Sugar
Member
- Μηνύματα
- 223
- Likes
- 145
- Επόμενο Ταξίδι
- Ψάχνεται....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Απ' άκρη σ' άκρη
Το οποίο άρωμα θυμίζει μήλο, σταφύλι, νέφος, μπαχαρικά και δεν ξέρω τί άλλο μαζί.....Επιστρέφοντας από τη Βηρυτό και γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα την επισκεφθούν σύντομα είπα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου και κάποια τιπς που ίσως φανούν χρήσιμα.
Περάσαμε υπέροχα και είναι σίγουρο ένα ταξίδι με δικό του χρώμα που αξίζει να το κάνεις γιατί σε 2 σχεδόν ώρες είσαι σ' ένα κόσμο τελείως διαφορετικό.
Η πόλη είναι πολύ αλέγκρα και σε προκαλεί συνέχεια να είσαι έξω και να την ανακαλύπτεις. Σίγουρα συνετέλεσε σ' αυτό και ο υπέροχος καιρός του προηγούμενου ΣΚ. Αν λοιπόν ακούσετε για 26-28 βαθμούς Κελσίου πάρτε καλοκαιρινά. Εγώ έλιωσα εκεί. Η περιοχή που μείναμε (Αin al-Mreisse) μας βόλεψε πολύ γιατί πηγαίναμε με τα πόδια και στη Hamra και στο downtown (Solidere) και είμασταν κοντά στη Corniche.
Η λύση ταξί είναι μονόδρομος από-προς αεροδρόμιο (20 $ όταν φτάσαμε, 25 $ γυρίζοντας). Το παζαρεύεις πρώτα αλλά η τιμή αυτή είναι αποδεκτή. Και λιβανέζικα χρήματα να μην κάνεις δεν θ' αντιμετωπίσεις κανένα πρόβλημα καθώς οι πάντες χρησιμοποιούν δολάρια.
Η Βηρυτός είναι όντως μία πόλη που την απολαμβάνεις περισσότερο από το απόγευμα και μετά. Τρεις ημέρες περιηγηθήκαμε στη πόλη πλην μίας επίσκεψης στην Τρίπολη μισής ημέρας (πήγαμε με connex λεωφορεία, απλά, άνετα και οικονομικά - μόλις 2$ το εισιτήριο, 1,5 ώρα η διαδρομή). Στην Τρίπολη δεν μπόρεσα να μείνω πάνω από 2 ώρες. Μη με ρωτήσετε γιατί, δεν με σήκωνε το κλίμα, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Θα προτιμούσα να είχα πάει στη κοιλάδα με τα οινοποιεία.
Τριγυρίσαμε πολύ στο Solidere (φάγαμε πολύ ωραία λιβανογαλλικά πιάτα στο Petit Cafe εκεί, υπάρχει κι άλλο Petit cafe στη Raouche όπου εκεί είναι για άραγμα αγνατεύοντας τη Μεσόγειο. Ηπιαμε καλό καπουτσίνο εκεί) και ξανά στο Solidere στα διάφορα μαζαγιά για ποτάκια και την τοπική τους μπύρα (δεν θυμάμαι τ' όνομα). Ολοι οι Λιβανέζοι είναι έξω μέχρι αργά τρώγοντας και πίνοντας οικογενειακώς και είναι πραγματικά απόλαυση να περιτριγυρίζεις εκεί απολαμβάνοντας τα όμορφα κτιρία, του χαμογελαστούς ανθρώπους, τον υπέροχο καιρό. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι βρισκόμουν στη Βουκουρεστίου όπως ανέβαινα τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά δεξιά αριστερά και όλους έξω στα τραπέζια. Οι Λιβανέζοι έχουν έντονο το στοιχείο του ξενόφερτου και δυτικού και θέλουν να το προβάλουν πολύ. Το είδα μόνη μου αλλά μου το επιβεβαίωσε κι ένας γνωστός μου Ελληνα, τον οποίο συνάντησα και μένει μόνιμα πλέον εκεί. Θέλουν να έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο και η αλήθεια είναι ότι η BMW εκεί κάνει χρυσές δουλείες. Τόσα πολλά τζιπ τεράστια, πολυτελή δεν έχω ξαναδεί και όχι MX5 αλλά ΜΧ6 και Porche και Range Rover και δεν ξέρω τί άλλο. Μια λιβανέζικη οικογένεια μπορεί να βγάζει 1000 $ και να δίνει τα 200 στη Φιλιπινέζα εσωτερική. Τελοσπάντων αυτά για την ιστορία.
Ηπιαμε ποτάκι στην περιοχή Gemmayzeh όπου υπάρχουν πολλά μπαράκια ευρωπαικού στυλ (καθίσαμε σ' ένα πολύ ωραίο με τίτλο ένα νούμερο). Ομορφοι, χαρούμενοι άνθρωποι έξω. Οι γυναίκες κάνουν σίγουρα πλαστική στη μύτη και ίσως και στο στήθος (παρατήρηση συζύγου). Μια άλλη περιοχή για βόλτα και διασκέδαση είναι η Monot (όπου εκεί γύρω είναι αρκετά clubs και pubs). Εκεί είδα 2 εστιατόρια όπου πολύ θα ήθελα να κάτσω αλλά δεν πρόλαβα, ας όψεται και η επιθυμία μου να φάω μόνο λιβανέζικο εκεί. Τα παραθέτω γιατί ίσως μπορεί να τα βρείτε στο δρόμο σας. Julia's Restaurant & Bar, ένα ιταλικό με κουκλίστικη αυλή πάνω στο δρόμο που ο καιρός επέτρεπε ν' αράξεις και να χαζεύεις και Relais de l' Entrecote, γαλλική κουζίνα μου το είχαν συστήσει. Πηγαίνετε, μου άρεσε πολύ το περιβάλλον σ' αυτά τα δύο καθώς και στο Al-Sultan Brahim στο Downton.
Ωραία κρασιά (Ksara, Kesfraya), ωραία γλυκά (αγόρασα για εδώ από ένα ζαχαροπλαστείο σαν κοσμηματοπολείο (θα τη ψάξω τη διεύθυνση). Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω. Οτιδήποτε ρωτήστε με. Πρέπει ήδη να έχω γράψει σεντόνι..
Περάσαμε υπέροχα και είναι σίγουρο ένα ταξίδι με δικό του χρώμα που αξίζει να το κάνεις γιατί σε 2 σχεδόν ώρες είσαι σ' ένα κόσμο τελείως διαφορετικό.
Η πόλη είναι πολύ αλέγκρα και σε προκαλεί συνέχεια να είσαι έξω και να την ανακαλύπτεις. Σίγουρα συνετέλεσε σ' αυτό και ο υπέροχος καιρός του προηγούμενου ΣΚ. Αν λοιπόν ακούσετε για 26-28 βαθμούς Κελσίου πάρτε καλοκαιρινά. Εγώ έλιωσα εκεί. Η περιοχή που μείναμε (Αin al-Mreisse) μας βόλεψε πολύ γιατί πηγαίναμε με τα πόδια και στη Hamra και στο downtown (Solidere) και είμασταν κοντά στη Corniche.
Η λύση ταξί είναι μονόδρομος από-προς αεροδρόμιο (20 $ όταν φτάσαμε, 25 $ γυρίζοντας). Το παζαρεύεις πρώτα αλλά η τιμή αυτή είναι αποδεκτή. Και λιβανέζικα χρήματα να μην κάνεις δεν θ' αντιμετωπίσεις κανένα πρόβλημα καθώς οι πάντες χρησιμοποιούν δολάρια.
Η Βηρυτός είναι όντως μία πόλη που την απολαμβάνεις περισσότερο από το απόγευμα και μετά. Τρεις ημέρες περιηγηθήκαμε στη πόλη πλην μίας επίσκεψης στην Τρίπολη μισής ημέρας (πήγαμε με connex λεωφορεία, απλά, άνετα και οικονομικά - μόλις 2$ το εισιτήριο, 1,5 ώρα η διαδρομή). Στην Τρίπολη δεν μπόρεσα να μείνω πάνω από 2 ώρες. Μη με ρωτήσετε γιατί, δεν με σήκωνε το κλίμα, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Θα προτιμούσα να είχα πάει στη κοιλάδα με τα οινοποιεία.
Τριγυρίσαμε πολύ στο Solidere (φάγαμε πολύ ωραία λιβανογαλλικά πιάτα στο Petit Cafe εκεί, υπάρχει κι άλλο Petit cafe στη Raouche όπου εκεί είναι για άραγμα αγνατεύοντας τη Μεσόγειο. Ηπιαμε καλό καπουτσίνο εκεί) και ξανά στο Solidere στα διάφορα μαζαγιά για ποτάκια και την τοπική τους μπύρα (δεν θυμάμαι τ' όνομα). Ολοι οι Λιβανέζοι είναι έξω μέχρι αργά τρώγοντας και πίνοντας οικογενειακώς και είναι πραγματικά απόλαυση να περιτριγυρίζεις εκεί απολαμβάνοντας τα όμορφα κτιρία, του χαμογελαστούς ανθρώπους, τον υπέροχο καιρό. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι βρισκόμουν στη Βουκουρεστίου όπως ανέβαινα τον πεζόδρομο με τα μαγαζιά δεξιά αριστερά και όλους έξω στα τραπέζια. Οι Λιβανέζοι έχουν έντονο το στοιχείο του ξενόφερτου και δυτικού και θέλουν να το προβάλουν πολύ. Το είδα μόνη μου αλλά μου το επιβεβαίωσε κι ένας γνωστός μου Ελληνα, τον οποίο συνάντησα και μένει μόνιμα πλέον εκεί. Θέλουν να έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο και η αλήθεια είναι ότι η BMW εκεί κάνει χρυσές δουλείες. Τόσα πολλά τζιπ τεράστια, πολυτελή δεν έχω ξαναδεί και όχι MX5 αλλά ΜΧ6 και Porche και Range Rover και δεν ξέρω τί άλλο. Μια λιβανέζικη οικογένεια μπορεί να βγάζει 1000 $ και να δίνει τα 200 στη Φιλιπινέζα εσωτερική. Τελοσπάντων αυτά για την ιστορία.
Ηπιαμε ποτάκι στην περιοχή Gemmayzeh όπου υπάρχουν πολλά μπαράκια ευρωπαικού στυλ (καθίσαμε σ' ένα πολύ ωραίο με τίτλο ένα νούμερο). Ομορφοι, χαρούμενοι άνθρωποι έξω. Οι γυναίκες κάνουν σίγουρα πλαστική στη μύτη και ίσως και στο στήθος (παρατήρηση συζύγου). Μια άλλη περιοχή για βόλτα και διασκέδαση είναι η Monot (όπου εκεί γύρω είναι αρκετά clubs και pubs). Εκεί είδα 2 εστιατόρια όπου πολύ θα ήθελα να κάτσω αλλά δεν πρόλαβα, ας όψεται και η επιθυμία μου να φάω μόνο λιβανέζικο εκεί. Τα παραθέτω γιατί ίσως μπορεί να τα βρείτε στο δρόμο σας. Julia's Restaurant & Bar, ένα ιταλικό με κουκλίστικη αυλή πάνω στο δρόμο που ο καιρός επέτρεπε ν' αράξεις και να χαζεύεις και Relais de l' Entrecote, γαλλική κουζίνα μου το είχαν συστήσει. Πηγαίνετε, μου άρεσε πολύ το περιβάλλον σ' αυτά τα δύο καθώς και στο Al-Sultan Brahim στο Downton.
Ωραία κρασιά (Ksara, Kesfraya), ωραία γλυκά (αγόρασα για εδώ από ένα ζαχαροπλαστείο σαν κοσμηματοπολείο (θα τη ψάξω τη διεύθυνση). Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω. Οτιδήποτε ρωτήστε με. Πρέπει ήδη να έχω γράψει σεντόνι..