Ουκρανία Ластівка моя маленька, Україна на зелени&#1081

[ThanasisU2]

Ένα παλιό πολωνικό τραγούδι, το Hej Sokoły, που αναφέρει για τους Πολωνούς στρατιώτες που πολέμαγαν για το Lviv μετά την λήξη του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, για να γίνει πολωνικό. Ο τίτλος αποτελεί στοίχο του τραγουδιού, για μια Ουκρανέζα, που την βρήκα στην πράσινη Ουκρανία, κι θα ήθελα να με φάψετε δίπλα της.


Αφορμή για το ταξίδι αυτό, ήταν στα γενέθλια, όσαν ζάντα, πίνοντας με κάτι φίλους τη καταπληκτική ουκρανική βότκα Nemiroff με πάπρικα κι μέλλι, ότι τι καλά θα ήταν πάμε Ουκρανία να δούμε την ξακουστή πόλη από την οποία κατάγεται κι ο μέγας προπονητής Górski. Στην κατάσταση που ήμασταν συμφωνήσαμε όλοι μας, κι την επόμενη μέρα ψάχναμε πως να πάμε. Εδώ μας βοήθησε ένα πρακτορείο το οποίο στην τιμή των 100 ζλότυ μας παραχωρούσε ξενάγηση , ασφάλεια κι μεταφορά προς την Ουκρανία. Η αναχώρηση από την Κρακοβία θα γινόταν την Παρασκευή βράδυ, κι θα περνάγαμε τα σύνορα Σαββάτο νώρις το πρωί κι θα ήμασταν στο Lwów πρώι κι από αναχώρηση το βράδυ κι τούμπαλιν το ίδιο.
Η αναχώρηση ήταν προγραμμάτισμενο για της 4/12/2010. Αφίξη του πούλμαν κι αναχώρηση για το συνοριακό πέρασμα Korczowa – Krakovets (Кракiвець). Δυστυχώς εκεί το καλώς όρισμα δε ήταν κι το καλύτερο. Στο πέρασμα από την Πολώνια στην πράσινη γραμμή περιμέναμε 3 ώρες στο λεωφορείο, λόγο ότι στα 3 λεωφορεία μπροστά μας, ήταν γεμάτα Ουκρανούς που γύρναγαν για διακοπές, κι έπρεπε ο Πολωνός να ελέγξει αν η κάθε visa schengen είχε λήξει ή όχι. Μόλις περάσαμε αυτό το βάσανο, χλατς, μπήκαμε στην γραφειοκρατία κι στην κομπίνα της Ουκρανίας. Εκεί επόμενες 2 ώρες αναμονής, επειδή οι μισοί φύλακες ήταν σε hang over μιας κι η προηγούμενη μέρα, ήταν η μέρα (γιορτή) του τελωνειακού κι έγινε το σώσε στο πέρασμα. Κάτα την είσοδο του στρατιώτη, καθένας μας, στο διαβατήριο είχε κι από ένα χαρτονόμισμα του 1$. Εκτός από αυτό έπεσε φακελάκι μερικά $$, επειδή ο στρατιώτης παρατήρησε ότι η ροδα είχε μια ελαφριά κλίση στα αριστερά shock:). Μετά από τα πολλά βασανιστήρια μπήκαμε στην πολυπόθητη Ουκρανία!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Αααααααααααχχχχχχχχχχ αναρρίγησα με το Κυριλλικό

Напиши пожалуйста!

 

[KLEOPATRA]

Περιμενω τις εντυπωσεις σου απο την Ουκρανια.
Θα το πω με μεγαλη επιφυλαξη:δεν εχω ακουσει σχολια οτι ειναι πολυ ομορφη χωρα ή οτι εχει ωραιες πολεις.Περιμενω την γνωμη σου.

 

[Dva Srca]

Αααααααααααχχχχχχχχχχ αναρρίγησα με το Κυριλλικό

Напиши пожалуйста!

Nα σου γράφω τότε κι εγώ πιο συχνά, φοβάμαι ότι δε θα το εκτιμήσουν οι άλλοι συμφορουμίτες όμως

Дорогой мой приятель Хидронетта, я очень рад, что ты любишь Кириллицу и ты знаешь, как её употреблять и читать! Мне очень интересно узнать, ты знаешь Русский или нет?

Θα το πω με μεγαλη επιφυλαξη:δεν εχω ακουσει σχολια οτι ειναι πολυ ομορφη χωρα ή οτι εχει ωραιες πολεις.Περιμενω την γνωμη σου.

Η Ουκρανία έχει μερικές πανέμορφες πόλεις. Αυτό στο προσυπογράφω εγώ ο ίδιος, βάζοντας στην άκρη την προτίμησή μου για το βαλκανικό και ανατολικοευρωπαϊκό decadence, που ξέρω ότι δεν αρέσει σε όλους. Το Λβιβ συγκεκριμένα για μένα είναι μία πόλη-μουσείο στο κέντρο του, έχει πολύ όμορφα μνημεία, πλατείες και κτίρια πολωνικής επιρροής. Στο Κίεβο είδα μοναστήρια που σε εντυπωσίαζαν με το μέγεθος και την επιβλητικότητά τους. Ίσως να μην είναι όλη η χώρα ενδιαφέρουσα (είναι άλλωστε τεράστια και αρκετά φτωχή σε πολλά σημεία), αλλά έχει ορισμένα διαμαντάκια. Δύσκολα όμως την ανακαλύπτει κανείς χωρίς γνώση ουκρανικών/ρωσικών/πολωνικών ή χωρίς κάποιον ντόπιο...

 

[Earth Citizen]

Δυστυχώς εκεί το καλώς όρισμα δε ήταν κι το καλύτερο. Στο πέρασμα από την Πολώνια στην πράσινη γραμμή περιμέναμε 3 ώρες στο λεωφορείο

Κι εγώ με λεωφορείο από Κρακοβία είχα πάει πριν τέσσερα περίπου χρόνια και στα σύνορα περιμέναμε απ' ότι θυμάμαι πάνω από 3 ώρες...ευτυχώς υπήρχε καλή παρέα και χαβαλές στο πούλμαν και πέρασε ευχάριστα η ώρα!!

Θα το πω με μεγαλη επιφυλαξη:δεν εχω ακουσει σχολια οτι ειναι πολυ ομορφη χωρα ή οτι εχει ωραιες πολεις.Περιμενω την γνωμη σου.

Συμφωνώ με Dva Srca κι επαυξάνω, τουλάχιστον το Λβιβ που έχω δει μόνο από την Ουκρανία είναι πανέμορφο!

πίνοντας με κάτι φίλους τη καταπληκτική ουκρανική βότκα Nemiroff με πάπρικα κι μέλλι

Έχω ακόμα ένα μπουκαλάκι σουβενίρ


ΥΓ: Τι θα γίνει με τους λάτρεις του κυριλλικού;; Με το μεταφραστή στο χέρι πρέπει να έιμαστε συνέχεια;

 

[ThanasisU2]

Little history

Μετά την επίσκεψη στην Μέκκα μας (διλαδή στην τουάλετα), αναχωρίσαμε για το Lwów.



Κι λίγη ιστορία τώρα



Το Lwów ιδρύθηκε 1256, από τον Daniel I (Данило I), κι ονομάστηκε Lviv από τον γιο του τον Lev. Από εκείνη την στιγμή, το Lwów άλλαξε πολλά χέρια. Το 1349 καταχτητικέ από την πολώνια του Kazimierz III Wielki κι παραμένει στην Πολώνια, μέχρι το 1772, που το κατακτάνε οι Αυστροούγγαροι. Μετά την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κι την πτώση των Habsburg το Lwów έγινε πεδίο μάχης, μεταξύ της Πολωνίας κι των Ουκρανικό Στρατό των Αυστριακών. Στην μάχη αυτή πείρα σχέδον όλοι οι Πολώνοι κάτοικοι του Λβοβ μέχρι κι 14 παιδιά (από εκεί πείραν το παρατσούκλι Αετοί του Λβοβ/Sokoły Lwowskie), κι για αυτό το λόγο, τιμήθηκε με το μετάλειο Virtuti Militari (ένα από ποιο σημαντικά μετάλλια, θάρρους που υπάρχουν όπως το US Medal Of Honor) από τον Józef Piłsudski.
Απο εκείνη την στιγμή το Lwów άρχισε αποκτά την φήμη του. Ήταν η 3 πολή με τους περισσότερους κατοίκους στην Πολώνια όπως κι η δεύτερη μετα την Βαρσοβία, στο τομέα της κουλτούρας (4 πανεπιστήμια κι ένα Πολυτεχνείο). Στο πανεπιστήμιο αυτό ο Rudolf Weigl ανακάλυψε κι το φάρμακο του τύφου. Επίσης σε δημιουργήθηκε η διάσημη Δυτική Έκθεση (Targi Wschodnie). To μέρος αυτό σύμβαλε, μιας κι ήταν στην διασταύρωση Πολωνίας, ΕΣΣΔ κι Ρουμανίας, κι κάθε χρόνο μαζευε τεράστιο κοσμό στο τομέα Bussines. H Εβραϊκή κοινότητα αυξήθηκε σε τεράστιο ποσοστό (κοντά στο 25%) που δυστυχώς μετά το πόλεμο κι την αγάπη των κομουνιστών, η Εβραϊκή κοινότητα ήταν κοντά στο 0,3%.
Δυστυχώς οι καλές ημέρες δε κράτησαν πολλή, κι το 39 με την συνθήκη Molotov–Ribbentrop, οπού πολλοί Πολώνοι σκοτώθηκαν/μεταφέρθηκαν σε διάφορα Gulag της ΕΣΣΔ ή περάσαν παράνομα τα ‘σύνορα’ για να πάνε στην πολώνια (ένα από αυτά τα άτομα ήταν κι η γιαγιά μου, που πέρασε τα σύνορα, κρυμμένη μέσα σε ένα βαρέλι με ξινό λάχανο).
Στην εποχή του κομουνισμού, το Λβοβ έχασε όλη την φήμη που απόκτησε, μέχρι το 1989, τότε που η Ουκρανία απόκτησε το δικό της κράτος, κι οι Ουκρανοί άρχισαν να προστατεύουν τα μνημεία, κι να προσπαθούν να περάσουν την Κρακοβία στην ομορφιά (πράγμα που θα πει, οτι έχουν πολλή δρόοοοοοοοομο).

 

[ThanasisU2]

Περιμενω τις εντυπωσεις σου απο την Ουκρανια.
Θα το πω με μεγαλη επιφυλαξη:δεν εχω ακουσει σχολια οτι ειναι πολυ ομορφη χωρα ή οτι εχει ωραιες πολεις.Περιμενω την γνωμη σου.

για μένα η Ουκρανία κι η Σλοβάκια, είναι 2 χώρες μαργαρήταρια. Υπέροχες, με μεγάλη ιστορία, υπέροχα μέρη, κι ευτυχώς ακόμα Παρθένες από τις ωδές των τουριστών.

H Ουκρανία εκτός του Λβοβ, έχει κι το ύπεροχο Simferopol, Yalta, Kiev κι άλλα πολλά. Απλά την Ουκρανία την αποθούν λόγο της τεράστιας γραφειοκρατίας που υπάρχει εκεί.

 

[ThanasisU2]

Νεκροταφείο των Αετών του Λβοβ (Cmentarz Orląt Lwowskich)

Οι δρόμοι της Ουκρανίας δε θεωρούνται κι από τους καλύτερους. Μια απόσταση 80 χλμ, την κάναμε 2 ώρες σχεδόν , γεμάτες με λακκούβες (πως αυτή η χώρα θα κάνει Euro ένας θεός ξέρει). Η άφιξη στην πόλη του Λβοβ έγινε γύρω στις 10, κι να παραλάβουμε την τοπική ξεναγό μας. Πρώτος μας σταθμός το νεκροταφείο Łyczakowski (Лича́ківський), χτισμένο το 1776, θεωρείτε μια από τις παλιότερες νεκρόπολης της Ευρώπης. Η είσοδος στο νεκροταφείο κοστίζει μερικά Hryvna όπως κι η άδεια για φωτογράφιση (πράγμα που κανείς μας δε πλήρωσε). Στο νεκροταφείο αυτό είναι θαμμένοι οι ποιο γνωστοί κάτοικοι του Λβοβ όπως η διάσημη Πολωνέζα ποιήτρια Maria Konopnicka ή ο Ουκρανός ποιητής Ivan Franco (Іван Франко). Στο νεκροταφείο αυτό, βρίσκεται επίσης το νεκροταφείο των Ηρώων Ουκρανών που προστάτευαν το Λβοβ, όπως κι το ποιο μισητό νεκροταφείο για τους Ουρανούς, το Νεκροταφείο των Αετών του Λβοβ (Cmentarz Orląt Lwowskich). Σε αυτό το μέρος του νεκροταφείου είναι θάμενοι, το μεγαλύτερο μέρος των πεσόντων Πολωνών στρατιωτών/πολιτών που κατά την διάρκεια το 1918-1920 πολεμούσαν στο πλευρό της Πολωνίας, για να γίνει το Λβοβ ξανά πολωνική πόλη. Το τμήμα του νεκροταφείου άνοιξε το 1924, κι αριθμούσε πάνω απο 3000 νεκρούς. Δυστυχώς μετά το Β Παγκόσμιο Πολέμο, το νεκροταφείο άρχισε να χάνει την φήμη του. Οι κομουνιστές κατέστρεψαν τις κατακόμβες του, κι στην θέση τους φτιάχτηκαν γκαράζ κι λατομεία ( ). To 89 μετά από χρόνια γραφειοκρατίας, κι με εθελοντική ομάδα πολώνων, άρχισαν την ανακαίνιση του νεκροταφείου. Μετά από 16 χρόνια, στις 19/5/2005 το νεκροταφείο άνοιξε επιτέλους για το κοίνο, αλλά δυστυχώς δε μας επιτράπηκε να το ανακαινίσουμε μέχρι το τέλος. Δυστυχώς ακόμα κι σήμερα, η Ουκρανική Κυβέρνησή αλλά ούτε κι η Πολωνική Κυβέρνηση δε έχουν δείξει τεράστιο ενδιαφέρων για το νεκροταφείο αυτό, κι ένα μεγάλο μέρος έρχεται από δωρεές κι χρημάτων από τον τοπικό σύλλογο των πολώνων του Λβοβ.
Επίσης ένα ακόμα σημαντικό σημείο του νεκροταφείου, είναι αυτός ο τάφος. Από αυτόν τον τάφο, ξεφαψαν το πτώμα ενός άγνωστου στρατιώτη, του οποίου το σώμα του βρίσκεται αυτή την στιγμή στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην Βαρσοβία. Ακόμα, μέχρι κι σήμερα, το μέρος αυτό προκαλεί ανατριχίλα, δέος κι φρίκη για το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

 

[ThanasisU2]

Διάλειμμα στο Λβοβ

Μετά από 1 ½ 2 ώρες βόλτα στο νεκροταφείο, αρχίσαμε με μεγάλη προσοχή να μαζευόμαστε στο λεωφορείο. Οι Ουκρανοί, έχουν ένα κακό συνήθειο, ποτέ μα ποτέ δε πετάνε άμμο στο χιόνι ή σπάνε το πάγο, με την λογική, ότι θα έρθει η άνοιξη κι το χιόνι θα λιώσει μόνο του (ντοινγκ). Στο λεωφορείο πλάκωσε ο μισός πληθυσμός της περιοχής, με ότι μπούρδα μπορούσαμε να φανταστούμε (ημερολόγια, κούπες, CD κι άλλα πολλά) κι όλοι γνώστες της Πολωνικής γλώσσας.

Επόμενος σταθμός μας, η Ζυθοποιία Lvivske (Львівське). Προσωπική μου γνώμη για αυτό? Δε άξιζε, αλλά ήταν δώρο του πρακτορείου μας, κι είπαμε να πάμε να το δούμε. Περείμεναμε να δούμε κάποιο εργοστάσιο για το πως φτιάχνετε η μπύρα, ή κάτι παρόμοιο, αλλά τελικά μας έδειξαν την ιστορία της μπύρας (sic) λες κι δε ξέραμε πως φτιάχνετε (είναι η δεύτερή χρόνια που παρασκευάζω φοιτητική Guinness ;p). Το μόνο καλό της βόλτας αυτής ήταν, μας κέρασαν δύο διαφορετικές μπύρες στο τέλος.
Ξανά μάζωξη στο λεωφορείο κι αναχώρηση για το κέντρο το Λβοβ, στην πλατεία Taras Shevchenko (Тара́с Шевче́нко), κι μετα με τα πόδια στο κέντρο του Παλίου Λβοβ, για να πάμε να μετατρέψουμε χρήματα σε ουκρανικά гривня κι να πάμε επιτέλους να φάμε.
Στο τομέα φαγητό. Το Λβοβ έχει τεράστια πληθώρα εστιατορίων να επιλέξει ο καθένας. Από το ποιο φθηνό μέχρι κι το ποιο ακριβό, οπως κι το ποιο απλό εστιατόριο μέχρι το ποιο περίεργο. Εμείς επιλέξαμε το Puzzata Hata (Пузата хата) το οποίο βρίσκετε στην οδό Січових Стрільців. Το καλό με το εστιατόριο αυτό είναι, ότι επιλέγεις εσύ τι θες στο πιάτο σου (υπάρχουν 4 η 5 σταντ, που το κάθε ένα είχε κτ διαφορετικό, στο πρώτο σαλάτες, στο δεύτερο σούπες, μετά επιλογή κρεάτικων κι στο τέλος επιλογή συνοδευτικού). Για ένα πιάτο σούπας Borscht (борщ), Ρωσική Σαλάτα (εκεί την λένε σαλάτα Olivier/салат Оливье), ένα πιάτο Vernyky/Pierogi (варе́ники) κι όλα αυτά παρέα με μια δροσερή μπύρα Obolon (Оболонь). Για επιδόρπιο, μιας κι ήταν χρονιάρες μέρες τότε επιλέξαμε Kutia (Кутя). Για όλα αυτά πλήρωσε ο καθένας γύρω στα 30UAH δηλαδή γύρω στα 3 ευρώ!

 

[ThanasisU2]

Alternative Lviv

Μετά το λουλουπούτειο γεύμα, καιρός ήταν να δούμε την πόλη. Αποχωριστήκαμε από το γκρουπ, μιας κι θα μας ξεναγούσε μια γνώστη μου από το Λβοβ η Olya. Αγορά τσιγάρων για τον φίλο μου (τα Malboro εκεί κάνουν 3 UAH πάνω κάτω 1 ευρώ) κι αναμονή, κάτω από το δημαρχείο του Λβοβ (ратуша) στην κεντρική αγορά (Ринкова площа).
Πρώτος μας σταθμός ο Καθεδρικός Λατινικός Ναός (Katedra Łacińska/Латинський собор), χτίστηκε το 1360 από το Każimierz III Wielki σε γοτθικό στυλ. Ο ναός αυτός αυτός ήταν ένας από τους 2, που ήταν εν λειτουργία κατά την διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, υπό έναν όρο, ότι οι ιεροίς δε θα μπορούσαν να ήταν κάτοικοι του Λβοβ, για αυτό το λόγο σε κάθε λειτουργιά, ερχόταν ιερέας από την Πολώνια. Το εσωτερικό του ναού, οφείλετε στην γερή ανακαίνιση που έλαβε χώρα το 1999, στην τότε επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου του ΙΙ.
Μετά το προσκύνημα στο ναό, ακολουθήσαμε την alternative πλευρά του Λβοβ. Πρώτος σταθμός, το σπίτι του Leopold von Sacher-Masoch. Θα μου πείτε ποιος είναι αυτός πάλι. Αν διαβάσετε καλά το τελευταίο επώνυμο του θα καταλάβετε. Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε το μαζοχισμό, κι συγγραφέας του διάσημου συγγράμματος Venus In Furs. Στο σπίτι του Lepopold βρίσκετε αυτή την στιγμή ένα από τα ποιο κινκυ club/café του Λβοβ (τύφλα να έχει το ΚΙΤΚΑΤ στο Βερολίνο). Οι σερβιτόρες είναι ντυμένες με δερμάτινα κι περπάτανε μαζί με τα μαστίγια τους. Ακριβώς απ’ έξω από το μαγαζί υπάρχει κι το άγαλμα του Leopold.
Μετά από το μαζοχισμό, ακολουθήσαμε στο επόμενο μαγαζί, το Dim Legend (дім легенди) στην οδό Староєврейська 48. Το μαγαζί αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Ολοί οι σερβιτόροι είναι νάνοι, δηλαδή δε ξεπερνάνε το 1,20-1,30. Εκτός από την καλή μπύρα που έχουν στην ταράτσα του μαγαζιού μπορεί κανείς να θαυμάσει την υπέροχη θέα του Λβοβ, παρέα δίπλα σε ένα παρατημένο Lada ( ) κι έναν συμπαθή νάνο, να περιμένει να του ρίξεις μερικά UAH.

 

[ThanasisU2]

Τελευταίες ώρες!

Μετά την βόλτα, κι μερικά vodka shots στα μαγαζιά, κι ακόμη μπορούσαμε να σταθούμε στα δυο μας πόδια, κατευθυνθήκαμε στην παλιά οδό Wały Hetmańskie (τώρα λέγετε Проспект Свободи) κι από εκεί στρίψαμε αριστερά προς το άγαλμα της Παρθένο Μαρία (Діви Марії) κι μετά στο άγαλμα του Πολώνου συγγραφέα Adam Mickiewicz. Περάσαμε τον δρόμο (ένας θεός ξέρει πως δε φάγαμε σαβούρα) κι περάσαμε απέναντι για να πάμε στο Πανεπιστήμιο του Lwow (Львівський національний університет імені Івана Франка). Κτίστηκε στο XVII αιώνα από τον βασιλιά Jan II Kazimierz Waza, σαν ακαδημία κι τώρα το πανεπιστήμιο έχει σαν προστάτη τον Ivan Franco (Іван Франко). Ακριβώς απέναντι υπάρχει κι το άγαλμα του ποιητή. Ξανά πίσω στο δρόμο Проспект Свободи, οπού για πρώτη φορά στην ζωή μου θαύμασα ένα Volga (Волга) σε τόσο καλή κατάσταση, κι κατευθυνθήκαμε στο διάσημο θέατρο της όπερας κι μπαλέτου (Львівський Державний академічний театр опери та балету), κι από κει στον Αρμένικο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Μητέρας (Вірменський кафедральний собор Успіння Пресвятої Богородиці/ Հայկական տաճար). Μετά το προσκύνημα κι σε αυτό το ναό, επόμενη στάση το μπαράκι KerosineLamp (гасова лампа) στο οποίο βρίσκετε κι το άγαλμα του Ignacy Łukasiewicz, του Πολώνου που την ανακάλυψε. Τελευταίος σταθμός μας πριν την επιστροφή στο πάρκο που θα μαζευτούμε για να πάμε στο λέωφορειο, η εκκλησιά του Αγίου Πνεύματος, η οποία τώρα είναι εκκλησιά που υπάγετε στο ελλήνοκαθολικισμο.
Επιστροφή ξανά στην όπερα, παρέα με δύο τεράστια πιροσκι (пиріжки). Κι τώρα η attraction που περίμενε όλο το λεωφορείο. Η επίσκεψη μας στο τοπικό σουπερ μαρκετ. Πριν καλά καλά μπούμε στο σουπερ μάρκετ ο ξεναγός μας, 3 φόρες μας ενημέρωσε ότι τα όρια αλκοόλ που μπορούμε να έχουμε είναι 16 λίτρα μπύρα, 2 λίτρα κρασί κι 1 λίτρο βότκα, όπως κι αυτό που οι Πολώνοι τελειώνακοι τρελαίνονται να ψάχνουν, 2 πακετάκια τσιγάρα.
Τα ψώνια ήταν κυρίως πράγματα που είχαν % μέσα τους, μέχρι κι το χαβιάρι είχε ;Ρ, κι επιστροφή στο πούλμαν. Ε εκεί έπεσα σε λίθαργο κι ξύπνησα λίγα χλμ πριν τα σύνορα. Κι αυτή τη φορά δε την γλυτώσαμε, κι καθίσαμε γύρω στις 4 ώρες, πάλι καλά οι Πολώνοι φύλακες βαριόντουσαν να κάνουν τελωνειακό έλεγχο, κι μας άφησαν να πάμε στο καλό. Φθάσαμε στην Κρακοβία γύρω στις 7 το πρώι, κομμάτια, παγωμένοι (αυτή η φωτογραφία το αποδεικνύει) κι πέσαμε στα κρεβάτια αμέσως.

Λίγα λόγια για την Ουκρανία. Η Ουκρανία μου έδωσε περίεργα συναισθήματα. Από την γραφειοκρατία τους στα σύνορα, μέχρι τα όμορφα καταπράσινα λιβάδια τους. Μεσαία κοινωνία σε αυτούς δε υπάρχει. Ή είσαι φτωχός ή είσαι πλούσιος. Αλλά προσωπική μου άποψη, το Λβοβ είναι το μαργαριτάρι της Ουκρανίας, κι θα το ξανά τιμήσω μεθαύριο πέμπτη, σε ημερήσια εκδρομή J.

 

[canf]

Πολυ ωραια η ιστορια σου!!

μπραβο!