Αυστρία Γερμανία 8 μέρες Βαυαρία-Αυστρία

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
Βγαίνοντας απο το σταθμο ακριβώς απέναντι υπάρχει μια πύλη,μάλλον από κάποιο μεσαιωνικό τοίχος το Handwerkerhof οπού μέσα βρίσκεται ενα περιτοιχισμένο μικρό χωριό με μαγαζάκια και εστιατόρια και πραγματικά μοιάζει με ψεύτικο,λες και είναι στούντιο για ταινίες!!

Ο σταθμός της Νυρεμβεργης ειναι μέσα στη πολη,οπότε σε πολυ λίγα λεπτα μπαίνεις στο κέντρο της πόλης,αμέσως αντιλαμβάνεσαι οτι πρόκειται για μεγάλη πολη ,με διαφορετικό παλμό απο το Μπαμπεργκ,άλλωστε πως να συγκριθεί μια πόλη 75.000 κατοίκων με μια των 500.000.
Μεγάλοι δρόμοι,πολλές μεγάλες πλατείες και εντυπωσιακά κτήρια,καταστήματα,νεολαία είναι μια πόλη με ρυθμό..

Πριν ακόμα φτάσεις στη πρώτη μεγάλη πλατεία τα πανύψηλα καμπαναριά του Αγιου Λαυρεντιου σου τραβούν το βλέμμα..

Ναος γοτθικού ρυθμού,απο κοντά ακόμα πιο τεράστιος και εντυπωσιακός

Σε λιγα μέτρα φτάσαμε στον ποταμο Pegnitz οπου εκει σε μια πέτρινη γέφυρα ειναι ενα απο τα πιο όμορφα σημεία της πόλης,πρόκειται για ένα μεσαιωνικό νοσοκομείο που χτίστηκε το 1330,σήμερα λειτουργεί ως γηροκομείο.

και η θέα απο την αλλη πλευρά της γέφυρας οπου είχε ενα ωραίο καφε-εστιατόριο πανω στο ποτάμι

Συνεχίζοντας προς το κάστρο βρίσκουμε αλλη μια πλατεία Hauptmarkt οπου ξεχωρίζει άλλος ένας όμορφος Γοτθικός ναος,church of our Lady(Frauenkirche)ειναι ο γνωστός νάος και πλατεία οπου γίνεται η περίφημη Χριστουγεννιάτικη αγορά της Νυρεμβέργης

Σε αυτή τη μεγάλη πλατεία βρίσκεται και αυτο το όμορφο και ιδιαίτερο συντριβάνι Schöner Brunnen

Ακολουθώντας την ανηφόρα βρεθήκαμε στο κάστρο,δε μπήκαμε μέσα,η αλήθεια ειναι πως σε μια μονοήμερη ο χρόνος είναι περιορισμένος και ειδικά ετσι οπως την κάναμε εμεις με 2 πόλεις δεν υπήρχε χρόνος για κάτι καλύτερο,αν είχα περισσότερο χρόνο θα ήθελα να δω τουλάχιστον το Nuremberg palace of justice οπου εδώ έγινε η περίφημη δίκη της Νυρεμβεργης...
Πάντως έχει ωραία θεα απο τις μεσαιωνικές βεράντες του κάστρου,οπότε ακόμα και αν δεν μπείτε μεσα,αξίζει να ανεβείτε επάνω..

κατεβαίνοντας σε αυτη την όμορφη πλατεία ακριβώς κάτω απο το κάστρο,είδαμε οτι ηταν στέκι νεολαίας που άραζαν παντου γύρω απο αυτα τα πανέμορφα μεσαιωνικά σπιτια..

Σε αυτο το δρόμο βρίσκεται και το σπίτι του διασημου ζωγράφου Αlbrecht Durer

Προχωρώντας τον όμορφο πλακόστρωτο βγήκαμε σε μια αλλη πολυ διάσημη γειτονιά,την οδο Weissgerbergasse πανέμορφος δρόμος με απίστευτης ομορφιάς σπίτια...

Εκει κάπου κεντρικά κάτσαμε και για φαγητό σε ενα πολυ ωραιο εστιατόριο το οποίο είχε τραπέζια σε ενα ομορφο πλακόστρωτο χώρο,δοκιμάσαμε τα φημισμένα τοπικά λουκάνικα,κλασικά ξανά σνίτσελ το οποιο συνοδευόταν με μαρμελάδα κεράσι ή βατόμουρο που στην αρχή μας ξένισε αλλα πιστέψτε με,οπου το βρείτε δοκιμάστε το...Τα λουκανικα τα περισσότερα ηταν πολυ πικάντικα αλλα νοστιμότατα δε μπορουσα να σταματήσω,λουκάνικο και γουλιά μπύρα..Εδω δοκιμάσαμε την τοπική καπνιστή κόκκινη μπύρα,αλλα εγω μετα το πρώτο ποτήρι το γύρισα παλι στη ''ξανθιά'' βαρελίσια,δε μου άρεσε,γούστα ειναι αυτα..
Οι τιμές ίδιες με Μόναχο,τουριστικές μαλλον..
Ξανα κινηθήκαμε προς το κέντρο αφου πήραμε πάλι κάποιες όμορφες λήψεις οπως εδώ σε άλλη μια όμορφη γέφυρα τη Maxbrucke

και αφου καναμε και τις βόλτες μας στο εμπορικό κομμάτι της πόλης,οπου έχει πολύ ωραία αγορά ολη σχεδόν πεζοδρομημένη.

Κάτσαμε να πιούμε και ενα αναγκαστικά ζεστό καφέ σε μια πολυ ωραία και μοντέρνα καφετέρια das Paul στη kaiserstrabe οπου το παιδί στο σέρβις ηταν ενα ευγενέστατο Ελληνόπουλο δεύτερης γενιάς και τα είπαμε ευχάριστα και ετσι πέρασε η ώρα,μάλιστα χαμογέλασε οταν του είπαμε ''κανά φρεντάκι παίζει''?'
Όπως επίσης όταν κατάλαβε ότι ήμαστε διακοπές,με απορία μας ρώτησε ''και τι κάνετε εδώ?Τότε καταλαβαίνεις ότι,ότι λείπει στον καθένα του βγαίνει έντονα,όπως για το παλικάρι θα ήταν όνειρο να βρισκόταν καλοκαιριάτικα στην Ελλάδα μας,έτσι και για εμάς που δε μας λείπει η θάλασσα,ήταν όνειρο τα εκπληκτικά τους μέρη..
Λίγο πριν τις εννιά πήγαμε στο σταθμό και στις 21.00 πήραμε το τρένο της επιστροφής και λιγο πριν της 23.00 ήμασταν ξανά στο Μόναχο..
Αυτη η ημερήσια εκδρομή ήταν απο τις καλύτερες μέρες,οι 2 πόλεις που επισκεφθήκαμε ηταν φανταστικές και ειδικά η Νυρεμβέργη με εντυπωσίασε,αν το είχαμε μελετήσει καλύτερα ίσως να κάναμε μια διανυκτέρευση εδώ,τόσο πολύ μας άρεσε...
Στο ξενοδοχείο πια,μας έπιασε μια μελαγχολία η ζυγαριά πλέον είχε γείρει προς την επιστροφή,αύριο ήταν η τελευταία μισή μέρα μας στο Μόναχο....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ξυπνήσαμε πρωί και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό του τρένου όπου έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το μεγαλύτερο άγχος που είχαμε όλο αυτό το καιρό που σχεδιάζαμε το ταξίδι μας....και δεν ήταν άλλο απο την ''ενοικίαση αυτοκινήτου''
Πόσα και πόσα δεν είχα διαβάσει εδω μέσα απο συμφορουμιτες,για μπλεξίματα,για άλλα να έχουν κανονίσει και άλλα να έβρισκαν,για έξτρα χρεώσεις,για ζημιές που δήθεν έκαναν και πολλά άλλα...Φτάσαμε λοιπόν στο σταθμό των τρένων Hauptbahnhof οπου στον πρώτο όροφο στο εσωτερικό του σταθμού βρίσκονται όλες οι γνωστές εταιρίες ενοικίασης αυτ/των.Η κράτηση είχε γίνει σε μια απο τις πλέον γνωστές πριν πολύ καιρό σε αρκετά δελεαστική τιμή,120 ευρώ για 4 ημέρες.
Αφού σαν πρωτάρηδες μας φόρτωσε και μια έξτρα οδική ασφάλιση,πέρα απο μια full cover που είχαμε ήδη κλείσει,(που σίγουρα αν έκλεινα ενα αυτοκίνητο σε μια Ελληνική περιοχή,εννοείτε δε θα έβαζα καμία απο αυτές),αλλά τι να κάνουμε ας όψεται ο φόβος του αγνώστου...Μας έδωσε ένα κλειδί και ένα σχεδιάγραμμα για ενα εξαώροφο πάρκινκ κανα 2 τετράγωνα πάνω απο το σταθμό, οπου εκεί θα βρίσκαμε το αυτοκίνητο....
Μάλιστα ο συγκεκριμένος κρύος Γερμανός,όταν τον ρώτησα πόσο χρόνο χάριτος έχουμε στην επιστροφή,''μου απάντησε οτι και για ενα τέταρτο καθυστέρησης θα χρεωθούμε ολόκληρη μέρα!!!
Φτάσαμε λοιπόν στο κτήριο στον έκτο όροφο,εκεί ήταν ένας μεγάλος κυριούλης που δε νομίζω να καταλάβαινε και Αγγλικά,απλά πήρε το κλειδί πάτησε δεξιά και αριστερά το κουμπί των κλειδιών μέχρι που ακούστηκε το μπιμπ-μπιμπ και είδαμε ενα ολοκαίνουργιο seat arona να μας περιμένει...Το κοιτάξαμε κανα 2 φορές γύρω-γύρω,ήταν σε άριστη εξωτερική κατάσταση και έτσι επιβιβαστήκαμε.Ενεργοποίησα το gps που είχα μαζί μου και ετοιμαστήκαμε για το πρώτο προορισμό μας,το κάστρο Νόισβανσταιν....
Επιλέξαμε τη πιο γραφική διαδρομή Α95-Β2-Β17 η οποία περιλάμβανε λιγότερη autobahn και περισσότερο τοπικό δίκτυο...
1)Διαπίστωση:δεν υπάρχουν παλιά αυτοκίνητα,το 90% των αυτοκινήτων που συναντάς είναι από καινούργια καλα,πολύ καλά,ακριβά αυτοκίνητα εως και σούπερ car...
2)Διαπίστωση:τηρούν ευλαβικά τα όρια ταχύτητας,στην εθνική τα φορτηγά ηταν ολα στην τέρμα δεξιά λωρίδα,στο επαρχιακό δίκτυο(που δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας)όπου το όριο ήταν 60 πήγαιναν με 60,όπου 80-80,όπου 100-100,οδηγούσαμε σε ευθείες με 80 και ακόμα και με 60χλμ και να κοιτάω πίσω μου και να λέω δε μπορεί θα μας προσπεράσουν και όμως όχι....και τότε σκεφτόμασταν τι θα γινόταν σε ενα αντίστοιχο Ελληνικό δρόμο,ακόμα και απο εμάς τους ίδιους!!!
3)Διαπίστωση:τι φύση...τι ομορφιά...τι καθαριότητα!!!να κοιτάω δεξιά και αριστερά του δρόμου και να μη βλέπω ένα σκουπίδι!!!και αναρωτιόμασταν,είναι τόσο δύσκολο να φτάσουμε σα λαός και εμείς σε αυτό το επίπεδο???
Με αυτά κ με αυτά μετά απά 1:30 ώρα φτάσαμε στο χωριό Σβανγκάου,να σημειώσω οτι ολο αυτο το διάστημα κανονίζαμε εναλλακτικούς τρόπους του προγράμματος μας στη περίπτωση που θα αντιμετωπίζαμε τις κλασικές βροχοπτώσεις και καταιγίδες της περιοχής,αλλά τώρα ήμασταν αντιμέτωποι με καύσωνα στις Άλπεις!!!
Στο Σβανγκαου εχει 3-4 μεγάλα πάρκινκ με ημερήσια πληρωμή 6 ευρώ,(καλού κακού βγάλτε και μια φώτο στο αυτοκίνητό σας για παν ενδεχόμενο,να ξέρετε τη πινακίδα σας τουλάχιστον)!!!

Παρκάραμε και πήραμε ενα μίνι bus με κάτι λιγότερο απο 3 ευρω το άτομο για να μας ανεβάσει λίγο πριν το κάστρο,ανάβαση εκείνη την ημέρα με τα πόδια, δε την συζητάγαμε λόγω υπερβολικής ζέστης..
Η ανάβαση για το κάστρο γίνεται με 3 τρόπους,με τα πόδια,με μίνι bus και με άμαξα με αλογάκια που είναι κ ο πιο ακριβός τρόπος
Η κλασική διαδρομή όπως είχα διαβάσει και απο το travelstories ξεκινάει απο την γέφυρα marienbrucke...

αφού ρίξαμε αρκετό στριμωξίδι με τις ορδές των Κινέζων,καταφέραμε κάποιες καλές λήψεις απο τη γέφυρα...

Να και τι βλέπεις κάτω απο τη γέφυρα

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε για το κάστρο,μιας και δε μπορείς να κάτσεις και πολύ ώρα στη γέφυρα από τον πολύ κόσμο...Στο δρόμο για Νοισβανστάιν,βλέπεις απο ψηλά στην απέναντι πλευρά και το άλλο κάστρο του hohenschwangau,έργο και αυτό του Βασιλιά Λουντβιχ,πολύ όμορφο τοπίο μέσα στο πράσινο και ανάμεσα σε 2 λίμνες.

Μετά απο πολύ μικρή διαδρομή μέσα στο πράσινο,φτάνεις στο κάστρο,το μέγεθος του σε αφήνει άφωνο,είναι τεράστιο...απο κοντά δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε φωτογραφίες το μέγεθος του,για αυτό η γέφυρα marienbrucke είναι μονόδρομος για καλές λήψεις..

Μέσα δεν μπήκαμε για 2 λόγους,πρώτον ήταν πολλά τα γκρουπ τουριστών και είχε μεγάλη αναμονή,αλλά και επίσης γιατί είχα διαβάσει οτι ο βασιλιάς Λουντβιχ το είχε αφήσει ημιτελές και οτι αξίζει πιο πολύ να το δεις εξωτερικά παρά εσωτερικά...
Κατεβήκαμε με τα πόδια,μιας και το κατέβασμα ήταν πολύ πιο άνετο,σε μια πολύ όμορφη διαδρομή με μονοπάτια ανάμεσα στα τεράστια δέντρα..

Στο δρόμο συναντήσαμε και το τρίτο τρόπο για να ανέβεις στο κάστρο,

Επιβιβαστήκαμε και προορισμός για το ανάκτορο του Λίντερχοφ,όποιος το κάνει αυτό μη ξεχάσει τη βινιέτα σε ενα βενζινάδικο πριν τα σύνορα,γιατί η διαδρομή περνάει μέσα απο Αυστρία και επιστρέφει σε Γερμανικό έδαφος ξανά..κοστίζει 8.80 και έχει διάρκεια 10 ημερών..
Μετά απο 45 χιλιόμετρα πολύ όμορφης διαδρομής,διασχίζοντας την πολύ μεγάλη λίμνη Plansee,στην οποία λόγω ζέστης οι Γερμανοί έκαναν κανονικά μπάνιο με ομπρέλες και ξαπλώστρες!!

Φτάσαμε λοιπόν στο ανάκτορο Λιντερχοφ,μικρο εντυπωσιακό με όμορφο κήπο και συντριβάνια,δεν βρήκαμε κόσμο μπροστά μας και έτσι μπήκαμε με το πρώτο γκρουπ,με 8.50 ευρώ είσοδο,η ξενάγηση ήταν στα Αγγλικά αλλά υπήρχε και βιβλίο επεξηγήσεων και στην Ελληνική γλώσσα!
Μικρο παλάτι,μέσα στο χρυσό και την πολυτέλεια,μπορώ να πω οτι για εμένα που δεν είχα δει κάτι ανάλογο,εντυπωσιάστηκα...
Φώτο στο εσωτερικό απαγορεύονται,οπότε μόνο εξωτερικά...Να πω οτι το Λιντερχοφ είναι ολοκληρωμένο μέσα,γιατί είναι το παλάτι που ο Βασιλιάς Λουντβιχ έζησε εδω τα πιο πολλά χρόνια της ζωής του..

Η ζέστη αυξανόταν,όπως και η πείνα μας,έτσι επιβίβαση και αναχώρηση για τον επόμενο προορισμό μας όπου θα ήταν και η δεύτερη μας διανυκτέρευση,σε 14 χιλιόμετρα το γραφικό χωριό Ομπεραμμεργκάου. Κάναμε όμως μια πολύ μικρή παράκαμψη μόλις 1 χιλιομέτρου,που άξιζε...Στο Αββάειο του Εταλ(ettal abey)...ενα εντυπωσιακό μοναστήρι,με πανέμορφο εξωτερικό και εσωτερικό χώρο,οπου οι μοναχοί σε διπλανά κτήρια παράγουν μοναστηριακή μπύρα.

Η στάση ηταν μικρή,και ετσι κατευθυνθήκαμε για το oberammergau..το χωριό αυτό είναι γνωστό για την αναπαράσταση των Παθών του Ιησού που γίνεται κάθε 10 χρόνια(το 2020 είναι η επομένη χρονιά)
Το 1633 οι κάτοικοι του χωριού έκαναν ένα τάμα για να γλυτώσουν από τη πανούκλα και έτσι από τότε κάθε 10 χρόνια κάνουν την αναπαράσταση των Παθών..Επίσης ο κυριότερος λόγος επίσκεψης είναι για τα σπίτια του,που είναι όλα ζωγραφισμένα κυρίως με Χριστιανικές αλλά και κάποιες αγροτικές παραστάσεις,με λίγα λόγια το χωριό είναι πανέμορφο....

Σε ενα απο αυτά τα πανέμορφα σημεία κάτσαμε για φαγητό ''restaurant wolf'' ακριβώς απέναντι απο τη πυροσβεστική,να πω οτι το Γερμανικό μενού,αυτο που είδα δηλαδή στα εστιατόρια,είναι πολύ περιορισμένο,και στις τιμές λίγο εως αρκετά πιο ακριβό.
Το πιο απλό κυρίως πιάτο ξεκινάει στα 13 με 15 ευρω..Εμείς για πρώτη φορά ξεκινήσαμε με κάτι προσιτό στις γεύσεις μας,που δεν ήταν άλλο απο το κλασικό Γερμανικό σνίτσελ,τα συνοδευτικά που είχαν τα περισσότερα πιάτα δε μου άρεσαν εκτός της πατατοσαλάτας,αλλά οι μπύρες για άλλη μια φορά άψογες,εδώ Paulaner!!

Μετα την απαραίτητη μεσημεριανή ξεκούραση,βγήκαμε για ενα απογευματινό παγωτό,τα παγωτά που όπου και αν δοκιμάσαμε φαίνονταν πολύ πιο φυσικά,καταλάβαινες αμέσως την έντονη μυρωδιά και γεύση του γάλατος.
Κάναμε ένα τελευταίο περίπατο,αφού με το που σουρούπωσε απλώθηκε μια απίστευτη ησυχία,κοινώς δε κυκλοφορούσε ψυχή..Ετσι καταλήξαμε στη βεράντα του ξενοδοχείου (Hotel Kopa garni) να πίνουμε μπυρίτσα και κρασάκι μέχρι να μας πάρει ο ύπνος.
Τα οποία έπαιρνες μόνος σου,είχε ενα σαλονάκι πριν τη βεράντα που είχε ψυγείο με μπύρες-κρασια-αναψυκτικά,ράφια με πατατάκια,μπισκότα,αλμύρα,καθαρά ποτήρια,ενα τιμοκατάλογο με πολύ καλές τιμές,σχεδόν σούπερ μάρκετ και ένα κουμπαρά που έλεγε ''παρακαλώ αν θέλετε αφήστε το αντίτιμο''!!!(δε ξέρω τι θα γινόταν αν αυτη τη σκέψη την πραγματοποιούσε ενας ξενοδόχος στη χώρα μας!!!)
Υ.Γ αυτό που μου έκανε εντύπωση στα χωριά τους,σε σχέση με τα δικά μας χωριά.,ήταν η ησυχία, πόση ησυχία.... δεν ακούστηκαν όλη νύχτα μηχανάκια και εξατμίσεις,μουσικές να σου τρυπούν τα αυτιά, σκυλιά να γαβγίζουν,δεν κυκλοφορούσαν ουτε γάτες,το πρωί δεν λάλησαν ουτε κοκόρια!!δεν είχαν??...τι διαφορετικά χωριά είναι αυτά!!!!!

 

[KaterinaJ]

Πάνω στην ώρα η ιστορία σου καθώς ετοιμάζω αντίστοιχο ταξίδι, το Σεπτέμβριο, για περισσότερες μέρες. Θα μ'ενδιέφερε να αναφέρεις τα ξενοδοχεία που έμεινες και την άποψή σου γι'αυτά.

 

[makisg]

Εγώ πάλι, δεν διαννοούμαι να νοικιάσω αυτοκίνητο στο εξωτερικό χωρίς πλήρη ασφάλεια.

 

[είμαι ευτυχής]

Πάνω στην ώρα η ιστορία σου καθώς ετοιμάζω αντίστοιχο ταξίδι, το Σεπτέμβριο, για περισσότερες μέρες. Θα μ'ενδιέφερε να αναφέρεις τα ξενοδοχεία που έμεινες και την άποψή σου γι'αυτά.

Μείναμε σε 4 ξενοδοχεία,Μόναχο 3 νύκτες-ομπερεμαργκαου 1-Ινσμπρουγκ 1,και Σαλζμπουργκ 2 νυύχτες.
Σε γενικές γραμμές τα 3 πλυν του ομπεραμεργκαου που ηταν πραγματικά όμορφο μέσα και έξω και άξιζε τα λεφτά του,τα υπόλοιπα ήταν μέτρια και λίγο ακριβά γι αυτό που πρόσφεραν..Στην επιλογή τους δώσαμε περισσότερο σημασία στην τοποθεσία,παρά στις παροχές τους,όμως να το πούμε οτι σε κανένα δεν είχαμε παράπονο απο θέμα καθαριότητας..
Στο Μόναχο ήταν το Αtlas city στα 75 ευρώ η βραδιά,καθαρά αλλά μικρά δωμάτια με απογοητευτική εξωτερική εμφάνιση,αλλά απίστευτη βολική τοποθεσία,κοντά σε μετρό,και πολύ κοντά στον σταθμό των τρένων που μας βόλεψε και στην ενοικίαση του αυτοκινήτου αλλά και στην ημερήσια εκδρομή με τρένο που κάναμε απο το σταθμό.
Στο ομπερμαγκαου το kopa garni στα 85 με καλό πρωινό,πολύ καλό,καθαρό και μοντέρνο μέσα..
Στο Ινσμπρουκ το golden krone στα 95 με πρωινό,παλιό αλλά κεντρικότατο,ακριβώς δίπλα στη πύλη Triumphpforte εκεί που ξεκινάει ο κεντρικός δρόμος για το κέντρο της πόλης..
Στο Σαλζμπουργκ το Amedia-plaza inn κοντά στο ποτάμι στο πάνω πλευρά της πόλης,το φθηνότερο απο ολα στα 58 ευρω η βραδιά,750 μέτρα απο μιραμπέλ και περίπου 1800 μέτρα απο το κέντρο..το σούπερ απαράδεκτο του,είναι οτι απο τις 22.00 ως το πρωί έκλεινε η ρεσεψιόν,έφευγαν και έκλειναν και το ασανσέρ!!!!και έχει 6 ορόφους!!!κάτι που ειπε και ο φίλος μου που έχει ταξιδέψει αρκετές φορές,αυτό δε το είχε ξανασυναντήσει...
Τέλος το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε,επειδή πέσαμε τις πρώτες μέρες σε αφύσικη ζέστη για τη περιοχή,είναι οτι κανένα δε διάθετε ψυγείο να βάλουμε τα νεράκια μας και κανένα δεν είχε air-condition.

 

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ
Ξυπνήσαμε νωρίς και αφού τονωθήκαμε με το καλό πρωινό του ξενοδοχείου,ετοιμαστήκαμε για τη κάθοδο προς Ινσμπρουκ,η διαδρομή των 81 χιλ περιλάμβανε και μια στάση στο όμορφο και γραφικό χωριό Μittenwald...
Στα πρώτα 20 χλμ ο φίλος,ο οποίος ήταν και ο οδηγός,πρότεινε να κάνουμε και άλλη μια μικρή στάση στο Γκαρμίς-Παρτενκίρχεν (Garmisch-Partenkirchen) το οποίο ήταν πάνω στο δρόμο μας και τελικά είχε μεγάλο δίκιο!
Πρόκειται για ενα χωριό στο στυλ του Ομπεραμεργκαου αλλά πολύ πιο μεγάλο,με ένα μεγάλο πεζόδρομο που είχε και καλή αγορά,πράγμα που λάτρεψαν και οι γυναίκες!!!

Την ημέρα που το επισκεφτήκαμε,ετοίμαζαν τη λεύκη νύχτα τους όπως μας είπαν,γι αυτό σε ολο το μήκος του πεζόδρομου υπήρχαν τραπέζια συνεχόμενα,όπως φαίνονται και στις τελευταίες φώτο...Δυστυχώς θα άρχιζε στις 6 το απόγευμα,μας πέρασε μια μικρή σκέψη,αλλά ήταν πρωί ακόμα και θα μας έβγαζε εντελώς εκτός προγράμματος...

Ετσι ξεκινήσαμε για τη δεύτερη στάση μας και σε περίπου 18 χιλ ήμασταν στο μικρό αλλά πανέμορφο Μίτενβαλτ(mittenwald)...εννοείτε οτί όλες αυτές οι διαδρομές είναι απίστευτης ομορφιάς,μέσα στο πράσινο,στα λιβάδια,τα έλατα και τις χιλιάδες όμορφες παχιές αγελάδες!!
Το Μιτενβαλτ ίσως ηταν το πιο μικρο χωριό απο όλα που επισκεφθήκαμε,αλλά έδειχνε πολύ παλιό και απίστευτα όμορφο.

το όμορφο καμπαναριό που δέσποζε στο κέντρο του χωριού..

Η μπυραρία οπου κάτσαμε να δροσιστούμε και να τσιμπήσουμε λίγο,όσο οι γυναίκες μας,ξαναψώνιζαν!!

Με λίγα λόγια όποιος βρεθεί σε αυτή τη διαδρομή,ας σταματήσει για λίγο στο Mittenwald,έστω και για ένα καφέ...

Αφήσαμε το όμορφο Μιτενβαλτ και συνεχίσαμε για 45χιλ για να δούμε στην ουσία,τη πρώτη μεγάλη πόλη του προορισμού μας.
Ετσι λίγο μετά τις 13.00 φτάσαμε στο Ινσμπρουκ,το πρώτο θετικό ήταν οτι στο Ινσμπρουκ μετά τις μια το μεσημέρι του Σαββάτου έως και τις 9.00 το πρωί της Δευτέρας το πάρκινκ στους δρόμους,(όπου επιτρέπεται φυσικά,) είναι ελεύθερο,οπότε επωφεληθήκαμε της τύχη μας.Το ημερήσιο κόστος παρκαρίσματος είναι απο 15-18 ευρώ από ότι είδα σε κοντινά παρκιν..
Αφήσαμε τις βαλίτσες και ξεκινήσαμε για τη πόλη,το ξενοδοχείο ήταν κεντρικότατο(Hotel Golden krone)ακριβώς δίπλα απο τη πύλη Triumphorte.
Να και η θέα από το παράθυρο μας

Ετσι ακολουθώντας τη Μaria-theresien strabe που είναι ο κεντρικός δρόμος αρχικά,μετά γίνεται πεζόδρομος φτάνεις στο όμορφο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Στη διαδρομή δε μπορείς να μη χαζέψεις τα εντυπωσιακά και ογκώδης κτήρια...

Στην αρχή του κεντρικού πεζόδρομου σε υποδέχεται η στήλη της Αγίας Αννας

Το Ινσμπουρκ μου άρεσε πάρα πολύ,είναι μια μικρή πόλη που περπατιέται άνετα,είναι πανέμορφη στους πρόποδες των Αλπεων,όμορφοι δρόμοι,πεντακάθαροι,ωραία επιβλητικά κτήρια,ίσως επειδή ήταν η πρώτη πόλη του εξωτερικού που έβλεπα το Ινσμπουρκ έμεινε στη καρδιά μου...

Ο πεζόδρομος τελειώνοντας θα σε οδηγήσει στη χρυσή σκέπη,πρόκειται για ένα μπαλκόνι σε ένα όμορφο μεγάλο κτίριο με μια στέγη καλυμμένη με 2657 επίχρυσα χάλκινα πλακίδια

Ακριβώς δίπλα από τη χρυσή σκέπη στα αριστερά του,ξεχωρίζει το Helblinghaus ενα γωνιακό ψηλό κτίριο του 15ου αιώνα...

Δεξιά και αριστερά της κεντρικής αυτής πλατείας υπάρχουν σοκάκια με μαγαζάκια για φαγητό,σουβενίρ και άλλες αγορές,τα χώρια της Βαυαρίας όπως και το Ίνσμπρουκ φημίζονται και για τα ξύλινα ρολόγια κούκους!!

Στη συνέχεια κάναμε τις βόλτες μας και φάγαμε και ενα παγωτό να δροσιστούμε..

Μπήκαμε και στο μεγάλο κατάστημα της Swarovski επι της maria theresien strabe,ο λόγος ήταν επειδή δεν θα προλαβαίναμε να επισκεφτούμε το μεγάλο μουσείο Σβαρόφσκι στο Wattens περίπου 18 χιλιόμετρα απο το Ινσμπουρκ,είπαμε να πάρουμε μια μικρή ιδέα απο το κεντρικό κατάστημα..

και λίγο απο αστραφτερό σούπερ μάρκετ για ευκατάστατες νοικοκυρές..

Εκθεσιακά κομμάτια για πολύ γερές τσέπες,τα κανονικά κοσμήματα απο ακριβά εως πολύ ακριβά..
Βγαίνοντας και απο τα swarovski ο ''απρόβλεπτος εχθρός'' μας,δε μας άφηνε να χαρούμε άλλο την ομορφιά της πόλης,λες και δε ξέρουμε εμείς απο ζέστες,τι να πω?Αλλά οι 35-36 βαθμοί που έδειχνε εκείνη τη στιγμή,δεν έμοιαζε με 35-36 δικούς μας,είχε άλλη αίσθηση...
Eτσι αφού λόγω ζέστης ούτε όρεξη για φαγητό είχαμε,περπατήσαμε ανατολικά της πόλης ίσκιο-ίσκιο για να πάμε σε ένα μικρό mall,Sillpark λεγόταν λίγο μετά το σταθμό των τρένων,για να βρεθούμε σε ένα δροσερό χώρο,να πιούμε εμείς ένα καφέ,να χαζέψουν οι γυναίκες για να περάσει η ώρα μέχρι να δροσίσει....
Στο διαδρομή μου έκαναν εντύπωση οι υπερσύγχρονες συγκοινωνίες της πόλης

και τα όμορφα κτίρια...

Αφού πέρασε λίγο ή ώρα,επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση,λίγο πριν το ξενοδοχείο κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση να ανάψουμε ενα ρεσώ σε μια εκκλησία,δεν είδα σε καμία εκκλησία κεριά,όλες έχουν ένα προθάλαμο οπού ανάβουν ρεσώ..
Η εκκλησία ήταν ο Sankt Josef και βρίσκεται πάνω στη Maria-theresien strasse

Επιστροφή λοιπόν για ενα δροσερό ντούζ στο δωμάτιο και αφού πέρασε λίγο η ώρα και δρόσισε βγήκαμε για την απογευματινή μας βόλτα.
Ξανανεβήκαμε στο δροσερό πλέον κέντρο,έκανα και μια γρήγορη επίσκεψη στο Ηofburg το οποίο είναι κατάλευκο και εντυπωσιακό,με μια παρά πολύ όμορφη τετράγωνη εσωτερική αυλή,αλλά επειδή ετοίμαζαν κάποια εκδήλωση ήταν γεμάτη σκαλωσιές και εξέδρες και έτσι δε πήρα καλές λήψεις

Συνεχίσαμε με κατεύθυνση προς τη γέφυρα

περάσαμε την γέφυρα innbrucke για να δούμε την όμορφη γειτονιά απο την άλλη πλευρά του ποταμού Ινν με τα πολύχρωμα σπίτια..( colourful houses )
Εκεί κατά μήκος αυτής της γειτονιάς είχαν κάποια εκδήλωση,πιθανόν αφιερωμένη στα παιδιά,τα παιδάκια ζωγράφιζαν με κιμωλίες το δρόμο,έπαιζαν παιχνίδια,βρεχόντουσαν και οι μεγάλοι έπιναν τις μπυρίτσες τους και ανα διαστήματα μπάντες έπαιζαν διαφορετικού είδους μουσική...

Αφού χαζέψαμε αρκετή ωρα,περάσαμε απέναντι και κάτσαμε σε ενα καταπληκτικό σημείο,δίπλα στη γέφυρα για πίτσα και μπύρες,(οι τιμές αρκετά Ελληνικές εδώ)και πέρασε η ώρα χαζεύοντας εως ότου νύχτωσε στο όμορφο αυτό σημείο της πόλης.
Σημείωση.σε αυτά τα μέρη νύχτωνε πολύ πιο αργά απο οτι στην Ελλάδα..

και αφού χορτάσαμε θέα μέχρι που νύχτωσε κανονικά γύρω στις 22.30 περίπου,κάναμε άλλη μια τελευταία βόλτα στο κέντρο που ακόμα είχε πολύ ζωή λόγω και Σαββατόβραδου

και με αργό ρυθμό πήγαμε για ξεκούραση,για να ετοιμαστούμε για το πρωινό ξύπνημα της 4ης ημέρας

..

 

[KaterinaJ]

μειναμε σε 4 ξενοδοχεια,μοναχο 3 νυκτες-ομπερεμαργκαου 1-ινσμπρουγκ 1,και σαλζμπουργκ 2 νυχτες.
Σε γενικες γραμμες τα 3 πλυν του ομπεραμεργκαου που ηταν πραγματικια ομορφο μεσα και εξω και αξιζε τα λεφτα του,τα υπολοιπα ηταν μετρια και λιγο ακριβα δωματια γι αυτο που προσφεραν..Στην επιλογη τους δωσαμε περισσοτερο σημασια στην τοποθεσια,παρα στις παροχες τους,ομως να το πουμε οτι σε κανενα δεν ειχαμε παράπονο απο θεμα καθαριοτητας..
Στο μοναχο ηταν το Αtlas city στα 75 ευρω η βραδιά,καθαρα αλλα μικρα δωματια με απογοητευτικη εξωτερικη εμφανιση αλλα απιστευτη βολικη τοπεθεσια,κοντα σε μετρο,πολυ κοντα στον σταθμο των τρενων που μας βολεψε και στην ενοικιαση του αυτοκινητου αλλα και στην ημερησια εκδρομη με τρενο που καναμε απο το σταθμο.
Στο ομπερμαγκαου το kopa garni στα 85 με καλο πρωινο,πολυ καλο,καθαρο και μοντερνο μεσα..
Στο ινσμπρουκ το golden krone στα 95 με πρωινο,παλιο αλλα κεντρικοτατο,ακριβως διπλα στη πυλη Triumphpforte εκει που ξεκιναει ο κεντρικος πεζοδρομος για το κεντρο της πολης..
Στο σαλζμπουργκ το plaza inn κοντα στο ποταμι στο πανω μερος της πολης,το φθηνοτερο απο ολα στα 58 ευρω η βραδια,750 μετρα απο μιραμπελ και περιπου 1800 μετρα απο το κεντρο..το σουπερ απαραδεκτο του,ειναι οτι απο τις 22.00 ως το πρωι εκλεινε η ρεσεψιον,εφευγαν και εκλειναν και το ανσανσερ!!!!και εχει 6 οροφους!!!κατι που ειπε και ο φιλος μου που εχει ταξιδεψει αρκετες φορες,αυτο δε το ειχε ξανασυνατησει...
Τελος το μεγαλο προβλημα που αντιμετωπισαμε,γιατι πεσαμε τις πρωτες μερες σε αφυσικη ζεστη για τη περιοχη,ειναι οτι κανενα δε διαθετε ψυγειο να βαλουμε τα νερακια μας και κανενα δεν ειχε air-condition.

Σ'ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντησή σου. Θα τα κοιτάξω όλα

 

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Πρωινό ξύπνημα Κυριακής και αφού πήραμε δυνάμεις με το καλό πρωινό στον μπούφε του ξενοδοχείου, ετοιμαστήκαμε για το σημερινό τουρ...
Το οδικό μας ταξίδι σήμερα ήταν 176 χλμ εως τη πόλη του Σάλτζμπουργκ και θα περιλάμβανε μια μικρή στάση στο χωριό Κιτζμπουχελ(Kitzbuhel)έτσι νομίζαμε δηλαδή,γιατί αυτό που συναντήσαμε εκεί μας έβγαλε ευχάριστα εκτός προγράμματος...
Αφήσαμε λοιπόν το ήσυχο και έρημο Κυριακάτικο Ινσμπουρκ και ξεκινήσαμε.
Μπορώ να πω οτι τα πρώτα 60χλμ στην autobahn του Τυρόλου προς Σαλσμπουργκ Α12(Γερμανία-Αυστρία οι εθνικές οδοί έχουν μπροστά την ονομασία Α)ήταν αρκετά εκνευριστικά,για πολλά χιλιόμετρα είχαμε όριο 100 χλμ,σχεδόν ανα 200-300 μέτρα,κυρίως πάνω στις κρεμαστές ταμπέλες κυκλοφορίας υπήρχαν κάμερες!!Βγαίνοντας από την εθνική για τα υπόλοιπα 30χλμ το τοπίο και η διάθεσή μας καλυτέρεψε..

Λίγο πριν τις 10 φτάσαμε στο Kitzbuhel..Το Kitzbuhel είναι πανέμορφο,με πολύ καλοδιατηρημένα πολύχρωμα σπίτια,αμέσως καταλαβαίνεις οτι πρόκειται για ενα σούπερ τουριστικό θέρετρο οπού το χειμώνα θα πλημμυρίζει απο κόσμο..

Και κάπου εκει αρχίζει η παρουσία πολλών ομάδων κάθε ηλικίας με παραδοσιακές στολές να κατακλύζει τη πλατειούλα και τον πεζόδρομο...αμέσως ρωτήσαμε,τι ακριβώς εκδήλωση υπάρχει?
Μας είπαν ευγενέστατοι και χαμογελαστοί πως κάθε χρόνο μαζεύονται απο όλα τα γύρω χωριά και τις περιοχές με τις παραδοσιακές τους στολές και κάνουν παρέλαση,κάθε χρόνο σε διαφορετικό χωριό.
Η φετινή ήταν η σειρά του Κιτζμπουχελ,ε τώρα γινόταν να φύγουμε??θα ξεκίναγε σε λίγα λεπτά με μιά δοξολογία με ενα μάλλον καθολικό ιερέα και κατά τις 12.00 θα άρχιζε η παρέλαση.

Οπότε το Σαλσμπουργκ θα μπορούσε να περιμένει,άλλωστε μας προβλημάτιζε και η σημερινή πρόβλεψη των 36 βαθμών στο Σαλσμπουργκ,έτσι τι καλύτερο απο μια δροσερή μπύρα και να περιμένουμε να αρχίσει η παρέλαση..

Μάλιστα ο ευγενέστατος Αυστριακός όταν ρώτησε και για εμάς και του είπαμε για το τουρ μας,έδειξε ''στεναχωρημένος που αφήσαμε το χωριό του,το Kufstein απ'έξω.Που ομολογουμένως είναι και αυτό πανέμορφο χωριό,το είχαμε τσεκάρει,αλλά δεν γινόταν να τα δούμε όλα...
Ετσι στις 12.00 πήραμε θέση και οι φωτογραφίες κ τα βίντεο πήραν φωτιά...

Πραγματικά ήταν γιορτή,το έβλεπες στα πρόσωπά τους,παιδάκια,νέα αγόρια και κορίτσια και πολύ μεγάλες ηλικίες όλοι χαμογελαστοί,το ζούσαν,το χαιρόντουσαν...Μπορώ να πω,οτι ήταν το highlight της εκδρομής.
Με τις καλύτερες εντυπώσεις αφήσαμε το Κιτζμπουχελ και συνεχίζοντας 85χλμ όμορφης διαδρομής πρός το Σάλζμπουργκ γύρω στις 15.00 φτάσαμε.. και εδώ λόγω Κυριακής το παρκιν ήταν free μέχρι το πρωί της Δευτέρας...
Πλέον όμως το πρόβλημα ήταν μεγάλο,βρισκόμασταν στο Σαλσμπουργκ με αφύσικη ζέστη,με ολα τα σούπερ μάρκετ κλειστά,χωρίς νερό....απελπισία!!κινηθήκαμε προς τους κήπους του Mirabell palace μήπως και βρούμε λίγη δροσιά,αλλά μάταια....στο αναψυκτήριο του κήπου είχαν τα μικρά μπουκαλάκια 2.80 με 3.20 ευρω!!
Βγάλαμε λίγες βιαστικές φώτο και φύγαμε για το κέντρο..

Προχωρήσαμε χωρίς στάσεις προς το κέντρο και για καλή μας τύχη βρήκαμε σε μια στοά μια μπυραρία ''Sternbrau'' με είσοδο απο την Griesgasse,με ωραίο κήπο με δέντρα και σβήσαμε τη δίψα μας εως ότου να δροσίσει λίγο έξω..
Ετσι λίγο μετά τις 18.00 βρήκαμε κουράγιο και αφού ήταν λίγο αισθητά καλύτερος ο καιρός κάναμε τη πρώτη κανονική βόλτα στη πόλη..
Το Σαλσμπουργκ έχει άλλο αέρα,είναι πιο πόλη,πολύ μεγαλύτερη του Ίνσμπρουκ ,είναι πιο αρχοντική με το κάστρο πάνω της και με μεγάλα επιβλητικά κτίρια δεξιά και αριστερά του ποταμού Σαλτσαχ.
Ξεκινήσαμε κλασικά απο την makartsteg είναι η γέφυρα με τη καλύτερη θέα στη παλιά πόλη,ξεχωρίζει γιατί είναι πεζογέφυρα αλλά και απο τα λουκέτα ''αγάπης'' που έχει πάνω της

Επόμενη στάση ένας απο τους πιο πολυ φωτογραφισμένους εμπορικούς δρόμους της παλιάς πόλης η Getreidegasse,σίγουρα καθημερινή με ωράριο καταστημάτων θα εχει άλλη εικόνα,αλλά δε με χάλασε καθόλου,έβγαιναν και οι φώτο πιο καλές!!

Συνεχίζοντας μια πολύ μικρή στάση για μια φωτογραφία έξω απο το σπίτι του Μότσαρτ, και εδω οι Κινέζοι τουρίστες έκαναν ουρές,φωτογραφίζοντας απο κάθε γωνιά το κτήριο και ετσι οι κάλες λήψεις ήταν πολύ δύσκολες..

Συνεχίσαμε τη βόλτα στο κέντρο και στα πολύ όμορφα πλακόστρωτα σοκάκια,
Η ζέστη ήταν ακόμα έντονη οπότε είπαμε να αφήσουμε την ανάβαση για το κάστρο για την αυριανή μέρα..

Μέχρι που καταλήξαμε στη μεγάλη πλατεία που βρίσκεται ο καθεδρικός της πόλης.
Εδω στο καθεδρικό θέλω να σταθώ λίγο,ήταν ο πιο εντυπωσιακός και τεράστιος ναός που εχω δει.Εσωτερικά με δεκάδες τρούλους,πανύψηλος με φανταστικές τοιχογραφίες,με γύψινα,με αγάλματα,με μπαλκόνια εντός του ναού..πραγματικά χάζεψα και θα το ξαναπώ,δεν αποτυπώνονται στις φωτογραφίες...

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας,προσπεράσαμε γρήγορα την πολυφωτογραφισμένη χρυσή σφαίρα sphaera sculpture στην kapitelplatz,δε ξέρω,προσωπικά δε μου έκανε καμιά εντύπωση,νομίζω οτι δεν ταιριάζει στο χώρο.Στη συνέχεια περάσαμε μπροστά απο αλλη μια όμορφη εκκλησία Kollegien kirche Πολυ εντυπωσιακός ναός κ αυτός εξωτερικά,απλά δεν θέλαμε να μπούμε στο καπάκι και σε αλλη εκκλησία

Ετσι συνεχίσαμε απο την άλλη πλευρά του ποταμού,εδώ να πούμε οτι και στις δυο πλευρές του ποταμού υπάρχει ιστορικό κέντρο με σοκάκια,απλά η πιο όμορφη και φημισμένη περιοχή είναι η πλευρά του κάστρου..
και εδώ όπως και στο Ινσμπουρκ έχουν υπερσύγχρονες συγκοινωνίες και θα φανώ κουραστικός έχουν τάξη,πειθαρχία και καθαριότητα...
Το κόκκινο φανάρι είναι κόκκινο για όλους,οι πεζοί στα πεζοδρόμια,οι ποδηλάτες στους ποδηλατόδρομους,τα αυτοκίνητα στους δρόμους,όλοι σέβονται όλους...

Κάπου εδώ στη πιο ήρεμη πλευρά του ποταμού,κάτσαμε για φαγητό σε ενα Ιταλικό εστιατόριο οπου ξανά για καλή μας τύχη ο σερβιτόρος ήταν Ελληνας και έτσι η διαδικασία έγινε πολύ πιο εύκολη και γρήγορη..Είναι γεγονός επειδή πετύχαμε αρκετούς πατριώτες που εργάζονταν σε Γερμανία-Αυστρία,ολοι χαίρονταν που μας έβλεπαν και ειδικά οι άνθρωποι πιο μεγάλης ηλικίας..
Χαλαρώσαμε αρκετά,φάγαμε καλά,ήπιαμε ξανά τις μπύρες μας(η μπύρα εδώ Gosser-Αυστριακή) αλλά ακόμα και ενα ποτήρι νερό που ζητήσαμε απο το πατριώτη, μας το έφερε μεν,αλλά μας είπε οτι το αφεντικό μέσα του το χτύπησε 1 ευρώ,ως παροχή υπηρεσιών,έτσι είναι αυτά,τυπικοί σε όλα!!
Πλέον σουρούπωσε,είχε πια δροσίσει και έτσι μείναμε μέχρι αργά να περπατάμε κατά μήκος κ στις 2 πλευρές του ποταμού,να μπαινοβγαίνουμε στα σοκάκια και παράλληλα να ''σταμπάρουμε'' ωραία καφέ και μπαράκια με όμορφο κόσμο για να έρθουμε την αυριανή βραδιά για ποτάκι...

κάπως ετσι τελείωσε και 4η φανταστική μας μέρα...

 

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Πρωινό ξύπνημα και μιας και στο Σάλτζμπουργκ δεν είχαμε πρωινό,8.00 ήμασταν ήδη στο αυτοκίνητο.Το σημερινό πρόγραμμα είχε λίμνες,με το μαγικό Hallstatt να είναι ο αρχικός προορισμός.Επιλέξαμε τη πιο σύντομη διαδρομή των 73 χλμ,που άλλωστε έδειχνε και η πιο όμορφη περνώντας κατά μήκος της πολύς μεγάλης λίμνη Wolfgangsee,και απο τα όμορφα παραλίμνια χωριά Fuschl am see και St.Gilgen
Η διαδρομή για άλλη μια φορά μέσα στη πανέμορφη φύση,αλλά δεν θέλαμε να κάνουμε καμία στάση,για να βγούμε οσο πιο νωρίς γίνεται στο Hallstadt και έτσι να προλάβουμε τις ορδές τουριστών..

Σε περίπου 1:20 ήμασταν στο Hallstatt,οι ταμπέλες μας οδήγησαν σε ενα μεγάλο παρκινκ,οπου έμπαινες,έπαιρνες χαρτάκι και ανάλογα το χρόνο πλήρωνες στο αυτόματο μηχάνημα..1-2 ωρες 6 ευρώ,2 με 3 ώρες 8 ευρώ,3 με 12 ωρες 9 ευρω,τόσο απλά..
Ξεκινήσαμε απο όπου ξεκινάν ολοι,δηλαδή απο το νότιο τμήμα του χωριού,οπου έχει μια εξέδρα και βγάζεις τις πρώτες καλές φωτογραφίες..

Επειτα περπατήσαμε σε ενα μικρο δρόμο που οδηγεί προς τη πλατεία,οπου σταματήσαμε σε ενα παραδοσιακό φούρνο για να φάμε κάτι,πήραμε πρέτσελ.Το πρετσελ είναι το παραδοσιακό σαν κουλούρι-ψωμάκι που εχουν στη Γερμανία-Αυστρία,προσωπικά δε μου άρεσε ήταν πολύ αλμυρό..Ισως γι αυτό οι Γερμανοί το έτρωγαν στις μπυραρίες μαζί με τη μπύρα τους..

Η πλατεία του χωριού μικρή και παραμυθένια...

Μετά τη πλατειούλα ο δρόμος γίνεται λίγο ανηφορικός και σε βγάζει στην άλλη πλευρά του χωριού,οπού απο εκεί είναι και το σημείο απο όπου βλέπουμε τις πιο κλασικές φωτογραφιές του Hallstadt

Αυτό ήταν!!πήραμε ξανά το δρομάκι της επιστροφής και ξανά βγήκαμε στο αρχικό σημείο...
Το Χάλστατ οσο μαγικό είναι,άλλο τόσο μικρό είναι...Δε μπορώ να φανταστώ τι θα γίνεται σε μέρα και ώρα αιχμής απο τον υπερβολικό κόσμο..
Να πω και κάτι άλλο,την εκδρομή την οργανώσαμε οι άντρες,οι γυναίκες δεν είχαν ασχοληθεί καθόλου και δεν είχαν ιδέα κάθε φορά που πηγαίναμε,έτσι τους φουσκώσαμε λίγο τα μυαλά με το Χάλστατ(τώρα πάμε σε ενα χωριό όνειρο,καρτ-ποστάλ,στα τοπ ομορφότερα χωριά παγκοσμίως κ.τ.λ)δεν υπερβάλαμε βέβαια,την πραγματικότητα τους περιγράφαμε...Παρόλα αυτά οταν τελειώσαμε τη βόλτα μας στο Χαλστατ,μας ρώτησαν: Αυτό ήταν??!!!
Γύρω στις 11 πλέον,ο κόσμος στο Χαλστατ είχε διπλασιαστεί,πήραμε σε ένα μικρο σουπερ μαρκετ νεράκια και κατευθυνθήκαμε για το παρκινκ. Όποιος ενδιαφέρεται να ξέρει οτι μετά τις 11 που πήγαμε στο παρκινκ για να φύγουμε,ήταν ήδη γεμάτο...γι αυτό,για το Χαλστατ,πρώι-πρώι...
Να πω κάτι με τα νερά,ίσως αυτοί που ξέρουν να γελάσουν...Με το νερό ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά,πρώτον γιατί πέσαμε τις πρώτες μέρες εως και τη μέρα του Χάλστατ σε υπερβολική ζεστη.
Δεύτερον:δε μπορούσα να τα ξεχωρίσω απο τα αεριούχα,τι κούναγα για να δω φυσαλίδες,τι ρώταγα, αλλες φορές βγάζαμε άκρη και άλλες τα πέταγα οπως το έπαιρνα.Επίσης το οτι οπως μου είχε πει αρχικά ο φίλος μου οτι το κανονικό νερό έχει πάντα μπλε καπάκι,να ξέρετε δεν ισχύει παντού.
Πήραμε κάποιες τελευταίες λήψεις και αποχαιρετίσαμε το πανέμορφο αυτό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς....

Επιβίβαση λοιπόν και πάμε για μια καθαρά δική μου επιλογή,που άρεσε τελικά σε ολη τη παρέα,στον ιδιο δρόμο της επιστροφής λιγο πριν την αρχή της λίμνης Wolfgangsee,κάναμε μια μικρή παράκαμψη 6.5χλμ για το χωριό Saint wolfgang.
Το χωριό αυτό είναι πιο μεγάλο,με μεγαλύτερη άπλα και περισσότερα παρκινκ,για αυτο και η τιμή παρκαρίσματος ηταν στα 3 ευρώ,παρκάραμε και ξεκινήσαμε τη βόλτα,πρόκειται για ενα θέρετρο πάνω στη λίμνη,με πολύ όμορφα σπίτια και απο οτι είδαμε κάνουν και πολλές κρουαζιέρες με μικρά καραβάκια στις γύρω περιοχές...

Αφού κάναμε αρκετές βόλτες,κάτσαμε σε ενα καταπληκτικό μαγαζί στο κέντρο του χωριού πάνω στη λίμνη κάτω απο μεγάλα δέντρα με υπέροχο ίσκιο,βέβαια περιμέναμε κανα 20λεπτο να αδειάσει τραπέζι,αλλά άξιζε μόνο και μόνο για τη τοποθεσία του.. Δροσιστήκαμε με μια κρύα μπύρα και κάναμε μια τελευταία βόλτα στο Sankt Wolfgang.
Πραγματικά όποιος βρεθεί προς Χαλστατ αξίζει η μικρή παράκαμψη για να δει το Sankt Wolfgang.
Ετσι είπαμε να επιστρέψουμε σιγά σιγά στο Σαλσμπουργκ για να δούμε οτι είχαμε αφήσει πίσω...
Στη διαδρομή για Σάλσμπουργκ κάναμε και ενα φουλάρισμα,να ξέρετε οτι η βενζίνη στην Αυστρία είναι περίπου 25 λεπτά φθηνότερη απο Γερμανία,εμείς φουλάραμε με 1.29 το λίτρο και κάτι άλλο που πρόσεξα,η βενζίνη δεν είχε μεγάλες αυξομειώσεις στη τιμή απο περιοχή σε περιοχή οπως συμβαίνει στην Ελλάδα..
Οπως λέει όμως η γνωστή εντολή:''Oτι μπορείς να κάνεις σήμερα μη το αναβάλεις για αύριο''έτσι λίγα χιλιόμετρα πριν μπούμε στο Σαλσμπουργκ μας έπιασαν οι πρώτες ψιχάλες,στο ξενοδοχείο μπήκαμε με καταρρακτώδης βροχή,που συνοδευόντουσαν απο πολύ δυνατό αέρα και κατι κεραυνούς που νόμιζες οτι χτύπαγαν το ξενοδοχείο!!!
Ετσι όταν καταφέραμε να βγούμε μετά τις 7 απο το ξενοδοχείο,μας δόθηκε και η ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε την ομπρέλα μας και τα λεπτά μπουφανάκια μας,ετσι για να καταλάβουμε τι σημαίνει κεντρική Ευρώπη και πως μπορεί ο καιρός μέσα σε λίγη ώρα να πέσει 14 με 18 βαθμούς κάτω!!
Ξανα κατεβήκαμε παράλληλα με το ποταμό Σαλτσαχ,αλλα η εντύπωση που μας έδωσε το σημερινό Σαλσμπουργκ ήταν σαν μια άδεια πόλη,δε ξέρω αν έφταιγε η νεροποντή ή πάντα Δευτέρα απόγευμα με κλειστά μαγαζιά η πόλη είναι υποτονική?Αλλά ακόμα και τα καφέ-μπαράκια που είχαμε ''σημαδέψει'' τη χθεσινή μέρα,τώρα ήταν κλειστά!!
Ετσι μπήκαμε στη παλιά πόλη και κάτσαμε σε ενα μπεργκεράδικο Burgerista στην Griesgasse να φάμε,το οποίο οτι πήραμε ήταν πολυ νόστιμα με τιμές λιγο παραπάνω απο Ελλάδα,είχε και αυτό το σύστημα,που πλήρωνες 3 ευρώ για αναψυκτικό και έκανες όσα refill ήθελες!!
Η αλήθεια είναι οτι είχαμε χαλαστεί λίγο απο την ερημιά,και πιο πολύ γιατί μας κράτησε η βροχή γύρω στις 3-4 ώρες κλεισμένους στο ξενοδοχείο,είχαμε σκοπό γυρνώντας απο τις λίμνες να προλαβαίναμε τα καταστήματα ανοικτά,γιατί θέλαμε να ψωνίσουμε δώρα για τα παιδιά,αλλά τι να κάνουμε δε μπορούμε να τα έχουμε όλα..
Μην είμαστε όμως και αχάριστοι,ο καιρός ασχέτως της ζέστης,μας ειχε πάει τέλεια...Απο το να βρέχει καθημερινά,οπως συνηθίζεται αυτή την εποχή σε αυτές τις περιοχές,προτιμώ τις αρκετά ζεστές μέρες!
Οπότε δεν υπήρχε διάθεση και λόγω καιρού για κάστρο και ετσι χάσαμε ενα κλασικό highlight της πόλης..Με το φόβο της βροχής,μιας και ο ουρανός παρέμενε βαρύς,περπατήσαμε ξανά μέσα και έξω στα σοκάκια και κατά μήκος του ποταμού..
Με το σούρουπο ανηφορίσαμε για τα δωμάτια,ούτως ή άλλως δεν ήμασταν για πολύ αργά απόψε,αύριο είχε πολύ πρωινό ξύπνημα για να προλάβουμε τη παράδοση του αυτοκινήτου έγκαιρα και να μην έχουμε θέματα με τον δύστροπο Γερμανό,που δεν μας χάριζε ούτε ένα λεπτό καθυστέρησης!!
Βγάζοντας τις τελευταίες μας φώτο..

 

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς και λίγο μετά τις 6 αναχωρήσαμε για Μόναχο,η καλύτερη και πιο σύντομη διαδρομή είναι μέσω autobahn A8, 145 χλμ και σε νορμάλ συνθήκες 1:40 λεπτά,αυτό με έκανε να λεω στο φίλο μου οτι ήταν υπερβολικός και μας σήκωσε πολύ νωρίς,αλλά πιστέψτε,με τη κίνηση που βρήκαμε πλησιάζοντας στο Μόναχο,τελικά αποδείχθηκε σωστός..
Στη διαδρομή που είναι όλη εθνική,μου έκανε εντύπωση ξανά το πόσο τηρούσαν τα όρια ταχύτητας,τα ατελείωτα κονβόι των φορτηγών που ολα ήταν στην τέρμα δεξιά λωρίδα και πλην ενα με δυο περιπτώσεων δεν είδα φορτηγό να προσπερνάει άλλο φορτηγό..
Με το καλό φτάσαμε πάλι στο 6όροφο γκαράζ,εκεί που είχαμε παραλάβει το αυτοκίνητο,το έλεγξαν για λίγο εκεί 2 υπάλληλοι ,τσέκαραν και οτι τους το επιστρέψαμε φουλαρισμένο,μας είπαν danke και αυτό ήταν...το μεγαλύτερο άγχος μας,μόλις είχε τελειώσει..
Κάτσαμε σε ενα μικρο φούρνο-καφέ εκει δίπλα και τονωθήκαμε με ''ζεστό καφέ''(σκεφτείτε τι τράβηξα..είμαι άνθρωπος που πίνει χειμώνα καλοκαίρι κρύο καφέ,σε 8 μέρες πρέπει να ήπια αναγκαστικά μόνο 2 καφέδες) φάγαμε και μια μπαγκέτα,η οποία παρεμπιπτόντως ήταν με ψωμάκι τύπου πρέτσελ,αλλά με το κίτρινο τυρί,αλλαντικά,μαρούλι και σώς έδενε φανταστικά η αλμύρα του,δοκιμάστε το...
Μετά απο αυτό ξεκινήσαμε για τη γνωστή διαδρομή,σταθμός Hauptbahnhof -karlsplatz-marienplatz
Εδώ το επιβλητικό District court(Ειρηνοδικείο επι της prielmayer strabe)

Η καρλσπλατζ ημέρα,με το ωραίο συντριβάνι της..

και ξανά Marienplatz με το επιβλητικό και πανέμορφο νέο δημαρχείο

και ακριβώς δίπλα το παλιό δημαρχείο.. ασύγκριτη η διαφορά τους !!

κάπου εκεί μπήκαμε για λίγο στην εκκλησία σήμα κατατεθέν της πόλης Frauenkirche,τεράστιος ναός Γοτθικού ρυθμού,όχι τόσο εντυπωσιακός εσωτερικά όσο ο καθεδρικός του Σαλσμπουργκ,αλλά σε αυτόν μου άρεσαν πολύ τα βιτρό παράθυρα που είχε..

Έπειτα συνεχίσαμε σε ενα απο τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης Theatiner strasse χαζεύοντας λίγο βιτρίνες

Σε λίγο φτάσαμε στην Odeonsplatz.Μια όμορφη πλατεία που τα 2 μαρμάρινα λιοντάρια στις καμάρες σου τραβούν το βλέμμα...To μνημείο αυτο Feldherrnhalle έχει μεγάλη ιστορία και χτίστηκε ως αφιέρωμα στον βαυαρικό στρατό που πολέμησε στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο

H εκκλησία των Θεατίνων-Theatinerkirche

Βέβαια εκεί δε πήγαμε για την πλατεία,ο σκοπός μας σήμερα ήταν τα μουσεία,έτσι πίστευα δηλαδή..
Χωρίς να καθυστερούμε φτάσαμε στο γκισέ για την είσοδο στο Rasidenz palace,εγω είχα σκεφτεί να επισκεφτούμε το παλάτι και τους θησαυρούς με 11 ευρώ είσοδο,ο φίλος μου πρότεινε αφού ήρθαμε να δούμε και το Cuvilies theatre με επιπλέον μόνο 2 ευρώ επιβάρυνση,έτσι με 26 ευρώ το ζευγάρι βγάλαμε εισιτήρια..
Στην είσοδο εκεί που αφήνεις τις τσάντες και όλα τα πράγματα που έχεις πλην κινητών και φωτογραφικών,δούλευε μια κυρία απο Ελλάδα όπου μας διευκόλυνε...
Η είσοδος του παλατιού ''Antiquarium''είναι οτι πιο εντυπωσιακό υπάρχει...

Οι φωτογραφίες επιτρέπονται χωρίς φλας..

Το παλάτι είναι μέσα στο χρυσό,με αμέτρητα δωμάτια με πίνακες με γύψινα,με πορσελάνες,σκάλες να σε οδηγούν κάτω για δωμάτια με πορσελάνες και χρυσά σερβίτσια,σκάλες να ανεβαίνουν για δωμάτια με κοσμήματα και πίνακες.

και μπόλικη Ελλάδα..

Η αλήθεια είναι οτι το παλάτι είναι τεράστιο,αρχικά ο φίλος μου που έχει επισκεφθεί κ άλλα στο εξωτερικό είπε οτι είναι ''φτωχό'' αλλά συμφώνησε οτι είναι τεράστιο...ανεβαίναμε σκάλες,κατεβαίναμε μπαίναμε σε δωμάτια,σε κάποια φάση δεν θυμόμασταν αν τα έχουμε δει ξανά,είχε βέβαια βελάκια για σωστή πορεία αλλά μπες βγές μπερδευόσουν...είχαμε κουραστεί και δεν είχαμε δει ακόμα το χώρο με τους θησαυρούς...
Τέλος επισκεφθήκαμε και τον ξεχωριστό χώρο των θησαυρών,οπου και αυτός περιλαμβάνει ιδιαίτερα κομμάτια,κοσμήματα,σταυρούς κορώνες με χρυσό και πετράδια,κομμάτια σίγουρα ανεκτίμητα..

Το μουσείο αυτό μας έβγαλε εντελώς εκτός προγράμματος,η σκέψη ήταν αυτή τη μέρα να πήγαινα και στην παλιά πινακοθήκη(alte pinakothek)αλλά συνολικά είχαμε κάνει πάνω απο 3 ωρες και δεν είχαμε δει ακόμα το θέατρο...
Είπαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα να πάμε για φαγητό να κάτσουμε λίγο να ξεκουραστούμε και να επιστρέψουμε για το θέατρο.Κάτσαμε σε ενα πολύ ωραιο σημείο δίπλα στην εκκλησία Φραουενκιρχε στο εστιατόριο Augustiner am Dom,εκεί ο νεαρός Γερμανός σερβιτόρος ήταν πολύ ευγενικός και υπομονετικός,προσπάθησε να μας εξηγήσει ολα τα πιάτα και τι περίπου ήταν το καθένα,τελικά δοκιμάσαμε λίγο απο όλα..
Τα πιάτα ήταν όλα νόστιμα,μη φανταστείτε μεγάλη ποικιλία μενού,σνίτσελ,κρέας με μια σκούρα σάλτσα,χοιρινό κότσι,πανσέτα. Να πω οτι οσον αφορά τα κρεατικά, πουθενά δε συνάντησα αυτό που φοβόμουν,δηλαδή κρέατα κόκκινα άψητα με αίμα..
Συνοδευτικά να πω οτι δύσκολα βρίσκεις στα ''γούστα μας'' τηγανιτές πατάτες δεν υπάρχουν στα εστιατόρια ,συνήθως τα πιάτα συνοδεύονται πάντα με μια έξτρα σαλάτα η οποία είναι μέσα στη τιμή και περιέχει λαχανικά και κάτι σαν καραμελωμένο λάχανο,οι σαλάτες αυτές είναι οκ,τρώγονται ευχάριστα..
Στα συνοδευτικά των κυρίως μόνο τη πατατοσαλάτα τρώγαμε άνετα,κάτι ντάμπλινκς απο ψωμι και πατάτα που φέρνουν πάντα μαζί με τα κυρίως πιάτα,τα έτρωγες και σε τρωγαν!!!
Οι τιμές σχεδόν παντού ίδιες,γύρω στα 15 ευρω τα κυρίως πιάτα,οι μπύρες σταθερή αξία,το συγκεκριμένο εστιατόριο είχε augustiner!!
Αφου πήραμε δυνάμεις επιστρέψαμε να δούμε το θέατρο

Σίγουρα θα υπάρχουν αλλού πολύ πιο μεγαλοπρεπής θέατρα,δε θεωρώ οτι το συγκεκριμένο δεν έχει πάνω απο 300 θέσεις μαζί με τους εξώστες,ητάν μικρο αλλά όμορφο,μου άρεσε πάρα πολύ..
Φεύγοντας και απο το θέατρο,τώρα πια τρέχαμε..τελικά σε ενα ταξίδι δύσκολα μπορεί να βγει ακριβώς ενα πρόγραμμα...
Για άλλο μουσείο,η παρέα δεν το συζήταγε...οπότε είπαμε να προλάβουμε ανοικτή τη viktualienmarkt(έκλεινε στις 18.00) κάτι σαν τις δικές μας τις λαικές αγορές,αλλά πολύ πιο πλούσια και διαφορετική....
Εχει πολλά προιόντα,τυροκομικά,αλλαντικά,μπαχαρικά,λουλούδια και πανάκριβα φρούτα!!,εχει να κάτσεις να φας να πιεις,γενικά έχει πολυ ωραία ατμοσφαίρα,άλλωστε είναι μέσα στα must see του Μονάχου.

και αυτα να βλέπει ο Ελληνας αγρότης και να κλαίει τον κόπο του....

Σε αυτή τη φάση ήμουν πολύ κουρασμένος με είχε τσιμπήσει και λιγο η μέση μου,ήθελα να κάτσω εκεί μέχρι να κλείσει η αγορά και μετά να πάω στα δωμάτια να ξεκουραστώ λίγο,η παρέα επέμενε για ενα τελευταίο ποδαρόδρομο μέχρι το Maximilianeum το παλιό κοινοβούλιο στο ποταμό Ισαρ,περίπου 1.5 χλμ με τα πόδια..
Ξεκίνησα με βαριά πόδια,αλλά σιγά σιγά οταν φτάσαμε στο ποτάμι η διάθεση μου άλλαξε,μεγάλο ποτάμι καθαρό,με μονοπάτια και γέφυρες για τους πεζούς..

Κόσμος να περπατά κατα μήκος,αμέσως καταλαβαίνεις και νιώθεις τη ποιότητα ζωής αυτής της πόλης..

Το παλιό κοινοβούλιο πολυ επιβλητικό,ωραίο και τεράστιο κτίριο..

Κάνοντας περιμετρικά το κύκλο του Maximilianeum βγαίνεις σε μια μικρή πλατεία τη wiener platz,αυτή την είχε τσεκάρει ο φίλος σαν στέκι ντόπιων και πράγματι έτσι ήταν,εκεί ακριβώς υπάρχει μια beer garden με πολυ όμορφο εξωτερικό χώρο μέσα στα δέντρα Biergarten am Wiener platz,οπου έχει πολύ καλή μπύρα και φαγητό,(βρήκαμε κοτόπουλο ψητό και πατάτες τηγανητές)!!!πιο νορμάλ τιμές απο αλλού και η μπύρα το λίτρο 8.50.Τη συστήνω για καλοκαίρι ανεπιφύλακτα,επίσης έχει στάση μετρό εκεί κοντά στα 300 μέτρα ειναι η Max weber platz, εξυπηρετούν οι γραμμές U4-U5.

Hταν απο τα σημεία που μου άρεσε παρά πολύ,δε κάτσαμε όμως πολύ,ήπιαμε τη μπύρα μας και είπαμε να πάμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση,με το μετρό φυσικά αυτή τη φορά.Έτσι σε 5 στάσεις και μόλις 7 λεπτά ήμασταν στη στάση του ξενοδοχείου,μετά 4 λεπτά περπάτημα και φτάσαμε,τόσο απλά!!
Το βράδυ δεν ήμασταν ξανά για κέντρο,κάπου έβγαινε και η κούραση,άλλωστε αυτή η μέρα είχε ξεκινήσει απο τις 5.30 που είχαμε σηκωθεί στο Σαλσμπουργκ...
Αλλά είπα στη παρέα ''πάω να ρίξω μια αναγνωριστική γύρω στη περιοχή μας''.Στα 900 μέτρα απο το ξενοδοχείο μας,είχα σημειώσει την μπυραρία Augustiner-Keller.
Με τίποτα όμως δε περίμενα αυτό που είδα..ένας χώρος υπερβολικά τεράστιος,αν πω για 3.000 άτομα πιστέψτε με,μπορεί να λέω κ λίγα...Με πολύ κόπο βρήκα παγκάκι για να κάτσω,πήρα τηλ την παρέα και έδωσα οδηγίες πως να με βρουν,να φανταστείτε οτι όταν ήρθαν,ήμουν όρθιος να κουνάω χέρια και να μη με βλέπουν!!Αφού εφοδιαστήκαμε με τις μπύρες λίτρου Αugustiner(να πω οτι όλες αυτές οι μπυραρίες τύπου beer garden είναι self-service)αράξαμε και απολαύσαμε τη βραδιά..

Αφου νύχτωσε και οι Γερμανοί άδειασαν σιγά σιγά τη μπυραρία,άλλωστε εκεί τα ωράρια είναι σκληρά για εμάς τους Έλληνες, στις 12:00 έκλεινε η μπυραρία...φύγαμε και εμείς για ξεκούραση, γιατί αύριο είχε ημερήσια εκδρομή με τρένο!!

 

[είμαι ευτυχής]

ΗΜΕΡΑ ΈΒΔΟΜΗ
Σήμερα η μέρα περιλάμβανε ημερήσια εκδρομή με τρένο.Για αυτή την ημέρα είχε πέσει πολύ συζήτηση και είχαμε αλλάξει δεκάδες φορές πλάνο..Η σκέψη μου ήταν να πάμε μόνο Νυρεμβέργη και το απογευματάκι χαλαρά να επιστρέψουμε.Ο φίλος μου ήθελε να προσθέσουμε και κάτι άλλο...
Το ονειρικό Ρότενμπουργκ ομπ ντερ τάουμπερ μας έπεφτε πολύ μακριά,δε μας έβγαινε με τίποτα με τα δρομολόγια και του το έκοψα αμέσως,οπότε με πίεζε για ή για Ρέγκενσμπουρκ ή για Μπαμπεργκ,τι και αν έλεγα οτι το πρόγραμμα θα ειναι πιεσμένο και κουραστικό,δεν υποχωρούσε...
Βέβαια εγώ καλού-κακού απο καιρό είχα σημειώσει ολα τα πιθανά δρομολόγια,πλατφόρμες,ανταποκρίσεις προς όλες τις κατευθύνσεις,τα πάντα...
Σηκωθήκαμε και κατά τις 8.30 ήμασταν στον κοντινό μας σταθμό του Μονάχου Hauptbahnhof,πήραμε νερά και μπαγκέτες για το ταξίδι και πήγαμε στα κόκκινα αυτόματα εκδοτήρια για να βγάλουμε τη bayern ticket.

H bayern ticket είναι ένα απίστευτο ''εργαλείο'' πρόκειται για ένα εισιτήριο που ξεκινάει ατομικά στη τιμή των 25 ευρώ και αυξάνει 7 ευρώ για κάθε επιπλέον άτομο με μέγιστο αριθμό ατόμων τα 5.
Με λίγα λόγια εμείς δώσαμε 46 ευρώ και για τους 4 μας και με αυτό το ομαδικό εισιτήριο μπορούσαμε να κινηθούμε σε ολο το δίκτυο της Βαυαρίας,ισχύει ακόμα κ για Μόναχο- Σαλσμπουργκ..όσες φορές θέλαμε και όπου θέλαμε απο τις 9 το πρωί έως τις 3 τα ξημερώματα,με όλα τα τρένα της 2η θέσης (πλύν των ice αυτά τα άσπρα αεροδυναμικά,τα πολύ γρήγορα).
Μη σας τρομάζει η 2η θέση,αυτά τα κόκκινα τρένα,τα Regional είναι γρήγορα και πεντακάθαρα,πολύ σύγχρονα και άνετα..Σημείωση,να έχετε μαζί σας ένα στυλό,γιατί πάνω στο εισιτήριο θα πρέπει να γράψετε τα ονόματα σας,σε περίπτωση ελέγχου..

9.05 αναχωρήσαμε για Μπάμπεργκ η διαδρομή είχε 2 ανταποκρίσεις και έτσι δε μας φάνηκε κουραστική,μια στο Ινγκοσταλτ και δεύτερη Νυρεμβέργη,ακόμα και τη στιγμή που κατεβήκαμε Νυρεμβέργη τους είπα να μη συνεχίσουμε,αλλά o φίλος μου είπε πάμε έστω για ένα καφέ!!Ετσι 11.50 ήμασταν στο Μπαμπεργκ.
Απο τα πρώτα βήματα απο το σταθμό καταλαβαίνεις οτι αυτή η μικρή πόλη είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα..

Περνώντας το πρώτο ποτάμι, ξεκινάει η πεζοδρόμηση και η πόλη είναι μια κούκλα...

φ

Σε πολύ λίγο περπάτημα βρίσκεσαι στη μεγάλη πέτρινη γέφυρα σήμα κατατεθέν της πόλης,στη γέφυρα που είναι το παλιό δημαρχείο Altes rathaus.

Για να το φωτογραφίσεις όμως και να θαυμάσεις αυτό το αριστούργημα πρέπει να βρεθείς στη μικρή γεφυρούλα προς τα αριστερά,αυτή εδώ.

έτσι κάνοντας ενα μικρό κύκλο

φτάνεις στη μικρή γέφυρα και έχεις μπροστά στα μάτια σου αυτό το μικρο θαύμα.........

Συνεχίζοντας στα στενά δρομάκια χαζεύεις θες δε θες τα σπίτια που μοιάζουν σαν κουκλόσπιτα...

Θα κάνεις αναγκαστικά μια μικρή βόλτα στη μικρή Βενετιά οπως την αποκαλούν,οπου τα σπιτάκια είναι κυριολεκτικά μέσα στο νερό,αυτο που αναρωτηθήκαμε είναι αν η στάθμη του ποταμού ανέβει τι γίνεται?

Ύστερα παίρνοντας το πλακόστρωτο ανηφορικό δρόμο βγαίνεις χωρίς κούραση σε ενα μεγάλο άνοιγμα όπου εκεί βρίσκεται ο καθεδρικός της πόλης και δίπλα του το παλάτι residenz.

Ο ναός μεγάλος αλλά απλός μέσα

Το Neue residenz τεράστιο κτήριο,σίγουρα οχι οπως του Μονάχου αλλα επιβλητικό. Χρόνο για το Ρεσιντενζ δεν είχαμε,αλλά να δούμε τον κήπο με τις εκατοντάδες τριανταφυλλιές που βρίσκεται πίσω απο το Ρεσιντενζ προλαβαίναμε άνετα..

εκατοντάδες είδη και χρώματα

Έπειτα κατηφορίσαμε προς το κέντρο της πόλης,περνώντας απο πανέμορφα δρομάκια

Τραβώντας κάποιες τελευταίες φωτο αποχαιρετήσαμε το Μπάμπεργκ,

Σίγουρα 3 ωρες για να δείς μια πόλη δε φτάνουν με τίποτα,αλλά ακόμα και αυτή η εικόνα που πήραμε μας είχε φτιάξει ήδη τη μέρα...
Ήμασταν ήδη στο σταθμό για Νυρεμβέργη,η σύνδεση μεταξύ τους είναι πολύ συχνή σχεδόν ανα 20λεπτο-μισάωρο και η διάρκεια του ταξιδιού είναι 45λεπτά.
Αυτά είναι τα κόκκινα τρένα Regional,όπως είπα άνετα,καθαρά και γρήγορα,κάποια είναι και διώροφα..

Φτάνοντας και βγαίνοντας απο το σταθμό της Νυρεμβέργης,μπορώ να πω οτι άνετα θα τον μπέρδευα με μουσείο,είναι ο πιο εντυπωσιακός σταθμός τρένων που έχω δει ποτέ..

 

[magda pap.]

Πολύ ωραία η ιστορία σου μέχρι στιγμής και οι φωτογραφίες σου τέλειες!
Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια για την Νυρεμβέργη γιατί για εκεί έχω κλείσει να πάω αρχές Δεκέμβρη και εδώ στο foroum δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, οπότε καταλαβαίνεις ότι γράψε ότι μπορείς περισσότερο.
Και κάποια στιγμή μπορεί να σε ενοχλήσω για λεπτομέρειες για τις υπόλοιπες πόλεις που επισκεφθήκατε γιατί σκεφτόμαστε ένα road trip με αυτοκινούμενο όμως σε αυτές τις περιοχές.
Καλή συνέχεια!!!!!!!!!!