tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Death Valley. Και μόνο το όνομα αυτού του μέρους, με καλούσε να πάω. Πόλεις «φαντάσματα», ατελείωτες ευθείες, αμμώδεις εκτάσεις, εγκαταλελειμμένα νεκροταφεία και κουφάρια ζώων είχαν δημιουργήσει έναν απίστευτο μύθο μέσα στο μυαλό μου, που ήθελα απεγνωσμένα να ζήσω. Αφαιρέστε από την παραπάνω λίστα τα κουφάρια ζώων, προσθέστε πολλά εντυπωσιακά και άγρια φυσικά τοπία, συμπεριλαμβανομένου του σημείου με το χαμηλότερο υψόμετρο στο δυτικό ημισφαίριο, κι έχουμε μια κορυφαία εμπειρία ζωής.
Η Death Valley μπορεί να γίνει είτε σε ένα ωραίο διήμερο road trip είτε σε μία μονοήμερη εκδρομή από το Las Vegas ή το Los Angeles. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να σηκωθούμε στις 5 τα χαράματα, εμείς κάναμε το δεύτερο. Αφήσαμε δηλαδή κατά τι νωρίτερα το κρεβατάκι μας στο ξενοδοχείο του Vegas και μέσα σε 12 περίπου ώρες, πήγαμε, επιστρέψαμε και είδαμε πολλά από τα σημεία ενδιαφέροντος της κοιλάδας. Σε κάθε περίπτωση, κρατήστε στις σημειώσεις σας, πως το Las Vegas εκτός από παιδική χαρά ενηλίκων με ρουλέτες, shows και συντριβάνια που χορεύουν ρυθμικά, είναι και μία ιδανική βάση για να εξερευνήσετε μερικά από τα διαμάντια της αμερικάνικης φύσης, όπως η Death Valley, το Zion, το Bryce, το Antelope και – οπωσδήποτε – το Grand Canyon.
Η εκδρομή μας στην Death Valley ξεκίνησε δυναμικά, με οδήγηση κοντά στην αμφιλεγόμενη Area 51. Κανείς δεν ξέρει που σταματά η πραγματικότητα στο μέρος εκείνο, είμαι όμως σε αυτούς που τους αρέσει να πιστεύουν πως κάπου σε μια μυστική υπόγεια εγκατάσταση υπάρχουν γυάλες με συντηρημένα σώματα εξωγήινων, όμοια με αυτά της ταινίας «Independence day».
Έπειτα από περίπου δύο ώρες, το μάτι μας αντίκρυσε την πρώτη οικεία εικόνα της Death Valley, έτσι όπως είχε χαραχτεί στον νου μας, από τις φωτογραφίες των ταξιδιωτικών οδηγών. Αναφέρομαι στην τεράστια ευθεία του California Highway 190 που ξεδιπλώνει μπροστά σου ένα απέραντο άγριο τοπίο, που σε καλεί να το εξερευνήσεις.
Προσοχή όμως! Πριν επιλέξετε να «χαθείτε» στο μέρος αυτό που μοιάζει βγαλμένο από άλλο πλανήτη, χρειάζεται να λάβετε υπόψη σας δύο πράγματα. Πρώτον, οι εκδρομές δεν συνιστώνται τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ζέστη στην Κοιλάδα του Θανάτου μπορεί να γίνει ανυπόφορη κι επικίνδυνη, μιας και η περιοχή αναφέρεται ως το «θερμότερο μέρος στην Γη». Γνωρίζω ανθρώπους που το έχουν κάνει, είναι ακόμα ζωντανοί, αλλά σίγουρα τα ταξιδιωτικά γκρουπ δεν πατάνε το πόδι τους εκεί από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβρη. Δεύτερον, το κινητό τηλέφωνο δεν έχει σήμα στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοιλάδας.
Η Rhyolite είναι μία πόλη-φάντασμα της Nevada. To 1904 η ανακαλύψη του χρυσού στην περιοχή, έφερε όνειρα κι ελπίδες και μέσα σε ελάχιστο χρόνο ιδρύθηκε η Rhyolite, που είχε από όλα τα καλά. Σπίτια με τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα στην μέση του πουθενά, 8 ιατρεία, 50 σαλούν, 18 μπακάλικα, 6 μπαρμπέρικα και 3 σιδηροδρομικοί σταθμοί, εξυπηρετούσαν τους περίπου 8.000 κατοίκους, που έψαχναν εκεί μία καλύτερη ζωή. Σήμερα, κάποια ερειπωμένα σπίτια, ένα σκουριασμένο παρατημένο αυτοκίνητο και τρεις κάτοικοι δίνουν ωραία σκηνικά για φωτογραφίες.
Κάπου παραπέρα, το νεκροταφείο της Rhyolite, μαρτυρά πως η πόλη είχε ανέσεις αλλά όχι πολυτέλειες. Σε ένα μέρος που ούτε τα σκουλήκια δεν καταδέχονται να πλησιάσουν, δεν υπάρχουν εντυπωσιακά μαρμάρινα μνημεία, παρα μόνο αλυσίδες, σίδερα και πέτρες που οριοθετούν τις τελευταίες κατοικίες.
Στο βάθος του ορίζοντα, ένα αυτοκίνητο κινείται με ταχύτητα σε μια μεγάλη ευθεία, σηκώνοντας πίσω του σκόνη και φέρνοντας στο νου μία ακόμη εικόνα που έχουμε δει σε ταινίες που εκτυλλίσονται στην έρημο.
Η Κοιλάδα του Θανάτου φαίνεται πως έχει ένα πολύ ζωντανό και έντονο γεωλογικό υπόβαθρο. Φανταστείτε το έδαφός της σαν μια τεράστια λεκάνη γεμάτη από κοιλάδες και βουνά που έχουν σχηματιστεί και συνεχίζουν να σχηματίζονται από την κίνηση του φλοιού της Γης.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όταν ακούω την λέξη «έρημος» είναι η Σαχάρα και η απέραντη άμμος. Στην Death Valley έχει και τέτοιο τοπίο στις διάσημες Mesquite Flat Sand Dunes. Εκεί, ανάλογα με την διάθεσή του κανείς, μπορεί να κάνει πεζοπορία είτε σε αμμόλοφους με περισσότερο κόσμο, είτε σε πιο ήσυχους, όπου και οι ευκαιρίες για ωραίες φωτογραφίες είναι περισσότερες. Λέγεται πως αν περπατήσεις εκεί νωρίς το πρωί, θα δεις στην άμμο τα ίχνη νυχτόβιων ζώων, ενώ κάποιοι ρομαντικοί κάνουν την πεζοπορία τους κάτω από το φεγγαρόφως, φορώντας πάντα κλειστά παπούτσια και παντελόνια για να αποφύγουν στενές επαφές με τα φίδια που ζουν εκεί.
Το Badwater Basin είναι το σημείο με το χαμηλότερο υψόμετρο στο δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη μας. Βρίσκεται 85,5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πρόκεται για μια αχανή έκταση στην οποία μπορείς κυριολεκτικά να περπατήσεις πάνω στο αλάτι. Δικαιωματικά, είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Death Valley, αλλά σε καμία περίπτωση το πλήθος δεν είναι τόσο που να προκαλεί δυσφορία. Γενικά, πλήθος κόσμου δεν θα βρείτε πουθενά στην Death Valley. Η πεζοπορία μου εκεί με εντυπωσιάσε, αλλά με έκανε να καταλάβω πολύ καλά για ποιο λόγο το μέρος δεν προτείνεται για το καλοκαίρι.
Πολύ κοντά στο Badwater Basin, βρίσκεται το Devil’s Golf Course. Το Devil’s Golf Course είναι – τι πρωτότυπο – μία ακόμα αχανής έκταση της Death Valley. Εκεί, τα άλατα από τις λίμνες της προϊστορίας έχουν σχηματίσει βράχια που με τον αέρα και την άμμο έχουν διαβρωθεί και έχουν δημιουργήσει μία επιφάνεια τόσο ανώμαλη που «μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να παίξει γλοφ». Ο μέσος άνθρωπος, πάντως, σίγουρα χρειάζεται να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στο συγκεκριμένο σημείο. Μία μικρή αστοχία πάνω στα πολύ κοφτερά βράχια μπορεί πανεύκολα να οδηγήσει σε σπασμένο πόδι (ή κεφάλι).
Το Artist’s Palette είναι αυτό που φαντάζεστε: βουνά σε διάφορες, απολύτως ασυνήθιστες αποχρώσεις. Γαλάζιο, ροζ και κιτρινωπό πάνω σε ανοιχτόχρωμα καφετί βουνά, συνθέτουν ένα πραγματικά όμορφο τοπίο. Το ωραίο είναι πως μπορεί κανείς να περπατήσει ανάμεσα στα πετρώματα αυτά, που έχουν γίνει έτσι λόγω της οξείδωσης των μετάλλων. Η οδική διαδρομή για να φτάσει κανείς εκεί έχει επίσης ενδιαφέρον και θυμίζει ελαφρώς ρόλερ κόστερ.
Τελευταία στάση της εκδρομής μας ήταν το Zabriskie Point, ένα μέρος που η θέα είναι πραγματικά σαν ψεύτικη. Τα βουνά είναι πάρα πολύ ιδιαίτερα και με μια σύντομη πεζοπορία μπορείτε να να απολαύσετε από ψηλά. Το μέρος δεν είναι επικίνδυνο, αλλά πολλοί είναι αυτοί που βγαίνουν από τα προστατευτικά όρια για να φωτογραφηθούν (και να ρισκάρουν να γκρεμοτσακιστούν).
Η Death Valley έχει αρκετά ακόμα σημεία ενδιαφέροντος, ενώ τις νύχτες προσφέρει εντυπωσιακή θέα στον έναστρο ουρανό. Πολλοί λάτρεις της νυχτερινής φωτογραφίας την επιλέγουν για αυτόν τον λόγο.
Σε εμάς η Death Valley έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε για μία ακόμη φορά σε επαφή με την φύση. Την άγρια, άγονη και αφιλόξενη φύση που όμως είναι μέρος του πλανήτη μας. Κι αν θα κρατήσω κάτι από το μέρος, αυτό είναι τα λόγια του μεγάλου φυσιολάτρη John Muir: «In every walk with nature, one receives far more than he seeks».
Η Death Valley μπορεί να γίνει είτε σε ένα ωραίο διήμερο road trip είτε σε μία μονοήμερη εκδρομή από το Las Vegas ή το Los Angeles. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να σηκωθούμε στις 5 τα χαράματα, εμείς κάναμε το δεύτερο. Αφήσαμε δηλαδή κατά τι νωρίτερα το κρεβατάκι μας στο ξενοδοχείο του Vegas και μέσα σε 12 περίπου ώρες, πήγαμε, επιστρέψαμε και είδαμε πολλά από τα σημεία ενδιαφέροντος της κοιλάδας. Σε κάθε περίπτωση, κρατήστε στις σημειώσεις σας, πως το Las Vegas εκτός από παιδική χαρά ενηλίκων με ρουλέτες, shows και συντριβάνια που χορεύουν ρυθμικά, είναι και μία ιδανική βάση για να εξερευνήσετε μερικά από τα διαμάντια της αμερικάνικης φύσης, όπως η Death Valley, το Zion, το Bryce, το Antelope και – οπωσδήποτε – το Grand Canyon.
Η εκδρομή μας στην Death Valley ξεκίνησε δυναμικά, με οδήγηση κοντά στην αμφιλεγόμενη Area 51. Κανείς δεν ξέρει που σταματά η πραγματικότητα στο μέρος εκείνο, είμαι όμως σε αυτούς που τους αρέσει να πιστεύουν πως κάπου σε μια μυστική υπόγεια εγκατάσταση υπάρχουν γυάλες με συντηρημένα σώματα εξωγήινων, όμοια με αυτά της ταινίας «Independence day».
Έπειτα από περίπου δύο ώρες, το μάτι μας αντίκρυσε την πρώτη οικεία εικόνα της Death Valley, έτσι όπως είχε χαραχτεί στον νου μας, από τις φωτογραφίες των ταξιδιωτικών οδηγών. Αναφέρομαι στην τεράστια ευθεία του California Highway 190 που ξεδιπλώνει μπροστά σου ένα απέραντο άγριο τοπίο, που σε καλεί να το εξερευνήσεις.
Προσοχή όμως! Πριν επιλέξετε να «χαθείτε» στο μέρος αυτό που μοιάζει βγαλμένο από άλλο πλανήτη, χρειάζεται να λάβετε υπόψη σας δύο πράγματα. Πρώτον, οι εκδρομές δεν συνιστώνται τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ζέστη στην Κοιλάδα του Θανάτου μπορεί να γίνει ανυπόφορη κι επικίνδυνη, μιας και η περιοχή αναφέρεται ως το «θερμότερο μέρος στην Γη». Γνωρίζω ανθρώπους που το έχουν κάνει, είναι ακόμα ζωντανοί, αλλά σίγουρα τα ταξιδιωτικά γκρουπ δεν πατάνε το πόδι τους εκεί από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβρη. Δεύτερον, το κινητό τηλέφωνο δεν έχει σήμα στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοιλάδας.
Η Rhyolite είναι μία πόλη-φάντασμα της Nevada. To 1904 η ανακαλύψη του χρυσού στην περιοχή, έφερε όνειρα κι ελπίδες και μέσα σε ελάχιστο χρόνο ιδρύθηκε η Rhyolite, που είχε από όλα τα καλά. Σπίτια με τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα στην μέση του πουθενά, 8 ιατρεία, 50 σαλούν, 18 μπακάλικα, 6 μπαρμπέρικα και 3 σιδηροδρομικοί σταθμοί, εξυπηρετούσαν τους περίπου 8.000 κατοίκους, που έψαχναν εκεί μία καλύτερη ζωή. Σήμερα, κάποια ερειπωμένα σπίτια, ένα σκουριασμένο παρατημένο αυτοκίνητο και τρεις κάτοικοι δίνουν ωραία σκηνικά για φωτογραφίες.
Κάπου παραπέρα, το νεκροταφείο της Rhyolite, μαρτυρά πως η πόλη είχε ανέσεις αλλά όχι πολυτέλειες. Σε ένα μέρος που ούτε τα σκουλήκια δεν καταδέχονται να πλησιάσουν, δεν υπάρχουν εντυπωσιακά μαρμάρινα μνημεία, παρα μόνο αλυσίδες, σίδερα και πέτρες που οριοθετούν τις τελευταίες κατοικίες.
Στο βάθος του ορίζοντα, ένα αυτοκίνητο κινείται με ταχύτητα σε μια μεγάλη ευθεία, σηκώνοντας πίσω του σκόνη και φέρνοντας στο νου μία ακόμη εικόνα που έχουμε δει σε ταινίες που εκτυλλίσονται στην έρημο.
Η Κοιλάδα του Θανάτου φαίνεται πως έχει ένα πολύ ζωντανό και έντονο γεωλογικό υπόβαθρο. Φανταστείτε το έδαφός της σαν μια τεράστια λεκάνη γεμάτη από κοιλάδες και βουνά που έχουν σχηματιστεί και συνεχίζουν να σχηματίζονται από την κίνηση του φλοιού της Γης.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όταν ακούω την λέξη «έρημος» είναι η Σαχάρα και η απέραντη άμμος. Στην Death Valley έχει και τέτοιο τοπίο στις διάσημες Mesquite Flat Sand Dunes. Εκεί, ανάλογα με την διάθεσή του κανείς, μπορεί να κάνει πεζοπορία είτε σε αμμόλοφους με περισσότερο κόσμο, είτε σε πιο ήσυχους, όπου και οι ευκαιρίες για ωραίες φωτογραφίες είναι περισσότερες. Λέγεται πως αν περπατήσεις εκεί νωρίς το πρωί, θα δεις στην άμμο τα ίχνη νυχτόβιων ζώων, ενώ κάποιοι ρομαντικοί κάνουν την πεζοπορία τους κάτω από το φεγγαρόφως, φορώντας πάντα κλειστά παπούτσια και παντελόνια για να αποφύγουν στενές επαφές με τα φίδια που ζουν εκεί.
Το Badwater Basin είναι το σημείο με το χαμηλότερο υψόμετρο στο δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη μας. Βρίσκεται 85,5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πρόκεται για μια αχανή έκταση στην οποία μπορείς κυριολεκτικά να περπατήσεις πάνω στο αλάτι. Δικαιωματικά, είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Death Valley, αλλά σε καμία περίπτωση το πλήθος δεν είναι τόσο που να προκαλεί δυσφορία. Γενικά, πλήθος κόσμου δεν θα βρείτε πουθενά στην Death Valley. Η πεζοπορία μου εκεί με εντυπωσιάσε, αλλά με έκανε να καταλάβω πολύ καλά για ποιο λόγο το μέρος δεν προτείνεται για το καλοκαίρι.
Πολύ κοντά στο Badwater Basin, βρίσκεται το Devil’s Golf Course. Το Devil’s Golf Course είναι – τι πρωτότυπο – μία ακόμα αχανής έκταση της Death Valley. Εκεί, τα άλατα από τις λίμνες της προϊστορίας έχουν σχηματίσει βράχια που με τον αέρα και την άμμο έχουν διαβρωθεί και έχουν δημιουργήσει μία επιφάνεια τόσο ανώμαλη που «μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να παίξει γλοφ». Ο μέσος άνθρωπος, πάντως, σίγουρα χρειάζεται να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στο συγκεκριμένο σημείο. Μία μικρή αστοχία πάνω στα πολύ κοφτερά βράχια μπορεί πανεύκολα να οδηγήσει σε σπασμένο πόδι (ή κεφάλι).
Το Artist’s Palette είναι αυτό που φαντάζεστε: βουνά σε διάφορες, απολύτως ασυνήθιστες αποχρώσεις. Γαλάζιο, ροζ και κιτρινωπό πάνω σε ανοιχτόχρωμα καφετί βουνά, συνθέτουν ένα πραγματικά όμορφο τοπίο. Το ωραίο είναι πως μπορεί κανείς να περπατήσει ανάμεσα στα πετρώματα αυτά, που έχουν γίνει έτσι λόγω της οξείδωσης των μετάλλων. Η οδική διαδρομή για να φτάσει κανείς εκεί έχει επίσης ενδιαφέρον και θυμίζει ελαφρώς ρόλερ κόστερ.
Τελευταία στάση της εκδρομής μας ήταν το Zabriskie Point, ένα μέρος που η θέα είναι πραγματικά σαν ψεύτικη. Τα βουνά είναι πάρα πολύ ιδιαίτερα και με μια σύντομη πεζοπορία μπορείτε να να απολαύσετε από ψηλά. Το μέρος δεν είναι επικίνδυνο, αλλά πολλοί είναι αυτοί που βγαίνουν από τα προστατευτικά όρια για να φωτογραφηθούν (και να ρισκάρουν να γκρεμοτσακιστούν).
Η Death Valley έχει αρκετά ακόμα σημεία ενδιαφέροντος, ενώ τις νύχτες προσφέρει εντυπωσιακή θέα στον έναστρο ουρανό. Πολλοί λάτρεις της νυχτερινής φωτογραφίας την επιλέγουν για αυτόν τον λόγο.
Σε εμάς η Death Valley έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε για μία ακόμη φορά σε επαφή με την φύση. Την άγρια, άγονη και αφιλόξενη φύση που όμως είναι μέρος του πλανήτη μας. Κι αν θα κρατήσω κάτι από το μέρος, αυτό είναι τα λόγια του μεγάλου φυσιολάτρη John Muir: «In every walk with nature, one receives far more than he seeks».
