Αργεντινή 5 τρελοί στην Παταγονία

[Jokulsarlon]

Πρόσθεσε 32.000χλμ με αεροπλάνο, 2.000χλμ με αυτοκίνητο, 120 χλμ περπάτημα, 50χλμ με πλοία, 35χλμ με τρένο

Πολλαπλασίασε με αστείρευτο χαβαλέ, άφθονο γέλιο, μαγικά τοπία, όμορφες στιγμες.

Αποτέλεσμα : Ενα μοναδικό, απίστευτο ταξίδι.

Τα εισιτήρια για Μπουένος Άιρες κλείστηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου. Και οι 5 κάναμε εξαργύρωση μιλίων της Aegean και χρησιμοποιώντας το δίκτυο της Star Alliance κλείσαμε θέσεις Business class. Ετσι ακόμα και το αεροπορικό ταξίδι ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.

Το ταξίδι έγινε μεταξύ 27 Ιανουαρίου και 11 Φεβρουαρίου. Περιγραφικά για αρχή :

27 Ιανουαρίου : αναχώρηση απο Αθήνα. Προσγείωση Φρανκφούρτη και αναχώρηση αργα το βράδυ για Μπουένος Άιρες. Το service και οι ανέσεις στη Business class της Lufthansa ήταν καλές.

28 Ιανουαρίου : Προσγειωθήκαμε Μπουένος Άιρες και μετά απο 2 ώρες οδήγηση φτάσαμε στην παραδοσιακή estancia κοντα στο San Antonio De Areco. Πολύ φαγητό, βόλτα με άλογα και βραδυνη έξοδος στο διπλανό χωριό

29 Ιανουαρίου : Αναχώρηση απο την Estancia για Παταγονία και Ελ Καλαφάτε. Πρώτη βόλτα στην περιοχή και γνωριμία με τα corderos (αντικριστό αρνι)

30 Ιανουαρίου : Επίσκεψη στον Παγετώνα Perito Moreno και περπάτημα πάνω σε αυτόν (απίστευτο highlight της εκδρομής)

31 Ιανουαρίου : ενοικίαση αυτοκινήτου και μονοήμερη εκδρομή στο El Chalten. Περπάτημα 20 χιλιομέτρων για τηLaguna Torre, τον παγετώνα Grande και το βουνό Fitz Roy. Επεισοδιακή επιστροφή στο Ελ Καλαφάτε

1 φεβρουαρίου : Μαζεύουμε τα κομματια μας και αναχωρούμε για Ushuaia (world’s end). Βόλτα στην πόλη και γνωριμία με τους κάβουρες

2 Φεβρουαρίου : Μια γεμάτη μέρα. Το πρωι αναχωρούμε για τη βόλτα με το End of the world Train με κατάληξη στη Γη του Πυρός. Περπάτημα μερικών χιλιομέτρων στο πάρκο και επιστροφή στην Ushuaia οπου αναχωρούμε για το νησί των πιγκουίνων. Αλλη μια τρομερη εμπειρία

3 Φεβρουαρίου : Αναχώρηση για Ελ Καλαφάτε. Επεισοδιακή ενικοίαση αυτοκινήτου και αναχώρηση για Χιλή και Puerto Natales. Μοναδική διαδρομή μέσα απο χωμάτινους δρόμους και εκπληκτικά τοπία.

4 Φεβρουαρίου : Αναχώρηση για το πάρκο Torres del Paine. Δύσκολη διαδρομή. Μετα απο μερικές ώρες φτάνουμε στην Lago Grey με τον αντιστοιχο παγετώνα. Περπάτημα μερικών χιλιομέτρων στην περιοχή μαζι με τα παγόβουνα. Επίσκεψη σε καταρράκτες και άλλα πανέμοφρφα τοπία και το απόγευμα φτάνουμε στο μοναδικό ξενοδοχείο Las Torres. Γεύμα και ποτό στο ξενοδοχείο με παρα πολλά απρόοπτα

5 Φεβρουαρίου : Περπάτημα 25 χιλιομέτρων στο Mirador de las Torres με το τελευταίο χιλιόμετρο να είναι αξωφρενικά εξουθενωτικο. Η εκπληκτική ομορφα του Mirador όμως αντάμειψε την προσπάθειά μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, διαλυμένοι. Αλλοι κοιμήθηκαν και αλλοι έκαναν χαλαρωτικό μασάζ. Λάστιχο στο αυτοκινητο

6 Φεβρουαρίου: Αναχώρηση για Αργεντινή και Ελ καλαφάτε και απο εκεί για Μπουένος Άιρες. Βραδυνή έξοδος

7 Φεβρουαρίου : Περιηγηση στην Περιοχή San Telmo και στη μεγαλύτερη λεωφόρο της πόλης

8 Φεβρουαρίου : Περιήγηση στην ιστορική Plaza de Mayo, Puerto Madero και στην πολύχρωμη περιοχή La Boca.

9 Ιανουαρίου : επισκεψη στην περιοχή Tigre και κρουαζιέρα μέσα στους ποταμούς. Αναχώρηση αργα το βράδυ για επιστροφή στην Αθήνα

10 Ιανουαρίου: Μοναδική εξυπηρέτηση από τους αεροσυνοδούς της Turkish στη θέση Business Αφιξη στην Κωνσταντινούπολη, περιήγηση στην πλατεία Ταξίμ

11 Ιανουαρίου : Αναχώρηση απο Κωνσταντινούπολη για Αθήνα.

 

[fotast]

Θα ακολουθήσει κάτι πιο αναλυτικό με φωτογραφίες ή απλά θα περιορισθούμε στην περίληψη ;

Εντάξει και αυτή καλή είναι από το τίποτα......

 

[LULLU]

αναλυτικα περιγραφες και φωτογραφιες ελπιζω να ακολουθησουν...

 

[Jokulsarlon]

27 Ιανουαρίου συνάντηση το μεσημέρι στο Lounge της Aegean. Τα εισητήρια είχαν κοπεί business αξίας 8.500ευρώ αλλά εμείς πληρώσαμε 565ευρω μόνο (αυτο όμως έιναι μια αλλη ιστορία που θα σας πω αργότερα). Πετάξαμε με Lufthansa για Φρακφούρτη. Στο αεροδρόμιο επισκεφθήκαμε το βασικό business lounge και πριν την επιβίβαση το business lounge που είναι ειδικά διαμορφωμένα για την επιβίβαση στο συγκεκριμένο αεροπλάνο, το τέρας 747-400. Πετούσαμε στις 22:00 με ώρα αφιξης στο Μπουένος Άιρες στις 8 το πρωι. Η πτήση ηταν πολύ άνετη. Κοιμηθήκαμε αρκετά ώστε να είμαστε το πρωί όσο το δυνατόν πιο φρέσκοι.

Στο αεροδρόμιο πας περιμενε ενα μικρό βαν για να μας μεταφέρει σε ένα παραδοσιακό αργεντίνικο ράντσο (Estancia) στην περιοχη του San Antonio De Areco. Η διαδρομή διήρκησε λίγο πανω απο 1 ώρα. Περάσαμε μέσα απο ατελείωτες φυτειες σόγιας. Είναι το προϊόν που έβγαλε απο την κρίση τη γεωργία της Αργεντινής. Το ραντσο El Ombu χρονολογείται από το 1880. Οι ιδιοκτήτες του το έχουν διατηρήσει σε άψογη κατάσταση. Μας σέρβιραν μπύρες και παραδοσιακά εμπαναδας(πίτες με κρέας). Αφού γνωρίσαμε και τον μάγειρα περάσαμε στο μεσημεριανό. Το φαγητό ήταν ατελειωτο. Μετά το μεσημεριανό παρακολουθήσαμε μια επίδειξη με άλογα και κατόπιν ανεβήκαμε εμείς σε αυτά για μια μεγάλη βόλτα μέσα στο ραντσο. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως μπορώ να κάνω το άλογο να τρέξει. Το απόγευμα ξεκουραστήκαμε και μετα το βραδυνό φαγητό κατεβήκαμε στο μικρό γραφικό χωριό του San Antonio de Areco. Φαγαμε την παραδοσιακή ποικιλία τους και γυρίσαμε για ύπνο. Το επόμενο πρωί, ξυπνήσαμε νωρίς. Το πρωινό ήταν λιτό αλλά οι απαιτήσεις μας τρελαναν τους μάγειρες αφού δεν προλάβαιναν να γεμίζουν πιατελες με αλλαντικά και αυγά. Ήρθε το βαν και αναχωρησαμε για αεροδρόμιο. Επόμενος σταθμος, Παταγονία και ελ Καλαφατε.

 

[Jokulsarlon]

Άφιξη το απόγευμα στο El Calafate. Πάλι με βαν μεταφερθήκαμε σε ενα μικρο hostel αφου σταματήσαμε στην είσοδο της πόλης να σηκώσουμε το κασκολ του ΠαναθηναΙκού ( ολοι παπανθηναΙκοί βλέπετε). Το απόγευμα το περάσαμε γνωρίζοντας την περιοχή. Πρώτη γνωριμία εγινε με τα παραδοσιακά corderos( αντικριστα αρνιά). Κατσαμε στο πρώτο μαγαζί που ειδαμε. Αφού φάγαμε αρκετά συνεχίσαμε στην παραλία. Μετά από περπάτημα 1 ώρας καταλήξαμε να μη δούμε το ηλιοβασίλεμα που εγγραφε ο οδηγος. Αποτέλεσμα να με κράζουν οι υπόλοιποι. Στο δρόμο της επιστροφής πέσαμε πάνω στο ice bar. Αρκετά μικρό και τουριστικό αλλά εμείς το χαβαλέ μας τον κάναμε.

Το πρωινό στο νέο μας ξενοδοχείο ήταν κάτι παραπάνω απο λιτό. Λόγω του ότι στην περιοχή έχει πολλές διαδρομές με τα ποδια, υπάρχουν πολλοί hikers και γι αυτο υπήρχε αυστηρή επιτήρηση για να μην πάρουμε φαγητό μαζί μας. Το λεωφορείο ήταν ήδη έξω και περίμενε καθώς τρώγαμε. Τρέξαμε να επιβιβαστουμε. Προορισμός, ο παγετώνας Perito Moreno. Τι θέαμα! Περάσαμε μισή ώρα απλώς κοιτάζοντάς τον από τις ειδικά διαμορφωμένες εξέδρες. Παρατηρώντας τεράστια κομμάτια πάγου λόγω ζέστης να σπάνε και να πέφτουν στο νερό με θόρυβο. Αμέσως μετά επιβιβάστηκαμε σε ένα σκάφος για να μεταφερθούμε πανω στον παγετώνα όπου θα κάναμε 2ωρο trekking. Είχα ενημερώσει τους υπόλοιπους ότι θα κάνει πολύ κρύο στον παγετώνα όποτε ντύθηκαν πολύ βαριά, διπλα΄παντελόνια, μπουφάν, κασκόλ, σκουφους κτλ. Όταν φτάσαμε στον παγετώνα και μας είδε ο οδηγός έσκασε στα γέλια. Μας έστειλε να τα βγάλουμε τα μισά και να τον ακολουθήσουμε με ότι πιο ελαφρύ είχαμε, αλλά μακρυμανικο. Φορεσαμε κάποια ειδικά πρόσθετα με καρφιά πάνω στα παπούτσια, βάλαμε γάντια γιατί ο παγος είναι ξυράφι και ξεκινήσαμε τη μαγική διαδρομή πάνω στον παγετώνα. Πολλά σημεία τα περάσαμε εμείς πρώτη φορά. Υπήρχε ένας βοηθός που άνοιγε δρόμο πάνω στον παγετώνα. Μοναδική εμπειρία που αξίζει τα χρήματα της. Ο οδηγός ήταν νέο παιδί με πολύ χιούμορ με αποτέλεσμα να πεσει πολύ γέλιο. Η επιστροφή μας βρήκε πεινασμένους και κουρασμένους. Τα κορδερο αναστεναξαν πάλι. Ύπνο νωρίς.

Η 3η μέρα ήταν αρκετά επεισοδιακή. Νοικιασαμε αυτοκίνητο για μια μέρα για να πάμε στο El Chalten, τη μητέρα του trekking. Εκεί επελεξα χωρίς να ενημερώσω την ομάδα την πιο δύσκολη διαδρομή. Να ενημερώσω ότι κάνεις μας ποτέ δεν είχε το περπατημα στη ζωή του. Η διαδρομή ήταν συνολικά 22 χιλιόμετρα με τα 3 πρώτα να είναι αρκετά ανηφορικά και δύσκολα. Ο Γιάννης τα παράτησε και γύρισε πίσω. Εγω με τον αλλο Γιαννη και Αρη προχωρήσαμε και αφού περάσαμε πολλά χιλιόμετρα μέσα στον καυτό ήλιο της στέπας φτάσαμε στο Fitz Roy. Η λίμνη ο παγετώνας και το βουνό ήταν ενα θέαμα που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτο. Ο Μανόλης είχε μείνει αρκετά πίσω και θεωρούσαμε ότι δεν θα τα κατάφερνε. Τελικά αφότου είχαμε κάτσει να θαυμάσουμε το θέαμα μόνο για 5 λεπτά, εμφανίστηκε. Αυτη ήταν η πρώτη έκπληξη. Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόμασταν πόσο ωραία θα τα περνούσε ο αλλος Γιαννης που τα παράτησε στην αρχή. Φανταζόμασταν να είναι σε κάποιο μπαρ και να έχει ήδη γνωρίσει καποιες αιθέριες υπάρξεις. Οταν φτάσαμε ομως τον είδαμε κουρασμένο. Ο αλλος Γιαννης έιχε ξαχάσει τα φώτα ανοικτα στο αυτοκινητο, η μπαταρία τα είχε παίξει και ο Γιαννης έτρεχε στο χωριό, μερα Κυριακη να βρει κάοπιον να μας φτιάξει το αυτοκινητο. Αντι να καθετε να πινει μπιρες ετρεχε για 3 ωρες! Στην επιστροφή για Ελ Καλαφατε περάσαμε πάλι μέσα απο την αχανη αργεντίνικη στεπα. Η κατάστασή μας μετα απο αυτό το εξαντλητικό περπάτημα ήταν για γέλια. Δεν είχαμε όρεξη να μιλήσουμε σχεδόν. Φαγαμε φυσικά και πέσαμε για ύπνο νωρίς. Την επόμενη το πρωί, χαλαρώσαμε, καναμε τα ψώνια μας και αναχωρήσαμε για το Fin Del Mundo, το τελος του κόσμου.