Yannis13567
Member
- Μηνύματα
- 9
- Likes
- 75
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Περιεχόμενα
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στο αεροδρόμιο της RAFAEL NUNEZ της Καρταγέννα μετά το εικοσάωρο ταξίδι μου, με την πρώτη αίσθηση του αέρα καταλαβαίνω ότι βρίσκομαι στους Τροπικούς.Caribe. Περπατώντας αργά και νυσταλέα στον πλακόστρωτο εξωτερικό διάδρομο με την πέργολα που οδηγεί στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών , καμιά δεκαριά αχθοφόροι προσφέρονται με τα καροτσάκια τους να μεταφέρουν την βαλίτσα μου έναντι μικρής αμοιβής . Παίρνω τη βαλίτσα μου τσουλιστη, την ελέγχουν κάποιοι σεκιουριταδες για δουν αν είναι δική μου και πάω για ταξί. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο χρόνος αναμονής της βαλίτσας μου ήταν κατά πολύ μικρότερος από αυτόν του αεροδρομίου Ηρακλείου.
Κίτρινα Matiz Chevrolet παραταγμένα στην πιάτσα και κανα-δυο οδηγοί με ρωτάν τον προορισμό μου ταυτόχρονα με κάποιους άλλους που προσφέρονται να ανοίξουν την πόρτα του ταξί και που ίσως έτσι εξοικονομήσουν δυο με τρεις χιλιάδες πεσος. Παρατηρώντας τους ανθρωπομορφικά καταλαβαίνω ότι οι Cartagenneros είναι διαφορετική ράτσα από τους Κολομπιάνους της Bogotá και γενικότερα της ενδοχώρας της Κολομβίας. Εδώ οι άνθρωποι είναι πιο μελαχρινοί , πιο αδύνατοι, πιο αργοί, με βλέμμα απλανές και μάτια υγρά. Ένα μίγμα Αφρικανών ινδιάνων και Ισπανών αποικιοκρατών .
Η διαδρομή ξεκινά με κατεύθυνση το Bocagrande διασχίζοντας την Malecon –παραλιακή λεωφόρος- .Στα αριστερά μου απλώνεται η Καραϊβική και στα δεξιά μου η Ciudad Vieja –παλιά πόλη- της Καρταγέννα . Πόλη φρούριο με αποικιοκρατικά τοίχοι ,κτίσματα διατηρημένα και αναπαλαιωμένα , μια πόλη που έχει χαρακτηριστεί παγκόσμιο ιστορικό μνημείο από την UNESCO με ιστορία 476 χρόνων .
Εκει καπου ειδα τον Ισπανό θαλασσοπόρο Pedro de Heredia που το 1533 ήταν ο πρώτος ευρωπαίος που έφτασε στον ινδιάνικο οικισμό Calamari που βρισκόταν ήδη εκεί αρκετούς αιώνες . Αφου υπέταξε εκλεψε βίασε και διέλυσε την ειρηνική ζωή των ιθαγενών ως καλός χριστιανός ευρωπαίος εξερευνητής- κατακτητής που σέβεται την αποστολή του, μετέτρεψε το φυσικό λιμάνι σε μια πλούσια πόλη .Ομως το 1552 τα τότε ξύλινα σπίτια της πόλης καταστράφηκαν -θεια δίκη- σχεδόν όλα από πυρκαγιά . Από τότε οι πέτρες της περιοχής έπαψαν να λιάζονται κάτω από τον καυτό ήλιο της καραϊβικής και έγιναν το μοναδικό υλικό οικοδόμησης της πόλης .
Λίγο πιο κάτω βλέπω δυο-τρεις Ισπανούς αρχιτέκτονες με μερικές εκατοντάδες ντόπιους και εισαγόμενους εξ Αφρικής υποσιτισμένους δούλους να έχουν ηδη ξεκινήσει την οικοδόμηση των τειχών της πόλης. Δεν μπορώ να τους κατακρίνω για οικολογική και αισθητική καταστροφή του περιβάλλοντος καθώς φρουροποιούν την πόλη τους. Θέλουν να προστατεύσουν την ζωή τους , τα συμφέροντα τους και τα αρχιτεκτονήματα τους από τα ξύλινα και σκοτεινά ιστιοφόρα διαφόρων διάσημων και μη πειρατών της Καραϊβικής όπως του Captain Morgan , του Μαυρογένη , του Φρανσις Ντρεικ και ισως του …. Τζακ Σπάροου δεν ειμαι σιγουρος. Έχουν αγκυροβολήσει στην ράδα μέσα στην Bahia – κόλπο- της Καρταγέννα για πάνω από ένα αιώνα και πίνουν μαύρο ρούμι , γλεντούν με όμορφες γυναίκες και έχουν μετατρέψει τον κόλπο της πόλης ως κρησφύγετο και κύριο ορμητήριο των ληστρικών επιδρομών τους στα επίσης ληστρικά καράβια των αυτοκρατόρων της εποχής. Τελικά σκέφτομαι ότι μπορεί η πειρατεία να σκοτώνει τη μουσική , εμπνέει όμως την τέχνη και την αρχιτεκτονική.
Κοιτάζοντας αποροφημμένος την κατασκευή των τειχών ξαφνιάστηκα απότομα όταν γυρνώντας το κεφάλι μου δεξιά προς την μεριά του Ατλαντικού είδα γεμάτος τρόμο τα 186 πλοία του Αγγλικού βασιλικού στόλου έτοιμα για απόβαση. Ήταν στα 1741 όταν ο Άγγλος πλοίαρχος Edward Vernon με 25000 στρατιώτες ήρθε να πάρει από τους Ισπανούς την μπουκιά απ’το στόμα. Ξαφνικά μπροστά μας μια παράξενη φιγούρα ανθρώπου με ένα μάτι , ένα ξύλινο χέρι και ένα ξύλινο πόδι διασχίζει κάθετα την άσφαλτο αναγκάζοντας τον οδηγό του κίτρινου Matiz να φρενάρει απότομα για μην τον χτυπήσει μιας και δεν θα γλύτωνε την φυλακή τραυματίζοντας ή σκοτώνοντας ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Τον αναγνωρίζω αμέσως. Είναι ο Ισπανός αξιωματικός Blas de Lezo που ουρλιάζοντας διατάζει τους 2500 ανεκπαίδευτους στρατιώτες του να οχυρωθούν, να αμυνθούν, και να αποκρούσουν την Αγγλική εισβολή. Η μάχη άνιση άλλα όμως τελικά τα κατάφεραν. Σήμερα ο Blas de Lezo θεωρείται ως ένας από τους σωτήρες της Καρταγέννα με το άγαλμα του να βρίσκεται έξω από το κάστρο San Felipe. Επειδή όμως οι άνθρωποι είμαστε εκ γενετής αχάριστοι και δεν μας αρέσει η καταπίεση και η εκμετάλλευση από άλλους ανθρώπους έτσι και εδώ στα 1810 οι αυτόχθονες και μη κάτοικοι της περιοχής επαναστάτησαν ενάντια στην Ισπανική αποικιοκρατία και κατάφεραν να ανεξαρτοποιηθούν. Όμως η εξουσία είναι γλυκιά, η κονόμα πετιμέζι, και οι Ισπανοί πεισμάτωσαν και το 1815 ο Ισπανικός στόλος υπό την δοιήκιση του Pablo Morillo στάλθηκε για να ανακαταλαβει την πόλη πράγμα που κατάφερε ,εξωθώντας στο θάνατο από την πεινά και της αρρώστιες πάνω από 6000 κατοίκους. Το γινάτι όμως βγάζει μάτι και το 1821 οι δυνάμεις του Simon de Bolivar ,ελευθερωτή πολλών περιοχών και σημερινών κρατών της Νοτίου Αμερικής ,μόλις άκουσαν στις ειδήσεις των 8 για την δίκη μας επανάσταση ανακατέλαβαν την πόλη και τελικά απέκτησε την ανεξαρτησία της μέχρι και σήμερα. Ήταν αυτός που αποκάλεσε την Καρταγέννα ‘La Heroica’- η ηρωική πόλη.
Μετά τόση αγωνία και τόσες μάχες που πέρασα στο πίσω κάθισμα του ταξί είπα στον οδηγό να επιταχύνει και να δυναμώσει την ένταση της salsa μουσικής που έπαιζε στο ραδιόφωνο. Με τους πειρατές από αριστερά μέσα στην Bahia και τον Αγγλικό στόλο δεξιά στο πέλαγο της Καραϊβικής έκλεισα νευρικά την ασφάλεια της μπροστινής πόρτας μιας και στο κάθισμα του συνοδηγού είχα τη βαλίτσα μου αφου δεν χωρούσε στο μικρό πορτ-μπαγκαζ του Matiz και έτσι μπήκαμε στον δεξί βραχίονα του φυσικού λιμανιού της Καρταγέννα που λέγεται Bocagrande. Σημαινει μεγάλο στόμα. Κάθε συνειρμός δεκτός.
Αν το κοιτάξεις από ψηλά μοιάζει με προιστορικό ρόπαλο μ’ένα καρφί στο πλάι . Στα βορινά του από τη μεριά της Καραϊβικής και ανατολικά του έχει την αμμουδιά του. La playa di Bocagrande είναι χωρισμένη τεχνιτά από βράχινους ντόκους που το προφηλάσουν από τα νερά της θάλασσας εισχωρούν μέσα στην πόλη την εποχή των βροχών μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου.
Κίτρινα Matiz Chevrolet παραταγμένα στην πιάτσα και κανα-δυο οδηγοί με ρωτάν τον προορισμό μου ταυτόχρονα με κάποιους άλλους που προσφέρονται να ανοίξουν την πόρτα του ταξί και που ίσως έτσι εξοικονομήσουν δυο με τρεις χιλιάδες πεσος. Παρατηρώντας τους ανθρωπομορφικά καταλαβαίνω ότι οι Cartagenneros είναι διαφορετική ράτσα από τους Κολομπιάνους της Bogotá και γενικότερα της ενδοχώρας της Κολομβίας. Εδώ οι άνθρωποι είναι πιο μελαχρινοί , πιο αδύνατοι, πιο αργοί, με βλέμμα απλανές και μάτια υγρά. Ένα μίγμα Αφρικανών ινδιάνων και Ισπανών αποικιοκρατών .
Η διαδρομή ξεκινά με κατεύθυνση το Bocagrande διασχίζοντας την Malecon –παραλιακή λεωφόρος- .Στα αριστερά μου απλώνεται η Καραϊβική και στα δεξιά μου η Ciudad Vieja –παλιά πόλη- της Καρταγέννα . Πόλη φρούριο με αποικιοκρατικά τοίχοι ,κτίσματα διατηρημένα και αναπαλαιωμένα , μια πόλη που έχει χαρακτηριστεί παγκόσμιο ιστορικό μνημείο από την UNESCO με ιστορία 476 χρόνων .
Εκει καπου ειδα τον Ισπανό θαλασσοπόρο Pedro de Heredia που το 1533 ήταν ο πρώτος ευρωπαίος που έφτασε στον ινδιάνικο οικισμό Calamari που βρισκόταν ήδη εκεί αρκετούς αιώνες . Αφου υπέταξε εκλεψε βίασε και διέλυσε την ειρηνική ζωή των ιθαγενών ως καλός χριστιανός ευρωπαίος εξερευνητής- κατακτητής που σέβεται την αποστολή του, μετέτρεψε το φυσικό λιμάνι σε μια πλούσια πόλη .Ομως το 1552 τα τότε ξύλινα σπίτια της πόλης καταστράφηκαν -θεια δίκη- σχεδόν όλα από πυρκαγιά . Από τότε οι πέτρες της περιοχής έπαψαν να λιάζονται κάτω από τον καυτό ήλιο της καραϊβικής και έγιναν το μοναδικό υλικό οικοδόμησης της πόλης .
Λίγο πιο κάτω βλέπω δυο-τρεις Ισπανούς αρχιτέκτονες με μερικές εκατοντάδες ντόπιους και εισαγόμενους εξ Αφρικής υποσιτισμένους δούλους να έχουν ηδη ξεκινήσει την οικοδόμηση των τειχών της πόλης. Δεν μπορώ να τους κατακρίνω για οικολογική και αισθητική καταστροφή του περιβάλλοντος καθώς φρουροποιούν την πόλη τους. Θέλουν να προστατεύσουν την ζωή τους , τα συμφέροντα τους και τα αρχιτεκτονήματα τους από τα ξύλινα και σκοτεινά ιστιοφόρα διαφόρων διάσημων και μη πειρατών της Καραϊβικής όπως του Captain Morgan , του Μαυρογένη , του Φρανσις Ντρεικ και ισως του …. Τζακ Σπάροου δεν ειμαι σιγουρος. Έχουν αγκυροβολήσει στην ράδα μέσα στην Bahia – κόλπο- της Καρταγέννα για πάνω από ένα αιώνα και πίνουν μαύρο ρούμι , γλεντούν με όμορφες γυναίκες και έχουν μετατρέψει τον κόλπο της πόλης ως κρησφύγετο και κύριο ορμητήριο των ληστρικών επιδρομών τους στα επίσης ληστρικά καράβια των αυτοκρατόρων της εποχής. Τελικά σκέφτομαι ότι μπορεί η πειρατεία να σκοτώνει τη μουσική , εμπνέει όμως την τέχνη και την αρχιτεκτονική.
Κοιτάζοντας αποροφημμένος την κατασκευή των τειχών ξαφνιάστηκα απότομα όταν γυρνώντας το κεφάλι μου δεξιά προς την μεριά του Ατλαντικού είδα γεμάτος τρόμο τα 186 πλοία του Αγγλικού βασιλικού στόλου έτοιμα για απόβαση. Ήταν στα 1741 όταν ο Άγγλος πλοίαρχος Edward Vernon με 25000 στρατιώτες ήρθε να πάρει από τους Ισπανούς την μπουκιά απ’το στόμα. Ξαφνικά μπροστά μας μια παράξενη φιγούρα ανθρώπου με ένα μάτι , ένα ξύλινο χέρι και ένα ξύλινο πόδι διασχίζει κάθετα την άσφαλτο αναγκάζοντας τον οδηγό του κίτρινου Matiz να φρενάρει απότομα για μην τον χτυπήσει μιας και δεν θα γλύτωνε την φυλακή τραυματίζοντας ή σκοτώνοντας ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Τον αναγνωρίζω αμέσως. Είναι ο Ισπανός αξιωματικός Blas de Lezo που ουρλιάζοντας διατάζει τους 2500 ανεκπαίδευτους στρατιώτες του να οχυρωθούν, να αμυνθούν, και να αποκρούσουν την Αγγλική εισβολή. Η μάχη άνιση άλλα όμως τελικά τα κατάφεραν. Σήμερα ο Blas de Lezo θεωρείται ως ένας από τους σωτήρες της Καρταγέννα με το άγαλμα του να βρίσκεται έξω από το κάστρο San Felipe. Επειδή όμως οι άνθρωποι είμαστε εκ γενετής αχάριστοι και δεν μας αρέσει η καταπίεση και η εκμετάλλευση από άλλους ανθρώπους έτσι και εδώ στα 1810 οι αυτόχθονες και μη κάτοικοι της περιοχής επαναστάτησαν ενάντια στην Ισπανική αποικιοκρατία και κατάφεραν να ανεξαρτοποιηθούν. Όμως η εξουσία είναι γλυκιά, η κονόμα πετιμέζι, και οι Ισπανοί πεισμάτωσαν και το 1815 ο Ισπανικός στόλος υπό την δοιήκιση του Pablo Morillo στάλθηκε για να ανακαταλαβει την πόλη πράγμα που κατάφερε ,εξωθώντας στο θάνατο από την πεινά και της αρρώστιες πάνω από 6000 κατοίκους. Το γινάτι όμως βγάζει μάτι και το 1821 οι δυνάμεις του Simon de Bolivar ,ελευθερωτή πολλών περιοχών και σημερινών κρατών της Νοτίου Αμερικής ,μόλις άκουσαν στις ειδήσεις των 8 για την δίκη μας επανάσταση ανακατέλαβαν την πόλη και τελικά απέκτησε την ανεξαρτησία της μέχρι και σήμερα. Ήταν αυτός που αποκάλεσε την Καρταγέννα ‘La Heroica’- η ηρωική πόλη.
Μετά τόση αγωνία και τόσες μάχες που πέρασα στο πίσω κάθισμα του ταξί είπα στον οδηγό να επιταχύνει και να δυναμώσει την ένταση της salsa μουσικής που έπαιζε στο ραδιόφωνο. Με τους πειρατές από αριστερά μέσα στην Bahia και τον Αγγλικό στόλο δεξιά στο πέλαγο της Καραϊβικής έκλεισα νευρικά την ασφάλεια της μπροστινής πόρτας μιας και στο κάθισμα του συνοδηγού είχα τη βαλίτσα μου αφου δεν χωρούσε στο μικρό πορτ-μπαγκαζ του Matiz και έτσι μπήκαμε στον δεξί βραχίονα του φυσικού λιμανιού της Καρταγέννα που λέγεται Bocagrande. Σημαινει μεγάλο στόμα. Κάθε συνειρμός δεκτός.
Αν το κοιτάξεις από ψηλά μοιάζει με προιστορικό ρόπαλο μ’ένα καρφί στο πλάι . Στα βορινά του από τη μεριά της Καραϊβικής και ανατολικά του έχει την αμμουδιά του. La playa di Bocagrande είναι χωρισμένη τεχνιτά από βράχινους ντόκους που το προφηλάσουν από τα νερά της θάλασσας εισχωρούν μέσα στην πόλη την εποχή των βροχών μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου.
Attachments
Last edited:
ή να κανω υπομονη;
Η Δομη ειμαι?
