Creepy travelstories.

[ludovica]

Είμαι υπερβολικά ορθολογίστρια για να γράψω σε αυτό το τόπικ, αλλά


Θες να το αναπτύξεις λίγο παραπάνω;

Ήμουν σε μια φοβερά καταθλιπτική φάση, έκλαιγα συχνά και μια νύχτα εκεί που κοιμόμουν κάνοντας την ίδια σκέψη, ότι θέλω να πεθάνω, καταλαβαίνω ότι αφήνω το σώμα μου και ανεβαίνω προς τα πάνω. Κινιόμουν με φοβερή ταχύτητα μέσα σε ένα στενό αλλά όχι ασφυκτικό τούνελ ενώ γύρω μου είχα φως. Το κορμί μου δεν το αισθανόμουν καθόλου δηλαδή να χοροπηδούσε πάνω μου κάποιος εκείνη την ώρα δε θα καταλάβαινα τίποτα. Μόλις κατάλαβα ότι φεύγω φοβήθηκα και σκέφτηκα ότι δε θέλω να πεθάνω. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ένιωσα να ξαναμπαίνω στο σώμα μου από τον θώρακα κάπως απότομα και άτσαλα. Κοιμόμουν μπρούμυτα, αν αυτό έχει κάποια σημασία.
Από τότε επενέλαβα κάποιες φορές το "πείραμα" και έκανα πριν κοιμηθώ συνεχώς την σκέψη ότι θέλω να πεθάνω αλλά δεν έγινε τίποτα.
Όταν μου συνέβη αυτό δεν είχα ιδέα τι σημαίνει αστρική προβολή, το άκουσα πολλά χρόνια αργότερα. Και για να είμαι ακριβής ίσως βρέθηκα στο στάδιο πριν την αστρική προβολή γιατί δεν έφτασα στο σημείο να βλέπω από πάνω τα αντικείμενα του δωματίου μου κ.λπ.
Ελπίζω η περιγραφή μου να ήταν σαφής.

 

[mikrh tsopana]

Ήμουν σε μια φοβερά καταθλιπτική φάση, έκλαιγα συχνά και μια νύχτα εκεί που κοιμόμουν κάνοντας την ίδια σκέψη, ότι θέλω να πεθάνω, καταλαβαίνω ότι αφήνω το σώμα μου και ανεβαίνω προς τα πάνω. Κινιόμουν με φοβερή ταχύτητα μέσα σε ένα στενό αλλά όχι ασφυκτικό τούνελ ενώ γύρω μου είχα φως. Το κορμί μου δεν το αισθανόμουν καθόλου δηλαδή να χοροπηδούσε πάνω μου κάποιος εκείνη την ώρα δε θα καταλάβαινα τίποτα. Μόλις κατάλαβα ότι φεύγω φοβήθηκα και σκέφτηκα ότι δε θέλω να πεθάνω. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ένιωσα να ξαναμπαίνω στο σώμα μου από τον θώρακα κάπως απότομα και άτσαλα. Κοιμόμουν μπρούμυτα, αν αυτό έχει κάποια σημασία.
Από τότε επενέλαβα κάποιες φορές το "πείραμα" και έκανα συνεχώς πριν κοιμηθώ συνεχώς την σκέψη ότι θέλω να πεθάνω αλλά δεν έγινε τίποτα.
Όταν μου συνέβη αυτό δεν είχα ιδέα τι σημαίνει αστρική προβολή, το άκουσα πολλά χρόνια αργότερα. Και για να είμαι ακριβής ίσως βρέθηκα στο στάδιο πριν την αστρική προβολή γιατί δεν έφτασα στο σημείο να βλέπω από πάνω τα αντικείμενα του δωματίου μου κ.λπ.
Ελπίζω η περιγραφή μου να ήταν σαφής.

Σαφεστατη, αλλά δώσε σημασία σε ότι έγραψες

"Ήμουν σε μια φοβερά καταθλιπτική φάση, έκλαιγα συχνά και μια νύχτα [..] Από τότε επενέλαβα κάποιες φορές το "πείραμα" "

Νομίζω ότι η ψυχολογία σου βοήθησε σε αυτή την εμπειρία.

Έχω βιώσει κάτι αντίστοιχο (λίγο πιο λάητ) αλλά με "βοήθεια"

Επίσης αρκετές φορές στο παρελθόν έχω πάθει υπνική παράλυση (αυτό που λένε "Μόρα") χωρίς "βοήθεια".

 

[ludovica]

Ίσως να ισχύει πως ότι σκεφτόμαστε το έλκουμε και σε εκείνη την φάση σκεφτόμουν τον θάνατο πολύ έντονα. Πιθανόν όμως να φανταζομουν ότι κάποιος παθαίνει μπαμ και κάτω, μια κι έξω και να ξαφνιάστηκα που δεν ήταν έτσι.
Για πες κι εσύ.

 

[fenia42]

Εγώ ταξίδεψα με το Βενιζέλο στη μπίζνες. Όταν φτάσαμε σηκώθηκε πριν σταματήσει το αεροσκάφος, με έσπρωξε για να περάσει και μου είπε να ανοίξω γρήγορα την πόρτα γιατί βιάζεται. Ημουν η αεροσυνοδός....

 

[ludovica]

Είχε λεπτούς τρόπους, τς, τς, τς...

 

[chrisbd]

Βρυξέλλες στο μακρινό 1982.. κάπου στο κέντρο ήμασταν 3-4 στα 20 μας σε ένα μεγάλο χαρμπουργκεράδικο στη σειρά .. ε ως συνήθως λέγαμε τα δικά μας ελληνικά εννοείτε (δεν βριζαμε, ούτε φωνάζαμε) ευδιάθετοι ξαφνικά προσέχουμε έναν κύριο που μιλούσε ελληνικά και πιάσαμε κουβέντα .. σε μια κάποια φάση αφου έφθανε και η σειρά μας του λέμε και σεις για ταξιδάκι κλ όχι ακριβως λέει αλλά αφού σπουδάζετε στην Αθηνα θα με γνωρίζετε εε;; παρντόν ποιος είστε; μα ο Υπουργός οικονομικών Μανώλης Δρεττάκης ...ααα μα ναι κάτι καταλάβαμε...
κολοκύθια κανένας μας δεν τον ήξερε.. τον μάθαμε μετά .. σε λιγο καιρο τον αντικατέστησε ο Ανδρεας..

 

[Mantaralena]

Ιούνιος 2000, τόπος Παλιούρι Χαλκιδικής, πρωταγωνίστριες τρείς 16χρονες. Μόλις είχαμε τελειώσει τις εξετάσεις και είχαμε φαγωθεί να πάμε μόνες μας κάπου διακοπές. Η λύση δόθηκε από τους γονείς της μίας φίλης, οι οποίοι επί χρόνια έστηναν τροχόσπιτο για όλη τη σεζόν στο κάμπινγκ στο Παλιούρι. Συμφωνήθηκε λοιπόν να μας «αμολήσουν» εκεί μία εβδομάδα στο τέλος Ιουνίου.

Το κάμπινγκ εκείνη την περίοδο σχεδόν άδειο και όλα υπολειτουργούσαν. Στο μέσον της εβδομάδας των διακοπών μας, όμως έρχεται μια βλάβη στο δίκτυο της δεη και αφήνει το κάμπινγκ χωρίς ρεύμα! Θα φτιαχτεί το συντομότερο δυνατόν ενημερωνόμαστε. Δεν πτοούμαστε φυσικά, έρχεται το βράδυ ανάβουμε τα κεριά μας, αράζουμε στην αυλή μπροστά στο τροχόσπιτο ανοίγουμε τα κρασιά μας και αρχίζουμε τις τρομακτικές ιστορίες, το τραβούσε η περίσταση. Πέφτουμε λοιπόν για ύπνο…και μέσα στην νύχτα η μία φίλη ξυπνάει έντρομη. «Ξυπνήστε κάτι ακούω απέξω». Κι όντως ακουγόταν…σαν βήματα, σαν κάτι να σέρνεται. Παγώνουμε όλες, ορμάω στην πόρτα (η οποία δεν ασφάλιζε) και αρχίζω να την κρατάω με δύναμη, από τα παραθυράκια δεν φαινόταν τίποτα, πίσσα σκοτάδι έξω. Οι θόρυβοι να συνεχίζονται απέξω, κυρίως από το πίσω μέρος, με αποκορύφωμα ένα μεγάλο υπόκωφο γκντουπ. Εμείς σε πανικό, εγώ στην πόρτα, η μία φίλη με την λακ στο χέρι (για να τυφλώσει τον επίδοξο εισβολέα) και η τρίτη κουκουλωμένη με το σεντόνι να κλαίει. Όλο το σκηνικό κράτησε κανένα μισάωρο. Μετά ησυχία. Ο ύπνος μας πήρε όταν ξημέρωσε.

Την επόμενη μέρα ήρθε το ρεύμα, όλα καλά η ιδέα μας θα ήταν είπαμε, λίγο η νύχτα, λίγο η ησυχία, όλα ακούγονται περίεργα, τα ξεχάσαμε όλα. Έρχεται η μέρα να φύγουμε, καταφτάνει ο μπαμπάς της φίλης να μας φορτώσει και λίγο πριν φύγουμε τον ακούμε να μας λέει, «Ρε κορίτσια πειράξατε τα εργαλεία μου?» Τα ποια? Όχι βέβαια, αγνοούσαμε και την ύπαρξη τους. Τελικά αποκαλύφθηκε ότι το κουτί με τα εργαλεία του, που βρισκόταν στο πίσω μέρος του τροχόσπιτου, ήταν ανοιχτό, τα πράγματα μέσα ανάκατα και έλειπε η βαριοπούλα!!! Η βαριοπούλα λοιπόν δεν βρέθηκε ποτέ, εξαφανίστηκε και το τι έγινε παραμένει μυστήριο.

 

[Despinadmk]

Η δική μας σχετικά τρομακτική ιστορία ξεκίνησε στην διαδρομή απο Δρέσδη προς Βοημικη Ελβετία. Τώρα που την συζητάμε πολλές φορές καταλήγουμε στο ότι εντάξει δεν ήταν τόσο τρομακτικα τελικά αλλά τότε τα χρειαστηκαμε για τα καλά. Ίσως φταίει το ότι συνέβησαν αρκετά γεγονότα μαζί.
Λίγο οι βόλτες μας στην πόλη, λίγο ότι θέλαμε μια τελευταία βόλτα στις Χριστουγεννιάτικες αγορές της Δρέσδης, φύγαμε νύχτα για Ceska Camenice. Εάν κάναμε αυτή την διαδρομή μέρα θα ήταν σίγουρα απολαυστική. Νύχτα όμως δεν την συστήνω σε κανέναν. Ήταν αρκετά χιλιόμετρα πυκνού δάσους με πανύψηλα δέντρα και βουνά. Είχε κρύο, ομίχλη και καθόλου φώτα σε όλη αυτή την διαδρομή. Τα κινητά μας δεν έπιαναν σήμα και βλέπαμε ένα σπίτι ανά 6-7 χιλιόμετρα. Κάποια στιγμή είδαμε ακόμη ένα αυτοκίνητο που χάθηκε και αυτό μέσα στο δάσος σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το έπαιζα άνετη αλλά η φαντασία μου οργίαζε. Χαμηλώνω την μουσική γιατί όταν είμαι αγχωμενη η φοβισμένη δεν θέλω να ακούγεται τίποτα. Και εκεί που είχα ορθανοιχτα μάτια μην μας πεταχτεί κανένας δράκος από το πουθενά-ακούγεται ο ήχος της ένδειξης πάγου. Αυτό μας έλειπε τώρα. Ευτυχώς είδαμε το πρώτο μικρό χωριουδάκι με ελάχιστα σπίτια που ήταν όμορφα στολισμένα οπότε η καρδούλα μου επέστρεψε στην θέση της και έβαλα πάλι μουσική. Φτάσαμε αργά Ceska Camenice. Βρίσκουμε την ιδιοκτήτρια του δωματίου που είχαμε κλείσει, μας δίνει το κλειδι και μας λέει ότι η είσοδος του δωματίου μας είναι μέσα από το κατάστημα της και εξαφανίζεται. Ανοίγουμε το κατάστημα της και είχε μόνο μερικά χριστουγεννιάτικα λαμπάκια αναμμένα. Ντραπηκαμε να ψάχνουμε το κατάστημα για διακόπτες οπότε μειναμε να ψάχνουμε για το δωμάτιο μας με χαμηλό φωτισμό. Όπου ξαφνικά μεσα στα σκοτάδια βλέπουμε κάτι μεγάλες πορσελάνινες κούκλες και τεράστιους Βούδες. Χριστιανή μου, μας έκοψες το αίμα. Που ήρθαμε ρε συ, είπα ψιθυριστά μην τυχόν και με ακούσουν οι κούκλες, θυμώσουν-ζωντανεψουν και μας επιτεθούν. Αφήνουμε βαλίτσες και βγαίνουμε μήπως βρούμε τίποτα ανοιχτό να φάμε. Μάταια. Όλα κλειστά μόνο μια Pub ήταν ανοιχτή. Ε ας πάμε στην Pub. Μπαίνω πρώτη μέσα , (είναι και gentleman ο καλός μου) και αντικρίζω ένα μαγαζι μόνο με άντρες. Κάτι άντρες δαμαλια, ξυλοκόπους πως αλλιώς να στο πω για να καταλάβεις. Τεράστιους. Έξω είχε μείον εφτά και αυτοί ήταν με τα αμανικα φανελάκια, αλυσίδες στον λαιμό και τατουάζ. Ο καθένας τους είχε και από έναν σκυλο-αρκουδα μαζί του. Κάναμε να φύγουμε αλλά λέμε μπες τώρα κάτσε και μη μιλεις. Καταλήξαμε λοιπόν να πίνουμε παρέα με τους φαινομενικά φυλακισμένους μπύρες και σφηνάκια και να τρώμε κάτι βουτηματακια που είχα στην τσάντα μου. Ολα τα παραπάνω ήταν φυσιολογικά πράγματα... Το μυαλό μου τα μεγαλοποιησε κάπως και αγριευτηκα. Επίσης για ακόμα μια φορά βγαίνει αληθινό το ότι δεν πρέπει να βγάζεις συμπεράσματα από την εμφάνιση του καθενός. Περάσαμε τέλεια με αυτούς τους "αγριανθρωπους".

 

[chrisbd]

Η δική μας σχετικά τρομακτική ιστορία ξεκίνησε στην διαδρομή απο Δρέσδη προς Βοημικη Ελβετία.

Τσεχία ... η τρομάρα φταίει το καταλαβαίνω..

 

[Nikos86]

Τσεχία ... η τρομάρα φταίει το καταλαβαίνω..

Ναι στη Τσεχια ειναι, αλλα λεγεται και Βοημικη Ελβετια! Και εγω δεν το ηξερα, το γκουγκλαρα, δεν κανω τον εξυπνο!

 

[chrisbd]

ok ..δεν το ήξερα ..χιλια συγνωμη.. Ειναι κάτι σαν το Καρπενήσι μάλλον..

 

[Despinadmk]

Ναι παιδιά Bohemian Switzerland λέγεται. Το έχω ξαναπεί κάπου στο forum ( νομίζω στις προτεινόμενες εκδρομές από Πράγα - κάτι τέτοιο ) ότι είναι πανέμορφα και αν μπορεί κάποιος να προσθέσει δύο μέρες ( τουλάχιστον ) σε ένα μελλοντικό του ταξίδι συνδυαστικά με Δρέσδη η Πράγα, ας το κάνει. Δεν έχει να κάνεις πολλά πράγματα αλλά έχει απίστευτη φύση, ηρεμία και ωραία trails.