MAUI GR
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 96
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοου
Περιεχόμενα
Ήταν χειμώνας, τέλη Ιανουαρίου 2000 η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Λονδίνο. Πάντα ήθελα να μάθω, να ζήσω, να δω από κοντά και να απαντήσω στο ερώτημα "για ποιο λόγο η μητέρα μου είχε αγαπήσει τόσο πολύ αυτή την πολύβουη, πολυσυλλεκτική από ανθρώπινες φιγούρες, πρωτεύουσα". Όλοι οι πολιτισμοί συγκεντρωμένοι σε αυτή την πολύχρωμη πόλη. Γεύσεις, ένδυση ,μόδα, αρχιτεκτονική, στυλ, όλα εδώ. Αφορμή επίσης στάθηκαν, οι σπουδές της μέλλουσας συζύγου μου. Άφησα στην άκρη τη φοβία μου για τα αεροπλάνα, ετοίμασα τη βαλίτσα μου κ πήγα. Αναμνήσεις πολλές αλλά ως νεαρός τότε δεν είχα δώσει σημασία σε πολλά πράγματα, τα έκανα όλα σε fast mode, χωρίς κάποιο πλάνο και δεν συγκράτησα πολλά, ούτε έβγαλα αρκετές φωτογραφίες (ελάχιστες μπορώ να πω), δεν επισκέφτηκα σημαντικά μέρη και έτσι αποφάσισα να ξαναπάω. Αυτή τη φορά με την οικογένειά μου. Έτσι ξεκινάει η ιστορία μου εδώ...
Έψαχνα εναγωνίως ταξιδιωτικές οδηγίες, tips και κάποιες μικρές πτυχές για τον πολυσύχναστο αυτό προορισμό. Έτσι και σας βρήκα, μπήκα μέσα στο travelstories και ταξίδεψα μαζί σας. Μπορώ να πω ότι σε συνδυασμό και με άλλα όμορα sites κατάφερα και συγκέντρωσα χρήσιμες πληροφορίες φτιάχνοντας το πρόγραμμά μας.
Μάιος 2015, μέσω του ταξιδιωτικού πρακτορείου και μετά από πολλές σκέψεις επέλεξα να βγάλω εισιτήρια για μένα, τη σύζυγό μου κ τα 2 μας αγόρια ηλικίας 5 και 8 ετών με την αμφιλεγόμενη Ryanair, φυσικά για το Λονδίνο, για τις αρχές Νοεμβρίου 2015. Πολλοί φίλοι και συνάδελφοι στο άκουσμά της γούρλωναν τα μάτια. Εγώ όμως άκαμπτος, ήθελα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια και είχα κρατήσει τις θετικές κριτικές και εντυπώσεις από αυτούς που είχαν ταξιδέψει με την εν λόγω εταιρία. Με 350 ευρώ, 5 μήνες πριν αγόρασα τα 4 εισιτήρια. Οι μηχανές μου ζεσταίνονται, παίρνω μολύβι και χαρτί και σημειώνω κάθε σημείο του αγαπημένου μου προορισμού.
Μερικές μέρες πριν την αναχώρησή μας στις 7/11/15 και αφού είχα εξαντλήσει με τις ώρες, τις μηχανές αναζήτησης για τη διαμονή μας ( booking και Airbnb), κατέληξα στην πιο ασφαλή για μένα επιλογή, το πρακτορείο μου. Μου πρότειναν το Apollo Hotel, (για 4 βράδια με πρωινό) στα 150 ευρώ ανά διανυκτέρευση, μερικά μέτρα από το Kensington Gardens και 2 λεπτά με τα πόδια από το σταθμό του Μετρό Queensway.
Η άφιξή μας
Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015, Έξι το πρωί στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είμαστε έτοιμοι, εφοδιασμένοι με ταυτότητες, κάρτες επιβίβασης, αποσκευές και πρωτίστως φοβερή διάθεση. Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, όλα ήταν τέλεια. 4 ώρες διήρκεσε η πτήση μας. Προσγειωνόμαστε στις 10 πμ στο αεροδρόμιο Stansted (καθότι η Αγγλία βρίσκεται 2 ώρες πίσω). Όλη ημέρα δική μας. Δεν είχαμε κλείσει από το internet εισιτήρια για τρένο ή λεωφορείο για τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο προς το Λονδίνο. Συνεπώς έπρεπε να επιλέξουμε. Το τρένο χρειαζόταν 50 λεπτά για την απόσταση αυτή κ κόστιζε περίπου στις 75 λίρες (δυστυχώς δεν θυμάμαι το ακριβές ποσό) ενώ το λεωφορείο 1,5 ώρα κ κόστιζε περίπου 62 λίρες. Τα βάλαμε κάτω κ επιλέξαμε το λεωφορείο. Εδώ μετράμε το πρώτο μας μεγάλο λάθος. Διότι η κίνηση στους δρόμους πολλές φορές γίνεται ανυπόφορη. Πάντα να επιλέγετε το τρένο για τη μεταφορά σας, το πιο ασφαλές μέσο κυρίως από πλευράς timing,
Το National express bus μας άφησε στο σταθμό του Μετρό της Victoria, από εκεί πήγαμε κατευθείαν για αγορά της Oyster card και ολοταχώς για Queensway, Τα παιδιά δεν πλήρωσαν (5 και 8 ετών), οι 2 κάρτες για μας τους ενήλικες (4 μέρες) κόστισαν 70 λίρες εκ των οποίων οι 10 επιστρέφονται με την παράδοση της κάρτας. Από τη βιασύνη και τον ενθουσιασμό μας, μπερδευτήκαμε στις μπάρες που περνούσαμε τις κάρτες κ η γυναίκα μου δεν πρόλαβε να χτυπήσει την κάρτα της καθώς πέρασε βιαστικά με το ένα μας παιδί. Της λέω, γύρνα πίσω να την χτυπήσεις. Έλα μωρέ ποιος θα μας δει λέει, όταν ήμασταν φοιτήτριες με την Μαρία γινόταν συχνά, είπε χαμηλόφωνα. Με το που φτάνουμε στο σταθμό Queensway, άρχισε να σφυρίζει το μηχάνημα στις μπάρες, μας τσακώνει ο ελεγκτής, λέει ότι περάσαμε τσάμπα κ έβαλε την κάρτα στο μηχάνημα για να μας το επιβεβαιώσει. Είναι η πρώτη μας μέρα, πρώτη μας φορά είπαμε και μας άφησε χωρίς πρόστιμο.
Η διαμονή μας.
Από το Μετρό, στάση Queensway μέσα σε 2 λεπτά, δυο τετράγωνα δηλαδή, φτάνουμε στο ξενοδοχείο Apollo Hotel. Όμορφη τοποθεσία, ένιωθα ασφαλής να κυκλοφορώ το βράδυ, τώρα έμενε να δω τι δωμάτιο θα μας δώσουν κ κυρίως σε ποιον όροφο. (είχα ακούσει ότι κάποιοι στάθηκαν άτυχοι κ παίρνανε μέχρι και υπόγειο. Είχα την εμπειρία το 2000 κ σας πληροφορώ ότι ήταν άθλια. Σε ιστοσελίδες ενοικίασης καθώς και στα πρακτορεία, δυστυχώς δεν μπορείς να δηλώσεις όροφο, είναι ρουλέτα, τουλάχιστον έτσι μου είπαν. Μας δώσανε ένα τετράκλινο στον 2ο. Αισθάνθηκα σούπερ. Το δωμάτιο ήταν λιτό, παλιό, τα βασικά πάντως τα είχε. Η τουαλέτα και το μπάνιο ήταν σε καλή κατάσταση. Σε γενικές γραμμές με βάσει τις κριτικές που είχα διαβάσει, για πολλά ξενοδοχεία στη γύρω περιοχή, ήμουν ευχαριστημένος με αυτά που συνάντησα. Επίσης για μας τους εξαρτημένους από τα ηλεκτρονικά Μέσα, είχε δωρεάν internet και μάλιστα έπιανε κ στον 2ο. Το πρωινό τους ήταν μετριότατο, απουσίαζαν τα: μπέικον, μέλι, μπισκότα-βουτήματα, κέικ. Είχε τσάι-γάλα, δημητριακά, μαρμελάδες, αυγά και καφέ. Συνοψίζοντας και επειδή μιλάμε για Λονδίνο κ λαμβάνοντας υπόψη ότι το εν λόγω ξενοδοχείο βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας, δίπλα σε Μετρό, ΝΑΙ ήταν value for money. (150 ευρώ το βράδυ) Έμεινα ικανοποιημένος. Μερικά μέτρα από το ξενοδοχείο, ήταν η πύλη για το «Kensington Gardens», το οποίο συνορεύει με το HydePark.
1η μέρα
Αφήνουμε όπως όπως τα πράγματά μας και κατευθυνόμαστε στο Μετρό με απόβαση στο σταθμό South Kensington, για να επισκεφτούμε το Natural History Museum. Το μουσείο είναι ιδιαίτερα γνωστό για την έκθεση σκελετών δεινοσαύρων αλλά και για την περίτεχνη αρχιτεκτονική του, αποκαλούμενο μερικές φορές ως «ο καθεδρικός ναός της φύσης». Η είσοδος είναι δωρεάν και ξεκινήσαμε τη ξενάγηση με τους μικρούς μας φίλους. Μας εντυπωσίασε ο μεγάλος σκελετός του Διπλόδοκου που βρίσκεται στην κεντρική αίθουσα. Μάταια περίμενα να δω τον ολοκληρωμένο σκελετό του αγαπημένο μου Τυραννόσαυρου REX και να το δούνε με θαυμασμό τα παιδιά. Μόνο το κρανίο του υπήρχε στην έκθεση και ένα ρομποτικό ομοίωμα το οποίο κινούνταν γρυλίζοντας χωρίς να μας ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Προχωρήσαμε και στις άλλες αίθουσες με τα υπόλοιπα εκθέματα. Το Μουσείο χρειάζεται 3-4 ώρες ώστε να πεις ότι το γύρισες και κατάλαβες πέντε πράγματα. Είχε αρκετό κόσμο, αλλά δεν είχε καθόλου συνωστισμό, μπορούσες να βγάλεις φωτογραφίες με την ησυχία σου.
View media item 24678View media item 24695
Βγαίνοντας από το μεγαλειώδες Μουσείο, στην οδό Cromwell προχωρήσαμε με τα πόδια για να βρούμε κάτι πρόχειρο να φάμε. Με δύο παιδιά ηλικίας 5,5 και 8,5 και ξύπνιοι από τις 5 το πρωί, οτιδήποτε βρίσκαμε μπροστά μας θα ήταν μια όαση εδεσμάτων. Έτσι σταματήσαμε στο πρώτο μπεργκεράδικο που βρήκαμε, Τα McDonalds. Αφού γεμίσαμε τις μηχανές μας, συνεχίσαμε ευθεία, όπου μετά από μερικά μέτρα η οδός λεγόταν Brompton road, φαντάζομαι ότι ξέρετε τι μας περίμενε εκεί! Το ξακουστό Harrod’s. Όνομα χτισμένο στην πολυτέλεια, στις μάρκες, στα υψηλά γούστα, και συνάμα απευθυνόμενο σε βαθιές τσέπες. Προσωπικά θα το θεωρούσα και πολυκατάστημα ορόσημο με το Λονδίνο, ταυτισμένο με τη λέξη «ακριβό», “must” προορισμό για κάθε τουρίστα, κάθε επισκέπτη. Ρίξαμε μία γρήγορη ματιά σε όλους τους ορόφους, πήραμε τη δόση μας κ φύγαμε για…..
View media item 24684
τον επόμενο προορισμό μας, το τιτανοπαιχνιδοκατάστημα Hamley’s shop. Εδώ έκανα το δεύτερο λάθος του ταξιδιού, λόγω του ενθουσιασμού μου, να αποφασίσω να πάμε με τα πόδια, έτσι ώστε να χαζέψουμε ότι εμπορικό κατάστημα υπήρχε στο διάβα μας προς την Regentstreet. Να σας ενημερώσω ότι το εν λόγω παιχνιδοκατάστημα βρίσκεται στην άλλη άκρη του Harrod’s, στην ξακουσμένη οδό Regent street. Είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο παιχνιδάδικο στον κόσμο, δημιουργία του William Hamley από το 1760. Μετά από μιας ώρας περπάτημα, με αγκαλιά τον μικρό, φτάσαμε σε αυτή την όαση παιχνιδιών. Κάθε λογής παιχνίδι μαζεμένο σε τούτο το 5 όροφο κατάστημα. Χρειάζεσαι 2-3 ώρες να το απολαύσεις, προπάντων να είσαι ξεκούραστος ώστε να μπορέσεις να κοντρολάρεις τις ορέξεις των παιδιών. Συγκριτικά με την Ελλάδα, πρέπει να σας ομολογήσω ότι λόγω της ισοτιμίας, τα παιχνίδια είναι πιο ακριβά στην Αγγλία. Άρα οι μοναδικές αγορές που πρέπει να κάνεις για μένα είναι για κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερο και θα το βρεις μόνο εκεί. Η ώρα πήγε 8 μμ, είμαστε τόσο κουρασμένοι και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο.
View media item 24682View media item 24683
Έψαχνα εναγωνίως ταξιδιωτικές οδηγίες, tips και κάποιες μικρές πτυχές για τον πολυσύχναστο αυτό προορισμό. Έτσι και σας βρήκα, μπήκα μέσα στο travelstories και ταξίδεψα μαζί σας. Μπορώ να πω ότι σε συνδυασμό και με άλλα όμορα sites κατάφερα και συγκέντρωσα χρήσιμες πληροφορίες φτιάχνοντας το πρόγραμμά μας.
Μάιος 2015, μέσω του ταξιδιωτικού πρακτορείου και μετά από πολλές σκέψεις επέλεξα να βγάλω εισιτήρια για μένα, τη σύζυγό μου κ τα 2 μας αγόρια ηλικίας 5 και 8 ετών με την αμφιλεγόμενη Ryanair, φυσικά για το Λονδίνο, για τις αρχές Νοεμβρίου 2015. Πολλοί φίλοι και συνάδελφοι στο άκουσμά της γούρλωναν τα μάτια. Εγώ όμως άκαμπτος, ήθελα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια και είχα κρατήσει τις θετικές κριτικές και εντυπώσεις από αυτούς που είχαν ταξιδέψει με την εν λόγω εταιρία. Με 350 ευρώ, 5 μήνες πριν αγόρασα τα 4 εισιτήρια. Οι μηχανές μου ζεσταίνονται, παίρνω μολύβι και χαρτί και σημειώνω κάθε σημείο του αγαπημένου μου προορισμού.
Μερικές μέρες πριν την αναχώρησή μας στις 7/11/15 και αφού είχα εξαντλήσει με τις ώρες, τις μηχανές αναζήτησης για τη διαμονή μας ( booking και Airbnb), κατέληξα στην πιο ασφαλή για μένα επιλογή, το πρακτορείο μου. Μου πρότειναν το Apollo Hotel, (για 4 βράδια με πρωινό) στα 150 ευρώ ανά διανυκτέρευση, μερικά μέτρα από το Kensington Gardens και 2 λεπτά με τα πόδια από το σταθμό του Μετρό Queensway.
Η άφιξή μας
Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015, Έξι το πρωί στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είμαστε έτοιμοι, εφοδιασμένοι με ταυτότητες, κάρτες επιβίβασης, αποσκευές και πρωτίστως φοβερή διάθεση. Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, όλα ήταν τέλεια. 4 ώρες διήρκεσε η πτήση μας. Προσγειωνόμαστε στις 10 πμ στο αεροδρόμιο Stansted (καθότι η Αγγλία βρίσκεται 2 ώρες πίσω). Όλη ημέρα δική μας. Δεν είχαμε κλείσει από το internet εισιτήρια για τρένο ή λεωφορείο για τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο προς το Λονδίνο. Συνεπώς έπρεπε να επιλέξουμε. Το τρένο χρειαζόταν 50 λεπτά για την απόσταση αυτή κ κόστιζε περίπου στις 75 λίρες (δυστυχώς δεν θυμάμαι το ακριβές ποσό) ενώ το λεωφορείο 1,5 ώρα κ κόστιζε περίπου 62 λίρες. Τα βάλαμε κάτω κ επιλέξαμε το λεωφορείο. Εδώ μετράμε το πρώτο μας μεγάλο λάθος. Διότι η κίνηση στους δρόμους πολλές φορές γίνεται ανυπόφορη. Πάντα να επιλέγετε το τρένο για τη μεταφορά σας, το πιο ασφαλές μέσο κυρίως από πλευράς timing,
Το National express bus μας άφησε στο σταθμό του Μετρό της Victoria, από εκεί πήγαμε κατευθείαν για αγορά της Oyster card και ολοταχώς για Queensway, Τα παιδιά δεν πλήρωσαν (5 και 8 ετών), οι 2 κάρτες για μας τους ενήλικες (4 μέρες) κόστισαν 70 λίρες εκ των οποίων οι 10 επιστρέφονται με την παράδοση της κάρτας. Από τη βιασύνη και τον ενθουσιασμό μας, μπερδευτήκαμε στις μπάρες που περνούσαμε τις κάρτες κ η γυναίκα μου δεν πρόλαβε να χτυπήσει την κάρτα της καθώς πέρασε βιαστικά με το ένα μας παιδί. Της λέω, γύρνα πίσω να την χτυπήσεις. Έλα μωρέ ποιος θα μας δει λέει, όταν ήμασταν φοιτήτριες με την Μαρία γινόταν συχνά, είπε χαμηλόφωνα. Με το που φτάνουμε στο σταθμό Queensway, άρχισε να σφυρίζει το μηχάνημα στις μπάρες, μας τσακώνει ο ελεγκτής, λέει ότι περάσαμε τσάμπα κ έβαλε την κάρτα στο μηχάνημα για να μας το επιβεβαιώσει. Είναι η πρώτη μας μέρα, πρώτη μας φορά είπαμε και μας άφησε χωρίς πρόστιμο.
Η διαμονή μας.
Από το Μετρό, στάση Queensway μέσα σε 2 λεπτά, δυο τετράγωνα δηλαδή, φτάνουμε στο ξενοδοχείο Apollo Hotel. Όμορφη τοποθεσία, ένιωθα ασφαλής να κυκλοφορώ το βράδυ, τώρα έμενε να δω τι δωμάτιο θα μας δώσουν κ κυρίως σε ποιον όροφο. (είχα ακούσει ότι κάποιοι στάθηκαν άτυχοι κ παίρνανε μέχρι και υπόγειο. Είχα την εμπειρία το 2000 κ σας πληροφορώ ότι ήταν άθλια. Σε ιστοσελίδες ενοικίασης καθώς και στα πρακτορεία, δυστυχώς δεν μπορείς να δηλώσεις όροφο, είναι ρουλέτα, τουλάχιστον έτσι μου είπαν. Μας δώσανε ένα τετράκλινο στον 2ο. Αισθάνθηκα σούπερ. Το δωμάτιο ήταν λιτό, παλιό, τα βασικά πάντως τα είχε. Η τουαλέτα και το μπάνιο ήταν σε καλή κατάσταση. Σε γενικές γραμμές με βάσει τις κριτικές που είχα διαβάσει, για πολλά ξενοδοχεία στη γύρω περιοχή, ήμουν ευχαριστημένος με αυτά που συνάντησα. Επίσης για μας τους εξαρτημένους από τα ηλεκτρονικά Μέσα, είχε δωρεάν internet και μάλιστα έπιανε κ στον 2ο. Το πρωινό τους ήταν μετριότατο, απουσίαζαν τα: μπέικον, μέλι, μπισκότα-βουτήματα, κέικ. Είχε τσάι-γάλα, δημητριακά, μαρμελάδες, αυγά και καφέ. Συνοψίζοντας και επειδή μιλάμε για Λονδίνο κ λαμβάνοντας υπόψη ότι το εν λόγω ξενοδοχείο βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας, δίπλα σε Μετρό, ΝΑΙ ήταν value for money. (150 ευρώ το βράδυ) Έμεινα ικανοποιημένος. Μερικά μέτρα από το ξενοδοχείο, ήταν η πύλη για το «Kensington Gardens», το οποίο συνορεύει με το HydePark.
1η μέρα
Αφήνουμε όπως όπως τα πράγματά μας και κατευθυνόμαστε στο Μετρό με απόβαση στο σταθμό South Kensington, για να επισκεφτούμε το Natural History Museum. Το μουσείο είναι ιδιαίτερα γνωστό για την έκθεση σκελετών δεινοσαύρων αλλά και για την περίτεχνη αρχιτεκτονική του, αποκαλούμενο μερικές φορές ως «ο καθεδρικός ναός της φύσης». Η είσοδος είναι δωρεάν και ξεκινήσαμε τη ξενάγηση με τους μικρούς μας φίλους. Μας εντυπωσίασε ο μεγάλος σκελετός του Διπλόδοκου που βρίσκεται στην κεντρική αίθουσα. Μάταια περίμενα να δω τον ολοκληρωμένο σκελετό του αγαπημένο μου Τυραννόσαυρου REX και να το δούνε με θαυμασμό τα παιδιά. Μόνο το κρανίο του υπήρχε στην έκθεση και ένα ρομποτικό ομοίωμα το οποίο κινούνταν γρυλίζοντας χωρίς να μας ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Προχωρήσαμε και στις άλλες αίθουσες με τα υπόλοιπα εκθέματα. Το Μουσείο χρειάζεται 3-4 ώρες ώστε να πεις ότι το γύρισες και κατάλαβες πέντε πράγματα. Είχε αρκετό κόσμο, αλλά δεν είχε καθόλου συνωστισμό, μπορούσες να βγάλεις φωτογραφίες με την ησυχία σου.
Βγαίνοντας από το μεγαλειώδες Μουσείο, στην οδό Cromwell προχωρήσαμε με τα πόδια για να βρούμε κάτι πρόχειρο να φάμε. Με δύο παιδιά ηλικίας 5,5 και 8,5 και ξύπνιοι από τις 5 το πρωί, οτιδήποτε βρίσκαμε μπροστά μας θα ήταν μια όαση εδεσμάτων. Έτσι σταματήσαμε στο πρώτο μπεργκεράδικο που βρήκαμε, Τα McDonalds. Αφού γεμίσαμε τις μηχανές μας, συνεχίσαμε ευθεία, όπου μετά από μερικά μέτρα η οδός λεγόταν Brompton road, φαντάζομαι ότι ξέρετε τι μας περίμενε εκεί! Το ξακουστό Harrod’s. Όνομα χτισμένο στην πολυτέλεια, στις μάρκες, στα υψηλά γούστα, και συνάμα απευθυνόμενο σε βαθιές τσέπες. Προσωπικά θα το θεωρούσα και πολυκατάστημα ορόσημο με το Λονδίνο, ταυτισμένο με τη λέξη «ακριβό», “must” προορισμό για κάθε τουρίστα, κάθε επισκέπτη. Ρίξαμε μία γρήγορη ματιά σε όλους τους ορόφους, πήραμε τη δόση μας κ φύγαμε για…..
τον επόμενο προορισμό μας, το τιτανοπαιχνιδοκατάστημα Hamley’s shop. Εδώ έκανα το δεύτερο λάθος του ταξιδιού, λόγω του ενθουσιασμού μου, να αποφασίσω να πάμε με τα πόδια, έτσι ώστε να χαζέψουμε ότι εμπορικό κατάστημα υπήρχε στο διάβα μας προς την Regentstreet. Να σας ενημερώσω ότι το εν λόγω παιχνιδοκατάστημα βρίσκεται στην άλλη άκρη του Harrod’s, στην ξακουσμένη οδό Regent street. Είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο παιχνιδάδικο στον κόσμο, δημιουργία του William Hamley από το 1760. Μετά από μιας ώρας περπάτημα, με αγκαλιά τον μικρό, φτάσαμε σε αυτή την όαση παιχνιδιών. Κάθε λογής παιχνίδι μαζεμένο σε τούτο το 5 όροφο κατάστημα. Χρειάζεσαι 2-3 ώρες να το απολαύσεις, προπάντων να είσαι ξεκούραστος ώστε να μπορέσεις να κοντρολάρεις τις ορέξεις των παιδιών. Συγκριτικά με την Ελλάδα, πρέπει να σας ομολογήσω ότι λόγω της ισοτιμίας, τα παιχνίδια είναι πιο ακριβά στην Αγγλία. Άρα οι μοναδικές αγορές που πρέπει να κάνεις για μένα είναι για κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερο και θα το βρεις μόνο εκεί. Η ώρα πήγε 8 μμ, είμαστε τόσο κουρασμένοι και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο.
Last edited:
