MaryLy
Member
- Μηνύματα
- 22
- Likes
- 106
- Επόμενο Ταξίδι
- Το μελετάω ακόμα...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Hawaii-Whitsunday Islands
Και ΝΑΙ έφτασε η ώρα για το πολυπόθητο ταξίδι, το ταξίδι ζωής όπως οι περισσότεροι το χαρακτηρίζουν. ΙΝΔΙΑ ΕΡΧΟΜΑΙ!!!
Η αρχική σκέψη ήταν να πάω μόνη μου αλλά είπαμε θέλει κότσια να το κάνεις αυτό. Αν και από ιστορίες που έχω διαβάσει είναι αρκετοί αυτοί που το τολμούν. Για μένα ο παιδικός φίλος ήταν η καλύτερη επιλογή.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αρχές Ιανουαρίου είπα ή τώρα ή ποτέ. Μπαίνω μια γρήγορα να δω κυρίως τι παίζει από τιμές και αν μπορεί να στηριχτεί κάτι τέτοιο. Ξέρετε τι θα πω? ΜΠΟΡΕΙ! Η οργάνωση ήταν από τα πιο δύσκολα κομμάτια. Η πραγματοποίηση του ταξιδιού ήταν σχεδόν μέσα Μαρτίου. 1ο Στάδιο: Έκδοση διαβατηρίου και για όσους δε γνωρίζουν το κόστος μαζί με φωτογραφίες είναι περίπου (90€). 2ο Στάδιο: Οι πτήσεις έχουν ως εξής:
1. Αθήνα – Νέο Δελχί / Νέο Δελχί – Αθήνα (335€/άτομο)
2. Νέο Δελχί – Γκόα (43€/άτομο)
3. Γκόα – Βομβάη (27€/άτομο)
4. Βομβάη –Κοχί (35€/άτομο)
5. Κοχί – Θιρουβανανθαπουράμ (23€/άτομο)
6. Θιρουβανανθαπουράμ – Κοχί (34€/άτομο)
7. Κοχί – Νέο Δελχί (49€/άτομο)
Τα γράφω έτσι ακριβώς όπως πραγματοποιήθηκαν. Ξέρω ότι μπορεί να σας φαίνονται περίεργα αλλά το έψαξα τόσο πολύ για να βγουν σωστές οι πτήσεις. Οι ανταποκρίσεις και οι σωστές ώρες αναχώρησης γι αυτή τη χώρα ήταν πραγματικά σα να ψάχνεις ψύλλους στ’άχυρα.
Ένας λόγος που υπάρχουν εσωτερικές πτήσεις για τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν γιατί θέλαμε να αποφύγουμε όοοσο περισσότερο μπορούσαμε όλη αυτή την τρέλα και το χάος τον τρένων. Βέβαια η εμπειρία του τρένου σε αυτή τη χώρα ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. 3ο Στάδιο: Ξενοδοχεία. Προτείνω μόνο ξενοδοχεία και όχι hostel ή άλλου τύπου. Ωραία τα ταξίδια αλλά πάντα πρέπει να προσέχουμε και τους εαυτούς μας και να μη ρισκάρουμε με την υγεία μας πόσο μάλλον σε τέτοιες χώρες. Εμείς κλείσαμε ξενοδοχεία από 3 έως 5 αστέρια κοιτάζοντας εξονυχιστικά κριτικές. Επίσης προτείνω να έχετε κλείσει ξενοδοχεία με πρωινό (πολύ πρακτικό). 4ο Στάδιο: Έκδοση visas. Μην σας τρομάζει καθόλου αυτό το κομμάτι. Είχαμε διαβάσει πολλά ότι και καλά θέλει άπειρες ώρες ότι είναι χρονοβόρο, προβλήματα στις πληρωμές κ.λ.π. Cool ! Φανταστείτε ότι λέει πως εκδίδετε από 24 έως 72 ώρες, μόνο που εμάς βγήκε περίπου σε 18 ώρες. Μπαίνετε ηλεκτρονικά στο Indian e-VISA και ακολουθείτε τα πάντα βήμα – βήμα. Αυτό που πρέπει να ενημερώσω είναι ότι η visa πλέον έχει ισχύει για 60 μέρες και ξεκινάει να ισχύει από τη στιγμή που πατήσεις το πόδι σου στο αεροδρόμιο. Το κόστος της ανέρχεται περίπου στα (75€). 5ο Στάδιο: Εμβόλια. Όπως είπαμε … Η υγεία πάνω από όλα! Για ακόμη μια φορά διαβάσαμε πως πολλοί πλέον πάνε έτσι χωρίς προστασία διότι δεν ζητάνε ιατρικά έγγραφα. Εμείς πήραμε τηλέφωνο στα ΚΕΕΛΠΝΟ και μας κατατόπισαν πλήρως. Τα εμβόλια που έπρεπε να γίνουν ήταν η Ηπατίτιδα Α, Αντιτετανικό, Τυφοειδής πυρετός και απαραίτητα χάπια για την ελονοσία. Προστατευτείτε για να χαρείτε και το ταξίδι σας. Συμβουλή! Τα εμβόλια 3 βδομάδες πριν για να αποκτήσετε αντισώματα. 6ο Στάδιο: Συνάλλαγμα. Αυτό είναι επιλογή του καθενός. Εγώ προτείνω να γίνει τουλάχιστον κάποιο βασικό ποσό σε συνάλλαγμα από εδώ χωρίς κρυφές χρεώσεις της τελευταίας στιγμής. Εμείς κάναμε παραγγελία ηλεκτρονικά το ποσό που θέλαμε μέσω της ONExchange και παραλάβαμε τα χρήματα στο αεροδρόμιο. Πλέον οι τράπεζες δε σε εξυπηρετούν και όσοι θυμάστε την τράπεζα Ελλάδος απλά ξεχάστε την. Δεν ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια με το συνάλλαγμα.
Ξεκινάμε! Πτήση από Αθήνα για Ουκρανία. Φτάνοντας Ουκρανία είχαμε αναμονή 3 ώρες για να φύγουμε για Δελχί. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην Ουκρανία ήταν ότι δε μιλούσαν αγγλικά! Μιλάς αγγλικά απαντούν ουκρανικά! Ότι να ναι!
Βρήκαμε την πύλη μας για Δελχί πολύ εύκολα. Υπήρχε βέβαια μια καθυστέρηση περίπου 20 λεπτά αλλά τίποτα σοβαρό. Και κάπου εδώ συνειδητοποιείς για που οδεύεις. Το αεροπλάνο δεν υπήρχε σε μέγεθος. Οκ καταλαβαίνω είναι υπερατλαντικό το ταξίδι! Μας είχαν περικυκλώσει από παντού Ινδοί... Άκουγες μόνο ένα βουητό από φωνές, ένας μικροπανικός. Να μαλώνουν για τις θέσεις να μη βολεύονται... Αν και αυτό το είχαμε κι εμείς αλλά ήμασταν μούγκα! Κι εκεί που έλεγα οκ το περίμενα χειρότερο ξάφνου έρχεται μια ευωδιά.... Χριστέ μου... Φοράω μια ωραιότατη μασκούλα και την παλεύω! Εντάξει σα γυναίκα έχω περισσότερη ευαισθησία. Ο φίλος μου απλά έκανε υπομονή. Πτήση περίπου 8 ώρες! Καθώς είμαστε πάνω από το Δελχί λίγο πριν προσγειωθούμε προσπαθούσαμε όπως κάνουμε όλοι μας εξάλλου, να θαυμάσουμε την πόλη από ψιλά. Μάταια όμως στην προσπάθεια μείναμε. Το μόνο που βλέπαμε ήταν ένα καφέ σύννεφο και λέμε αααα τι ωραία θα πεθάνουμε... Χαχα πλάκα κάνω! 
Υπομονή όλα καλά! Προσγειωθήκαμε σε ένα τεράστιο περιποιημένο και θα τονίσω χωρίς πολυκοσμία (και δεν αστειεύομαι) αεροδρόμιο. Είχαμε κάτι τελείως διαφορετικό στο μυαλό μας π.χ δε θα μπορούσες να περπατήσεις να μην μπορείς να βρεις άκρη. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Καθόλου φασαρία και σχεδόν καθόλου κόσμο. Όπου και να πηγαίναμε είχαμε την άπλα μας. Κυριλέ! Κι ας έρθουμε στο κομμάτι του ελέγχου!
1η ΦΑΣΗ: Για να παραλάβεις τη βαλίτσα ακολουθείς κανονικά τη σήμανση όπου κάποια στιγμή φτάνεις σε κάτι γκισέδες που αριστερά είναι για τους ντόπιους και δεξιά είναι για τους διεθνείς πολίτες και τον έλεγχο βίζας προς παραλαβή αποσκευών.
2η ΦΑΣΗ: Στο γκισέ που βρίσκεσαι πέρα από το να δείξεις το διαβατήριο σου, τη βίζα σου, το εισιτήριό σου, πρέπει να συμπληρώσεις και ένα μικρό χαρτάκι με κάτι στοιχεία. ΠΡΟΣΟΧΗ
Αυτό το δίνουν μέσα στο αεροπλάνο (δε γνωρίζω αν λειτουργούν όλες οι εταιρίες αεροπλάνων έτσι). Εφόσον στον ίδιο κύριο που έχεις δείξει όλα σου τα στοιχεία και το συμπληρωμένο χαρτί, σου παίρνει ηλεκτρονικά δακτυλικά αποτυπώματα και σου λέει κοίτα το πουλάκι... Τσουκ και η φωτογραφία! Τσουκ και η πρώτη σφραγίδα στο διαβατήριο. Και επιτέλους είσαι ελεύθερος να πάρεις τις βαλίτσες!
3η ΦΑΣΗ: Μέχρι να φτάσεις για παραλαβή των βαλιτσών στη διαδρομή σου δηλαδή σου ζητάνε 1 με 2 φορές να δείξεις τη σφραγίδα στο διαβατήριό σου.
4η ΦΑΣΗ: Η παραλαβή επιτεύχθηκε. Δεν ήταν τίποτα. Πολύ ξεκούραστη διαδικασία διότι δεν είχε κόσμο.
Όπως είχα αναφέρει ο πρώτος μας προορισμός δεν ήταν το Δελχί αλλά η Γκόα. Αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να πάρουνε και εσωτερική πτήση. Πριν πάμε να κάνουμε check in προς τον επόμενο προορισμό μας, σκεφτήκαμε να προμηθευτούμε με κάρτες sim γιατί σε πολλές εφαρμογές που θα χρειαστείς να έχεις στο κινητό σου που αφορούν την Ινδία λειτουργούν μόνο με ινδικό αριθμό. Οπότε βρήκαμε την εταιρεία.... Μας ζήτησαν να δουν διαβατήριο, βίζα και ήθελαν και 2 φωτογραφίες. Αν δεν έχετε φωτογραφίες δεν πειράζει σας βγάζουν αυτοί εκεί.
Λοιπόν κάτι πολύ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Οι κάρτες δεν ενεργοποιούνται αμέσως. Εμάς πέρασαν σίγουρα 24 ώρες. Προχωρώντας στην πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο για Γκόα χαζεύαμε το αεροδρόμιο κτήνος. Ώρα επιβίβασης... Μάλλον αυτή η ανεμελιά της Γκόα ξεκινούσε από το αεροπλάνο. Η εταιρεία Air Asia ήταν πολύ πιο άνετη από τις προηγούμενες πτήσεις. Έχετε ξανά συναντήσει αεροπλάνο με τέρμα τη μουσική?
Και τραγούδια με τα δικά μας ξένα! Με το που πατάμε το πόδι μας στη Γκόα η απόλυτη απογοήτευση. ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΓΚΟΑ! Τα ταξί υπάρχουν παντού όμως δε λειτουργεί υπηρεσία uber. Εμείς είχαμε επικοινωνήσει με την εταιρεία Saint Anna Taxi από Ελλάδα γιατί 3 μέρες στη Γκόα θέλαμε κάποιες πολύ συγκεκριμένες και βασικές διαδρομές και να μην έχουμε αυτό το χύμα. Τα ταξί δεν είναι τόσο φτηνά όσο φαντάζεστε! Τουλάχιστον για το συγκεκριμένο μέρος. Εμείς πάντως μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι γιατί ήταν τυπικότατοι. Με το που φτάσαμε αεροδρόμιο μας ενημέρωσαν μέσω facebook ότι ήταν απέξω και μας περίμενε το ταξί. Τώρα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε που βρισκόμαστε. Η ζέστη των 30 βαθμών μαζί με την υγρασία ήταν θάνατος. Τις πρώτες 2 μέρες θα μέναμε στη βόρεια Γκόα στην περιοχή Calangute, 1 ώρα απόσταση από το αεροδρόμιο.
1Η ΜΕΡΑ
Η πρώτη εικόνα δε μας ενθουσίασε. Δεν είχε τίποτα εξωτικό τίποτα διαφορετικό. Την όλη αλλαγή την κάνει ο πολιτισμός. Το ξενοδοχείο αρκετά καλό και εννοείται καθαρό. Επειδή φτάσαμε απόγευμα αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα με τα πόδια να ανακαλύψουμε λίγο την περιοχή. Δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια, εννοείται αγελάδες παντού, στενά δρομάκια... Εντάξει καλά ήταν. Όταν βράδιασε πήγαμε παραλιακά της Calangute στο εστιατόριο Nirvana....Εντάξει το φαγητό δεν παιζόταν, 2 μερίδες και 1 μεγάλο μπουκάλι νερό 7,5€ (προσπαθώ να γράφω τις τιμές σε ευρώ για να έχετε μια εικόνα).
2Η ΜΕΡΑ
Το πρωί σηκωθήκαμε και πήγαμε για γιόγκα. Ινδία και πόσο μάλλον Γκόα χωρίς γιόγκα? Ανεπίτρεπτο! Βέβαια το συγκεκριμένο που είχα βρει ήταν το καλύτερο στη βόρεια Γκόα και είχαμε κλείσει ραντεβού από Ελλάδα! Στο Cyril Yoga Ayurveda Centre.Ο άνθρωπος πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά. Κάτι παραπάνω από 2 ώρες μάθημα 16€. Τελειώνοντας από εκεί... Η όρεξη για εξερεύνηση δεν σταματάει ποτέ! Λίγο αργότερα αποφασίσαμε να πάμε στην περιβόητη περιοχή Anjuna και Anjuna beach. Εκεί ήρθαμε και αντιμέτωποι με το πρώτο παζάρι τιμής σε ταξί. Γιατί όπως προανέφερα την εταιρεία με το ταξί την είχα κλείσει για μετακίνηση συγκεκριμένων διαδρομών. Οπότε για τις έξτρα μετακινήσεις μας παίρναμε από το δρόμο. Τη συμφωνία της τιμής την κάνεις πριν ανεβείς στο ταξί και ότι σας πουν ρίξτε την τιμή στη μέση. Λοιπόν πετύχαμε ημέρα Τετάρτη που έχει ένα τεράστιο παζάρι. Βρίσκεις τα πάντα... Αλλά δυστυχώς εμάς μας κούρασε πάρα πολύ! Σε παρακαλάνε να πας στον πάγκο τους. Πουλάνε τα πάντα λες και είναι χρυσός. Άμα δεν έχεις γερό στομάχι για παζάρι καλύτερα μην πλησιάσετε. Βέβαια ψωνίσαμε το κατιτί μας. Μια βόλτα στην παραλία της Anjuna μας αποζημίωσε. Τα beach bar στην παραλία είχαν ζωή με πολύ δυνατή μουσική και όντως υπήρχε το κλίμα των hippies. Λίγο μετά πήραμε το ταξάκι για την επιστροφή. Γενικά έχει πολλές γνωστές αλυσίδες μαγαζιών με φαγητό σκεπτόμενοι να φάμε κάτι πιο σιγουράκι επιλέξαμε KFC. Τελικά δεν αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή.... Προσοχή στα καυτερά... ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!
3Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα θα ερχόταν το ταξάκι μας (της εταιρείας) για παραλαβή με κατεύθυνση προς νότια Γκόα. Μια διαδρομή 2 ωρών που από τα μέσα της διαδρομής όσο αρχίσαμε να κατεβαίνουμε αντικρίσαμε ένα άλλο κόσμο. Βέβαια ο κύριος ταξιτζής που δε θυμάμαι το όνομά του μας έκανε και μια μίνι ξενάγηση. Ήταν πολύ ευγενικός με σχεδόν άψογα αγγλικά! Εμείς θα μέναμε στην περιοχή Agonda.... Τα μάτια μας άρχιζαν να βγάζουν καρδούλες.
Ένα πανέμορφο μέρος, δάσος... Η φύση στα πόδια σου! Από την πρώτη στιγμή είπαμε ΝΑΙ εδώ θέλουμε να μείνουνε, δυστυχώς θα ήταν για μόνο μια μέρα. Το δωμάτιο μπροστά στη θάλασσα πάνω στην άμμο. Βασικά όλα έτσι ήταν εκεί! Γαλήνη, ηρεμία παντού. Η πρώτη κίνηση μας ήταν να πάμε στην πανέμορφη παραλία που ήταν μπροστά μας. Απλά δεν είχαμε λόγια απέραντη χρυσή αμμουδιά και ζεστά νερά και η θερμοκρασία στους 32 βαθμούς. Έπειτα ακολούθησε η γνωστή βόλτα στην αγορά... Ξαναλέω προσοχή στο πόσο αγοράζετε. Τι άλλο, τι άλλο? Εννοείται massage. Θεωρήσαμε ότι ήταν η καλύτερη ευκαιρία αφού το μέρος ήταν πολύ ήσυχο και σχεδόν ιδανικό. Προτιμήσαμε την Krishna Ayurveda Massage στην οποία είχαμε κλείσει ραντεβού. Οι τιμές σας πληροφορώ είναι τιμές Ελλάδας(10-12€/άτομο). Μετά τι άλλο ώρα για φαγητό! Εδώ δε νομίζω πως μπορώ να το περιγράψω με λόγια το εστιατόριο Sea Breeze. Τι να περιγράψω? Τοποθεσία? Εξυπηρέτηση? Ποιότητα φαγητού? ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Τραπέζι μπροστά στη θάλασσα για την ακρίβεια πάνω στην άμμο με τον πεντακάθαρο ουρανό γεμάτο αστέρια και το φεγγάρι να φωτίζει. Δυο μερίδες φαγητού πολυτελείας με το γνωστό εμφιαλωμένο νεράκι 12€.
4Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα θα παίρναμε την πτήση για την περιβόητη Βομβάη ή αλλιώς Μουμπάι. Ομολογώ πως είχα μέσα μου ένα άγχος για το τι θα αντιμετωπίζαμε. Είχα διαβάσει και είχα ακούσει πολλά και κυρίως άσχημα. Κάνουμε το σταυρός μας και λέμε οκ cool ότι είναι. Το αεροδρόμιο υπερτεράστιο, πανέμορφο, περιποιημένο. Φτάνοντας προς την έξοδο η πρώτη κίνησή μας ήταν να χρησιμοποιήσουμε την γνωστή σε όλους μας uber η οποία εταιρεία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Είχαμε κλείσει κοντά στο αεροδρόμιο ένα ξενοδοχείο γιατί ως πολύ μεγάλη πόλη και την πιο πυκνοκατοικημένη μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε κατά την αναχώρηση. Καθόλη τη διαδρομή όλα ήταν αλλιώς από ότι είχαμε δει τις προηγούμενες μέρες. Δεν ξέρω αν όπως λένε άλλοι παθαίνεις πολιτισμικό σοκ. Αλλά αν είσαι συνειδητοποιημένος για το που βρίσκεσαι ή το που έχεις επιλέξει να πας οκ. Η πρώτη κίνηση μας κατά την άφιξη μας από το υπέροχο ξενοδοχείο που είχαμε, ήταν να πάμε βόλτα με τα πόδια στη γύρω περιοχή. Βλέπεις τα πάντα! Κόσμος παντού, αυτοκίνητα και κορναρίσματα που δεν πάει ο νους σου. Δρόμοι που υπό φυσιολογικές συνθήκες χωράνε 2 αυτοκίνητα... Για τους Ινδούς είναι σα να τα βλέπουν διπλά. Παρόλα αυτά δεν ακούς ούτε βρισιές ούτε φωνές, απλά συνεχίζουν. 
Πεζοδρόμια ανύπαρκτα. Κάτι σαν τις δικές μας λαϊκές υπήρχαν παντού. Για να καταθέσουμε τη δική μας άποψη. Στη Βομβάη δεν είδαμε ούτε αγελάδες στο δρόμο να περιφέρονται αμέριμνες όπως στη Γκόα που ήταν ΠΑΝΤΟΥ, αλλά και ούτε όπως έχουν καταγράψει άλλοι ταξιδιώτες ότι υπάρχουν κόπρανα παντού και άνθρωποι να κάνουν την ανάγκη τους όπου βρουν. Δεν ξέρω ίσως είναι κομμάτια - κομμάτια. Συναντήσαμε απίστευτο σκουπίδι και μυρωδιά αφόρητη αλλά και γειτονιές που ήταν πολύ καθαρές και δεν αναφέρομαι σε αναβαθμισμένες περιοχές αλλά στις γνωστές περιοχές της Βομβάης. Και να αναφέρω πως καθόλη τη διάρκεια διαμονής μας στη Βομβάη δε νιώσαμε στιγμή απειλής ή φόβου κλεψίματος.
5Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ήταν που θα κάναμε ένα μικρό τουρ για να δούμε ορισμένα από τα αξιοθέατα. Πάντα με την αγαπημένη μας uber. Βέβαια και αυτή μας φάνηκε ότι παίζει κάτι! Οι αποστάσεις στη Βομβάη είναι αρκετά μεγάλες. Πήγαμε επισπευτήκαμε το Maharashtra Nature Park 1,20€/άτομο και εάν υπήρχε επαγγελματική φωτογραφική μηχανή +2,5€. Εμείς είχαμε οπότε 2 άτομα συν φωτογραφική κόστισε 5€.
Δεν ξέρω πως μπορώ να το περιγράψω αυτό το μέρος. Από τη μία μας προκάλεσε μια θλίψη μια απορία και από την άλλη μια περιέργεια προς εξερεύνηση. Αυτό το πάρκο σχεδιάστηκε από το WWF-Ινδία στα τέλη του 1970 και λειτούργησε το 1994. Πιο πριν ήταν μια χωματερή. Βρίσκεται στη νότια όχθη του ποταμού Mithi. Βέβαια τα νερά του ποταμού είναι πάρα πολύ μολυσμένα ως συνέπεια να αναβλύζει μια πολύ έντονη μυρωδιά. 
Υπάρχουν 80 είδη πουλιών αλλά και περίπου 200 είδη δέντρων. Αυτό παλιά! Γιατί εμείς αντικρίσαμε ναι μεν ένα τεράστιο πάρκο αλλά εγκαταλελειμμένο, σπάνιας ομορφιάς αλλά καθόλου συντηρημένο. Πράσινο? Από τα 37 στρέμματα έκτασης άντε να ήταν τα 2. Βέβαια και πουλιά υπήρχαν μόνο που χρειαζόταν να τα ψάξουμε αρκετά. Σαν γενική εικόνα δε μετανιώσαμε για την επιλογή μας και μάλιστα καθόλου.
Στη συνέχεια πήγαμε μια βόλτα στη Marine Drive, μόνο που πήγαμε ακατάλληλη ώρα, μας είπαν πως θα ήταν καλύτερα για μια απογευματινή ή βραδινή βόλτα ενώ εμείς βρεθήκαμε νωρίς το μεσημέρι. Δεν μας ενθουσίασε καθόλου αυτό το κομμάτι οκ κάνεις τη βόλτα δίπλα πάλι στα μολυσμένα νερά. Είναι δυνατόν να βρισκόμαστε Βομβάη και να μην επισπεφτούμε την Πύλη της Ινδίας (Gateway of India)? Η πύλη έχει θέα στο λιμάνι την Βομβάης που συνορεύει με την Αραβική θάλασσα. Ο κύριος στόχος πίσω από την κατασκευή της πύλης ήταν να τιμήσει την επίσκεψη του Βασιλιά Γεώργιου και της βασίλισσας Μαρίας της Αγγλίας. Μαζί με το αξιοθέατο “πύλη” γίναμε κι εμείς αξιοθέατα. Αυτός ο ξεχωριστός λαός μας έκανε να νιώσουμε κι εμείς ξεχωριστοί. Σε κάθε βήμα ακούγαμε «Sorry,can we take a selfie?» Selfie, selfie παντού selfie.
Στη συνέχεια είπαμε να πάμε για ψώνια και φαγητό, κι έτσι επισκεφτήκαμε το Viviana Mall. Ένα πολύ μεγάλο εμπορικό το οποίο αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να ψωνίσουμε βρίσκοντας αρκετά πράγματα σε ικανοποιητικές τιμές χωρίς τον φόβο του παζαριού.
6Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για την Κεράλα. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Kochi θα πηγαίναμε κατευθείαν στα Munnar. Στην έξοδο του αεροδρομίου μας περίμενε ένας γλυκύτατος οδηγός πάρα πολύ εξυπηρετικός και φιλικός ο Banish. Ο οποίος ήταν από την εταιρεία J & J Taxi Service που είχα κλείσει από Ελλάδα. Θα ήταν αυτός που θα μας πήγαινε στο βουνό, θα μας έκανε ξενάγηση και που θα μας ξανά γύριζε στο αεροδρόμιο του Kochi. Το μέρος απλά μια μαγεία. Λες και ήσουν σε άλλο κόσμο, πλανήτη... Δεν ξέρω! Απλά το λατρέψαμε! Το μάτι μας δε χόρταινε το τοπίο.
Με το που φτάσαμε μετά από μια σχεδόν τρίωρη διαδρομή, πήγαμε κατευθείαν για την ξενάγηση. Εμείς αν και πτώματα για κάτι τέτοιο πάντα βρίσκεις δύναμη. Από την άλλη ο Banish απτόητος. Πρώτα κάναμε μια στάση στα Tea Gardens. Δεν είναι κάποιος κήπος, αλλά είναι ένα σημείο που φαίνονται οι ατελείωτες φυτείες τσαγιού και όπως διάβασα κάπου 
παρομοιάζονται ως μια ζωντανή πράσινη κουβέρτα κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ένα υπέροχο σημείο για να θαυμάσεις και να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες.
Μετά πήγαμε στο Rose Garden. Πρόκειται για ένα κήπο 2 στρεμμάτων που είναι ευρέως γνωστός για την αποκλειστική συλλογή ποικιλίας τριαντάφυλλων. Υπάρχουν φρούτα, λαχανικά, οπωροφόρα δέντρα και πολλά μπαχαρικά. Τα δυο πιο διάσημα φυτά αυτού του κήπου είναι η βανίλια και το καρδαμόδεντρο, τα οποία καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του κήπου. Πάντως υπάρχει και η δυνατότητα αγοράς σπόρων μοναδικών ανθοφόρων φυτών για να τα πάρετε μαζί σας. Εμείς περπατήσαμε και το χαρήκαμε βγάζοντας πάλι άπειρες φωτογραφίες. Να σημειώσω πως υπάρχει κόστος εισόδου περίπου στα 0,70€ + δε θυμάμαι πόσο εάν υπάρχει επαγγελματική φωτογραφική μηχανή. Ωστόσο φωτογραφίες από το κινητό γίνεται κανονικά χωρίς επιπλέον χρέωση.
Επόμενη στάση ήταν στο σημείο που ονομάζεται Echo Point. Είναι ένα σημείο σαν κοιλάδα που μπορείς να απολαύσεις το φυσικό φαινόμενο της ηχώ. Και όταν λέω κοιλάδα θα ήταν το ιδανικό μέρος να κάνεις πεζοπορία, να κάνει κάποιος πικ νικ και από ότι είδαμε στη λίμνη μπορούσες να κάνεις διάφορες δραστηριότητες. Υπάρχει μια τυπική είσοδος στα 0,20€. Ένα υπέροχο μέρος για χαλάρωση, να απολαύσεις τον πεντακάθαρο αέρα γεμίζοντας τα πνευμόνια με οξυγόνο. Μετά επισκεφτήκαμε τη Kundala Dam Lake, βρίσκεται 21χλμ από το Munnar και είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα. Επίσης είναι γνωστό ως φράγμα Sethuparvati. Εκπληκτική θέα όπου μπορείς να κάνεις βόλτα και με καραβάκι. Υπάρχει και μια μικρή τοπική αγορά , όπου μπορείς να αγοράσει χειροποίητη σοκολάτα και φυσικά διάφορα είδη τσαγιού. Πως γίνεται να μην αγοράσεις τουλάχιστον τσάι? Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Περιττό να σας πούμε ότι αυτή η ξενάγηση παραλείποντας αρκετές τοποθεσίες λόγω πίεσης χρόνου διήρκεσε πάνω από 3 ώρες. Ώρα για ξεκούραση… αλλά που? Το ξενοδοχείο διέθετε μια πισίνα υπερχείλισης με θέα το απέραντο πράσινο και εννοείται αν και νωρίς το απογευματάκι με 30 βαθμούς μια βουτιά επιβάλλεται.
Λίγο αργότερα ήταν να πάμε στο Punarjani Tradition Village, είναι μια συνεταιριστική επιχείρηση από μια ομάδα καλλιτεχνών για να διατηρήσει την πολιτισμική κληρονομία της Κεράλα. Είχαμε βγάλει εισιτήρια για το Kalarippayattu, όπου είδαμε παραδοσιακές πολεμικές τέχνες βασισμένες σε δράσεις. Τιμή εισιτηρίου 4€ στις πρώτες θέσεις και 2,5€ στις πιο πίσω. Το θέαμα εκπληκτικό και πολύ διαφορετικό. Φυσικά με μια φωνή θα λέγαμε πως άξιζε. Η γεμάτη μέρα μας είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος κλείνοντας με ένα ωραίο δείπνο στο ξενοδοχείο.
7Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για Thiruvananthapuram ή αλλιώς Trivandrum η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Κεράλα, η οποία βρίσκεται στη δυτική ακτή της Ινδίας κοντά στην άκρη νότια της ηπειρωτικής χώρας. Αυτό τι σημαίνει? Ζέστη πολύ ζέστη, αφόρητη ζέστη... Το γράφω από την αρχή γιατί η εμπειρία μας σε αυτό το μέρος δεν ήταν και ότι καλύτερο. Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν μέσα στην πόλη, διότι δεν υπήρχε καθόλου καλό οδικό δίκτυο. 
Ξεκινώντας να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης, το πρώτο ταξί, με την όπως γράφω αγαπημένη uber ήδη είχε αναμονή 25 λεπτά για να πάμε να επισκεφτούμε το Sree Padmanabhaswamy Temple. Και μόλις το καταλάβαμε… ήταν Δευτέρα. Αυτό σήμαινε με μια γρήγορη αναζήτηση που κάναμε πως ήταν η ημέρα των "ρεπών" τους. Παρόλα αυτά πήγαμε να το θαυμάσουμε εξωτερικά και όπως είδαμε πρόκειται όντως για ένα αρχιτεκτονικό θαύμα με τις πιο εκπληκτικές δομές.
Αφού φορούσαμε ήδη τα μαγιό μας... Σκεφτήκαμε να πάμε στην περιβόητη παραλία Kovalam. Κι εδώ πρόβλημα! Δεν υπήρχαν ταξί για να σε πάνε. Μόνο κάτι ταξί τύπου intercity, τα οποία ήταν πανάκριβα. Οι συγκοινωνίες απίστευτα χρονοβόρες οπότε δεν υπήρχε καν σαν εναλλακτική. Δηλαδή μια απόσταση 30 λεπτών γινόταν περίπου σε 2 ώρες. Εν ολίγοις την πατήσαμε. Αφού ανεβαίνουμε στο ταξί που για να έρθει κάνει το ρεκόρ των 40 λεπτών (ο οποίος τύπος είχε πάει αλλού να μας παραλάβει, ο Θεός και η ψυχή του γιατί) 
μας ενημερώνει πως δε θα μπορούσαμε να βρούμε από εκεί ταξί για την επιστροφή και ότι μπορούσε να κάτσει να μας περιμένει 1 ώρα χωρίς έξτρα χρέωση και ότι για την επιστροφή θα μας έπαιρνε τα ίδια λεφτά που μας πήρε και για να μας πάει. Και ως τουρίστες δεχτήκαμε γιατί λέμε μην ξεμείνουμε εκεί! Με το που φτάνουμε στην παραλία ένας κύριος τρέχει να μας εξυπηρετήσει με ξαπλώστρες και ομπρέλα... 200 rupees mam! (1,20€/άτομο) Εεεεεε αλίμονο! Καθίσαμε λίγο... Δε μας ενθουσίασε ιδιαίτερα γιατί είχε αρκετό αέρα με συνέπεια να έχει μεγάλα κύματα και οι ναυαγοσώστες να μη αφήνουν να μπούμε στη θάλασσα 
. Βέβαια οι ντόπιοι έμπαιναν μπροστά μπροστά με τα ρουχαλάκια τους για βουτίτσα. Λίγο πιο δίπλα υπήρχε μία άλλη παραλία Lighthouse ή Vizhinjam Lighthouse (κάπως έτσι αν δεν κάνω λάθος). Αφού ήμασταν με την ψυχή στο στόμα μέσα σε μια ώρα (αφού ήδη είχε περάσει η μισή) να προλάβουμε να δούμε ότι δούμε γιατί μας περίμενε το ταξί.
Μετανιώσαμε 1000 φορές που δεν μπορούσαμε να εξερευνήσουμε περισσότερο το εκεί μέρος διότι υπήρχε ένας φάρος σήμα κατατεθέν, ο οποίος ιδρύθηκε το 1925. Υπήρχε η δυνατότητα πρόσβασης μεταξύ 15:00 με 17:00 με κόστος μόλις (0,35€/άτομο + άλλα τόσο αν υπήρχε επαγγελματική φωτογραφική μηχανή). Όταν μπήκαμε μέσα στο ταξί, κάτι δε μας κολλούσε με τον ταξιτζή αλλά ήταν πλέον αργά. Υπήρχαν ταξί για την επιστροφή και μάλιστα στη μισή τιμή από ότι μας ζήτησε αυτός.
Με τα λίγα και τα πολλά έπρεπε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Αφού επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μέσα στα νεύρα που μας διακατείχαν είπαμε να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας με ένα ένα βραδινό. Πήγαμε στο εστιατόριο Villa Maya. Ότι πιο όμορφο υπερπολυτελές υπήρχε. Ένα υπέροχο Ολλανδικό αρχοντικό του 18ου αιώνα με ένα πανέμορφο κήπο που θύμιζε παράδεισο. Με φανταστική κουζίνα και τρομερή εξυπηρέτηση. Για τα δεδομένα της Ινδίας αρκετά ακριβό. Δυο μερίδες φαγητού ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό και ένα γλυκό 28€. Στο τέλος του φαγητού ήρθε ο ίδιος ο σεφ μας συστήθηκε και ζήτησε κριτικές για το φαγητό του. Και αφού λέμε πριν πάμε για ύπνο ας χωνέψουμε λιγάκι κάνοντας τη βόλτα μας στο Beemapally Mosque. Πρόκειται για ένα τζαμί που είναι ένας από τους αρχαίους χώρους λατρείας για τους μουσουλμάνους. Εκεί φιλοξενείται ο τάφος της Syedunnisa Beema Beevi μια γυναίκα που πίστευε πως είχε θεϊκές δυνάμεις. Και για να το διακωμωδήσω λίγο το χαρακτηρίσαμε και ως το “σπίτι της Barbie” αφού ήταν όλο ροζ. 
Τουλάχιστον έκλεισε ευχάριστα η μέρα!
8Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για Kochin! Οι πτήσεις μας δεν έχουν τελειωμό αλλά ποιος νοιάζεται... Δεν ταξιδεύεις συχνά και πόσο μάλλον για Ινδία! 30 λεπτά πτήση! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο καλούμε την "αγαπημένη" uber για το ξενοδοχείο. Η άφιξη μας στο ξενοδοχείο ήταν πάρα πολύ νωρίς έχοντας για το check in άλλες 3 ώρες γεμάτες, αλλά σε μια τέτοια πόλη πάντα το χρόνο σου μπορείς να τον εκμεταλλευτείς. Πήγαμε στη Jew Town, πρόκειται για μια εβραϊκή περιοχή που κάποτε διέμεναν εβραίοι μέχρι να μεταφερθούν πίσω στο Ισραήλ και τα υπάρχοντά τους αποκαταστάθηκαν και τώρα πωλούνται ως αντίκες στην περιοχή. Είναι ένας παράδεισος για όσους αγαπούν τις αντίκες, γενικά υπάρχουν αρχαία πράγματα όχι μόνο Εβραίων αλλά και Ινδών, Κινέζων, Αραβών και Ευρωπαίων. Περπατήσαμε στα υπέροχα και γραφικά δρομάκια βγάζοντας για ακόμα μια φορά πολλές φωτογραφίες.
Για να πάρουμε δυνάμεις επισπευτήκαμε για brunch το Kashi. Τι υπέροχο μαγαζί με κρυμμένη αυλή, ωραία χρώματα, γρήγορο service... υπέροχες γεύσεις για όλα τα γούστα και φυσικά τιμές Ινδίας. Και για να χωνέψουμε κάνανε μια βόλτα σε αυτό το όμορφο και ήσυχο μέρος, το οποίο το χτυπούσε η θάλασσα (αν και ακατάλληλη για μπάνιο) στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε σημασία… Ώρα για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Το δωμάτιο μας έτοιμο, όμως εδώ είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα. Ενώ το ξενοδοχείο ήταν πανέμορφο και καθαρό κάποιοι βόθροι μάλλον απέξω έκαναν αυτή τη μυρωδιά να εισχωρεί από όποιο πέρασμα του ξενοδοχείου υπήρχε.Ανάμεσα από τα παράθυρα, από το aircodition, κάτω από την πόρτα… Δεν ξέρω... Σωτηρία πάντως δεν υπήρχε! Έπρεπε όμως να ξεκουραστούμε αλλά χαλαρώνεις και χωρίς ύπνο. Μια βουτιά στην πισίνα στο roof του ξενοδοχείου ήταν ότι έπρεπε... Τουλάχιστον εκεί δε μύριζε καθόλου. Είχαμε αφήσει λίγο τα souvenir και τα δώρα πίσω (για τους υπόλοιπους) οπότε σκεφτήκαμε μήπως το εκμεταλλευτούμε πηγαίνοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα στην Κεράλα το Lulu Mall. Προσωπική γνώμη? Το μετάνιωσα. Βασικά και οι δυο το μετανιώσαμε γιατί μέσα δεν υπήρχε ούτε ένα τοπικό μαγαζί, όπως στις άλλες πόλεις. Είχε μέσα μόνο πάρα πολύ μεγάλα brands τα οποία ανάθεμα αν υπάρχουν αυτούσια μαγαζιά στην Ελλάδα. Λες και βρίσκεσαι στα Golden Hall και στη Βουκουρεστίου ταυτόχρονα. Τουλάχιστον φάγαμε! Αμέσως μετά πήγαμε σε ένα πάρκο με το όνομα Subhash Park. Πρόκειται για ένα δημόσιο πάρκο έχοντας θέα τα βράχια της λίμνης Vembanand και το λιμάνι Kochin. Ένα πάρκο όνειρο. Πραγματικά, ήταν τόσο όμορφο, τόσο καθαρό, τόσο... Ερωτεύσιμο. 
Φρέσκος αέρας, πράσινο, μουσική … Μόνο χαμόγελο σου προκαλούσε αυτό το μέρος!
9Η ΜΕΡΑ
Το πρωί πετούσαμε για Νέο Δελχί! Εεεεεε ναι λέμε επιτέλους !!! Περίπου 3 ώρες ταξίδι για να φτάσουμε. Από ψηλά η εικόνα ήταν λιγότερο απογοητευτική από τη Βομβάη, όμως η ατμόσφαιρα εξακολουθούσε να μας προβληματίζει λέγοντας πως θα πεθάνουμε 
από την "ανθυγιεινή ποιότητα αέρα" έτσι όπως έγραφε και το κινητό. Είχαμε ξανά πετάξει πάνω από το Δελχί την πρώτη μέρα αλλά ελπίζαμε μήπως άλλαζε τίποτα. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο μας περίμενε το ταξί από το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει (ήταν στις παροχές) πιάνοντας μια μικρή κουβέντα με τον οδηγό πέρασε η ώρα γιατί το μόνο που ακούγαμε ήταν… μπιιιιιιιιιπ μπιιιιιιιπ από τις κόρνες. Πάντα συγκρίνοντας με τη Βομβάη θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν λίγο πιο νορμάλ τα πράγματα. Το ξενοδοχείο σε αρκετά κεντρικό σημείο ναι μεν βολικό αλλά αρκετά πιο επικίνδυνο (στο μυαλό μας). Δε νιώσαμε στιγμή απειλή. Το ξενοδοχείο διέθετε και τουριστικό γραφείο και εννοείται έπεσαν πάνω μας σαν τα κοράκια 
για να πουλήσουν ότι πακέτα είχαν. Χμμμ για να δούμε σκεφτήκαμε. Έχουμε τίποτα καλό? Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην ψαχνόμαστε τελευταίες μέρες. Να μην σας τα πολυλογώ κλείσαμε ένα πακέτο: τουρ με προσωπικό οδηγό Agra (διαδρομή 3,5ωρών), ξεναγό για το Taj Mahal, μια mini ξενάγηση στην πόλη Agra και να πάμε και στο Mathura (διαδρομή 2 ωρών) γιατί… γιατί ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ HOLI FESTIVAL!!! Θέλαμε να πάμε στο Dwarkadheesh στο Mathura να το ζήσουμε. Μας κόστισε 100€. Εφόσον έκλεισε η συμφωνία είπαμε να αρχίσουμε να βλέπουμε κάνα αξιοθέατο μπας και προλάβουμε. Πήγαμε στο Red Fort (Lal Qila). Είναι ένα από τα ιστορικά μνημεία που βρίσκεται μέσα στη πόλη και χρησιμοποιήθηκε ως τελετουργικό σημείο για τους βασιλείς. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται για πολιτικές και εθνικές τελετές. Το φρούριο καλύπτει έκταση 254 στρέμματα και έχει οκταγωνικό σχήμα. Δεν προλάβαμε να μπούμε μέσα σε αυτό διότι ήταν λίγο πριν κλείσει. Ώρες επίσκεψης 07:00 έως 15:30 με κόστος 3€ για τους αλλοδαπούς. Εννοείται ότι όλες οι τιμές που γράφω για μνημεία και αξιοθέατα είναι για τους αλλοδαπούς διότι για τους Ινδούς τα κοστολόγια αλλάζουν σχεδόν εκμηδενίζονται. Πόσο ωραίο!!! Το χρώμα του καθηλωτικό, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τα χρώματα στα ρούχα των ντόπιων που βγήκαν για την απογευματινή τους βόλτα.
Ήταν η δύση του ηλίου και είχαμε τη χαρά να αντικρίσουμε ακριβώς απέναντι μας το ναό Digambar Jain Lal Mandir. Αυτός ο ναός είναι χτισμένος από εντυπωσιακή πέτρα από κόκκινη άμμο. Γράφεται πως είναι ένα γαλήνιο μέρος για προσευχή και αυτό προκαλείται από τα αναμμένα κεριά και το εσωτερικό του χρώμα. Αφού άρχιζε να βραδιάζει είπαμε να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα συνοικιακό μαγαζί κοντά στο ξενοδοχείο. Στο The Indian Grill φάγαμε του σκασμού και αυτό γιατί οι μερίδες ήταν γίγας, και οι δυο φάγαμε κοντά στα 9€. Με το φαγητό το χουν πάντως! Επιστροφή γιατί μας περίμενε “δύσκολη” μέρα.
10Η ΜΕΡΑ
Η μέρα μας ξεκινάει περίπου στις 3:00 το χάραμα, διότι ήταν το ραντεβού μας με τον ταξιτζή για να φύγουμε για Agra. Χμμμ και όπως λένε.. η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Και ναι το ταξί ήρθε στις 4:30. Μην αναρωτιέστε τόση ώρα τι κάναμε… δεν έχει νόημα. Ξεκινάμε! Στη διαδρομή δεν κοιμηθήκαμε σχεδόν καθόλου… Πως άλλωστε? Είναι δυνατόν να είσαι Ινδία, να ξέρεις ότι θα δεις το ηλιοβασίλεμα κι εσύ να κοιμάσαι? Ανεπίτρεπτο!
Ξέραμε πως η πρώτη μας στάση θα ήταν το Taj Mahal, οπότε αυτό που κάναμε ήταν όσο ήμασταν στο ταξί να βγάλουμε ηλεκτρονικά εισιτήρια μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα. Το εισιτήριο κόστος περίπου 12-13€ πάντα για τους αλλοδαπούς (δεν μπορώ σε ευρώ να το γράψω ακριβώς γιατί παίζει ρόλο η τιμή του συναλλάγματος). Εννοείται ότι συμφέρει το ηλεκτρονικά γλιτώνεις φουλ αναμονή στα εκδοτήρια και έχεις και μια πολύ μικρή έκπτωση ηλεκτρονικά. Επίσης μια μικρή επισήμανση! Τα εισιτήρια είχαν ώρα προσέλευσης, δηλαδή έχουν διάρκεια 3 ώρες. Π.χ. βγάζεις εισιτήριο στις 8 το πρωί (όπως κάναμε κι εμείς) και έχεις τη δυνατότητα η προσέλευσή σου να είναι μέχρι τις 11:00. Αυτό δε σημαίνει όμως πως εφόσον ήδη βρίσκεσαι μέσα σε διώχνουν. Το πρόβλημα είναι μόνο στην είσοδο. Στα Agra φτάσαμε αρκετά νωρίς… έτσι ο οδηγός μας, μας πήγε για ένα καφεδάκι τούρμπο, εξάλλου το είχαμε πολύ ανάγκη. Στη συνέχεια πήγαμε να παραλάβουμε τον ξεναγό μας ώστε να κατευθυνθούμε προς αυτό που ήθελε επιτέλους τα μάτια μας και η ψυχή μας να αντικρίσουν το Taj Mahal. Επιτέλους AYTO EINAI!!!
Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό…. Το μόνο που είπαμε ήταν ότι είναι ψεύτικο, μια ζωγραφιά. Να πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Η ξενάγησή μας και η ανάλυση της ιστορίας αυτού ήταν αυτό που το ολοκλήρωσε. Καλά εννοείται ότι σίγουρα φάγαμε 4 ώρες… Ο μήνας είχε 21 Μαρτίου 2019. Αυτό τι σήμαινε? Ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες αρχίσαμε να νιώθουμε τη γιορτή του Holi αφού ήμασταν σχεδόν στην καρδιά αυτού. Στη συνέχεια κάναμε μια mini ξενάγηση μέσα στην πόλη γνωρίζοντας λίγο την ιστορία του. Η παραγωγή των χειροποίητων προϊόντων μας εξέπληξε. Αν και η συγκεκριμένη πόλη δε φορολογείται προσπαθούν να τα βγάλουν από αλλού. Είπαμε κάποια πράγματα είναι όντως εντυπωσιακά αλλά τα πουλάνε χρυσάφι. Από την άλλη σίγουρα υπάρχουν διάφορα που αξίζει να αγοράσετε. Είχε πάει νωρίς μεσημεράκι και είχαμε το άγχος πότε θα προλάβουμε να πάμε στο Mathura. Και κάπου εκεί το 2ο όνειρο αρχίζει να γκρεμίζεται. Ο οδηγός μας εξομολογείται πως δεν μπορεί να μας πάει γιατί είναι επικίνδυνο και ότι ο ίδιος δε ρισκάρει να μας πάει μια τέτοια μέρα εκεί. Και λέμε για μπάστα? Συγγνώμη δεν ήξερε ο τύπος το πρόγραμμά μας μην τα πάρω? Πληρώσαμε φίλε γι αυτό! Και μας έκανε την πρόταση να μας πάει 5 χιλιόμετρα μακριά και μετά να πάρουμε άλλο όχημα για να συνεχίσουμε. Τι λες ορέ τρελάθηκες, μην τα κάνουμε λίμπα? Μετά από πολύωρη συζήτηση δεν άλλαξε κάτι. Ο οδηγός ήταν ανένδοτος κι εμείς νιώθαμε μια θλίψη να μας κατακλύζει. Με τα λίγα και με τα πολλά βρεθήκαμε σε μια συνοικία στα Άγκρα που ναι ήταν ένα “mini holi”. Χαμός, μπλεχτήκαμε ανάμεσα στους ντόπιους, δε μας γνώριζαν δεν τους γνωρίζαμε… όμως γίναμε όλοι ένα! Το μόνο που λέγαμε ο ένας στον άλλο ήταν “happy holi”…. Χρώματα παντού, αγκαλιές και πολύ χορός…. Κάναμε και την απόπειρα να δοκιμάσουμε το περιβόητο ποτό Bhang. Κατά την έξοδό μας καταλάβαμε γιατί ο οδηγός φοβόταν. Κάποιοι από το πολύ ποτό όντως ξέφυγαν….. Ήρθε η ώρα για την επιστροφή! Μετά από 3,5 ώρες επιστροφής και κλείνοντας άπειρες ώρες άυπνοι το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να πετάξουμε τα πολύχρωμα ρούχα μας να γίνουμε “άνθρωποι”, να φάμε και να πεθάνουμε στον ύπνο… και αυτό κάναμε! Χτυπήσαμε μια Domino’s Pizza και καληνύχτα!
11Η ΜΕΡΑ
Τελευταία μέρα στη μαγευτική Ινδία….. Το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν ότι έπρεπε να προλάβουμε ό,τι μπορούσαμε τελευταία μέρα. Ας απολαύσουμε τουλάχιστον το πρωινό μας. Έχοντας τη στεναχώρια του χθεσινού γεγονότος του ότι δεν πήγαμε στο μεγαλύτερο festival ever…. Έμεινε και το γαμώτο του Ελληνάρα μέσα μας. Φίλε, πληρώσαμε γι αυτό και δε θα το αφήσουμε έτσι! Να μη γράφω πολλά (ούτως ή άλλως έχω γράψει). Αφού εισηγηθήκαμε και παραπονεθήκαμε και για να μη γίνει δυσφήμιση κλείσαμε χωρίς κανένα κόστος ιδιωτική ξενάγηση σε όποια μνημεία, μουσεία, ναούς, μαυσωλεία κ.λ.π επιθυμούσαμε. Οκ not bad! Πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να τα γράψω όλα και να τα αναλύσω για το καθένα ξεχωριστά γιατί το καθένα έχει τη δική του ιστορία. Όμως μπορώ να γράψω επιγραμματικά πια επισπευτήκαμε. Ναός Swaminarayan Akshardham, Gurudwara Bangla Sahib, Μαυσωλείο Χουμαγιούν, Lotus Temple, Gurudwara Sis Ganj Sahib, Birla Mandir Temple (Lakshmi Narayan), Friday Mosque (Jama Masjid), Hanuman Temple/Statue…. Αυτό που μπορώ να γράψω με σιγουριά είναι στα top βάζουμε το ναό Swaminarayan Akshardham. Μας μάγεψε, δεν υπήρχε αυτό που βλέπαμε. Το αρνητικό ήταν ότι αυτό το θέαμα τυπώθηκε μόνο στη μνήμη μας, αφού απαγορευόταν να έχεις το οτιδήποτε μαζί σου. Επίσης να τονίσω πως στους ναούς δεν υπήρχε είσοδος και γενικά στα περισσότερα μνημεία υπήρχε διαχωρισμός αντρών με γυναικών και εννοείται συνεχής σωματικός έλεγχος.
Μετά από μια τέτοια ξενάγηση πραγματικά δεν άντεχαν τα πόδια μας. Είχαμε μπει και οι δύο στο turbo. Θέλαμε να ρουφήξουμε όση περισσότερη εμπειρία μπορούσαμε αλλά και να ολοκληρώσουμε τις τελευταίες εκκρεμότητές μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση να πάρουμε δυνάμεις γιατί είχαμε και συνέχεια. Μα τι άλλο? Είπαμε τα souvenir τα αφήσαμε λίγο πίσω. Είπαμε να πάμε σε μια αγορά όχι πολύ μακριά από το ξενοδοχείο μας για να μην ταλαιπωρηθούμε (βέβαια πάλι με την αγαπημένη uber) και πήγαμε σε μια μικρή αλλά θαυματουργή αγορά με τοπικά μαγαζάκια που μπορούσες να βρεις ότι τραβούσε η ψυχή σου σε ασυναγώνιστες τιμές και το πιο σημαντικό? Ο δρόμος λεγόταν Janpath Market Connaught Place. Το ότι δεν είχαμε ψωνίσει πολλά πράγματα από τις άλλες πόλεις ήταν θέμα τύχης. Αφού τελειώσαμε τα ψώνια μας με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη ... 1, 2, 3 βήματα και τσουπ ξεπρόβαλαν μπροστά μας τα McDonald's
(το καλύτερο βραδινό). Επιστροφή στο ξενοδοχείο.... Τελευταίο βράδυ!
ΑΝΤΙΟ ΙΝΔΙΑ!!!
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Ένα ιδιαίτερο ταξίδι που αξίζει να το κάνει κάποιος με την οποιαδήποτε ταλαιπωρία. Εμείς θα ξαναπηγαίναμε +το ότι μπορώ να πω ότι σταθήκαμε γενικά τυχεροί διότι το ταξίδι μας δεν είχε πολλά απρόοπτα και κύλισε ομαλά. Κατάλληλοι μήνες ταξιδιού Ιανουάριος - Μάρτιος
Η αρχική σκέψη ήταν να πάω μόνη μου αλλά είπαμε θέλει κότσια να το κάνεις αυτό. Αν και από ιστορίες που έχω διαβάσει είναι αρκετοί αυτοί που το τολμούν. Για μένα ο παιδικός φίλος ήταν η καλύτερη επιλογή.ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αρχές Ιανουαρίου είπα ή τώρα ή ποτέ. Μπαίνω μια γρήγορα να δω κυρίως τι παίζει από τιμές και αν μπορεί να στηριχτεί κάτι τέτοιο. Ξέρετε τι θα πω? ΜΠΟΡΕΙ! Η οργάνωση ήταν από τα πιο δύσκολα κομμάτια. Η πραγματοποίηση του ταξιδιού ήταν σχεδόν μέσα Μαρτίου. 1ο Στάδιο: Έκδοση διαβατηρίου και για όσους δε γνωρίζουν το κόστος μαζί με φωτογραφίες είναι περίπου (90€). 2ο Στάδιο: Οι πτήσεις έχουν ως εξής:
1. Αθήνα – Νέο Δελχί / Νέο Δελχί – Αθήνα (335€/άτομο)
2. Νέο Δελχί – Γκόα (43€/άτομο)
3. Γκόα – Βομβάη (27€/άτομο)
4. Βομβάη –Κοχί (35€/άτομο)
5. Κοχί – Θιρουβανανθαπουράμ (23€/άτομο)
6. Θιρουβανανθαπουράμ – Κοχί (34€/άτομο)
7. Κοχί – Νέο Δελχί (49€/άτομο)
Τα γράφω έτσι ακριβώς όπως πραγματοποιήθηκαν. Ξέρω ότι μπορεί να σας φαίνονται περίεργα αλλά το έψαξα τόσο πολύ για να βγουν σωστές οι πτήσεις. Οι ανταποκρίσεις και οι σωστές ώρες αναχώρησης γι αυτή τη χώρα ήταν πραγματικά σα να ψάχνεις ψύλλους στ’άχυρα.
Ένας λόγος που υπάρχουν εσωτερικές πτήσεις για τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν γιατί θέλαμε να αποφύγουμε όοοσο περισσότερο μπορούσαμε όλη αυτή την τρέλα και το χάος τον τρένων. Βέβαια η εμπειρία του τρένου σε αυτή τη χώρα ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. 3ο Στάδιο: Ξενοδοχεία. Προτείνω μόνο ξενοδοχεία και όχι hostel ή άλλου τύπου. Ωραία τα ταξίδια αλλά πάντα πρέπει να προσέχουμε και τους εαυτούς μας και να μη ρισκάρουμε με την υγεία μας πόσο μάλλον σε τέτοιες χώρες. Εμείς κλείσαμε ξενοδοχεία από 3 έως 5 αστέρια κοιτάζοντας εξονυχιστικά κριτικές. Επίσης προτείνω να έχετε κλείσει ξενοδοχεία με πρωινό (πολύ πρακτικό). 4ο Στάδιο: Έκδοση visas. Μην σας τρομάζει καθόλου αυτό το κομμάτι. Είχαμε διαβάσει πολλά ότι και καλά θέλει άπειρες ώρες ότι είναι χρονοβόρο, προβλήματα στις πληρωμές κ.λ.π. Cool ! Φανταστείτε ότι λέει πως εκδίδετε από 24 έως 72 ώρες, μόνο που εμάς βγήκε περίπου σε 18 ώρες. Μπαίνετε ηλεκτρονικά στο Indian e-VISA και ακολουθείτε τα πάντα βήμα – βήμα. Αυτό που πρέπει να ενημερώσω είναι ότι η visa πλέον έχει ισχύει για 60 μέρες και ξεκινάει να ισχύει από τη στιγμή που πατήσεις το πόδι σου στο αεροδρόμιο. Το κόστος της ανέρχεται περίπου στα (75€). 5ο Στάδιο: Εμβόλια. Όπως είπαμε … Η υγεία πάνω από όλα! Για ακόμη μια φορά διαβάσαμε πως πολλοί πλέον πάνε έτσι χωρίς προστασία διότι δεν ζητάνε ιατρικά έγγραφα. Εμείς πήραμε τηλέφωνο στα ΚΕΕΛΠΝΟ και μας κατατόπισαν πλήρως. Τα εμβόλια που έπρεπε να γίνουν ήταν η Ηπατίτιδα Α, Αντιτετανικό, Τυφοειδής πυρετός και απαραίτητα χάπια για την ελονοσία. Προστατευτείτε για να χαρείτε και το ταξίδι σας. Συμβουλή! Τα εμβόλια 3 βδομάδες πριν για να αποκτήσετε αντισώματα. 6ο Στάδιο: Συνάλλαγμα. Αυτό είναι επιλογή του καθενός. Εγώ προτείνω να γίνει τουλάχιστον κάποιο βασικό ποσό σε συνάλλαγμα από εδώ χωρίς κρυφές χρεώσεις της τελευταίας στιγμής. Εμείς κάναμε παραγγελία ηλεκτρονικά το ποσό που θέλαμε μέσω της ONExchange και παραλάβαμε τα χρήματα στο αεροδρόμιο. Πλέον οι τράπεζες δε σε εξυπηρετούν και όσοι θυμάστε την τράπεζα Ελλάδος απλά ξεχάστε την. Δεν ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια με το συνάλλαγμα.Ξεκινάμε! Πτήση από Αθήνα για Ουκρανία. Φτάνοντας Ουκρανία είχαμε αναμονή 3 ώρες για να φύγουμε για Δελχί. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην Ουκρανία ήταν ότι δε μιλούσαν αγγλικά! Μιλάς αγγλικά απαντούν ουκρανικά! Ότι να ναι!
Βρήκαμε την πύλη μας για Δελχί πολύ εύκολα. Υπήρχε βέβαια μια καθυστέρηση περίπου 20 λεπτά αλλά τίποτα σοβαρό. Και κάπου εδώ συνειδητοποιείς για που οδεύεις. Το αεροπλάνο δεν υπήρχε σε μέγεθος. Οκ καταλαβαίνω είναι υπερατλαντικό το ταξίδι! Μας είχαν περικυκλώσει από παντού Ινδοί... Άκουγες μόνο ένα βουητό από φωνές, ένας μικροπανικός. Να μαλώνουν για τις θέσεις να μη βολεύονται... Αν και αυτό το είχαμε κι εμείς αλλά ήμασταν μούγκα! Κι εκεί που έλεγα οκ το περίμενα χειρότερο ξάφνου έρχεται μια ευωδιά.... Χριστέ μου... Φοράω μια ωραιότατη μασκούλα και την παλεύω! Εντάξει σα γυναίκα έχω περισσότερη ευαισθησία. Ο φίλος μου απλά έκανε υπομονή. Πτήση περίπου 8 ώρες! Καθώς είμαστε πάνω από το Δελχί λίγο πριν προσγειωθούμε προσπαθούσαμε όπως κάνουμε όλοι μας εξάλλου, να θαυμάσουμε την πόλη από ψιλά. Μάταια όμως στην προσπάθεια μείναμε. Το μόνο που βλέπαμε ήταν ένα καφέ σύννεφο και λέμε αααα τι ωραία θα πεθάνουμε... Χαχα πλάκα κάνω! Υπομονή όλα καλά! Προσγειωθήκαμε σε ένα τεράστιο περιποιημένο και θα τονίσω χωρίς πολυκοσμία (και δεν αστειεύομαι) αεροδρόμιο. Είχαμε κάτι τελείως διαφορετικό στο μυαλό μας π.χ δε θα μπορούσες να περπατήσεις να μην μπορείς να βρεις άκρη. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Καθόλου φασαρία και σχεδόν καθόλου κόσμο. Όπου και να πηγαίναμε είχαμε την άπλα μας. Κυριλέ! Κι ας έρθουμε στο κομμάτι του ελέγχου!1η ΦΑΣΗ: Για να παραλάβεις τη βαλίτσα ακολουθείς κανονικά τη σήμανση όπου κάποια στιγμή φτάνεις σε κάτι γκισέδες που αριστερά είναι για τους ντόπιους και δεξιά είναι για τους διεθνείς πολίτες και τον έλεγχο βίζας προς παραλαβή αποσκευών.
2η ΦΑΣΗ: Στο γκισέ που βρίσκεσαι πέρα από το να δείξεις το διαβατήριο σου, τη βίζα σου, το εισιτήριό σου, πρέπει να συμπληρώσεις και ένα μικρό χαρτάκι με κάτι στοιχεία. ΠΡΟΣΟΧΗ
Αυτό το δίνουν μέσα στο αεροπλάνο (δε γνωρίζω αν λειτουργούν όλες οι εταιρίες αεροπλάνων έτσι). Εφόσον στον ίδιο κύριο που έχεις δείξει όλα σου τα στοιχεία και το συμπληρωμένο χαρτί, σου παίρνει ηλεκτρονικά δακτυλικά αποτυπώματα και σου λέει κοίτα το πουλάκι... Τσουκ και η φωτογραφία! Τσουκ και η πρώτη σφραγίδα στο διαβατήριο. Και επιτέλους είσαι ελεύθερος να πάρεις τις βαλίτσες!3η ΦΑΣΗ: Μέχρι να φτάσεις για παραλαβή των βαλιτσών στη διαδρομή σου δηλαδή σου ζητάνε 1 με 2 φορές να δείξεις τη σφραγίδα στο διαβατήριό σου.
4η ΦΑΣΗ: Η παραλαβή επιτεύχθηκε. Δεν ήταν τίποτα. Πολύ ξεκούραστη διαδικασία διότι δεν είχε κόσμο.
Όπως είχα αναφέρει ο πρώτος μας προορισμός δεν ήταν το Δελχί αλλά η Γκόα. Αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να πάρουνε και εσωτερική πτήση. Πριν πάμε να κάνουμε check in προς τον επόμενο προορισμό μας, σκεφτήκαμε να προμηθευτούμε με κάρτες sim γιατί σε πολλές εφαρμογές που θα χρειαστείς να έχεις στο κινητό σου που αφορούν την Ινδία λειτουργούν μόνο με ινδικό αριθμό. Οπότε βρήκαμε την εταιρεία.... Μας ζήτησαν να δουν διαβατήριο, βίζα και ήθελαν και 2 φωτογραφίες. Αν δεν έχετε φωτογραφίες δεν πειράζει σας βγάζουν αυτοί εκεί.
Λοιπόν κάτι πολύ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Οι κάρτες δεν ενεργοποιούνται αμέσως. Εμάς πέρασαν σίγουρα 24 ώρες. Προχωρώντας στην πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο για Γκόα χαζεύαμε το αεροδρόμιο κτήνος. Ώρα επιβίβασης... Μάλλον αυτή η ανεμελιά της Γκόα ξεκινούσε από το αεροπλάνο. Η εταιρεία Air Asia ήταν πολύ πιο άνετη από τις προηγούμενες πτήσεις. Έχετε ξανά συναντήσει αεροπλάνο με τέρμα τη μουσική?
Και τραγούδια με τα δικά μας ξένα! Με το που πατάμε το πόδι μας στη Γκόα η απόλυτη απογοήτευση. ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΓΚΟΑ! Τα ταξί υπάρχουν παντού όμως δε λειτουργεί υπηρεσία uber. Εμείς είχαμε επικοινωνήσει με την εταιρεία Saint Anna Taxi από Ελλάδα γιατί 3 μέρες στη Γκόα θέλαμε κάποιες πολύ συγκεκριμένες και βασικές διαδρομές και να μην έχουμε αυτό το χύμα. Τα ταξί δεν είναι τόσο φτηνά όσο φαντάζεστε! Τουλάχιστον για το συγκεκριμένο μέρος. Εμείς πάντως μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι γιατί ήταν τυπικότατοι. Με το που φτάσαμε αεροδρόμιο μας ενημέρωσαν μέσω facebook ότι ήταν απέξω και μας περίμενε το ταξί. Τώρα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε που βρισκόμαστε. Η ζέστη των 30 βαθμών μαζί με την υγρασία ήταν θάνατος. Τις πρώτες 2 μέρες θα μέναμε στη βόρεια Γκόα στην περιοχή Calangute, 1 ώρα απόσταση από το αεροδρόμιο.1Η ΜΕΡΑ
Η πρώτη εικόνα δε μας ενθουσίασε. Δεν είχε τίποτα εξωτικό τίποτα διαφορετικό. Την όλη αλλαγή την κάνει ο πολιτισμός. Το ξενοδοχείο αρκετά καλό και εννοείται καθαρό. Επειδή φτάσαμε απόγευμα αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα με τα πόδια να ανακαλύψουμε λίγο την περιοχή. Δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια, εννοείται αγελάδες παντού, στενά δρομάκια... Εντάξει καλά ήταν. Όταν βράδιασε πήγαμε παραλιακά της Calangute στο εστιατόριο Nirvana....Εντάξει το φαγητό δεν παιζόταν, 2 μερίδες και 1 μεγάλο μπουκάλι νερό 7,5€ (προσπαθώ να γράφω τις τιμές σε ευρώ για να έχετε μια εικόνα).
2Η ΜΕΡΑ
Το πρωί σηκωθήκαμε και πήγαμε για γιόγκα. Ινδία και πόσο μάλλον Γκόα χωρίς γιόγκα? Ανεπίτρεπτο! Βέβαια το συγκεκριμένο που είχα βρει ήταν το καλύτερο στη βόρεια Γκόα και είχαμε κλείσει ραντεβού από Ελλάδα! Στο Cyril Yoga Ayurveda Centre.
Ο άνθρωπος πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά. Κάτι παραπάνω από 2 ώρες μάθημα 16€. Τελειώνοντας από εκεί... Η όρεξη για εξερεύνηση δεν σταματάει ποτέ! Λίγο αργότερα αποφασίσαμε να πάμε στην περιβόητη περιοχή Anjuna και Anjuna beach. Εκεί ήρθαμε και αντιμέτωποι με το πρώτο παζάρι τιμής σε ταξί. Γιατί όπως προανέφερα την εταιρεία με το ταξί την είχα κλείσει για μετακίνηση συγκεκριμένων διαδρομών. Οπότε για τις έξτρα μετακινήσεις μας παίρναμε από το δρόμο. Τη συμφωνία της τιμής την κάνεις πριν ανεβείς στο ταξί και ότι σας πουν ρίξτε την τιμή στη μέση. Λοιπόν πετύχαμε ημέρα Τετάρτη που έχει ένα τεράστιο παζάρι. Βρίσκεις τα πάντα... Αλλά δυστυχώς εμάς μας κούρασε πάρα πολύ! Σε παρακαλάνε να πας στον πάγκο τους. Πουλάνε τα πάντα λες και είναι χρυσός. Άμα δεν έχεις γερό στομάχι για παζάρι καλύτερα μην πλησιάσετε. Βέβαια ψωνίσαμε το κατιτί μας. Μια βόλτα στην παραλία της Anjuna μας αποζημίωσε. Τα beach bar στην παραλία είχαν ζωή με πολύ δυνατή μουσική και όντως υπήρχε το κλίμα των hippies. Λίγο μετά πήραμε το ταξάκι για την επιστροφή. Γενικά έχει πολλές γνωστές αλυσίδες μαγαζιών με φαγητό σκεπτόμενοι να φάμε κάτι πιο σιγουράκι επιλέξαμε KFC. Τελικά δεν αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή.... Προσοχή στα καυτερά... ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!
3Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα θα ερχόταν το ταξάκι μας (της εταιρείας) για παραλαβή με κατεύθυνση προς νότια Γκόα. Μια διαδρομή 2 ωρών που από τα μέσα της διαδρομής όσο αρχίσαμε να κατεβαίνουμε αντικρίσαμε ένα άλλο κόσμο. Βέβαια ο κύριος ταξιτζής που δε θυμάμαι το όνομά του μας έκανε και μια μίνι ξενάγηση. Ήταν πολύ ευγενικός με σχεδόν άψογα αγγλικά! Εμείς θα μέναμε στην περιοχή Agonda.... Τα μάτια μας άρχιζαν να βγάζουν καρδούλες.
Ένα πανέμορφο μέρος, δάσος... Η φύση στα πόδια σου! Από την πρώτη στιγμή είπαμε ΝΑΙ εδώ θέλουμε να μείνουνε, δυστυχώς θα ήταν για μόνο μια μέρα. Το δωμάτιο μπροστά στη θάλασσα πάνω στην άμμο. Βασικά όλα έτσι ήταν εκεί! Γαλήνη, ηρεμία παντού. Η πρώτη κίνηση μας ήταν να πάμε στην πανέμορφη παραλία που ήταν μπροστά μας. Απλά δεν είχαμε λόγια απέραντη χρυσή αμμουδιά και ζεστά νερά και η θερμοκρασία στους 32 βαθμούς. Έπειτα ακολούθησε η γνωστή βόλτα στην αγορά... Ξαναλέω προσοχή στο πόσο αγοράζετε. Τι άλλο, τι άλλο? Εννοείται massage. Θεωρήσαμε ότι ήταν η καλύτερη ευκαιρία αφού το μέρος ήταν πολύ ήσυχο και σχεδόν ιδανικό. Προτιμήσαμε την Krishna Ayurveda Massage στην οποία είχαμε κλείσει ραντεβού. Οι τιμές σας πληροφορώ είναι τιμές Ελλάδας(10-12€/άτομο). Μετά τι άλλο ώρα για φαγητό! Εδώ δε νομίζω πως μπορώ να το περιγράψω με λόγια το εστιατόριο Sea Breeze. Τι να περιγράψω? Τοποθεσία? Εξυπηρέτηση? Ποιότητα φαγητού? ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Τραπέζι μπροστά στη θάλασσα για την ακρίβεια πάνω στην άμμο με τον πεντακάθαρο ουρανό γεμάτο αστέρια και το φεγγάρι να φωτίζει. Δυο μερίδες φαγητού πολυτελείας με το γνωστό εμφιαλωμένο νεράκι 12€.
4Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα θα παίρναμε την πτήση για την περιβόητη Βομβάη ή αλλιώς Μουμπάι. Ομολογώ πως είχα μέσα μου ένα άγχος για το τι θα αντιμετωπίζαμε. Είχα διαβάσει και είχα ακούσει πολλά και κυρίως άσχημα. Κάνουμε το σταυρός μας και λέμε οκ cool ότι είναι.
Το αεροδρόμιο υπερτεράστιο, πανέμορφο, περιποιημένο. Φτάνοντας προς την έξοδο η πρώτη κίνησή μας ήταν να χρησιμοποιήσουμε την γνωστή σε όλους μας uber η οποία εταιρεία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Είχαμε κλείσει κοντά στο αεροδρόμιο ένα ξενοδοχείο γιατί ως πολύ μεγάλη πόλη και την πιο πυκνοκατοικημένη μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε κατά την αναχώρηση. Καθόλη τη διαδρομή όλα ήταν αλλιώς από ότι είχαμε δει τις προηγούμενες μέρες. Δεν ξέρω αν όπως λένε άλλοι παθαίνεις πολιτισμικό σοκ. Αλλά αν είσαι συνειδητοποιημένος για το που βρίσκεσαι ή το που έχεις επιλέξει να πας οκ. Η πρώτη κίνηση μας κατά την άφιξη μας από το υπέροχο ξενοδοχείο που είχαμε, ήταν να πάμε βόλτα με τα πόδια στη γύρω περιοχή. Βλέπεις τα πάντα! Κόσμος παντού, αυτοκίνητα και κορναρίσματα που δεν πάει ο νους σου. Δρόμοι που υπό φυσιολογικές συνθήκες χωράνε 2 αυτοκίνητα... Για τους Ινδούς είναι σα να τα βλέπουν διπλά. Παρόλα αυτά δεν ακούς ούτε βρισιές ούτε φωνές, απλά συνεχίζουν. Πεζοδρόμια ανύπαρκτα. Κάτι σαν τις δικές μας λαϊκές υπήρχαν παντού. Για να καταθέσουμε τη δική μας άποψη. Στη Βομβάη δεν είδαμε ούτε αγελάδες στο δρόμο να περιφέρονται αμέριμνες όπως στη Γκόα που ήταν ΠΑΝΤΟΥ, αλλά και ούτε όπως έχουν καταγράψει άλλοι ταξιδιώτες ότι υπάρχουν κόπρανα παντού και άνθρωποι να κάνουν την ανάγκη τους όπου βρουν. Δεν ξέρω ίσως είναι κομμάτια - κομμάτια. Συναντήσαμε απίστευτο σκουπίδι και μυρωδιά αφόρητη αλλά και γειτονιές που ήταν πολύ καθαρές και δεν αναφέρομαι σε αναβαθμισμένες περιοχές αλλά στις γνωστές περιοχές της Βομβάης. Και να αναφέρω πως καθόλη τη διάρκεια διαμονής μας στη Βομβάη δε νιώσαμε στιγμή απειλής ή φόβου κλεψίματος.5Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ήταν που θα κάναμε ένα μικρό τουρ για να δούμε ορισμένα από τα αξιοθέατα. Πάντα με την αγαπημένη μας uber. Βέβαια και αυτή μας φάνηκε ότι παίζει κάτι! Οι αποστάσεις στη Βομβάη είναι αρκετά μεγάλες. Πήγαμε επισπευτήκαμε το Maharashtra Nature Park 1,20€/άτομο και εάν υπήρχε επαγγελματική φωτογραφική μηχανή +2,5€. Εμείς είχαμε οπότε 2 άτομα συν φωτογραφική κόστισε 5€.
Δεν ξέρω πως μπορώ να το περιγράψω αυτό το μέρος. Από τη μία μας προκάλεσε μια θλίψη μια απορία και από την άλλη μια περιέργεια προς εξερεύνηση. Αυτό το πάρκο σχεδιάστηκε από το WWF-Ινδία στα τέλη του 1970 και λειτούργησε το 1994. Πιο πριν ήταν μια χωματερή. Βρίσκεται στη νότια όχθη του ποταμού Mithi. Βέβαια τα νερά του ποταμού είναι πάρα πολύ μολυσμένα ως συνέπεια να αναβλύζει μια πολύ έντονη μυρωδιά. Υπάρχουν 80 είδη πουλιών αλλά και περίπου 200 είδη δέντρων. Αυτό παλιά! Γιατί εμείς αντικρίσαμε ναι μεν ένα τεράστιο πάρκο αλλά εγκαταλελειμμένο, σπάνιας ομορφιάς αλλά καθόλου συντηρημένο. Πράσινο? Από τα 37 στρέμματα έκτασης άντε να ήταν τα 2. Βέβαια και πουλιά υπήρχαν μόνο που χρειαζόταν να τα ψάξουμε αρκετά. Σαν γενική εικόνα δε μετανιώσαμε για την επιλογή μας και μάλιστα καθόλου.
Στη συνέχεια πήγαμε μια βόλτα στη Marine Drive, μόνο που πήγαμε ακατάλληλη ώρα, μας είπαν πως θα ήταν καλύτερα για μια απογευματινή ή βραδινή βόλτα ενώ εμείς βρεθήκαμε νωρίς το μεσημέρι. Δεν μας ενθουσίασε καθόλου αυτό το κομμάτι οκ κάνεις τη βόλτα δίπλα πάλι στα μολυσμένα νερά. Είναι δυνατόν να βρισκόμαστε Βομβάη και να μην επισπεφτούμε την Πύλη της Ινδίας (Gateway of India)? Η πύλη έχει θέα στο λιμάνι την Βομβάης που συνορεύει με την Αραβική θάλασσα. Ο κύριος στόχος πίσω από την κατασκευή της πύλης ήταν να τιμήσει την επίσκεψη του Βασιλιά Γεώργιου και της βασίλισσας Μαρίας της Αγγλίας. Μαζί με το αξιοθέατο “πύλη” γίναμε κι εμείς αξιοθέατα. Αυτός ο ξεχωριστός λαός μας έκανε να νιώσουμε κι εμείς ξεχωριστοί. Σε κάθε βήμα ακούγαμε «Sorry,can we take a selfie?» Selfie, selfie παντού selfie.
Στη συνέχεια είπαμε να πάμε για ψώνια και φαγητό, κι έτσι επισκεφτήκαμε το Viviana Mall. Ένα πολύ μεγάλο εμπορικό το οποίο αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να ψωνίσουμε βρίσκοντας αρκετά πράγματα σε ικανοποιητικές τιμές χωρίς τον φόβο του παζαριού.
6Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για την Κεράλα. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Kochi θα πηγαίναμε κατευθείαν στα Munnar. Στην έξοδο του αεροδρομίου μας περίμενε ένας γλυκύτατος οδηγός πάρα πολύ εξυπηρετικός και φιλικός ο Banish. Ο οποίος ήταν από την εταιρεία J & J Taxi Service που είχα κλείσει από Ελλάδα. Θα ήταν αυτός που θα μας πήγαινε στο βουνό, θα μας έκανε ξενάγηση και που θα μας ξανά γύριζε στο αεροδρόμιο του Kochi. Το μέρος απλά μια μαγεία. Λες και ήσουν σε άλλο κόσμο, πλανήτη... Δεν ξέρω! Απλά το λατρέψαμε! Το μάτι μας δε χόρταινε το τοπίο.
Με το που φτάσαμε μετά από μια σχεδόν τρίωρη διαδρομή, πήγαμε κατευθείαν για την ξενάγηση. Εμείς αν και πτώματα για κάτι τέτοιο πάντα βρίσκεις δύναμη. Από την άλλη ο Banish απτόητος. Πρώτα κάναμε μια στάση στα Tea Gardens. Δεν είναι κάποιος κήπος, αλλά είναι ένα σημείο που φαίνονται οι ατελείωτες φυτείες τσαγιού και όπως διάβασα κάπου παρομοιάζονται ως μια ζωντανή πράσινη κουβέρτα κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ένα υπέροχο σημείο για να θαυμάσεις και να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες.
Μετά πήγαμε στο Rose Garden. Πρόκειται για ένα κήπο 2 στρεμμάτων που είναι ευρέως γνωστός για την αποκλειστική συλλογή ποικιλίας τριαντάφυλλων. Υπάρχουν φρούτα, λαχανικά, οπωροφόρα δέντρα και πολλά μπαχαρικά. Τα δυο πιο διάσημα φυτά αυτού του κήπου είναι η βανίλια και το καρδαμόδεντρο, τα οποία καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του κήπου. Πάντως υπάρχει και η δυνατότητα αγοράς σπόρων μοναδικών ανθοφόρων φυτών για να τα πάρετε μαζί σας. Εμείς περπατήσαμε και το χαρήκαμε βγάζοντας πάλι άπειρες φωτογραφίες. Να σημειώσω πως υπάρχει κόστος εισόδου περίπου στα 0,70€ + δε θυμάμαι πόσο εάν υπάρχει επαγγελματική φωτογραφική μηχανή. Ωστόσο φωτογραφίες από το κινητό γίνεται κανονικά χωρίς επιπλέον χρέωση.
Επόμενη στάση ήταν στο σημείο που ονομάζεται Echo Point. Είναι ένα σημείο σαν κοιλάδα που μπορείς να απολαύσεις το φυσικό φαινόμενο της ηχώ. Και όταν λέω κοιλάδα θα ήταν το ιδανικό μέρος να κάνεις πεζοπορία, να κάνει κάποιος πικ νικ και από ότι είδαμε στη λίμνη μπορούσες να κάνεις διάφορες δραστηριότητες. Υπάρχει μια τυπική είσοδος στα 0,20€. Ένα υπέροχο μέρος για χαλάρωση, να απολαύσεις τον πεντακάθαρο αέρα γεμίζοντας τα πνευμόνια με οξυγόνο. Μετά επισκεφτήκαμε τη Kundala Dam Lake, βρίσκεται 21χλμ από το Munnar και είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα. Επίσης είναι γνωστό ως φράγμα Sethuparvati. Εκπληκτική θέα όπου μπορείς να κάνεις βόλτα και με καραβάκι. Υπάρχει και μια μικρή τοπική αγορά , όπου μπορείς να αγοράσει χειροποίητη σοκολάτα και φυσικά διάφορα είδη τσαγιού. Πως γίνεται να μην αγοράσεις τουλάχιστον τσάι? Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Περιττό να σας πούμε ότι αυτή η ξενάγηση παραλείποντας αρκετές τοποθεσίες λόγω πίεσης χρόνου διήρκεσε πάνω από 3 ώρες. Ώρα για ξεκούραση… αλλά που? Το ξενοδοχείο διέθετε μια πισίνα υπερχείλισης με θέα το απέραντο πράσινο και εννοείται αν και νωρίς το απογευματάκι με 30 βαθμούς μια βουτιά επιβάλλεται.
Λίγο αργότερα ήταν να πάμε στο Punarjani Tradition Village, είναι μια συνεταιριστική επιχείρηση από μια ομάδα καλλιτεχνών για να διατηρήσει την πολιτισμική κληρονομία της Κεράλα. Είχαμε βγάλει εισιτήρια για το Kalarippayattu, όπου είδαμε παραδοσιακές πολεμικές τέχνες βασισμένες σε δράσεις. Τιμή εισιτηρίου 4€ στις πρώτες θέσεις και 2,5€ στις πιο πίσω. Το θέαμα εκπληκτικό και πολύ διαφορετικό. Φυσικά με μια φωνή θα λέγαμε πως άξιζε. Η γεμάτη μέρα μας είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος κλείνοντας με ένα ωραίο δείπνο στο ξενοδοχείο.
7Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για Thiruvananthapuram ή αλλιώς Trivandrum η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Κεράλα, η οποία βρίσκεται στη δυτική ακτή της Ινδίας κοντά στην άκρη νότια της ηπειρωτικής χώρας. Αυτό τι σημαίνει? Ζέστη πολύ ζέστη, αφόρητη ζέστη... Το γράφω από την αρχή γιατί η εμπειρία μας σε αυτό το μέρος δεν ήταν και ότι καλύτερο.
Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν μέσα στην πόλη, διότι δεν υπήρχε καθόλου καλό οδικό δίκτυο. Ξεκινώντας να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης, το πρώτο ταξί, με την όπως γράφω αγαπημένη uber ήδη είχε αναμονή 25 λεπτά για να πάμε να επισκεφτούμε το Sree Padmanabhaswamy Temple. Και μόλις το καταλάβαμε… ήταν Δευτέρα. Αυτό σήμαινε με μια γρήγορη αναζήτηση που κάναμε πως ήταν η ημέρα των "ρεπών" τους. Παρόλα αυτά πήγαμε να το θαυμάσουμε εξωτερικά και όπως είδαμε πρόκειται όντως για ένα αρχιτεκτονικό θαύμα με τις πιο εκπληκτικές δομές.
Αφού φορούσαμε ήδη τα μαγιό μας... Σκεφτήκαμε να πάμε στην περιβόητη παραλία Kovalam.
Κι εδώ πρόβλημα! Δεν υπήρχαν ταξί για να σε πάνε. Μόνο κάτι ταξί τύπου intercity, τα οποία ήταν πανάκριβα. Οι συγκοινωνίες απίστευτα χρονοβόρες οπότε δεν υπήρχε καν σαν εναλλακτική. Δηλαδή μια απόσταση 30 λεπτών γινόταν περίπου σε 2 ώρες. Εν ολίγοις την πατήσαμε. Αφού ανεβαίνουμε στο ταξί που για να έρθει κάνει το ρεκόρ των 40 λεπτών (ο οποίος τύπος είχε πάει αλλού να μας παραλάβει, ο Θεός και η ψυχή του γιατί) μας ενημερώνει πως δε θα μπορούσαμε να βρούμε από εκεί ταξί για την επιστροφή και ότι μπορούσε να κάτσει να μας περιμένει 1 ώρα χωρίς έξτρα χρέωση και ότι για την επιστροφή θα μας έπαιρνε τα ίδια λεφτά που μας πήρε και για να μας πάει. Και ως τουρίστες δεχτήκαμε γιατί λέμε μην ξεμείνουμε εκεί! Με το που φτάνουμε στην παραλία ένας κύριος τρέχει να μας εξυπηρετήσει με ξαπλώστρες και ομπρέλα... 200 rupees mam! (1,20€/άτομο) Εεεεεε αλίμονο! Καθίσαμε λίγο... Δε μας ενθουσίασε ιδιαίτερα γιατί είχε αρκετό αέρα με συνέπεια να έχει μεγάλα κύματα και οι ναυαγοσώστες να μη αφήνουν να μπούμε στη θάλασσα . Βέβαια οι ντόπιοι έμπαιναν μπροστά μπροστά με τα ρουχαλάκια τους για βουτίτσα. Λίγο πιο δίπλα υπήρχε μία άλλη παραλία Lighthouse ή Vizhinjam Lighthouse (κάπως έτσι αν δεν κάνω λάθος). Αφού ήμασταν με την ψυχή στο στόμα μέσα σε μια ώρα (αφού ήδη είχε περάσει η μισή) να προλάβουμε να δούμε ότι δούμε γιατί μας περίμενε το ταξί.
Μετανιώσαμε 1000 φορές που δεν μπορούσαμε να εξερευνήσουμε περισσότερο το εκεί μέρος διότι υπήρχε ένας φάρος σήμα κατατεθέν, ο οποίος ιδρύθηκε το 1925. Υπήρχε η δυνατότητα πρόσβασης μεταξύ 15:00 με 17:00 με κόστος μόλις (0,35€/άτομο + άλλα τόσο αν υπήρχε επαγγελματική φωτογραφική μηχανή). Όταν μπήκαμε μέσα στο ταξί, κάτι δε μας κολλούσε με τον ταξιτζή αλλά ήταν πλέον αργά. Υπήρχαν ταξί για την επιστροφή και μάλιστα στη μισή τιμή από ότι μας ζήτησε αυτός.
Με τα λίγα και τα πολλά έπρεπε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Αφού επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μέσα στα νεύρα που μας διακατείχαν είπαμε να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας με ένα ένα βραδινό. Πήγαμε στο εστιατόριο Villa Maya. Ότι πιο όμορφο υπερπολυτελές υπήρχε. Ένα υπέροχο Ολλανδικό αρχοντικό του 18ου αιώνα με ένα πανέμορφο κήπο που θύμιζε παράδεισο. Με φανταστική κουζίνα και τρομερή εξυπηρέτηση. Για τα δεδομένα της Ινδίας αρκετά ακριβό. Δυο μερίδες φαγητού ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό και ένα γλυκό 28€. Στο τέλος του φαγητού ήρθε ο ίδιος ο σεφ μας συστήθηκε και ζήτησε κριτικές για το φαγητό του. Και αφού λέμε πριν πάμε για ύπνο ας χωνέψουμε λιγάκι κάνοντας τη βόλτα μας στο Beemapally Mosque. Πρόκειται για ένα τζαμί που είναι ένας από τους αρχαίους χώρους λατρείας για τους μουσουλμάνους. Εκεί φιλοξενείται ο τάφος της Syedunnisa Beema Beevi μια γυναίκα που πίστευε πως είχε θεϊκές δυνάμεις. Και για να το διακωμωδήσω λίγο το χαρακτηρίσαμε και ως το “σπίτι της Barbie” αφού ήταν όλο ροζ. Τουλάχιστον έκλεισε ευχάριστα η μέρα!
8Η ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα ταξιδεύαμε για Kochin! Οι πτήσεις μας δεν έχουν τελειωμό αλλά ποιος νοιάζεται... Δεν ταξιδεύεις συχνά και πόσο μάλλον για Ινδία! 30 λεπτά πτήση! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο καλούμε την "αγαπημένη" uber για το ξενοδοχείο. Η άφιξη μας στο ξενοδοχείο ήταν πάρα πολύ νωρίς έχοντας για το check in άλλες 3 ώρες γεμάτες, αλλά σε μια τέτοια πόλη πάντα το χρόνο σου μπορείς να τον εκμεταλλευτείς. Πήγαμε στη Jew Town, πρόκειται για μια εβραϊκή περιοχή που κάποτε διέμεναν εβραίοι μέχρι να μεταφερθούν πίσω στο Ισραήλ και τα υπάρχοντά τους αποκαταστάθηκαν και τώρα πωλούνται ως αντίκες στην περιοχή. Είναι ένας παράδεισος
για όσους αγαπούν τις αντίκες, γενικά υπάρχουν αρχαία πράγματα όχι μόνο Εβραίων αλλά και Ινδών, Κινέζων, Αραβών και Ευρωπαίων. Περπατήσαμε στα υπέροχα και γραφικά δρομάκια βγάζοντας για ακόμα μια φορά πολλές φωτογραφίες.
Για να πάρουμε δυνάμεις επισπευτήκαμε για brunch το Kashi. Τι υπέροχο μαγαζί με κρυμμένη αυλή, ωραία χρώματα, γρήγορο service... υπέροχες γεύσεις για όλα τα γούστα και φυσικά τιμές Ινδίας. Και για να χωνέψουμε κάνανε μια βόλτα σε αυτό το όμορφο και ήσυχο μέρος, το οποίο το χτυπούσε η θάλασσα (αν και ακατάλληλη για μπάνιο) στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε σημασία… Ώρα για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Το δωμάτιο μας έτοιμο, όμως εδώ είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα. Ενώ το ξενοδοχείο ήταν πανέμορφο και καθαρό κάποιοι βόθροι μάλλον απέξω έκαναν αυτή τη μυρωδιά να εισχωρεί από όποιο πέρασμα του ξενοδοχείου υπήρχε.
Ανάμεσα από τα παράθυρα, από το aircodition, κάτω από την πόρτα… Δεν ξέρω... Σωτηρία πάντως δεν υπήρχε! Έπρεπε όμως να ξεκουραστούμε αλλά χαλαρώνεις και χωρίς ύπνο. Μια βουτιά στην πισίνα στο roof του ξενοδοχείου ήταν ότι έπρεπε... Τουλάχιστον εκεί δε μύριζε καθόλου. Είχαμε αφήσει λίγο τα souvenir και τα δώρα πίσω (για τους υπόλοιπους) οπότε σκεφτήκαμε μήπως το εκμεταλλευτούμε πηγαίνοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα στην Κεράλα το Lulu Mall. Προσωπική γνώμη? Το μετάνιωσα. Βασικά και οι δυο το μετανιώσαμε γιατί μέσα δεν υπήρχε ούτε ένα τοπικό μαγαζί, όπως στις άλλες πόλεις. Είχε μέσα μόνο πάρα πολύ μεγάλα brands τα οποία ανάθεμα αν υπάρχουν αυτούσια μαγαζιά στην Ελλάδα. Λες και βρίσκεσαι στα Golden Hall και στη Βουκουρεστίου ταυτόχρονα. Τουλάχιστον φάγαμε! Αμέσως μετά πήγαμε σε ένα πάρκο με το όνομα Subhash Park. Πρόκειται για ένα δημόσιο πάρκο έχοντας θέα τα βράχια της λίμνης Vembanand και το λιμάνι Kochin. Ένα πάρκο όνειρο. Πραγματικά, ήταν τόσο όμορφο, τόσο καθαρό, τόσο... Ερωτεύσιμο. Φρέσκος αέρας, πράσινο, μουσική … Μόνο χαμόγελο σου προκαλούσε αυτό το μέρος!
9Η ΜΕΡΑ
Το πρωί πετούσαμε για Νέο Δελχί! Εεεεεε ναι λέμε επιτέλους
!!! Περίπου 3 ώρες ταξίδι για να φτάσουμε. Από ψηλά η εικόνα ήταν λιγότερο απογοητευτική από τη Βομβάη, όμως η ατμόσφαιρα εξακολουθούσε να μας προβληματίζει λέγοντας πως θα πεθάνουμε από την "ανθυγιεινή ποιότητα αέρα" έτσι όπως έγραφε και το κινητό. Είχαμε ξανά πετάξει πάνω από το Δελχί την πρώτη μέρα αλλά ελπίζαμε μήπως άλλαζε τίποτα. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο μας περίμενε το ταξί από το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει (ήταν στις παροχές) πιάνοντας μια μικρή κουβέντα με τον οδηγό πέρασε η ώρα γιατί το μόνο που ακούγαμε ήταν… μπιιιιιιιιιπ μπιιιιιιιπ από τις κόρνες. Πάντα συγκρίνοντας με τη Βομβάη θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν λίγο πιο νορμάλ τα πράγματα. Το ξενοδοχείο σε αρκετά κεντρικό σημείο ναι μεν βολικό αλλά αρκετά πιο επικίνδυνο (στο μυαλό μας). Δε νιώσαμε στιγμή απειλή. Το ξενοδοχείο διέθετε και τουριστικό γραφείο και εννοείται έπεσαν πάνω μας σαν τα κοράκια για να πουλήσουν ότι πακέτα είχαν. Χμμμ για να δούμε σκεφτήκαμε. Έχουμε τίποτα καλό? Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην ψαχνόμαστε τελευταίες μέρες. Να μην σας τα πολυλογώ κλείσαμε ένα πακέτο: τουρ με προσωπικό οδηγό Agra (διαδρομή 3,5ωρών), ξεναγό για το Taj Mahal, μια mini ξενάγηση στην πόλη Agra και να πάμε και στο Mathura (διαδρομή 2 ωρών) γιατί… γιατί ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ HOLI FESTIVAL!!! Θέλαμε να πάμε στο Dwarkadheesh στο Mathura να το ζήσουμε. Μας κόστισε 100€. Εφόσον έκλεισε η συμφωνία είπαμε να αρχίσουμε να βλέπουμε κάνα αξιοθέατο μπας και προλάβουμε. Πήγαμε στο Red Fort (Lal Qila). Είναι ένα από τα ιστορικά μνημεία που βρίσκεται μέσα στη πόλη και χρησιμοποιήθηκε ως τελετουργικό σημείο για τους βασιλείς. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται για πολιτικές και εθνικές τελετές. Το φρούριο καλύπτει έκταση 254 στρέμματα και έχει οκταγωνικό σχήμα. Δεν προλάβαμε να μπούμε μέσα σε αυτό διότι ήταν λίγο πριν κλείσει. Ώρες επίσκεψης 07:00 έως 15:30 με κόστος 3€ για τους αλλοδαπούς. Εννοείται ότι όλες οι τιμές που γράφω για μνημεία και αξιοθέατα είναι για τους αλλοδαπούς διότι για τους Ινδούς τα κοστολόγια αλλάζουν σχεδόν εκμηδενίζονται. Πόσο ωραίο!!! Το χρώμα του καθηλωτικό, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τα χρώματα στα ρούχα των ντόπιων που βγήκαν για την απογευματινή τους βόλτα. Ήταν η δύση του ηλίου και είχαμε τη χαρά να αντικρίσουμε ακριβώς απέναντι μας το ναό Digambar Jain Lal Mandir. Αυτός ο ναός είναι χτισμένος από εντυπωσιακή πέτρα από κόκκινη άμμο. Γράφεται πως είναι ένα γαλήνιο μέρος για προσευχή και αυτό προκαλείται από τα αναμμένα κεριά και το εσωτερικό του χρώμα. Αφού άρχιζε να βραδιάζει είπαμε να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα συνοικιακό μαγαζί κοντά στο ξενοδοχείο. Στο The Indian Grill φάγαμε του σκασμού και αυτό γιατί οι μερίδες ήταν γίγας, και οι δυο φάγαμε κοντά στα 9€. Με το φαγητό το χουν πάντως! Επιστροφή γιατί μας περίμενε “δύσκολη” μέρα.10Η ΜΕΡΑ
Η μέρα μας ξεκινάει περίπου στις 3:00 το χάραμα, διότι ήταν το ραντεβού μας με τον ταξιτζή για να φύγουμε για Agra. Χμμμ και όπως λένε.. η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!
Και ναι το ταξί ήρθε στις 4:30. Μην αναρωτιέστε τόση ώρα τι κάναμε… δεν έχει νόημα. Ξεκινάμε! Στη διαδρομή δεν κοιμηθήκαμε σχεδόν καθόλου… Πως άλλωστε? Είναι δυνατόν να είσαι Ινδία, να ξέρεις ότι θα δεις το ηλιοβασίλεμα κι εσύ να κοιμάσαι? Ανεπίτρεπτο!
Ξέραμε πως η πρώτη μας στάση θα ήταν το Taj Mahal, οπότε αυτό που κάναμε ήταν όσο ήμασταν στο ταξί να βγάλουμε ηλεκτρονικά εισιτήρια μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα. Το εισιτήριο κόστος περίπου 12-13€ πάντα για τους αλλοδαπούς (δεν μπορώ σε ευρώ να το γράψω ακριβώς γιατί παίζει ρόλο η τιμή του συναλλάγματος). Εννοείται ότι συμφέρει το ηλεκτρονικά γλιτώνεις φουλ αναμονή στα εκδοτήρια και έχεις και μια πολύ μικρή έκπτωση ηλεκτρονικά. Επίσης μια μικρή επισήμανση! Τα εισιτήρια είχαν ώρα προσέλευσης, δηλαδή έχουν διάρκεια 3 ώρες. Π.χ. βγάζεις εισιτήριο στις 8 το πρωί (όπως κάναμε κι εμείς) και έχεις τη δυνατότητα η προσέλευσή σου να είναι μέχρι τις 11:00. Αυτό δε σημαίνει όμως πως εφόσον ήδη βρίσκεσαι μέσα σε διώχνουν. Το πρόβλημα είναι μόνο στην είσοδο. Στα Agra φτάσαμε αρκετά νωρίς… έτσι ο οδηγός μας, μας πήγε για ένα καφεδάκι τούρμπο, εξάλλου το είχαμε πολύ ανάγκη. Στη συνέχεια πήγαμε να παραλάβουμε τον ξεναγό μας ώστε να κατευθυνθούμε προς αυτό που ήθελε επιτέλους τα μάτια μας και η ψυχή μας να αντικρίσουν το Taj Mahal. Επιτέλους AYTO EINAI!!!
Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό…. Το μόνο που είπαμε ήταν ότι είναι ψεύτικο, μια ζωγραφιά. Να πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Η ξενάγησή μας και η ανάλυση της ιστορίας αυτού ήταν αυτό που το ολοκλήρωσε. Καλά εννοείται ότι σίγουρα φάγαμε 4 ώρες… Ο μήνας είχε 21 Μαρτίου 2019. Αυτό τι σήμαινε? Ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες αρχίσαμε να νιώθουμε τη γιορτή του Holi αφού ήμασταν σχεδόν στην καρδιά αυτού. Στη συνέχεια κάναμε μια mini ξενάγηση μέσα στην πόλη γνωρίζοντας λίγο την ιστορία του. Η παραγωγή των χειροποίητων προϊόντων μας εξέπληξε. Αν και η συγκεκριμένη πόλη δε φορολογείται προσπαθούν να τα βγάλουν από αλλού. Είπαμε κάποια πράγματα είναι όντως εντυπωσιακά αλλά τα πουλάνε χρυσάφι. Από την άλλη σίγουρα υπάρχουν διάφορα που αξίζει να αγοράσετε. Είχε πάει νωρίς μεσημεράκι και είχαμε το άγχος πότε θα προλάβουμε να πάμε στο Mathura. Και κάπου εκεί το 2ο όνειρο αρχίζει να γκρεμίζεται. Ο οδηγός μας εξομολογείται πως δεν μπορεί να μας πάει γιατί είναι επικίνδυνο και ότι ο ίδιος δε ρισκάρει να μας πάει μια τέτοια μέρα εκεί. Και λέμε για μπάστα? Συγγνώμη δεν ήξερε ο τύπος το πρόγραμμά μας μην τα πάρω? Πληρώσαμε φίλε γι αυτό! Και μας έκανε την πρόταση να μας πάει 5 χιλιόμετρα μακριά και μετά να πάρουμε άλλο όχημα για να συνεχίσουμε. Τι λες ορέ τρελάθηκες, μην τα κάνουμε λίμπα? Μετά από πολύωρη συζήτηση δεν άλλαξε κάτι. Ο οδηγός ήταν ανένδοτος κι εμείς νιώθαμε μια θλίψη να μας κατακλύζει. Με τα λίγα και με τα πολλά βρεθήκαμε σε μια συνοικία στα Άγκρα που ναι ήταν ένα “mini holi”. Χαμός, μπλεχτήκαμε ανάμεσα στους ντόπιους, δε μας γνώριζαν δεν τους γνωρίζαμε… όμως γίναμε όλοι ένα! Το μόνο που λέγαμε ο ένας στον άλλο ήταν “happy holi”…. Χρώματα παντού, αγκαλιές και πολύ χορός…. Κάναμε και την απόπειρα να δοκιμάσουμε το περιβόητο ποτό Bhang. Κατά την έξοδό μας καταλάβαμε γιατί ο οδηγός φοβόταν. Κάποιοι από το πολύ ποτό όντως ξέφυγαν….. Ήρθε η ώρα για την επιστροφή! Μετά από 3,5 ώρες επιστροφής και κλείνοντας άπειρες ώρες άυπνοι το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να πετάξουμε τα πολύχρωμα ρούχα μας να γίνουμε “άνθρωποι”, να φάμε και να πεθάνουμε στον ύπνο… και αυτό κάναμε! Χτυπήσαμε μια Domino’s Pizza και καληνύχτα!
11Η ΜΕΡΑ
Τελευταία μέρα στη μαγευτική Ινδία….. Το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν ότι έπρεπε να προλάβουμε ό,τι μπορούσαμε τελευταία μέρα. Ας απολαύσουμε τουλάχιστον το πρωινό μας. Έχοντας τη στεναχώρια του χθεσινού γεγονότος του ότι δεν πήγαμε στο μεγαλύτερο festival ever…. Έμεινε και το γαμώτο του Ελληνάρα μέσα μας. Φίλε, πληρώσαμε γι αυτό και δε θα το αφήσουμε έτσι! Να μη γράφω πολλά (ούτως ή άλλως έχω γράψει). Αφού εισηγηθήκαμε και παραπονεθήκαμε και για να μη γίνει δυσφήμιση κλείσαμε χωρίς κανένα κόστος ιδιωτική ξενάγηση σε όποια μνημεία, μουσεία, ναούς, μαυσωλεία κ.λ.π επιθυμούσαμε. Οκ not bad! Πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να τα γράψω όλα και να τα αναλύσω για το καθένα ξεχωριστά γιατί το καθένα έχει τη δική του ιστορία. Όμως μπορώ να γράψω επιγραμματικά πια επισπευτήκαμε. Ναός Swaminarayan Akshardham, Gurudwara Bangla Sahib, Μαυσωλείο Χουμαγιούν, Lotus Temple, Gurudwara Sis Ganj Sahib, Birla Mandir Temple (Lakshmi Narayan), Friday Mosque (Jama Masjid), Hanuman Temple/Statue…. Αυτό που μπορώ να γράψω με σιγουριά είναι στα top βάζουμε το ναό Swaminarayan Akshardham. Μας μάγεψε, δεν υπήρχε αυτό που βλέπαμε. Το αρνητικό ήταν ότι αυτό το θέαμα τυπώθηκε μόνο στη μνήμη μας, αφού απαγορευόταν να έχεις το οτιδήποτε μαζί σου. Επίσης να τονίσω πως στους ναούς δεν υπήρχε είσοδος και γενικά στα περισσότερα μνημεία υπήρχε διαχωρισμός αντρών με γυναικών και εννοείται συνεχής σωματικός έλεγχος.
Μετά από μια τέτοια ξενάγηση πραγματικά δεν άντεχαν τα πόδια μας. Είχαμε μπει και οι δύο στο turbo. Θέλαμε να ρουφήξουμε όση περισσότερη εμπειρία μπορούσαμε αλλά και να ολοκληρώσουμε τις τελευταίες εκκρεμότητές μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση να πάρουμε δυνάμεις γιατί είχαμε και συνέχεια. Μα τι άλλο? Είπαμε τα souvenir τα αφήσαμε λίγο πίσω. Είπαμε να πάμε σε μια αγορά όχι πολύ μακριά από το ξενοδοχείο μας για να μην ταλαιπωρηθούμε (βέβαια πάλι με την αγαπημένη uber) και πήγαμε σε μια μικρή αλλά θαυματουργή αγορά με τοπικά μαγαζάκια που μπορούσες να βρεις ότι τραβούσε η ψυχή σου σε ασυναγώνιστες τιμές και το πιο σημαντικό? Ο δρόμος λεγόταν Janpath Market Connaught Place. Το ότι δεν είχαμε ψωνίσει πολλά πράγματα από τις άλλες πόλεις ήταν θέμα τύχης. Αφού τελειώσαμε τα ψώνια μας με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη ... 1, 2, 3 βήματα και τσουπ ξεπρόβαλαν μπροστά μας τα McDonald's
(το καλύτερο βραδινό). Επιστροφή στο ξενοδοχείο.... Τελευταίο βράδυ!ΑΝΤΙΟ ΙΝΔΙΑ!!!
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Ένα ιδιαίτερο ταξίδι που αξίζει να το κάνει κάποιος με την οποιαδήποτε ταλαιπωρία. Εμείς θα ξαναπηγαίναμε +το ότι μπορώ να πω ότι σταθήκαμε γενικά τυχεροί διότι το ταξίδι μας δεν είχε πολλά απρόοπτα και κύλισε ομαλά. Κατάλληλοι μήνες ταξιδιού Ιανουάριος - Μάρτιος
Last edited:
