Τουρκία 3ήμερο στην Κωνσταντινούπολη!

[echo2011]

Αχ τί όμορφες εικόνες από την Πόλη!!! Και απ'αυτα τα λυχναρακια πηρα 5-6!! Κολλημα και με τα λυχναρακια τρελόοοοοο!!
Σ'ευχαριστουμε πολυ echo!!

Όντως τα λυχναράκια είναι πολύ όμορφα.. βγαλμένα απ'το παραμύθι του
Αλλαντίν !

 

[chris7]

Τέλειες φωτογραφίες!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[echo2011]

2η μέρα

Στην αποβάθρα έχει 2-3 κλειστές πόρτες και όλοι περιμένουν σε ένα κλειστό χώρο να φτάσει το καράβι, να κατέβουν οι επιβάτες και να ανοίξουν οι πόρτες για να αρχίσει η νέα επιβίβαση. Μπαίνουμε λοιπόν και επειδή είχε αρκετό κρύο κάτσαμε μέσα. Σε 20 λεπτάκια είμασταν στο Kadikoy. Καθώς πλησιάζουμε βλέπουμε τον κεντρικό σταθμό τρένων Hydarpasa από τη μια και το αερόστατο turkbalon από την άλλη πλευρά... Κατεβαίνουμε στο Kadikoy αλλά δε κάνουμε βόλτα εκεί ακόμα.. Στόχος μας είναι να πάμε στο Hydarpasa και να πάρουμε το τρένο προς την Bagdat cad. δηλαδή την τεράστια λεωφόρο με τα αμέτρητα μαγαζιά, εστιατόρια κ.τ.λ.

Σε 15 λεπτά με τα πόδια είμαστε στο εντυπωσιακό (εξωτερικα) κτίριο όπου είναι και η αφετηρία του τρένου. Περιμέναμε κανένα 20 λεπτο να ξεκινήσει και μετά από 4-5 στάσεις κατεβήκαμε στην στάση suadiye που μας έβγαλε δίπλα στην καρδιά της Bagdat. Ακριβά αυτοκίνητα και καλοντυμένος κόσμος κυκλοφοφορούσε εκεί. Γενικά είχε απίστευτη κίνηση.. Περπατήσαμε καταμήκος της λεωφόρου για 2-3 χλμ, μπήκαμε σε μερικά μαγαζιά και επειδή αρχίσαμε να πεινάμε επιστρέψαμε στη στάση του τρένου για να πάμε πάλι στο Kadikoy για φαγητό στο ciya sofrasi.

Kατεβήκαμε μια στάση νωρίτερα απ'το τέρμα (sogutlucesme) για να περπατήσουμε διαφορετική διαδρομή ως το Κadikoy. Βγαίνοντας απ'το τρένο ακριβώς δίπλα ήταν το γήπεδο της fener bahce. Από εκεί ως την αγορά του Kadikoy όπου είναι και το εστιατόριο περπατήσαμε γύρω στα 20 λεπτά. Για να πάμε στο ciya περάσαμε μέσα από μια πολύ ζωηρή αγορά-ψαραγορά. Είχα διαβάσει πολλά για το συγκεκριμένο εστιατόριο αλλά δυστυχώς δεν μου άρεσε. (Επειδή έγραψα σχετικά με αυτό και στο θέμα της Κωνσταντινούπολης κάνω copy-paste απο κει..) Από τη στιγμή που μπήκαμε ενιωθα σα να ενοχλούσαμε. Δε ξερω γενικά αλλά εκείνη την ώρα είχε μικρή ποικιλία από ετοιμα πιάτα που δε καταλάβαινες τι είναι. Ήξερα πως δεν υπάρχει κατάλογος αλλά φανταζόμουν πως κάποιος θα μας εξηγούσε τι είναι αυτά που βλέπουμε. Ο μαγειρας ήταν αγενής, δε καταλάβαινε αγγλικά και βιαζόταν πολύ. Ήταν η πιο αγχωτική παραγγελία που εχω κάνει. Στην ουσία πήραμε 5 πιάτα στην τυχη μόνο και μόνο για να του αδειάσουμε τη γωνιά. Η σαλάτα ήταν self service, τη ζυγίζουν και πληρώνεις. Ούτε εκεί μου άρεσε η ποικιλία. Απ'τα πιάτα (τα οποία κόστιζαν 10-15 λίρες το ένα και ήταν πολύ μικρές μεριδες) ένα μου άρεσε πολύ (ήταν ένα πιλάφι τυλιγμένο σε κρούστα τυριού και μέσα είχε κουκουνάρι και μαδημένο στήθος κοτόπουλου), απ'τα άλλα απλά δοκίμασα αλλά ήταν πολύ βαριά και τα άφησα να τα φάει ο αντρας μου. Παρόλο που του άρεσαν γευστικά λίγη ώρα μετά είχε μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του. Ευτυχώς ειχα φάρμακα μαζί και την επόμενη μέρα ήταν καλά. Εγώ δεν έπαθα τίποτα γιατι διάλεξα το πιο ελαφρύ από αυτά που πήραμε στην τύχη. Να συμπληρώσω ότι ένα ποτήρι μπύρα efes εκεί κοστιζε 15 λίρες (στα άλλα μαγαζιά έκανε 6-8 λίρες) και καταλογος δεν υπήρχε οπότε γενικά δε ξερεις τι πληρώνεις. Το μαγαζί ήταν γεμάτο τουρίστες, και οι τουαλέτες ήταν πενταβρωμικες χωρίς χαρτί ούτε για τα χέρια (πήρα χαρτοπετσέτες απ'το τραπέζι). Όπως καταλαβαίνετε δε το προτείνω..

Η ώρα είχε περάσει και κόντευε η δύση του ήλιου. Τότε πήραμε το καράβι της επιστροφής... Αυτή τη φορά αγνοήσαμε το κρύο και κάτσαμε έξω. Το ηλιοβασίλεμα, οι αμέτρητοι γλάροι, η εικόνα της παλιάς πόλης από μακριά δημιουργούσαν ένα υπέροχο σκηνικό! Ενας επιβάτης δίπλα μας τάιζε μπισκότα τους γλάρους και σε κάποια φάση ερχοταν και άρπαζαν τα μπισκότα από τα χέρια του!

Φτάσαμε λοιπόν στο eminonu και από κει πήγαμε στην αιγυπτιακή αγορά. Μας άρεσε πολύ περισσότερο απ'την σκεπαστή αγορά. Ήταν πιο μαζεμένη και πέρα από τα μπαχαρικά είχε πολύ όμορφα σουβενίρ. Αγοράσαμε μπακλαβάδες από ένα μαγαζάκι (tatlici safa) και κάποια σουβενίρ και μετά από μια μεγάλη βόλτα στην αγορά επιστρέψαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο.

Ξεκουραστήκαμε για λίγο και κατά τις 9 ετοιμαστήκαμε για μια βραδινή βόλτα στο Ortakoy. Πήραμε το τραμ ως kabatas, μετά funikular ως taxim και κει ρωτήσαμε στην αφετηρία λεωφορείων ποιο πάει Ortakoy. Το βρήκαμε και μετά από 20 λεπτά περίπου είμασταν εκεί. Η διαδρομή ήταν μικρή αλλά από καποιο σημείο και μετά είχε πάρα πολύ κίνηση παρόλο που ήταν 10 παρά. Στο Ortakoy είχε πολλά μπαράκια, πολύς κόσμος καθόταν έξω με σόμπες αλλά και στα παγκάκια τρώγοντας την γεμιστή πατάτα kumpir. Είχε πολλά stands που πουλούσαν γεμιστές πατάτες και όποιον έβλεπαν να πλησιάζει άρχιζαν και φώναζαν για να διαλέξει το δικό τους. Εγώ ως αντιδραστική αγνόησα τους κράχτες και πήγα σε ένα διπλανό που κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί μου. Είχαν μεγάλη ποικιλία από πράγματα να γεμίσεις τη πατάτα και οι προηγούμενοι από μένα είχαν φτιάξει κάτι εκτρώματα όπου τη πατατα δε την έβλεπες πια και πάνω από όλα αυτά έβαζαν κέτσαπ, μαγιονέζα και μουστάρδα μαζί! Εγώ δε μπορώ να ανακατεύω πολλές γευσεις, ζήτησα μόνο τυρί και μανιτάρια και όταν είπα πως δε θέλω σως με κοίταζαν περίεργα . H πατάτα ήταν νοστιμότατη! Κατσαμε στα παγκάκια και είχε και κάτι όμορφες γατούλες παμφάγες και τις ταϊζαμε. Γενικά στην Πόλη παρατήρησα ότι έχει πολλές γατούλες και οι περισσότερες είναι όμορφες και φουντωτές ..

Μετά από μερικές βόλτες πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής γιατί η μέρα μας ήταν πολύ γεμάτη και είμασταν πολύ κουρασμένοι. Στο λεωφορείο βέβαια ξυπνήσαμε! Ο οδηγός πήγαινε πραγματικά σαν τρελός! Έτρεχε, έβγαινε στο αλλο ρεύμα.. Κόρναρε σε έναν αστυνομικό να κάνει στην άκρη και ο αστυνομικός μαζεύτηκε γιατί φαινόταν πως ο οδηγός δεν είχε καμία διάθεση να φρενάρει.. Το λεωφορείο μας συνέχισε την τρελή του πορεία και ο οδηγός μιλούσε στο κινητό του, λέγαμε μεταξύ μας πως θα'ναι στο σχόλασμα και θαχει ραντεβού γιαυτό πάει έτσι..
Γυρίσαμε λοιπόν στο ξενοδοχείο και το ξυπνητήρι ήταν για τις 8 το πρωί..

Οι φώτος της ημέρας:

Hydarpasa

Στη διαδρομή προς Hydarpasa

Bagdat caddesi

Kadikoy

Kadikoy

Ο γλάρος με το μπισκότο του..

Ortakoy

 

[giannismits]

Εγώ το κουμπίρ το βρήκα μέτριο.Με την παρέα μου λέγαμε ''τελικά πατάτα η γεμιστή πατάτα''

Πάντως όντως οι οδηγοί είναι τρελοί.Θυμάμαι κι εμείς στην επιστροφή μας απ το Ortakoy βράδυ με ταξί πετύχαμε σε έναν μανιακό οδηγό βιαζόταν λες και θα χάναμε καμιά πτήση.Δεν φοβηθήκαμε αλλά γελάσαμε τρελά!

Αγαπάμε Κωνσταντινούπολη και περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[nicole.g.<3]

Όμορφη και ευχάριστη περιγραφή...αλλά τί να πω και για τις φωτογραφίες σου?...σκέτη μαγεία!!! Ένιωσα σαν να βρίσκομαι εκεί...Μπράβο στο φωτογράφο !!!

Είχαν μεγάλη ποικιλία από πράγματα να γεμίσεις τη πατάτα και οι προηγούμενοι από μένα είχαν φτιάξει κάτι εκτρώματα όπου τη πατατα δε την έβλεπες πια και πάνω από όλα αυτά έβαζαν κέτσαπ, μαγιονέζα και μουστάρδα μαζί! Εγώ δε μπορώ να ανακατεύω πολλές γευσεις, ζήτησα μόνο τυρί και μανιτάρια και όταν είπα πως δε θέλω σως με κοίταζαν περίεργα

μου θυμίζεις εμένα και τη σχέση μου με το φαγητό!
Το απλό είναι συνήθως και το πιο νόστιμο ...

 

[echo2011]

Εγώ το κουμπίρ το βρήκα μέτριο.Με την παρέα μου λέγαμε ''τελικά πατάτα η γεμιστή πατάτα''

Πάντως όντως οι οδηγοί είναι τρελοί.Θυμάμαι κι εμείς στην επιστροφή μας απ το Ortakoy βράδυ με ταξί πετύχαμε σε έναν μανιακό οδηγό βιαζόταν λες και θα χάναμε καμιά πτήση.Δεν φοβηθήκαμε αλλά γελάσαμε τρελά!

Αγαπάμε Κωνσταντινούπολη και περιμένουμε τη συνέχεια.

Μπορεί να εξαρτάται και από ποιόν την πήρατε, και βέβαια τι βάλατε μέσα..Η δική μου που ήταν απλή ήταν πολύ καλή! Καλά για την οδήγηση στην Πόλη δεν έχω λόγια, θα πω και παρακάτω στην ιστορία.. Δεν έχω δει χειρότερη οδήγηση πουθενά ως τώρα, οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας είναι όαση μπροστά στο χάλι που έχουν εκεί!

 

[giannismits]

Μπορεί να εξαρτάται και από ποιόν την πήρατε, και βέβαια τι βάλατε μέσα..Η δική μου που ήταν απλή ήταν πολύ καλή! Καλά για την οδήγηση στην Πόλη δεν έχω λόγια, θα πω και παρακάτω στην ιστορία.. Δεν έχω δει χειρότερη οδήγηση πουθενά ως τώρα, οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας είναι όαση μπροστά στο χάλι που έχουν εκεί!

Κοίτα μποτιλιάρισμα δεν πετύχαμε σε κάποιο δρόμο.Μόνο ένα μεσημέρι μια φυσιολογική κίνηση.Και σκέψου τι πλήθυσμό έχει η πόλη.
Αλλά οι οδηγοί ταξί είναι τρελοί.Δηλαδή αν τους πεις οτι βιάζεσαι τι θα κάνουν?
Για τους οδηγούς ιχ δεν ξέρω αν έχουν το ίδιο βίτσιο.

 

[echo2011]

Όμορφη και ευχάριστη περιγραφή...αλλά τί να πω και για τις φωτογραφίες σου?...σκέτη μαγεία!!! Ένιωσα σαν να βρίσκομαι εκεί...Μπράβο στο φωτογράφο !!!


μου θυμίζεις εμένα και τη σχέση μου με το φαγητό!
Το απλό είναι συνήθως και το πιο νόστιμο ...

Σ'ευχαριστώ Nicole μου! Η επόμενη μέρα ήταν ηλιόλουστη και έχω πιο φωτεινές φωτογραφίες..
Συμφωνούμε για την απλότητα! Εκεί κρύβεται η ουσία..

 

[echo2011]

Κοίτα μποτιλιάρισμα δεν πετύχαμε σε κάποιο δρόμο.Μόνο ένα μεσημέρι μια φυσιολογική κίνηση.Και σκέψου τι πλήθυσμό έχει η πόλη.
Αλλά οι οδηγοί ταξί είναι τρελοί.Δηλαδή αν τους πεις οτι βιάζεσαι τι θα κάνουν?
Για τους οδηγούς ιχ δεν ξέρω αν έχουν το ίδιο βίτσιο.

Καλά η κίνηση είναι άλλο θέμα, 2-3 φορές πέσαμε σε κίνηση όταν πήραμε λεωφορεία, ταξί δε πηραμε καθόλου! Η οδήγηση ήταν που με σόκαρε.. Και οι πεζοί επίσης στον κόσμο τους! Είχαν κόκκινο και περνάγανε αναμεσα από τα αυτοκίνητα.. Τα αυτοκίνητα είχαν κόκκινο και πέρναγαν, δεν υπολόγιζαν τους πεζούς. Είδαμε 2 τρακαρίσματα σε 3 μέρες (και λίγα ήταν μέσα σε αυτόν τον χαμό) και το ένα είχε κλείσει τη κυκλοφορία για πόση ώρα.. Γενικά στους δρόμους γίνεται της τρελής

 

[echo2011]

3η μέρα

Και έφτασε η τρίτη και τελευταία μέρα του ταξιδιού μας.. Η πτήση της επιστροφής ήταν για τις 9.30 το βράδυ οπότε είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας. Σηκωθήκαμε πρωί πρωί, φάγαμε το πρωινό μας και βγήκαμε με προορισμό το Πατριαρχείο. Η μέρα ήταν υπέροχη, ηλιόλουστη και ζεστή, εντελώς ανοιξιάτικη! Πήγαμε στο σταθμό λεωφορείων στο eminonu και ρωτήσαμε ποιο πάει στην περιοχή Fener. To λεωφορείο ήταν έτοιμο προς αναχώρηση, μπήκαμε και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο Φανάρι. Εκεί, πάνω στον κεντρικό δρόμο ήταν παρκαρισμένα αρκετά πούλμαν με γκρουπ Ελλήνων που είχαν έρθει για να επισκεφτούν το Πατριαρχείο. Ρωτήσαμε που βρίσκεται, ήταν πολύ κοντά, και μπήκαμε στο εκκλησάκι του Πατριαρχείου όπου είχε Κυριακάτικη λειτουργία. Στην λειτουργία παρευρισκόταν και ο αρχιεπίσκοπος Κωνταντινουπόλεως. Καθήσαμε λίγη ώρα και είδαμε πως σε μια άκρη της εκκλησίας είχαν μαζευτεί κάποιοι τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες, οπότε πήγαμε εκεί και βγάλαμε και μεις. Μετά βγήκαμε έξω και περιπλανηθήκαμε στους εξωτερικούς χώρους του Πατριαρχείου και παρατηρήσαμε την κεντρική πόρτα που παραμένει κλειστή μετά την εκτέλεση του Πατριάρχη Γρηγορίου από τους Τούρκους. Μόλις είχε φτάσει και ένα ελληνικό σχολείο για εκδρομή και ακούγαμε την ξενάγηση που τους έκαναν.

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Μεγάλη του Γένους Σχολή. Καπου όμως μπερδευτήκαμε και βγήκαμε σε ένα στενό όπου γινοταν γυρίσματα ταινίας με παιδάκια που έπαιζαν μπάλα. Υπήρχε μεγάλο συνεργείο και πέσαμε πάνω στην δράση οπότε δε μπορούσαμε να περάσουμε απέναντι γιατί θα κόβαμε την σκηνή. Κάτσαμε και χαζεύαμε και μόλις τέλειωσε η σκηνή μας άφησαν να περάσουμε. Περπατήσαμε λίγο ακόμα αλλά η Σχολή πουθενά.. Είχαμε πάει ανάποδα.. Γυρίσαμε λοιπόν πίσω αλλά αναγκαστικά ξαναβγήκαμε στα γυρίσματα. Πάλι περιμέναμε και σε κάποια φάση ένας πιτσιρικάς έκανε ένα ψηλό σουτ και η μπάλα πέρασε πάνω από μία πόρτα οπότε εκμεταλλευτήκαμε την καθυστέρηση και περάσαμε απέναντι. Τελικά η Σχολή ήταν πολύ κοντά στο Πατριαρχείο απλά είχε μια τεράστια ανηφόρα. Τα δρομάκια και τα σπίτια που συναντήσαμε μέχρι να φτάσουμε εκεί ήταν πραγματικά βγαλμένα από άλλες εποχές. Οι φωτογραφίες παρακάτω τα λένε όλα..

Και σε κάποιο σημείο αυτής της μεγάλης ανηφόρας είμαστε μπροστά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή! Ήταν κλειστή και την είδαμε μόνο απέξω αλλά ήταν αρχιτεκτονικά πολύ όμορφη και ξεχώριζε σα τη μύγα μες στο γάλα απ'τον περίγυρό της. Λειτουργεί ως λύκειο και οι Τούρκοι την αποκαλούν κόκκινο κάστρο ή κόκκινο σχολείο.


(προσέξτε την κλίση του δρόμου!)

Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και κατηφορίσαμε προς τον κεντρικό δρόμο και τη στάση λεωφορείων με προορισμό την περιοχή Eyup και τον λόφο Piere Loti.
Ρωτησαμε τον οδηγό του επόμενου λεωφορείου που πέρασε αν πηγαίνει eyup, μας είπε πως ναι και έτσι ανεβήκαμε. Βέβαια δε ξέραμε σε ποια στάση να κατέβουμε και ένας επιβάτης προθυμοποιήθηκε να μας πει όταν φτάσουμε eyup. Σε λίγα λεπτά είμασταν εκεί. Κατεβήκαμε αλλά λόφο και τελεφερίκ δε βλέπαμε.
Και επειδή ως γνωστόν ρωτώντας πας στην Πόλη, κάποιοι αστυνομικοί μας είπαν πως πρέπει να προχωρήσουμε όλο ευθεία ως το τέλος του δρόμου και εκεί θα δούμε το τελεφερίκ. Είχαμε κατέβει μια στάση νωρίτερα, αλλά καθόλου δε μας πείραξε γιατί η βόλτα δίπλα στην θάλασσα με αυτόν τον υπέροχο καιρό ήταν εξίσου υπέροχη.

Φτάσαμε λοιπόν και βλέπαμε τα τελεφερίκ που ανέβαιναν τον λόφο.

Μπήκαμε στον σταθμό του τελεφερίκ, χτυπήσαμε την istanbulkart μας και περιμέναμε σε μια μικρή ουρά για να μπούμε στο επόμενο τελεφερίκ.


Η θέα απ'το τελεφερίκ

Πολύ σύντομα είμασταν πάνω στον λόφο που ήταν γεμάτος από κόσμο. Η θέα από ψηλά ήταν μαγευτική!

Οι καφετεριες ήταν γεμάτες και ψάχναμε για ένα τραπεζάκι με ωραία θέα. Τελικά καθήσαμε στην ψηλότερη καφετέρια, ήπιαμε χυμό ρόδι, χαλαρώσαμε, και μετά από καμιά ώρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Πήγαμε στη στάση λεωφορείων έξω απ'το τελεφερίκ και πήραμε το πρώτο λεωφορείο με κατεύθυνση το eminonu. Δεν είχαμε υπολογίσει όμως καλά το υπόλοιπο της κάρτας μας και επαρκούσε μόνο για ένα εισητήριο λεωφορείου. Ο οδηγός βέβαια το είδε (απότι κατάλαβα αυτός ουσιαστικά ελέγχει ποιοι έχουν εισητήριο αφού ανοίγει μόνο η μπροστινή πόρτα) αλλά είπε πως δε πειράζει και μας άφησε να συνεχίσουμε. Στην επιστροφή συναντήσαμε απίστευτη κίνηση. Είχε γίνει και ένα τρακάρισμα και είχαν κλείσει τον δρόμο και όλοι προσπαθούσαν να περάσουν και κόρναραν, ένας χαμός. Τελικά με αρκετή καθυστέρηση φτάσαμε στο eminonu. Κόσμος παντού, η γέφυρα του γαλατά γεμάτη ψαράδες, και γενικά ο πολύ καλός καιρός τους είχε βγάλει όλους έξω!

Επόμενος προορισμός ήταν το παλάτι Dolmabahce. Τραμ λοιπόν ώς Kabatas και σε λίγα λεπτά με τα πόδια είμασταν μπροστά στο παλάτι! Πολύ όμορφο στέκει δίπλα στον Βόσπορο.

Είχε αρκετό κόσμο και μόλις φτάσαμε ξεκινούσε ξενάγηση στα αγγλικά. Μας έδωσαν νάυλον προστατευτικά για να βάλουμε πάνω απ'τα παπούτσια μας και ένας κύριος φώναξε όσους μιλούν αγγλικά να περάσουν την ουρά και να μπουν μέσα στην επόμενη ξενάγηση. Πήγαμε λοιπόν και εκεί γνωρίσαμε τον ξεναγό μας. Μας ενημέρωσε ότι δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες και πως δε πρέπει να απομακρυνόμαστε απ'το γκρουπ. Ακολουθήσαμε μια προκαθορισμένη διαδρομή μέσα στο παλάτι και καταλήξαμε στην αίθουσα του θρόνου όπου υπάρχει ένας τεράστιος κρυστάλλινος πολυέλαιος! Η ξενάγηση είχε αρκετό ενδιαφέρον και ο ξεναγός μας είχε μια τάση να επαναλαμβάνει καθε φράση του δύο φορές για'ναι σίγουρος ότι καταλάβαμε. Το παλάτι είναι ιδιαίτερα πολυτελές αλλά ομολογώ ότι περισσότερο μου άρεσε το εξωτερικό του.

Μετά από εκεί πήραμε το funikular για να πάμε στην ταξίμ. Είχε κάποια διαδήλωση, κόσμο με στολές, αστυνομία, γενικά χαμός..

Προχωρήσαμε στην ιστικλαλ και σε κάποια φάση βλέπω το παλιό κτίριο όπου στεγαζόταν το δημοφιλές ζαχαροπλαστείο inci. Είχε μια μικρή ταμπέλα όπου έλεγε ότι άνοιξε σε νέα διεύθυνση 200μ. πριν σε ένα κάθετο δρόμο (mis sokagi). Γυρίσαμε λοιπόν προς τα πίσω για να το βρούμε και να φάμε το περιβόητο προφιτερόλ! Το μαγαζάκι είναι μικρό και έχει και κάποια τραπεζάκια έξω. Φάγαμε τα προφιτερόλ μας που ήταν νοστιμότατα και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

Είχα διαβάσει για το γαλλικό σοκάκι (cezayir sk) και ήθελα οπωσδήποτε να το βρούμε. Πρόκειται για ένα πολύ κατηφορικό δρομάκι με σκαλιά που είναι γεμάτο μπαράκια και καφετέριες σε γαλλικό στυλ και διακόσμηση. Είναι ακριβώς πίσω από λύκειο galatasaray. Ήταν αρκετά πλουμιστό και κιτς αλλά όμορφο! Βέβαια αφού κατέβεις όλα αυτά τα σκαλιά για να το δεις μετά πρέπει και να ξαναανέβεις για να γυρίσεις στην ιστικλαλ και εξαντληθήκαμε στην ανηφόρα.

Ξανά στην ιστικλάλ και στον πύργο του γαλατά, μετά με τα πόδια ως την γέφυρα (περάσαμε πριν και μια βόλτα από το ζαχαροπλαστείο karakoy gulluoglu αλλά είχε τεράστια ουρά και δε πήραμε τπτ).

Η ώρα είχε περάσει αρκετά αλλά θέλαμε να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στην αιγυπτιακή αγορά.

Αγοράσαμε μερικά κουτιά μπακλαβάδες και γυρίσαμε στο sirkeci. Πριν πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας απ'το ξενοδοχείο πήγαμε για φαγητό στο γειτονικό cafe mese. Το είχα δει στο tripadvisor όπου είχε πολύ καλή βαθμολογία. Μας άρεσε πολύ και το φαγητό και το περιβάλλον.

Παρασυρθήκαμε όμως και αργήσαμε κάπως να πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες. 7 ξεκινήσαμε απ'το κέντρο και με τραμ-μετρό στο αεροδρόμιο είμασταν 8.30 (μία ώρα πριν την πτήση). Ταξιδεύαμε με olympic και δεν είχα κάνει τσεκ ιν αλλά ευτυχώς προλάβαμε μια χαρά. Μάλιστα η πτήση είχε και κάποια καθυστέρηση. Ταξιδέψαμε με μικρό αεροσκάφος, ελικοφόρο και λόγω κόντρα ανέμου καθυστερήσαμε άλλη μισή ώρα περίπου. Γύρω στις 11μιση είμασταν στο Ελ. Βενιζέλος.. Ήταν ένα πολύ όμορφο και γεμάτο 3ήμερο!

Μερικές ακόμα φωτογραφίες από τις προηγουμενες μέρες:

Σοκάκι των λουλουδιών

Μπακλαβάδες!!

φαγητό στο pasazade

Φωτισμένη Αγιά Σοφιά

Βασιλική κιστέρνα

Ιστικλαλ

Πύργος Γαλατά

 

[XRISTOS71]

αγαπάμε Κωνσταντινούπολη ...................

 

[echo2011]

αγαπάμε Κωνσταντινούπολη ...................

Έτσι ακριβώς!αγαπάμε και θα ξαναπαμε!