Περιεχόμενα
Για το καλοκαίρι του 2010 το πρόγραμμα έλεγε λιτότητα. Έλα όμως που έσκασε από το πουθενά ένας φίλος στην νότια Γαλλία και μας πρότεινε να μας αφήσει το σπίτι και το αυτοκίνητό του για δύο εβδομάδες που θα έλειπε στην Ελλάδα! Η απόφαση πάρθηκε πολύ γρήγορα. Τα αεροπορικά εισιτήρια κλείστηκαν για 12 ημέρες και άρχισε ο σχεδιασμός.
Η βάση μας θα ήταν η Bandol. Δεν την έχετε ακουστά; Ούτε και εμείς. Πρόκειται για μια μικρή παραλιακή κωμόπολη στο μέσο της απόστασης μεταξύ της ιστορικής (Avignon) και κοσμοπολίτικης (Monte Carlo) πλευράς της Προβηγκίας.
Τελικώς η ημέρα της αναχώρησης έφτασε. 11 Αυγούστου το πρωί μας βρίσκει εμένα και την γυναίκα μου στο Ελευθέριος Βενιζέλος να περιμένουμε την πτήση μας για το αεροδρόμιο της Νίκαιας με Alitalia μέσω Ρώμης και εμένα να παλεύω με το Ipad να συνδεθώ στο δωρεάν wifi του αεροδρομίου μας. Τελικά όπως έμαθα αργότερα δεν είναι συμβατό με iDevices! Τελικώς φτάνουμε στην Ρώμη. Στις δύο ώρες που είχαμε αναμονή πάλι προσπαθώ να βρω ελεύθερο wifi. Όπως διάβασα αργότερα στην Ιταλία απαγορεύονται τα ελεύθερα! Μια ώρα πτήσης ακόμα και στις 6 το απόγευμα φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Νίκαιας. Τηλέφωνο στον φίλο που θα ερχόταν να μας πάρει και έχει μπλέξει στην κίνηση. Καθόμαστε να τον περιμένουμε και επιτέλους, ελεύθερο wifi που λειτουργεί! Μπαίνω να διαβάσω τα email μου και να η πρώτη αναποδιά! Το αυτοκίνητο έχει πρόβλημα και ανεβάζει θερμοκρασία!
Με τα πολλά φτάνει ο φίλος και μας παραλαμβάνει. Το αυτοκίνητο έχει όντως πρόβλημα και ήρθε με νοικιασμένο. Τι να κάνουμε, τα απρόοπτα συμβαίνουν αλλά δεν μας πτοούν! Τον αφήνουμε στην Antibes που θα έμενε το βράδυ και εμείς παίρνουμε το αυτοκίνητο και φεύγουμε για Bandol, 130χλμ. Τελικώς κατά τις 10:30 το βράδυ φτάνουμε κουρασμένοι στο σπίτι. Από το GPS και την περιγραφή του το βρίσκουμε. Τι θα αντικρύσουμε; Τελικά είναι ένα πολύ περιποιημένο τεσσάρι που θα γίνει η βάση μας για τις επόμενες ημέρες.
Πέμπτη 12 Αυγούστου: Bandol, Port Grimaud, Saint Tropez
Ο φούρνος κάτω από το σπίτι έχει τρομερά γλυκά και τάρτες. Το αγαπημένο μου; Tarte Tropezienne με φράουλες. Πρόκειται για ένα «κατασκεύασμα» σαν σάντουιτς με κρέμα ζαχαροπλαστικής στην μέση και φράουλες. Είναι ολόφρεσκο, αφράτο και πεντανόστιμο. Η γυναίκα μου θα ενθουσιαστεί με τις τάρτες λεμόνι. Γενικώς ότι δοκιμάσαμε από αυτό ή οποιοδήποτε άλλο boulangerie ήταν εξαιρετικό, πεντανόστιμο, ολόφρεσκο! Επόμενη στάση μας το rent a car. Μετά από εξαντλητικό παζάρι κλείνουμε το αυτοκίνητο, ένα καινούριο fiat panda με κλιματισμό για 11 ημέρες μαζί με ασφάλεια και 3000χλμ για 600 ευρώ.
Στην συνέχεια κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Είναι πολύ προσεγμένη, με τα λουλούδια της, την μαρίνα της, εστιατόρια, καζίνο και μαγαζάκια. Δεν δείχνει πολύ τουριστική. Πάμε μια βόλτα από το σουπερ μάρκετ για μερικά ψώνια και για ύπνο μια και είμαστε πολύ κουρασμένοι ακόμα.
Το απόγευμα ξυπνάμε νωρίς, κατά τις 4:30. Δεν κρατιέμαι, θέλω να ξεχυθώ στους δρόμους! Πρώτος προορισμός το port Grimaud, 70χλμ από εμάς και 10 χλμ από το Saint Tropez. Έχω ακούσει τα χειρότερα για την κίνηση από και προς το Saint Tropez. Κάνω το λάθος να πάω από την «γραφική» παραλιακή διαδρομή. Ευτυχώς δεν είχαμε πολλή κίνηση αλλά οι συνεχείς κυκλικοί κόμβοι και τα όρια ταχύτητας που όλοι τηρούν εξαιτίας των χιλιάδων ραντάρ κάνουν την διαδρομή σχεδόν δύο ώρες!
Το port Grimaud είναι μια τεχνητή πόλη χτισμένη επάνω σε νησάκια. Φτιάχτηκε την δεκαετία του 60 σε ένα έλος και είναι σε παλιό Provencal look. Παρόλο που θεωρείται το πιο τεχνητό σύμπλεγμα της Γαλλίας μετά την Disneyland είναι απόλυτα γραφική και θυμίζει μια ιδανική πανέμορφη Βενετία. Η ώρα έχει περάσει, βρίσκουμε ένα (τουριστικό) ιταλικό εστιατόριο δίπλα σε ένα κανάλι. Παρόλο τον πολύ κόσμο τρώω μια πολύ νόστιμη καρμπονάρα (με αυγό). Οι τιμές επίσης είναι φυσιολογικές. Καλό αυτό.
Στην συνέχεια φτάνουμε βράδυ στο saint Tropez. Το παρκινγκ του λιμανιού λέει ότι είναι γεμάτο, αλλά μπαίνουμε, όπως και πολλοί άλλοι πριν και μετά από εμάς. Σχετικά γρήγορα βρίσκουμε μια θέση και πάμε την βόλτα μας. Το λιμάνι του Σαν Τροπέ είναι γεμάτο κόσμο που κάνει την βόλτα του. Πάμε και εμείς με το κύμα και χαζεύουμε τα τεράστια κότερα που είναι αγκυροβολημένα. Επάνω σε 1-2 από αυτά κάνουν πάρτι. Άλλοι χαζεύουν τον κόσμο που τους κοιτάζει! Ένας ντυμένος «χωροφύλακας» Λουί ντε Φυνές κάνει σόου για τους τουρίστες. Συνεχίζουμε την βόλτα μας στα στενάκια και καταλήγουμε στην place de Lices, μια δεντροστόλιστη πλατεία στο κέντρο του χωριού όπου παίζουν το παραδοσιακό άθλημα της περιοχής, του boules. Παγωτάκι και επιστροφή στην Bandol. Το saint Tropez μας άρεσε, είχε κάτι από καλοκαίρι και νησί. Λέμε πως θα ξανάρθουμε.
Παρασκευή 13 Αυγούστου: Monaco, Eze, Νίκαια
Για σήμερα έχουμε κανονίσει να πάμε μια από τις πιο μακρινές εκδρομές. Το Μονακό είναι 180 ολόκληρα χιλιόμετρα από την βάση μας. Πρωινό ξύπνημα λοιπόν, τάρτα και μετά από κάνα δίωρο πλησιάζουμε το πριγκιπάτο. Στα τελευταία χιλιόμετρα έχει και ένα μικρό μποτιλιάρισμα που θα μας καθυστερήσει λίγο ακόμα και φτάνουμε κατά τις 12.
Για την σημερινή ημέρα έχουμε κανονίσει μια μοναδική εμπειρία. Φαγητό στο εστιατόριο Louis XV του Hotel De Paris. Αν σας ακούγεται ακριβό δεν κάνετε λάθος. Είναι ένα εστιατόριο με 3 αστέρια Michelin και είναι από τα καλύτερα του κόσμου, και τα ακριβότερα να συμπληρώσω. Φυσικά είχε προηγηθεί διεξοδικότατος έλεγχος στο ιντερνέτ νωρίτερα για τις τιμές και τις υπηρεσίες. Το τραπέζι είχε κλειστεί τηλεφωνικά από την Ελλάδα. Πάμε και εμείς λοιπόν, με περισσή άνεση και θράσος και αφήνουμε το fiat panda μας ακριβώς μπροστά στο ξενοδοχείο. Ο παρκαδόρος το παραλαμβάνει και μας δίνει το εισιτήριο μας.
Κάνουμε μία μικρή βόλτα στην πλατεία του καζίνο για να περάσει η ώρα και χαζεύουμε κυριολεκτικά τα υπεραυτοκίνητα που είναι συγκεντρωμένα σε τόσο μικρό χώρο. Έχω ταξιδέψει πολύ αλλά αυτό δεν το έχω ξαναδεί στην ζωή μου, τόσα πανάκριβα και σπάνια αυτοκίνητα μαζεμένα. Με τα πολλά φτάνει η ώρα μια και πάμε στο εστιατόριο. Το ντεκόρ είναι βαρύ αλλά υπέροχο. Το όλο concept είναι σε στυλ Λουδοβίκου 15, όπως ονομάζεται και το εστιατόριο. Πραγματικά νιώθεις σαν βασιλιάς. Μάρμαρα, βαριές κουρτίνες, αγάλματα, έπιπλα. Μια τεράστια άνθινη σύνθεση δεσπόζει στο κέντρο της αίθουσας. Τα μαχαιροπήρουνα και τα πιάτα είναι επίχρυσα.
Είχαμε από πριν αποφασίσει να πάρουμε το «μενού» που περιλαμβάνει τα πάντα, ακόμα και τα ποτά με μόλις 140 ευρώ το άτομο. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, θα πω μόνο πως δεν μας φάνηκε ούτε για μια στιγμή ακριβό. Ήταν τρομερή εμπειρία, η καλύτερη όλου του ταξιδιού. Κάτσαμε 3,5 ώρες χωρίς να βαρεθούμε καθόλου και φάγαμε μέχρι σκασμού. Ορκιστήκαμε όταν θα ξαναπάμε στο Μονακό να επιστρέψουμε. (Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες ευχαρίστως να γράψω).
Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην πόλη και το λιμάνι, πήγαμε στο ωκεανογραφικό μουσείο και γυρίσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητό μας. Είχα κανονίσει να πάμε μέχρι την Νίκαια από γραφικές διαδρομές μια και το πρωί είχαμε έρθει από την εθνική για μεγαλύτερη ταχύτητα. Αφού ανεβήκαμε στην Grande Cornice και περάσαμε από το La Turbie φτάσαμε στο γραφικότατο Εze. Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό χωριό σκαρφαλωμένο σε έναν βράχο. Ευτυχώς ήταν απόγευμα και τα τουριστικά λεωφορεία είχαν αποχωρήσει γιατί θα παθαίναμε έμφραγμα στα στενά σοκάκια.
Μετά κατηφορίσαμε προς την θάλασσα και το Villefranche Sur Mer. Δεν είχαμε χρόνο για στάση μιας και μας περίμενε η Νίκαια. Μετά από σχετικά δύσκολο παρκάρισμα κάνουμε την βραδινή μας βόλτα. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που είδα την (παλιά) πόλη της Νίκαιας μου φάνηκε σαφώς τουριστικά προσανατολισμένη αλλά πολύ όμορφη και με πολύ χάζι. Πήγαμε στην πλατεία Massena, στην παλιά πόλη και στην promenade des Angles. Αργά το βράδυ επιστροφή στην Bandol κουρασμένοι αλλά ικανοποιημένοι.
Σάββατο 14 Αυγούστου: Aix en Provence, Μασσαλία
Για σήμερα είχαμε κανονίσει να πάμε σε ένα κοντινό παραθαλάσσιο χωριό, το Cassis. Ο καιρός όμως δεν μας έκανε την χάρη γιατί έβρεχε όλο το βράδυ. Αλλαγή σχεδίων λοιπόν και αποφασίσαμε να πάμε στην Aix en Provence στα 50 περίπου χιλιόμετρα μακριά μας. Έλα που είχαμε κανονίσει χωρίς τον ξενοδόχο. Όπως και στην Ελλάδα τέτοιες δύσκολες μέρες έχει έξοδο των εκδρομέων και φάγαμε πάνω από 1,5 ώρα να φτάσουμε λόγω μποτιλιαρίσματος.
Τελικώς τα καταφέραμε. Η Aix αποδείχτηκε πολύ όμορφη, με μία υπέροχη κεντρική (πεζοδρομημένη) λεωφόρο και πανέμορφα σοκάκια. Πολλές βόλτες, φαγητό σε ένα ιταλικό που είχε πολύ νόστιμη πίτσα στον ξυλόφουρνο, καφεδάκι και το απόγευμα παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Περνάμε από Μασσαλία που ήταν στον δρόμο μας. Μου φάνηκε ενδιαφέρουσα πόλη αλλά καθότι πολύ μεγάλη δεν έχει να προσφέρει κάτι στον ευκαιριακό τουρίστα. Το βλέμμα μας τραβάει σαν μαγνήτης μια τεράστια εκκλησία που δεσπόζει στον λόφο πάνω από την πόλη. Πρόκειται για την Notre Dame Della Garde και όπως διάβασα μετά είναι ίσως το κορυφαίο αξιοθέατο της πόλης. Πραγματικά ένα κορυφαίο κτίσμα που προσφέρει ανεπανάληπτη θέα σε όλη την πόλη. Το βράδυ καταφέρνουμε να μαζευτούμε κατά τις 9 στο σπίτι και ακολουθεί ξεκούραση με συνοπτικές διαδικασίες.
Κυριακή 15 Αυγούστου: Isle sur la Sorgue, Fontaine de Vaucluse, Gordes, Abbaye de Senanque, Russillon, Lurmarin
Για την Κυριακή είχα ρίξει πολλή σκέψη. Μια και η γιορτή είναι σε πολλά μέρη δεν ήξερα τι θα βρούμε να κάνουμε. Όταν έμαθα πως στο isle sur la Sorgue στις 15 Αυγούστου έχει μεγάλο εορταστικό παζάρι με αντίκες η απόφαση πάρθηκε. Στην συνέχεια θα πηγαίναμε στα υπέροχα χωριά του Luberon, βαθιά στην καρδιά της Προβηγκίας.
Πρώτη στάση λοιπόν το isle, μια μικρή μεσαιωνική πόλη χτισμένο πάνω σε ένα νησάκι, καταμεσής του ποταμού Sorgue. To παζάρι ήταν πολύ ενδιαφέρον, το ίδιο και ο κόσμος που κυκλοφορούσε. Η πόλη ήταν και αυτή όμορφη με πολλούς νερόμυλους για τους οποίους φημίζεται. Αφού περάσαμε το πρωινό μας χαζεύοντας και δοκιμάζοντας τοπικές νοστιμιές φύγαμε για τον επόμενο σταθμό μας. Το Fontaine είναι ένα μικρό τουριστικό χωριό που το μοναδικό του αξιοθέατο είναι οι πηγές του ποταμού Sorgue.
Μικρή στάση για ένα εσπρεσσάκι και πάμε για Gordes. Η όψη του χωριού από τον δρόμο κόβει την ανάσα. Μεσαιωνικό και σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός λόφου. Βόλτες, χάζι στα μαγαζάκια και στην θέα. Το μοναστήρι Senanque δίπλα στην Gordes είναι γνωστό για τα λιβάδια λεβάντας του. Είναι πάρα πολύ γραφικό και φιγουράρει στις μισές καρτ ποστάλ που έχουν σχέση με την Προβηγκία. Δυστυχώς τα είχαν ξυρίσει πριν από μερικές ημέρες.
Το Roussillon όπου παράγεται η ώχρα και το Lurmarin επίσης ήταν πολύ πολύ όμορφα και γραφικά μικρά χωριουδάκια. Αυτά, όπως και μερικά άλλα στην περιοχή είναι στην λίστα με τα ομορφότερα χωριά της Γαλλίας (les plus beaux villages de france) και πραγματικά το αξίζουν.
Δευτέρα 16 Αυγούστου: Bandol, Cassis
Μετά το πολλά χιλιόμετρα των προηγούμενων ημερών ήταν καιρός να χαλαρώσουμε. Πήγαμε για μπάνιο σε μια κοντινής μας παραλία και από τα ελάχιστα σημεία της ακτογραμμής που δεν είναι εντελώς χτισμένο. Τα πράγματα ήταν πολύ οργανωμένα, μεγάλο άνετο παρκινγκ, πεύκα μέχρι την θάλασσα, βράχια δεξιά αριστερά και ψιλό βότσαλο. Λες και ήμασταν στην Σκιάθο. Χαλάρωση! Μετά πήγαμε από ένα κοντινό παραθαλάσσιο χωριό που έφερνε λίγο σε Φισκάρδο για φαγητό και παγωτό. Γενικώς ξεκουραστήκαμε γιατί την επόμενη ημέρα είχε Κάννες!
Τρίτη 17 Αυγούστου: Grasse, Tourettes sur Loup, Saint Paul De Vance, Antibes, Cannes
Αναχώρηση για την περιοχή των Καννών. Πάμε από την Grasse και την αρωματοποιία Fragonard. Το τουρ είναι ενδιαφέρον αν και τουριστικό. Στο τέλος έχει ένα μεγάλο μαγαζί. Η σύζυγος δεν μπόρεσε να αντισταθεί και αγόρασε το σχετικό άρωμα! Στην συνέχεια κατευθυνόμαστε προς το Saint Paul De Vance από γραφική διαδρομή που μας έφερε μπροστά σε ένα διαμαντάκι, το Tourettes sur Loup. Από τα πιο όμορφα μεσαιωνικά χωριά που είδα σε αυτή την εκδρομή και πολύ λιγότερο τουριστικό από όλα τα διάσημα.
Με τα πολλά φτάνουμε στο Saint Paul και μπορώ να πως ήταν ίσως το πιο όμορφο από όλα. Αρκετοί τουρίστες και πανάκριβες γκαλερί που εντυπωσιάζουν. Α, και ένα τεράστιο παρκινγκ με δέκα υπόγεια επίπεδα! Βόλτες γύρω γύρω το χωριό και πάρα πολλές φωτογραφίες.
Κατηφορίζουμε προς την παραλία και την Antibes που φιλοξενεί το μουσείο του Πικάσο στον πύργο των Grimaldi, ένα επιβλητικό οικοδόμημα που δεσπόζει στην παλιά πόλη. Το μουσείο αξίζει, το ίδιο και η θέα από αυτό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Βόλτες στην παλιά πόλη και πάμε στις Κάννες. Παρκάρουμε πάνω στην Croisette, την παραλιακή λεωφόρο και βολτάρουμε στο μήκος της, χαζεύοντας τον κόσμο που περπατάει, τα αυτοκίνητα και τα ακριβά ξενοδοχεία. Σε αντίθεση με άλλους που δεν τους αρέσει, εγώ βλέπω ενδιαφέρον. Είναι από τα καλύτερα σημεία της περιοχής για να δεις το κυρίως αξιοθέατο της Ριβιέρας, δηλαδή People watching!
Τετάρτη 18 Αυγούστου: Bandol
Ξεκούραση στην Bandol. Μετά το καθιερωμένο πρωινό βόλτα στην πολύ γραφική κεντρική πλατειούλα με το καφενεδάκι και την υπαίθρια αγορά. Μπάνιο στην παραλία μας, 5 λεπτά με τα πόδια. Μπαγκέτα το μεσημέρι, ύπνος. Βόλτα το απόγευμα στην μαρίνα με τους πάγκους των μικροπωλητών, φαγητό, παγωτό. Κάθε βράδυ είχε δρώμενα στον παραλιακό δρόμο της πόλης. Συγκροτήματα, υπαίθρια disco κλπ. Γενικώς πανέμορφα. Έχει πολλούς τουρίστες αλλά πρέπει αν ήμασταν οι μοναδικοί Έλληνες που έχουν περάσει ποτέ από εκεί!
Πέμπτη 19 Αυγούστου: Le Baux de Provence, Saint Remy, Avignon, Nimes
Τελευταία μακρινή εκδρομή σήμερα. Πάμε στο Le Baux, ένα πολύ όμορφο μεσαιωνικό χωριό με ιστορία. Μας φάνηκε πάντως αρκετά τουριστικό. Το Saint Remy δεν θα μας εντυπωσιάσει και θα καταλήξουμε σύντομα στην Avignon. Το παλάτι των Παπών είναι σαφώς εντυπωσιακότατο κτίσμα. Το ίδιο και η κεντρική πλατεία Del Horloge. Γυρίζοντας θα κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για Nimes. Αρκετά απλωμένο ιστορικό κέντρο που δεν εντυπωσιάζει. Έχουν γραφτεί ξανά πράγματα για την Nimes. Γενικώς αυτή η ημέρα μετά τις προηγούμενες μου φάνηκε σχετικά αδιάφορη.
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 20-23 Αυγούστου: Saint Tropez και μετά το χάος!
Τις τελευταίες τρεις ημέρες της διαμονής μας χαλαρώσαμε στην Bandol με το γνωστό πρόγραμμα. Φούρνος, καφενεδάκι, βόλτες, φαγητό μπάνιο, χωρίς συγκεκριμένη σειρά. Είχαμε όμως βάλει στόχο! Στο Saint Tropez υπάρχει ένα πολύ διάσημο Club. Τώρα βέβαια εμείς δεν είμαστε και πολύ του clubbing αλλά θέλαμε να πάμε να δούμε τι παίζει. Το κακό είναι πως το club αυτό ειδικά το καλοκαίρι έχει πολύ σκληρή πόρτα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να μπεις είναι να μένεις στο ξενοδοχείο Byblos που το στεγάζει. Από 500 ευρώ το πιο απλό δίκλινο! Δεύτερος τρόπος να έχεις κλείσει τραπέζι, από 1000 ευρώ! Εμείς αποφασίσαμε να κλείσουμε τραπέζι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που είναι μια πόρτα παραδίπλα.
Αυτή την φορά φτάσαμε πολύ εύκολα και γρήγορα, χωρίς καθόλου μποτιλιαρίσματα. Κάναμε την βόλτα μας και κατά τις 10 το βράδυ πήγαμε στο εστιατόριο. Ωραίο ντεκόρ, καλό φαγητό, ωραίος κόσμος. Δύο κυρίως, ένα γλυκό (μεγάλο), μια μπουκάλα νερό και ένας espresso μας κόστισαν 110 ευρώ. Κατά τις 12:30 πήγαμε στο club.
Είχε λοιπόν εκεί μια μικρή ουρά, γύρω στα 10 άτομα. Έλα όμως που δεν προχωρούσε καθόλου! Από δίπλα είχε άλλο ένα διαδρομάκι που πήγαιναν αυτοί που είχαν κλείσει τραπέζι και οι ένοικοι το ξενοδοχείου. Κάτι τύποι με πούρα, κάτι μοντέλες. Και όλοι αγκαλιές και φιλιά με τους (μπλαζέ) πορτιέρηδες. Ανά 20 λεπτά ο πορτιέρης διάλεγε τίποτα εμφανίσιμες κοπέλες από την δικιά μας ουρά, η οποία στο μεταξύ είχε θεριέψει και τις άφηνε να μπουν. Στην μισή ώρα τον ρωτάμε τι ώρα θα μπούμε. «Πρώτα τα τραπέζια και μετά θα δούμε» μας απάντησε. Στην μία ώρα είχα απελπιστεί ότι δεν θα μπούμε. Κόσμος πίσω μας και εμπρός μας στην ουρά είχε ήδη φύγει. Εντωμεταξύ από το δίπλα διαδρομάκι να γίνεται ο χαμός! Και όλοι αγκαλιές, φιλιά. Ομερτά! Βέβαια δεν είχαμε κουραστεί καθόλου και δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα γιατί είχε πολύ χάζι. Με τα πολλά λέω στην γυναίκα μου που μίλαγε τα γαλλικά να παίξει το τελευταίο μας χαρτί.
-Δεν μένουμε στο ξενοδοχείο αλλά φάγαμε στο εστιατόριο.
-Στο spoon; (έτσι έλεγαν το εστιατόριο)
-Ναι!
-Περάστε!
Δεν το πιστεύουμε! Είμαστε μέσα! Τρομερή ενέργεια, πολύ καλή μουσική! Αρκετός κόσμος, χωρίς όμως να είναι άσχημα. Και όλοι να χορεύουν τρελά, στην πίστα, στους καναπέδες, στα τραπέζια, στα ηχεία! Κατά καιρούς έπαιζε μουσική από την ταινία star wars και ο σερβιτόρος πήγαινε μια σαμπάνια με πυροτεχνήματα σε κάποιο τραπέζι. Αυτό το είδαμε τρεις φορές όση ώρα κάτσαμε. Την άλλη ημέρα διάβασα στο internet ότι κάθε φορά που έπαιζε star wars, αυτό το μπουκάλι κόστιζε 40.000 ευρώ, ναι δεν έχω γράψει λάθος, σαράντα χιλιάδες ευρώ!
Δευτέρα 23 Αυγούστου: Επιστροφή στην Ελλάδα και σχόλια
Χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις η επιστροφή. Η Alitalia αν και έχει κακή φήμη ήταν πάλι άψογη. Γενικώς ήταν μια πολύ όμορφη εκδρομή. Τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της και αυτά που με εντυπωσίασαν πιο πολύ ήταν η ημέρα στο Monaco και το εστιατόριο και το Saint Tropez με το club. Τα μεσαιωνικά χωριουδάκια που ήταν πάνω από την τουριστική ανατολική πλευρά, δηλαδή τις Κάννες-Νίκαια ήταν το ίδιο και ίσως περισσότερο όμορφα από της δυτικής πλευράς. Αν ξαναέκανα αυτή την εκδρομή θα είχα βάση στις Κάννες-Νίκαια για 4-6 διανυκτερεύσεις για να γυρίσω όλη την περιοχή και μετά Saint Tropez για 3-4 διανυκτερεύσεις για χαλάρωση
Ελπίζω να απολαύσατε την περιγραφή μου. Αν θέλετε κάποιες διευκρινίσεις να τις προτείνετε για να τις ενσωματώσω στο τελικό κείμενο.
Η βάση μας θα ήταν η Bandol. Δεν την έχετε ακουστά; Ούτε και εμείς. Πρόκειται για μια μικρή παραλιακή κωμόπολη στο μέσο της απόστασης μεταξύ της ιστορικής (Avignon) και κοσμοπολίτικης (Monte Carlo) πλευράς της Προβηγκίας.
Τελικώς η ημέρα της αναχώρησης έφτασε. 11 Αυγούστου το πρωί μας βρίσκει εμένα και την γυναίκα μου στο Ελευθέριος Βενιζέλος να περιμένουμε την πτήση μας για το αεροδρόμιο της Νίκαιας με Alitalia μέσω Ρώμης και εμένα να παλεύω με το Ipad να συνδεθώ στο δωρεάν wifi του αεροδρομίου μας. Τελικά όπως έμαθα αργότερα δεν είναι συμβατό με iDevices! Τελικώς φτάνουμε στην Ρώμη. Στις δύο ώρες που είχαμε αναμονή πάλι προσπαθώ να βρω ελεύθερο wifi. Όπως διάβασα αργότερα στην Ιταλία απαγορεύονται τα ελεύθερα! Μια ώρα πτήσης ακόμα και στις 6 το απόγευμα φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Νίκαιας. Τηλέφωνο στον φίλο που θα ερχόταν να μας πάρει και έχει μπλέξει στην κίνηση. Καθόμαστε να τον περιμένουμε και επιτέλους, ελεύθερο wifi που λειτουργεί! Μπαίνω να διαβάσω τα email μου και να η πρώτη αναποδιά! Το αυτοκίνητο έχει πρόβλημα και ανεβάζει θερμοκρασία!
Με τα πολλά φτάνει ο φίλος και μας παραλαμβάνει. Το αυτοκίνητο έχει όντως πρόβλημα και ήρθε με νοικιασμένο. Τι να κάνουμε, τα απρόοπτα συμβαίνουν αλλά δεν μας πτοούν! Τον αφήνουμε στην Antibes που θα έμενε το βράδυ και εμείς παίρνουμε το αυτοκίνητο και φεύγουμε για Bandol, 130χλμ. Τελικώς κατά τις 10:30 το βράδυ φτάνουμε κουρασμένοι στο σπίτι. Από το GPS και την περιγραφή του το βρίσκουμε. Τι θα αντικρύσουμε; Τελικά είναι ένα πολύ περιποιημένο τεσσάρι που θα γίνει η βάση μας για τις επόμενες ημέρες.
Πέμπτη 12 Αυγούστου: Bandol, Port Grimaud, Saint Tropez
Ο φούρνος κάτω από το σπίτι έχει τρομερά γλυκά και τάρτες. Το αγαπημένο μου; Tarte Tropezienne με φράουλες. Πρόκειται για ένα «κατασκεύασμα» σαν σάντουιτς με κρέμα ζαχαροπλαστικής στην μέση και φράουλες. Είναι ολόφρεσκο, αφράτο και πεντανόστιμο. Η γυναίκα μου θα ενθουσιαστεί με τις τάρτες λεμόνι. Γενικώς ότι δοκιμάσαμε από αυτό ή οποιοδήποτε άλλο boulangerie ήταν εξαιρετικό, πεντανόστιμο, ολόφρεσκο! Επόμενη στάση μας το rent a car. Μετά από εξαντλητικό παζάρι κλείνουμε το αυτοκίνητο, ένα καινούριο fiat panda με κλιματισμό για 11 ημέρες μαζί με ασφάλεια και 3000χλμ για 600 ευρώ.
Στην συνέχεια κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Είναι πολύ προσεγμένη, με τα λουλούδια της, την μαρίνα της, εστιατόρια, καζίνο και μαγαζάκια. Δεν δείχνει πολύ τουριστική. Πάμε μια βόλτα από το σουπερ μάρκετ για μερικά ψώνια και για ύπνο μια και είμαστε πολύ κουρασμένοι ακόμα.
Το απόγευμα ξυπνάμε νωρίς, κατά τις 4:30. Δεν κρατιέμαι, θέλω να ξεχυθώ στους δρόμους! Πρώτος προορισμός το port Grimaud, 70χλμ από εμάς και 10 χλμ από το Saint Tropez. Έχω ακούσει τα χειρότερα για την κίνηση από και προς το Saint Tropez. Κάνω το λάθος να πάω από την «γραφική» παραλιακή διαδρομή. Ευτυχώς δεν είχαμε πολλή κίνηση αλλά οι συνεχείς κυκλικοί κόμβοι και τα όρια ταχύτητας που όλοι τηρούν εξαιτίας των χιλιάδων ραντάρ κάνουν την διαδρομή σχεδόν δύο ώρες!
Το port Grimaud είναι μια τεχνητή πόλη χτισμένη επάνω σε νησάκια. Φτιάχτηκε την δεκαετία του 60 σε ένα έλος και είναι σε παλιό Provencal look. Παρόλο που θεωρείται το πιο τεχνητό σύμπλεγμα της Γαλλίας μετά την Disneyland είναι απόλυτα γραφική και θυμίζει μια ιδανική πανέμορφη Βενετία. Η ώρα έχει περάσει, βρίσκουμε ένα (τουριστικό) ιταλικό εστιατόριο δίπλα σε ένα κανάλι. Παρόλο τον πολύ κόσμο τρώω μια πολύ νόστιμη καρμπονάρα (με αυγό). Οι τιμές επίσης είναι φυσιολογικές. Καλό αυτό.
Στην συνέχεια φτάνουμε βράδυ στο saint Tropez. Το παρκινγκ του λιμανιού λέει ότι είναι γεμάτο, αλλά μπαίνουμε, όπως και πολλοί άλλοι πριν και μετά από εμάς. Σχετικά γρήγορα βρίσκουμε μια θέση και πάμε την βόλτα μας. Το λιμάνι του Σαν Τροπέ είναι γεμάτο κόσμο που κάνει την βόλτα του. Πάμε και εμείς με το κύμα και χαζεύουμε τα τεράστια κότερα που είναι αγκυροβολημένα. Επάνω σε 1-2 από αυτά κάνουν πάρτι. Άλλοι χαζεύουν τον κόσμο που τους κοιτάζει! Ένας ντυμένος «χωροφύλακας» Λουί ντε Φυνές κάνει σόου για τους τουρίστες. Συνεχίζουμε την βόλτα μας στα στενάκια και καταλήγουμε στην place de Lices, μια δεντροστόλιστη πλατεία στο κέντρο του χωριού όπου παίζουν το παραδοσιακό άθλημα της περιοχής, του boules. Παγωτάκι και επιστροφή στην Bandol. Το saint Tropez μας άρεσε, είχε κάτι από καλοκαίρι και νησί. Λέμε πως θα ξανάρθουμε.
Παρασκευή 13 Αυγούστου: Monaco, Eze, Νίκαια
Για σήμερα έχουμε κανονίσει να πάμε μια από τις πιο μακρινές εκδρομές. Το Μονακό είναι 180 ολόκληρα χιλιόμετρα από την βάση μας. Πρωινό ξύπνημα λοιπόν, τάρτα και μετά από κάνα δίωρο πλησιάζουμε το πριγκιπάτο. Στα τελευταία χιλιόμετρα έχει και ένα μικρό μποτιλιάρισμα που θα μας καθυστερήσει λίγο ακόμα και φτάνουμε κατά τις 12.
Για την σημερινή ημέρα έχουμε κανονίσει μια μοναδική εμπειρία. Φαγητό στο εστιατόριο Louis XV του Hotel De Paris. Αν σας ακούγεται ακριβό δεν κάνετε λάθος. Είναι ένα εστιατόριο με 3 αστέρια Michelin και είναι από τα καλύτερα του κόσμου, και τα ακριβότερα να συμπληρώσω. Φυσικά είχε προηγηθεί διεξοδικότατος έλεγχος στο ιντερνέτ νωρίτερα για τις τιμές και τις υπηρεσίες. Το τραπέζι είχε κλειστεί τηλεφωνικά από την Ελλάδα. Πάμε και εμείς λοιπόν, με περισσή άνεση και θράσος και αφήνουμε το fiat panda μας ακριβώς μπροστά στο ξενοδοχείο. Ο παρκαδόρος το παραλαμβάνει και μας δίνει το εισιτήριο μας.
Κάνουμε μία μικρή βόλτα στην πλατεία του καζίνο για να περάσει η ώρα και χαζεύουμε κυριολεκτικά τα υπεραυτοκίνητα που είναι συγκεντρωμένα σε τόσο μικρό χώρο. Έχω ταξιδέψει πολύ αλλά αυτό δεν το έχω ξαναδεί στην ζωή μου, τόσα πανάκριβα και σπάνια αυτοκίνητα μαζεμένα. Με τα πολλά φτάνει η ώρα μια και πάμε στο εστιατόριο. Το ντεκόρ είναι βαρύ αλλά υπέροχο. Το όλο concept είναι σε στυλ Λουδοβίκου 15, όπως ονομάζεται και το εστιατόριο. Πραγματικά νιώθεις σαν βασιλιάς. Μάρμαρα, βαριές κουρτίνες, αγάλματα, έπιπλα. Μια τεράστια άνθινη σύνθεση δεσπόζει στο κέντρο της αίθουσας. Τα μαχαιροπήρουνα και τα πιάτα είναι επίχρυσα.
Είχαμε από πριν αποφασίσει να πάρουμε το «μενού» που περιλαμβάνει τα πάντα, ακόμα και τα ποτά με μόλις 140 ευρώ το άτομο. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, θα πω μόνο πως δεν μας φάνηκε ούτε για μια στιγμή ακριβό. Ήταν τρομερή εμπειρία, η καλύτερη όλου του ταξιδιού. Κάτσαμε 3,5 ώρες χωρίς να βαρεθούμε καθόλου και φάγαμε μέχρι σκασμού. Ορκιστήκαμε όταν θα ξαναπάμε στο Μονακό να επιστρέψουμε. (Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες ευχαρίστως να γράψω).
Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην πόλη και το λιμάνι, πήγαμε στο ωκεανογραφικό μουσείο και γυρίσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητό μας. Είχα κανονίσει να πάμε μέχρι την Νίκαια από γραφικές διαδρομές μια και το πρωί είχαμε έρθει από την εθνική για μεγαλύτερη ταχύτητα. Αφού ανεβήκαμε στην Grande Cornice και περάσαμε από το La Turbie φτάσαμε στο γραφικότατο Εze. Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό χωριό σκαρφαλωμένο σε έναν βράχο. Ευτυχώς ήταν απόγευμα και τα τουριστικά λεωφορεία είχαν αποχωρήσει γιατί θα παθαίναμε έμφραγμα στα στενά σοκάκια.
Μετά κατηφορίσαμε προς την θάλασσα και το Villefranche Sur Mer. Δεν είχαμε χρόνο για στάση μιας και μας περίμενε η Νίκαια. Μετά από σχετικά δύσκολο παρκάρισμα κάνουμε την βραδινή μας βόλτα. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που είδα την (παλιά) πόλη της Νίκαιας μου φάνηκε σαφώς τουριστικά προσανατολισμένη αλλά πολύ όμορφη και με πολύ χάζι. Πήγαμε στην πλατεία Massena, στην παλιά πόλη και στην promenade des Angles. Αργά το βράδυ επιστροφή στην Bandol κουρασμένοι αλλά ικανοποιημένοι.
Σάββατο 14 Αυγούστου: Aix en Provence, Μασσαλία
Για σήμερα είχαμε κανονίσει να πάμε σε ένα κοντινό παραθαλάσσιο χωριό, το Cassis. Ο καιρός όμως δεν μας έκανε την χάρη γιατί έβρεχε όλο το βράδυ. Αλλαγή σχεδίων λοιπόν και αποφασίσαμε να πάμε στην Aix en Provence στα 50 περίπου χιλιόμετρα μακριά μας. Έλα που είχαμε κανονίσει χωρίς τον ξενοδόχο. Όπως και στην Ελλάδα τέτοιες δύσκολες μέρες έχει έξοδο των εκδρομέων και φάγαμε πάνω από 1,5 ώρα να φτάσουμε λόγω μποτιλιαρίσματος.
Τελικώς τα καταφέραμε. Η Aix αποδείχτηκε πολύ όμορφη, με μία υπέροχη κεντρική (πεζοδρομημένη) λεωφόρο και πανέμορφα σοκάκια. Πολλές βόλτες, φαγητό σε ένα ιταλικό που είχε πολύ νόστιμη πίτσα στον ξυλόφουρνο, καφεδάκι και το απόγευμα παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Περνάμε από Μασσαλία που ήταν στον δρόμο μας. Μου φάνηκε ενδιαφέρουσα πόλη αλλά καθότι πολύ μεγάλη δεν έχει να προσφέρει κάτι στον ευκαιριακό τουρίστα. Το βλέμμα μας τραβάει σαν μαγνήτης μια τεράστια εκκλησία που δεσπόζει στον λόφο πάνω από την πόλη. Πρόκειται για την Notre Dame Della Garde και όπως διάβασα μετά είναι ίσως το κορυφαίο αξιοθέατο της πόλης. Πραγματικά ένα κορυφαίο κτίσμα που προσφέρει ανεπανάληπτη θέα σε όλη την πόλη. Το βράδυ καταφέρνουμε να μαζευτούμε κατά τις 9 στο σπίτι και ακολουθεί ξεκούραση με συνοπτικές διαδικασίες.
Κυριακή 15 Αυγούστου: Isle sur la Sorgue, Fontaine de Vaucluse, Gordes, Abbaye de Senanque, Russillon, Lurmarin
Για την Κυριακή είχα ρίξει πολλή σκέψη. Μια και η γιορτή είναι σε πολλά μέρη δεν ήξερα τι θα βρούμε να κάνουμε. Όταν έμαθα πως στο isle sur la Sorgue στις 15 Αυγούστου έχει μεγάλο εορταστικό παζάρι με αντίκες η απόφαση πάρθηκε. Στην συνέχεια θα πηγαίναμε στα υπέροχα χωριά του Luberon, βαθιά στην καρδιά της Προβηγκίας.
Πρώτη στάση λοιπόν το isle, μια μικρή μεσαιωνική πόλη χτισμένο πάνω σε ένα νησάκι, καταμεσής του ποταμού Sorgue. To παζάρι ήταν πολύ ενδιαφέρον, το ίδιο και ο κόσμος που κυκλοφορούσε. Η πόλη ήταν και αυτή όμορφη με πολλούς νερόμυλους για τους οποίους φημίζεται. Αφού περάσαμε το πρωινό μας χαζεύοντας και δοκιμάζοντας τοπικές νοστιμιές φύγαμε για τον επόμενο σταθμό μας. Το Fontaine είναι ένα μικρό τουριστικό χωριό που το μοναδικό του αξιοθέατο είναι οι πηγές του ποταμού Sorgue.
Μικρή στάση για ένα εσπρεσσάκι και πάμε για Gordes. Η όψη του χωριού από τον δρόμο κόβει την ανάσα. Μεσαιωνικό και σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός λόφου. Βόλτες, χάζι στα μαγαζάκια και στην θέα. Το μοναστήρι Senanque δίπλα στην Gordes είναι γνωστό για τα λιβάδια λεβάντας του. Είναι πάρα πολύ γραφικό και φιγουράρει στις μισές καρτ ποστάλ που έχουν σχέση με την Προβηγκία. Δυστυχώς τα είχαν ξυρίσει πριν από μερικές ημέρες.
Το Roussillon όπου παράγεται η ώχρα και το Lurmarin επίσης ήταν πολύ πολύ όμορφα και γραφικά μικρά χωριουδάκια. Αυτά, όπως και μερικά άλλα στην περιοχή είναι στην λίστα με τα ομορφότερα χωριά της Γαλλίας (les plus beaux villages de france) και πραγματικά το αξίζουν.
Δευτέρα 16 Αυγούστου: Bandol, Cassis
Μετά το πολλά χιλιόμετρα των προηγούμενων ημερών ήταν καιρός να χαλαρώσουμε. Πήγαμε για μπάνιο σε μια κοντινής μας παραλία και από τα ελάχιστα σημεία της ακτογραμμής που δεν είναι εντελώς χτισμένο. Τα πράγματα ήταν πολύ οργανωμένα, μεγάλο άνετο παρκινγκ, πεύκα μέχρι την θάλασσα, βράχια δεξιά αριστερά και ψιλό βότσαλο. Λες και ήμασταν στην Σκιάθο. Χαλάρωση! Μετά πήγαμε από ένα κοντινό παραθαλάσσιο χωριό που έφερνε λίγο σε Φισκάρδο για φαγητό και παγωτό. Γενικώς ξεκουραστήκαμε γιατί την επόμενη ημέρα είχε Κάννες!
Τρίτη 17 Αυγούστου: Grasse, Tourettes sur Loup, Saint Paul De Vance, Antibes, Cannes
Αναχώρηση για την περιοχή των Καννών. Πάμε από την Grasse και την αρωματοποιία Fragonard. Το τουρ είναι ενδιαφέρον αν και τουριστικό. Στο τέλος έχει ένα μεγάλο μαγαζί. Η σύζυγος δεν μπόρεσε να αντισταθεί και αγόρασε το σχετικό άρωμα! Στην συνέχεια κατευθυνόμαστε προς το Saint Paul De Vance από γραφική διαδρομή που μας έφερε μπροστά σε ένα διαμαντάκι, το Tourettes sur Loup. Από τα πιο όμορφα μεσαιωνικά χωριά που είδα σε αυτή την εκδρομή και πολύ λιγότερο τουριστικό από όλα τα διάσημα.
Με τα πολλά φτάνουμε στο Saint Paul και μπορώ να πως ήταν ίσως το πιο όμορφο από όλα. Αρκετοί τουρίστες και πανάκριβες γκαλερί που εντυπωσιάζουν. Α, και ένα τεράστιο παρκινγκ με δέκα υπόγεια επίπεδα! Βόλτες γύρω γύρω το χωριό και πάρα πολλές φωτογραφίες.
Κατηφορίζουμε προς την παραλία και την Antibes που φιλοξενεί το μουσείο του Πικάσο στον πύργο των Grimaldi, ένα επιβλητικό οικοδόμημα που δεσπόζει στην παλιά πόλη. Το μουσείο αξίζει, το ίδιο και η θέα από αυτό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Βόλτες στην παλιά πόλη και πάμε στις Κάννες. Παρκάρουμε πάνω στην Croisette, την παραλιακή λεωφόρο και βολτάρουμε στο μήκος της, χαζεύοντας τον κόσμο που περπατάει, τα αυτοκίνητα και τα ακριβά ξενοδοχεία. Σε αντίθεση με άλλους που δεν τους αρέσει, εγώ βλέπω ενδιαφέρον. Είναι από τα καλύτερα σημεία της περιοχής για να δεις το κυρίως αξιοθέατο της Ριβιέρας, δηλαδή People watching!
Τετάρτη 18 Αυγούστου: Bandol
Ξεκούραση στην Bandol. Μετά το καθιερωμένο πρωινό βόλτα στην πολύ γραφική κεντρική πλατειούλα με το καφενεδάκι και την υπαίθρια αγορά. Μπάνιο στην παραλία μας, 5 λεπτά με τα πόδια. Μπαγκέτα το μεσημέρι, ύπνος. Βόλτα το απόγευμα στην μαρίνα με τους πάγκους των μικροπωλητών, φαγητό, παγωτό. Κάθε βράδυ είχε δρώμενα στον παραλιακό δρόμο της πόλης. Συγκροτήματα, υπαίθρια disco κλπ. Γενικώς πανέμορφα. Έχει πολλούς τουρίστες αλλά πρέπει αν ήμασταν οι μοναδικοί Έλληνες που έχουν περάσει ποτέ από εκεί!
Πέμπτη 19 Αυγούστου: Le Baux de Provence, Saint Remy, Avignon, Nimes
Τελευταία μακρινή εκδρομή σήμερα. Πάμε στο Le Baux, ένα πολύ όμορφο μεσαιωνικό χωριό με ιστορία. Μας φάνηκε πάντως αρκετά τουριστικό. Το Saint Remy δεν θα μας εντυπωσιάσει και θα καταλήξουμε σύντομα στην Avignon. Το παλάτι των Παπών είναι σαφώς εντυπωσιακότατο κτίσμα. Το ίδιο και η κεντρική πλατεία Del Horloge. Γυρίζοντας θα κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για Nimes. Αρκετά απλωμένο ιστορικό κέντρο που δεν εντυπωσιάζει. Έχουν γραφτεί ξανά πράγματα για την Nimes. Γενικώς αυτή η ημέρα μετά τις προηγούμενες μου φάνηκε σχετικά αδιάφορη.
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 20-23 Αυγούστου: Saint Tropez και μετά το χάος!
Τις τελευταίες τρεις ημέρες της διαμονής μας χαλαρώσαμε στην Bandol με το γνωστό πρόγραμμα. Φούρνος, καφενεδάκι, βόλτες, φαγητό μπάνιο, χωρίς συγκεκριμένη σειρά. Είχαμε όμως βάλει στόχο! Στο Saint Tropez υπάρχει ένα πολύ διάσημο Club. Τώρα βέβαια εμείς δεν είμαστε και πολύ του clubbing αλλά θέλαμε να πάμε να δούμε τι παίζει. Το κακό είναι πως το club αυτό ειδικά το καλοκαίρι έχει πολύ σκληρή πόρτα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να μπεις είναι να μένεις στο ξενοδοχείο Byblos που το στεγάζει. Από 500 ευρώ το πιο απλό δίκλινο! Δεύτερος τρόπος να έχεις κλείσει τραπέζι, από 1000 ευρώ! Εμείς αποφασίσαμε να κλείσουμε τραπέζι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που είναι μια πόρτα παραδίπλα.
Αυτή την φορά φτάσαμε πολύ εύκολα και γρήγορα, χωρίς καθόλου μποτιλιαρίσματα. Κάναμε την βόλτα μας και κατά τις 10 το βράδυ πήγαμε στο εστιατόριο. Ωραίο ντεκόρ, καλό φαγητό, ωραίος κόσμος. Δύο κυρίως, ένα γλυκό (μεγάλο), μια μπουκάλα νερό και ένας espresso μας κόστισαν 110 ευρώ. Κατά τις 12:30 πήγαμε στο club.
Είχε λοιπόν εκεί μια μικρή ουρά, γύρω στα 10 άτομα. Έλα όμως που δεν προχωρούσε καθόλου! Από δίπλα είχε άλλο ένα διαδρομάκι που πήγαιναν αυτοί που είχαν κλείσει τραπέζι και οι ένοικοι το ξενοδοχείου. Κάτι τύποι με πούρα, κάτι μοντέλες. Και όλοι αγκαλιές και φιλιά με τους (μπλαζέ) πορτιέρηδες. Ανά 20 λεπτά ο πορτιέρης διάλεγε τίποτα εμφανίσιμες κοπέλες από την δικιά μας ουρά, η οποία στο μεταξύ είχε θεριέψει και τις άφηνε να μπουν. Στην μισή ώρα τον ρωτάμε τι ώρα θα μπούμε. «Πρώτα τα τραπέζια και μετά θα δούμε» μας απάντησε. Στην μία ώρα είχα απελπιστεί ότι δεν θα μπούμε. Κόσμος πίσω μας και εμπρός μας στην ουρά είχε ήδη φύγει. Εντωμεταξύ από το δίπλα διαδρομάκι να γίνεται ο χαμός! Και όλοι αγκαλιές, φιλιά. Ομερτά! Βέβαια δεν είχαμε κουραστεί καθόλου και δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα γιατί είχε πολύ χάζι. Με τα πολλά λέω στην γυναίκα μου που μίλαγε τα γαλλικά να παίξει το τελευταίο μας χαρτί.
-Δεν μένουμε στο ξενοδοχείο αλλά φάγαμε στο εστιατόριο.
-Στο spoon; (έτσι έλεγαν το εστιατόριο)
-Ναι!
-Περάστε!
Δεν το πιστεύουμε! Είμαστε μέσα! Τρομερή ενέργεια, πολύ καλή μουσική! Αρκετός κόσμος, χωρίς όμως να είναι άσχημα. Και όλοι να χορεύουν τρελά, στην πίστα, στους καναπέδες, στα τραπέζια, στα ηχεία! Κατά καιρούς έπαιζε μουσική από την ταινία star wars και ο σερβιτόρος πήγαινε μια σαμπάνια με πυροτεχνήματα σε κάποιο τραπέζι. Αυτό το είδαμε τρεις φορές όση ώρα κάτσαμε. Την άλλη ημέρα διάβασα στο internet ότι κάθε φορά που έπαιζε star wars, αυτό το μπουκάλι κόστιζε 40.000 ευρώ, ναι δεν έχω γράψει λάθος, σαράντα χιλιάδες ευρώ!
Δευτέρα 23 Αυγούστου: Επιστροφή στην Ελλάδα και σχόλια
Χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις η επιστροφή. Η Alitalia αν και έχει κακή φήμη ήταν πάλι άψογη. Γενικώς ήταν μια πολύ όμορφη εκδρομή. Τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της και αυτά που με εντυπωσίασαν πιο πολύ ήταν η ημέρα στο Monaco και το εστιατόριο και το Saint Tropez με το club. Τα μεσαιωνικά χωριουδάκια που ήταν πάνω από την τουριστική ανατολική πλευρά, δηλαδή τις Κάννες-Νίκαια ήταν το ίδιο και ίσως περισσότερο όμορφα από της δυτικής πλευράς. Αν ξαναέκανα αυτή την εκδρομή θα είχα βάση στις Κάννες-Νίκαια για 4-6 διανυκτερεύσεις για να γυρίσω όλη την περιοχή και μετά Saint Tropez για 3-4 διανυκτερεύσεις για χαλάρωση
Ελπίζω να απολαύσατε την περιγραφή μου. Αν θέλετε κάποιες διευκρινίσεις να τις προτείνετε για να τις ενσωματώσω στο τελικό κείμενο.
Το Port Grimaud εμένα μ' αρέσει, και δε θα το έβαζα στην ίδια πρόταση με το ακατονόμαστο θεματικό πάρκο, γιατί πολύ απλά είναι κάτι αυθεντικό και μοναδικό (όχι, δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη 
