gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Το έχω ακούσει πολλές φορές ότι «το Μουντιάλ ξεκινά με το πρώτο παιχνίδι της Βραζιλίας». Και χτες είδα το πρώτο παιχνίδι της Βραζιλίας. Και μετά είδα και την εκπομπή και το αφιέρωμα του Τσώχου στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Τη Βραζιλία του 1982. Και συγκινήθηκα. Και συγκινήθηκα ακόμα περισσότερο, όταν το αφιέρωμα έκλεινε με τις απόψεις του Σόκρατες. Το θυμήθηκα. Επίσης θυμήθηκα και την αντίδρασή μου μετά το τέλος του αγώνα του 2-3. Ρόσι θα λες και θα κλαις. Μεγάλος Ρόσι.
Η αντίδρασή μου ήταν η εξής:
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μπροστά στην τηλεόραση, σοκαρισμένος, λέω στην τότε φίλη μου, ότι θέλω να φύγουμε το ταχύτερο δυνατό για κάπου που να μην υπάρχει τηλεόραση. Μου έδωσε άμεσα τη λύση.
-Θα πάμε Μύκονο με το πλοίο των 08.00, αρκεί να ξυπνήσεις.
Εγώ τρελάθηκα. Μύκονο!!! Και απαντώ
-Αφού δεν έχουμε δεκάρα. Τα εισιτήρια και αν.
Η συντρόφισσά μου, οργανωτικός τύπος, μου εξήγησε ότι δεν θα χρειαστούμε χρήμα πλην εισιτηρίων και για να πάρουμε ψωμί και καμιά ντομάτα. Θα μέναμε σε ένα γιαπί, εργολαβία του αδερφού της, χωρίς πόρτες και παράθυρα, αλλά με κάτι ράντσα που είχε για τους εργάτες.
Την άλλη ημέρα το πρωί στις 08.00, ανεβήκαμε στο πλοίο.
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο. Μάλιστα, όπως θυμάμαι, φάγαμε και σε ένα ψαρομάγαζο, του Σπύρου (ήταν εξώφυλλο στο Σπίγκελ, εκείνου του μήνα) στη Βενετιά, γιατί μας κέρασε ένας φίλος του αδερφού της που βρήκαμε τυχαία σε κάποιο στενό της Μυκόνου. Μάλλον το μαγαζί μας κέρασε αφού αυτός ήταν στην πολεοδομία. Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο και φιλοσόφησα τις απόψεις του μεγάλου και φιλόσοφου Σόκρατες, ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να το βλέπουμε ως τέχνη, ως πίνακα ζωγραφικής, χωρίς να μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο, χωρίς δεκάρα τσακιστή.
ΥΓ. Η Βραζιλία από το αμέσως επόμενο Μουντιάλ, έπαψε να είναι η Βραζιλία των ρομαντικών. Έγινε μια κυνική Βραζιλία και κατέκτησε Μουντιάλ.
Όμως πάντα στην καρδιά μας μένει η Βραζιλία του 1982. Η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα που έχει εμφανιστεί στον πλανήτη.
Και όχι μόνο ως ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως ως ιδέα. Για εμάς τους ρομαντικούς.
Η αντίδρασή μου ήταν η εξής:
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μπροστά στην τηλεόραση, σοκαρισμένος, λέω στην τότε φίλη μου, ότι θέλω να φύγουμε το ταχύτερο δυνατό για κάπου που να μην υπάρχει τηλεόραση. Μου έδωσε άμεσα τη λύση.
-Θα πάμε Μύκονο με το πλοίο των 08.00, αρκεί να ξυπνήσεις.
Εγώ τρελάθηκα. Μύκονο!!! Και απαντώ
-Αφού δεν έχουμε δεκάρα. Τα εισιτήρια και αν.
Η συντρόφισσά μου, οργανωτικός τύπος, μου εξήγησε ότι δεν θα χρειαστούμε χρήμα πλην εισιτηρίων και για να πάρουμε ψωμί και καμιά ντομάτα. Θα μέναμε σε ένα γιαπί, εργολαβία του αδερφού της, χωρίς πόρτες και παράθυρα, αλλά με κάτι ράντσα που είχε για τους εργάτες.
Την άλλη ημέρα το πρωί στις 08.00, ανεβήκαμε στο πλοίο.
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο. Μάλιστα, όπως θυμάμαι, φάγαμε και σε ένα ψαρομάγαζο, του Σπύρου (ήταν εξώφυλλο στο Σπίγκελ, εκείνου του μήνα) στη Βενετιά, γιατί μας κέρασε ένας φίλος του αδερφού της που βρήκαμε τυχαία σε κάποιο στενό της Μυκόνου. Μάλλον το μαγαζί μας κέρασε αφού αυτός ήταν στην πολεοδομία. Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο και φιλοσόφησα τις απόψεις του μεγάλου και φιλόσοφου Σόκρατες, ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να το βλέπουμε ως τέχνη, ως πίνακα ζωγραφικής, χωρίς να μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μύκονο, χωρίς δεκάρα τσακιστή.
ΥΓ. Η Βραζιλία από το αμέσως επόμενο Μουντιάλ, έπαψε να είναι η Βραζιλία των ρομαντικών. Έγινε μια κυνική Βραζιλία και κατέκτησε Μουντιάλ.
Όμως πάντα στην καρδιά μας μένει η Βραζιλία του 1982. Η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα που έχει εμφανιστεί στον πλανήτη.
Και όχι μόνο ως ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως ως ιδέα. Για εμάς τους ρομαντικούς.
