-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Το "φανταστικό" Los Angeles!
Το να φεύγεις από το Las Vegas, είναι κομματάκι ξενέρωτο, αλλά όταν αυτό γίνεται για να γνωρίσεις ένα νέο μέρος, τότε ok. Έπειτα από τρεις ημέρες στην τζογαδούπολη, πήραμε το λεωφορείο για Los Angeles. Η διαδρομή αυτή επρόκειτο να γίνει με IX αλλά για κάποιους λόγους τα σχέδια άλλαξαν.
Ο σταθμός της εταιρίας που ταξιδέψαμε ήταν κομματάκι απελπισία. Τίποτα δεν θύμιζε το Strip. "Δεν θέλω να έρθω να ζήσω μόνιμα στο Las Vegas", σημείωσα στο μυαλό μου και επιβιβάστηκα στο λεοφωρείο.
Η διαδρομή ασφαλώς δεν χάνει κάτι από την μαγεία της. Επί έξι ώρες ταξιδεύαμε μέσα στο ίδιο τοπίο, που κάποιος θα χαρακτήριζε μονότονο. Η ομορφιά της ερήμου έγκειται βέβαια ακριβώς εκεί, στην εικόνα αυτή την άχρωμη και επαναλαμβανόμενη, στην μοναξιά και την ερημιά που βγάζει. Ο χρόνος ήταν πολύς, αλλά με την κατάλληλη μουσική στο mp3 και με την φίλη μου στο διπλανό κάθισμα, πέρασε ευχάριστα.
Στο Los Angeles μας φιλεξένησε ο Misha, ρώσος στην καταγωγή. Περάσαμε δύο μέρες στην πόλη, την οποία όταν πρωτοαντίκρυσα, απογοητεύτηκα. Έτσι είναι το Hollywood; Βρώμικο με άστεγους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Αλλιώς το είχα στο μυαλό μου.
Ο Misha μας παρέλαβε και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στην τεράαααααααστια πόλη. Πρώτος σταθμός η Venice Beach. Τουριστικό μέρος, στο οποίο περπατήσαμε βράδυ και λόγω χαμηλού φωτισμού δεν μπορέσαμε να δούμε την θάλλασα. Όχι καθαρός πεζόδρομος, πολλά μαγαζιά για φαγητό και καταστήματα με τουριστικά είδη, πολλοί τύποι με ράστα, πατίνια, skateboards κλπ και μία ταμπέλα που έλεγε ότι αν θέλεις να κάνεις bottox, μπορείς να χτυπήσεις το κουδούνι και να ανέβεις στον πάνω όροφο. Ακόμη δεν χρειάζομαι bottox, οπότε προσπέρασα την ταμπέλα.
Δεύτερος σταθμός η Santa Monica. Ωραία εμπειρία, αξίζει να πάει κανείς. Υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική αποβάθρα που εκτείνεται για πολλά μέτρα πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό και πάνω της έχει ένα πολύ ωραίο και φανταχτερό λούνα παρκ. "We have to make it till the end" είπε ο Misha και περπατήσαμε μέχρι το τελευταίο άκρο της αποβάθρας, εκεί που νομίζεις ότι πετάς και τα κύματα έρχονται κάτω από τα πόδια σου, ανακατεύοντας τεράστιους όγκους νερού. Δεν έχω ξαναδεί πιο μεγάλα και εντυπωσιακά κύματα.
Το δείπνο μας έλαβε χώρα σε ένα ινδικό εστιατόριο της Santa Monica και από τις γαστρονομικές εμπειρίες μου στις USA καταλήγω ότι στην Ινδία δεν θα έχω πρόβλημα με το φαγητό.
Η επόμενη μέρα ανήκε στα Universal Studios! Γουστάρω! Για την τιμή εισόδου θα σας γελάσω, θυμάμαι όμως ότι αγοράσαμε τα εισιτήρια μέσω Internet και είχαμε 10 δολλάρια έκπτωση. Εκεί είναι το ιδανικό μέρος για να νιώσεις πιτσιρίκι. Πραγματικά χάρηκα πολύ αυτή την εμπειρία!
Η μέρα στα Universal Studios ξεκίνησε με μια περιήγηση στα studios δημοφιλών ταινιών, η οποία γίνεται με τρενάκι. Έτσι, μας πήρε στο κατόπι ο ήρωας από το Ψυχώ, κρατώντας ένα μαχαίρι, ο καρχαρίας από την ταινία του Spielberg καταβρίχθησε έναν δύτη και μετά βγήκε από το νερό για να μας φάει κι εμάς, η θάλασσα άνοιξε στη μέση για να περάσουμε, είδαμε τα συντρίμια του αεροπλάνου από τον Πόλεμο των Κόσμων, εγκλωβιστήκαμε στα υπόγεια του μετρό την στιγμή που ο χώρος γύρω μας πλυμμήριζε και ένα άλλο βαγόνι έπεφτε με φόρα πάνω μας, περιηγηθήκαμε στην γειτονιά από το αγαπημένο μου σίριαλ Desperate Housewives και πολλά-πολλά άλλο. Ο ξεναγός στο τρενάκι μας ήταν πολύ αστείος και παραστατικός.
Έπειτα από το studio tour, σειρά είχαν τα υπόλοιπα happenings του πάρκου. Παρακολουθήσαμε show όπου μας εξηγούσανε πώς γίνονται τα ειδικά εφέ. Ανεβήκαμε στο τρενάκι του Jurrasic Park, από όπου βγήκαμε διασχίζοντας μια κατηφόρα 90 μοιρών. Επίσης, έπειτα από ώριμη σκέψη ανέβηκα στο τρένο της ταινίας Mummy. Θα μπορούσα να το είχα αποφύγει τώρα που το σκέφτομαι. Δεν θυμάμαι και πολλά να πω την αλήθεια, αφού κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα κλειστά τα μάτια και επαναλάμβανα "είναι ψέμματα, είναι ψέμματα, μην φοβάσαι, δεν είναι αλήθεια". Θυμάμαι επίσης ότι τσίριζα επίτηδες γιατί οι τσιρίδες κατά κάποιον τρόπο με έκαναν να νιώθω καλύτερα, λες και έβγαινε από μέσα μου μια τεράστια ποσότητα έντασης. Τσίριζαν οι υπόλοιποι, τσίριζα κι εγώ, μετά από λίγα λεπτά τελείωσε το μαρτύριο.
Η καλύτερη εμπειρία βέβαια στα Universal Studios ήταν η ευκαιρία που είχαμε να δούμε 3D και 4D ταινίες. Το 3D movie ήταν με του Simpsons, όπου ανέβαινες σε ένα τρενάκι και η ταινία προβαλόταν τριγύρω σου. Την παρακολουθούσες χωρίς να φοράς γυαλιά. Ήταν απίστευτα αληθοφανές. Το κάθισμα κουνιόταν και ήσουν πραγματικά μέσα στο τρισδιάστατο περιβάλλον. Νόμιζες ότι πραγματικά τρέχεις σε πολύ απότομες ράγες, ότι ανοίγει η μικρή κόρη Simpson το στόμα της και σε καταβροχθίζει και άλλα τέτοια.
Η 4D εμπειρία περιελάμβανε μια ταινία με τον Shrek. Εκεί φορέσαμε ειδικά γυαλιά, καθίσαμε πάλι σε καθίσματα που κουνιόντουσαν και απολάυσαμε το θέαμα. Αποκτάς το αίσθημα ότι οι ήρωες βγαίνουν από την οθόνη και έρχονται ακριβώς μπροστά από την μύτη σου, αφού ξεγελιέσαι και απλώνεις το χέρι σου για να τους πιάσεις. Και έχει πολλά ενδιαφέροντα τρικ. Φτερνίζεται ο γάιδαρος και σου έρχεται νερό στο πρόσωπο. Οδηγούν την άμαξα οι ήρωες και το κάθισμά σου τραντάζεται λες και καλπάζεις κι εσύ.
Στα ωραία θεάματα των Universal Studios συγκαταλλέγεται και το WaterWorld, ένα ωραίο show, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία.
Μετά από τα Studios σειρά είχε το Beverly Hills για να δούμε κι εμείς οι φτωχοί και ταπεινοί άνθρωποι που ζουν οι αστέρες της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ακολούθησε επίσκεψη στο Kodak Theater, το οποίο θα έχετε ακούσει βέβαια ότι δεν είναι κάτι το ιδιαιτέρως εντυπωσιακό. Πιθανόν τις ημέρες που δίνονται τα Oscar να είναι πιο ωραίο. Περπατήσαμε λίγο και στον δρόμο μπροστά, όπου είδαμε πολλά από τα αστέρια που κοσμούν το πεζοδρόμιο και φέρουν τα ονόματα ηθοποιών.
Ο Misha μας πήγε και στο αστεροσκοπείο το οποίο υπάρχει στην κορυφή ενός λόφου στο Los Angeles και το οποίο για τους λάτρεις του είδους είναι πάρα πολύ καλό και αξίζει επίσκεψη. Σε μικρή απόσταση, πάνω σε έναν λόφο βλέπαμε και την περίφημη αναγραφή Hollywood με τα άσπρα γράμματα που όλοι ξέρουμε από τις φωτογραφίες.
Η μέρα έκλεισε σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο, επίσης πολύ αγαπημένο. Ωραία κουζίνα, ωραία ποτά, ωραία παρέα. Η επιστροφή στο σπίτι του Misha ήταν μόνο για κάποιες ώρες. Προλάβαμε να κοιμηθούμε λίγο και στις 3 το πρωί είχαμε κλείσει ένα πουλμανάκι που ήρθε και μας παρέλαβε για να μας πάει στο αεροδρόμιο.
Συμπέρασμα: Η φιλοξενία του Misha ήταν πολύ καλή, τα Universal Studios ήταν πολύ διασκεδαστικά, αλλά δεν θα με πειράξει και να μην ξαναπάω στο Los Angeles.
Το να φεύγεις από το Las Vegas, είναι κομματάκι ξενέρωτο, αλλά όταν αυτό γίνεται για να γνωρίσεις ένα νέο μέρος, τότε ok. Έπειτα από τρεις ημέρες στην τζογαδούπολη, πήραμε το λεωφορείο για Los Angeles. Η διαδρομή αυτή επρόκειτο να γίνει με IX αλλά για κάποιους λόγους τα σχέδια άλλαξαν.
Ο σταθμός της εταιρίας που ταξιδέψαμε ήταν κομματάκι απελπισία. Τίποτα δεν θύμιζε το Strip. "Δεν θέλω να έρθω να ζήσω μόνιμα στο Las Vegas", σημείωσα στο μυαλό μου και επιβιβάστηκα στο λεοφωρείο.
Η διαδρομή ασφαλώς δεν χάνει κάτι από την μαγεία της. Επί έξι ώρες ταξιδεύαμε μέσα στο ίδιο τοπίο, που κάποιος θα χαρακτήριζε μονότονο. Η ομορφιά της ερήμου έγκειται βέβαια ακριβώς εκεί, στην εικόνα αυτή την άχρωμη και επαναλαμβανόμενη, στην μοναξιά και την ερημιά που βγάζει. Ο χρόνος ήταν πολύς, αλλά με την κατάλληλη μουσική στο mp3 και με την φίλη μου στο διπλανό κάθισμα, πέρασε ευχάριστα.
Στο Los Angeles μας φιλεξένησε ο Misha, ρώσος στην καταγωγή. Περάσαμε δύο μέρες στην πόλη, την οποία όταν πρωτοαντίκρυσα, απογοητεύτηκα. Έτσι είναι το Hollywood; Βρώμικο με άστεγους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Αλλιώς το είχα στο μυαλό μου.
Ο Misha μας παρέλαβε και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στην τεράαααααααστια πόλη. Πρώτος σταθμός η Venice Beach. Τουριστικό μέρος, στο οποίο περπατήσαμε βράδυ και λόγω χαμηλού φωτισμού δεν μπορέσαμε να δούμε την θάλλασα. Όχι καθαρός πεζόδρομος, πολλά μαγαζιά για φαγητό και καταστήματα με τουριστικά είδη, πολλοί τύποι με ράστα, πατίνια, skateboards κλπ και μία ταμπέλα που έλεγε ότι αν θέλεις να κάνεις bottox, μπορείς να χτυπήσεις το κουδούνι και να ανέβεις στον πάνω όροφο. Ακόμη δεν χρειάζομαι bottox, οπότε προσπέρασα την ταμπέλα.
Δεύτερος σταθμός η Santa Monica. Ωραία εμπειρία, αξίζει να πάει κανείς. Υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική αποβάθρα που εκτείνεται για πολλά μέτρα πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό και πάνω της έχει ένα πολύ ωραίο και φανταχτερό λούνα παρκ. "We have to make it till the end" είπε ο Misha και περπατήσαμε μέχρι το τελευταίο άκρο της αποβάθρας, εκεί που νομίζεις ότι πετάς και τα κύματα έρχονται κάτω από τα πόδια σου, ανακατεύοντας τεράστιους όγκους νερού. Δεν έχω ξαναδεί πιο μεγάλα και εντυπωσιακά κύματα.
Το δείπνο μας έλαβε χώρα σε ένα ινδικό εστιατόριο της Santa Monica και από τις γαστρονομικές εμπειρίες μου στις USA καταλήγω ότι στην Ινδία δεν θα έχω πρόβλημα με το φαγητό.
Η επόμενη μέρα ανήκε στα Universal Studios! Γουστάρω! Για την τιμή εισόδου θα σας γελάσω, θυμάμαι όμως ότι αγοράσαμε τα εισιτήρια μέσω Internet και είχαμε 10 δολλάρια έκπτωση. Εκεί είναι το ιδανικό μέρος για να νιώσεις πιτσιρίκι. Πραγματικά χάρηκα πολύ αυτή την εμπειρία!
Η μέρα στα Universal Studios ξεκίνησε με μια περιήγηση στα studios δημοφιλών ταινιών, η οποία γίνεται με τρενάκι. Έτσι, μας πήρε στο κατόπι ο ήρωας από το Ψυχώ, κρατώντας ένα μαχαίρι, ο καρχαρίας από την ταινία του Spielberg καταβρίχθησε έναν δύτη και μετά βγήκε από το νερό για να μας φάει κι εμάς, η θάλασσα άνοιξε στη μέση για να περάσουμε, είδαμε τα συντρίμια του αεροπλάνου από τον Πόλεμο των Κόσμων, εγκλωβιστήκαμε στα υπόγεια του μετρό την στιγμή που ο χώρος γύρω μας πλυμμήριζε και ένα άλλο βαγόνι έπεφτε με φόρα πάνω μας, περιηγηθήκαμε στην γειτονιά από το αγαπημένο μου σίριαλ Desperate Housewives και πολλά-πολλά άλλο. Ο ξεναγός στο τρενάκι μας ήταν πολύ αστείος και παραστατικός.
Έπειτα από το studio tour, σειρά είχαν τα υπόλοιπα happenings του πάρκου. Παρακολουθήσαμε show όπου μας εξηγούσανε πώς γίνονται τα ειδικά εφέ. Ανεβήκαμε στο τρενάκι του Jurrasic Park, από όπου βγήκαμε διασχίζοντας μια κατηφόρα 90 μοιρών. Επίσης, έπειτα από ώριμη σκέψη ανέβηκα στο τρένο της ταινίας Mummy. Θα μπορούσα να το είχα αποφύγει τώρα που το σκέφτομαι. Δεν θυμάμαι και πολλά να πω την αλήθεια, αφού κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα κλειστά τα μάτια και επαναλάμβανα "είναι ψέμματα, είναι ψέμματα, μην φοβάσαι, δεν είναι αλήθεια". Θυμάμαι επίσης ότι τσίριζα επίτηδες γιατί οι τσιρίδες κατά κάποιον τρόπο με έκαναν να νιώθω καλύτερα, λες και έβγαινε από μέσα μου μια τεράστια ποσότητα έντασης. Τσίριζαν οι υπόλοιποι, τσίριζα κι εγώ, μετά από λίγα λεπτά τελείωσε το μαρτύριο.
Η καλύτερη εμπειρία βέβαια στα Universal Studios ήταν η ευκαιρία που είχαμε να δούμε 3D και 4D ταινίες. Το 3D movie ήταν με του Simpsons, όπου ανέβαινες σε ένα τρενάκι και η ταινία προβαλόταν τριγύρω σου. Την παρακολουθούσες χωρίς να φοράς γυαλιά. Ήταν απίστευτα αληθοφανές. Το κάθισμα κουνιόταν και ήσουν πραγματικά μέσα στο τρισδιάστατο περιβάλλον. Νόμιζες ότι πραγματικά τρέχεις σε πολύ απότομες ράγες, ότι ανοίγει η μικρή κόρη Simpson το στόμα της και σε καταβροχθίζει και άλλα τέτοια.
Η 4D εμπειρία περιελάμβανε μια ταινία με τον Shrek. Εκεί φορέσαμε ειδικά γυαλιά, καθίσαμε πάλι σε καθίσματα που κουνιόντουσαν και απολάυσαμε το θέαμα. Αποκτάς το αίσθημα ότι οι ήρωες βγαίνουν από την οθόνη και έρχονται ακριβώς μπροστά από την μύτη σου, αφού ξεγελιέσαι και απλώνεις το χέρι σου για να τους πιάσεις. Και έχει πολλά ενδιαφέροντα τρικ. Φτερνίζεται ο γάιδαρος και σου έρχεται νερό στο πρόσωπο. Οδηγούν την άμαξα οι ήρωες και το κάθισμά σου τραντάζεται λες και καλπάζεις κι εσύ.
Στα ωραία θεάματα των Universal Studios συγκαταλλέγεται και το WaterWorld, ένα ωραίο show, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία.
Μετά από τα Studios σειρά είχε το Beverly Hills για να δούμε κι εμείς οι φτωχοί και ταπεινοί άνθρωποι που ζουν οι αστέρες της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ακολούθησε επίσκεψη στο Kodak Theater, το οποίο θα έχετε ακούσει βέβαια ότι δεν είναι κάτι το ιδιαιτέρως εντυπωσιακό. Πιθανόν τις ημέρες που δίνονται τα Oscar να είναι πιο ωραίο. Περπατήσαμε λίγο και στον δρόμο μπροστά, όπου είδαμε πολλά από τα αστέρια που κοσμούν το πεζοδρόμιο και φέρουν τα ονόματα ηθοποιών.
Ο Misha μας πήγε και στο αστεροσκοπείο το οποίο υπάρχει στην κορυφή ενός λόφου στο Los Angeles και το οποίο για τους λάτρεις του είδους είναι πάρα πολύ καλό και αξίζει επίσκεψη. Σε μικρή απόσταση, πάνω σε έναν λόφο βλέπαμε και την περίφημη αναγραφή Hollywood με τα άσπρα γράμματα που όλοι ξέρουμε από τις φωτογραφίες.
Η μέρα έκλεισε σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο, επίσης πολύ αγαπημένο. Ωραία κουζίνα, ωραία ποτά, ωραία παρέα. Η επιστροφή στο σπίτι του Misha ήταν μόνο για κάποιες ώρες. Προλάβαμε να κοιμηθούμε λίγο και στις 3 το πρωί είχαμε κλείσει ένα πουλμανάκι που ήρθε και μας παρέλαβε για να μας πάει στο αεροδρόμιο.
Συμπέρασμα: Η φιλοξενία του Misha ήταν πολύ καλή, τα Universal Studios ήταν πολύ διασκεδαστικά, αλλά δεν θα με πειράξει και να μην ξαναπάω στο Los Angeles.
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Βόρειας Αμερικής.
tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Το Luxor δεν θυμάμαι να μου έκανε κακή εντύπωση για κάποιο λόγο. Καθαρό είναι, θα θυμόμουν αν ίσχυε το αντίθετο, και βέβαι εντυπωσιακό όπως όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης.
marianino
Member
- Μηνύματα
- 282
- Likes
- 90
- Ταξίδι-Όνειρο
- οποιοδήποτε!!
Πολύ ωραία η ιστορία σου... σκέφτομαι και εγώ να κάνω ενα παρόμοιο ταξίδι ( + new york) .. ποία εποχή πήγες?..εγώ λ'εω για Μαιο..αξίζει?
idaskalakos
New Member
- Μηνύματα
- 2
- Likes
- 0
Grand canyon
Σε ευχαριστω για την απιστευτη περιγραφη σου Τανια.
Πες μου σε παρακαλω, το αεροπλανακι που σας πηγε πως το εκλεισες? 300 δολλαρια το ατομο?
πες μου μερικες λεπτομερειες για τον τροπο οργανωσης αυτου του mini tour.
Σε ευχαριστω για την απιστευτη περιγραφη σου Τανια.
Πες μου σε παρακαλω, το αεροπλανακι που σας πηγε πως το εκλεισες? 300 δολλαρια το ατομο?
πες μου μερικες λεπτομερειες για τον τροπο οργανωσης αυτου του mini tour.
Εκπομπές Travelstories
