ThanasisU2
Member
- Μηνύματα
- 3.469
- Likes
- 3.440
- Επόμενο Ταξίδι
- Brno
- Ταξίδι-Όνειρο
- RTW
Το πρώτο κομμάτι του ταξιδιού ήταν το τμήμα Αθήνα – Κρακοβία. Βλέποντας την καλή τιμή της LOT (και οποιαδήποτε άλλον συνδυασμό μέσω κάποιας πόλη πανάκριβο) για το τμήμα αυτό και λίγο την ώρα (κλασικά πτήση από Αθήνα στης 0430) την τίμησα.
Ημέρα πτήσης 3 Ιούλιου. Η διαδρομή η κλασική για το Υπερδιαστημικό Αεροδρόμιο Σπάτων (aka Ελευθέριος Βενιζέλος). Εκείνη την ώρα στο αεροδρόμιο την τιμητική τους την είχαν οι Πολωνοί και οι ταξιδιώτες για Βαρκελώνη. 3 Πτήσεις τότε (μια δικιά μου για Κρακοβία και 2 για Βαρσοβία η μια με Norvegian και η άλλη με LOT). Στο Check In δε με άγχωνε η αν θα μου πάρουν την καρέκλα που ήθελα , μιας και μπορεις να την διαλέξεις μέσω Ιντερνετ. 18Α δηλαδή στην τελευταία σειρά ελπίζοντας να βγω πρώτος από το αεροπλάνο στην Κρακοβία αλλά δε μας έκατσε. Παραλαβή καρτών επιβίβασης, θα έπρεπε να ήμουν στην πύλη Β27 στης 0330, άρα είχα χρόνο για έναν καφέ και μια ζαμπονοτυρόπιτα στον Γρηγόρη. Η ώρα περναγε, και άρχισα να κατευθύνομαι πως την πύλη χαζεύοντας τα κλασικά και ανιαρά Duty Free. Στην πύλη μας περίμενε το λεωφορείο για να μας πάει στο Embraer 170SP-LDK. H θέα από το παράθυρο ήταν τα παρκαρισμένα αεροπλάνα στα 2 τερματικά. Αυτό που μου έκανε τρελή εντύπωση ήταν το seat pitch. Πάρα πολύ άνετο και για ένα άτομο με ύψος 1.85. Καθυστέρηση δε είχαμε καθόλου μιας και χωρέσαμε και τα 80 άτομα σε ένα πουλμανάκι και κατά της 0430 το αεροπλάνο ξεκίνησε την τροχοδρόμηση του προς τον 03L παράλληλα με την επίδειξη των αεροσυνοδών για την ασφάλεια της πτήσης. Απογείωση από τον 03L και κατεύθυνση προς Ραφήνα, Κάρυστο, Σποράδες και μετά Βαλκάνια. Η πτήση ομαλότατη (έκτος από τις κλασικές αναταράξεις πάνω στην Θεσσαλονίκη) μέχρι το τέλος της. Κάπου πάνω από την Βουλγαρία σερβιρίστηκε και το βραδυνό/πρωινό όπως θες το λες αυτό. Ήταν απλά ένα σαντουιτσάκι με 1 φύλλο μαρουλιού, λίγο κέτσαπ και μόνο ΤΥΡΙ. Η δικαιολογία γιατί είναι μόνο τυρί? Ήταν Παρασκευή, μέρα νηστείας για τους Πολωνούς. Μαζί με το φαγητό είχαμε και το καταπληκτικό IFE με πάρα πολλές επιλογές ώπος LOST Season 5, Top Gear, Thundercats και άπειρη μουσική. Η απόδειξη? Εδώ!
Η άλλη επιλογή εκτός από ‘IFE’ ήταν το χάζεμα από το παράθυρο. Πετώντας πάνω από Βουλγαρία/Ρουμανία είχαμε από την μια πλευρά τα σύννεφα και από την άλλη την ανατολή του Ηλίου. Η ώρα πέρναγε σιγά σιγά μέχρι που η ένδειξη προσδεθείτε ξανάναψε για να ετοιμαστούμε για την προσγείωση στο Balice International Airport. Όταν ο ουρανός άρχισε να καθαρίζει φάνηκαν και τα πρώτα σπίτια στα προάστια της Κρακοβίας. Σε λίγο φάνηκε και η Zakopianka και ο διάδρομος 07 του αεροδρομίου. Η προσγείωση παρά πολύ καλή, άλλα η παλαιότητα του διαδρόμου έκανε το αεροπλάνο να κουνάει συνέχεια. Φθάνοντας σχεδόν απέξω από το αεροδρόμιο, ήταν παρκαρισμένα ένα ακόμα Ε70 της Lot, Avro της Lufthansa, ATR της Eurolot και ένα μικρό τζετ. Όπως είπα και ποιο πριν έλπιζα να κατέβω από το αεροπλάνο πρώτος, νομίζοντας ότι θα μπει και σκάλα από πίσω, αλλά δε μας έκατσε και έπρεπε να περιμένω να αδειάσει όλο το αεροπλάνο. Είσοδος στο άεροδρομιο για παραλαβή βαλιτσών και έξοδος για την Κρακοβία.
Πληρότητα σχεδόν 90%
Φαγητό: 2/10 (άμα δε θες να δίνεις φαγητό όπως λες στο εισιτήριο, γράψε σνακ)
Πλήρωμα: 6/10
Αεροσκάφος: 9/10
On Time 10/10
MO: 6,5?10
Δυστυχώς την LOT θα την ξανασυναντήσω πολλές φορές μπροστά μου λόγο του πολυτεχνείου. Ας ελπίσω ότι θα καλυτερέψει μέχρι τότε.
Με την παραλαβή των βαλιτσών, ξεκίνησε η κάθοδος προς την στάση του Balice Express, του τρένου δηλαδή που συνδέει το αεροδρόμιο με τον σιδηροδρομικό σταθμό της Κρακοβίας. Το περπάτημα ώμος από το αεροδρόμιο μέχρι τον ‘σταθμό’ ,που στην περίπτωση αυτήν είναι μια πινακίδα, είναι γύρω στα 800 μέτρα (ένα πράγμα σαν το αεροδρόμιο του Schonefeld.
Η τιμή του εισιτηρίου και με σύγκριση του χρόνου μεταφοράς από το Αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο από τα λεωφορεία, αξίζουν τα 8ζλότυ. Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κρακοβίας ήμουν γύρω στης 7 το πρωί. Ξάγρυπνος, πεινασμένος, βρεγμένος και απελπισμένος να βρω καφέ να μα κρατήσει όρθιος. Πάλι καλά ο σταθμός (έκτος από τα άπειρα μαγαζάκια με κεμπάπ που υπάρχουν) είχε ένα παραδοσιακό Milky Bar (δηλαδή εστιατόριο με καθόλου κρέας, μόνο προϊόντα με βάση το γάλα), όπου προτίμησα μια ομελετίτσα με φρούτα του δάσους.
Το τρένο για να με πάει στην πόλη όπου είναι η καταγωγή μου (δηλαδή το Czchowicze Dziedzice) αναχώρησε στην ώρα του (πράγμα πάρα πολύ σπάνιο στον ΟΣΕ της Πολωνίας) στης 0750. Η είρωνα ώμος? Τις ώρες που χρειάστηκα να πάω Αθήνα-Κρακοβία τις ίδιες χρειάστηκα να κάνω μια απόσταση 80 χλμ. Να μην τα πολυλογώ κατά της 10 και κάτι ήμουν στο Czechowicze. Μιας και ακολουθούσε σαββατοκύριακο (και τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά) αρκέστηκα σε εκδρομές θείων/παππούδων/γιαγιάδων και να παραλάβω τις μεταφράσεις μου από τα πτυχία μου, α και για την κατανάλωση της άπειρης μπύρας Tyskie/Zywiec.
Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε (ξανά με τρένο) προς το Katowice για να καταθέσω τα χαρτιά μου στο Πολυτεχνείο Του Slask. Μιας και ξεμπερδέψαμε ποιο γρήγορα από ότι περιμέναμε φύγαμε ξανά για την Κρακοβία. Η διαδρομή αυτήν την φορά ήταν ποιο ξεκούραστη και με ποιο ωραία τοπία. Μετά από δυο ώρες χάζεμα από το παράθυρο, φτάναμε στον σταθμό. Ξανάμανα η ίδια ιστορία και για το Katowice. Περπάτημα μέχρι το AGH για κατάθεση και εκεί χαρτιών (στο όποιο με πείραν στο Τμήμα της Βιοιατρικής). Μετά από πολλά στης 1500 ήμασταν ελεύθεροι για βόλτες στην πόλη. Η βόλτα ξεκίνησε από την πύλη του Φλοριαν (Brama Florianska), όπου από εκεί ο δρόμος σε βγάζει κατευθείαν στο κέντρο της πόλης, δηλαδή εκεί που βρίσκεται η Εκκλησία του Μάριαν (Kosciol Mariacki), και ρο Sukienice. Αγορά σουβενίρ, παγωτού και περπάτημα προς το κάστρο Wawel, μέσα από την παλιάΕβραϊκή συνοικία (Kazimierz). Μετά από κάνα 20λέπτο περπάτημα ανάμεσα σε πλανόδιους, μίμους και ξανά τα μπόλικα κεμπάπ έφτασα στο κάστρο. Ανεβαίνοντας προς το κάστρο περνάς την πύλη για την είσοδο σου στο κάστρο, και μπορείς να απολαύσεις από κει πάνω την θέα του Βιστούλα. Για να κατέβεις από το κάστρο προς το ποτάμι έχεις 2 επιλογές. Η να ξαναπάς από το δρόμο που ανέβηκες ή να πας μέσα από την σπηλιά, που οπός λέει ο μύθος, εκεί έμενε ο δράκος που τρόμαζε τους κατοίκους. Για αυτό υπάρχει και το άγαλμα του έξω, αλλά για να τον δεις να ‘βρυχάται’ πρέπει να στείλεις μήνυμα (και συνεπώς να χρεωθείς) για να δεις την φλόγα. Επιστροφή ξανά προς το κέντρο, άλλα αυτή τη φορά από το δρόμο που σε βγάζει στο Πανεπιστήμιο Jagelonski ένα από τα ποιο παλιά στην Ευρώπη. Ύπνος στην πόλη, και επιστροφή ξανά στο Czechowice άλλα αυτή τη φορά μέσω Oswiecim δηλαδή στο γνωστό όλων μας Auschwitz. Δυστυχώς δε κατάφερα να μπω μέσα (θα ήταν η 3η φορά που μπαίνω) λόγω των ορδών τουριστών που ήταν απέξω. Επιστροφή στην πόλη και ξανά μπύρες.
Οι μέρες κυλούσαν γρήγορα (και μπύρες έρεαν άφθονες), η μέρα της επιστροφής (σε αυτήν την περίπτωση η συνέχεια σε άλλη χώρα) έφτανε. Μιας και πέταγα από Βαρσοβία στης 1200 και δε μπορείς να υπολογίσεις πότε ακριβώς θα φτάσει το τρένο, πείρα την επιλογή να πάω μια μέρα νωρίτερα και να μείνω στην θεία στην Βαρσοβία.
Σάββατο πουρνό πουρνό και έπρεπε να πάρω το IC για Warszawa Centralna. Το 1/3 του ταξιδιού έβλεπα τα τοπία απέξω (και τον Βιστούλα στις αρχές του) και τα υπόλοιπα βλέποντας LOST. Κατά το μεσημεράκι έφτασα επιτέλους σε ένα από τα χειρότερα μνημεία που μας άφησε ο Κομουνισμός. Μη πάει το μυαλό σας σε κάποιο αξιοθέατο προς θεού. Εννοώ τον σιδηροδρομικό σταθμό της Βαρσοβίας. Στις στοές της (που άνετα χάνεσαι) βρωμάει κάθε λογής αηδία. Καμένο τυρί, μεθυσμένοι, δημοσία ουρητήρια σε κάθε γωνία Γενικά ο σταθμός είναι μες στο χάλι, το πώς αυτή η χώρα θέλει ένα EURO 2012 μου ακούγεται σαν το Αθηνά 2004. Όλα τελευταία στιγμή θα γίνουν σαν την Αθήνα. Για να μην σας κουράζω, για να καταφέρει η Πολώνια να χτίσει στάδια/υποδομές θα χριάστει μεγάλο θαύμα.
Πρώτο μουσείο που επισκέφθηκα ήταν το μουσείο της Επανάστασης Της Βαρσοβίας (Muzeum Powstania Warszawskiego). Το μουσείο αυτό περιέχει εκθέματα από την επανάσταση που έκαναν κατά των Γερμανών το 44. Το μουσείο αυτό δε μπορούσε να χτηστεί στην εποχή του ανατολικού μπλοκ, με το κύριο πρόσχημα, ότι τα κομούνια δε βοήθησαν να σωθεί η Βαρσοβία , βλέποντας από την μεριά της Πράγας (η άλλη πλευρά του Βιστούλα) να καταστρέφεται και επίσης να καταστρέφουν τα συμμαχικά αεροπλάνα που ήθελαν να βοηθήσουν την Πολώνια. Για να μη ανοίξουμε ένα νέον πόλεμο το σταματάω εδώ.
Στο μουσείο αυτό βρίσκονται εκθέματα όπως το βομβαρδιστικό Β52 (το όποιο το κατατρίψανε οι Ρώσοι), γερμανικό τανκ το όποιο το έκλεψαν οι Πολωνοί, ένα μπούνκερ, απομίμηση των υπονόμων της Βαρσοβίας και πάρα πολλές αίθουσες αφιερωμένες σε διάφορα εκθέματα όπως για τον Κομουνισμό ή τον Ερυθρό Σταυρό.
Το μουσείο αυτό έχει έναν τεράστιο κήπο, που έχει μια εξέδρα στην όποια βλέπεις όλη την Βαρσοβία, τον τοίχο των πεσόντων και έναν τοίχο φτιαγμένο σε East Side Gallery.
Από το περπάτημα με άνοιξε η όρεξη για παραδοσιακό πολωνικό φαγητό πριν φύγω για τα ‘ξένα’. Ξάνα με το τραμ μέχρι το κέντρο της πόλης. Τρώγοντας στο κέντρο (για την ακρίβεια στο εμπορικό κέντρο Zlote Tarasy) είχα θέα το Ledra Marriot με τα γραφεία της LOT, το Παλάτι της Κουλτούρας (εμείς θέλαμε Μετρό, άλλα οι Ρώσοι μας χτήσαν αυτό, τι να κάνεις) και το μουσείο της Τεχνολογίας. Στο μουσείο αυτό είχα να πατήσω πάνω από 5 χρόνια, και έτσι φέτος μου ήρθε η φλασιά να μπω αν άλλαξε τίποτα, άλλα μάταιο. Τζάμπα ο κόπος να βγάλω φοιτητικό εισιτήριο για ένα μουσείο που δε έχει αλλάξει τίποτα. Άλλα δε είναι κακό να το επισκεφτείς με μικρά παιδιά, μιας και μπορούν να δοκιμάσουν και να αγγίξουν διάφορές μηχανές. Άρχισε να βραδιάζει και άρχισα να πηγαίνω στο σπίτι της θείας μου, και αυτή η διαφήμιση να με κυνηγάει σε όλη την Βαρσοβία, να με κάνει να με ετοιμάζει ψυχολογικά για ΤΑ show που θα έβλεπα σε λίγες μέρες. Ύπνος νωρίς για να πάω στο Okecie την άλλη μέρα για το ταξίδι μου στην Ρώμη
.
Ημέρα πτήσης 3 Ιούλιου. Η διαδρομή η κλασική για το Υπερδιαστημικό Αεροδρόμιο Σπάτων (aka Ελευθέριος Βενιζέλος). Εκείνη την ώρα στο αεροδρόμιο την τιμητική τους την είχαν οι Πολωνοί και οι ταξιδιώτες για Βαρκελώνη. 3 Πτήσεις τότε (μια δικιά μου για Κρακοβία και 2 για Βαρσοβία η μια με Norvegian και η άλλη με LOT). Στο Check In δε με άγχωνε η αν θα μου πάρουν την καρέκλα που ήθελα , μιας και μπορεις να την διαλέξεις μέσω Ιντερνετ. 18Α δηλαδή στην τελευταία σειρά ελπίζοντας να βγω πρώτος από το αεροπλάνο στην Κρακοβία αλλά δε μας έκατσε. Παραλαβή καρτών επιβίβασης, θα έπρεπε να ήμουν στην πύλη Β27 στης 0330, άρα είχα χρόνο για έναν καφέ και μια ζαμπονοτυρόπιτα στον Γρηγόρη. Η ώρα περναγε, και άρχισα να κατευθύνομαι πως την πύλη χαζεύοντας τα κλασικά και ανιαρά Duty Free. Στην πύλη μας περίμενε το λεωφορείο για να μας πάει στο Embraer 170SP-LDK. H θέα από το παράθυρο ήταν τα παρκαρισμένα αεροπλάνα στα 2 τερματικά. Αυτό που μου έκανε τρελή εντύπωση ήταν το seat pitch. Πάρα πολύ άνετο και για ένα άτομο με ύψος 1.85. Καθυστέρηση δε είχαμε καθόλου μιας και χωρέσαμε και τα 80 άτομα σε ένα πουλμανάκι και κατά της 0430 το αεροπλάνο ξεκίνησε την τροχοδρόμηση του προς τον 03L παράλληλα με την επίδειξη των αεροσυνοδών για την ασφάλεια της πτήσης. Απογείωση από τον 03L και κατεύθυνση προς Ραφήνα, Κάρυστο, Σποράδες και μετά Βαλκάνια. Η πτήση ομαλότατη (έκτος από τις κλασικές αναταράξεις πάνω στην Θεσσαλονίκη) μέχρι το τέλος της. Κάπου πάνω από την Βουλγαρία σερβιρίστηκε και το βραδυνό/πρωινό όπως θες το λες αυτό. Ήταν απλά ένα σαντουιτσάκι με 1 φύλλο μαρουλιού, λίγο κέτσαπ και μόνο ΤΥΡΙ. Η δικαιολογία γιατί είναι μόνο τυρί? Ήταν Παρασκευή, μέρα νηστείας για τους Πολωνούς. Μαζί με το φαγητό είχαμε και το καταπληκτικό IFE με πάρα πολλές επιλογές ώπος LOST Season 5, Top Gear, Thundercats και άπειρη μουσική. Η απόδειξη? Εδώ!
Η άλλη επιλογή εκτός από ‘IFE’ ήταν το χάζεμα από το παράθυρο. Πετώντας πάνω από Βουλγαρία/Ρουμανία είχαμε από την μια πλευρά τα σύννεφα και από την άλλη την ανατολή του Ηλίου. Η ώρα πέρναγε σιγά σιγά μέχρι που η ένδειξη προσδεθείτε ξανάναψε για να ετοιμαστούμε για την προσγείωση στο Balice International Airport. Όταν ο ουρανός άρχισε να καθαρίζει φάνηκαν και τα πρώτα σπίτια στα προάστια της Κρακοβίας. Σε λίγο φάνηκε και η Zakopianka και ο διάδρομος 07 του αεροδρομίου. Η προσγείωση παρά πολύ καλή, άλλα η παλαιότητα του διαδρόμου έκανε το αεροπλάνο να κουνάει συνέχεια. Φθάνοντας σχεδόν απέξω από το αεροδρόμιο, ήταν παρκαρισμένα ένα ακόμα Ε70 της Lot, Avro της Lufthansa, ATR της Eurolot και ένα μικρό τζετ. Όπως είπα και ποιο πριν έλπιζα να κατέβω από το αεροπλάνο πρώτος, νομίζοντας ότι θα μπει και σκάλα από πίσω, αλλά δε μας έκατσε και έπρεπε να περιμένω να αδειάσει όλο το αεροπλάνο. Είσοδος στο άεροδρομιο για παραλαβή βαλιτσών και έξοδος για την Κρακοβία.
Πληρότητα σχεδόν 90%
Φαγητό: 2/10 (άμα δε θες να δίνεις φαγητό όπως λες στο εισιτήριο, γράψε σνακ)
Πλήρωμα: 6/10
Αεροσκάφος: 9/10
On Time 10/10
MO: 6,5?10
Δυστυχώς την LOT θα την ξανασυναντήσω πολλές φορές μπροστά μου λόγο του πολυτεχνείου. Ας ελπίσω ότι θα καλυτερέψει μέχρι τότε.
Με την παραλαβή των βαλιτσών, ξεκίνησε η κάθοδος προς την στάση του Balice Express, του τρένου δηλαδή που συνδέει το αεροδρόμιο με τον σιδηροδρομικό σταθμό της Κρακοβίας. Το περπάτημα ώμος από το αεροδρόμιο μέχρι τον ‘σταθμό’ ,που στην περίπτωση αυτήν είναι μια πινακίδα, είναι γύρω στα 800 μέτρα (ένα πράγμα σαν το αεροδρόμιο του Schonefeld.
Η τιμή του εισιτηρίου και με σύγκριση του χρόνου μεταφοράς από το Αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο από τα λεωφορεία, αξίζουν τα 8ζλότυ. Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κρακοβίας ήμουν γύρω στης 7 το πρωί. Ξάγρυπνος, πεινασμένος, βρεγμένος και απελπισμένος να βρω καφέ να μα κρατήσει όρθιος. Πάλι καλά ο σταθμός (έκτος από τα άπειρα μαγαζάκια με κεμπάπ που υπάρχουν) είχε ένα παραδοσιακό Milky Bar (δηλαδή εστιατόριο με καθόλου κρέας, μόνο προϊόντα με βάση το γάλα), όπου προτίμησα μια ομελετίτσα με φρούτα του δάσους.
Το τρένο για να με πάει στην πόλη όπου είναι η καταγωγή μου (δηλαδή το Czchowicze Dziedzice) αναχώρησε στην ώρα του (πράγμα πάρα πολύ σπάνιο στον ΟΣΕ της Πολωνίας) στης 0750. Η είρωνα ώμος? Τις ώρες που χρειάστηκα να πάω Αθήνα-Κρακοβία τις ίδιες χρειάστηκα να κάνω μια απόσταση 80 χλμ. Να μην τα πολυλογώ κατά της 10 και κάτι ήμουν στο Czechowicze. Μιας και ακολουθούσε σαββατοκύριακο (και τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά) αρκέστηκα σε εκδρομές θείων/παππούδων/γιαγιάδων και να παραλάβω τις μεταφράσεις μου από τα πτυχία μου, α και για την κατανάλωση της άπειρης μπύρας Tyskie/Zywiec.
Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε (ξανά με τρένο) προς το Katowice για να καταθέσω τα χαρτιά μου στο Πολυτεχνείο Του Slask. Μιας και ξεμπερδέψαμε ποιο γρήγορα από ότι περιμέναμε φύγαμε ξανά για την Κρακοβία. Η διαδρομή αυτήν την φορά ήταν ποιο ξεκούραστη και με ποιο ωραία τοπία. Μετά από δυο ώρες χάζεμα από το παράθυρο, φτάναμε στον σταθμό. Ξανάμανα η ίδια ιστορία και για το Katowice. Περπάτημα μέχρι το AGH για κατάθεση και εκεί χαρτιών (στο όποιο με πείραν στο Τμήμα της Βιοιατρικής). Μετά από πολλά στης 1500 ήμασταν ελεύθεροι για βόλτες στην πόλη. Η βόλτα ξεκίνησε από την πύλη του Φλοριαν (Brama Florianska), όπου από εκεί ο δρόμος σε βγάζει κατευθείαν στο κέντρο της πόλης, δηλαδή εκεί που βρίσκεται η Εκκλησία του Μάριαν (Kosciol Mariacki), και ρο Sukienice. Αγορά σουβενίρ, παγωτού και περπάτημα προς το κάστρο Wawel, μέσα από την παλιάΕβραϊκή συνοικία (Kazimierz). Μετά από κάνα 20λέπτο περπάτημα ανάμεσα σε πλανόδιους, μίμους και ξανά τα μπόλικα κεμπάπ έφτασα στο κάστρο. Ανεβαίνοντας προς το κάστρο περνάς την πύλη για την είσοδο σου στο κάστρο, και μπορείς να απολαύσεις από κει πάνω την θέα του Βιστούλα. Για να κατέβεις από το κάστρο προς το ποτάμι έχεις 2 επιλογές. Η να ξαναπάς από το δρόμο που ανέβηκες ή να πας μέσα από την σπηλιά, που οπός λέει ο μύθος, εκεί έμενε ο δράκος που τρόμαζε τους κατοίκους. Για αυτό υπάρχει και το άγαλμα του έξω, αλλά για να τον δεις να ‘βρυχάται’ πρέπει να στείλεις μήνυμα (και συνεπώς να χρεωθείς) για να δεις την φλόγα. Επιστροφή ξανά προς το κέντρο, άλλα αυτή τη φορά από το δρόμο που σε βγάζει στο Πανεπιστήμιο Jagelonski ένα από τα ποιο παλιά στην Ευρώπη. Ύπνος στην πόλη, και επιστροφή ξανά στο Czechowice άλλα αυτή τη φορά μέσω Oswiecim δηλαδή στο γνωστό όλων μας Auschwitz. Δυστυχώς δε κατάφερα να μπω μέσα (θα ήταν η 3η φορά που μπαίνω) λόγω των ορδών τουριστών που ήταν απέξω. Επιστροφή στην πόλη και ξανά μπύρες.
Οι μέρες κυλούσαν γρήγορα (και μπύρες έρεαν άφθονες), η μέρα της επιστροφής (σε αυτήν την περίπτωση η συνέχεια σε άλλη χώρα) έφτανε. Μιας και πέταγα από Βαρσοβία στης 1200 και δε μπορείς να υπολογίσεις πότε ακριβώς θα φτάσει το τρένο, πείρα την επιλογή να πάω μια μέρα νωρίτερα και να μείνω στην θεία στην Βαρσοβία.
Σάββατο πουρνό πουρνό και έπρεπε να πάρω το IC για Warszawa Centralna. Το 1/3 του ταξιδιού έβλεπα τα τοπία απέξω (και τον Βιστούλα στις αρχές του) και τα υπόλοιπα βλέποντας LOST. Κατά το μεσημεράκι έφτασα επιτέλους σε ένα από τα χειρότερα μνημεία που μας άφησε ο Κομουνισμός. Μη πάει το μυαλό σας σε κάποιο αξιοθέατο προς θεού. Εννοώ τον σιδηροδρομικό σταθμό της Βαρσοβίας. Στις στοές της (που άνετα χάνεσαι) βρωμάει κάθε λογής αηδία. Καμένο τυρί, μεθυσμένοι, δημοσία ουρητήρια σε κάθε γωνία Γενικά ο σταθμός είναι μες στο χάλι, το πώς αυτή η χώρα θέλει ένα EURO 2012 μου ακούγεται σαν το Αθηνά 2004. Όλα τελευταία στιγμή θα γίνουν σαν την Αθήνα. Για να μην σας κουράζω, για να καταφέρει η Πολώνια να χτίσει στάδια/υποδομές θα χριάστει μεγάλο θαύμα.
Πρώτο μουσείο που επισκέφθηκα ήταν το μουσείο της Επανάστασης Της Βαρσοβίας (Muzeum Powstania Warszawskiego). Το μουσείο αυτό περιέχει εκθέματα από την επανάσταση που έκαναν κατά των Γερμανών το 44. Το μουσείο αυτό δε μπορούσε να χτηστεί στην εποχή του ανατολικού μπλοκ, με το κύριο πρόσχημα, ότι τα κομούνια δε βοήθησαν να σωθεί η Βαρσοβία , βλέποντας από την μεριά της Πράγας (η άλλη πλευρά του Βιστούλα) να καταστρέφεται και επίσης να καταστρέφουν τα συμμαχικά αεροπλάνα που ήθελαν να βοηθήσουν την Πολώνια. Για να μη ανοίξουμε ένα νέον πόλεμο το σταματάω εδώ.
Στο μουσείο αυτό βρίσκονται εκθέματα όπως το βομβαρδιστικό Β52 (το όποιο το κατατρίψανε οι Ρώσοι), γερμανικό τανκ το όποιο το έκλεψαν οι Πολωνοί, ένα μπούνκερ, απομίμηση των υπονόμων της Βαρσοβίας και πάρα πολλές αίθουσες αφιερωμένες σε διάφορα εκθέματα όπως για τον Κομουνισμό ή τον Ερυθρό Σταυρό.
Το μουσείο αυτό έχει έναν τεράστιο κήπο, που έχει μια εξέδρα στην όποια βλέπεις όλη την Βαρσοβία, τον τοίχο των πεσόντων και έναν τοίχο φτιαγμένο σε East Side Gallery.
Από το περπάτημα με άνοιξε η όρεξη για παραδοσιακό πολωνικό φαγητό πριν φύγω για τα ‘ξένα’. Ξάνα με το τραμ μέχρι το κέντρο της πόλης. Τρώγοντας στο κέντρο (για την ακρίβεια στο εμπορικό κέντρο Zlote Tarasy) είχα θέα το Ledra Marriot με τα γραφεία της LOT, το Παλάτι της Κουλτούρας (εμείς θέλαμε Μετρό, άλλα οι Ρώσοι μας χτήσαν αυτό, τι να κάνεις) και το μουσείο της Τεχνολογίας. Στο μουσείο αυτό είχα να πατήσω πάνω από 5 χρόνια, και έτσι φέτος μου ήρθε η φλασιά να μπω αν άλλαξε τίποτα, άλλα μάταιο. Τζάμπα ο κόπος να βγάλω φοιτητικό εισιτήριο για ένα μουσείο που δε έχει αλλάξει τίποτα. Άλλα δε είναι κακό να το επισκεφτείς με μικρά παιδιά, μιας και μπορούν να δοκιμάσουν και να αγγίξουν διάφορές μηχανές. Άρχισε να βραδιάζει και άρχισα να πηγαίνω στο σπίτι της θείας μου, και αυτή η διαφήμιση να με κυνηγάει σε όλη την Βαρσοβία, να με κάνει να με ετοιμάζει ψυχολογικά για ΤΑ show που θα έβλεπα σε λίγες μέρες. Ύπνος νωρίς για να πάω στο Okecie την άλλη μέρα για το ταξίδι μου στην Ρώμη
.
