connosp
Member
- Μηνύματα
- 513
- Likes
- 1.169
Περιεχόμενα
INTERAIL 1984 1-31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ -7 ΚΙΛΑ.
Παρακινήθηκα από την ιστορία του travelbreak
Θα σας διηγηθώ και εγώ την ταξίδι με το Ιnterrail τον Αύγουστο(1-31) του 1984. Σε ηλικία 19 χρονών. Η σκέψη έπεσε την αρχή της χρονιάς, στην φοιτητοπαρέα σαν πλάκα, τελικά βρήκα ένα φίλο του αδερφού μου, 2 χρόνια μεγαλύτερο. Ξεκίνησα το ψάξιμο στις εγκυκλοπαίδειες??????Μέχρι τότε κανένας γνωστός–φίλος δεν το είχε επιχειρήσει. Στον πατέρα μου που το ανέφερα με το απέκλεισε δια ροπάλου. Βρήκα δουλειά, ξεφόρτωνα λάδια και λάστιχα για να μαζέψω τα χρήματα, μια και από τον πατέρα μου δεν θα είχα ούτε δραχμή. Ο φίλος μου δεν είχε οικονομικό πρόβλημα μιας και ήταν γιος δικηγόρου. Κάναμε ένα πλάνο το που θα πάμε και σχεδόν το τήρησα εγώ( γιατί θα μάθετε παρακάτω). Βγάλαμε την κάρτα για τα Υouth Hostel και μαζί την κάρτα Interail και για χρήματα μάρκα, φράνκα και δολάρια δεν πρέπει να ήταν πάνω από 20.000-22.000 δραχμές τα δικά μου(αν θυμάμαι υπήρχε όριο) ο Ρ. λίγο περισσότερα. Ένα σακίδιο με υπνόσακο και πολλές-πολλές κονσέρβες . Ξεκινήσαμε από Σαλόνικα για Μόναχο. Μεγάλο ταξίδι για τα δεδομένα μας, μιας και στην Γιουγκοσλαβία έκλεβαν πολύ στα τρένα. Εγώ επειδή φοβόμουν τα είχα μοιράσει, είχα βάλει μέσα στην κάλτσα μου μερικά χαρτονομίσματα. Φτάνοντας στο Μόναχο πάθαμε πλάκα από τον σταθμό ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ τον χαζεύαμε σαν εξωγήινοι. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο γραφείο τουρισμού και να πάρουμε χάρτες, αυτό το κάναμε σε όλες τις πόλεις. Βρήκαμε το youth hostel προτιμούσαμε το κοντινότερο για θέμα μετακίνησης. Μείναμε 2 ημέρες πήγαμε στο γήπεδο και σε έναν ψηλό πύργο και είδαμε την πόλη από ψηλά, μπύρα και λουκάνικα, τίποτα το ιδιαίτερο. Φεύγουμε για Παρίσι, φτάνουμε βράδυ, ύπνος στο σταθμό(πριτς) Gare du Nord δυο φορές μας έβγαλαν έξω, μιλάμε για 200-300 περίπου τουρίστες, ξανά μέσα όλοι, τα μεσάνυχτα ήρθαν 3-4 κλούβες της αστυνομίας και μας πλάκωσαν στις ροπαλιές εγώ την έφαγα στην πλάτη, ο Ρ. στα πόδια. Το σακίδιο στην πλάτη και δρόμο όπου φύγει-φύγει. Τι να κάνουμε πάμε σε ένα πάρκο και ξαπλώνουμε, ο ένας κοιμάται , ο άλλος φύλακας(που να κοιμηθείς) τελικά ξημέρωσε και μπορέσαμε να προσανατολιστούμε. Βρήκαμε ένα Υouth Hostel αρκετά παλιό αλλά φάνταζε παλάτι μετά την βραδινή ταλαιπωρία, μείναμε σε ένα μεγάλο δωμάτιο μαζί με άλλους 15. Εξερευνήσαμε την περιοχή, προμηθευτήκαμε τρόφιμα και ξεκινήσαμε για τον Tour d΄ Eiffel μιας και τον βλέπαμε ότι είναι κοντά!!!!!!!!!!Περπατήσαμε ίσαμε 4-5 ώρες μέχρι να τον φτάσουμε, κάναμε λάθος εκτίμηση, φαίνεται από παντού, αλλά είναι ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΨΗΛΟΣ, εμείς έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης τον ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΟΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΉΣΑΜΕ. Μεγάλη ουρά αλλά εμείς σαν Έλληνες πήγαμε μπροστά κόψαμε εισιτήριο και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο, η αλήθεια είναι ότι προσπαθήσαμε να μπούμε στο ασανσέρ με το απλό εισιτήριο αλλά μας έδειξαν τα σκαλοπάτια, ΘΕΑ ΟΝΕΙΡΟ. Με τα πόδια ικανοποιηθήκαμε το ότι είδαμε πολλά πράγματα από κοντά. Στην επιστροφή είπαμε να πάρουμε το ΜΕΤΡΟ. Πηδήξαμε το μηχάνημα χωρίς να κόψουμε εισιτήριο, αλλά μόλις φτάσαμε στην αποβάθρα μας περίμεναν αστυνομικοί, μας έστησαν στον τοίχο με ανοιχτά τα πόδια και τα χέρια ψηλά, τα ψιλοπαίξαμε γιατί μας πέρασαν για άραβες( μελαχρινοί με μαύρο μαλλί και οι 2), τελικά τους δείξαμε τα διαβατήρια, μας λυπήθηκαν δεν ξέρω….μας ανέβασαν σε εκδοτήριο κόψαμε εισιτήριο και επιστρέψαμε στο hostel . Tην επόμενη Λούβρο απ΄έξω φυσικά, Πομπιντού, Παναγία Παρισίων, Μον παρνές, Μονμάρτη και στα πολυκαταστήματα Γκαλερί Λαφαγέτ κ.τ.λ. Χαζεύαμε σαν μικρά παιδιά, ο Ρ. μάλιστα είδε ένα δερμάτινο και ήθελε να το αγοράσει, εγώ είχα τις αντιρρήσεις μου, γιατί είχαμε πολλές ημέρες ακόμα, αλλά δεν τον έπεισα, τελικά το πήρε. Και την επόμενη ημέρα πέρασε με βόλτες, εφοδιαστήκαμε με προμήθειες μείναμε 3 ημέρες στο Παρίσι. Την επόμενη θα φεύγαμε για Βαρκελώνη, ταξίδι πάνω από 1000χλμ. Στο τρένο ξεθαρρέψαμε και ανοίξαμε συζητήσεις με πολλούς τουρίστες , όλες οι φυλές μέσα στο τρένο και πολλοί αμερικάνοι φορτωμένοι δολάρια. Στο κουπέ μας είχαμε 3 γαλλίδες(κουκλάκια!!!!) και 1 γάλλο που ήταν παρέα και πήγαιναν στη Μαγιόρκα, μάλιστα τόσες ώρες μαζί επέμεναν να τους ακολουθήσουμε και θα μας φιλοξενούσαν στο σπίτι που νοίκιασαν, εμείς αρνηθήκαμε ευγενικά μία και είχαμε σαν σκοπό να κάνουμε το γύρο μας. Φτάσαμε τελικά αλλά φεύγοντας από τον σταθμό ο Ρ. ξέχασε την τσάντα του με τα τρόφιμα. Εφοδιαστήκαμε χάρτες και λεωφορείο για το hostel. Θυμάμαι ήταν σε ένα λόφο μακριά από το κέντρο με καταπληκτική θέα στην πόλη, ένα μεγάλο αρχοντικό μόνο που ήταν γεμάτο. Αυτός πρέπει να είναι:https://www.xanascat.cat/choosehostellang.tjc?id=237&lang=en&index=1 Τι να κάνουμε παίρνουμε απόφαση να πάμε στην επόμενη πόλη που ήταν η Ταραγκόνα πιο νότια αλλά υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε σ΄αυτό το hostel γιατί μας άρεσε πολύ.( Τέλος 1 μέρος)
Παρακινήθηκα από την ιστορία του travelbreak
Θα σας διηγηθώ και εγώ την ταξίδι με το Ιnterrail τον Αύγουστο(1-31) του 1984. Σε ηλικία 19 χρονών. Η σκέψη έπεσε την αρχή της χρονιάς, στην φοιτητοπαρέα σαν πλάκα, τελικά βρήκα ένα φίλο του αδερφού μου, 2 χρόνια μεγαλύτερο. Ξεκίνησα το ψάξιμο στις εγκυκλοπαίδειες??????Μέχρι τότε κανένας γνωστός–φίλος δεν το είχε επιχειρήσει. Στον πατέρα μου που το ανέφερα με το απέκλεισε δια ροπάλου. Βρήκα δουλειά, ξεφόρτωνα λάδια και λάστιχα για να μαζέψω τα χρήματα, μια και από τον πατέρα μου δεν θα είχα ούτε δραχμή. Ο φίλος μου δεν είχε οικονομικό πρόβλημα μιας και ήταν γιος δικηγόρου. Κάναμε ένα πλάνο το που θα πάμε και σχεδόν το τήρησα εγώ( γιατί θα μάθετε παρακάτω). Βγάλαμε την κάρτα για τα Υouth Hostel και μαζί την κάρτα Interail και για χρήματα μάρκα, φράνκα και δολάρια δεν πρέπει να ήταν πάνω από 20.000-22.000 δραχμές τα δικά μου(αν θυμάμαι υπήρχε όριο) ο Ρ. λίγο περισσότερα. Ένα σακίδιο με υπνόσακο και πολλές-πολλές κονσέρβες . Ξεκινήσαμε από Σαλόνικα για Μόναχο. Μεγάλο ταξίδι για τα δεδομένα μας, μιας και στην Γιουγκοσλαβία έκλεβαν πολύ στα τρένα. Εγώ επειδή φοβόμουν τα είχα μοιράσει, είχα βάλει μέσα στην κάλτσα μου μερικά χαρτονομίσματα. Φτάνοντας στο Μόναχο πάθαμε πλάκα από τον σταθμό ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ τον χαζεύαμε σαν εξωγήινοι. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο γραφείο τουρισμού και να πάρουμε χάρτες, αυτό το κάναμε σε όλες τις πόλεις. Βρήκαμε το youth hostel προτιμούσαμε το κοντινότερο για θέμα μετακίνησης. Μείναμε 2 ημέρες πήγαμε στο γήπεδο και σε έναν ψηλό πύργο και είδαμε την πόλη από ψηλά, μπύρα και λουκάνικα, τίποτα το ιδιαίτερο. Φεύγουμε για Παρίσι, φτάνουμε βράδυ, ύπνος στο σταθμό(πριτς) Gare du Nord δυο φορές μας έβγαλαν έξω, μιλάμε για 200-300 περίπου τουρίστες, ξανά μέσα όλοι, τα μεσάνυχτα ήρθαν 3-4 κλούβες της αστυνομίας και μας πλάκωσαν στις ροπαλιές εγώ την έφαγα στην πλάτη, ο Ρ. στα πόδια. Το σακίδιο στην πλάτη και δρόμο όπου φύγει-φύγει. Τι να κάνουμε πάμε σε ένα πάρκο και ξαπλώνουμε, ο ένας κοιμάται , ο άλλος φύλακας(που να κοιμηθείς) τελικά ξημέρωσε και μπορέσαμε να προσανατολιστούμε. Βρήκαμε ένα Υouth Hostel αρκετά παλιό αλλά φάνταζε παλάτι μετά την βραδινή ταλαιπωρία, μείναμε σε ένα μεγάλο δωμάτιο μαζί με άλλους 15. Εξερευνήσαμε την περιοχή, προμηθευτήκαμε τρόφιμα και ξεκινήσαμε για τον Tour d΄ Eiffel μιας και τον βλέπαμε ότι είναι κοντά!!!!!!!!!!Περπατήσαμε ίσαμε 4-5 ώρες μέχρι να τον φτάσουμε, κάναμε λάθος εκτίμηση, φαίνεται από παντού, αλλά είναι ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΨΗΛΟΣ, εμείς έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης τον ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΟΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΉΣΑΜΕ. Μεγάλη ουρά αλλά εμείς σαν Έλληνες πήγαμε μπροστά κόψαμε εισιτήριο και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο, η αλήθεια είναι ότι προσπαθήσαμε να μπούμε στο ασανσέρ με το απλό εισιτήριο αλλά μας έδειξαν τα σκαλοπάτια, ΘΕΑ ΟΝΕΙΡΟ. Με τα πόδια ικανοποιηθήκαμε το ότι είδαμε πολλά πράγματα από κοντά. Στην επιστροφή είπαμε να πάρουμε το ΜΕΤΡΟ. Πηδήξαμε το μηχάνημα χωρίς να κόψουμε εισιτήριο, αλλά μόλις φτάσαμε στην αποβάθρα μας περίμεναν αστυνομικοί, μας έστησαν στον τοίχο με ανοιχτά τα πόδια και τα χέρια ψηλά, τα ψιλοπαίξαμε γιατί μας πέρασαν για άραβες( μελαχρινοί με μαύρο μαλλί και οι 2), τελικά τους δείξαμε τα διαβατήρια, μας λυπήθηκαν δεν ξέρω….μας ανέβασαν σε εκδοτήριο κόψαμε εισιτήριο και επιστρέψαμε στο hostel . Tην επόμενη Λούβρο απ΄έξω φυσικά, Πομπιντού, Παναγία Παρισίων, Μον παρνές, Μονμάρτη και στα πολυκαταστήματα Γκαλερί Λαφαγέτ κ.τ.λ. Χαζεύαμε σαν μικρά παιδιά, ο Ρ. μάλιστα είδε ένα δερμάτινο και ήθελε να το αγοράσει, εγώ είχα τις αντιρρήσεις μου, γιατί είχαμε πολλές ημέρες ακόμα, αλλά δεν τον έπεισα, τελικά το πήρε. Και την επόμενη ημέρα πέρασε με βόλτες, εφοδιαστήκαμε με προμήθειες μείναμε 3 ημέρες στο Παρίσι. Την επόμενη θα φεύγαμε για Βαρκελώνη, ταξίδι πάνω από 1000χλμ. Στο τρένο ξεθαρρέψαμε και ανοίξαμε συζητήσεις με πολλούς τουρίστες , όλες οι φυλές μέσα στο τρένο και πολλοί αμερικάνοι φορτωμένοι δολάρια. Στο κουπέ μας είχαμε 3 γαλλίδες(κουκλάκια!!!!) και 1 γάλλο που ήταν παρέα και πήγαιναν στη Μαγιόρκα, μάλιστα τόσες ώρες μαζί επέμεναν να τους ακολουθήσουμε και θα μας φιλοξενούσαν στο σπίτι που νοίκιασαν, εμείς αρνηθήκαμε ευγενικά μία και είχαμε σαν σκοπό να κάνουμε το γύρο μας. Φτάσαμε τελικά αλλά φεύγοντας από τον σταθμό ο Ρ. ξέχασε την τσάντα του με τα τρόφιμα. Εφοδιαστήκαμε χάρτες και λεωφορείο για το hostel. Θυμάμαι ήταν σε ένα λόφο μακριά από το κέντρο με καταπληκτική θέα στην πόλη, ένα μεγάλο αρχοντικό μόνο που ήταν γεμάτο. Αυτός πρέπει να είναι:https://www.xanascat.cat/choosehostellang.tjc?id=237&lang=en&index=1 Τι να κάνουμε παίρνουμε απόφαση να πάμε στην επόμενη πόλη που ήταν η Ταραγκόνα πιο νότια αλλά υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε σ΄αυτό το hostel γιατί μας άρεσε πολύ.( Τέλος 1 μέρος)