ ολοκλήρου από κέρατα των elks. Λόγω των Χριστουγέννων, είχε στηθεί μια όμορφη φάτνη και επίσης υπήρχε κι ένα σπιτάκι όπου ο Άγιος Βασίλης δεχόταν σε συγκεκριμένες ώρες τα πιτσιρίκια. Κάπου παραδίπλα, μια επισκοπική εκκλησία, ήταν κι αυτή πανέμορφη μέσα στα χιόνια. Την ημέρα που έκανα την βόλτα μου στην περιοχή, ο δρόμος μου με έφερε σε ένα βιβλιοπωλείο, όπως θα λέγαμε, της γειτονιάς. Ανακάλυψα πολύ ωραία βιβλία, όπως το «Heather has two mommies» και ενέδωσα στην αγορά ενός βιβλίου που περιγράφει την διαδικασία παρασκευής ψωμιού με προζύμι.
Η παραμονή των Χριστουγέννων μας βρήκε στο αγαπημένο μας Bin22. Το Bin22 διαθέτει μια υπέροχη κάβα κρασιών στην οποία περιηγηθήκαμε αρκετά και στη συνέχεια γευτήκαμε διάφορες από τις ωραίες του λιχουδιές, παρέα με κόκκινο κρασάκι. Χταπόδι με φασόλια, λουκάνικα με φασόλια, κεφτέδες με μοτσαρέλα και κορμός σοκολάτας για το τέλος, μας έδωσαν τις δυνάμεις που χρειαζόμασταν για την συνέχεια! Γιατί η νύχτα είχε συνέχεια!
Περπατώντας μέσα στον νυχτερινό χιονιά, φτάσαμε στην καθολική εκκλησία του Jackson, όπου ακούσαμε υπέροχα χριστουγεννιάτικα τραγούδια από την χορωδία τους και τα πιο όμορφα, ζεστά λόγια αγάπης από έναν αφρικανό ιερέα. Περπατήσαμε πάλι πίσω στο ξενοδοχείο με τις καρδιές μας γεμάτες. Θα ξημέρωναν Χριστούγεννα.
Για μια ακόμα βραδιά, μπροστά από το κεντρικό τζάκι του ξενοδοχείου, μας περίμενε ένας μεγάλος δίσκος με μπισκότα και φρέσκο γάλα. Τα απολαύσαμε κάνοντας τηλεφωνήματα για ευχές στην Ελλάδα και όταν πήγαμε στο δωμάτιό μας, βρήκαμε και φέτος στην πόρτα μας μια χριστουγεννιάτικη τσάντα με κεράσματα και ευχές! Χαρά και συγκίνηση μόνο.
Περάσαμε την ημέρα των Χριστουγέννων με σκι και δείπνο στο White Buffalo Club, ένα εστιατόριο που συστήνεται σε όσους αγαπούν το κρέας. Βρήκαμε μάλιστα και κάποιους άλλους έλληνες εκεί.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο νωρίς και ξαπλώσαμε. Κοιμήθηκα ελάχιστα - η προσμονή της επόμενης ημέρας ήταν το μόνο που είχα στο μυαλό μου.
Last edited:
