Ντουμπάι 7 μέρες στο Ντουμπάι

[zmaria]

Αν και το Ντουμπάι δεν είναι από τους προορισμούς στους οποίους έχω αδυναμία (μάλλον το αντίθετο) , φίλη Ζμάρια το κείμενό σου είναι απολαυστικό και άκρως περιγραφικό χαρακτήρα, ενώ θέτεις χρηστικά στοιχεία για την χώρα απαραίτητα για κάποιον που θέλει να την επισκεφτεί. Μπράβο. Περιμένουμε συνέχεια.

Τιμή μου που δεν σ' αρέσει το μέρος κι όμως με διαβάζεις!!

 

[dim kyr]

Ουτε η φτώχια και η εξαθλίωση μου αρέσουν, αλλά τους αθλίους του Ουγκώ τους έχω διαβάσει. Αλλο το θέμα (ντουμπάι), άλλο η περιγραφή σου, που είναι κατα την γνώμη μου άριστη. Μην λιθοβολείται τον συγγραφέα!!

 

[ΕΡΣΗ]

Ουτε η φτώχια και η εξαθλίωση μου αρέσουν,

Είσαι σίγουρη; Για αλλιώς σε είχα κόψει εγώ βάσει των ταξιδιωτικών επιλογών σου!

 

[Lalibela]

επρεπε να δεις τη φατσα του Αιγυπτιου ...οταν τον συναντησα στο αεροδρομιο ...εμιρατου ...και του ειπα οτι ταξιδευω μονη μου
με κοιταζε λες και ειχα βγει απο το μαντρι ...
αναγκαστηκα να πω οτι εχω σχεση....
μετα με ρωταγε που ειναι αυτος??τι να του ελεγα ...
-εχμ..(θυμηθηκα τη συμφορουμιτισα νινα ...) για ενα γαμο παω στο Δελχι
100 ερωτησεις γιατι δεν εχω παιδια ...γιατι δεν παντρευομαι
και στο τελος τι με ρωτησε το ατομο ????αφου πρωτα με ζαλισε να παντρευτω..για να με γηροκομησουν..
-ποσες φορες κανετε ....σεξ την εβδομαδα???
ε εκει σοβαρευτηκα ...και παραλιγο να τον βρισω
του απαντησα με περισσια αυτοπεποιθηση
-δεν νομιζω να αρεσαν στον φιλο μου οι ερωτησεις σου
αν τσιμπουν ετσι οι αιγυπτιοι ...δεν μπορω να φανταστω τι εχει να γινει στο ντουμπαι
εβαλα στο μυαλο μου το θανατηφορο σχεδιο ...
σοκ στους μουσουλμανους
κοκτειλ....δεκαποντο και μπουργκα ...

 

[zmaria]

Ξυπνάω αργοπορημένη για το πρωινό και ξενερώνω αφάνταστα γιατί πεινάω έχω να φάω από χτες το μεσημέρι. Λέω να δοκιμάσω κι ας έχει περάσει η ώρα. Κατεβαίνω λοιπόν στην αίθουσα πρωινού κι ενώ έχουν αρχίσει να τα μαζεύουν ένας ευγενέστατος υπάλληλος τα σταματάει όλα και σκοτώνεται να με εξυπηρετήσει. Ουφ ευτυχώς. Σήμερα το πρόγραμμα είναι χαλαρό. Ετοιμαζόμαστε για ψώνια στο City Center Mall είναι το πιο οικονομικό. Βρίσκω ωραία ρούχα να αγοράσω συν μια φοβερή προσφορά στα Pier Garden όπου έχει έκπτωση 65%. Γυρνάμε φορτωμένες τσάντες και χαρούμενες όπως κάθε γυναίκα μετά από ψώνια..

Το απόγευμα πηγαίνουμε στον κόλπο του Ντουμπάι όπου έχουμε να κάνουμε κρουαζιέρα για 2 ώρες. Φτιάχνουμε μια παρέα οχτώ ελληνίδων γυναικών και καθόμαστε μαζί. Το πλοιαράκι είναι φωταγωγημένο με πολλά λαμπάκια και ο χώρος στρωμένος για πολυτελές δείπνο. Μπαίνοντας μας κερνάνε χουρμά, καφέ και χυμό μάνγκο. Είναι πάρα πολύ ρομαντικά, έχει αεράκι και για πρώτη φορά στο Ντουμπάι νιώθω φυσική δροσιά. Το φαγητό είναι φυσικά σε μπουφέ και για άλλη μια φορά είναι νόστιμο. Έχω την φαεινή ιδέα να δοκιμάσω ένα κοκταίηλ που δεν έχω ξαναπιεί κι όχι μόνο αυτό αλλά διαλέγω και το Bloody Mary. Χαζοξανθιά. Είναι απαίσιο όπως και το mohito της αδερφής μου αλλά τουλάχιστον αυτό πίνεται. Παίρνω σοβαρά υπ’ όψιν μου την συμβουλή μιας μεγαλύτερης πολυταξιδευμένης κυρίας που μου λέει να προσέχω γενικώς που παραγγέλνω κοκταίηλ γιατί χρειάζεται και μια σχετική τέχνη για να είναι επιτυχία.

Τελειώνουμε την κρουαζιέρα και λέμε να ξαναδοκιμάσουμε την τύχη μας στο Long bar που είναι απέναντι από το ξενοδοχείο μας (αυτό που φάγαμε την πόρτα?) μιας και τόσα καλά έχουμε ακούσει γι αυτό. Αυτήν την φορά πάμε μέσω μετρό. Πλησιάζοντας βλέπουμε τον ίδιο πορτιέρη να είναι σε διαπληκτισμό με 2 γυναίκες γιατί δεν τις αφήνει να μπουν μέσα! Λόγω dress code αν καταλαβαίνουμε καλά. Είμαστε έτοιμες να κάνουμε μεταβολή και να φύγουμε επιτόπου (δεν είμαστε και τόσο κυριλέ ντυμένες πια) αλλά λέμε μιας και ήρθαμε τι έχουμε να χάσουμε. Του λέμε του φοβιστικού πορτιέρη ότι μένουμε στο αδερφάκι ξενοδοχείο και μας ζητάει την κάρτα του ξενοδοχείου και τα διαβατήρια μας! Μα τόσο έλεγχος πια? Τόσο VIP είναι εδώ? Μπαίνουμε με τα πολλά και καθόμαστε στο ξύλινο μπαρ το οποίο είναι περιμετρικό κι έχει πολλά σκαμπό. Υπάρχει χώρος και για να γευματίσεις όπως και ένας μικρός χώρος με πίστα χορού. Γύρω γύρω υπάρχουν μεγάλες τηλεοράσεις που χωρίς ήχο αναμεταδίδουν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όμορφα είναι αλλά όχι τίποτα τρομερό για τα τόσα που έχουμε ακούσει και για την τόσο δύσκολη πόρτα. Ο κόσμος είναι Ευρωπαίος και ήδη μας μιλάνε άτομα από Καναδά και Αυστραλία. Ο ένας απορεί γιατί διαλέξαμε για διακοπές το Ντουμπάι. Να σας πω την αλήθεια μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έχουμε τρελαθεί κιόλας. Του φαίνεται πολύ περίεργο αν και ο τουρισμός του Ντουμπάι είναι γενικώς τεράστιος. Τα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα για διάστημα 2 μηνών όπως μας ενημέρωσε η ξεναγός. Σήμερα είναι ladies night κι ο δωρεάν κατάλογος περιλαμβάνει και βότκα. Παίρνουμε 2 βότκες με ας το πούμε χυμό λεμονιού και χαλαρώνουμε. Πίνουμε κι άλλο ένα και καληνυχτούμε, κυρίες χωρίς πάλι να έχουμε πληρώσει μία. Το Long Bar είναι το μόνο μαγαζί που είναι ανοιχτό και μετά τις 1.30.

 

[Pandora]

zmaria, μ΄έχει εντυπωσιάσει η αμεσότητα και η αφοπλιστική αθωότητα στη γραφή σου...Μπράβο σου !

Και μετά...και μετά...

 

[zmaria]

-ποσες φορες κανετε ....σεξ την εβδομαδα???
ε εκει σοβαρευτηκα ...και παραλιγο να τον βρισω
του απαντησα με περισσια αυτοπεποιθηση
-δεν νομιζω να αρεσαν στον φιλο μου οι ερωτησεις σου
αν τσιμπουν ετσι οι αιγυπτιοι ...δεν μπορω να φανταστω τι εχει να γινει στο ντουμπαι
εβαλα στο μυαλο μου το θανατηφορο σχεδιο ...
σοκ στους μουσουλμανους
κοκτειλ....δεκαποντο και μπουργκα ...

 

[zmaria]

Σήμερα ξημερώνει η καλύτερη μέρα. Αφού παίρνουμε το πρωινό μας λέμε να δοκιμάσουμε για πρώτη φορά την πισίνα του ξενοδοχείου η οποία είναι στον 4ο όροφο κι έχεις θέα τους διάφορους ουρανοξύστες και τους δίδυμους πύργους. σουρεάλ θα έλεγα. Έχει ναυαγοσώστη κι άλλο ένα άτομο πρόθυμο για οτιδήποτε ζητήσουμε. Είμαστε μόνες μας κι άλλες 2-3 γυναίκες μόνες χαίρονται τον ήλιο. Όλη η πισίνα για πάρτη μας εν ολίγοις. Την ίδια ώρα γίνεται άσκηση πυρκαγιάς στο ξενοδοχείο και έχουν μαζευτεί περιπολικά και πυροσβεστικά οχήματα. Αληθινή αναπαράσταση! Απολαμβάνουμε την ηλιοθεραπεία μας και βγάζουμε αυτό το ασπρουδερό από πάνω μας πίνοντας καφεδάκι. Ο ήλιος καίει και μας αρέσει! Η αδερφή μου κατραμιάζει κι εγώ παίρνω ένα συμπαθητικό χρωματάκι ως ξανθιά αλλά όπως πάντα δίπλα της δείχνω πιο άσπρη από ότι είμαι. Γκρρρρ…

Μπανάκι και είμαστε έτοιμες για σαφάρι 4Χ4. Μεσημέρι να μην καίει ο ήλιος. Η ξεναγός μας έχει προειδοποιήσει από το πρωί να μην έχουμε παραφάει πριν ξεκινήσουμε γιατί μόλις ξεκινήσει το σαφάρι θα τα βγάλουμε (με το παρντόν). Μέσα στο φοβερό τζιπ είμαι εγώ με την αδερφή μου, ένα ζευγάρι που ήδη κάνουμε παρέα αυτές τις μέρες, και στις πίσω θέσεις είναι ένα ζευγάρι που έχει έρθει από Λατινική Αμερική. Αργεντίνος αυτός, Χιλιανή εκείνη. Ο οδηγός μας είναι συμπαθέστατος. Φτάνουμε στην έρημο περνώντας μπροστά από το εξοχικό του σείχη, όπου φυσικά είναι πανέμορφο και περήφανα αραβικά άλογα κάνουν βόλτες τριγύρω. Στον δρόμο βλέπουμε ένα κοπάδι από καμήλες να προχωράει αργά αργά διότι τους έχουν δέσει τα πόδια μεταξύ τους για να μην μπορούν να τρέχουν οι καημένες! Μαζευόμαστε σε ένα μέρος γύρω στα 30 τζιπ και η διασκέδαση αρχίζει! Μπαμ μπουμ πέρα δώθε δως του να ανεβαίνει αμμόλοφους να σταμάτα απότομα πατώντας χειρόφρενο κι όλα αυτά με υπόκρουση ελληνικής τσιφτετελέ μουσικής! Ο οδηγός μας έχει καταλάβει πως δεν ζαλιζόμαστε και συνέχεια περιμένει να μένει τελευταίος και να μας κάνει ακόμα πιο πολλά κόλπα. Εγώ θα ήθελα ακόμα περισσότερα η αχόρταγη! Αυτό διαρκεί καμιά ώρα.

Στην συνέχεια σταματάμε μπροστά από έναν φράχτη που έχει μέσα πάρα πολλές καμήλες κι είναι ο χώρος που κάνουν την βοσκή τους. Μόλις μας παίρνουν χαμπάρι κάποιες πλησιάζουν επιφυλακτικά κοντά στον φράχτη δίνοντας μας την ευκαιρία να τις ταίσουμε και να τις βγάλουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε. Τότε σκάει ένας άραβας με ένα γεράκι στα χέρια του και το προσφέρει για φωτογραφία με αντίτιμο 2 ευρώ. Εννοείται πως βγάζω. Στα πόδια του από κάτω είναι κάτι σαν γάντι που το περνώ από το χέρι μου σαν βραχιόλι. Είναι βαρύ και κάθεται ήσυχο μιας και του έχουν κλείσει τα μάτια για να μη τρομάζει. Φεύγουμε από κει και μας πάνε σε μια άλλη πλευρά της ερήμου όπου έχει έναν αμμόλοφο και μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε σκέιτ πάνω στην άμμο. Δοκιμάζω και φέρνω εις πέρας την αποστολή μου μένοντας όρθια καθώς κατέβαινα τον αμμόλοφο. Έχει πλάκα η όλη φάση και ρίχουμε πολύ γέλιο μ’ αυτούς που δεν τα καταφέρνουν και σωριάζονται κάτω. Έχει μια κάποια ζέστη αλλά περπατάμε ξυπόλητες και για κάποιον μυστήριο λόγο δεν καιγόμαστε.

Στην συνέχεια φτάνουμε στον τελικό προορισμό μας όπου θα κάνουμε μπάρμπεκιου αλα Βεδουίνοι. Έξω από τον χώρο υπάρχουν δυο καμήλες με φίμωτρα όπου ανεβαίνουν όλοι οι τουρίστες ανά δυο στην καθεμία και τους κάνουν ένα τετράγωνο. Και πάλι δεν χάνουμε την ευκαιρία να βγάλουμε φωτογραφίες πάνω στα ζωντανά. Ανεβαίνουμε λοιπόν και με μια απότομη κίνηση (αφού τρώει και το ξύλο της η κακομοίρα) μας σηκώνει ψηλά και κάνουμε το τετράγωνο μας. Με την ίδια απότομη κίνηση μας προσγειώνει κι όλο το σκηνικό έχει πολύ πλάκα. Μπαίνουμε μέσα στον ανοιχτό χώρο και μας κερνάνε αραβικό καφέ, χουρμά και κάποια ορεκτικά. Στην μέση υπάρχει μια τεράστια πίστα και γύρω γύρω χαμηλά τραπεζάκια με μαξιλαράκια όπου θα κάτσουμε να φάμε. Από την μια πλευρά υπάρχουν και τραπεζάκια που είναι μέσα σε ανοιχτές καλύβες για κάτι πιο πριβέ και ρομαντικό αν θες. Από την άλλη πλευρά είναι οι τουαλέτες οι οποίες περιβάλλονται από μια κατασκευή φτιαγμένη από καλάμια. Δίπλα είναι ο χώρος όπου μια μουσουλμάνα (βεδουίνα ίσως) κάνει δωρεάν χέννα σε όποιον θέλει. Δίπλα υπάρχουν κελεμπίες και ράσα όπου μπορούν να ντυθούν με αυτά οι τουρίστες και να βγάλουν φωτογραφίες. Δίπλα είναι ένα μαγαζάκι που έχει κάτι ωραία βαζάκια γεμισμένα με άμμο κι έχεις την επιλογή να γράψεις κάποιο όνομα. Ωραία αγορά για ενθύμιο ή για να το πας δώρο κάπου. Δίπλα είναι το μπαρ όπου εκτός από τα ποτά σου δίνουν δωρεάν νερό και αναψυκτικό. Δίπλα από αυτό και τελειώνουμε πουλάνε φορεσιές για χανούμισσες και κάποια σουβενίρ. Ακριβά σχετικά, τα ίδια πράγματα στα σουκς τα βρίσκεις σαφώς φτηνότερα. Κάνουμε χέννα στο πόδι χαμηλά ένα λουλούδι το οποίο η τύπισσα στο φτιάχνει σε δευτερόλεπτα!

Ο μπουφές ανοίγει είναι ικανοποιητικός και από το μπάρμπεκιου έχεις να επιλέξεις από κεμπάπ, κοτόπουλο και καλαμάκι από κρέας καμήλας! Έχω να σας πω ότι είναι νοστιμότατο. Από τα πιο ωραία κρέατα που έχω φάει ποτέ μου! Οι υπάλληλοι εκεί μόλις καταλαβαίνουν ότι είμαστε από Ελλάδα μας πετούν κάποιες λέξεις στα ελληνικά και μας κάνουν χαβαλέ. Σερβιριζόμαστε κι αφού τρώμε έρχεται το κερασάκι της τούρτας σε μορφή χανούμισσας η οποία με εντυπωσιακή φορεσιά ξεκινάει να λικνίζεται στους αραβικούς ρυθμούς. Και είναι ξανθιά μάλλον Ρωσίδα, όμορφη με στεγνή κορμοστασιά, ωραίο σώμα αλλά αδύνατο. Ούτε μελανούρι είναι, ούτε καμπύλες έχει που για το belly dance είναι απαραίτητα αυτά. Έχει μάθει τις κινήσεις του χορού αλλά πώς να το πω ευγενικά? Δεν το κουνάει όπως πρέπει. Έχω μια φίλη (μελαχροινή) που ειδικεύεται σ’ αυτούς τους χορούς και είναι μακράν καλύτερη. Παρόλα αυτά το διασκεδάζουμε. Η φανταστική εκδρομή στην έρημο τελειώνει κάπου εδώ και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Χαλαρώνουμε στο δωμάτιο κι η αδερφή μου ψιλοβαριέται να βγούμε αλλά εγώ έχω πρόβλημα, είναι μόλις 22.00 και ποτέ δεν κοιμάμαι πριν τις 1-2. Τι θα κάνω μέχρι τότε? Με λυπάται μάλλον και αποφασίζουμε να πάμε στον Long Bar πάλι μιας και είναι και κοντά και ξέρουμε ήδη τι παίζει αφού έχουμε ξαναπάει.. Φτάνοντας εκεί ο γνωστός μας πια πορτιέρης ξαναζητάει διαβατήρια. Μα ήμαστε και χτες εδώ του λέμε και παραδόξως μας αφήνει να περάσουμε χωρίς να τα δει. Τον είδα απ την αρχή ήταν πιο ορεξάτος σήμερα. Πίνουμε από δυο ποτάκια, μοιράζοντας τις εμπειρίες της σημερινής ημέρας. Τέλεια.

 

[ΕΡΣΗ]

Χαβαλέ η σημερινή ημέρα! Πάμε για παρακάτω!

 

[zmaria]

Πρωινό και ξεκινάμε για μπανάκι στo Jumeira beach park. Μεγάλη παραλία οργανωμένη με ομπρέλες και ξαπλώστρες αλλά δεν βρίσκουμε κάποια άδεια κι έτσι στρώνουμε τις πετσέτες μας κοντά στην θάλασσα. Υπάρχουν και φοίνικες κατά μήκος της παραλίας που προσφέρουν φυσική σκιά αλλά είναι μακριά από την θάλασσα και μέχρι να πας να βουτήξεις και να ξαναγυρίσεις θα χρειαστεί να ξαναπάς για βουτιά. Απολαμβάνουμε το μπάνιο μας αν και η παραλία δεν λέει τίποτα μπροστά στις δικές μας όπως και η θάλασσα επίσης. Μαυρίζουμε ακόμα περισσότερο και μετά από καμιά ώρα φεύγουμε γιατί έχουμε πράγματα να κάνουμε και να δούμε.

Κάνουμε μπανάκι και ξεκινάμε για το Mall of Emirates όπου πάμε για να δούμε το χιονοδρομικό κέντρο. Είναι απίστευτο το τι έχουν φτιάξει οι άνθρωποι. Αυτό κι αν είναι σουρεάλ! Φοβερή εγκατάσταση και ότι πρέπει σαν χώρος για να εκπαιδευτείς στο σκι αν δεν έχεις ιδέα. Για τους έμπειρους σκιέρ μάλλον οι πίστες του θα είναι βαρετές. Χαζεύουμε λίγο στα μαγαζιά και ξεκινάμε για την Madinat Jumeira όπου έχει μια κλειστή αγορά με ότι θες! Κολώνιες, αραβικά αρώματα, σουβενίρ, αντίκες, ναργιλέδες κα. Βγαίνοντας έξω αντικρίζεις το επιβλητικής πολυτελής ομορφιάς ξενοδοχείο Αλκαζάρ και ακριβώς μπροστά του βρίσκεται μια μικρή Βενετία! Είναι τέλεια! Υπάρχουν γόνδολες αν θες να κάνεις την βαρκάδα σου και πολλά εστιατόρια (ακριβούτσικα) να φας και να απολαύσεις αυτό το μαγευτικό μέρος. Επίσης έχει και το αδερφάκι ισπανικό μπαρ-εστιατόριο Trader Vix (ξενοδοχείο Crown Plaza) όπου μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου. Όποιος έρθει Ντουμπάι και δεν δει αυτό το φοβερό μέρος είναι κρίμα πολύ κρίμα. Σούπερ ρομαντικό και.. όπου κι αν κοιτάξεις υπάρχει ομορφιά. Όπου και αν κοιτάξεις μπορείς να βγάλεις φωτογραφίες. Κριτήριο μου αν ένα μέρος είναι όμορφο ή ενδιαφέρον (οπότε και πάλι όμορφο) .
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και αφού φρεσκαριζόμαστε αναχωρούμε προς Jumeira πλευρά. Σήμερα είναι η μέρα που ο κόσμος βγαίνει περισσότερο μιας και αύριο που είναι Παρασκευή είναι ημέρα αργίας (η δικιά μας Κυριακή). Καθόμαστε να φάμε κοντά στο ξενοδοχείο Grosvenor όπου και θα πάμε μετά για ποτό. Σερβίρει τα πάντα εκτός από αλκοόλ φυσικά. Παίρνουμε 2 καφέδες, 2 χάμπουργκερ με πατάτες και μια σαλάτα και πληρώνουμε μόλις 20 ευρώ. Τρώμε έχοντας θέα στο πιάτο μας το νυχτερινό χιλοφώτιστο Ντουμπάι. Πάμε στο χλιδάτο ξενοδοχείο και ανεβαίνουμε στο 44ο όροφο από όπου πήρε και το όνομα του στο Bar 44. Ο ένας χώρος είναι με μπαρ και σκαμπό όπου δίπλα υπάρχει ένα μεγάλο πολυτελές άσπρο πιάνο (έχει και αυτό ζωντανή μουσική με ποικίλα τραγούδια) κι εδώ είναι πιο ζωντανά αλλά δεν βρίσκουμε να κάτσουμε και πάμε στον μέσα χώρο όπου έχει τραπεζάκια να καθίσεις. Καθόμαστε σε ένα τραπέζι με φοβερή θέα. Μας φέρνει τον κατάλογο και παραλίγο να πάθουμε εγκεφαλικό. Στην αρχή γράφει τις σαμπάνιες οι οποίες ξεκινάνε χαμηλότερη τιμή 200 ευρώ.. και συνεχίζεται με 500, 1000, 5000, 10000, 20000!!!!!! Την πατήσαμε λέμε. Πόσο λιγότερο να έχει το ποτό? Τελικά έχει το κοκταίηλ μόλις 10 ευρώ και τα κοκταίηλ σαμπάνιας 20 ευρώ. Απολαμβάνουμε την θέα από ψηλά, πίνουμε τα Mohito μας και φεύγουμε.
Κατεβαίνουμε στο άλλο bar του ξενοδοχείου στο Buddha Bar, όπου και πάλι μας ζητάνε διαβατήρια. Αποφασίζουμε να ρωτήσουμε γιατί γίνεται τόσο πολύ έλεγχος. Ο λόγος είναι ότι θέλουν να δουν την ηλικία μας. Απαγορεύεται η είσοδος κάτω των 21. Πω πω κοπλιμάν (εγώ είμαι 29 κι η αδερφή μου 33)!!! Τσάμπα τον κράξαμε τον πορτιέρη του Long Bar. Μας πέρασε για μικρά καλέ γι αυτό μας ζήταγε τα διαβατήρια. Μου ρχεται να πάω να τον κεράσω ένα ποτό. Το μαγαζί σφύζει από ζωή κι αν θες να πας κάπου να χορέψεις είναι καλή επιλογή. Μέσα υπάρχει ένας τεράστιος Βούδας (χάρη στο όνομα του μπαρ). Ο κόσμος χορεύει διασκεδάζει, πίνει και κάποια στιγμή οι μπάρμεν ανεβαίνουν στην μπάρα και δίνουν ένα μίνι σόου με ποτά και φωτιές. Είναι συμπαθέστατα εδώ αλλά είμαστε κουρασμένες κι αυτή η ηλεκτρονική μουσική μας κουράζει περισσότερο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ρε κορίτσια αφήσατε και κανένα μπαρ στο Ντουμπάι που να μην πήγατε;

 

[klaire]

κοίτα που έχω συγγραφέα μες στο σπίτι μου και ιδέα δεν είχα....
μπράβο αδερφούλα...για συνέχισε