Γουατεμάλα Aναζητώντας τα ίχνη των Maya στη Γουατεμάλα

[pattyyy]

ωραίο ξεκινημα προβλέπεται συναρπαστική συνέχεια!! Αναμένουμε λοιπόν!! Αλήθεια γιατί Γουατεμάλα;;;;;;;

Σ'ευχαριστώ πολύ! Γουατεμάλα για το μέγεθός της σε σχέση με το χρόνο που είχαμε διαθέσιμο, για το ότι θέλαμε κάτι σε λατινική/κεντρική Αμερική, για την ποικιλία εικόνων, τοπίου, αρχαιολογικών μνημείων, φύσης, περιπέτειας, πολιτιστκής κληρονομιάς, γνωριμίας με την κουλτούρα των Maya και ταυτόχρονα όχι πολύ τουριστική!

 

[GTS]

Η Γουατεμάλα είναι απλά φανταστική!

 

[giannoula]

Σ'ευχαριστώ πολύ! Γουατεμάλα για το μέγεθός της σε σχέση με το χρόνο που είχαμε διαθέσιμο, για το ότι θέλαμε κάτι σε λατινική/κεντρική Αμερική, για την ποικιλία εικόνων, τοπίου, αρχαιολογικών μνημείων, φύσης, περιπέτειας, πολιτιστκής κληρονομιάς, γνωριμίας με την κουλτούρα των Maya και ταυτόχρονα όχι πολύ τουριστική!

κατατοπιστικότατη!! Απλα στο μυαλό μου πάντα την είχα συνδυασμένη με το Μεξικό και ποτέ μεμονωμενη!!

 

[pattyyy]

Guatemala City: Η πόλη των έκπτωτων αγγέλων


5 μέρες κύλησαν με συνεχή refresh διεθνών και τοπικών ειδησεογραφικών σελίδων, με ευτυχώς επαναλειτουργία του αεροδρομίου ήδη από την Τρίτη…’δελεαστκές’ προτάσεις από τους γονείς μου του τύπου: ‘άστο βρε Γιωτούλα μου, πού να τρέχεται τώρα; θα σας πληρώσουμε εμείς τα έξοδα και θα σας κλείσουμε να έρθετε σε ένα νησάκι να χαλαρώσετε!!’…πού να υποπτευθούν ότι το τελευταίο που αποζητούσαμε με αυτό το ταξίδι ήταν η χαλάρωση;…τρολλαριστικά σχόλια από φίλους για τους ευνοϊκούς οιωνούς του ταξιδιού και πολλά άλλα χαριτωμένα…Κάπως έτσι φτάσαμε στην Παρασκευή βράδυ με τα back packs ανά χείρας να απογειωνόμαστε χαρωποί και αισιόδοξοι για Άμστερνταμ. Κατά την τετράωρη ανταπόκριση και απολαμβάνοντας τα smoothie μας, κατεβάσαμε τους χάρτες στα κινητά, συζητώντας ταυτόχρονα πώς ήταν η ταξιδιωτική ζωή πριν και μετα smart phones εποχή. Γρήγορα σχετικά κύλησε και η δεκάωρη πτήση της KLM προς Panama City, εξαιρώντας το γεγονός ότι κατά διαστήματα η θερμοκρασία στο αεροπλάνο μου θύμιζε την εμπειρία μου από τον πρώτο σουηδικό χειμώνα. Ευτυχώς δεν επαναλήφθηκαν αυτά τα trends στην πτήση της επιστροφής. Χαλαρό, δίωρο, περιπατητικό ξεμούδιασμα στο αεροδρόμιο του Παναμά όπου ήδη αρχίζουμε να εγκλιματιζόμαστε στον τροπικό συνδυασμό ζεστούλας με υγρασία και πριν το καταλάβουμε καλά καλά επιβιβαζόμαστε στην απογευματινή πτήση της Copa Airlines (συνεργάτη της KLM και του λοιπού ομίλου στη λατινική/κεντρική Αμερική). Εν μέσω τροπικής καταιγίδας και έξαλων σκαμπανευασμάτων, απολαμβάνουμε το σαντουϊτσάκι και τα αγαπημένα platanitos (τηγανιτές μπανάνες σε πατατάκι στυλ) και με τα πολλά προσγειωνόμαστε σώοι και αβλαβείς στο περίφημο αεροδρόμιο της Γουατεμάλα La Aurora. Γρήγοροι οι έλεγχοι και πριν το καταλάβουμε έχουμε φτάσει στην έξοδο του αεροδρομίου, προσπερνώντας μέσα στην παραζάλη μας τα ATM, τα οποία είναι πριν τους ελέγχους. ‘Αχ, τι ατυχία’ σκεφτόμαστε ως αφελείς πλην αισιόδοξοι τουρίστες, ‘δεν πειράζει, θα σταματήσουμε σε κάποιο ATM στο δρόμο προς το κατάλυμα’ και συνεχίζουμε αγέρωχοι.

Στην έξοδο του αεροδρομίου μας περιμένει, όπως έχουμε προσυμφωνήσει, ο γιος του ιδιοκτήτη του καταλύματος που έχουμε κλείσει προκειμένου να μας μεταφέρει στο κατάλυμα έναντι 120 quetzales. Quetzal είναι το εθνικό νόμισμα της Γουατεμάλας και με την τρέχουσα ισοτιμία 100 quetzales ισοδυναμούν περίπου σε 11,5 ευρώ. Θα αναφέρω τιμές σε quetzales και για ευκολία μπορεί κανείς να διαιρεί δια δέκα και να πρόσθέτει κάτι ψιλά προκειμένου να υπολογίζει περίπου τα κόστη. Εξηγούμε στον φιλικότατο νεαρό το θεματάκι μας με τα ΑΤΜ και αυτός συνομιλεί με τον πατέρα του σχετικά με 2-3 καλές επιλογές για ανάληψη. Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο σχετικά με τα θέματα που μπορούν να προκύψουν με τα ΑΤΜ στη Γουατεμάλα (scams που αποκτούν πρόσβαση στο λογαριασμό σου, άδεια από μετρητά μηχανήματα, μηχανήματα που δε δέχονταν mastercars κλπ) αλλά θεωρούσαμε πως με λίγο ψάξιμο θα πάνε όλα καλά.

Η ώρα είναι περίπου 21:00 το βραδάκι και μέσα στο αυτοκίνητο ρουφάμε τις πρώτες εικόνες του ταξιδιού από τη βραδινή Γουατεμάλα Σίτυ ένα γλυκό σαββατόβραδο. Μια dark αίσθηση διάχυτη παντού, περιορισμένος φωτισμός στους δρόμους, ελάχιστος κόσμος να κυκλοφορεί έξω ανεξαρτήτως περιοχής και το κερασάκι, έξω από σχεδόν όλα τα εστιατόρια, μπαρ, mini market, βενζινάδικα κλπ ένας security με μια κοντόκανη στο χέρι. Ωραία σκέφτομαι, καλά θα περάσουμε! Απολαμβάνω την εικασάλεπτη διαδρομή καθότι σύμφωνα με το itinerary μας θα έπρεπε το επόμενο πρωινό στις 7:30 να αφήσουμε τη Γουατεμάλα Σίτυ με προορισμό το Livingston, οπότε δεν έχουμε πολλά περιθώρια εξερεύνησης της πόλης. Με πόνο ψυχής είχαμε πάρει αυτή την απόφαση γιατί δε μας έβγαιναν τα κουκιά με τις ανταποκρίσεις και έπρεπε να πάρουμε το πρώτο πρωινό απευθείας λεωφορείο. Μ’αυτά και μ’αυτά, τσεκάρουμε 3 ΑΤΜ χωρίς αποτέλεσμα και τελικά φθάνουμε στο κατάλυμα όπου μας περιμένει ο ιδιοκτήτης, ονόματι Luis. Tου εξηγούμε την κατάσταση και του υπενθυμίζουμε ότι την επόμενη αναχωρούμε πουρνό-πουρνό οπότε υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη για γουτεμαλανέζικο μαρουλάκι κι αυτός προθυμοποιείται να μας γυρίσει με το αυτοκίνητό του σε κάποια επιπλέον ΑΤΜ της περιοχής προκειμένου να εντοπίσουμε το ΑΤΜ της καρδιάς μας. Φυσικά αυτές οι δουλειές γίνονται με αυτοκίνητο λόγω αποστάσεων και βραδινής ώρας, όπως μας επιβεβαιώνει και αυτός ούτε για αστείο να πάρουμε τους δρόμους ψάχνοντας σαν αμέριμνοι τουρίστες. Τσεκάρουμε 3-4 ακόμα ΑΤΜ χωρίς αποτέλεσμα και ο Luis καλεί τη γραμμή εξυπηρέτησης που αναγράφεται στα ΑΤΜ όπου κάνει στα ισπανικά φυσικά τα κανονίσματά του και μας ενημερώνει πως φαίνεται στις συναλλαγές ότι δε λειτουργούν οι κάρτες μας. Η ώρα έχει πάει με τα πολλά 23:00 οπότε γυρίζουμε στο δωμάτιο και μας υπόσχεται να συναντηθούμε νωρίς το επόμενο πρωί για να πάρουμε σβάρνα τα κεντρικά ΑΤΜ της πόλης.

Ελαφρώς αποκαρδιωμένοι συνδεόμαστε στο wifi προκειμένου να αρχίσουμε τις επικοινωνίες με την τράπεζά μας στη Σουηδία. Η απάντηση που λαμβάνουμε μετά τα απαραίτητα τσεκαρίσματα είναι ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στις κάρτες μας αλλά στα γουτεμαλανέζικα ATMs. Προσπαθήστε σε άλλα ΑΤΜ και σίγουρα θα βρείτε κάποιο συμβατό με τις κάρτες σας, μας προτρέπει ο φίλτατος Σουηδός και επιλέγουμε να τον εμπιστευτούμε.

Ξημερώνει μετά από ανήσυχο ύπνο Κυριακή πρωί! Ο Luis είναι ήδη εκεί στο όμορφο patio του καταλύματος και μας περιμένει με το πιο γευστικό καφεδάκι του ταξιδιού, ζεστό ψωμάκι και μαρμελάδα. Βάλσαμο! Να βάλουμε μια μπουκιά στο στόμα μας πριν ξεκινήσουμε τη γύρα. ‘Στιλωνόμαστε’ που λέει και ο παππούς μου, μπαίνουμε στο τζιπάκι του Luis, κι αρχίζουμε την αναζήτηση. Έχουμε ήδη κάνει την έρευνά μας στο διαδίκτυο, κυρίως σε αμερικάνικα forums, όπου προτείνουν τα πιο standard ATMs της πόλης τα οποία έχουν πάντα χρήματα και δέχονται όλες τις κάρτες, έχει και ο Luis φυσικά την εμπειρία, οπότε ξεχυνόμαστε. 1 ΑΤΜ, 2 ΑΤΜ…10 ΑΤΜ…20 ΑΤΜ. Παντού! Στα κεντρικά των τραπεζών, στα μεγαλύτερα malls όπου συχνάζει η υψηλή κοινωνία, στα lobby των πιο χλιδάτων ξενοδοχείων της πλέον upper περιοχής. Παντού! Τζίφος παντού! Μετά τις 10:00 ανοίγουν και στα malls κάποια παραρτήματα τραπεζών ακόμα και τις Κυριακές. Επισκεπτόμαστε 4-5 τέτοια αλλά μας λένε πως για τα international transactions από Δευτέρα. Ο Luis πιστός μας σύντροφος, οδηγός, μεταφραστής αλλά και ξεναγός για 3 και πλέον ώρες όπου γυρίζουμε τη Guatemala City από άκρη σε άκρη. Ο Luis όμως μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια τρομερή εξυπηρέτηση και βοήθεια στη φάση που είμαστε…Μας χαρίζει καταπληκτικές συζητήσεις επί παντώς επιστητού…Μιλάμε ώρες για την οικονομική και πολιτική κατάσταση στη Γουατεμάλα, για τον εμφύλιο, για θέματα ασφάλειας, για το σύστημα υγείας στη χώρα, για την έκρηξη του Fuego και τα περιβαλλοντικά αλλά φυσικά και όσον αφορά τους πληγέντες ζητήματα που θα προκύψουν όταν οι εθελοντές θα αποχωρήσουν μετά από 2-3 μήνες, και πολλά πολλά άλλα. Κάπως έτσι προέκυψε μια από τις πολυτιμότερες εμπειρίες του ταξιδιού! Χαλάλι που το itinerary μας άφησε χρόνους, και το Livingston θα έπρεπε να το ξεχάσουμε για την ώρα. Δεν τολμούσαμε άλλωστε να αφήσουμε τη Guatemala City για την μακρινή επαρχεία με κάτι ψωροευρώ που είχαμε ως συνάλλαγμα και μηδενική πρόσβαση σε ΑΤΜ.

Αποδεχόμαστε πως δεν το κουνάμε από την πρωτεύουσα κι αρχίζουμε την εξερεύνηση. Το αντιμετωπίζω αισιόδοξα το θέμα γιατί σκέφτομαι πως δε θα μου μείνει και το απωθημένο πως Γουατεμάλα Σίτυ πέρασα και δεν ακούμπησα. Μας δανείζει, λοιπόν, ο αγαπημένος Luis 500 quetzales, ξανανιώνουμε και ξεχυνόμαστε στους δρόμους. Μένουμε στη Zona 2, η αποία αποτελεί προέκταση της Zona 1, δηλαδή του ιστορικού κέντρου της πόλης οπότε αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για βόλτα. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν φυσικά στο parque central με τον καθεδρικό του, τους υπαίθριους πάγκους του και φυσικά άπειρο κόσμο ένεκα Κυριακής. Πρωταγωνιστής της βόλτας είναι η πεζοδρομημένη 6η Avenida η οποία αποτελεί ένα κράμα χαριτωμένων στυλάτων μαγαζιών, παραδοσιακών μικρομάγαζων, πολύβουου πλήθους Maya και latinos, 4-5 τουριστών συνολικά και φυσικά μουσικής. Πίσω από τον καθεδρικό βρίσκεται η στεγασμένη, κεντρική αγορά η οποία αξίζει ένα πέρασμα. Συνεχίζουμε τις βόλτες λίγο δεξιά, λίγο αριστερά..μετά από ώρες τα βήματα μας οδηγούν ξανά στη Zona 2, τη γειτονιά μας δηλαδή, με λιγότερα μαγαζιά και κίνηση, γοητευτικά χαμηλά σπιτάκια, κλασσικά της Λατινικής Αμερικής, με πολύχρωμες προσόψεις αλλά ασοβάτιστα και φτωχικά από πίσω, καλυμένα με συρματοπλέγματα και προστατευμένα από εξελιγμένα συστήματα συναγερμών. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, αντιμετωπίζουμε περίεργα βλέμματα, αλλά σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν ιδιαίτερα θέματα ασφάλειας κατά τη διάρκεια της μέρας, με σύμβουλο πάντα τη στοιχειώδη λογική. Κάπως έτσι καταλήγουμε στο πάρκο Jocotenango όπου ένα comedor (ταβερνάκι δηλαδή) μας κλείνει πονηρά το μάτι. Κλασσικά πρώτο πιάτο σουπίτσα, συνοδεία tortillas, κυρίως κοτόπουλο και χοιρινό με ρυζάκι, πατατούλες και σαλτσούλα ντομάτας (τυπικά λατινοαμερικάνικα πιάτα) και για το φινάλε καραμελίτσες μέντας. Όλα αυτά συνοδεία φυσικά της δροσερής μπύρας του λαού (κάτι σαν γουατεμαλανέζικη heineken ή amstel), εν ονόματι Gallo (ο κόκορας!). Όλα αυτά με 45 quetzales το άτομο, 30 για το φαγητό και 15 για την μπύρα, δηλαδή στο πεντάευρω το άτομο, το οποίο αποτελεί μια μέση τιμή για μεσημεριανό σε comedor (προσοχή, όχι εστιατόριο!) στη Γουατεμάλα.

Η κεντρική πλατεία με τον καθεδρικό.

Η κεντρική αγορά.

Η κεντρική αγορά.

Η κεντρική αγορά.

Το comedor.

Το comedor.

Χαρωποί χαρωποί συνεχίζουμε τη βόλτα, παρατηρώντας μικρές λεπτομέρεις όπως συχνά γραμμένα συνθήματα στους τοίχους κατά της βίας (κυρίως σεξουαλικής) κατά των γυναικών κάτι που επιβεβαιώνει τις πληροφορίες ότι αποτελεί ένα υπαρκτό ζήτημα στη Γουατεμάλα, εκατοντάδες φωτογραφίες ατόμων που σκοτώθηκαν ή αγνοούνται από τον εμφύλιο, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας με αφορμή τα θύματα της έκρηξης του Fuego και πολλά άλλα που υπενθυμίζουν πως αυτή η χώρα έχει πρόσφατα ταλανιστεί από την ταραχώδη της ιστορία και τα σημάδια είναι παραπάνω από εμφανή σήμερα.

Περιπλανώμενοι, δεν αργήσαμε να ανταμώσουμε για πρώτη φορά τη Sarita, κάτι που θα συνέβαινε ξανά και ξανά στο ταξίδι, σαν ένα πανευτυχές deja vu. Η έλξη έμελλε να είναι μοιραία από την αρχή και αυτή τη σχέση δεν την προδώσαμε ποτέ! Όπου Sarita, αλυσίδα γουτεμαλανέζικων παγωτών, δροσερών και γευστικών, σαν τις παλιές καλές εποχές. Με 14 quetzales είχαμε στα χέρια μας το τραγανό χωνάκι με τις 2 μπαλίτσες βάλσαμο. Τελευταία γλυκιά βολτούλα και χάζι στους δρόμους, και επιστροφή στο δωμάτιο για λίγη χαλάρωση, και φυσικά τι άλλο, επικοινωνία με την τράπεζά μας στη Σουηδία. Μιλάμε με άλλο υπάλληλο αυτή τη φορά ο οποίος επιβεβαιώνει αυτό που φοβόμασταν, ότι δηλαδή οι κάρτες μας δε θα λειτουργήσουν πουθενά λόγω ασυμβατότητας του εξελιγμένου σουηδικού chip και των ΑΤΜ στη Γουατεμάλα. Μας ενημερώνει επίσης ότι ακόμα κι αν Δευτέρα πουρνώ πουρνώ πάρουμε σβάρνα τις τράπεζες πάλι δε θα βρούμε λύση γιατί λέει πως μόνο αν έχουμε λογιαριαμό σε γουτεμαλανέζικη τράπεζα, μόνο τότε μπορεί να γίνει μεταφορά χρημάτων, αλλιώς γιοκ. Ακούγεται αρκετά σίγουρος για να μας πείσει ότι δεν αξίζει το ρίσκο να τραβολογιόμαστε στις τράπεζες με κατά πάσα πιθανότητα αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα, οπότε δεν έχουμε επιλογή…αυτό που δεν πρέπει ποτέ να συμβεί σε ταξίδι, έμελλε να συμβεί αυτή την αποφράδα ημέρα…οι γονείς στην Ελλάδα πρέπει να μάθουν ότι υπάρχει πρόβλημα στο ταξίδι. Σηκώνουμε το ακουστικό (σχήμα λόγου, καλούμε στο skype!) τους γονείς κι ενημερώνουμε για την κατάσταση προκειμένου να μας στείλουν χρήματα μέσω western union. Πρώτη ερώτηση από τη μαμά μου: παιδί μου δεν έχεται δηλαδή καθόλου λεφτα; δεν έχεις φάει τίποτα; Απάντηση: μην ανησυχείς μανούλα, μας έχει δανείσει ο Luis λεφτά κι έχω φάει μια χαρά και το μπριζολάκι μου και το παγωτάκι μου! Εφόσον λοιπόν η καρδιά της ελληνίδας μάνας μπήκε στη θέση της όλα τα υπόλοιπα κύλησαν εύκολα. Τα χρήματα στάλθηκαν από την αγαπημένη μας Ελλάδα μέσω western union και την επόμενη, δηλαδή Δευτέρα στις 8:00, με το άνοιγμα θα ήμασταν στα αντίστοιχα γραφεία στη Γουατεμάλα για να εισπράξουμε.

Μ’αυτά και μ’αυτά, έχει πάει 19:00 η ώρα και κάτι το τροπικό κλίμα, κάτι οι συζητήσεις με τη μαμά μου, μας έχει ανοίξει πάλι η όρεξη. Το σκοτάδι έχει πέσει στο Palermo αλλά εμείς λέμε να ξεμυτίσουμε για μια κοντινή βόλτα και αναζήτηση τροφής. Η ξαδέρφη του Luis που μας βλέπει κοτσανάτους, έτοιμους για περατζάδα, μας ρωτά με τρόμο στο βλέμα για που το βάλαμε τέτοια ώρα, πόση ώρα λέμε να είμαστε έξω, τι ώρα λέμε να γυρίσουμε κλπ. Την καθησυχάζομε, οι ανύποπτοι, και κανονίζουμε να είμαστε πίσω σε ένα δίωρο. Συννενοούμαστε να της κάνουμε και κάτι συνθηματικά με τα φώτα για να επιβεβαιώσει ότι γυρίσαμε σώοι και με τα πολλά ξεμυτίζουμε. Λίγο σκοτάδι, λίγο νέκρα, σε 7 λεπτά είμαστε στη κεντρική πλατεία όπου μαζεύουν τους τελευταίους πάγκους. Καταλαβαίνουμε πως σε 1 ώρα τα πράγματα θα είναι ζόρικα. Ήδη κέντρο-κέντρο Γουατεμάλα κυκλοφορεί πολύ λίγος κόσμος, τα περίεργα βλέματα και οι πιστολέρο έξω από τα μαγαζιά πληθαίνουν, κι εκεί είναι που αντιλαμβανόμαστε πως πρέπει να επισπεύσουμε τις διαδικασίες. Στο τεταρτάκι είμαστε μπροστά από το κιόσκι του El macarone (αλυσίδα πιτσαρίας στην πρωτεύουσα) στην 6η Avenida, μαγαζάκι που έχουμε εντοπίσει από το πρωί λόγω προτίμησης του ντόπιου πληθυσμού. Παίρνουμε 2 πίτσες για 60 quetzales έκαστη και αναζητάμε μια ρομαντική γωνιά να κορέσουμε την πείνα μας. Στο δωμάτιο δε θέλαμε να γυρίσουμε γιατί είχαμε εντοπίσει ένα μπαράκι με live μουσική στο δρόμο μας και θέλαμε να πιούμε και την μπυρίτσα μας. Περήφανοι για την επιλογή μας, επιλέγουμε ένα παγκάκι παραδίπλα από το bar, με έναν οπλισμένο κύριο στο απέναντι πεζοδρόμιο να φρουρεί κάποιου είδους υπηρεσία. Ωραία λέμε, it sounds perfect, το πολύ πολύ να βρεθούμε εν μέσω διασταυρούμενων πυρών και να ξεκινήσουμε ειρηνευτική διαδικασία προσφέροντας 2 κομμάτια πίτσα. Κάπως έτσι, καταλήγουμε να απολαμβάνουμε ένα υπέροχο λαϊβάκι, υπό τη συνοδείο δροσερής Gallo, στο πεζοδρόμιο έξω από το Bar Rayuela, μαζί με καμιά 20αριά χαλαρούς, ντόπιους. Προσέξαμε ότι οι μετακινήσεις όλων γίνονταν με αυτοκίνητο, που πάρκαρε τύπου ακριβώς έξω από το μαγαζί. Εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε έναν ρομαντικό πεντάλεπτο περίπατο μέχρι το δωμάτιο, με τα σουγιαδάκια ανά χείρας.

Ξημερώνει Δευτέρα, ευωδιαστό καφεδάκι, ζεστό ψωμάκι, μαρμελάδα και βουρ για Western Union στη Zona 10 με τον πάντα εκεί για εμάς, Luis. Όλα κύλησαν αυτή τη φορά χωρίς επιπλοκές και στις 9:00 μπορούσαμε επιτέλους να αναφωνήσουμε: Λεφτά υπάρχουν! Ο Luis μας οδήγησε στα bus terminals της εταιρείας που θα χρησιμοποιούσαμε για να φτάσουμε στο Puero Barrios με τελικό προορισμό το Livingston και μας αποχαιρέτησε λίγα λεπτά πριν μπούμε στο λεωφορείο. Λίγα λεπτά πριν όταν πλέον τον πληρώναμε επιτέλους για τη διαμονή και τη μεταφορά από το αεροδρόμιο καθώς και του επιστρέφαμε τα δανεικά, τον ρωτήσαμε τι του οφείλουμε για όλες αυτές τις μετακινήσεις, τον χρόνο του, τη βοήθεια κλπ, μας κοίταξε ντροπαλά και είπε ας πούμε 100 quetzales (τύπου 12 ευρώ), τη στιγμή που με μια αναζήτηση στο περίπου είχαμε υπολογίσει ότι καθαρά ως μετακίνηση κόστιζε 50-60 ευρώ, βάλε και τον χρόνο, τη βοήθεια, τiς μεταφράσεις, το ενδιαφέρον…Με τον Luis επικοινωνούμε ακόμα στο whats up. To δωμάτιο που μείναμε ήταν τελείως οκ, όχι κάτι περισσότερο. Η τοποθεσία τέλεια αν κανείς θέλει να ανακαλύψει το κέντρο της Guatemala City, το οποίο ουσιαστικά είναι για τους ντόπιους, όχι για τους τουρίστες (για τους τουρίστες υπάρχουν άλλες περιοχές που γυρίσαμε όπως η Zona Viva, η Zona 13 και 14, αλλά δεν είναι ακριβώς Guatemala City αυτό) και το patio πολύ χαριτωμένο. Μα πάνω από όλα είναι ο Luis, τον οποίο δε θα ξεχάσουμε ποτέ! Casa Jocotenango το λοιπόν με 300 quetzales τη βραδιά. https://www.booking.com/hotel/gt/casa-jocotenango.el.html

Στο patio λίγο πρίν την αναχώρηση.

Να’μαστε λοιπόν αναθαρρυμένοι στα terminal της Litegua και να κλείνουμε τα εισητήριά μας για Puerto Barrios. Η εν λόγω εταιρία θεωρείται η καλύτερη για την εκτέλεση του συγκεκριμένου δρομολογίου λόγω των καλών λεωφορείων και της απευθείας σύνδεσής της με Puerto Barrios. Όταν ήμασταν ακόμα Σουηδία και σχεδιάζαμε το ταξίδι έιχαμε αποφασίσει να πάρουμε το λεωφορείο των 7:30 κι όχι το επόμενο απευθείας των 10:00 λόγω του ότι υπήρχε ρίσκο να μην προλάβουμε το τελευταίο καϊκάκι για Livingston και να ξεμείνουμε στο Puerto Barrios. Εν προκειμένω, ήδη 1 ημέρα εκτός schedule, αυτά αποτελούσαν πλέον κουτές λεπτομέρειες καθώς άλλωστε δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να πάρουμε το λεωφορείο των 10:00. Τα δρομολόγια: http://www.litegua.com/horarios.html

100 quetzales η θέση χωρίς wifi, 125 quetzales με wifi, διαλέγεις και παίρνεις. Στην πόρτα του λεωφορείου ελέγχει ένοπλος security της εταιρίας τις τσάντες μας, αλλά έχουμε αρχίσει να εξοικειωνόμαστε με την εικόνα. Στρογγυλοκαθόμαστε και συνειδητοποιούμε πως όλοι οι επιβάτες είναι ντόπιοι, τουρίστας 0..Καλό σημάδι, σκεφτόμαστε! Χαλαρώνουμε..Το Livingston μας περιμένει!

 

[silversurfer]

Πονεμένη ιστορία τα ΑΤΜ στη Γουατεμάλα -- στο αντίστοιχο ταξίδι μου το καλοκαίρι του '17 οσα λειτουργούσαν με mastercard επέβαλαν κανα 4ευρω πανω στη συναλλαγή ξέχωρα απο αυτά που σου χρέωνε η τράπεζα
Τα δε ευρώ είχαν πιο χαμηλή αξία απ'τα δολλάρια στα ανταλλακτήρια --- μπρος γκρεμός κ πίσω ρέμα

 

[depy!!!]

Τι μου θυμιςες.... Κι εγω γυριζα ενα ολοκληρο απογευμα στην Αντιγουα απο το ενα ATM στο αλλο, χωρις εννοειται να καταφερω να βγαλω λεφτα. Πεινουσα, διψουσα, οπου και να γυριζα εβλεπα παγκους με προχειρο φαγητο, αλλα κατι αποπειρες να πληρωσω σε δολαρια επεσαν στο κενο. Τελικα εφαγα σε ενα sabway, οπου πληρωσα με καρτα, αλλα βεβαια σε τιμη πολυ μεγαλυερη απ οτι θα μπορουσα να ειχα φαει απο τους παγκους. Ευτυχως ομως ειχα αρκετα ευρω μαζι μου και την αλλη μερα τα αλλαξα σε τραπεζα.

 

[Smaragda53]

Ονειρο ζωής Περού και Γουατεμάλα! Ειδικά η Γουατεμάλα!