ΗΠΑ I handled Vegas και όχι μόνο

[tania]

Το έκανα και εγώ λοιπόν, ήρθε η σειρά μου και πέρασα για πρώτη φορά τον Ατλαντικό ωκεανό για να βρεθώ στην "άλλη μεριά".
Η φίλη μου,κάτοικος USA, που είχε μπουχτήσει από τη δουλειά στο γραφείο με κάλεσε για να πάμε στις διακοπές του Thanksgiving στο Las Vegas, στο Grand Canyon και στο Los Angeles. Μπράβο, μου αρέσουν αυτοί οι φίλοι.
Το θέμα είναι πως η Αγγελική είχε κενό 5 μέρες. Ε, τέτοιο ταξίδι δεν θα το έκανα για 5 μέρες μόνο, οπότε κόλλησα άλλες τόσες, τρεις στην Βοστώνη και δύο στο Providence όπου ζει η φιλενάδα μου. Έτοιμο το πακετάκι!

Δεν ξέρω γιατί με πιάνει διάθεση για φιλοσοφία όταν ταξιδεύω. Το να γράφω και να ταξιδεύω είναι τα δύο πράγματα που μου αρέσουν περισσότερο και έχω την αίσθηση ότι μεταμορφώνομαι όταν κάνω κάτι από τα δύο. Βρέθηκα λοιπόν, 21 Νοεμβρίου στο Ελευθέριος Βενιζέλος, 3:30 τα ξημερώματα με την βαλίτσα μου στο χέρι. Παρότι υπήρχε κόσμος, η κίνηση ήταν ελάχιστη εκείνη την ώρα. Κάθησα λίγο έξω από το κτίριο και κοίταζα τον ουρανό, κάνοντας διάφορες σκέψεις. Έφτανε η ώρα να πετάξω πάλι. Κάπως έτσι, μπήκα μέσα και ξεκίνησα το ταξίδι μου.

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[marydim]

Και εμάς μας αρέσει να διαβάζουμε tania.
Περιμένουμε τη συνέχεια του ταξιδιού.

 

[ΕΡΣΗ]

Τι ωραια! Να μας πεις και για το Providence!

 

[tania]

Vegas!!!

Φυσικά! Για όλες τις πόλεις θα σας πω. Θα ξεκινήσω από αυτή που με θάμπωσε όμως, η οποία δεν είναι άλλη από το Las Vegas . . .
Αναρωτιέμαι ξέρετε τι μπορώ να πω για το Las Vegas. Κολοκύθια. Το μόνο που είδα ήταν το Strip, επομένως ειλικρινά δεν ξέρω πώς είναι η πόλη στ’ αλήθεια. Και αυτό συνέβη επειδή το Strip μας πήρε τα μυαλά. Μέναμε στο Luxor (www.luxor.com), το οποίο πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε έχω δει έως σήμερα σε ξενοδοχείο και το οποίο έχει σχήμα πυραμίδας. Για να μπορούμε να μετακινούμαστε μέσα στο ξενοδοχείο, μας έδωσαν χάρτη, έτσι για να πάρετε μια ιδέα του μεγέθους. Προσγειωθήκαμε με την Αγγελική νύχτα στην πόλη, έπειτα από μία βαρετή πτήση διάρκειας 6 ωρών και το πρώτο που αντικρίσαμε στο αεροδρόμιο της πόλης ήταν μια σειρά από κουλοχέρηδες. Σημειώστε παρακαλώ πως στις ενδοαμερικάνικες πτήσεις, όχι μόνο σε αφήνουν να ψοφήσεις από την πείνα, αλλά σου χρεώνουν και τις αποσκευές. Έδωσα 80 δολάρια μόνο για να μεταφέρω τις βαλίτσες μου, γαμώ τις χρεώσεις μου, γαμώ!

Η πυραμίδα μας όπως και όλο το Strip άστραφτε στα μάτια μας. Αφού κάναμε το check in αρχίσαμε να ψάχνουμε το δωμάτιό μας. Εδώ το δωμάτιο, εκεί το δωμάτιο, πουθενά το δωμάτιο. Όλη την πυραμίδα γυρίσαμε και τελικά έπειτα από δοκιμή διαφορετικών ασανσέρ το βρήκαμε το ρημάδι. Λίγο πριν αρχίσει να αποσυντίθεται το πτώμα μου, πρόλαβα και σωριάστηκα στο τεράστιο κρεβάτι μου.
Την άλλη μέρα εγώ λόγω jet lang ξύπνησα χαράματα και παρίστανα την κουκουβάγια. Μόλις σηκώθηκε και η φιλενάδα μου και σουλουπωθήκαμε πήγαμε για ένα super πρωινό γεύμα στο Luxor cafe. Να αναφέρω εδώ ότι παντού στην Αμερική συναντούσα τεράστιες ουρές, καμία όμως δεν με έκανε να δυσανασχετήσω, λόγω του ότι ο κόσμος κινούνταν πολύ γρήγορα. Αφού φάγαμε έφτασε η ώρα για την βόλτα στα ξενοδοχεία του Strip. Πολλοί λένε ότι το Las Vegas είναι κιτς. Μα ασφαλώς και είναι. Αλλά είναι πολύ ωραίο!
Το Excaliber είναι φτιαγμένο σαν κάστρο παραμυθιού. Το New York, New York θυμίζει σύμπλεγμα από ουρανοξύστες και εξωτερικά έχει αντίγραφο του αγάλματος της ελευθερίας. Περιτριγυρίζεται από ένα roler coaster και μπορείς από πολύ μακριά να ακούσεις τις τσιρίδες όσων επιβαίνουν σε αυτό. No mercy, που λέει και ο πατέρας μου. Όποιος ανεβαίνει εκεί, τα θέλει και τα παθαίνει και δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου
Το Venetian διασχίζεται από κανάλια στα οποία μπορείς να κάνεις βόλτα με γόνδολες. Το Paris έχει αντίγραφο του πύργου του Άιφελ στο εξωτερικό του ενώ εσωτερικά σου δίνει την αίσθηση ότι περπατάς κάτω από τον παριζιάνικο ουρανό. Το καλύτερο ξενοδοχείο λέγεται πως είναι το Ceazar’s Palace, οπότε το επισκεφτήκαμε και αυτό. Διαθέτει μέχρι και αντίγραφο της Fontana Di Trevi αλλά και αντίγραφο του Κολοσσαίου, στο οποίο την συγκεκριμένη περίοδο έδινε shows η λατρεμένη τραγουδίστρια σύμβολο του μαξιμαλισμού, Cher. Σας μιλάω πραγματικά, το κιτς στο μεγαλείο του, αλλά μου άρεσε πολύ όλο αυτό το πράγμα που έβλεπα.
Στα shows του Las Vegas, πρέπει να κατατάξετε τα σιντριβάνια του Bellagio. Κάθε μισή ώρα, η μουσική συντονίζεται με το νερό και δημιουργείται ένα υπέροχο θέαμα. Με την φιλενάδα μου επισκεφτήκαμε και το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Madame Tussauds, όπου είχα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ με τον Larry King, τον Obama και την Cameron Diaz. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως είχαν κέρινο ομοίωμα της sexy αρχικουνέλας που έχει ο ιδιοκτήτης του PlayBoy στην πολυτελή του βίλα. Las Vegas είναι αυτό!
Δεν ανέφερα τα καζίνο και κάτι τέτοιο θα ήταν σημαντική παράλειψη. Στο ισόγειο κάθε ξενοδοχείου υπάρχει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ καζίνο, το οποίο λειτουργεί μέρα νύχτα. Πραγματικά όποια ώρα και αν πας, υπάρχει κόσμος εκεί που κάθεται με ένα πούρο και τζογάρει. Δοκιμάσαμε και εμείς την τύχη μας! Πιάσαμε από έναν κουλοχέρη και πατούσαμε το κουμπί, βλέποντας σε κάθε χτύπημα τα χρήματά μας να χάνονται. Βέβαια, η Αγγελική κέρδισε ένα δολάριο!!!!! Γεια σου ρε Αγγελική, τζογαδόρα!!!!!
Στο Las Vegas έχουν μεγάλη φήμη τα shows. Πήγαμε λοιπόν με την φίλη μου στο show του Chris Angel, ο οποίος στο Las Vegas είναι ο αντίστοιχος Ρουβάς της Ελλάδος. Μέχρι και διαγωνισμό κάνανε για να κερδίσεις το αμάξι του, ενώ στην έκθεση κέρινων ομοιωμάτων που προανέφερα υπήρχε και δικό του άγαλμα. Ας αναφέρω ότι ο Chris Angel είναι έλληνας και δίνει ένα show με τίτλο «beLIEve», βασισμένο εξολοκλήρου σε illusions. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Αφήστε που μου κέντρισε την περιέργεια. Αλήθεια, εγώ πώς μπορώ να γίνω ταχυδακτυλουργός και να μάθω πώς γίνονται όλα αυτά τα κόλπα; Όποιος ξέρει, να μου πει παρακαλώ πολύ.
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να παραλείψω να αναφερθώ στην έκθεση Bodies (http://www.bodiestheexhibition.com/), την οποία είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο Luxor. Η έκθεση αυτή είχε έρθει στην Ελλάδα πριν κάποιους μήνες, δυστυχώς όμως δεν είχα καταφέρει να πάω στην Αθήνα και να την δω. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα να την διαφημίζουν στο ξενοδοχείο. Πρόκειται για μία έκθεση με αληθινά ανθρώπινα σώματα και αληθινά ανθρώπινα όργανα. Η Αγγελική που δεν είναι πολύ της . . . ωμής ιατρικής προτίμησε μία βόλτα με αερόστατο πάνω από το διπλανό ξενοδοχείο και εμένα με άφησε να περιφέρομαι ανάμεσα με καρδιές, σπονδυλικές στήλες, εντεράκια, μωρά που είχαν προκύψει από αποβολές και πτώματα κινέζων. Πραγματικά, έφυγα πιο μορφωμένη από την έκθεση αυτή, έχοντας μία πολύ καλή εικόνα για το πόσο μοναδικά λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα.
Η εκδρομή στο Grand Canyon συμπλήρωσε αυτές τις δύο ημέρες στο Las Vegas. Είναι το επόμενο που θα σας διηγηθώ. Θα σας αναφέρω και ό,τι θυμάμαι για το κόστος: 300 δολάρια ένα δίκλινο δωμάτιο (τα κρεβάτια ήταν τεράστια) για τρεις νύχτες, 38 δολάρια το show του Chris Angel (η κανονική τιμή ήταν 170 δολάρια για την θέση που είχαμε εμείς, απλά επειδή ήταν ημέρα του ThanksGiving πετύχαμε μία προσφορά), 22-28 δολάρια το κάθε γεύμα, 20 δολάρια η είσοδος στα κέρινα ομοιώματα (με εκπτωτικό κουπόνι), 28 δολάρια η είσοδος στο Bodies (με εκπτωτικό κουπόνι), 38 δολάρια η βόλτα της Αγγελικής με το αερόστατο.

 

[Pandora]

Ωραία ιστορία προδιαγράφεται !

Σ΄ακολουθώ...

 

[ioanna karagianni]

Ωραία ιστορία Τάνια, χλιδάτη. Εξισορροπεί και τις άγριες νύχτες και μέρες του GTS. Έτσι έχουμε από όλα, πολυτέλεια και κιτς στην Αμερική, περιπέτεια και φυσική ομορφιά στην Αφρική.

 

[go2dbeach]

Πολυ ωραια η διηγηση Tania , περιμενω τη συνεχεια!!

 

[anny]

Σημειώστε παρακαλώ πως στις ενδοαμερικάνικες πτήσεις, όχι μόνο σε αφήνουν να ψοφήσεις από την πείνα, αλλά σου χρεώνουν και τις αποσκευές. Έδωσα 80 δολάρια μόνο για να μεταφέρω τις βαλίτσες μου, γαμώ τις χρεώσεις μου, γαμώ!

Πάντως, στην πτήση που βρέθηκα εγώ πριν από μερικά χρόνια, δεν ψοφήσαμε καθόλου της πείνας. Από Σικάγο για Λας Βέγκας, μας σέρβιραν κάτι τεράστια για τα δεδομένα αεροπλάνου burgers με αναψυκτικό και γκοφρετίτσα. Δε θυμάμαι ποιά συνεργαζόμενη με τη Lufthansa αμερικάνικη εταιρεία ήταν.

 

[Dorotija]

Αναρωτιέμαι ξέρετε τι μπορώ να πω για το Las Vegas. Κολοκύθια. Το μόνο που είδα ήταν το Strip, επομένως ειλικρινά δεν ξέρω πώς είναι η πόλη στ’ αλήθεια.

Δεν έχω περάσει ποτέ τον Ατλαντικό (ως εκ τούτου δεν έχω πάει και στο Λας Βέγκας) ωστόσο έχω την αίσθηση πως το Las Vegas ΕΙΝΑΙ το Strip... Δεν νομίζω ότι υπάρχουν στην πόλη αυθεντικές γωνιές και μυστικά κρυμμένα...

 

[tania]

Δεν έχω περάσει ποτέ τον Ατλαντικό (ως εκ τούτου δεν έχω πάει και στο Λας Βέγκας) ωστόσο έχω την αίσθηση πως το Las Vegas ΕΙΝΑΙ το Strip... Δεν νομίζω ότι υπάρχουν στην πόλη αυθεντικές γωνιές και μυστικά κρυμμένα...

Να σου πω, από μία άποψη έχεις δίκιο. Από την άλλη όμως με προβλημάτισε πάρα πολύ την ημέρα που φεύγαμε από το Las Vegas, αυτό που είδα στον σταθμό λεωφορείων που βρέθηκα. Επρόκειτο να ταξιδέψουμε με την φιλενάδα μου από το Las Vegas στο Los Angeles με ΙΧ, αλλά για τεχνικούς λόγους, αναγκαστήκαμε να τρέχουμε πρωί-πρωί στα ΚΤΕΛ. Σου μιλάω για βρωμιά και δυσωδία. Καμία σχέση με αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου στο Strip. Κόσμος ντυμένος φτωχικά και ένα λεωφορείο βρώμικο και παλιό.

Βέβαια, η διαδρομή μέσα στην έρημο δεν έχασε σε τίποτα από την ομορφιά της, όπως και να ταξιδεύεις, ήταν εμπειρία σημαντική για εμένα ούτως ή άλλως.

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ωραια! Για παμε και παρα κατω! Εχει ενδιαφερον το θεμα!

 

[tania]

Το Grand - εντελώς grand - Canyon

Ασφαλώς και μου αρέσει να ταξιδεύω γενικά, αλλά όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ έχω στο μυαλό μου μια μικρή λίστα από προορισμούς που είναι όνειρο ζωής να τους επισκεφτώ. Το Grand Canyon υπήρχε στο μυαλό μου σαν κάτι εντελώς μακρινό και άπιαστο, οπότε το πρωί που ξύπνησα στο ξενοδοχείο του Las Vegas, γνωρίζοντας ότι σε τρεις ώρες θα έβλεπα το Μεγάλο Φαράγγι είπα στον εαυτό μου: "Κούκλα άσε τις υψοφοβίες στην άκρη. Έφτασε η ώρα".
Οι διακοπές ασφαλώς σημαίνουν ξεκούραση οπότε είχαμε κλείσει μέσω Internet ένα πακέτο για εκδρομή στις 10:30. Είχαμε χρόνο να φάμε με την ησυχία μας και μετά να μεταφερθούμε στο διπλανό ξενοδοχείο Excalibeur απ' όπου μας είχαν ενημερώσει ότι θα ερχόταν το λεοφωρειάκι να μας πάρει. Μια πολυεθνική παρέα λοιπόν - και μια οικογένεια Ινδών στο team - ξεκινήσαμε για το άεροδρόμιο από όπου με ένα 8θέσιο αεροπλανάκι θα πηγαίναμε στην Αριζόνα.
Τα αεροπλάνα που αντίκρυσα με ξένισαν. Τόσο δα μικρούτσικα. Ανεβήκαμε πάνω, δεθήκαμε, η πιλότος πήρε φόρα και βζζζζζζζζζζζζ.... απογειωθήκαμε. Το τοπίο ήταν ξερό - έρημος γαρ - πλην ενός φράγματος που είδαμε. Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα την πτήση για Αριζόνα μιας και το ρημάδι ΚΟΥΝΟΥΣΕ τόσο που μου γυρνούσε το στομάχι ανάποδα. Η Ινδή της παρέας είχε και το μωρό της μαζί το οποίο εν μέσω κουνημάτων είχε το μπιμπερό και το τάιζε. Το λυπήθηκα το καημένο το μικρό.

Έπειτα από τρία τέταρτα περίπου φάνηκε η τεράστια σχισμή στο έδαφος. Πλησιάζαμε και το άνοιγμα φαινόταν όλο και μεγαλύτερο. Μόλις προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο περίμενα ότι θα νιώθω ανακούφιση,πράγμα που δεν έγινε, αφού η εικόνα με έκανε να νιώθω κάπως αμήχανα. Ήμουν ένας μικρός, τόσος δα άνθρωπος, κοντά σε ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο. Έχω βρεθεί μέσα σε μεγάλα μνημεία, όπως ο Άγιος Πέτρος στο Βατικανό, αλλά αυτό το πράγμα ήταν κάτι διαφορετικό. Πήραμε με την Angelika το λεοφωρείο και επισκεφτήκαμε δύο σημεία του Grand Canyon. Το ένα είναι το περίφημο Eagle Point όπου υπάρχει το δημοφιλές SkyWalk, ένα πέταλο με γυάλινο πάτωμα ππου κρέμεται πάνω από το φαράγγι. Η φιλενάδα μου το επισκέφτηκε, εγώ όχι. Είπαμε, θα καταπολεμήσουμε την υψοφοβία, αλλά ας μην πάθουμε και καρδιακό στην Αριζόνα. Κάθισα κάπου στην άκρη και κοίταζα το τοπίο. Λυπάμαι που θα το γράψω αυτό, είναι δύσκολο να σας το περιγράψω. Το ύψος είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ και η χαράδρα είναι φοβερά απότομη, λες και την έκοψες με μαχαίρι. Το έδαφος έχει την κανονική επίπεδη μορφή του και σε ένα σημείο . . . τίποτα. Κόβεται και μετά το χάος. Επιβλητικό, καθηλωτικό, απίστευτο. Επισκεφτήκαμε και ένα άλλο σημείο όπου υπάρχει ένα παλιό εργοτάξιο. Επίσης εντυπωσιακό και προσφέρει ωραία θέα στο ποτάμι που διασχίζει το Φαράγγι, το Colorado river.
Η επιστροφή στο αεροδρόμιο έπρεπε να γίνει έγκαιρα διότι μας περίμενε το ελικόπτερο για μια συναρπαστική "βουτιά" σε ένα από τα πιο υπέροχα σημεία του πλανήτη! Ανεβήκαμε, δεθήκαμε, βάλαμε τα ακουστικά, εγώ με την φιλενάδα μου μπροστά, έχοντας πλήρη θέα και οι Ινδοί από πίσω, με το μωρό αγγαλιά. Είναι σαφές βέβαια, ότι το γυαλί που υπάρχει εξ΄ολοκλήρου στο μπροστινό μέρος του ελικοπτέρου σου δημιουργεί ένα άισθημα, πώς να το πώ τώρα, ότι πετάς να το πώ, ότι πέφτεις να το πω, ότι θα σου φύγει η ψυχή να το πω, πώς να το πω τώρα. Ναι, έτσι θα το πω. Σου δημιουργεί ένα αίσθημα δέους. Το ελικόπτερο παίρνει ύψος και αρχίζει να πλησιάζει στην χαράδρα λοιπόν.

Είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι: Έκανα καλά που ήρθα εδώ; Το ελικόπτερο πλησιάζει κι άλλο στην χαράδρα. Μήπως να πήγαινα ένα ταξίδι στην Χαλκιδική; Γιατί δηλαδή άσχημη είναι η Χαλκιδική; Το ελικόπτερο μπαίνει μέσα στην χαράδρα και είναι η ώρα που διαπιστώνεις το ύψος πάνω στο οποίο κρέμεσαι. Ε, εκεί, κάνεις ότι σε φωτίσει, γουρλώνεις τα μάτια, πιάνεις το χέρι της φιλενάδας σου και το σφίγγεις και λες στο εαυτό σου: Κακώς δεν πιστεύω σε θεούς και θρησκείες, αν πέσουμε τώρα θα έχω καμιά ελπίδα να πάω στον παράδεισο;
Και μετά λες: "΄Σύνελθε κούκλα, μια φορά έρχεσαι εδώ, ζήσ'το!" Ένιωθα ότι ήμουν σε ντοκυμαντέρ. Το ελικόπτερο, ένα τόσο δα πραγματάκι, πνιγμένο μέσα στα βράχια και επιβλητικά και δυσθεώρατα ύψη του Μεγάλου Φαρραγιού. Είμαι ευγνώμων που είχα αυτήν την εμπειρία στην ζωή μου. Θα την θυμάμαι για πάντα.
Ακολούθησε η προσγείωση στο ποτάμι, στον πάτο του Grand Canyon. Όμορφη βόλτα, ωραία θέα του Φαραγγιού από την βάση του και συμπαθέστατος και εξυπηρετικότατος ασιάτης ξεναγός. Του αφήσαμε tip, αφού όλη την ώρα μας τράβαγε φωτογραφίες.
Ακολούθησε η ανάβαση στο Φαράγγι, επίσης με το ελικόπτερο και μια μικρή βόλτα στο gift shop για να πάρω ένα δώρο στον πατέρα μου. Του πήρα μια διακοσμητική ινδιάνικη μπότα για το κτήμα του, έτσι να μπαίνει στο κλίμα της Άγριας Δύσης. Αυτό που είχε πολλή πλάκα, ήταν το ότι μας έδωσαν πιστοποιητικά της επίσκεψής μας στο Μεγάλο Φαράγγι. Αμερικανιά αλλά είχε πολλή φάση! "Αυτό το πιστοποιητικό μπορούμε να το βάλουμε και στο βιογραφικό μας;", ρώτησα την φιλενάδα μου πριν ανεβούμε στο 8θέσιο αεροπλανάκι για την επιστροφή στο Las Vegas και σκάσαμε στα γέλια.
Συμπερασματικά: Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για τα 300 δολλάρια που έδωσα για την ημερήσια εκδρομή. Αν ποτέ βρεθείτε σε εκείνο το σημείο του πλανήτη, να διαλέξετε οπωσδήποτε ξενάγηση με το ελικόπτερο. Αν δεν τον είχα κάνει, θα είχα χάσει πολύ μεγάλο μέρος από την μαγεία του τόπου αυτού.