Ιταλία 2005-ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ -ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΜΟΥ

[georgetrips]

2005​

ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ​

​

Το ταξίδι στην Μπαρτσελόνα με μηχανή ήταν ανέκαθεν ένα παλιό ονειράκι που πάντα λόγω υποχρεώσεων έμενε όνειρο. Να όμως που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γίνει.
Στην αρχή προσπάθησα για επάνδρωση ομάδας, 4-5 μηχανών, όμως τελικά ήρθε μόνο ο Κωστάκης ο ΧατζηΜάϊκλ! Ένα TRANSALP-650 και ένα TDM-900, λοιπόν, στις 2-7-05 έμπαινε πανυγηρικά εν μέσω παιανίζμων των σειρήνων των πλοίων στο λιμάνι της Πάτρας.
Το ίδιο διακριτικά βγήκαμε στις 4/7 πρωί στην ΒΕΝΕΤΙΑ, αφού πρώτα την απολαύσαμε και φωτογραφίσαμε πίνοντας καφεδάκι στο κατάστρωμα του πλοίου διασχίζοντάς την μέσα απ’ το μεγάλο κανάλι(μέρος του σχεδίου μας). Ήδη στο παπόρο είχαμε κάνει τα κονέ μας και πήραμε περισσότερες πληροφορίες απ’ αυτές που ήδη είχαμε. Την πρώτη μέρα θα κάναμε τα μισά απ’ τα 1400 χλμ του τελικού προορισμού.
Μιλάνο, λοιπόν, στα 300 χλμ, βόλτα και φωτογραφίες στο SAN-SIRO, το φημισμένο γήπεδο της MILAN και της INTER(λέγεται και ΤΖΟΥΠΕΛΕ ΜΕΑΤΖΑ). Οι ταξιδιώτες είναι ποδοσφαιρόφιλοι.
Πίτσα στο Κολωνάκι του Μιλάνου με τα κίτρινα βαγόνια του Τραμ και τα διαφόρων χρωμάτων λεωφορεία όπου για μια τριχούλα που βρήκαμε στην πίτσα μας κάνανε τούμπες για συγνώμη και δώσαμε μόνο 9? για ΜΑΜ! ΝΑΙ! ΣΑΝ ΕΛΑΝΤΑ! Συνέχεια, μέσα από εξαιρετική διαδρομή... ΓΕΝΟΒΑ(430 χλμ) και τελικά, αντί για καφέ στο ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ, διανυκτερεύσαμε, με τον Κώστα να με ρωτάει, καθώς έβγαινα από τη ρεσεψιόν του HOTEL όπου πήγα να ρωτήσω από περιέργεια:
-Κώστας: Πόσα; 200;
-Γιώργος: Με 65 μένουμε;
-Κώστας: 165;
-Γιώργος: Βγάλε το κράνος σου! 65.
-Κώστας: Κατάλαβες καλά; Σίξτυ φάιβ σου είπε;
-Γιώργος: Σίξτυ φάιβ κλωτσιές θα φας αν δεν κατέβεις!!!
Εντάξει κύριοι, ΜΟΝΑΚΟ λέμε, πάντως μέχρι ΑΝΤΖΥ ΣΑΜΙΟΥ ακούσαμε εκεί, διαδρομή F-1, το τούνελ, καζίνο, κάνα PORSCHE-ROLLS-ROYS, ουισκάκι πλατειάτο, μετά μουσικής 9,70? μπυρίτσα 7,50? πίτσα 9-10?! Άψογα! Το πρωί, μέσα στη χλίδα, για πρωινό, φωτογραφία, καρτ-ποστάλ και ξεκινήσαμε παραλιακά για ΝΙΚΑΙΑ(όχι ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ) Κυανή ακτή λέμε, όπου κάναμε 40 χλμ σε 2 ώρες, μιας και δεν ξέραμε τι να πρωτοκοιτάξουμε. Τα PORSCHE; FERRARI; Τις παραλίες; Τις βιλίτσες ή τα... θηλυκά πλάσματα(ένα καυτό ερώτημα!);
Τελικά τα κοιτάξαμε όλα! Βγαίνουμε, λοιπόν, Εθνική... Γαλλίας, και μας πήρε ο αέρας! Απ’ την ΝΙΚΑΙΑ μέχρι τα σύνορα σχεδόν της ΙΘΠΑΝΙΑΘ, τρώγαμε κάτι αέρινα χαστούκια που κατέβαζε ο Ατλαντικός(όπως μας είπαν κάτι GREEK φορτηγατζήδες που βρήκαμε σε βενζινάδικο) που αλλάζαμε λωρίδα κυκλοφορίας. Μέση ταχύτητα 140- 160 χλμ/ώρα γιατί, και με 100, ο αέρας ήταν το ίδιο.
Έτσι, οι 2 Κακλαμανάκηδες(έτσι αισθανόμασταν) μπαίνουν ΙΘΠΑΝΙΑ, πανηγυρικά, φυσικά φωτογραφίες- Συγχαρητήρια κλπ. Καράβια δεν είχε να παιανίζουν, είχε όμως η Βαρκελώνη! 150 χλμ μετά τα σύνορα είναι ο τελικός μας προορισμός, BARCELONA! Φωτός(φωτογραφίες) ξανά, φιλιά, από 450 φωτός βγάλαμε για να μην αναρωτιέται κανείς. ΤΗΛ με τον φίλο που είχα εκεί, τον AYRELIO, ο οποίος δεν μιλά αγγλικά και συνεννοούμαστε... ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, αλλά και ΘΤΑ ΙΘΠΑΝΙΚΑ! ΕΥΚΟΛΗ ΓΛΩΘΘΑ!
Η ΚΑΤΕΧΑΚΗ ΘΤΈΪΘΟΝ ΕΜΑΘΕ ΑΠΤΑΙΘΤΑ! Αντί για HOTEL, τύχαμε φιλοξενίας σε ένα απίθανο οροφοδιαμέρισμα, ενός αρχιτέκτονα φίλου του φίλου μου, μικρό ήταν, 150 τ.μ., άνετο πάρκινγκ, μέσα στο Σύνταγμα της πόλης! Οδός Πατσεοκολέον-Πόρτο Ολύμπικο!
Πέντε φοβερές μέρες όπου γυρίσαμε την πόλη... ανάποδα. ΤΕΛΕΦΕΡΙΚ απ’ το λιμάνι και πάνω απ’ την πόλη, ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑ με κόστος 19-99? ανάλογα την θέση, ενυδρείο φοβερό και μόνο για τους καρχαρίες με 1 ή 2 πτερύγια, τα σαλάχια, τους πανέξυπνους πιγκουΐνους που παίζαμε μαζί τους κανά μισάωρο, μουσείο GAYTI, αυτός, ο GAYTI σχεδίασε και την SAGRADA FAMILLA, το σύμβολο της Καταλονίας, έργο- ύμνος προς την θεία ύπαρξη με 8 πύργους ύψους 100 και 170 μέτρων! Επίσης το CAMP-ΝΟ, το γήπεδο 98.000 θέσεων, δεύτερο στον κόσμο μετά το Μαρακανά με μπουτίκ και ποδοσφαιρικό μουσείο που, σαν γνήσιος ποδοσφαιρόφιλος, τρελάθηκα. Εδώ θέλω να τονίσω ότι η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι άλλο ένα σύμβολο των ΚΑΤΑΛΑΝΩΝ, ενάντια στο κυβερνητικό κατεστημένο και την θυγατρική ομάδα στην REAL Μαδρίτης. Τα παιδιά στο σχολείο μαθαίνουν ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΑ και Ισπανικά και θεωρούν τους εαυτούς τους περισσότερο Καταλανούς και ύστερα Ισπανούς.
Την νυχτερινή ζωή δεν την είχαμε προγραμματίσει, αλλά πριν τις 3, 4 ή και 7 π.μ. δεν κοιμηθήκαμε ποτέ σε μια άκρως ζεστή και Μεσογειακή πόλη που θύμιζε λίγο Αθήνα by night! Κάναμε και μπανάκι σε ωραία νερά με γαλάζια σημαία και το... κορμί μας το... φιδίσιο, να ατενίζει την Μεσόγειο και τις Μεσόγειες(καμία σχέση με Κορωπί). Ένα γεγονός που μας κούφανε είναι οτί σε ψώνια που κάναμε στην μπουτίκ της BARCA, μας χρέωσαν κατά λάθος 40? παραπάνω για κάτι που δεν πήραμε, και την άλλη μέρα που πήγαμε να δούμε τι έγινε και τι θα γινόταν τώρα, βρήκαν το λάθος σε 3 λεπτά επιστρέφοντας μας τα 40? ΜΕΤΡΗΤΑ και ζητώντας μας συγνώμη(σαν Ελλαντα)!
Πεταχτήκαμε και μέχρι το κρατίδιο της Ανδόρας, 200 χλμ από Βαρκελώνη και 300 χλμ από Ατλαντικό, στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας, όπου φημίζεται για τα αφορολόγητα είδη. Αξιόλογη βόλτα με τρομερή διαδρομή στο βουνό, σε υψόμετρο 1.500 μέτρα ... και άσφαλτο για F1 όπου τιμήσαμε δεόντως, η πόλη γραφική με ένα ποταμάκι να την διασχίζει, χωμένη σε ένα φαράγγι, με κουκλίστικα σπίτια.
Στην επιστροφή, δοκιμάσαμε τα αδιάβροχα ρούχα αφού άνοιξαν τελείως οι ουρανοί και χωθήκαμε σ’ ένα τούνελ 7-8 χλμ που στην άλλη μεριά ήταν καλοκαίρι. Ήταν ο άλλος δρόμος για Βαρκελώνη.
Δευτέρα 11/9 αναχώρηση για Νίκαια όπου θα μέναμε 3 μέρες βάσει προγράμματος και μετά Ιταλία ώστε Παρασκευή να πάρουμε το καράβιγια Πάτρα.θα πηγαίναμε Αγκώνα όμως για να περάσουμε απο τον Πύργο της Πίζας, να δούμε αν όντως ΓΕΡΝΕΙ.
Δυστυχώς(ευτυχώς) το ξενύχτι είχε γίνει δεύτερη φύση μας και έτσι ξεκινήσαμε αργά από Βαρκελώνη, όπου μας έκλεψε την καρδιά, αυτή και οι ΙΘΠΑΝΙΔΕΘ, και φτάσαμε στην όμορφη Νίκαια 9:30 μ.μ. Αν και είχαμε μαζί σκηνή μα και πληροφορίες για κάμπινγκ σε τιμές 20-25?, είχαμε γίνει γκλάμουρ και έτσι μετά από σύντομο παζάρι, βρήκαμε ένα ωραίο παραλιακό HOTEL με 60? την νύχτα. Το γνωστό... φιδίσιο κορμί μας, ήθελε πια τις ανέσεις του. Μπανάκι-ρηλάξ-λίγο ΠΕΛΜΟΝΤΩ στην ΤV και βουρ για βόλτα. Η παλιά πόλη φοβερή, μπαράκια-εστιατόρια-αγορά υπαίθρια(παζάρι στυλ). Η παραλία; Ατελείωτη,10 χλμ. Κολυμπήσαμε κιόλας(αλίμονο) και το βράδυ παραλία περατσάδα, με μουσική, τυπάκια κάθε ηλικίας στην χαλικιάδα, τουριστοκαμάκι-ψάρεμα, μέχρι και... γυναίκες αρκεί να κατέβαλες μια ωραία συνδρομή.Ε! και σαν συνδρομητής πια...(βλέπε NOVA 12-2) ΧΑ!ΧΑ! Την επόμενη, επισκεφτήκαμε τις ΚΑΝΝΕΣ για καφέ, φώτος και εντύπωση μας έκανε οτι έκει για RENT A CAR το πιο μικρό είναι PORSHE + BMW. Πείνα λέμε! Συνεχίσαμε για το φημισμένο SAINT- TROPEZ (Η ΜΠΡΙΖΙΤ, έλειπε) για μπανάκι σε φανταστικά νερά, ήπιαμε COCA-COLA-5?,καρτ-ποστάλ και πίσω στη ΝΙΚΑΙΑ, η οποία απέχει 110 χλμ και τα κάναμε σε 3 ώρες γιατί είναι μια συνεχόμενη πόλη ας πούμε, με παραλίες-γέφυρες τρένου να διασχίζουν τον δρόμο, απίστευτες βιλίτσες-κήποι-λιμανάκια, δεμένα όλα άρτια μεταξύ τους.
Ξεκινώντας για ΙΤΑΛΙΑ το πρόγραμμα έλεγε ΠΙΖΑ για φώτος-καφέ.
Πράγματι εκεί που οδηγούσαμε αμέριμνοι, σαν να μας φάνηκε οτι βλέπαμε λεωφορεία – πράσινα, μπουρμπουλίθρες, σαν τα δικά μας! ΜΠΑ! Οπτασίες βλέπουμε στην έρημο, εδώ είναι ITALY. Να όμως που τα πλησιάζουμε και τι βλέπουμε ότι γράφανε; Α1 ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΒΟΥΛΑ! Ποιά Βούλα ρε; Εδώ είναι ΕΘΝΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑΣ λέμε! Να και ένα χαρτάκι τελωνείου που γράφει «Athens»! Τα λεωφορεία αυτά πήγαιναν οδικώς από Γαλλία σ’ένα μαγικό μέρος που λέγεται: ΑΝΘΟΥΣΑ! Και αφού τα φωτογραφήσαμε εν κίνησει τ’ αφήσαμε πίσω μας κρυφο – κλαίγοντας γοερά από συγκίνηση για την μαμά – ΕΘΕΛ που ήταν παντού!(να αλλάζαμε διαφημιστικό σλόγκαν, ίσως
ΠΙΖΑ, λοιπόν, ναι, ακόμα γέρνει ο πύργος και για 15? ανεβαίνεις επάνω, με περιορισμένο αριθμό ατόμων μη τυχόν και γύρει μόνιμα.
Σουβενίρ – φώτος, θέαμα εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς(όχι οι ξανθιές)ότι μέχρι τότε το βλέπαμε στην TV. Φαινόταν Α –Π – Ι – Σ – Τ – Ε – Υ – Τ – Ο ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Και συνέχεια για ΣΑΝ-ΜΑΡΙΝΟ(η 6η χώρα στο ταξίδι μας, η 3η μικρή χώρα μετά το Μονακό και την Ανδόρα). Σε υψόμετρο 750 μ απ’ τη θάλασσα, 22 χλμ από ΡΙΜΙΝΙ, 130 από ΑΓΚΩΝΑ όπου θα ταξιδεύαμε την επόμενη. Η Δημοκρατία του ΣΑΝ ΜΑΡΙΝΟ ιδρύθηκε το 301 μ.Χ. με πλυθησμό 24.000 κατοίκους σε έκταση 61.000 χλμ. Φοβερό μέρος για ρομαντικό διήμερο με το αμόρε, και αν κάτι δεν πάει καλά, είπαμε: 750 υψόμετρο! ΚΩΔΙΚΟΣ: ΑΤΥΧΗΜΑ!
Όλη η πόλη είναι χτισμένη γύρω από ένα όμορφο κάστρο όπου μέσα έχει εμπορικά μαγαζιά, αφορολόγητα κυρίως όπου χτυπήσαμε κολωνίτσες για τις...καλές μας! Εκεί είναι όλα τα κυβερνητικά κτήρια, η Βουλή και το ΤΟΠ του κάστρου, θυμίζει Λυκαβηττό όπου βλέπεις μέχρι την θάλασσα της Ανδριατικής. Διαθέτει και ΤΕΛΕΦΕΡΙΚ. Εκεί ήπιαμε την τελευταία μέρα της ξενιτιάς...ΦΡΑΠΕ, μετά 18 μέρες, μια και ακόμα και στην Ιταλία ο κρύος καφές δεν είναι διαδεδομένος. Όσο για HOTEL; Κλασικα, 60?.
Στον δρόμο προς Αγκώνα «μυριστηκαμέ» έγκαιρα το μοναδικό RADAR τροχαίαςπου είδαμε σ’ όλο το ταξίδι και έτσι πηγαίναμε με 40 χλμ περήφανοι για την μύτη μας! Τα τελευταία 130 χλμ προς Αγκώνα πάντα, τα κάναμε χαλαρά, σαν μετά το SEX! Ο ερωτισμός στο μεγαλείο του! Εμείς και οι μηχανές μας, «ΦΤΑΝΟΥΜΕ» πάντα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!
Τσεκ-ιν στο καράβι, όπου είχαμε συγκάτοικους στην καμπίνα τον 60χρονο κυρ-Νίκο από Πάτρα και το Στέφανο 27 χρονών από Στουτγκαρδη, μετανάστες όπου μαζί με άλλους Έλληνες φοιτητές από Άσκολι ρίξαμε ένα Ελληνικότατο γλέντι – με κέφι και τραγουδιστή τον καπετάνιο!
Έτσι ωραία έκλεισε αυτό το μικρό όνειρο, το ταξίδι με μοτοσυκλέτα στην Βαρκελώνη, ταξίδι που άρχισε, ένα χρόνο πριν πάμε, με σχεδιασμούς, υπολογισμούς, σκέψεις, χάρτες!
Τ’ αφιερώνω σ’ αυτούς που δεν μπόρεσαν να ‘ρθουν, με την ευχή να ‘ρθουν στο επόμενο. Στον ανιψιό μου Νικολάκη(που του αγόρασα 5 μπλουζάκια) και στον Κωστάκη τον Χατζημάϊκλ, που ταξιδέψαμε μαζί!

THANK-YOU – ΚΑΤΣΙΚΙ!
ΜΠΕΕΕΕ!!!

Γιώργος ……

 

[chris7]

Μεγάλη βόλτα.
Θαυμάσια περιγραφή με υπέροχο χιούμορ.