Βέλγιο H πτήση από Βρυξέλλες

[Stavros_GG]

Το περασμενο καλοκαιρι εζησα 10 πολυ ενδιαφερουσες και διασκεδαστικες ημερες στο Βελγιο. Η παρακατω ιστορια εκτυλισσεται την ημερα της επιστροφης, μεσα στο αεροπλανο των Brussels Airlines για Ρωμη (και απο κει Θεσσαλονικη).

Οποιος εχει παει στο αεροδρομιο των Βρυξελλων θα ξερει οτι υπαρχει ενας ατελειιιιιωτος διαδρομος με πυλες. Ειχα περασει το security check, ειχα αποχαιρετισει τους φιλους μου που ταξιδευαν με αλλες πτησεις και κατευθυνομουν χαλαρος-χαλαρος προς την πυλη της πτησης μου (86 νομιζω, προς το τελος του διαδρομου). E λοιπον, φανταζεστε την εκπληξη μου οταν ακουσα οτι ο κυριος με το ονομα μου πρεπει να κατευθυνθει αμεσως στην πυλη 86, και τον πανικο μου οταν ειδα οτι ημουν ακομη στην 50!! Εριξα ενα sprint και εφτασα στην πυλη. Μπηκα στο αεροπλανο σκεπτομενος οτι ειμαι αυτος για τον οποιο λεμε "ποιος μ@^@#@5 μας καθυστερει παλι" και εκει αρχιζει το ενδιαφερον.

Το αεροπλανο ηταν σχεδον αδειο. 7-8 σειρες καθισματων απο πισω ηταν ολοαδειες ενω δεν εδωσα σημασια σε 2-3 ατομα που ηταν στις τελευταιες θεσεις του αεροπλανου. Πηγα και εκατσα στην αμεσως επομενη σειρα απο τον τελευταιο επιβατη (εξαιρωντας φυσικα εκεινους στο τελος) για να εχω 3 8εσεις για παρτη μου. Και ετσι οπως βολευομαι στην καρεκλα ερχεται ενας απο τους πισω τυπους και με ρωταει

-Parlez-vous Français?
-Νο, ηταν η ψιλοαμηχανη αλλα ειλικρινης απαντηση. Επεμεινε,
-Spreekt U Nederlands
-Νο, only English, ειπα αυτη τη φορα
-Ah, nice, I speak english too,

ειπε και ακουμπησε στο μπρατσο της απεναντι σειρας καθισματων. Ηταν πολυ ηρεμος και δεν υπηρχε τιποτα ανησυχητικο στην ολη κατασταση. Σκεφτηκα οτι μπορει να ταξιδευει μονος και απλα να θελει καποιον να μιλαει, πραγμα που απολαμβανω στα ταξιδια και χαρηκα.

Πρεπει ομως να εμοιαζα καπως ετσι οταν μου ειπε "Belgian Federal Police". "Εχει γουστο" σκεφτηκα "ετσι οπως ειναι ψαρωμενοι με τους τρομοκρατες οι Ευρωπαιοι να με μπουζουριασουνε". Αλλα συνεχισε αμεσως και μου εξηγησε οτι ο ανθρωπος που καθεται στο τελευταιο καθισμα απελαυνεται απο τη χωρα γιατι δεν εχει χαρτια, οι κυριοι γυρω του ειναι αστυνομικοι.... μπλα, μπλα... Τοτε μονο γυρισα και προσεξα καλυτερα τη σκηνη. Στο μεσαιο καθισμα ηταν ενας ανατολιτης με την απελπησια και την κουραση γραμμενη στο κουτελο. Δεξια και αριστερα του καθονταν απο ενας ευσωμος αστυνομικος και μια ακομη ηταν ορθια μπροστα του. Ο δικος μου συνεχιζε οτι εχουν παρει ολα τα απαραιτητα μετρα ασφαλειας και να μην ανησυχω για τπτ και τα λοιπα. Εγω βεβαια δεν εβρισκα ουτε καν το λογο να με ενημερωσουνε αλλα φανταστηκα οτι εχουν τετοια υποχρεωση γιατι καποιος μπορει να φοβαται να εχει "εγκληματιες" ή ενοπλους μεσα στο ιδιο αεροπλανο.
-Θελετε να κανω κατι? Θελετε να μετακινηθω πιο μπροστα?, ρωτησα
-Οχι, οχι, απλα επρεπε να σας ενημερωσω.

Παει παλι πισω και εγω συνεχιζω να βολευω τσαντες, μπουφαν, ακουστικα για να κοιμηθω. Λιγα λεπτα πριν την απογειωση καταλαβα γιατι επρεπε να μας ενημερωσουν...
Στην αρχη μια αναρθρη κραυγη και στη συνεχεια "LAISSE MOI! LAISSE MOI!". Γαλλικα οπως ειπαμε νωριτερα δεν ξερω αλλα με λιγο σκεψη καταλαβα οτι αυτο σημαινε "αφηστε με". Ειχα την διακριτικοτητα να συνεχισω να κοιταζω μπροστα και ετσι μπορεσα να δω τους Ιταλους να γυρνανε ολοι και να κοιτανε, καποιοι ακομα και χαμογελουσαν, ισως απο αμηχανια. Μου ηρθε να τους πω "Ρε καφροι! Γυριστε μπροστα σας!". Και τα ουρλιαχτα συνεχιστηκαν. Διαφορα γαλλικα που δεν καταλαβαινα αλλα ακουσα πολλες φορες ακομη το "laisse moi" και συγκρατησα το "je ne veux pas partir" που πρεπει να σημαινε "δεν θελω να φυγω". Οι συνοδοι του προσπαθουσαν να του "μπουκωσουν" το στομα με τα χερια τους γιατι φανταζομαι δεν επιτρεπεται να τον φιμωσουν. Ασχετα με τις αποψεις που μπορει να εχω για θεματα μεταναστευσης εκεινη η κατασταση με ταραξε. Επελεξα να μην κλεισω τα αυτια μου με το mp3 αλλα να ακουσω τις κραυγες απελπησιας. Εννοειται οχι σαν να ηταν καποιο θεαμα, απλα θεωρησα οτι μια απειροελαχιστη δυσφορια πρεπει και μεις να την υποστουμε. Οι κραυγες κορυφωθηκαν τη στιγμη της απογειωσης, επειτα εξασθενησαν και περιπου 10 λεπτα μετα την απογειωση σταματησαν τελειως.

Στο terminal της Ρωμης περπατουσαν σε μικρη αποσταση πισω μου και προσπαθησα να δω κατα που πηγαινουν μεχρι που ετριψαν προς αλλη κατευθυνση απο τη δικη μου. Με το "laisse moi" ακομη στο νου μου συνεχισα το δρομο μου. Τωρα μονο καμια φορα αναλογιζομαι το που μπορει να πηγε στη συνεχεια αυτος ο ανθρωπος και τι μπορει να συναντησε εκει.

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[monalisa]

Ενδιαφέρουσα η ιστορία σου και με έντονο κοινωνικό μήνυμα... Πες μας όμως πως περασες στο Βέλγιο....!

 

[Stavros_GG]

Οκ, ας γραψω λοιπον το prequel της ιστοριας . Το ταξιδι ηταν στο πλαισιο ενος νεανικου προγραμματος που ονομαζεται European Youth Parliament.

Το Βελγιο το περιμενα εντελως διαφορετικο. Πρωτα-πρωτα, δεν εννοειται καλοκαιρι. 10 μερες Οκτωβριο εζησα!! Οκ, ειχα μαθει οτι στο βελγο βρεχει πολυ και ειχα προνοησει να παρω ομπρελιτσα αλλα δεν ηξερα οτι θα κανει και τετοιο κρυο! Ολοι οι "νοτιοι" της διοργανωσης πιαστηκαμε απροετοιμαστοι με τα κοντομανικα και τις βερμουδιτσες.
Τις δυο πρωτες μερες μειναμε σε κατι που εμοιαζε με κατασκηνωση στο Borzee των Αρδεννων. Ηταν μεσα στους λοφους, μακρια απο το δρομο και ηταν ο ορισμος της ησυχιας. Επειτα μετακινηθηκαμε στο Leuven, μια κωμοπολη 15 χλμ απο τις Βρυξελλες. Οι Βελγοι ηταν λιγοτερο οργανωμενοι και πιο γλετζεδες απο οσο περιμενα να ειναι οι κατοικοι της κεντρικης Ευρωπης! Ισως επαιξε μεγαλο ρολο το γεγονος οτι ειμασταν σε φοιτητουπολη και συναναστρεφομασταν κυριως με φοιτητες και γι αυτο εντοπισα αυτα τα χαρακτηριστικα. Φοιτητικες εστιες ηταν και οι χωροι οπου φιλοξενηθηκαμε. Η δικη μας συγκεκριμενα ηταν λιγο μπουντρουμι, αλλα οκ ζουσες.

Το φαγητο στο βελγιο μπορω να πω οτι δεν μου αρεσε. Τουλαχιστον ομως οι μπυρες απο τις οποιες μπορουσες να διαλεξεις για να το συνοδεψεις ηταν υπεροχες!!! Στην πολη στην οποια μεναμε (Leuven) εδρευει η εταιρια που παρασκευαζει την Stella Artoi και την Leffe και τελικα η πρωτη εγινε η αγαπημενη μου. Μια ακομη παρηγορια στο φαγητο που μας σερβιραν τα μεσημερια ηταν τα δυο κεμπαμπτζιδικα στον πεζοδρομο του Leuven οπου φαγαμε αρκετες φορες με την παρεα μετα τα μεσανυχτα. Ειναι δυνατον να προτιμουσα τα διπλανα McDonalds αντι για το οικειο ντονερ? Χαιρετουσα τον μαγαζατορα με τα λιγα τουρκικα που ξερω και στο τελος γιναμε και γνωστοι.

Το αλλο που με αφησε με το στομα ανοιχτο στους δρομους του Leuven ειναι τα ποδηλατα! Αμετρητα ποδηλαταααα! Τα παρκαρισμενα ηταν πιο πολλα απο τους περαστικους. Μαλιστα ειχα ακουσει και μου το επιβεβαιωσε ενας Βελγος οτι αν βρεις ενα ξεκλειδωτο μπορεις να το χρησιμοποιησεις και μετα να το αφησεις για καποιον αλλο. Ωστοσο δεν θελησα να το δοκιμασω

Στο τελος των 10 ημερων εμαθα οτι μερικοι απο τους Ελληνες που ηταν μαζι μας ειχαν σχεδιασει να συνεχισουν ενα trip 3 ημερων σε Μπρυζ-Αμβερσα και παλι πισω Βρυξελλες αλλα δυστυχως δεν ημουν προετοιμασμενος για να παω μαζι τους. Καποια αλλη φορα...

 

[Giristroula]

Εμ τα καλύτερα έχασες φίλε μου!Η Μπρουζ και η Αμβέρσα είναι Θεές...

 

[romantic woman]

Μάλιστα,μια εμπειρία κι αυτή...δυσάρεστη βέβαια...το ν΄ακούς κάποιον άνθρωπο να εκλιπαρεί για κάτι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτε...
εύχομαι σε μελλοντική πτήση σου να σου τύχει ένα απροσδόκητο αλλά ευχάριστο γεγονός αυτή τη φορά!έτσι γιατί όοοολα μέσα στη ζωή είναι και όλα μπορεί να συμβούν

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[skylaki]

Ενδιαφέρουσα ιστορία διαφορετική από τα συνηθισμένα.