Dafni
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 598
Το φαγητο
Φάγαμε….,φάγαμε…, φάγαμε…..και τι δε φάγαμε… Λοιπόν θα ξεκινησω από τις πιτσες που φημιζονται τόσο!
Από όσο είχα διαβάσει τρεις θεωρουνται οι top παραδοσιακές πιτσαριες στη Νάπολη που διεκδικουν τον τιτλο της καλύτερης πίτσας. Da michele,Di Matteo και Sorbillo…Oι δυο τελευταιες βρίσκονται στη via Tribunali και την πρωτη μέρα που είμαστε στην Νάπολη περάσαμε από κει μια και ήταν σχετικά κοντά στο ξενοδοχειο που μέναμε…Κοσμος και κοσμάκης απ’εξω να περιμένει ….σιγά μη περιμένω με τις ώρες λεω…ασε που σιγουρα είναι κλασσική τουριστική παγιδα αυτά τα μαγαζιά…και φεύγουμε…έλα όμως που τη Δευτέρα έτυχε να ξαναπεράσουμε από κει το βραδάκι…και πέσαμε στην περιπτωση …κανείς απ’εξω από το Sorbillo…ε, να μη μπουμε έτσι να δοκιμάσουμε μια πιτσα να δουμε πως είναι? Μου λέει ο leon… «τραπεζι για δυο?»ρωτάμε …και πιάνουμε το μοναδικο ελευθερο…δε μπορώ να πω ,ωραια η πιτσα , αλλά και τις προηγουμενες μέρες όσες δοκιμασα ωραιες ήταν οποτε δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα…Μια πιτσα για δυο βέβαια είναι μάλλον ορεκτικο γιατί αυτές οι πιτσες είναι σαν ακτινογραφιες οποτε μολις βγαινουμε είχαμε τη φαεινη ιδεα να πάμε και στο «Da Michele» να κάνουμε τη σύγκριση…Εκει τα πράγματα ήταν λιγουλάκι διαφορετικά…πολύς κόσμος έξω και για να πάρεις σειρά παιρνεις χαρτάκι με νουμερο…όπως στις τραπεζες…πόσο δηλαδη πρεπει να περιμένω περιπου?ρωταω…τριάντα λεπτά περιπου….μου λένε.
Εγώ όπως έκοψα την κατάσταση ουτε σε μια ώρα δε θα μπαιναμε…δε βαριεσαι…Και πανω που λέγαμε να φύγουμε έρχεται του leoon η φαεινη ιδεα… «δε τη παιρνουμε πακέτο και θα δουμε που θα τη φάμε» «ποση ώρα πρεπει να περιμένουμε για πακετο?»μπαινω και ξαναρωτάω…. «πέντε λεπτά»έρχεται η απάντηση…και δε το λές τόση ώρα χριστιανέ μου?παιρνουμε την πιστα και προχωραμε ….στη via tribunali καθομαστε σε ένα παγκάκι ….Ευτυχώς το μονο καλο που μας άφησε η γριππη είναι η συνηθεια να έχουμε πάντα στην τσαντα μας αντισηπτικο υγρο,έτσι βρε παιδι μου και σου έρθει η ορεξη να φας, να έχεις να καθαρισεις τα χερια σου ….θα φανει χαζορομαντικο αλλά το γεύμα στο παγκακι της Ναπολης δίπλα από μια εκλησια και απέναντι από τις παλιες πολυκατοικιες με τις απλωμένες μπουγάδες ήταν από τα καλυτερα μου…δε ξέρω αν ήταν η διάθεση της στιγμης ,αλλά δε θα ανταλλασα αυτή την εμπειρια με τιποτα, ακομα και με γευμα στο πιο gourmet εστιατόριο….Λοιπόν tourist trap, ξε tourist trap,η πίτσα του Μιχαλη δεν παιζεται…Ειχα διαβάσει και στο βιβλιο eat,pray,love (ξέρετε ,αυτό που θα γινει και ταινια με τη Tζουλια Ρομπερτς,πράγμα που πολύ με χάλασε ,αλλά τελος πάντων)την περιγραφή της συγγραφέως για τη συγκεκριμένη πιτσα και πιθανο να είχα επηρρεαστει…δεν ξέρω …πάντως πιστευω ότι είναι η καλυτερη πιτσα που έχω φαει στη ζωή μου…Σας παραθετω ένα μικρο απόσπασμα από το βιβλιο στο σημειο που περιγράφει τη συγκεκριμένη πιτσα γιατί αυτή τα λέει καλυτερα…
«Χρειάστηκε να φάω σχεδόν τη μιση για να καταλάβω ότι η ζύμη θυμιζει περισσοτερο τα ινδικά ψωμακια nan παρά οποιαδήποτε άλλη ζύμη είχα δοκιμασει ως τώρα.Είναι μαλακη και ελαστική,αλλά απιστευτα λεπτή.Πιστευα ανέκαθεν ότι σχετικά με τη ζύμη της πιτσας είχαμε μονο δυο επιλογές στη ζωή μας:λεπτή και τραγανη ή χοντρη και αφράτη.Που να φανταστώ ότι υπήρχε σ’αυτό τον κόσμο μια ζύμη λεπτή και αφράτη?Τα Αγια των Αγιων!Λεπτή,ψωμώδης ,αφράτη ,λαχταριστή,αρμυρουτσικη!Βρισκομουν στον παραδεισο της πιτσας !Επιπλεον έχει μια γλυκιά σαλτσα ντομάτας που αφριζει και γινεται κρεμώδης καθώς ανακατευεται με τη φρέσκια ,βουβαλισια μοτσαρέλα κι ένα κλαδάκι βασιλικό στη μέση που καταυγάζει όλη την πιτσα με τη βοτανική ακτινοβολια του,όπως ακριβως ένα λαμπερο αστερι του σινεμά στη μέση ενός πάρτι σκορπαει σε όλους όσους βρισκονται γυρω του μια γερή δοση γκλαμουριάς .Φυσικά είναι θεωρητικά αδύνατο να φας ένα τετοιο πράγμα.Προσπαθες να δαγκώσεις το κομμάτι σου,η μαλακια κρουστα λυγιζει,το καυτο τυρι τρεχει σα χώμα σε κατολισθηση ,πασαλειβεσαι ,πασαλειβεις και όλα όσα βρισκονται γύρω σου ,αλλά στο τέλος τα φέρνεις βόλτα»
Φανταστειτε τώρα εμεις που τη φαγαμε και στο παγκακι πως πασαλειφτηκαμε….
Και ναι, θα το ομολογήσω….είχαμε μεν χορτάσει αλλά θέλαμε να έχουμε πληρη εικονα…»θα δοκιμάσουμε και του Μαtteo?»λέω στο leon.Eδώ κοντά είναι και μάλλον δε θα έχει πολύ κινηση γιατί η ώρα ήταν κάπως περασμενη…αλλά και να χει ,τώρα το μάθαμε το κόλπο …πακέτο και….στο παγκάκι…Ετσι τσακισαμε και την τριτη πιτσα …Πολύ καλή και αυτή αλλά δεν μπορω να είμαι αντικειμενική….τη βρηκα να είναι ελαφρώς κατώτερη από του Michele αλλά ήμουν ήδη τοσο χορτασμένη που πιθανο να την αδικησα…Ηταν το μονο βράδυ που στο γυρισμο στο ξενοδοχειο δεν πήρα παγωτο από τη «fantasia»,που έπαιρνα τα προηγουμενα βραδια,αλλά δεν άντεχα…, τα γλυκα και τα παγωτά όμως είναι άλλη ενοτητα….και με τα φαγητά δεν τελειωσα ακόμα…
Δυο πολύ καλά μέρη για φαγητό στη Νάπολη (τα προτεινε ο dimogrec,μαζί με άλλες πολύ χρησιμες πληροφοριες)είναι :
-Medina ,στην ομώνυμη οδό.Παροτι θα έλεγε κανεις ότι είναι αρκετά τουριστικό ,τοσο το φαγητο όσο και το service είναι πολύ καλά…Στην αρχή σερβιρουμε σε λαδοκολα διάφορα ορεκτικά.Εδω έκανα ένα διάλλειμα από τις πιτσες και έφαγα ρυζοτο με μύδια και ….πως την ευχή τα λένε αυτά τα μικρά όστρακα που είναι σα κοχυλάκια κλειστά? Τελος πάντων…
-Εκεινο που μου άρεσε παρα πολύ όμως είναι το CantaNapoli(via chiatamone 36).Σε αυτή την οδο μάλλον δε θα βρειθειτε κατά τυχη,γιατι ενώ βρισκεται στο κέντρο(κάθετη της via Lucia),είναι ένα ταπεινο δρομακι που μάλλον δε τραβάει το ενδιαφέρον του επισκέπτη.Να πάτε όμως οπωσδήποτε γιατί εκτος από πιτσες έχει και πολύ ωραια άλλα πιάτα,και το περιβαλλον είναι πολύ ζεστο .Θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ εστιατοριο παρά πιτσαρία αλλά προσιτο στις τιμές…Εξαιρετικό μαγαζί….Α εδώ έφαγα και την ωραιοτερη πάστα…την παρειγγειλα στην τύχη καθως είχε τον
ασαφη τιτλο « η παστα του κοριτσιου»,πολύ αρωματική ,τέλεια… (εδώ δεν έβγαλα φωτογραφιες ,δεν προλαβα,το σκέφτηκα κατόπιν εορτης,οποτε δειτε μονο το εστιατόριο ...)
Προσεχώς:γλυκά,παγωτά και καφέδες στη Νάπολη .....
Φάγαμε….,φάγαμε…, φάγαμε…..και τι δε φάγαμε… Λοιπόν θα ξεκινησω από τις πιτσες που φημιζονται τόσο!
Από όσο είχα διαβάσει τρεις θεωρουνται οι top παραδοσιακές πιτσαριες στη Νάπολη που διεκδικουν τον τιτλο της καλύτερης πίτσας. Da michele,Di Matteo και Sorbillo…Oι δυο τελευταιες βρίσκονται στη via Tribunali και την πρωτη μέρα που είμαστε στην Νάπολη περάσαμε από κει μια και ήταν σχετικά κοντά στο ξενοδοχειο που μέναμε…Κοσμος και κοσμάκης απ’εξω να περιμένει ….σιγά μη περιμένω με τις ώρες λεω…ασε που σιγουρα είναι κλασσική τουριστική παγιδα αυτά τα μαγαζιά…και φεύγουμε…έλα όμως που τη Δευτέρα έτυχε να ξαναπεράσουμε από κει το βραδάκι…και πέσαμε στην περιπτωση …κανείς απ’εξω από το Sorbillo…ε, να μη μπουμε έτσι να δοκιμάσουμε μια πιτσα να δουμε πως είναι? Μου λέει ο leon… «τραπεζι για δυο?»ρωτάμε …και πιάνουμε το μοναδικο ελευθερο…δε μπορώ να πω ,ωραια η πιτσα , αλλά και τις προηγουμενες μέρες όσες δοκιμασα ωραιες ήταν οποτε δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα…Μια πιτσα για δυο βέβαια είναι μάλλον ορεκτικο γιατί αυτές οι πιτσες είναι σαν ακτινογραφιες οποτε μολις βγαινουμε είχαμε τη φαεινη ιδεα να πάμε και στο «Da Michele» να κάνουμε τη σύγκριση…Εκει τα πράγματα ήταν λιγουλάκι διαφορετικά…πολύς κόσμος έξω και για να πάρεις σειρά παιρνεις χαρτάκι με νουμερο…όπως στις τραπεζες…πόσο δηλαδη πρεπει να περιμένω περιπου?ρωταω…τριάντα λεπτά περιπου….μου λένε.
Εγώ όπως έκοψα την κατάσταση ουτε σε μια ώρα δε θα μπαιναμε…δε βαριεσαι…Και πανω που λέγαμε να φύγουμε έρχεται του leoon η φαεινη ιδεα… «δε τη παιρνουμε πακέτο και θα δουμε που θα τη φάμε» «ποση ώρα πρεπει να περιμένουμε για πακετο?»μπαινω και ξαναρωτάω…. «πέντε λεπτά»έρχεται η απάντηση…και δε το λές τόση ώρα χριστιανέ μου?παιρνουμε την πιστα και προχωραμε ….στη via tribunali καθομαστε σε ένα παγκάκι ….Ευτυχώς το μονο καλο που μας άφησε η γριππη είναι η συνηθεια να έχουμε πάντα στην τσαντα μας αντισηπτικο υγρο,έτσι βρε παιδι μου και σου έρθει η ορεξη να φας, να έχεις να καθαρισεις τα χερια σου ….θα φανει χαζορομαντικο αλλά το γεύμα στο παγκακι της Ναπολης δίπλα από μια εκλησια και απέναντι από τις παλιες πολυκατοικιες με τις απλωμένες μπουγάδες ήταν από τα καλυτερα μου…δε ξέρω αν ήταν η διάθεση της στιγμης ,αλλά δε θα ανταλλασα αυτή την εμπειρια με τιποτα, ακομα και με γευμα στο πιο gourmet εστιατόριο….Λοιπόν tourist trap, ξε tourist trap,η πίτσα του Μιχαλη δεν παιζεται…Ειχα διαβάσει και στο βιβλιο eat,pray,love (ξέρετε ,αυτό που θα γινει και ταινια με τη Tζουλια Ρομπερτς,πράγμα που πολύ με χάλασε ,αλλά τελος πάντων)την περιγραφή της συγγραφέως για τη συγκεκριμένη πιτσα και πιθανο να είχα επηρρεαστει…δεν ξέρω …πάντως πιστευω ότι είναι η καλυτερη πιτσα που έχω φαει στη ζωή μου…Σας παραθετω ένα μικρο απόσπασμα από το βιβλιο στο σημειο που περιγράφει τη συγκεκριμένη πιτσα γιατί αυτή τα λέει καλυτερα…
«Χρειάστηκε να φάω σχεδόν τη μιση για να καταλάβω ότι η ζύμη θυμιζει περισσοτερο τα ινδικά ψωμακια nan παρά οποιαδήποτε άλλη ζύμη είχα δοκιμασει ως τώρα.Είναι μαλακη και ελαστική,αλλά απιστευτα λεπτή.Πιστευα ανέκαθεν ότι σχετικά με τη ζύμη της πιτσας είχαμε μονο δυο επιλογές στη ζωή μας:λεπτή και τραγανη ή χοντρη και αφράτη.Που να φανταστώ ότι υπήρχε σ’αυτό τον κόσμο μια ζύμη λεπτή και αφράτη?Τα Αγια των Αγιων!Λεπτή,ψωμώδης ,αφράτη ,λαχταριστή,αρμυρουτσικη!Βρισκομουν στον παραδεισο της πιτσας !Επιπλεον έχει μια γλυκιά σαλτσα ντομάτας που αφριζει και γινεται κρεμώδης καθώς ανακατευεται με τη φρέσκια ,βουβαλισια μοτσαρέλα κι ένα κλαδάκι βασιλικό στη μέση που καταυγάζει όλη την πιτσα με τη βοτανική ακτινοβολια του,όπως ακριβως ένα λαμπερο αστερι του σινεμά στη μέση ενός πάρτι σκορπαει σε όλους όσους βρισκονται γυρω του μια γερή δοση γκλαμουριάς .Φυσικά είναι θεωρητικά αδύνατο να φας ένα τετοιο πράγμα.Προσπαθες να δαγκώσεις το κομμάτι σου,η μαλακια κρουστα λυγιζει,το καυτο τυρι τρεχει σα χώμα σε κατολισθηση ,πασαλειβεσαι ,πασαλειβεις και όλα όσα βρισκονται γύρω σου ,αλλά στο τέλος τα φέρνεις βόλτα»
Φανταστειτε τώρα εμεις που τη φαγαμε και στο παγκακι πως πασαλειφτηκαμε….
Και ναι, θα το ομολογήσω….είχαμε μεν χορτάσει αλλά θέλαμε να έχουμε πληρη εικονα…»θα δοκιμάσουμε και του Μαtteo?»λέω στο leon.Eδώ κοντά είναι και μάλλον δε θα έχει πολύ κινηση γιατί η ώρα ήταν κάπως περασμενη…αλλά και να χει ,τώρα το μάθαμε το κόλπο …πακέτο και….στο παγκάκι…Ετσι τσακισαμε και την τριτη πιτσα …Πολύ καλή και αυτή αλλά δεν μπορω να είμαι αντικειμενική….τη βρηκα να είναι ελαφρώς κατώτερη από του Michele αλλά ήμουν ήδη τοσο χορτασμένη που πιθανο να την αδικησα…Ηταν το μονο βράδυ που στο γυρισμο στο ξενοδοχειο δεν πήρα παγωτο από τη «fantasia»,που έπαιρνα τα προηγουμενα βραδια,αλλά δεν άντεχα…, τα γλυκα και τα παγωτά όμως είναι άλλη ενοτητα….και με τα φαγητά δεν τελειωσα ακόμα…
Δυο πολύ καλά μέρη για φαγητό στη Νάπολη (τα προτεινε ο dimogrec,μαζί με άλλες πολύ χρησιμες πληροφοριες)είναι :
-Medina ,στην ομώνυμη οδό.Παροτι θα έλεγε κανεις ότι είναι αρκετά τουριστικό ,τοσο το φαγητο όσο και το service είναι πολύ καλά…Στην αρχή σερβιρουμε σε λαδοκολα διάφορα ορεκτικά.Εδω έκανα ένα διάλλειμα από τις πιτσες και έφαγα ρυζοτο με μύδια και ….πως την ευχή τα λένε αυτά τα μικρά όστρακα που είναι σα κοχυλάκια κλειστά? Τελος πάντων…
-Εκεινο που μου άρεσε παρα πολύ όμως είναι το CantaNapoli(via chiatamone 36).Σε αυτή την οδο μάλλον δε θα βρειθειτε κατά τυχη,γιατι ενώ βρισκεται στο κέντρο(κάθετη της via Lucia),είναι ένα ταπεινο δρομακι που μάλλον δε τραβάει το ενδιαφέρον του επισκέπτη.Να πάτε όμως οπωσδήποτε γιατί εκτος από πιτσες έχει και πολύ ωραια άλλα πιάτα,και το περιβαλλον είναι πολύ ζεστο .Θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ εστιατοριο παρά πιτσαρία αλλά προσιτο στις τιμές…Εξαιρετικό μαγαζί….Α εδώ έφαγα και την ωραιοτερη πάστα…την παρειγγειλα στην τύχη καθως είχε τον
ασαφη τιτλο « η παστα του κοριτσιου»,πολύ αρωματική ,τέλεια… (εδώ δεν έβγαλα φωτογραφιες ,δεν προλαβα,το σκέφτηκα κατόπιν εορτης,οποτε δειτε μονο το εστιατόριο ...)
Προσεχώς:γλυκά,παγωτά και καφέδες στη Νάπολη .....
