Βέλγιο City Break στις Βρυξέλλες!

[Eleni P]

Χαιρετώ την αγαπημένη ταξιδιάρικη παρέα!

Θα ξεκινήσω λέγοντας, και πιστεύω κάποιοι θα συμφωνήσουν, πως για όλους εμάς που δουλεύουμε σεζόν, η περίοδος μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων μέχρι Μάρτη-Απρίλη που ξεκινάμε τις προετοιμασίες για τις δουλειές μας είναι λίγο περίεργη. Στην δική μου περίπτωση επικρατεί ένα γλυκόπικρο κλίμα, μιας και από την μία ανυπομονώ να κατέβω Χαλκιδική και να αρχίσω να ετοιμάζομαι για τη σεζόν που ακολουθεί, αλλά από την άλλη ξενερώνω φουλ που πρέπει να περάσουν άλλοι πόσοι μήνες μέχρι το επόμενο ταξίδι.

Ειδικά αν έχω πάει κάπου εκεί γύρω στον Οκτώβρη-Νοέμβρη και δεν έχω κάτι άλλο στα σκαριά.. Πέφτει θλίψη.

Όλος αυτός ο πρόλογος έγινε γιατί εκεί γύρω στον Γενάρη με έπιασε μια φρίκη και άρχισα να ψάχνω εισιτήρια για κάπου κοντά, έτσι για κανένα διήμερο. Δεν έπαιζε μεγάλο μπάτζετ μιας και είχαμε ήδη κανονισμένο ένα τριήμερο στη Γερμανία για τον Μάιο για μια συναυλία που ήθελε να πάει η αδερφή μου (θα σας ενημερώσω όταν έρθει η ώρα), οπότε είχαμε περιθώριο για 1-2 μέρες ακόμη.

Η αλήθεια είναι ότι είχε πολλές επιλογές σε πτήσεις αλλά για τους ‘’κοντινούς’’ προορισμούς που ήθελα η διαμονή ήταν αρκετά ακριβή.

Έπεσα λοιπόν πάνω σε ένα τέλειο εισιτήριο για Βρυξέλλες, για δύο διανυκτερεύσεις και επιστροφή την Τρίτη μέρα το βράδυ, άρα ουσιαστικά 3 μέρες, και αμέσως μπήκα στη γνωστή πλατφόρμα να δώ τι παίζει με διαμονή. Οι Βρυξέλλες ήταν πάντα ένας προορισμός που είχα στο μυαλό μου αλλά κάθε φορά περνούσε σε δεύτερη μοίρα.

Μπαίνοντας στη γνωστή πλατφόρμα το σύμπαν συνωμότησε, τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν και πάνω πάνω στη λίστα των καταλυμάτων να τη η προσφορά για το αγαπημένο Bedford Hotel στο κέντρο των Βρυξελλών. 180 Ευρώ για δύο βράδια με πρωινό (2 άτομα) για Βρυξέλλες δεν το λές και άσχημα, και σε σχέση με ό,τι έβλεπα σε άλλες πόλεις ήταν το πιο φθηνό!

Δεν χάσαμε λοιπόν χρόνο, τα κλείσαμε όλα και τα πρόσωπα μας έλαμψαν από χαρά!!

Είχαμε περίπου ενάμισι μήνα μπροστά μας να προετοιμαστούμε (28 Φλεβάρη πετούσαμε), και έτσι άρχισε το ψαχτίρι.

Από την έρευνα ακόμη που έκανα αντιλήφθηκα ότι οι Βέλγοι είναι, σε σχέση με εμάς, έτη φωτός μπροστά, γεγονός που επιβεβαιώσαμε και μόλις φτάσαμε.

Θα χρειαζόμασταν μετρό ή λεωφορείο κανα δυό φορές κατά την διαμονή μας οπότε έψαχνα να δώ τι παίζει με εισιτήρια. Οι άνθρωποι προκειμένου να μειώσουν τη κατάχρηση του χαρτιού σου λένε ότι αν θές να κόψεις εισιτήριο για μεσα μεταφοράς και να το έχεις σε χαρτί, τότε θα πληρώσεις 60 λεπτά πιο ακριβά, Εναλλακτικά (και για μένα ο καλύτερος τρόπος) μπορείς να περάσεις τη χρεωστική σου κάρτα στα μηχανήματα ακύρωσης εισιτηρίων, θα χρεωθείς τη μέγιστη ημερήσια τιμή (αν θυμάμαι 7 Ευρώ) η οποία αντιστοιχεί ας πούμε σε 3 διαδρομές και αν μέσα στη μέρα χρησιμοποιήσεις τα μέσα περισσότερο από αυτές τις 3 διαδρομές, τότε δεν χρεώνεσαι παραπάνω από αυτά τα 7 Ευρώ. Αν από την άλλη δεν κάνεις τόσες διαδρομές ώστε να καλύψεις αυτά τα 7 Ευρώ, τότε μέσα σε 3-4 εργάσιμες σου επιστρέφεται στην κάρτα σου το υπόλοιπο ποσό.

Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται σε όλα τα μέσα μεταφοράς και διευκολύνει άπειρα ειδικά εμάς τους τουρίστες.

Έκανα λοιπόν την έρευνα μου και υπομονετικά περιμέναμε να περάσουν οι μέρες και ευτυχώς δεν άργησαν!

Η πτήση μας από Θεσσαλονίκη για Βρυξέλλες ήταν πολύ πρωινή, πετούσαμε στις 6 και φτάναμε στις 8, οπότε φύγαμε για το αεροδρόμιο γύρω στις 4 . Ήμασταν αρκετά χαλαρά, φτάσαμε στο αεροδρόμιο γρήγορα, χαζολογήσαμε να περάσει η ώρα και ξεκίνησε η επιβίβαση.

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο και αφού βρήκαμε τις θέσεις μας με την αδερφή μου, αντιλαμβανόμαστε ότι όλο το αεροπλάνο είναι 2 σχολεία πενταήμερη εκδρομή στο Βέλγιο. Κρίνοντας από την δικιά μου πενταήμερη (πριν από πολλά χρόνια) η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι δεν θα ηρεμήσουμε 3 ώρες. Ευτυχώς τα παιδάκια την έπεσαν για ύπνο και η διαδρομή κύλισε ομαλά.



Φτάσαμε στην ώρα μας, μόλις είχε αρχίσει να ξημερώνει καλά και βγαίνοντας από το αεροπλάνο μας χτύπησε ο κρύος αέρας, έτσι για να ξυπνήσουμε καλά καλά.

Η πτήση μας ήταν Θεσσαλονίκη-Σαρλερουά, που σημαίνει ότι ήμασταν περίπου 80 Χλμ μακριά από τις Βρυξέλλες.

Η επιλογές εδώ είναι μονόδρομος ουσιαστικά γιατί αν δεν είστε 4-5 άτομα παρέα να μοιραστείτε την ιδιωτική μεταφορά με αμάξι που κοστίζει περίπου 80-90 Ευρώ για το κέντρο των Βρυξελλών (το έκλεισα για μια φίλη μου και την παρέα της πρόσφατα για αυτό το γνωρίζω), τότε δεν αξίζει να δώσεις τόσα χρήματα και οι επιλογές που μένουν είναι περιορισμένες: Είτε θα πάρεις το αστικό λεωφορείο για τον κεντρικό σταθμό τρένων του Σαρλερουά και από εκεί θα πάρεις τρένο για Βρυξέλλες, αλλά πρέπει να προσέξεις τα δρομολόγια για να σου ταιριάξουν και από κόστος συνολικά είναι περίπου 16 Ευρώ, διαφορετικά θα επιλέξεις την εταιρεία λεωφορείων Flibco που φεύγει από το αεροδρόμιο Σαρλερουά κατευθείαν για το κέντρο των Βρυξελλών και τον σταθμό Midi. Το κόστος εδώ ήταν 17 Ευρώ. Επιλέξαμε το λεωφορείο αφενός γιατί ήμασταν από τα ξημερώματα και δεν είχαμε καμία διάθεση να μπλέξουμε με αστικά και τρένα και να πάει κάτι στραβά και αφετέρου γιατι από τον σταθμό Midi ήμασταν 2 στάσεις με το μετρό από το ξενοδοχείο.

Τα εισιτήρια για το λεωφορείο τα είχαμε κλείσει νωρίτερα οπότε βγήκαμε από το αεροδρόμιο και ακολουθήσαμε τις πινακίδες της εταιρείας λεωφορείων για τον σταθμό των Βρυξελλών. Το λεωφορείο αναχώρησε στην ώρα του, η διαδρομή κράτησε λιγότερο από μια ώρα και σύντομα βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο μας.

Αφήσαμε τα πράγματα μας, μιας και ήταν πολύ νωρίς για να έχουν το δωμάτιο έτοιμο και βγήκαμε για εξερεύνηση.
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος αλλά το αεράκι παγωμένο. Ήταν 10 το πρωί και κανένα μαγαζί δεν ήταν ανοιχτό, οπότε πήγαμε και εμείς για ένα καφέ πριν ξεκινήσουμε την ξενάγηση στην πόλη.

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Eleni P]

Χαιρετώ την αγαπημένη ταξιδιάρικη παρέα!

Θα ξεκινήσω λέγοντας, και πιστεύω κάποιοι θα συμφωνήσουν, πως για όλους εμάς που δουλεύουμε σεζόν, η περίοδος μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων μέχρι Μάρτη-Απρίλη που ξεκινάμε τις προετοιμασίες για τις δουλειές μας είναι λίγο περίεργη. Στην δική μου περίπτωση επικρατεί ένα γλυκόπικρο κλίμα, μιας και από την μία ανυπομονώ να κατέβω Χαλκιδική και να αρχίσω να ετοιμάζομαι για τη σεζόν που ακολουθεί, αλλά από την άλλη ξενερώνω φουλ που πρέπει να περάσουν άλλοι πόσοι μήνες μέχρι το επόμενο ταξίδι.

Ειδικά αν έχω πάει κάπου εκεί γύρω στον Οκτώβρη-Νοέμβρη και δεν έχω κάτι άλλο στα σκαριά.. Πέφτει θλίψη.

Όλος αυτός ο πρόλογος έγινε γιατί εκεί γύρω στον Γενάρη με έπιασε μια φρίκη και άρχισα να ψάχνω εισιτήρια για κάπου κοντά, έτσι για κανένα διήμερο. Δεν έπαιζε μεγάλο μπάτζετ μιας και είχαμε ήδη κανονισμένο ένα τριήμερο στη Γερμανία για τον Μάιο για μια συναυλία που ήθελε να πάει η αδερφή μου (θα σας ενημερώσω όταν έρθει η ώρα), οπότε είχαμε περιθώριο για 1-2 μέρες ακόμη.

Η αλήθεια είναι ότι είχε πολλές επιλογές σε πτήσεις αλλά για τους ‘’κοντινούς’’ προορισμούς που ήθελα η διαμονή ήταν αρκετά ακριβή.

Έπεσα λοιπόν πάνω σε ένα τέλειο εισιτήριο για Βρυξέλλες, για δύο διανυκτερεύσεις και επιστροφή την Τρίτη μέρα το βράδυ, άρα ουσιαστικά 3 μέρες, και αμέσως μπήκα στη γνωστή πλατφόρμα να δώ τι παίζει με διαμονή. Οι Βρυξέλλες ήταν πάντα ένας προορισμός που είχα στο μυαλό μου αλλά κάθε φορά περνούσε σε δεύτερη μοίρα.

Μπαίνοντας στη γνωστή πλατφόρμα το σύμπαν συνωμότησε, τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν και πάνω πάνω στη λίστα των καταλυμάτων να τη η προσφορά για το αγαπημένο Bedford Hotel στο κέντρο των Βρυξελλών. 180 Ευρώ για δύο βράδια με πρωινό (2 άτομα) για Βρυξέλλες δεν το λές και άσχημα, και σε σχέση με ό,τι έβλεπα σε άλλες πόλεις ήταν το πιο φθηνό!

Δεν χάσαμε λοιπόν χρόνο, τα κλείσαμε όλα και τα πρόσωπα μας έλαμψαν από χαρά!!

Είχαμε περίπου ενάμισι μήνα μπροστά μας να προετοιμαστούμε (28 Φλεβάρη πετούσαμε), και έτσι άρχισε το ψαχτίρι.

Από την έρευνα ακόμη που έκανα αντιλήφθηκα ότι οι Βέλγοι είναι, σε σχέση με εμάς, έτη φωτός μπροστά, γεγονός που επιβεβαιώσαμε και μόλις φτάσαμε.

Θα χρειαζόμασταν μετρό ή λεωφορείο κανα δυό φορές κατά την διαμονή μας οπότε έψαχνα να δώ τι παίζει με εισιτήρια. Οι άνθρωποι προκειμένου να μειώσουν τη κατάχρηση του χαρτιού σου λένε ότι αν θές να κόψεις εισιτήριο για μεσα μεταφοράς και να το έχεις σε χαρτί, τότε θα πληρώσεις 60 λεπτά πιο ακριβά, Εναλλακτικά (και για μένα ο καλύτερος τρόπος) μπορείς να περάσεις τη χρεωστική σου κάρτα στα μηχανήματα ακύρωσης εισιτηρίων, θα χρεωθείς τη μέγιστη ημερήσια τιμή (αν θυμάμαι 7 Ευρώ) η οποία αντιστοιχεί ας πούμε σε 3 διαδρομές και αν μέσα στη μέρα χρησιμοποιήσεις τα μέσα περισσότερο από αυτές τις 3 διαδρομές, τότε δεν χρεώνεσαι παραπάνω από αυτά τα 7 Ευρώ. Αν από την άλλη δεν κάνεις τόσες διαδρομές ώστε να καλύψεις αυτά τα 7 Ευρώ, τότε μέσα σε 3-4 εργάσιμες σου επιστρέφεται στην κάρτα σου το υπόλοιπο ποσό.

Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται σε όλα τα μέσα μεταφοράς και διευκολύνει άπειρα ειδικά εμάς τους τουρίστες.

Έκανα λοιπόν την έρευνα μου και υπομονετικά περιμέναμε να περάσουν οι μέρες και ευτυχώς δεν άργησαν!

Η πτήση μας από Θεσσαλονίκη για Βρυξέλλες ήταν πολύ πρωινή, πετούσαμε στις 6 και φτάναμε στις 8, οπότε φύγαμε για το αεροδρόμιο γύρω στις 4 . Ήμασταν αρκετά χαλαρά, φτάσαμε στο αεροδρόμιο γρήγορα, χαζολογήσαμε να περάσει η ώρα και ξεκίνησε η επιβίβαση.

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο και αφού βρήκαμε τις θέσεις μας με την αδερφή μου, αντιλαμβανόμαστε ότι όλο το αεροπλάνο είναι 2 σχολεία πενταήμερη εκδρομή στο Βέλγιο. Κρίνοντας από την δικιά μου πενταήμερη (πριν από πολλά χρόνια) η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι δεν θα ηρεμήσουμε 3 ώρες. Ευτυχώς τα παιδάκια την έπεσαν για ύπνο και η διαδρομή κύλισε ομαλά.



Φτάσαμε στην ώρα μας, μόλις είχε αρχίσει να ξημερώνει καλά και βγαίνοντας από το αεροπλάνο μας χτύπησε ο κρύος αέρας, έτσι για να ξυπνήσουμε καλά καλά.

View attachment 427072

Η πτήση μας ήταν Θεσσαλονίκη-Σαρλερουά, που σημαίνει ότι ήμασταν περίπου 80 Χλμ μακριά από τις Βρυξέλλες.

Η επιλογές εδώ είναι μονόδρομος ουσιαστικά γιατί αν δεν είστε 4-5 άτομα παρέα να μοιραστείτε την ιδιωτική μεταφορά με αμάξι που κοστίζει περίπου 80-90 Ευρώ για το κέντρο των Βρυξελλών (το έκλεισα για μια φίλη μου και την παρέα της πρόσφατα για αυτό το γνωρίζω), τότε δεν αξίζει να δώσεις τόσα χρήματα και οι επιλογές που μένουν είναι περιορισμένες: Είτε θα πάρεις το αστικό λεωφορείο για τον κεντρικό σταθμό τρένων του Σαρλερουά και από εκεί θα πάρεις τρένο για Βρυξέλλες, αλλά πρέπει να προσέξεις τα δρομολόγια για να σου ταιριάξουν και από κόστος συνολικά είναι περίπου 16 Ευρώ, διαφορετικά θα επιλέξεις την εταιρεία λεωφορείων Flibco που φεύγει από το αεροδρόμιο Σαρλερουά κατευθείαν για το κέντρο των Βρυξελλών και τον σταθμό Midi. Το κόστος εδώ ήταν 17 Ευρώ. Επιλέξαμε το λεωφορείο αφενός γιατί ήμασταν από τα ξημερώματα και δεν είχαμε καμία διάθεση να μπλέξουμε με αστικά και τρένα και να πάει κάτι στραβά και αφετέρου γιατι από τον σταθμό Midi ήμασταν 2 στάσεις με το μετρό από το ξενοδοχείο.

Τα εισιτήρια για το λεωφορείο τα είχαμε κλείσει νωρίτερα οπότε βγήκαμε από το αεροδρόμιο και ακολουθήσαμε τις πινακίδες της εταιρείας λεωφορείων για τον σταθμό των Βρυξελλών. Το λεωφορείο αναχώρησε στην ώρα του, η διαδρομή κράτησε λιγότερο από μια ώρα και σύντομα βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο μας.

Αφήσαμε τα πράγματα μας, μιας και ήταν πολύ νωρίς για να έχουν το δωμάτιο έτοιμο και βγήκαμε για εξερεύνηση.
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος αλλά το αεράκι παγωμένο. Ήταν 10 το πρωί και κανένα μαγαζί δεν ήταν ανοιχτό, οπότε πήγαμε και εμείς για ένα καφέ πριν ξεκινήσουμε την ξενάγηση στην πόλη.

View attachment 427073

Μετά τον καφέ πρώτη μας στάση ήταν η εκκλησία της Παναγίας της Σαμπλόν στην περιοχή Σαμπλόν, βέβαια στο δρόμο μας είχαμε όμορφες εικόνες.

Η περιοχή Σαμπλόν αποτελεί το επίκεντρο καταστημάτων τέχνης και αντικερή. Τον 14ο αιώνα μια μικρή εκκλησία με μια θαυματουργή εικόνα μετέτρεψε την περιοχή σε σημαντικό κέντρο προσκυνήματος ενώ το 1450 το μικρό εκκλησάκι εξελίχθηκε σε περίτεχνο γοτθικό ναό.

Από εκεί κατευθυνθήκαμε στην περιοχή Mont des Arts με τους όμορφους κήπους που σίγουρα την άνοιξη θα είναι υπέροχα, και στη συνέχεια στο βασιλικό παλάτι.

Γενικά όλη εκείνη η περιοχή είναι πολύ ιδιαίτερη, με περίτεχνα κτήρια.

Συνέχεια είχε ο Καθεδρικός Ναός των Βρυξελλών. Πρόκειται για ένα ναό γοτθικού ρυθμού και είναι αφιερωμένος στον Άγιο Μιχαήλ και την Αγία Γουδούλη. Ολοκληρώθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα και έχει μήκος 110 μ.

Πλησίαζε το μεσημέρι και η θερμοκρασία είχε ανέβει αρκετά σε σχέση με την πρωινή παγωνιά που αντικρίσαμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να κατευθυνθούμε προς την κεντρική πλατεία και την Γκαλερί του Saint Hubert. Για την Γκαλερί είχα διαβάσει σε αρκετές κριτικές ότι τα μαγαζιά που στεγάζει είναι πολύ ακριβά και ότι η ποιότητα της σοκολάτας (γιατι κυρίως υπάρχουν σοκολατερί) δεν είναι η καλύτερη. Εδώ έχω τις ενστάσεις μου. Σίγουρα οι τιμές στα καφέ της γκαλερί είναι λίγο πιο τσιμπημένες και σίγουρα οι τιμές στις σοκολατερί είναι αρκετά υψηλές. Αλλά όχι σε όλα. Τι εννοώ, αρχικά μπαίνοντας στις σοκολατερί (αν όχι σε όλες τότε στις περισσότερες) θα σου δώσουν να δοκιμάσεις σοκολατάκια για να ξέρεις τι θα αγοράσεις. Κάποιες από αυτές είχαν αρκετά προσιτές τιμές, καθόλου απαγορευτικές. Και υπάρχει τεράστια ποικιλία. Το κακό είναι πως μόλις μπείς στην γκαλερί και σε μια, δύο σοκολατερί, εθίζεσαι, ακόμη και να μην είσαι πολύ της σοκολάτας θα σε πιάσει τρέλα να τις δοκιμάσεις όλες!! Εμείς αφου δοκιμάσαμε (κεραστήκαμε) διάφορα, αρκεστήκαμε αρχικά στη δοκιμή των πανέμορφων μακαρόν.

Φυσικά θα επιστρέφαμε ξανά στην γκαλερί, σειρά όμως είχε η κεντρική πλατεία, η Γκραν Πλας.

Είχαμε γεμίσει με πανέμορφες και επιβλητικές εικόνες και ήταν ώρα για την πρώτη μας Βέλγικη μπύρα στην Γκραν Πλας.

Έπειτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, είχε έρθει η ώρα για τσεκ ιν. Το δωμάτιο ήταν πολύ άνετο και γενικά το ξενοδοχείο τέλειο!! Είχε και ένα rooftop bar στον έβδομο όροφο όπου σίγουρα θα πίναμε ένα κοκτέιλ αργότερα.

Αφού ξεκουραστήκαμε, ήταν και μεγάλη μέρα, ετοιμαστήκαμε για την βραδινή μας βόλτα στις Βρυξέλλες και φυσικά για φαγητό.

Το βράδυ είχε αρκετό κρύο, ευτυχώς είχαμε προετοιμαστεί, αλλά σε γενικές γραμμές ο καιρός ήταν καλύτερος από ότι περιμέναμε.

Είχα σημειώσει ένα μαγαζί για φαγητό, δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε κράτηση, αλλά ήμασταν νωρίς, Τρίτη βράδυ, οπότε λέω δεν θα έχουμε αναμονή. Εσύ είσαι που το λες? Φτάνοντας εκεί περίμεναν για τραπέζι πριν από εμάς άλλες 4 παρέες. Βγαίνει ένα παιδί που δούλευε εκεί και μας ρωτάει πόσα άτομα θα είμαστε, του λέμε δύο και μας απαντάει στα ελληνικά ‘’Ελληνίδες?’’. Έλληνας που ζούσε και δούλευε στις Βρυξέλλες και δεν ήταν ο μόνος. Η πόλη είχε άπειρους Έλληνες ώς μόνιμους κατοίκους. Επειδή ήμασταν δυο άτομα ήταν πιο σύντομη η αναμονή μας και έπειτα από δεκα λεπτά κοιτούσαμε ήδη το μενού.

Το μαγαζί ονομάζεται Fin de siècle, προτιμάται κυρίως από ντόπιους και έχει παραδοσιακή Βέλγικη κουζίνα. Το μενού όμως στα Βελγικα. Ευτυχώς είχα κάνει την έρευνα μου και ήξερα τι θα παίρναμε. Επιλέξαμε τα δύο πιο παραδοσιακά πιάτα: Carbonades a la biere, Πρόκειται για κομματάκια μοσχάρι αργομαγειρεμένο σε ένα ζωμό μπύρας με συνοδευτικό πουρέ με λαχανικά και το δεύτερο ήταν Stoemp με λουκάνικα. Το Stoemp είναι ουσιαστικά πάλι πουρές με μία σάλτσα αλλά πιο βελούδινος. Πήραμε και μία σαλάτα και φυσικά μπύρα.

Οι τιμές στις μερίδες είναι περίπου στα 16-18 Ευρώ αλλά οι μερίδες τους είναι τεράστιες!



Όπως περιμέναμε το φαγητό ήταν σούπερ!! Αφού πληρώσαμε αποφασίσαμε να κλείσουμε με ένα ποτό στο ξενοδοχείο γιατί δεν ήμασταν για παραπάνω, οπότε και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κλείνοντας όμορφα την πρώτη μας μέρα στις Βρυξέλλες.

 

[Robert]

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο και αφού βρήκαμε τις θέσεις μας με την αδερφή μου, αντιλαμβανόμαστε ότι όλο το αεροπλάνο είναι 2 σχολεία πενταήμερη εκδρομή στο Βέλγιο. Κρίνοντας από την δικιά μου πενταήμερη (πριν από πολλά χρόνια) η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι δεν θα ηρεμήσουμε 3 ώρες. Ευτυχώς τα παιδάκια την έπεσαν για ύπνο και η διαδρομή κύλισε ομαλά.

Off topic αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω.Εμεις πρώτη φορά περάσαμε τα σύνορα 'γέροι' στα 30,και τώρα τα παιδιά πηγαίνουν πενταήμερες στο εξωτερικό. Αν μη τι άλλο,κάποια πράγματα εξελίσσονται

 

[Eleni P]

Off topic αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω.Εμεις πρώτη φορά περάσαμε τα σύνορα 'γέροι' στα 30,και τώρα τα παιδιά πηγαίνουν πενταήμερες στο εξωτερικό. Αν μη τι άλλο,κάποια πράγματα εξελίσσονται

Αυτό είναι αλήθεια! Πάντως τα συγκεκριμένα τα λυπήθηκα, ήταν εντελώς έξω απ'τα νερά τους μέσα στο αεροπλάνο και οι καθηγητές που τα συνόδευαν δεν βοηθούσαν την κατάσταση, ήταν μέσα στην παράνοια. Μόλις απογειωθηκαμε την έπεσαν κ αυτά για ύπνο, τι να έκαναν

 

[Eleni P]

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και κατεβήκαμε για πρωινό. Είχε άπειρες επιλογές και το τιμήσαμε φουλ. Η μέρα ήταν χαλαρή, είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε το μουσείο σοκολάτας. Εγώ είχα πάει σε κάτι αντίστοιχο πολλά χρόνια πριν και δεν τρελάθηκα, η αδερφή μου όμως δεν είχε ξανα πάει οπότε είπαμε να το δοκιμάσουμε.

Το μουσείο ήταν σχεδόν δίπλα στο ξενοδοχείο. Στη μικρή διαδρομή που διανύσαμε περάσαμε μπροστά από το Μάνεκεν Πις,ίσως το πιο γνωστό αξιοθέατο των Βρυξελλών.

Πρόκειται για ένα μικρό , μόλις 60 εκ. , μπρούτζινο αγαλματάκι ενός αγοριού που ουρεί. Δημιουργήθηκε το 1619 από τον Ζερομ Ντικενουά . Έχει κλαπεί επανειλημμένα και για αυτό έχει αντικατασταθεί με ένα αντίγραφό του, ένω το αυθεντικό βρισκεται στην Γκραν Πλας στο Maison du Roi. Κατά καιρούς το ντύνουν με διάφορες φορεσιές, την προηγούμενη μέρα ήταν ντυμένος πυροσβέστης (δυστυχώς είχε πολύ κόσμο και δεν το έβγαλα φωτο), ενώ εκείνη τη μέρα ήταν πάλι ντυμένο με διαφορετική όμως φορεσιά όπως θα δείτε παρακάτω.

Λίγα βήματα πιο κάτω είχαμε φτάσει στο μουσείο σοκολάτας.

Δεν είχε καθόλου κόσμο οπότε δεν χάσαμε την ευκαιρία. Το εισιτήριο ήταν 11 Ευρώ και η διάρκεια περίπου μιαμιση ώρα. Είχαμε από ένα Audio Guide στα αγγλικά και σε κάθε τμήμα του μουσείου μαθαίναμε για την ιστορία και την εξέλιξη της σοκολάτας. Ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον (καμία σχέση με το αντίστοιχο του Παρισιου) και πολύ καλά οργανωμένο. Σε διάφορα σημεία είχε δείγματα για να δοκιμάσεις, ενώ στο τέλος είχε μια αίθουσα με live demonstration παρασκευής πραλίνας και φυσικά δοκιμή. Δεν θα έλειπε φυσικά το κατάστημα δώρων κατά την έξοδο.



Επόμενη στάση στο πρόγραμμά μας ήταν το Ευρωκοινοβούλιο. Είχαμε κλείσει εισιτήρια (δωρεάν, απλά πρέπει να κάνεις κράτηση) για να μπούμε στο Ημικύκλιο με ξενάγηση με Audio Guide στη γλώσσα μας. Είχαμε αρκετή ώρα μπροστά μας οπότε αποφασίσαμε να το κόψουμε με τα πόδια και ας ήταν λίγο μακριά, μιας και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και η θερμοκρασία καλή.

Φτάσαμε πιο γρήγορα από όσο νόμιζα και πήγαμε να βρούμε την είσοδο για το Ημικύκλιο. Υπάρχει φυσικά μια διαδικασία ελέγχου που ακολουθείται αλλά τίποτα τραγικό. Η ξενάγηση σε πήγαινε βήμα βήμα στη δημιουργία της Ευρωπαικης Ένωσης φτάνοντας στο Ευρωκοινοβούλιο, τις δράσεις του και τις διαδικασίες που ακολουθούνται . Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και κατά τη γνώμη μου ίσως το πιο σημαντικό να δείς στις Βρυξέλλες.

Φαίνεται ο ενθουσιασμός (αριστερά εγώ, δεξιά η σιστερ)

Φύγαμε και πήραμε μετρό για την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Μια Ρωμαιοκαθολική ενοριακή εκκλησία που χτίστηκε μεταξύ 1854 και 1874.

Βρίσκεται σε μια πολύ όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από μικροπωλητές και διάφορα καφέ και εστιατόρια.

Ήταν περίπου μια το μεσημέρι και ιδανική ώρα για μια μπύρα. Αποφασίσαμε να πάμε στο Delirium, ίσως το πιο γνωστό σύμπλεγμα μαγαζιών αφιερωμένα στη μπύρα εδώ στις Βρυξέλλες. Οι κριτικές που είχαμε διαβάσει ήταν ανάμεικτες, άλλοι το εκθείαζαν, σε άλλους φάνηκε τέρμα τουριστικό. Πήγαμε κ εμείς, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια τεράστια σειρά κτηρίων, κάθε τμήμα έχει και άλλο ύφος. Είναι πολύ ιδιαίτερο και ένα πέρασμα καλό είναι να το κάνετε αν βρεθείτε εδώ. Προσωπικά ξενέρωσα φουλ από τη συμπεριφορά του μπαρμαν που σε ένα σχεδόν άδειο μαγαζί ήταν φανερά ενοχλημένος από την τόσο περίπλοκη ερώτηση μου(πως τόλμησα να ρωτήσω κιόλας), τι θα μας πρότεινε να δοκιμάσουμε σε local μπύρα. Δηλαδή που να τον έβαζα να μου αναλύσει και την ιστορία της μπύρας στο Βέλγιο. Οκ και εμείς της δουλειάς είμαστε και εννοείται καταλαβαίνω το να έχεις δουλειά φουλ και να σε ζαλίζουν με ερωτήσεις, αλλά εδώ μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό. Με τα πολλά μας πρότεινε μια να δοκιμάσουμε.

Η μπύρα ήταν μια χαρά, η διάθεση όμως είχε ήδη χαλάσει οπότε την ήπιαμε γρήγορα και πήγαμε πιο κάτω να απολαύσουμε άλλη μια και να χαλαρώσουμε στον ήλιο.


Είχε μεσημεριάσει για τα καλά και αρχίσαμε να ψιλο πεινάμε. Η αδερφή μου είχε βρεί ένα μαγαζάκι που είχε ανοίξει πρόσφατα και έκανε κορν ντογκς και είπαμε να πάμε. Ξέρω τι σκέφτεστε, που είναι οι κλασσικές παραδοσιακές Βέλγικες πατάτες? Κάναμε μια απόπειρα την προηγούμενη μέρα αλλά δεν ήταν πετυχημένη αλλά θα επανέλθω στη συνέχεια με το σωστό μαγαζί για πατάτες.

Αφού φάγαμε τα κορν ντογκς συνεχίσαμε τη βόλτα μας, ήμασταν σε περιοχή με πολλά εμπορικά καταστήματα και ο κόσμος ήταν άπειρος οπότε κάποια στιγμή πέσαμε σε ένα μαγαζάκι με βάφλες (στο χέρι). Ήταν καλή ώρα για κάτι γλυκό. Το σθγκεκριμένο είχε μόνο βάφλες λιέγης (οι στρόγγυλες ), οπότε πήραμε δυο απλές με σοκολάτα. Ήταν τέλειες. Το μαγαζί λέγεται Galet και για δυο βάφλες με σοκολάτα δώσαμε 5,80 .

Έπειτα γυρίσαμε στο κέντρο και από εκεί στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για το βράδυ.

 

[Eleni P]

Το ίδιο βράδυ είχαμε στο πλάνο να πάμε σε ένα μαγαζί για κοκτειλ. Κάτι τέτοια περίεργα τα ανακαλύπτει η αδερφή μου σε κάθε πόλη που πάμε, λίγο μυστικιστηκά, λίγο ιδιαίτερα, λίγο σκοτεινά.
Μας αρέσουν τέτοια μαγαζιά και ακόμα περισσότερο αν έχουν και μια έφεση με κοκτέιλ αλλά πιο σημαντικό, με τζιν. Μιλάμε για το La Pharmacie Anglaise το οποίο βρίσκεται λίγο πιο πάνω απο την περιοχή Mont des Arts. Είπαμε να πάρουμε λεωφορείο για το πήγαινε για πιο εύκολα μιας και η στάση ήταν ακριβώς έξω απο το μαγαζί κ έτσι και έγινε. Φτάσαμε σύντομα και χτυπήσαμε κουδουνάκι για να μας ανοίξουν. Με το που μπείς το μέρος σε προδιαθέτει για μια υπέροχη εμπειρία κοκτειλ. Μας έφεραν ένα δροσιστικό νερό με αγγούρι και η κοπέλα που μας σέρβιρε, μας κατατόπισε σχετικά με τα τζιν και τα κοκτειλ. Καταλήξαμε φυσικά σε τζιν τονικ και περιμέναμε υπομονετικά. Φυσικά το μαγαζί δεν μας απογοήτευσε, το τζιν που δοκιμάσαμε ήταν τέλειο (συνήθως θυμάμαι ποιά καινούρια δοκιμάζουμε αλλά δυστυχώς αυτη τη φορά δεν το συγκράτησα), συνοδευόμενο απο πίκλα κρεμμυδιού που το ανέβαζε ακόμη πιο πολύ.

Τελειώσαμε το ποτό μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το κέντρο για φαγητό.

Μετά απο αρκετό ψάξιμο, δεν ξέρω τι φάση και όλα ήταν γεμάτα καθημερινή, καταλήξαμε στην ίδια περιοχή που φάγαμε το προηγούμενο βράδυ και στο εστιατόριο 9 et Voisins. 'Ηταν και αυτό καλό, όχι σαν της προηγούμενης μέρας αλλά μια χαρά, οπότε φάγαμε και επιστρέψαμε για ξεκούραση.

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε φρεσκαδούρες και κατεβήκαμε για το τελευταίο πρωινό. Ήταν η μέρα που φεύγαμε αλλά είχαμε πολλές ώρες μπροστά μας.
Μετά το πρωινό φύγαμε για τα τελευταία ψώνια και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αγοράσουμε σοκολατάκια, οπότε η Γκαλερί ήταν μονόδρομος.

Καταλήξαμε στο Leonidas που ενώ σε όσες χώρες το έχουμε πετύχει είναι πανάκριβο, στο Βέλγιο ήταν το πιο φθηνό. Φαντάζομαι επειδή ξεκίνησε στο Βέλγιο και στις Βρυξέλλες γύρω στο 1937. Ήταν μάλιστα η πρώτη επιχείρηση που αγόρασε ένα είδος ατμοποιητή για να ξεχωρίζει το βούτηρο απο το κακάο κατα την παραγωγή (κάτι έμαθα κ εγω απο το μουσείο σοκολάτας).
Ψωνίσαμε λοιπόν, πήραμε και τα σουβενίρ μας και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για τσεκ αουτ.
Θα αφήναμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο για κάποιες ώρες οπότε είχαμε αρκετό χρόνο μπροστά μας, ευκαιρία λοιπόν για μια αποχαιρετιστήρια βάφλα.
Επιλέξαμε το Maison Dandoy μιας και βάση κριτικών ήταν το καλύτερο και είπαμε οτι θέλαμε να δοκιμάσουμε και μια πιο ''ακριβή'' βάφλα για να συγκρίνουμε. Την προηγούμενη μέρα είχαμε φάει στο χέρι βάφλα Λιέγης οπότε τώρα θα δοκιμάζαμε τη βάφλα των Βρυξελλών.
Πήραμε πάλι μια κλασσική με σοκολάτα και μια δεύτερη με βούτηρο και αλμυρή καραμέλα απο πάνω.
Εδώ να πω οτι οι βάφλες που ξέρουμε και τρώμε δεν έχουν καμια σχέση με τις βάφλες των Βρυξελλών.
Αυτό που φάγαμε ήταν σαν να ήταν φτιαγμένο απο σύννεφο. Υπέροχη ζύμη αλλά τόσο ελαφριά που ξεχνούσες οτι ήταν βάφλα. Γενικά για τα γλυκά δεν έχω τοση αγάπη, στο Βέλγιο όμως με τις σοκολάτες και τη συγκεκριμένη βάφλα έχω αλλάξει τελείως γνώμη.

Φάγαμε τις θεικές βάφλες και συνεχίσαμε για μια τελευταία βόλτα στην πόλη.

Αυτό που δεν έχω αναφέρει καθόλου είναι η street art που συναντάς σε αυτή την πόλη και πιο συγκεκριμένα οι ζωγραφιές στους τοίχους σε κάθε γωνιά. Είναι κάτι μοναδικό, που και άσχετος με την τέχνη να είσαι σίγουρα θα το θαυμάσεις σίγουρα!

Αυτά είναι μόνο μερικά, όσα μπόρεσα να δω και να βγάλω σε αυτές τις δύο μέρες.

Επιστρέφοντας στο κέντρο πήγαμε στο Friterie Tabora για μια τελευταία τηγανητή πατάτα. Όπως ανέφερα η πρώτη επαφή με τις πατάτες του Βελγίου δεν ήταν και η καλύτερη ( στο Fritland) οπότε αυτή ήταν η δεύτερη απόπειρα σε ένα εξίσου γνωστό μαγαζί. Να πούμε οτι οι το ιδιαίτερο που έχουν οι Βέλγικες πατάτες είναι οτι τηγανίζονται σε ζωικό λίπος. Ξέρω δεν ακούγεται και πολύ ωραίο αλλά μόλις τις δοκιμάσεις (και πόσο μάλλον τις συγκεκριμένες) θα καταλάβεις.
Το μαγαζί ήταν μια σταλιά, ένας καψερός έκοβε, τηγάνιζε, σέρβιρε, και η ουρά φυσικά τεράστια.
Ήρθε η σειρά μας μετά απο αρκετή ώρα και πήραμε τον πολυφωτογραφημένο κώνο με τις πατάτες.
Ευτυχώς η δεύτερη απόπειρα δεν μας απογοήτευσε καθόλου!!

Η ώρα είχε περάσει, σε καμια ώρα έπρεπε να είμαστε στο δρόμο για το αεροδρόμιο, οπότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για μια τελευταία μπύρα με θέα την περατζάδα στον πεζόδρομο.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε τα πράγματα μας, μετρό και στον κεντρικό σταθμό για να βρούμε το λεωφορείο για το αεροδρόμιο.

Αυτό το ταξίδι, αν και σύντομο, μας άφησε με πολύ όμορφες εντυπώσεις και εικόνες και σίγουρα ήταν η σωστή επιλογή για 2-3 μέρες.
Είναι μια πόλη που αξίζει να επισκεφτείς και ακόμη και να συνδυάσεις με κάποια κοντινή πόλη στο Βέλγιο.

Εμείς πάντως σίγουρα θα την έχουμε στο μυαλό μας για επανάληψη κάποια στιγμή στο μέλλον.
Μέχρι τότε ας συνεχίσουμε να σχεδιάζουμε και να ονειρευόμαστε όλο και περισσότερα ταξίδια και νέους προορισμούς!!

 

[Smaragda53]

Το αγοράκι που κάνει πιπί του, ήταν πολύ άτακτο. Εκλεβε συνεχεια μπυρα από το βαρέλι του μπαμπά του και κάθε τρεις και λίγο έτρεχε στα λιβάδια για πιπί!!!! (Ο Αστεριξ στους Βελγους)

 

[psilos3]

Πολύ ωραία ιστορία και κυρίως οι προτάσεις σου για τις Βρυξέλλες @Eleni P ,φαίνεται ιδανική πόλη για τριήμερο, που προς το παρόν μου χει ξεφύγει. Ζήλεψα τις ήδη τις μπυραρίες που πήγατε!
Εϋχομαι και στα επόμενα ταξιδάκια με υγεία.

 

[Smaragda53]

Πολύ ωραία ιστορία και κυρίως οι προτάσεις σου για τις Βρυξέλλες @Eleni P ,φαίνεται ιδανική πόλη για τριήμερο, που προς το παρόν μου χει ξεφύγει. Ζήλεψα τις ήδη τις μπυραρίες που πήγατε!
Εϋχομαι και στα επόμενα ταξιδάκια με υγεία.

Καλή πόλη για τριήμερο με ωραίες μπύρες, μύδια και τηγανητές πατάτες, σοκολάτες και βάφλες, τη Μεγάλη Πλατεία, τα κτίρια art nouveau, το κοινοβούλιο, τα γκράφιτι και τα παλαιοπωλεία. Κατα τα άλλα μια βαρετή πόλη χωρίς ποτάμι, θάλασσα, ανηφόρες, κατηφόρες, κάτι τέλος πάντων το "πιπεράτο". Πολύ περισσότερο αξίζουν Αμβέρσα και Γάνδη.

 

[Eleni P]

Πολύ ωραία ιστορία και κυρίως οι προτάσεις σου για τις Βρυξέλλες @Eleni P ,φαίνεται ιδανική πόλη για τριήμερο, που προς το παρόν μου χει ξεφύγει. Ζήλεψα τις ήδη τις μπυραρίες που πήγατε!
Εϋχομαι και στα επόμενα ταξιδάκια με υγεία.

Σε ευχαριστώ πολύ @psilos3
Οι μπυραρίες κερδίζουν με διάφορα!!
Ας είμαστε καλά να συνεχίσουμε τις περιηγήσεις!

Καλή πόλη για τριήμερο με ωραίες μπύρες, μύδια και τηγανητές πατάτες, σοκολάτες και βάφλες, τη Μεγάλη Πλατεία, τα κτίρια art nouveau, το κοινοβούλιο, τα γκράφιτι και τα παλαιοπωλεία. Κατα τα άλλα μια βαρετή πόλη χωρίς ποτάμι, θάλασσα, ανηφόρες, κατηφόρες, κάτι τέλος πάντων το "πιπεράτο". Πολύ περισσότερο αξίζουν Αμβέρσα και Γάνδη.

Δεν αμφιβάλλω καθόλου, Αμβέρσα και Γάνδη πρέπει να είναι πανέμορφες!!
Ίσως σε ένα επόμενο ταξίδι να τις γνωρίσω!

 

[Sam-chal]

Προσεχώς έχω κλείσει 7ημερο στις Βρυξέλλες, επομένως όλες αυτές οι πληροφορίες θα βοηθήσουν πολύ!
Ευχαριστούμε!

 

[KIKI]

Ωραίο ταξιδακι και χρησιμες πληροφορίες!
Χαιρομαι που περασατε ομορφα οι αδελφουλες!
Οσο για τη πρωτη παράγραφο πόσο σε καταλαβαίνω......