Ουκρανία Bella Italia Costiera Amalfitana Rome εμείς + μπουζούκι μας, ένα ασυνήθιστο honeymoon

[Ivana]

Οι εικόνες και περιπέτιες στο δρόμο ίδιες με τις εκείνες της προηγούμενης μέρας.
Η ζέστη άρχισε από το πρωί, αλλά ο καιρός ήταν συνεφιασμένος, χώρις αέρα, κάτι που μας δισκόλευε παραπάνω και μεταφορικά ψάχναμε για να πάρουμε μία ανάσα. Όμως, την πανέμορφη (ξέρω επαναλαμβάνω πολλές φορές) διαδρομή την απολαύσαμε και παραπάνω αφού την είδαμε δύο φορές προηγουμένως και τώρα προσέχαμε λεπτομέριες. Μετά από μερικές στάσεις που κάναμε , όπου επιτρεπόταν στο δρόμο, για να ρουφίξουμε την στιγμή, φθάσαμε πάλι στο Ποζιτάνο μας. Και εκεί πάλι το πρόβλημα του κατεβάσματος. Αυτή την φορά αποφασίσαμε να κατεβούμε σχεδόν μέχρι το σημείο που άρχιζε ο πεζόδρομος, σε ένα από τα παρκινγκ που είδαμε. Εκεί κάναμε λάθος. Φθάνουμε μπροστά και στην είσοδο βρίσκουμε ένα κολλημένο αυτοκίνητο, σταματάμε μεχρί να μπεί και εκείνη την στιγμή από πίσω εμφανίζεται το αστενοφόρο το οπόιο δεν μπόρεσε να μας προσπεράσει, οπότε βιαστικά συνεχίζουμε και να ελευθερώσουμε το δρόμο....και έτσι.....πάλι κάνουμε οοοολόοκληρο γύρω πάνω απ'την πόλη για να ξανάμπουμε, αφου είναι και πολύ στενός δρόμος και μονόδρομος... Πράγματι δεν ήταν και το ο΄τι καλυτερό θέλαμε από το πρωί. Δεν σας τα λέω για παράπονο, απλά αν πηγαίνετε με αυτοκίνητο ψάξτε το ξενοδοχείο με πάρκινγκ ή αν θα κάνετε μόνο επίσκεψη λάβετε υπόψην τι μπορει να συμβεί αν είσαι φιλόδοξος να αφήσεις αυτοκίνητο εκεί που σε βολέβει το περισσότερο . Τελικά το παρκαραμέ στο εκείνο (να τι είναι το πείσμα ). Η βόλτα ήταν χαλαρή. Δεν είναι ότι έχεις να δεις κάτι πολύ σπουδέο στο Ποζιτάνο, απλά όλο το σύνολο και μέρος από μόνο του είναι ένα αξιοθέατο. Στρίβαμε και σε κάτι στενά που δεν βλέπαμε κανένα τουριστά ή βλέπαμε καμία γάτα και παιδάκια να τρέχουν. Τα χρώματα είναι αυτά που σε μαγεύουν αλλά εννοείται και κτήρια που παρόλο παλιά είχανε μία ώραια περασμένη και μαγική λάμψη. Βόλτα τελείωσε με ψώνια, δίαφορα χαζά (τα οποία όπως είπα ήταν και περιττά) αλλά ωραία, και πλέον είχε έρθει ή ώρα για καφέ. Από την αρχή που ήρθαμε για ένα είμασταν σίγουροι....ότι τον καφέ μας θα τον πιούμε σε μία καφετέρια αρκετά ψηλά στην πόλη αφού κάνοντας άπειρες βόλτες γύρω του Ποζιτάνο δεν βρήκαμε μέρος με καλύτερη θέα που περιλάμβανε μαζί την πόλη και την θάλασσα. Αυτό όμως σήμαινε ότι για- ποίος ξέρει- ποιά φορα θα πρέπει να κάνουμε πάλι ολόκληρο γύρω να ξαναμπούμε και να παρακαλέσουμε ότι εκεί θα παρκάρουμε κάπου κοντά. Τυχεροί αυτή την φορά, δεν λέω. Εκεί έφαγα την πιο ωραία πανακότα ποτέ στην ζωή μου....και δεν την ξεχνώ . Η φρουτοσαλάτα Μακεδονία, δεν ήταν και κάτι σπουδέο, και μάλιστα καινούργιος παράξενος καφές.
Πάλι μουσικούλα που μας μάγεψε...ωραία ιταλικά που τα λατρεύω να ακούω, λουλούδια και θέα που δεν έχει αξία. Εκεί σαν να άρχισε το ονειρεμένο ταξίδι μας!

 

[Ivana]

1. μία από τις γωνίες του Ποζιτάνο

2. και μία άλλη ωραία καφετέρια

3. στον δρόμο για Ποζιτάνο

4. Ποζιτάνο από ψηλά

5. το σημείο που αρχίζει το πεζοδρομο

6. μία από πολλές αξέχαστες θέες

7. και θέα,αλλά και πανακότα

 

[Eftichia]

επιτελους Ιβανα,χαιρομαι που "ξαναχτυπησες".....
πολυ ομορφες καλοκαιρινες φωτογραφιες που μου φτιαχνουν τη διαθεση!!!!!!τελεια

 

[Ivana]

πήγα ταξιδάκι...όμορφο κιόλας και μαζί με μέρες πριν και μέτα λίγο παράτησα την ιστορία μου, αλλά τώρα παίρνω φόρα

 

[tripakias]

Ρε Ivana εισαι σιγουρη πως τα ελληνικα δεν ειναι η μητρικη σου γλωσσα;
Τι να πω; Σε καθε ποστ σου που διαβαζω, σε θαυμαζω.

 

[Ivana]

τι να σου πω.....μάλλον να ρωτήσω την μάνα μου ξανά;

πάντως σ'ευχαριστώ πολύ...και αλήθεια είναι όσο πιο πολύ γράφω τόσο πιο γρήγορα και πιο εύκολα γίνεται (χώρις να το ξαναδιαβάζω), οπότε μου φαίνεται θα με βλέπετε πολύ εδώ...
καληνύχτα!

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου Ivana! Tα χρώματά τους είναι υπέροχα! Απολαμβάνω την ιστορία σου!

 

[Ivana]

να είσαι καλά και σου εύχομαι να πας να τα δεις και από κοντά!

 

[Ivana]

Όλα ήρθανε όπως έπρεπε να είναι....
Χαλαροί, μεθυσμένοι από την μικρή απόλαυση που μας πρόσφερε αυτή, τόσο μην σημανδική καφετέρια και όλο το σκινικό, με γεμάτες μπαταρίες μας συνεχίσαμε προς το Σορέντο.
Η διαδρομή της περίπου μισής ώρας, πολύ πιο εύκολη (σχετικά με την κυκλοφορία και μέγεθος δρόμου) από εκείνης πέρα απο το Ποζιτάνο με πιο άργια φύση και πίο ωραία θέα την θάλασσα. Κάποια στιγμή ο δρόμος διασχίζει το ακρωτήριο και πηγαίνει κατευθίαν στην πόλη.
Καθώς πλησιάσαμε βρήκαμε (εγώ τουλάχιστον) μία άλλη εικόνα από την εκείνη που περίμενα...
Το Σορέντο το φανταζόμουνα πολύ πιο μικρό, να μην πω ότι περίμενα κανένα παλίο αλλά αναπτυγμένο ψαροχώρι....και όμως.
Από το λόφο που κατεβαίναμε φαινόταν μία μεγαλούτσικη πόλη, μοδέρνα και παλιά ταυτόχρονα, με λήμανι βουλιαγμένη σε απέραντο μπλέ σε αντίθεση με αρκετά πράσινα αναμέσα στα άσπρα κτήρια της πόλης. Πεύκα παντού....και να μην τα βλέπαμε θα τα καταλαβαίναμε από την μυρωδιά τους που σκόρπιζοταν γύρω μας.