Κολομβία Cartagena Del Indias - Colombia

[varioAthens]

Υπέροχη περιγραφή! Μπράβο! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια!

 

[ioanna karagianni]

Ταξίδι και στο χρόνο λοιπόν!! πολύ ωραία η αρχή σου Yanni. Προβλέπω πως θα σου μαζευτεί κόσμος. Πάω να φέρω το σκαμνάκι μου να πιάσω θέση πρώτη σειρά.

 

[pattyyy]

Ό,τι καλύτερο για εισαγωγή στην ιστορία της χώρας ήταν ο πρόλογός σου! Περιμένω πραγματικά ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[Yannis13567]

CARTAGENNA DEL INDIAS 2

Ευτυχώς δε βρέχει και αποφασίζω να συνεχίσω με τα ποδιά σέρνοντας την μπαρουτοκαπνισμένη βαλίτσα μου με τα ροδάκια. Βρίσκομαι στην Calle Segunda -Δεύτερη οδός-του Βocagrande.Στην περιοχή οι δρόμοι πάνε με τη σειρά –πρώτη , δευτέρα, τρίτη…κτλ .Ξεκινούν απ τη playa και καταλήγουν παράλληλα μέχρι το κόλπο-λιμάνι της πόλης με άψογη ρυμοτομία παραλλήλων και καθέτων δρόμων.
Calle Segunda, δρόμος αγορά, ευθύς φαρδύς και μονόδρομος. Πολυώροφες πολυκατοικίες – ουρανοξύστες άνω των είκοσι οροφών ένθεν και ένθεν με κοιτάνε σαν μυρμηγκάκι αλλά δεν γνωρίζουν ότι έχω ήδη ιντερνετικά νοικιάσει ένα διαμέρισμα σε έναν από αυτούς. Cartagena Apartments. [url]http://www.colombiarental.net/
Διαμέρισμα με θεα όλο το Caribe και πανοραμική όλης της πόλης. Πιο φτηνά από hotel , με κουζίνα , μπάνια, κρεβατοκάμαρες διπλές, σαλόνι, και συνήθως μπαλκόνι με θεα θάλασσα. Όλα αυτά τα κτίρια- τα οποία έχουν όνομα και έτσι τα βρίσκει κανείς- έχουν και θυρωρούς που με ένα φιλοδώρημα μπορεί κάθε καλοπερασάκιας να τους ζητήσει ότι σχεδόν επιθυμεί. Πάρα πολλά κτίρια, με αμέτρητα διαμερίσματα, και κτίζονται ακόμη περισσότερα. Μου έκανε εντύπωση ότι κι αν και τα πιο πολλά εξ’αυτών είναι ακατοίκητα τα Se Vende- Πωλείται- και τα Se Alquile- Ενοικιάζεται- είναι πολύ λίγα. Φαινεται ότι όλοι αυτοί οι κατασκευαστές αυτών των τιτάνιων κτιρίων να μην ενδιαφέρονται και πολύ για πελάτες. Ρωτώντας όμως πας στην πόλη και έτσι έμαθα ότι τα περισσότερα έχουν κτιστεί με επαναπατριζόμενα κοκαινοδολάρια , κάτι σαν νόμιμο ξέπλυμα χρημάτων με τις ευλογιές της κυβέρνησης. Δίνει δουλειά στο κοσμάκη η οικοδομή και κινεί τη ντόπια και όχι μόνο οικονομία, φάρμακο για τη πολυετή οικονομική κρίση . Φανταστείτε ότι αν εμείς έχουμε λουστεί τη δικιά μας κρίση το τελευταίο ένα χρόνο , οι Κολομπιάνοι την ζούνε τα τελευταία 30.Αν αναφερθείς δε, σε κάποιον ντόπιο για τη δικιά μας οικονομική κρίση και τις ‘’δυσκολίες’’ μας , αμέσως θα καταλάβεις το μειδίαμα και το ειρωνικό βλέμμα του, σαν να σου λέει …τι να μας πεις τώρα και συ ρε Αμερικανοευρωπαίε τουριστάκο με την πιστωτική σου καρτούλα που ήρθες εδώ για σεξοτουρισμό ή για σνιφαρισμα φτηνό του εθνικού προϊόντος της χώρας ή και για τα δύο…εντάξει κάνε τα γούστα σου να επιβιώσουμε κα μείς αλλά μη κλαίγεσαι porfavor…
Συνεχίζω στο δρόμο μου…Εστιατόρια, fast food, casino, café που κυρίως πουλάνε μπυρίτσες κρύες-cervecitas frias- αναψυκτικά , χυμούς και γρανίτες. Εμπορικά κάθε τύπου αλλά κυρίως , όπως παντού, μαγαζιά που αφορούν το γυναικείο φύλο, ρουχαδικα και παπουτσαδικα με προϊόντα τοπικής αλλά και κινέζικης κατασκευής , πολύ ξεχωριστά και ιδιαιτέρα κατά περίπτωση, sexy και πρωτότυπα, απευθυνόμενα σε τουρίστες με συνάλλαγμα καθώς και σε ντόπιους μεσήλικες κυρίους συνοδούς-χορηγούς δεσποινίδων με εφαρμοστά φορέματα , μπούστους ξεσηκωτικούς, σηκωμένα οπίσθια και ψηλά τακούνια. Περπατώ μέχρι το τέλος της οδού όπου βρίσκεται το πεντάστερο Hotel Caribe , και αντιλαμβάνομαι ότι η παρουσία δεσποινίδων – μόνες χωρίς συνοδό-με την παραπάνω περιγραφή κυριαρχούν στο χώρο ανάμεσα σε πλανόδιους πωλητές κάθε είδους χειροτεχνήματος , φο μπιζού, φαγητού, ποτών μέχρι καβουριών. Ο ήλιος της Καραϊβικής μεσουρανεί πια. Ιδρώτας και ανάσα αργή . Το μοσχαρίσιο πλέον βλέμμα μου διασταυρώνεται συνεχώς με τις υπέροχες αυτές παρουσίες που μοσχοβολούν οιστρογόνα από απόσταση. Οι παλμοί μου επιταχύνουν …ο θεέ μου , μήπως είμαι στον παράδεισο?
Στρίβω δεξιά από Hotel Caribe προς την Calle Primera . Είναι η πρώτη οδός και παραλιακή . Η παραλία με τους ντόκους . Τα θεόρατα κτίρια σκιάζουν ευεργετικά τους 34 C που με την υγρασία μοιάζουν 40 . Η παραλία του Bocagrande με μήκος περίπου 2 Km και πλάτος 30 έως 50 μέτρα φιλοξενεί καντίνες εστιατόρια γεμάτα κόσμο ντόπιο και μη και ένα μελίσσι εγχρώμων νεαρών τύπου ‘’κράχτη’’ έτοιμοι να σου προμηθεύσουν οτιδήποτε θελήσεις .. ‘’A la orden Ρadron….bienvenidos…tenemos de todo’’ Στις διαταγές αφεντικό, καλώς ηλθατε, έχουμε απ’όλα…
Και είναι αλήθεια. Στην υπηρεσία του πελάτη. Μαζί τους οι μανάδες και οι μεγαλοαδελφάδες τους προσφέρουν επίμονα μασάζ με aloe vera και οι πιο μικρές αδελφές ξαδέλφες μου χαμογελούν κοιτάζοντας με νόημα. Ay… μου φαίνεται μέχρι το βράδυ θα είμαι ερωτευμένος ….
Μερικές εκατοντάδες πλανόδιοι πωλητές με πλησιάζουν ένας προς ένας με κολλιέδες πολύχρωμους με κοραλακια, μπλουζάκια, βραχιόλια. Κάθομαι και τρώω ψάρι με Arroz di coco-ρύζι καβουρντισμένο με καρύδα-εξαιρετικό πραγματικά, καθώς και το ψάρι με σάλτσα σκόρδου. Ένας συμπαθέστατος Moreno-καστανός, έτσι λέγεται ο μαύρος ευγενικά εκεί- με τα ένα κουβά μισοπεθαμένα καβούρια- cangrejos-επιμένει φορτικά να φάω τα καβούρια του παρότι τρώω ήδη σε ψαροταβέρνα χωρίς να βλέπω τον εστιάτορα και τους σερβιτόρους να ενοχλούνται με την παρουσία του. Μου καθαρίζει έναν μετά το δεύτερο ψήνοντας με ότι είναι αφροδισιακοί και πρέπει να φάω κι άλλους…Μα τι λες παλικάρι μου;…κοιτά γύρω σου…εδώ και νεκρός ανασταίνεται.
Κατευθύνομαι μέχρι το τέλος της Calle Primera , στη κορυφή του ροπάλου. Απέναντι το νησί Tierra Bomba. Θέρετρο διακοπών και κατοικία του διάσημου ναρκέμπορου Pablo ‘’El Padron’’ Escobar. Ο Escobar ήταν και θα μείνει για τους Κολομπιάνους μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα . Για άλλους ένας παρανοϊκός έμπορος ναρκωτικών- gangster και για άλλους ένας ευεργέτης. Σκοτώθηκε από τα σώματα ασφαλείας το 1993.
Οι θεόρατες πολυκατοικίες συνεχίζονται και εκεί και καταλήγω έξω από Hilton της Cartagenna . Πίσω του μια ήσυχη και ρομαντική λίμνη. Λιμνοθάλασσα στη πραγματικότητα , και ο δρόμος συνεχίζει για Castillo Grande,- το καρφί στο ρόπαλο- όπου ενημερωτικά βρίσκεται και το αμισθί Ελληνικό υποπροξενείο.
Συνεχίζω προς τα πίσω , παίρνοντας την Calle Trecera- Τρίτη-. Εδώ βρίσκω μια πλειάδα μικρών σχετικά ξενοδοχείων , όπου είναι μια καλή λύση για κάποιον που θέλει να μείνει λίγο στη πόλη σε σχετικά οικονομικό ή και πολύ οικονομικό budget. Ο νόμος φυσικά του ‘’ότι πληρώνεις παίρνεις’’ ισχύει και εδώ.
Νιώθω το jet lang και πάω προς το σπίτι. Έχω καλές πληροφορίες για τη νύχτα της Cartagenna και θέλω να βγω για rumba το βράδυ….ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

 

[Eftichia]

super!!!!! το διαβασα σε μια ανασα.γιατι κρατησε τοσο λιγο?

 

[Aria_C]

θέλω κι άλλοοοοοο

 

[Giristroula]

Περιμένουμε το by night...γιατί σα να μας έταξες οτι ως το βράδυ θα είσαι ερωτευμένος...Ο χορός που μαθαίνω λέγεται merenge!

 

[harilander]

νομίζω οτι η ιστορία θα εξελιχθεί όμορφα,ήδη μας έχεις μαγνητίσει απο τις πρώτες γραμμες, αντε περιμένουμε την συνέχεια.

 

[GTS]

Εκπληκτική περιγραφή για έναν προοσρισμό που ενδιαφέρει πάρα πολύ...

 

[Yannis13567]

Περιμένουμε το by night...γιατί σα να μας έταξες οτι ως το βράδυ θα είσαι ερωτευμένος...Ο χορός που μαθαίνω λέγεται merenge!

Αγαπημενος ρυθμος και χορος. Παρε ενα τραγουδακι...[media=youtube]WsAJ7VSUtQA[/media]

 

[Yannis13567]

CARTAGENA DEL INDIAS - NOCHE

Αφού ήπια τον καφέ μου και πήρα ένα light πρωινό γύρω στις 11.30 την νύχτα, κατέβηκα και πάλι στη γη από το 23ο όροφο που βρισκόμουν , χαιρέτησα τον νυσταγμένο βραδινό θυρωρό του κτιρίου και βγήκα στο επαρκώς φωτισμένο αλλά έρημο δρόμο που με οδήγησε περπατώντας μέχρι την κεντρική και πολύβουη τα πρωινά Segunda. Ερημιά και ησυχία. Θυμίζει ευρωπαϊκή μεγαλούπολη τα βράδια των καθημερινών που νομίζεις ότι άνθρωποι έχουν κρυφτεί ή ότι έχουν μετακομίσει σε άλλη πόλη. Ένας τρόμος και μια απογοήτευση με διακατέχει για λίγα δευτερόλεπτα…είναι μια Τρίτη του Φλεβάρη και η νύχτα ζεστή, είναι δυνατόν; λες να βρίσκομαι ας πούμε στο Leverkouzen;
Ένα κίτρινο matiz ταξί σταματά μπροστά μου εκπέμποντας ήχους vallenatos – λαική μουσική της Κολομβίας που μιλάει κυρίως για έρωτα συνοδεία ακορντεόν- .
Νύχτα ζεστή του Φλεβάρη… και κίτρινο matiz ταξί στη Γερμανία; ..Αποκλείεται…
Μπαίνω μέσα αμέσως … ‘’Ciudad Vieja Senor’’ ‘’Vamos’’. ..φύγαμε.
Η απόσταση από Bocagrande μέχρι Παλιά Πόλη είναι το πολύ 2 χλμ., κοστίζει 5000 πεσος – τουλάχιστον μέχρι πρότινος ,παλαιότερα ήταν 4000- την μίνιμουμ ταρίφα δηλαδή των ταξί της Cartagena, όσο περίπου δυόμιση ευρώ.
Το ταξί ακολουθεί το δρόμο προς τα πίσω περιφεριακά απ’το λιμάνι.
Οι εχθροπραξίες Ισπανών, Άγγλων, και πειρατών έχουν σταματήσει.
Είναι μεσάνυχτα , είναι ώρα για rumba, ώρα που οι πόλεμοι και οι αγωνίες ξέχνιουνται, ώρα για χορό, τραγούδι, παιχνίδι, έρωτα.
Όσο πλησιάζουμε την ηρωική και εντοιχισμένη παλιά πόλη της Cartagena ,τοσο πιο φωτεινά, τοσο πιο θορυβώδη, τοσο πιο μουσική. Αφηνω το ταξί και ακολουθώ τον κόσμο που κατευθύνετε προς ένα πύργο με ένα ρολόι και από κάτω μια πύλη.
La Torre del Reloj - ρελοχ- το ρολόι , κύρια είσοδος της παλιάς πόλης, και κάποτε η μοναδική.. Ο Πύργος του Ρολογιού είναι το σημείο συνάντησης για ντόπιους και μη, κτίστηκε αρχικά σαν δωμάτιο οπλισμού και παρεκκλήσι με εκκρεμές ρολόι, καταστράφηκε από εχθρούς , ξανακτίστηκε το 19ο αιώνα και αντικαταστάθηκε.
Κάνοντας μερικά ασήμαντα βήματα για την ανθρωπότητα και τεράστια για μένα περνάω το θόλο της πύλης .
Plaza de los Coches. Πλατεία των Αμαξών. Μπροστά μου ορθώνεται ψηλός, βλοσυρός και αειθαλής ο ιδρυτής της πόλης Pablo de Heredia, συμμετέχει σιωπηλός σ αυτήν την πολύχρωμη και θορυβώδη ανθρώπινη σύναξη. Έχουν δει πολλά τα μάτια του, τους τελευταίους 5 αιώνες , οι τροπικές βροχές έχουν σμιλέψει τις ακμές του προσώπου του, και απαθής παρακολουθεί ακίνητος το δημιούργημα του. Τον ρωτάω αν ο Gabriel Garcia Marques είναι κάπου στην πόλη διασκευάζοντας τον ‘’Έρωτα στα χρόνια της χολέρας’’ στα σημερινά δεδομένα – η ομώνυμη ταινία με Javier Bardem έχει γυριστεί σχεδόν εξολοκλήρου στη πόλη το 2006, για τις ανάγκες της ταινίας η πόλη είχε μετατραπεί σ ένα τεράστιο σκηνικό για αρκετές εβδομάδες- .
Με αγνοεί και αυτό με κάνει να μην θέλω πια να φωτογραφηθώ μαζί του, στο κάτω-κάτω το δύκτιο έχει πολλές φωτογραφίες δικές του.
Ήχοι salsa merenge και cha-cha με μαγνητίζουν και με παρασύρουν προς τα αριστερά όπου το Donde Fidel- Στου Φιδέλ- έχει μαζέψει όλη την χαρούμενη και ερωτική ενέργεια της νύκτας. Τραπεζάκια γεμάτα μπύρες Αguila και Club Colombia με κίτρινες καρέκλες σκηνοθέτη , μουσική στη διαπασών , ακροβάτες, ζογκλέρ, πλανόδιοι κιθαρίστες, πούρα, τσιγάρα τσίκλες , κύριοι που ψάχνουν τον έρωτα, νεαροί ανταγωνιζόμενοι ως πόλοι θαυμασμού από κορίτσια με τέλειες καμπύλες και εφαρμοστά μπουτζήν έτοιμα να εκραγούν. Εισέρχομαι μέσα στο μπαρ του Φιδέλ, η μουσική εκκωφαντική, ζευγάρια αγκαλιασμένα χορεύουν με κολλημένα κούτελα , μάτια καρφωμένα ο ένας στον άλλο. Παραγγέλνω το εθνικό μας ποτό – μη ξεχνιόμαστε- σε χαμηλό με δύο παγάκια. Δύο ματάκια καστανά σκούρα αστράφτουν μες το ποτήρι μου και υπνωτισμένος μαζί τους ανταλλάσω το όνομα μου. Η καρδιά μου έχει επιταχύνει τους κτύπους της και οι αισθήσεις μου σε υπερδιέγερση. Μόλις γνώρισα κάποιαν που χωρίς να το ξέρω και να το ξέρει θα σημαδέψει τη ζωή μου. Νιώθω καλά ,νιώθω Θεός. Νιώθω ότι τα’χω όλα, κι ότι χρόνος θα μείνει κολλημένος για πάντα στο τώρα.
Βγαίνουμε στο δρόμο αγκαλιασμένοι με τα ποτήρια στο χέρι και προχωράμε προς την Plaza de l Aduana κατευθυνόμενοι προς τον Καθεδρικό ναό του San Pedro Claver, του ιερέα που αγιοποιήθηκε πρώτος στο Νέο κόσμο για το έργο και τη φιλανθρωπία του στους μαύρους σκλάβους της εποχής. Δίπλα του το ομώνυμο μουσείο πρώην κατοικία του ιδίου και ίδρυμα φιλοξενίας και φροντίδας όλων αυτών των δύσμοιρων που βασανίστηκαν με φρικτές μεθόδους με σκοπό να γίνουν… καλοί άνθρωποι και χριστιανοί. Πήρα μια γεύση από τους τρόπους βασανισμού τους στο Palacio di Inquisition – παλάτι ανακρίσεων- στην Plaza de Bolivar. Αργά τη νύχτα καμιά φορά ακόμα ακούγονται οι κραυγές τους , αν και σήμερα καλύπτονται από τους ήχους Champeta των πλανόδιων πολυάριθμων μουσικοχορευτικών συγκροτημάτων των απογόνων τους..
Η Champeta είναι ένα μίγμα Αφρο-λατιν μουσικής παράδοσης και χορού που το συναντας κυρίως στην Cartagena και σε μερικές άλλες περιοχές της Κόστα στην Κολομβία.
Περνάμε το Κυβερνείο και τον Καθεδρικό Ναό της πόλης και στρίβουμε αριστερά προς Centro Historico και τον Ναό Santo Domingo με την ομώνυμη πλατεία.
Είναι η παλαιότερη εκκλησία στην Cartagena. κατασκευή του ξεκίνησε στα τέλη του δέκατου έκτου αιώνα, όταν ιδρύθηκε το 1551 και ήταν πολύ δύσκολη και απρόβλεπτη..

Στην αρχή φτιάχτηκε από άχυρο και βρισκόταν στην σημερινή Plaza de los Coches, μέχρι που η ιστορική πυρκαγιά που κατάστρεψε ολόκληρη την πόλη κατάστρεψε και το ναό και έτσι ξανακτίστηκε με πέτρα αυτή τη φορά στο χώρο που βρίσκεται μέχρι σήμερα. Πάνω στην πλατεία τα στριμωγμένα τραπεζάκια των αρκετών και διόλου οικονομικών εστιατορίων , οι σερβιτόρες διαγωνίζονται η μία την άλλη στο τρόπο προσέλκυσης πελατών , ανακινώντας τούς καταλόγους τους σαν βεντάλια και λικνίζοντας τη σιλουέτα τους σαν τελετή προσυλιτισμου.
Χαζεύοντας τους χορευτές και τις γλυκύτατες μαυρούκες χορεύτριες Champeta με τον ιδιαίτερο εξτασιακό ρυθμό κατευθυνόμαστε προς τα βορινά τοίχη και ανεβαίνουμε στο πολεμικό ναυτικό παρατηρητήριο για τους Ισπανούς κατακτητές και μετέπειτα τηλεγραφείο για τους Άγγλους.
Σήμερα οι ήχοι ηλεκτρονικής μουσικής, ο φωτισμός , οι άνετοι καναπέδες συνθέτουν το Café del mar , ίσως το πιο in club της πόλης με κόσμο κυρίως από το εξωτερικό και γόνους της ελίτ της πόλης.
Απίστευτη θέα σε όλο το Caribe. Ήπιαμε δύο τρία ποτά , και κεράσαμε κανα δύο τον Blas de Lezo που ακόμα δεν έλεγε να ξεμεθύσει από τη νίκη του επί του Αγγλικού στόλου. Αυτή η νύχτα φαίνονταν να μας εγκαταλείπει οριστικά και μη μπορώντας να το αποδεχτούμε την ακολουθήσαμε και μείς αγκαλιασμένοι σφικτά.
Hasta mañana….ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

[varioAthens]

Παιδιά τι γίνεται εκεί κάτω??? :roll: "Έρωτας παντού στη Βενεζουέλα" ο ένας "2 καστανά ματάκια στην Κολομβία" ο άλλος... μήπως να μην τον πάρω τον άντρα μου μαζί σε αυτές τις χώρες??? :roll:
Σοβαρά τώρα... η περιγραφή σου είναι τόσο ζωντανή που νιώθω σαν να κάνω κι εγώ τις διαδρομές που έκανες, βλέπω τους δρόμους και τα κτίρια που είδες, πίνω ποτό κι ακούω μουσική στα μπαράκια της παλιάς πόλης... Περιμένω τη συνέχεια!