karaoglankwnst
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 4
- Επόμενο Ταξίδι
- Mαροκο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεπαλ
Περιεχόμενα
Εδώ και 6 μήνες γυρνάει στο μυαλό μου η ιδέα να γράψω για αυτό το ταξίδι άλλα δεν ήξερα πως... Ξεκινάω λοιπόν απλά να γράφω ελπίζοντας ότι θα μου συγχωρέσετε λάθη και παραλήψεις (μιας και είναι η πρώτη μου φορά)....
Το ταξίδι στην Μαδρίτη ώστε να επισκεφτώ μια φίλη που έκανε erasmus στην Μαδρίτη ήταν κανονισμένο από μήνες. Προς το τέλος όμως αποφάσισα να το εμπλουτίσω με 2 πόλεις ακόμα. Ποιες όμως? Η πρώτη επιλογή ήταν αρκετά εύκολη Τολέδο. Παλιά πρωτεύουσα της Ισπανίας και βρίσκεται στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας άρα σίγουρα θα άξιζε. Δεύτερη όμως; Αυτό που με μάγευε πάντα στην ιστορία της Ιβηρικής ήταν η αράβικη κατάκτηση και το πως αυτοί οι δυο διαφορετικοί πολιτισμοί έγιναν ένα. Έπρεπε να γνωρίσω την Ανδαλουσία! Έτσι ανάμεσα σε Γραναδα και Σεβίλλη διάλεξα την πρώτη.
Το ταξίδι ξεκίνησε ξημερώματα από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, μια πολύ καλή πτήση μέχρι Πράγα , μια μικρή στάση για καφέ και πρωινό εκεί και στην συνέχεια Πράγα -Μαδρίτη. Το όλο ταξίδι με Czech airlines διαρκούσε 50 λεπτά παραπάνω από το απευθείας άλλα γλίτωνα αρκετά χρήματα (την τσιγκουνιά θα την μετάνιωνα οικτρά αργότερα). Φτάνουμε λοιπόν πρωί στο αεροδρόμιο Barajas ομολογουμένως εντυπωσιακό με τον γνωστό μας Καλατραβα να έχει αφήσει το στίγμα του. Από εκεί ξεκίνησε μια μικρή οδύσσεια με μέτρο και 'ηλεκτρικό'' ώσπου να φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό τρένων atocha όποτε πλέον κατάλαβα ότι τα αγγλικά μου δεν θα με βοηθούσαν καθόλου αφού οι Ισπανοί δεν τα κατέχουν. Τρένο για Τολέδο υπάρχει κάθε μια ώρα και είναι ιδιαίτερα φτηνό (κάπου στα 10 euro one way). Αποχαιρέτησα την Μαδρίτη για πρώτη φορά και ξεκίνησα το μικρό ταξίδι (48 χλμ.) ως το Τολέδο.
Από το σταθμό τρένων του Τολέδο πήρα ταξί για το ξενοδοχείο και στην διαδρομή πήρα μια πρώτη γεύση του τι θα ακολουθούσε. Από πάνω μας βρίσκονταν η παλιά πόλη με τον ποταμό Ταγό να ρέει από κάτω... Το ξενοδοχείο Ηesperia Toledo βρισκόταν 100 μέτρα από την κεντρική πύλη της πόλης απέναντι από το plaza del toro (το οποίο είχαμε και θέα). Ήταν ένα πολύ παλιό κτήριο χτισμένο με τον κλασικό ισπανικό τρόπο, με ένα τεράστιο αίθριο, πρόσφατα ανακαινισμένο, πεντακάθαρο και παρόλα αυτά με πολύ λογικές τιμές... Ενθουσιασμένοι από όσα θα μας περίμεναν αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε αμέσως την περιπλάνηση. H κεντρική πύλη είναι εντυποσιακοτατη άλλα η συνέχεια είναι ακόμα καλύτερη αφού το Τολέδο είναι μια τέλεια διατηρημένη (πάρα της πολλές καταστροφές κατά τον εμφύλιο) μεσαιωνική πόλη, βρίσκεσαι πραγματικά σε μια άλλη εποχή! Το πρωτο βράδυ μετά από ένα χορταστικό γεύμα χαθήκαμε για ώρες στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια. Μέσα στην απόλυτη ησυχία η ακούγοντας σχεδόν τους ιππότες να περιδιαβαίνουν δίπλα μας και βλέποντας τα ιδεογράμματα των οίκων τους να στολίζουν ακόμα τις βαριές πύλες των σπιτιών.
Το πρωί της επομένης μετά από ένα γερο πρωινό ξεκινήσαμε την βολτα στα αξιοθέατα. Η πόλη είναι ουσιαστικά ένα τεράστιο μουσείο, σε κάθε γωνία υπάρχει και κάτι να δεις όποτε θα τονίσω μόνο τα ποιο σημαντικά. Ο τεράστιος καθεδρικός ναός κόβει την ανάσα και είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα του γοτθικού ρυθμού. Δυστυχώς το επιβλητικό Αλκαζάρ αυτή την περίοδο είναι κλειστό καθότι μετατρέπεται σε πολεμικό μουσείο. Η συναγωγή trasito (υπέροχη και κατά περίεργο τρόπο ανέγγιχτη παρά τον μεσαιωνικό αντισημιτισμό) και το μουσείο για τους εβραίους της Ισπανίας που στεγάζεται στο ίδιο κτήριο, το μοναστήρι των ιησουιτών όπου η θέα από τα καμπαναριά είναι υπέροχη, το σπίτι του el greco , το μουσείο με αρκετά έργα του. Άλλα παντού υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί για όσους αντέχουν τα πόδια τους. Μετά λοιπόν από ατελείωτο τρέξιμο και μεθυσμένοι με όσα είχαμε δει καταλάβαμε ότι έπρεπε να φάμε. Είχαμε εντοπίσει ρεστοράν και tapas μπαρ μέσα σε αυλές μεσαιωνικών σπιτιών και κάτσαμε σε ένα από αυτά. Δεν ξέρω αν ήταν λόγο της κούρασης η της πείνας αλλά σε όποιο μαγαζί φάγαμε γενικά σε όλο το ταξίδι μείναμε ευχαριστημένοι και οι τιμές πάρα πολύ καλές. Η πόλη δεν έχει ιδιαίτερη νυχτερινή ζωή. Υπάρχουν ελάχιστα μπαράκια και κλαμπ τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν.
Την δεύτερη μέρα επισκεφτήκαμε το όχι και τόσο γνωστό νοσοκομείο tavera το οποίο όμως κατά την άποψη μου είναι από τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης και ένα από τα λίγα που στα γκρουπ θα σας μεταφράσουν στα αγγλικά (στα περισσότερα αξιοθέατα στην πόλη έχουν εξηγήσεις ΜΟΝΟ στα ισπανικά). Το τρένο έφευγε νωρίς το μεσημέρι για Μαδρίτη και με βαριά καρδιά αφήναμε πίσω μας την παραμυθένια πόλη.
Πίσω λοιπόν στην Μαδρίτη. Εισιτήρια για Γραναδα και αποχαιρετώ την Μαδρίτη για δεύτερη φορά ξεκινώντας το 5ωρο ταξίδι για τον νότο.
Η άφιξη στη Γραναδα ήταν μια μικρή απογοήτευση... Από το μεσαιωνικό Τολέδο σε μια σύγχρονη πόλη. Όταν δε έφτασα στο ξενοδοχείο εκεί δεν μπορούσα να κρύψω την απογοήτευση μου. Από το βγαλμένο από άλλη εποχή, μικρό και ζεστό Hesperia σε ένα 8οροφο ξενοδοχείο μεγάλης αλυσίδας μέσα σε μια κλασική μεγαλούπολη. Το χτύπημα ήταν πολύ μεγάλο. Το παραμύθι άπλα διαλύθηκε και πέρασε από το μυαλό μου να ξαναγυρίσω αμέσως στο Τολέδο! Ένα ντουζ και έξω κατευθείαν για φαγητό. Στο δρόμο φασαρία και πάρα πολύς κόσμος ευδιάθετος και χαμογελαστός. Όλοι έπιναν χόρευαν και διασκέδαζαν λες και ήταν καμιά γιορτή! Άρχισα να σκέφτομαι ότι όλη αυτή η ευχάριστη διάθεση κάπου θα έπρεπε να στηρίζεται. Δεν μπορούσε να την δημιουργεί μια τόσο μουντή πόλη, κάτι το ιδιαίτερο θα πρέπει να είχε! Έτσι αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία. Χάθηκα μέσα στην ξέφρενη διασκέδαση και στο φτηνό αλκοόλ.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησα να ανηφορίζω προς το σημείο όπου βρισκόταν η παλιά πόλη σύμφωνα με την ξενοδόχο. Πρώτη στάση στον καθεδρικό ναό, επίσης τεράστιος και με τον τάφο του Φερδινανδου και της Ισαβελλας (το βασιλικό ζευγάρι που ένωσε την Ισπανία). Λίγο ποιο πάνω από τον ναό η Πλάθα Νουέβα όπου ξεκινάει η ‘’χρονική μετάβαση’’ νεοκλασικά κτίρια και το τεράστιο άγαλμα του κολομβου να παραδίδει τα σχέδια για το ταξίδι στην Βασίλισσα Ισαβέλλα. Λίγο περπάτημα ακόμα και ξαφνικά βρέθηκα στην αρχή της Carrera del Darro. Ακριβώς κάτω από την Αλάμπρα και μπροστά σε ένα δρόμο με μεσαιωνικά σπίτια από την μια και τον ποταμό Rio darro από την άλλη... Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα, από πίσω μου μια μουντή μεγαλούπολη και μπροστά μου μια μεσαιωνική αράβικη συνοικία με ένα ανάκτορο βγαλμένο από τις 1000 και 1 νύχτες!! Μια επίσκεψη στο αξιόλογο αρχαιολογικό μουσείο και κατόπιν καφέ στην μικρή πλατεία μπροστά από τον ναό San Pedro. Κυριακή με ήλιο πίνοντας καφέ con letse βλέποντας την Αλάμπρα και ακούγοντας τους πλανόδιους μουσικούς! Ήταν από τα highlight των διακοπών. Η βόλτα στην αράβικη συνοικία Albaicin είναι σίγουρα μια εμπειρία ζωής... Λευκά σπίτια με ψηλούς τοίχους, στενά σοκάκια, εδώ και εκεί μικρές πλατείες με ένα σιντριβάνι στο κέντρο και η υπέροχη μυρωδιά από τα παρτέρια που οι κάτοικοι συνεχίζουν να φροντίζουν. Τελειώνοντας την βόλτα αρκετή ώρα μετά και πολλά πολλά σκαλοπάτια μετά φτάσαμε πάνω από τη εκκλησία San Nicolas. Εκεί υπάρχει μια καφετέρια με την καλύτερη θέα στην πόλη. Επιβάλλεται να πιεις μια σανγκρία και να δοκιμάσεις τάπας και βλέποντας την θέα να καταλάβεις γιατί ο Lorca ήταν ερωτευμένος με αυτή την πόλη.
Δεύτερη μέρα στην πόλη και αφιερωμένη σχεδόν εξολοκλήρου στην περιβόητη Alhambra. Η Alhambra είναι το παλιό παλάτι-κάστρο των Μαυριτανων μοναρχών και για μια περίοδο και τον Ισπανών βασιλέων. Αποτελείτε από ένα τεράστιο κήπο , το Χενεραλίφε ένα μικρό αραβικό ανάκτορο, το παλάτι του Καρολου του 5ου, το φρούριο alcazaba και φυσικά το αράβικο ανάκτορο. Καταρχήν σε περιόδους τουριστικής κίνησης πρέπει να έχεις προμηθευτεί εισιτήριο αρκετό καιρό πριν αν θέλεις να επισκεφτείς το αραβικό ανάκτορο ,που είναι και το κύριο αξιοθέατο. Επίσης πρέπει να είσαι στην είσοδο του ανάκτορου ακριβώς την ώρα που αναγράφετε το εισιτήριο αφού τα γκρουπ μπαίνουν με την σειρά και αν δεν βρίσκεσαι στην ώρα σου δεν θα μπορέσεις να μπεις. Η περιήγηση μου ξεκίνησε νωρίς το πρωί ώστε να μπορέσω να θαυμάσω τους ξακουστούς κήπους, πιστά αντίγραφα των αραβικών. Την περιήγηση στο κυρίως ανάκτορο δεν μπορώ να την περιγράψω είναι σίγουρα κάτι μοναδικό... Αίθουσες με μοναδική αρχιτεκτονική, υπέροχα σκαλισμένα ταβάνια και τοίχοι και υπέροχοι μικροί κήποι συνθέτουν ένα θέαμα που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη.
Ένα ακόμα αξιοθέατο της πόλης είναι το σπίτι του Φεδερικο Γκαρθία Λόρκα, θερινό σπίτι της οικογένειας του και τελευταία του κατοικία πριν την εκτέλεση του. Έχει διατηρηθεί όπως ήταν τότε, με διάφορα προσωπικά του αντικείμενα, και γίνονται κάθε 1-2 ώρες ξεναγήσεις σε μικρά γκρουπ. Βρίσκεται στα νότια της πόλης μέσα σε ένα αχανές κήπο ,όπου οι Ισπανοί περνούν τα μεσημέρια και τα απογεύματα τους. Τελευταία μέρα λοιπόν στην πόλη και δεν μου πήγαινε καθόλου καρδιά να την αφήσω. ‘’Ξέχασα’’ λοιπόν 2-3 εκθέματα ώστε να έχω ανοιχτούς λογαριασμούς, μια δικαιολογία για να ξανά επιστρέψω...
Τρένο λοιπόν και πίσω στην Μαδρίτη για ακόμα μια φορά...
Το ταξίδι στην Μαδρίτη ώστε να επισκεφτώ μια φίλη που έκανε erasmus στην Μαδρίτη ήταν κανονισμένο από μήνες. Προς το τέλος όμως αποφάσισα να το εμπλουτίσω με 2 πόλεις ακόμα. Ποιες όμως? Η πρώτη επιλογή ήταν αρκετά εύκολη Τολέδο. Παλιά πρωτεύουσα της Ισπανίας και βρίσκεται στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας άρα σίγουρα θα άξιζε. Δεύτερη όμως; Αυτό που με μάγευε πάντα στην ιστορία της Ιβηρικής ήταν η αράβικη κατάκτηση και το πως αυτοί οι δυο διαφορετικοί πολιτισμοί έγιναν ένα. Έπρεπε να γνωρίσω την Ανδαλουσία! Έτσι ανάμεσα σε Γραναδα και Σεβίλλη διάλεξα την πρώτη.
Το ταξίδι ξεκίνησε ξημερώματα από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, μια πολύ καλή πτήση μέχρι Πράγα , μια μικρή στάση για καφέ και πρωινό εκεί και στην συνέχεια Πράγα -Μαδρίτη. Το όλο ταξίδι με Czech airlines διαρκούσε 50 λεπτά παραπάνω από το απευθείας άλλα γλίτωνα αρκετά χρήματα (την τσιγκουνιά θα την μετάνιωνα οικτρά αργότερα). Φτάνουμε λοιπόν πρωί στο αεροδρόμιο Barajas ομολογουμένως εντυπωσιακό με τον γνωστό μας Καλατραβα να έχει αφήσει το στίγμα του. Από εκεί ξεκίνησε μια μικρή οδύσσεια με μέτρο και 'ηλεκτρικό'' ώσπου να φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό τρένων atocha όποτε πλέον κατάλαβα ότι τα αγγλικά μου δεν θα με βοηθούσαν καθόλου αφού οι Ισπανοί δεν τα κατέχουν. Τρένο για Τολέδο υπάρχει κάθε μια ώρα και είναι ιδιαίτερα φτηνό (κάπου στα 10 euro one way). Αποχαιρέτησα την Μαδρίτη για πρώτη φορά και ξεκίνησα το μικρό ταξίδι (48 χλμ.) ως το Τολέδο.
Από το σταθμό τρένων του Τολέδο πήρα ταξί για το ξενοδοχείο και στην διαδρομή πήρα μια πρώτη γεύση του τι θα ακολουθούσε. Από πάνω μας βρίσκονταν η παλιά πόλη με τον ποταμό Ταγό να ρέει από κάτω... Το ξενοδοχείο Ηesperia Toledo βρισκόταν 100 μέτρα από την κεντρική πύλη της πόλης απέναντι από το plaza del toro (το οποίο είχαμε και θέα). Ήταν ένα πολύ παλιό κτήριο χτισμένο με τον κλασικό ισπανικό τρόπο, με ένα τεράστιο αίθριο, πρόσφατα ανακαινισμένο, πεντακάθαρο και παρόλα αυτά με πολύ λογικές τιμές... Ενθουσιασμένοι από όσα θα μας περίμεναν αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε αμέσως την περιπλάνηση. H κεντρική πύλη είναι εντυποσιακοτατη άλλα η συνέχεια είναι ακόμα καλύτερη αφού το Τολέδο είναι μια τέλεια διατηρημένη (πάρα της πολλές καταστροφές κατά τον εμφύλιο) μεσαιωνική πόλη, βρίσκεσαι πραγματικά σε μια άλλη εποχή! Το πρωτο βράδυ μετά από ένα χορταστικό γεύμα χαθήκαμε για ώρες στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια. Μέσα στην απόλυτη ησυχία η ακούγοντας σχεδόν τους ιππότες να περιδιαβαίνουν δίπλα μας και βλέποντας τα ιδεογράμματα των οίκων τους να στολίζουν ακόμα τις βαριές πύλες των σπιτιών.
Το πρωί της επομένης μετά από ένα γερο πρωινό ξεκινήσαμε την βολτα στα αξιοθέατα. Η πόλη είναι ουσιαστικά ένα τεράστιο μουσείο, σε κάθε γωνία υπάρχει και κάτι να δεις όποτε θα τονίσω μόνο τα ποιο σημαντικά. Ο τεράστιος καθεδρικός ναός κόβει την ανάσα και είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα του γοτθικού ρυθμού. Δυστυχώς το επιβλητικό Αλκαζάρ αυτή την περίοδο είναι κλειστό καθότι μετατρέπεται σε πολεμικό μουσείο. Η συναγωγή trasito (υπέροχη και κατά περίεργο τρόπο ανέγγιχτη παρά τον μεσαιωνικό αντισημιτισμό) και το μουσείο για τους εβραίους της Ισπανίας που στεγάζεται στο ίδιο κτήριο, το μοναστήρι των ιησουιτών όπου η θέα από τα καμπαναριά είναι υπέροχη, το σπίτι του el greco , το μουσείο με αρκετά έργα του. Άλλα παντού υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί για όσους αντέχουν τα πόδια τους. Μετά λοιπόν από ατελείωτο τρέξιμο και μεθυσμένοι με όσα είχαμε δει καταλάβαμε ότι έπρεπε να φάμε. Είχαμε εντοπίσει ρεστοράν και tapas μπαρ μέσα σε αυλές μεσαιωνικών σπιτιών και κάτσαμε σε ένα από αυτά. Δεν ξέρω αν ήταν λόγο της κούρασης η της πείνας αλλά σε όποιο μαγαζί φάγαμε γενικά σε όλο το ταξίδι μείναμε ευχαριστημένοι και οι τιμές πάρα πολύ καλές. Η πόλη δεν έχει ιδιαίτερη νυχτερινή ζωή. Υπάρχουν ελάχιστα μπαράκια και κλαμπ τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν.
Την δεύτερη μέρα επισκεφτήκαμε το όχι και τόσο γνωστό νοσοκομείο tavera το οποίο όμως κατά την άποψη μου είναι από τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης και ένα από τα λίγα που στα γκρουπ θα σας μεταφράσουν στα αγγλικά (στα περισσότερα αξιοθέατα στην πόλη έχουν εξηγήσεις ΜΟΝΟ στα ισπανικά). Το τρένο έφευγε νωρίς το μεσημέρι για Μαδρίτη και με βαριά καρδιά αφήναμε πίσω μας την παραμυθένια πόλη.
Πίσω λοιπόν στην Μαδρίτη. Εισιτήρια για Γραναδα και αποχαιρετώ την Μαδρίτη για δεύτερη φορά ξεκινώντας το 5ωρο ταξίδι για τον νότο.
Η άφιξη στη Γραναδα ήταν μια μικρή απογοήτευση... Από το μεσαιωνικό Τολέδο σε μια σύγχρονη πόλη. Όταν δε έφτασα στο ξενοδοχείο εκεί δεν μπορούσα να κρύψω την απογοήτευση μου. Από το βγαλμένο από άλλη εποχή, μικρό και ζεστό Hesperia σε ένα 8οροφο ξενοδοχείο μεγάλης αλυσίδας μέσα σε μια κλασική μεγαλούπολη. Το χτύπημα ήταν πολύ μεγάλο. Το παραμύθι άπλα διαλύθηκε και πέρασε από το μυαλό μου να ξαναγυρίσω αμέσως στο Τολέδο! Ένα ντουζ και έξω κατευθείαν για φαγητό. Στο δρόμο φασαρία και πάρα πολύς κόσμος ευδιάθετος και χαμογελαστός. Όλοι έπιναν χόρευαν και διασκέδαζαν λες και ήταν καμιά γιορτή! Άρχισα να σκέφτομαι ότι όλη αυτή η ευχάριστη διάθεση κάπου θα έπρεπε να στηρίζεται. Δεν μπορούσε να την δημιουργεί μια τόσο μουντή πόλη, κάτι το ιδιαίτερο θα πρέπει να είχε! Έτσι αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία. Χάθηκα μέσα στην ξέφρενη διασκέδαση και στο φτηνό αλκοόλ.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησα να ανηφορίζω προς το σημείο όπου βρισκόταν η παλιά πόλη σύμφωνα με την ξενοδόχο. Πρώτη στάση στον καθεδρικό ναό, επίσης τεράστιος και με τον τάφο του Φερδινανδου και της Ισαβελλας (το βασιλικό ζευγάρι που ένωσε την Ισπανία). Λίγο ποιο πάνω από τον ναό η Πλάθα Νουέβα όπου ξεκινάει η ‘’χρονική μετάβαση’’ νεοκλασικά κτίρια και το τεράστιο άγαλμα του κολομβου να παραδίδει τα σχέδια για το ταξίδι στην Βασίλισσα Ισαβέλλα. Λίγο περπάτημα ακόμα και ξαφνικά βρέθηκα στην αρχή της Carrera del Darro. Ακριβώς κάτω από την Αλάμπρα και μπροστά σε ένα δρόμο με μεσαιωνικά σπίτια από την μια και τον ποταμό Rio darro από την άλλη... Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα, από πίσω μου μια μουντή μεγαλούπολη και μπροστά μου μια μεσαιωνική αράβικη συνοικία με ένα ανάκτορο βγαλμένο από τις 1000 και 1 νύχτες!! Μια επίσκεψη στο αξιόλογο αρχαιολογικό μουσείο και κατόπιν καφέ στην μικρή πλατεία μπροστά από τον ναό San Pedro. Κυριακή με ήλιο πίνοντας καφέ con letse βλέποντας την Αλάμπρα και ακούγοντας τους πλανόδιους μουσικούς! Ήταν από τα highlight των διακοπών. Η βόλτα στην αράβικη συνοικία Albaicin είναι σίγουρα μια εμπειρία ζωής... Λευκά σπίτια με ψηλούς τοίχους, στενά σοκάκια, εδώ και εκεί μικρές πλατείες με ένα σιντριβάνι στο κέντρο και η υπέροχη μυρωδιά από τα παρτέρια που οι κάτοικοι συνεχίζουν να φροντίζουν. Τελειώνοντας την βόλτα αρκετή ώρα μετά και πολλά πολλά σκαλοπάτια μετά φτάσαμε πάνω από τη εκκλησία San Nicolas. Εκεί υπάρχει μια καφετέρια με την καλύτερη θέα στην πόλη. Επιβάλλεται να πιεις μια σανγκρία και να δοκιμάσεις τάπας και βλέποντας την θέα να καταλάβεις γιατί ο Lorca ήταν ερωτευμένος με αυτή την πόλη.
Δεύτερη μέρα στην πόλη και αφιερωμένη σχεδόν εξολοκλήρου στην περιβόητη Alhambra. Η Alhambra είναι το παλιό παλάτι-κάστρο των Μαυριτανων μοναρχών και για μια περίοδο και τον Ισπανών βασιλέων. Αποτελείτε από ένα τεράστιο κήπο , το Χενεραλίφε ένα μικρό αραβικό ανάκτορο, το παλάτι του Καρολου του 5ου, το φρούριο alcazaba και φυσικά το αράβικο ανάκτορο. Καταρχήν σε περιόδους τουριστικής κίνησης πρέπει να έχεις προμηθευτεί εισιτήριο αρκετό καιρό πριν αν θέλεις να επισκεφτείς το αραβικό ανάκτορο ,που είναι και το κύριο αξιοθέατο. Επίσης πρέπει να είσαι στην είσοδο του ανάκτορου ακριβώς την ώρα που αναγράφετε το εισιτήριο αφού τα γκρουπ μπαίνουν με την σειρά και αν δεν βρίσκεσαι στην ώρα σου δεν θα μπορέσεις να μπεις. Η περιήγηση μου ξεκίνησε νωρίς το πρωί ώστε να μπορέσω να θαυμάσω τους ξακουστούς κήπους, πιστά αντίγραφα των αραβικών. Την περιήγηση στο κυρίως ανάκτορο δεν μπορώ να την περιγράψω είναι σίγουρα κάτι μοναδικό... Αίθουσες με μοναδική αρχιτεκτονική, υπέροχα σκαλισμένα ταβάνια και τοίχοι και υπέροχοι μικροί κήποι συνθέτουν ένα θέαμα που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη.
Ένα ακόμα αξιοθέατο της πόλης είναι το σπίτι του Φεδερικο Γκαρθία Λόρκα, θερινό σπίτι της οικογένειας του και τελευταία του κατοικία πριν την εκτέλεση του. Έχει διατηρηθεί όπως ήταν τότε, με διάφορα προσωπικά του αντικείμενα, και γίνονται κάθε 1-2 ώρες ξεναγήσεις σε μικρά γκρουπ. Βρίσκεται στα νότια της πόλης μέσα σε ένα αχανές κήπο ,όπου οι Ισπανοί περνούν τα μεσημέρια και τα απογεύματα τους. Τελευταία μέρα λοιπόν στην πόλη και δεν μου πήγαινε καθόλου καρδιά να την αφήσω. ‘’Ξέχασα’’ λοιπόν 2-3 εκθέματα ώστε να έχω ανοιχτούς λογαριασμούς, μια δικαιολογία για να ξανά επιστρέψω...
Τρένο λοιπόν και πίσω στην Μαδρίτη για ακόμα μια φορά...
