Μια αέναη κίνηση με τραβούσε να φύγω. Με συνοπτικές διαδικασίες βρέθηκα στο δρόμο για το αεροδρόμιο και από εκεί Πράγα. Το δεύτερο μου ταξίδι έμελλε να είναι και το πιο συναρπαστικό. δυο φίλοι συναντιόνται με άλλους δυο φίλους και οι παρέα μεγαλώνει.
Ξεκινήσαμε οδικός για Βερολίνο. Το ταξίδι μεγάλος και οι κουβέντες στο αυτοκίνητο πολλές . ιστορίες κοινές και παράλληλες. Θέλεις να μάθεις όλο και περισσότερο για τους νέους σου συνταξιδιώτες. Σε συνεπαίρνουν οι ιστορίες τους και σε ταξιδεύουν .
Περνάμε τα σύνορα, ακόμη μια σφραγίδα στο διαβατήριο και είμαστε Γερμανία. Τα σημάδια του ψυχρού πολέμου ακόμη είναι ορατά. Στα προάστια του Βερολίνου ξεπετάγεται και η πρώτο ελληνικό εστιατόριο. Από φαγητό ήμασταν εντάξει αλλά από περιέργεια όχι, μπήκαμε μέσα. Τέτοια χαρά που έκανε ο πατριώτης πρώτη φορά συναντάω.
Η παρέα μεγαλώνει και βρίσκουμε επιτέλους το προσανατολισμό μας στα Βερολίνο.
O πατριώτης που ίσως το βραδύ να πήγαινε σπίτι και να περνούσε την νύχτα του όπως όλες τις άλλες βρέθηκε να κερνάει μπύρες στο pub.
«Αρκετοί έχουν περάσει κατά καιρό από εδώ αλλά κανένας δεν με προσκάλεσε να συνεχίσουμε, τα ποτά είναι κερασμένα, έχω γενέθλια»
Οι τελευταίες του λέξεις ακόμη μου έρχονται στο νου.
Οι μοίρα των ανθρώπων συναντιέται με περίεργο τρόπο, σου κλείνει το μάτι και σε σπρώχνει να συνεχίσεις το ταξίδι σου στο άγνωστο.
υ.γ. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από αυτό το ταξίδι
Ξεκινήσαμε οδικός για Βερολίνο. Το ταξίδι μεγάλος και οι κουβέντες στο αυτοκίνητο πολλές . ιστορίες κοινές και παράλληλες. Θέλεις να μάθεις όλο και περισσότερο για τους νέους σου συνταξιδιώτες. Σε συνεπαίρνουν οι ιστορίες τους και σε ταξιδεύουν .
Περνάμε τα σύνορα, ακόμη μια σφραγίδα στο διαβατήριο και είμαστε Γερμανία. Τα σημάδια του ψυχρού πολέμου ακόμη είναι ορατά. Στα προάστια του Βερολίνου ξεπετάγεται και η πρώτο ελληνικό εστιατόριο. Από φαγητό ήμασταν εντάξει αλλά από περιέργεια όχι, μπήκαμε μέσα. Τέτοια χαρά που έκανε ο πατριώτης πρώτη φορά συναντάω.
Η παρέα μεγαλώνει και βρίσκουμε επιτέλους το προσανατολισμό μας στα Βερολίνο.
O πατριώτης που ίσως το βραδύ να πήγαινε σπίτι και να περνούσε την νύχτα του όπως όλες τις άλλες βρέθηκε να κερνάει μπύρες στο pub.
«Αρκετοί έχουν περάσει κατά καιρό από εδώ αλλά κανένας δεν με προσκάλεσε να συνεχίσουμε, τα ποτά είναι κερασμένα, έχω γενέθλια»
Οι τελευταίες του λέξεις ακόμη μου έρχονται στο νου.
Οι μοίρα των ανθρώπων συναντιέται με περίεργο τρόπο, σου κλείνει το μάτι και σε σπρώχνει να συνεχίσεις το ταξίδι σου στο άγνωστο.
υ.γ. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από αυτό το ταξίδι
