Ουκρανία Goodbye Lenin

[Vasileti]

Η χωρα έχει-είχε natural resources και υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, στα κεντροανατολικά της. Κορυφαία μυαλά στην πληροφορική και τις τεχνικές επιστήμες, δεκάδες πανεπιστήμια, φοιτητές προσηλωμένοι και διδάσκοντες που αξιολογούνται κατ'ετος και ανανεώνουν συμβάσεις κάθε τρία χρόνια, για ψίχουλα. Δύσκολα βρίσκεις σε άλλες χώρες νέους, περισσότερο νέες, με δυο πτυχία να κάνουν γκισέ σε μουσεία ή σουπερμαρκετ. Ακόμη και στους ενδεικτικούς χάρτες μέσου IQ βάσει της εκπαίδευσης, η Ουκρανία έχει ελαφρά υψηλότερη επίδοση από την Ελλάδα, όταν μάλιστα στη μεταβλητή υπεισέρχεται και η φτωχή καταραμένη τεράστια δυτική χώρα με προβλήματα πρόσβασης στην εκπαίδευση.

Η συμπεριφορά της δύσης ως ηθικού αυτουργού στα σχετικά πρόσφατα άσχημα αποσιωπήθηκε συστηματικά, τεράστιο κεφάλαιο.

Σήμερα, 26/4, ας διατυπωθεί η γνώμη ότι η χώρα αδικείται, οι άνθρωποι της αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας όπου κιαν πάν στην Ευρώπη, μώρε μώρε, κανενός είδους ανθρωπισμός δεν βρέθηκε σε έξαρση για τους πάνω από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες της εμπόλεμης ζώνης που υποχρεωτικά διασκορπίστηκαν στα ένδον και προς ανατολάς και, λόγω της επετείου του τσερνομπιλ, μόνο το BBC έκανε μια αναφορά ευγνωμοσύνης στους δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες, που στα εφιαλτικά τους τελευταία 2λεπτα συμμετείχαν στην κατάσβεση αντικαθιστώμενοι, ενώ ξερνούσαν, από τους επόμενους προς θυσία.
Μην ξανατύχει ποτέ, σε καμια περιοχή, χώρα, λαό, πλανήτη.

 

[fenia42]

Θα ήταν μια υπέροχη μέρα εκείνη η Πρωτομαγιά. Όχι μόνο επειδή γιορτάζει το προλεταριάτο όλου του κόσμου αλλά και γιατί τα παιδιά της μικρής πόλης περίμεναν πώς και πώς να ανοίξει η κατασκήνωση,το λούνα παρκ,το ξενοδοχείο μπροστά στο ποτάμι. Θα έπαιζαν ξένοιαστα με τους φίλους τους. Αν δεν ερχόταν εκείνη η αποφραδα ημέρα. 26 Απριλίου 1986. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας νούμερο τέσσερα εκρήγνυται. Το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης κρέμεται από μια κλωστή. Η ΕΣΣΔ ντροπιάζεται,αποδυναμώνεται και εν τελει καταρρέει. Το ραδιενεργό νέφος καλύπτει όλη την Ευρώπη,και την Ελλάδα. Οι ήρωες πυροσβέστες που επιχείρησαν να σβήσουν τη φωτιά πέθαναν ακαριαία ή λίγες μέρες αργότερα. Τέσσερα δευτερόλεπτα μόλις μπορεί κανεις να εκτεθεί στη ραδιενέργεια. Αυτή την όψη έχει ο θάνατος και η εγκατάλειψη.Θα μπορούσε να είχε ανατιναχθεί η Ευρώπη όλη στον αέρα. Αντί αυτού και με τις θυσίες ορισμένων ηρώων σήμερα ζούμε,σχεδόν ακεραιοι μιας και ο καρκίνος είναι παντού.

Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.

Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.
Σαν σήμερα συμπληρώνονται ακριβώς 32 χρόνια...

Κι όπως γυρνούσαμε με το μικρό βανάκι γύρω από την εγκαταλελειμμένη περιοχή με τα ξύλινα χαμόσπιτα και τα τεράστια σοσιαλιστικού τύπου κτήρια, από μακριά βλέπω ένα τεράστιο μπρούτζινο άγαλμα να στέκει σκονισμένο κι ολομόναχο. Ήταν το άγαλμα του Λένιν.....
Και στο βίντεο σκηνές από το Τσέρνομπιλ υπό τους ήχους της Μπιγιονσέ.

I was here,I lived,I loved,I was here
I did,I’ve done,everything that I wanted and it was more than I thought it would be. I will leave my mark so everyone will know.I just want them to know that I gave my all,did my best brought someone happiness,left this world a little better just because I was here

 

[fenia42]

Ενα ρεπορτάζ που προκάλεσε αντιδράσεις στην Ουκρανία, αναφορικά με τα γεγονότα του μαιντάν και της Κριμαίας, και τη μετέπειτα πορεία των παρατάξεων.

 

[Pel]

Το 2009 η Kseniya Simonova κέρδισε τον διαγωνισμό Ukraine's got talent, ζωγραφίζοντας με τα χέρια στην άμμο σκηνές για ένα ζευγάρι που είχε χωριστεί από τον πόλεμο. Όλο το κοινό και οι κριτές κλαίνε, το ίδιο κι εγώ την πρώτη φορά που είδα το βίντεο.

 

[fenia42]

Το 2016 βρέθηκα σε ένα πάμφτωχο αρμένικο σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό της Αρμενίας. Τα έπιπλα του σπιτιού μου θύμιζαν αυτά που είχε η προγιαγιά μου που είχε έρθει από τη Μικρά Ασία, πάτωμα στο σπίτι δεν υπήρχε, ίσως κάποτε κατάφερναν να το χτίσουν. Αυτό που μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση είναι ότι παρά τη φτώχεια τους, το σπίτι διέθετε πιάνο. Στο Υερεβάν μάλιστα, παρόλο που ήταν δεκαπενταύγουστος τα ωδεία ήταν ανοιχτά και έβλεπα πολλά παιδιά να κυκλοφορούν με ένα μουσικό όργανο στην πλάτη. Η μουσική παιδεία των υπηκόων ολόκληρης της ΕΣΣΔ είναι δεδομένη και βασική. Το ίδιο ίσχυε και για τους αρχαίους Έλληνες που είχαν τη μουσική στα υποχρεωτικά μαθήματα. Και για μένα την ίδια όμως η μουσική είναι πολύ σημαντική γι’αυτό φρόντισα να στείλω το παιδί μου σε ωδείο από την ηλικία των τριών ετών και είμαι πολύ χαρούμενη που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Το ίδιο και η συνταξιδεύτριά μου η οποία είναι και μουσικός στο επάγγελμα. Επομένως το να την πείσω να παρακολουθήσουμε παράσταση στην Όπερα του Κιέβου ήταν εύκολη υπόθεση. Η τιμή του 1,5 ευρώ μάλιστα ήταν κάτι παρά πάνω από δελεαστική. Έτσι, ένα απόγευμα φορέσαμε τις γούνες μας και πήγαμε στην Όπερα. Παρακολουθήσαμε τη Γιολάντα του Τσαϊκόφσκι, το τελευταίο του έργο σύμφωνα με το οποίο η Γιολάντα είναι μια πριγκίπισσα που γεννιέται τυφλή και ο πατέρας της για να την προστατέψει προστάζει όλους τους αυλικούς να μη μιλούν για το φως και τα χρώματα ώστε η κορούλα του να πειστεί ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τυφλοί. Δεν υπολόγιζαν όμως ότι και ο έρωτας είναι τυφλός και μάλιστα δεν έχει επίγνωση της τύφλας του αλλά σε κάνει να βλέπεις το φως με άλλα μάτια.

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να κάνει με 1,5 ευρώ, σίγουρα αυτό θα είναι το πιο φαντασμαγορικό που έχω να θυμάμαι. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική, το κτήριο υπέροχο τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά και οι δυο ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε.

Η μουσική όμως είναι παρούσα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των Ουκρανών, καθώς παντού είναι στημένα πιάνα και άλλα μουσικά όργανα και πολλοί νέοι τραγουδούν προκειμένου να μαζέψουν λίγα χρήματα. Σε κάθε στάση του μετρό υπήρχε τουλάχιστον ένα πιάνο ή μια βιόλα, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής μας στο δρόμο βρίσκαμε παρατημένα χαλασμένα πιάνα, ακόμα και στο Τσέρνομπιλ. Εντύπωση μας έκανε το πάθος με το οποίο έπαιζε ένας νεαρός, μες τον παγωμένο αέρα έξω από την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ.

Ο ναός αυτός με τα παστέλ γαλάζια χρώματά του και τους χρυσούς του τρούλους ήταν ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και καταδέχτηκα να φορέσω ακόμα μια φορά στη ζωή μου μαντίλα προκειμένου να επισκεφτώ το εσωτερικό του για να παρακολουθήσω μια ουκρανική ορθόδοξη λειτουργία, όπου τί όμορφη έκπληξη οι ψάλτες ψέλνουν σε μια μαγευτική τριφωνία. Παρά τη θρησκευτική κατάνυξη της όλης ατμόσφαιρας, ακόμα και αυτοί γύρισαν για λίγο το κεφάλι τους να κοιτάξουν τη μελαχροινή Ελληνίδα καλλονή φίλη μου.

Την Πέμπτη μέρα του ταξιδιού μας αποχαιρετίσαμε την ευγενέστατη ιδιοκτήτρια του δωματίου στο οποίο καταλύσαμε και την επιβραβεύσαμε με ένα ολοστρόγγυλο δεκάρι στο booking .Το δωμάτιο λέγεται Central Apartments , είναι πάνω στο Μαιντάν και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Πήραμε τον τελευταίο ουκρανικό καφέ χαμογελώντας πλατιά στις υπέροχες Ουκρανές λέγοντας «Ντάκουγιου» ή κάτι τέτοιο και τις είδαμε να μας ανταποδίδουν το χαμόγελο, καλέσαμε uber για το αεροδρόμιο και μπήκαμε στο Α319 της ellinair λέγοντας : Goodbye Kiev, Goodbye Lenin.


(Θα κλείσω την ιστορία μου με λίγο υπαρκτό λατρεμένο ερωτικό σοσιαλισμό )

 

[duty_free]

στο τσερνομπίλ δεν υπάρχει κάποιος φορέας να ελέγχει σε τί επίπεδα είναι η ακτινοβολία; Νόμιζα οτι δεν επιτρέπεται - με κάποιον τρόπο τέλος πάντων - η πρόσβαση για ευνόητους λόγους.

 

[fenia42]

στο τσερνομπίλ δεν υπάρχει κάποιος φορέας να ελέγχει σε τί επίπεδα είναι η ακτινοβολία; Νόμιζα οτι δεν επιτρέπεται - με κάποιον τρόπο τέλος πάντων - η πρόσβαση για ευνόητους λόγους.

Έχει καθαριστεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι προκειμένου να είναι επισκέψιμο. Μπορείς να πας μόνο μέσω πρακτορείου και πρέπει να κανεις αίτηση νωρίτερα,τουλάχιστον τέσσερις μέρες γιατί χρειάζεται σχετική άδεια από την κυβέρνηση.
Κατα την παραμονή μας είχαμε μηχανήματα που έδειχναν το επίπεδο της ραδιενερειας ενώ φεύγοντας περάσαμε από δυο ελεγχους με μηχανήματα παρόμοια με αυτα του αεροδρομίου. Μας είπαν πως η ραδιενέργεια που δεχόμασταν εκεί ήταν μικρότερη από όση δεχόμαστε σε μια πτήση. Η φίλη μου δεν ήθελε να έρθει γιατί στο μελλον θέλει οπως είπε να γίνει μάνα, εγώ τους εμπιστεύτηκα πάντως αν και το πρωταρχικό συναίσθημα ηταν δυνατό όταν βρέθηκα στο χώρο και αντίκρισα την πρώτη κούκλα του Τσακι.
Φυσικά ο χώρος έχει προσαρμοστεί, δεν είναι ότι εγκαταλήφθηκε έτσι ακριβως. Φωτογενης πάντως

 

[Sassenach77]

Αν κάποιος μου έλεγε πρίν 20 χρόνια, οτι το Τσέρνομπιλ θα γινόταν τουριστική ατραξιόν θα έβαζα τα γέλια.....σήμερα εξακολουθεί να μου φαίνεται οξύμωρο το γεγονός!

 

[duty_free]

χαχα, εντυπωσιακός ο Τσάκης καίτοι ποταπός τσανακογλείφτης της μπουρζουαζίας.

 

[fenia42]

Αν κάποιος μου έλεγε πρίν 20 χρόνια, οτι το Τσέρνομπιλ θα γινόταν τουριστική ατραξιόν θα έβαζα τα γέλια.....σήμερα εξακολουθεί να μου φαίνεται οξύμωρο το γεγονός!

Και οι ίδιοι οι Ουκρανοί δε το πιστεύουν,εκπλήσσονται που θέλει ο κόσμος να το επισκεφτεί, δεν έχουν εμπιστοσύνη στα πρακτορεία, θεωρούν πως είναι επισκέψιμο μόνο λόγω κέρδους και στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Τσέρνομπιλ» γουρλώνουν τα μάτια, ποσο μάλλον στο ενδεχόμενο μιας επίσκεψης.
Όσοι θυμούνται το συμβάν και επηρέασε τη ζωή τους τότε, το σκέφτονται με φόβο καίω επιφύλαξη.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[fenia42]

Είμαι στο travel stories 7,5 χρόνια. Στα χρόνια αυτά γνώρισα υπέροχα άτομα, αποκόμισα μεγάλη γνώση, αντάλλαξα πληροφορίες, συνέβαλα κι εγώ στην πληροφόρηση των υπολοίπων μελών με τις ιστοριες μου, κυρίως όμως δημιούργησα φιλιες ζωης με ορισμένα πολύ αξιόλογα πρόσωπα ένα εκ των οποίων και ο @Defkalion
Ηρθε η ώρα να μοιραστώ τις ταξιδιωτικες μου ιστορίες με ένα ακόμα κοινό,όχι αμιγώς ταξιδιωτικό.

https://m.huffingtonpost.gr/entry/goodbye-lenin_gr_5afd8260e4b0a59b4e0135ef?utm_hp_ref=gr-taxidi
Αυτό δε σημαίνει επ’ ουδενι ότι θα πάψω να γράφω στο αγαπημένο μου φόρουμ