Γεωργία Fast and Furious στη Γεωργία

[mikrh tsopana]

Ναι έχω επέτειο σε 3 μέρες και τη θυμήθηκα..
Χαχαχα ναι καλά εμένα και στη χώρα της αποστειρωμένης τουαλέτας και του αιώνιου λαπά να με στείλεις ένα κοψιματάκι θα το πάθω

 

[fenia42]

To know us better
Εγω γιατι νομίζεις μετά την Ινδία ταξιδεύω μόνη μου

 

[mikrh tsopana]

To know us better
Εγω γιατι νομίζεις μετά την Ινδία ταξιδεύω μόνη μου

Αμ εκεί έγκειται η τόση κολομβιανή και όχι μόνο μοναξιά
Μμμ για ένα αφέψημα στο Κιργιστάν έχω μάθει, πιες το και θα με θυμηθείς...

 

[giannoula]

για τους μισθούς δε γνωρίζω αλλα δικός μου άνθρωπος μου λέει ότι ότι οι συντάξεις κυμαίνονται στα 100-150 λάρι...

 

[mikrh tsopana]

Ομιτζί άρα καλά είχαμε καταλάβει... Εντωμεταξύ όταν μας το είπαν, χαζογελούσαμε σε φάση "τί λέτε, έχουμε ξοδέψει ήδη σε 3 μέρες έναν μισθό!".

 

[mikrh tsopana]

Τίτλος :Το σκατό μας παξιμάδι
Εναλλακτικός τίτλος 1: 'Οποιος νύχτα μπανιαριστεί, λάσπες και σκατά πατεί
Εναλλακτικός τίτλος 2: Στους δύο τρίτη δε χωρεί

Σημείωση: Η ιστορία αυτή αρχίζει και τελειώνει με αυτό που της πρέπει, με αγνά, βουκολικά σκατά. Αγαπητοί καθωσπρεπιστές, έχοντες και έχουσες γαστρολογικά προβλήματα ευγενούς φύσεως και συναφείς λεπτεπίλεπτοι του φόρουμ, παρακαλώ αλλάξατε ιστορία.

Φωνές ακουγόταν έξω από την τουαλέτα και μια γνώριμη φωνή με ρωτούσε τί προτιμώ: κι άλλη βόλτα στην πόλη και τα πέριξ ή μουσεία. Η απάντηση ήταν εύκολη, μουσεία. Βγαίνοντας, έμαθα ότι οι μοναδικοί άλλοι που προτιμούν μουσεία ήταν το ζεύγος και έτσι ήμουν καταδικασμένη να περάσω όλη τη μέρα μαζί τους. Θα μου πείτε, και;

(Διάλειμμα για να πώ τον πόνο μου)

Ούσα συχνότατα μπακούρω και με δεδομένο ένα υψηλό ποσοστό μόνιμων ζευγαριών (της γνωστής φάρας των «παντρεμένων») στην παρέα, έχω συνηθίσει τόσο να είμαι εγώ και ένα ζευγάρι, έχω πάει να δω την πανσέληνο, σινεμά, παραλιόβολτα μόνο στο κρεβάτι δηλαδή δεν έχω πάει με φίλους μου οι οποίοι είναι ζευγάρια αλλά υπάρχουν κάποιες κατηγορίες ζευγαριών για γερά νεύρα. Αυτοί που μαλώνουν, μαλώνουν όμως όχι αστεία, γιατί άφησες το ποτήρι εδώ και όχι εκεί και γιατί έπλυνα εγώ τα πιάτα και όχι εσύ και γιατί η γη γυρίζει και γιατί ο Τράμπ είναι πλανητάρχης(έλα ντε) και γιατί γιατί γιατί.. Και κάθε φορά παίρνουν μέσα σε 5 λεπτά την απόφαση να χωρίσουν, απόφαση ανακοινώσιμη όπως πιστεύουν και απαιτούν από σένα να πάρεις θέση στο σημαντικό πρόβλημα που τους έφτασε σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση και νευριάζουν μαζί σου αν δεν το κάνεις για να μάθεις την επόμενη μέρα ότι ο Τάκης και η Λιλίκα είναι μαζί.

-Μα καλά ρε παιδιά αυτοί δεν ήταν που χώρισαν χθες;
-Yesterday was yesterday honey…

Και μένεις εσύ με το στόμα ανοιχτό και τον πονοκέφαλο και τα νεύρα από τους τσακωμούς και μέχρι να ηρεμήσεις έρχονται οι επόμενοι...

(Τέλος διαλείμματος, παρακαλούνται όσες και όσοι πήγανε στην τουαλέτα να γυρίσουν στις θέσεις τους.)

Όπως σωστότατα υποθέσατε, το ζεύγος άνηκε σε αυτή την κατηγορία οπότε για ακόμη μία μέρα, το μέλλον μου διαγραφόταν θολό. Τα προσωπικά μου αγαπημένα μουσεία, από την κατηγορία των κλασικών μουσείων, είναι τα λαογραφικά όμως το εν λόγω μουσείο στην Τιφλίδα δεν παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον(δε θυμάμαι καν αν υπήρχε για την ακρίβεια) και έτσι το πρώτο(από τα δύο συνολικά) μουσεία που είδαμε ήταν το Εθνικό μουσείο της Γεωργίας, το οποίο βρισκόταν σε κεντρικότατο δρόμο (λεωφ. Rustaveli )και παρουσίαζε εντυπωσιακά εκθέματα όπως μία αίθουσα γεμάτη κρανία διαφόρων ανθρώπινων υποειδων, μιας και στη νότια Γεωργία λέγεται ότι βρέθηκαν λείψανα ενός από τους αρχαιότερους ανθρώπους και μάλιστα ανθρώπους που ανήκουν σε ένα «εξωαφρικανικό» είδος. Πέραν αυτού, υπήρχε συλλογή με αγάλματα και μούμιες (κάθε μουσείο που σέβεται τον εαυτό του έχει και την αιγυπτιακή μούμια του μου φαίνεται). Το ζεύγος πλήρωσε ολόκληρο εισιτήριο ενώ εγώ που είχα φοιτητικό πάσο πλήρωσα μισό.

Συνεχίζοντας και επειδή το ζεύγος είναι φιλόμουσο βρεθήκαμε να ψάχνουμε στα στενά και απ’τα ίδια τα στενά στα πιο στενά, την Εθνική Πινακοθήκη. Η συλλογή προσωπικά με άφησε αδιάφορη, με κύριο έκθεμα τη συλλογή του εθνικού ζωγράφου τους, Pirosmani. Και εκεί πλήρωσα τα μισά λεφτά, κάτι που εξόργισε τον έναν από το ζεύγος(μιλάμε για συνολική διαφορά στα 2 μουσεία ίση με 2 ευρώ έτσι). Για να βρούμε το δεύτερο μουσείο περάσαμε από μια αυλή που ήταν και πειραματικό-θεατρικό-gay friendly καφέ και καθώς η άλλη μισή του ζεύγους είναι ορκισμένη φεμινίστρια, αλλά και εγώ και ο μισός επικροτούσαμε, αποφασίσαμε να καθίσουμε για καφέ. Όπως και στη Fabrika το προηγούμενο βράδυ, έτσι κι εκεί οι τιμές ήταν αντιστρόφως ανάλογες τις εναλλακτικοτητας του χώρου, δηλαδή κάπως πιο τσιμπημένες από ένα κανονικό καφέ. Στο μενού υπήρχαν και γλυκά και έτσι δοκιμάσαμε κάποια, δε θυμάμαι ποιά, θυμάμαι όμως ότι εγώ πήρα ένα με βατόμουρα και δε με ενθουσίασε.

Το ραντεβού μας με την υπόλοιπη παρέα, για να ξεκουραστούμε και να πάμε στης πόλης τα χαμάμ έφτανε και η χαρά μου που θα ξεφύγω από τους καυγάδες του ζεύγους γιγαντωνόταν, ώσπου συνέβη το εξής:

(α)- Παιδιά εγώ δε θα έρθω, θέλω να αράξω σπίτι.
(β)- Παιδιά και εγώ δε θα έρθω , αφού και η (α) δε ψήνεται βρήκα και παρέα.
(γ)- Βρε μήπως να μην έρθω ούτε γω;
(δ)-Αχ ωραία και βαριόμουν! Τέλεια ούτε γω θα πάω!

Αρχίσαμε σιγά σιγά να σπάμε, όπως εκείνο το γυαλί στο καπάκι της κατσαρόλας, που ακούς το μπαμ κι αρχίζει να σπάει σε 1000 κομμάτια. Ναι σε 1000 κομμάτια. Και από τα 1000, μείναμε μόνο 3 κομμάτια: εγώ και το ζεύγος! Αμέ!

Η επίσκεψη στα χαμάμ θα έστεκε για μένα από μόνη της ως λόγος να επισκεφτώ μια πόλη, και η Τιφλίδα φημιζόταν για τα χαμάμ της, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω τη μικρή αυτή λεπτομερειούλα να μου χαλάσει τη διάθεση. Ούτως η άλλως η ζέστη «χαλαρώνει» τα μέταλλα, το ζεύγος δε θα χαλάρωνε; Με τα πολλά και ενώ κάναμε μια έρευνα αγοράς, κλείσαμε σε ένα από τα πολλά χαμάμ για ~60-αν θυμάμαι καλά-λάρι. Η μυρωδιά που αναδύεται, μιας και το νερό περιέχει θείο είναι μια χαρακτηριστική –πώς να το πώ ευγενικά-σκατίλα και κάνει τη βόλτα γύρω από τα χαμάμ, μέχρι να έρθει η ώρα του ραντεβού, κάπως δυσάρεστη αλλά συνηθίζεται. Σε λίγο άλλωστε σε αυτή τη «σκατίλα» θα βουτούσαμε.

Περιμένοντας στην υποδοχή, βλέπαμε συνεχώς ζευγάρια να βγαίνουν από τα χαμάμ. Ήταν οπότε όπως καταλαβαίνετε λίγο περίεργο να βλέπουν 3 άτομα να μπαίνουν σε ένα δωμάτιο. Έτσι το χουμε εμείς στην Ελλάδα, υπάρχει πρόβλημα;

Το δωμάτιο ήταν η βοθριλοσκατίλα σε όλο της το μεγαλείο. Φορέσαμε τα μαγιώ μας και χωθήκαμε όσο πιο βαθιά μπορούσαμε στα σκατά. Η μία πισίνα ήταν φονικά κρύα και η άλλη βασανιστικά ζεστή. Η αίσθηση ήταν αρχικά σοκαριστική αλλά στη συνέχεια συνηθιζόταν. Άλλωστε η ζεστή ήταν τόσο ζεστή, που εκτός από ένα κατακόκκινο δερματάκι είχε προκαλέσει και το εξής φαινόμενο: το σώμα μας είχε τόσο υψηλή θερμοκρασία από τη ζεστή πισίνα, που ακόμη και όταν μπαίναμε στην κρύα δεν προλάβαινε να αποβάλει τόση θερμότητα κι έτσι ζεσταινόμασταν ακόμη. 10 λεπτά πριν τη λήξη του παραδείσου από σκατά ήρθε η ώρα για την απολέπιση-μασάζ που είχα αγοράσει. Αν περιμένετε καμία γυναικάρα για το μασάζ, έχετε πέσει μέσα. Η τύπισσα ήταν γυναικάρα, αλλά με άλλη έννοια. Μεσήλιξ, γύρω στα 50-60 , μια ξεκάθαρη σοβιετόφατσα* διαστάσεων 2x ύψος τσοπάνας και 3x πλάτος τσοπάνας από αυτές τις φάτσες τις κάπως πολύ άγριες και ταυτόχρονα πολύ συμπαθητικές. Η γυναικάρα λοιπόν, αφού με διέταξε να βγάλω το πάνω μέρος του μαγιώ, με έβαλε να ξαπλώσω στον πάγκο. Είχα αφήσει το ζευγάρι μόνο του επιτέλους αλλά μιας και ο μισός είναι και μασέρ ενδιαφερόταν να δει τη διαδικασία και αφού με ρώτησε αν έχω πρόβλημα να έρθει και αποκρίθηκα όχι, πλησίασε για να ακούσει τη γυναικάρα να φωνάζει στα ρώσικα και να πάει πίσω στην πισίνα του τρέχοντας. Ενώ με έτριβε προσπαθούσε να μου πιάσει κουβέντα. Τα αγγλικά της ανύπαρκτα, τα ρωσικά μου άθλια, είπαμε δυο κουβέντες του στυλ ότι είμαστε από την Ελλάδα, έχουμε έρθει διακοπές, μετά θα πάμε Μέστια κλπ. Το «μασάζ» ήταν στην ουσία τρίψιμο με μία λούφα βουτηγμένη σε έναν αρωματικό αφρό με ευχάριστα διαλείμματα ρίψης ζεστού νερού από τον κουβά τον οποίο γέμιζε από την πισίνα(και ενοχλούσε και το ζεύγος). Το τρίψιμο ξεκίνησε από το μπροστινό μέρος του σώματος για να συνεχίσει αντίθετα, οπότε και δε μπορούσα να βλέπω τί κάνει. Εκεί λοιπόν που ήμουν χαλαρωμένη και απολάμβανα την απολέπιση σε συνδυασμό με το ζεστό νερό, ένας ολόκληρος κουβάς παγωμένου νερού άδειασε άκαρδα και χωρίς οίκτο πάνω μου, οδηγώντας τα λαρύγγια μου σε ένα υπόκωφο στρίγγλισμα, την καρδιά μου σε αγώνα δρόμου και το γέλιο του ζεύγους σε εκκίνηση.

Η όλη διαδικασία του λουτρού συνοδευόταν από ζεστό τσαγάκι. Προσωπικά για μένα κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες μπορούν να απογειώσουν μια εμπειρία και η ιεροτελεστία του τσαγιού, ούτως ή άλλως συννυφασμένη με χαλαρωτικές καταστάσεις, το έκανε και με το παραπάνω. Ικανοποιημένοι, ήρεμοι, και ψεκασμένοι με την υπέροχη βοθρίλα, πήγαμε για μια γρήγορη μπύρα και σπίτι.

-Ποιός μπαίνει πρώτος για μπάνιο;

Κανείς ήταν η απάντηση. Για δεύτερη φορά το νερό είχε κοπεί. Μόνο που τώρα δεν ήταν πλάκα, η διακοπή ήταν διαρκείας, όχι ωρών αλλά ημέρας. Η εμπειρία αυτή εκτός από μία εσάνς σκατίλας μου άφησε και καμπόσα μαυρισμένα σκουλαρίκια, και μία μοναδική στιγμή, τη στιγμή που μαζεύαμε πλαστικά μπουκάλια για να τα γεμίσουμε ύστερα από τα ανοικτά λούκια-ύδρευσης-αποχέτευσης, περιρρέοντα νερό καταμεσής του δρόμου. Μιλάμε για πολύ σκατίλα η 3η μέρα στην πρωτεύουσα.

*Καλώς ή κακώς, ο άνθρωπος ορίζεται και από την καταγωγή του, τον τόπο δηλαδή από τον οποίο προέρχεται σε βάθος χρόνου. Η παραδοχή αυτή δεν πρέπει να συγχέεται με βλακώδη αξιώματα(με τη μαθηματική έννοια του αξιώματος) του στυλ «Είσαι αλβανός άρα είσαι κλέφτης, είσαι πακιστανός άρα είσα βιαστής κλπ κλπ». Η παραδοχή αυτή έχει δύο συνιστώσες: α) Το σύνολο των συμπεριφορών και τρόπων ζωής μίας ομάδας, που έχει βάσεις πολιτισμικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές. Ένας λαός μπορεί να παρουσιάζει μοναδικότητα ως προς αυτά τα γνωρίσματα λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών (πχ μιας πολυετούς δικτατορίας) ή να παρουσιάζει ομοιότητες με γείτονες ή μη λαούς (ιδίως στο θρησκευτικό κομμάτι, όπου χωρίζεται σε ευρύτερα υπερσύνολα όπως μουσουλμάνοι, χριστιανοί κλπ) β) Το σύνολο των εξωτερικών, φυσικών χαρακτηριστικών, το οποίο έχει να κάνει εν γένει με το κλίμα της περιοχής (όπως ας πούμε τα μάτια των ανατολικών ασιατών ή το χρώμα του δέρματος των αφρικανών). Αναφέρομαι στο (β) μιας και στη Γεωργία συνάντησα ένα «είδος» ανθρώπων με εξωτερικά χαρακτηριστικά «μαυροθαλάσσιων» και μεσανατολικών λαών και ένα δεύτερο «είδος» ανθρώπων, ιδιαίτερα στην καυκάσια περιοχή, που ρωσόφερναν.

 

[tupacgr13]

Εμένα με προβλημάτισε πολύ η "γυναικεία" μορφή στον πίνακα.

 

[isabelle]

Κοίτα να δεις που περίμενα συνέχεια από τα Γόμορρα και τελικά από αλλού πήρα τη δόση γέλιου. Ρε συ τσο, τι να σου τάξω για να γράφεις και να μου φτιάχνεις την μέρα;

 

[mikrh tsopana]

Εμένα με προβλημάτισε πολύ η "γυναικεία" μορφή στον πίνακα.

Αν αναφέρεσαι στο μονόφρυδο, έτσι ήταν οι γυναίκες σε όλους σχεδόν τους πίνακες.

Ρε συ τσο, τι να σου τάξω για να γράφεις και να μου φτιάχνεις την μέρα;

Εχεις δύο επιλογές:
α) Να τάξεις κάτι στους φίλους μου ώστε να με πιστολιάζουν συνεχώς και να κάθομαι να μαραζώνω εεε να γράφω τα βράδια.
β)Να συνεχίσετε εσύ και ο βρωμύλος συνταξιδιώτης σου μια από τις συνεργατικές σας ιστοριάρες.


Κορίτσια δε ξέρω αν είμαι η θηλυκή εκδοχή του Νοστράδαμου αλλά δεν έχουμε (και δε θα έχουμε το επόμενο 24ωρο) νερό στη Θεσσαλονίκη. Σκατίίίλαααα

 

[fenia42]

Αν αναφέρεσαι στο μονόφρυδο, έτσι ήταν οι γυναίκες σε όλους σχεδόν τους πίνακες.


Κορίτσια δε ξέρω αν είμαι η θηλυκή εκδοχή του Νοστράδαμου αλλά δεν έχουμε (και δε θα έχουμε το επόμενο 24ωρο) νερό στη Θεσσαλονίκη. Σκατίίίλαααα

Ησουν η πρωτη μου σκεψη το πρωι με την οδοντοκρεμα στη βούρτσα

 

[isabelle]

Εχεις δύο επιλογές:
α) Να τάξεις κάτι στους φίλους μου ώστε να με πιστολιάζουν συνεχώς και να κάθομαι να μαραζώνω εεε να γράφω τα βράδια.

Θες να πεις ότι έχεις ακόμα φίλους μετά από τα airbnb κατορθώματά σου στην Γεωργία;

Υ.Γ. Μάλλον θα εννοείς φίλους που δεν έχεις ακόμα ταλαιπ... ε... ταξιδέψει παρέα

 

[mikrh tsopana]

Παραδόξως, παραδόξως λέγω, οι φίλοι μου όχι μόνο δεν πτοούνται αλλά συνεχώς με ρωτούν πότε και πού θα πάμε το επόμενό μας ταξίδι(μαζοχάρες παιδάκι μου). Και εξακολουθούν να με εμπιστεύονται τυφλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πήγαμε εγώ και μια φίλη το καλοκαίρι Γένοβα-5Τέρρε(ιστορία δε θα γράψω γιατί τέτοιες γκαντεμόσαυρες που είμαστε τίποτα σχεδόν δεν είδαμε) και η οργάνωσή μου ειδικά όσον αφορά τη διαμονή αλλά και τη συνεννόηση ήταν η χείριστη. Η φίλη μου τα 'χε παίξει σε σημείο που έλεγα ντάξει όχι μόνο ταξίδί, ούτε στη Θεσσαλονίκη δε θα μου ξαναμιλήσει. Μετά απ'αυτό πήγαμε μαζί καλοκαιρινές διακοπές και στην Ελλάδα και κάθε φορά που τη βλέπω με ρωτάει πού θα πάμε ταξίδι.

Ρε τέτοια θέλουνε σου λέω!