Βέλγιο Γαλλία Γερμανία 14 μέρες στην Αλσατία, Μέλανα Δρυμό, Κολωνία, Βέλγιο…

[dimosf]

Να χαίρεσαι την κοράκλα σου!!! Τίποτα άλλο

 

[Phanton]

ΜΕΡΑ 8η (Παρασκευή)

Καλημέρα.

Η μικρή ξύπνησε με την άνεση της και χαμογελαστή κατά τις 9.
Εγώ δεν ξύπνησα με τη ίδια καλή διάθεση.
Ένιωθα το κεφάλι μου κάπως βαρύ και το σώμα μου να με πονάει.
Ίσως να φταίει ότι 18 κιλά από την πάνω κουκέτα προσγειώθηκαν πάνω μου.
-«Ξέρεις παιδί μου καμιά φορά κάτω από το σεντόνια υπάρχουν και άνθρωποι !»
-«Συγνώμη μπαμπά, νόμιζα ότι ήταν η μαμά σ’ αυτή την πλευρά !!»
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ξυπνήσεις μετά από μια ζεστή νύχτα, χωρίς ακόμα να έχεις πιεις έναν καφέ ? Μα φυσικά ένα δροσιστικό ντους.
Για τη μέρα αυτή πολλά σενάρια έπαιξαν. Την Ολλανδία την αποκλείσαμε λόγω απόστασης και ευτυχώς γιατί όπως αποδείχτηκε αργότερα τα τροχόσπιτα πήγαιναν …σύννεφο. Τι τα κάνουν τόσα τροχόσπιτα το χειμώνα ήθελα να ήξερα.
Το άλλο έλεγε Boudewinjn Seapark. Έχω ακούσει εκπληκτικά πράγματα για αυτό το πάρκο. Πολλά ενυδρεία, λούνα πάρκ, παιχνίδια και ωραίες παραστάσεις με δελφίνια. Boudewijn Seapark, dephinarium Bruges
Έχω τις αντιρρήσεις μου, οι οποίες όμως είναι καθαρά υποκειμενικές:
1) Το κόστος για τα 3 άτομα ήταν κοντά στα 80 ?
2) Ο μπαμπάς της οικογένειας, δηλαδή εγώ, είχα περάσει το καλοκαίρι του 2009, ένα εικοσαήμερο στις Ανατολικές ακτές των ΗΠΑ συνοδεύοντας μια σχολική εκδρομή με 20 μαθητές μου. Τις 12 μέρες τις περάσαμε στη Νέα Υόρκη, στο YALE, στο ΜΙΤ και στο Harvard ασχολούμενοι με προγράμματα DNA profiling, CSI projects κλπ Άλλη μια βδομάδα όμως τη βγάλαμε με internship σε ένα μεγάλο aquarium δουλεύοντας σε marine environmental & biology. Εκεί ήρθα σε πολύ κοντινή επαφή με δελφίνια και με φάλαινες (φωτο σε προσεχές στόρυ). Αυτό που κατάλαβα είναι ότι για τα θηλαστικά αυτά πισίνα σημαίνει, ότι σημαίνει να βάζεις ένα άνθρωπο να ζει μέσα σε ένα συρτάρι για όλη του τη ζωή ……Και μη νομίζετε ότι είμαι άνθρωπος με οικολογικές ανησυχίες… Μιας και ανέφερα το ταξίδι αυτό έχω και σχετικό post : http://www.travelstories.gr/225554-post50.html
Γνωρίζετε όμως την παροιμία «μη τάξεις τ΄άγιου κερί και του παιδιού….» ?
Είχα και τις τύψεις μου βέβαια για τα περυσινά και ότι είχε δει η μικρή στις φωτογραφίες, οπότε η συνέχεια είναι ευνόητη:

Στη συνέχεια πάμε στα παράλια του Βελγίου. Εμείς και 3000 Ολλανδοί. Όχι φυσικά ΣΚΕΤΟΙ Ολλανδοί. Ολλανδοί με τα τροχόσπιτα τους….
Πρώτη στάση στο Blankeberge. Δεν είναι τυχαία η στάση. Έχει τη μεγάλη ετήσια έκθεση γλυπτικής στη άμμο. Έπαθα την πλάκα μου. Τα μεσαίου μεγέθους εκθέματα είναι σε κλειστό χώρο (τέντες και σκηνές). Έχει μνημεία από όλες τις χώρες.
-«Μπαμπά, άμα τα ακουμπήσω χαλάνε….? Θέλω, θέλω θέλω ! Για να δω πως στέκεται έτσι αυτή η άμμος…»
Αυτό μας έλειπε τώρα.

Στον εξωτερικό χώρο υπάρχουν άλλα μεγαλύτερα γλυπτά, ένα καφέ, και 3 τραμπολίνα. ΣΩΘΗΚΑΜΕ ! Και όχι μόνο εμείς αλλά ίσως σωθεί και το κρεβάτι στο ETAP. Mε ζώνουν τα φίδια βέβαια γιατί πέρυσι στην Αυστρία (3,5 χρονών) στραμπούλιξε τον αστράγαλο της. Αλλά ξέρετε …παιδιά. Το βράδυ στραμπούληγμα, πρήξιμο και κουτσαίνουν και την άλλη μέρα τρέχουν. Όχι σαν και μένα που με παίρνει η ΕΜΥ στο τηλέφωνο να δει τι κάνει ο αυχένας μου για να βγάλει δελτίο καιρού…

Στη συνέχεια πάμε στο De Haan, να δούμε το θέρετρο, να φάμε κανένα θαλασσινό, να δούμε την ακτή, να δούμε την θάλασσα, να παίξουμε στην άμμο, να βρέξουμε τα πόδια μας……
Να έχουμε έναν καλό λόγο (έναν καλύτερο για την ακρίβεια) να κάνουμε ντους όταν θα επιστρέψουμε βρε αδερφέ …
Συμπέρασμα για το De Haan: “Όμορφο, πολύ όμορφο….αλλλλά σαν την Χαλλλλκιδική δεν είναι !»

Γυρίσαμε στη Brugge απόγευμα. Για το βράδυ είχαμε 3 διαφορετικές γνώμες. Η γυναίκα μου ήθελε να πάμε στη Γάνδη, εγώ δεν ήθελα ούτε να ακούσω για οδήγηση, και η μικρή ήθελε να κάνει ντους. Ικανοποιήθηκαν όλοι. Κάναμε στα γρήγορα από ένα ντουζάκι (η μικρή έκανε 3 – 1 μόνη και από ένα με εμάς) και πήγαμε στη Γάνδη με το τρένο. Το εισιτήριο είναι 8 ? το άτομο πήγαινε-έλα, και η διαδρομή 40 λεπτά, συμφέρει 100 φορές έναντι του αυτοκινήτου.
Στη Γάνδη νόμιζα πως γνώριζα τι θα συναντήσω. Ήταν το Gent Fest, δηλαδή υπάρχουν μερικές μπάντες και συγκροτήματα που παίζουν στο δρόμο. Αυτά το 1993. Τώρα κάθε 100 μέτρα υπάρχουν ολόκληρες ορχήστρες, μουσικές σκηνές, happenings, ποτά ένα απέραντο γλέντι. Μόνο τη Γάνδη δεν είδαμε, αλλά διασκεδάσαμε μέχρι πρωίας και φύγαμε με το τελευταίο τρένο. Ειδικά με κατι 15μελείς ορχήστρες που έπαιζαν salsa και reggae έγινε ο χαμός.

Πετύχαμε και μια παρέλαση με παραδοσιακά κοστούμια.

Η μικρή εντυπωσιάστηκε που επιτέλους είδε το βασιλιά και τη βασίλισσα ! Σε εστιατόριο δεν κάτσαμε, street food και mohitos…

Η μεταμεσονύχτια άφιξη στο ξενοδοχείο μας επιφύλασσε μια μεγάλη ατυχία.
Η μικρή κοιμόταν τόσο βαθιά στο καρότσι που δεν πήρε χαμπάρι πως από το τρένο και το καρότσι της βρέθηκε στην κουκέτα.
Να πάρει, έχασε το βραδινό ντους !
Καληνύχτα τα λέμε αύριο στις Βρυξέλλες.

Y.Γ. Αύριο είναι Σάββατο. Δεν έχουμε σχολείο. Αποφασίσαμε να περιγράψει η μικρή τη μέρα της !

 

[astral]

Αχ ναι ναι ναι! Θέλω περιγραφή και από τη μικρούλα της παρέας!!
Τέλεια!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Εχω να δηλωσω τα εξης:
Ζηλευω! Βαθεια και αφορητα!
Ο λογος: πριν δεκαεξι χρονια που η κορη μου ηταν στην ηλικια της δικια σου, δεν υπηρχε τοσο αναπτυγμενο Internet (η παλι εγω δεν ηξερα να ψαξω ετσι) και δεν ειχαμε τοσες πληροφοριες για το που και πως επρεπε να κινηθουμε στην Ευρωπη με παιδι!
Αλλα κυριως ζηλευω γιατι εσυ την εχεις μικρη και την χαιρεσαι να σε ακολουθει στα ταξιδια, ενω η δικια μας μεγαλωσε και ουτε να μας φτυσει πια! Δεν ακολουθει ουτε για αστειο!
Περιμενω λοιπον με ανυπομονησια τη συνεχεια της αφηγησης απο την κορη σου!
ΥΓ. Πριν δεκα χρονια σε εκδρομη με την κορη μου στην Φιλανδια δοκιμασαμε επισης τετοιες φραουκες σαν τις σουηδικες: μικρες και πενταγλυκες. Τις θυμομαστε και οι δυο ακομη!

 

[ioanna balla]

και εγω ζηλευω πολυ έρση....πόσο θα ηθελα να τα ειχα τωρα γυρω σε αυτη την ηλικία...και τα δικά μου ειναι και σχεδον μια δεκαετία μεγαλυτερα απο την δικία σου...δυστυχώς εχω μετανιώσει παρα πολύ που δεν ταξιδεψα αρκετά με τα παιδιά μου...βέβαια όπως είπες τα πραγματα ηταν πολυ διαφορετικά τότε....τα ταξίδια στο εξωτερικό ηταν είδος πολυτελέιας...
παραδόξως μου εκανε την χάρη και με πηρε μαζί της στο Παρίσι τον Ιουνιο...
να την χαιρεστε phanton και να την εχετε πάντα μαζί σας τωρα που μπορείται....

 

[pattyyy]

Tι όμορφη και γεμάτη μέρα! Πραγματικά ανυπομονώ για την περιγραφή της μικρούλας σου!

 

[Phanton]

ΜΕΡΑ 9η (Σάββατο)

Καλημέρα.
Ο μπαμπάς και η μαμά κοιμούνται ακόμη.
Ωχ πως βρέθηκα εδώ πάνω ; Ούτε που θυμάμαι….Διψάω. Άραγε το νερό του ντους πίνεται ; Να σαλτάρω στο κάτω κρεβάτι ; Τουλάχιστον αυτή τη φορά να φωνάξω πέφτοντας για προειδοποίηση: «Πέφτωωωω».
Ο μπαμπάς μου λέει πως αν δε μείνει σακάτης από το χτύπημα θα μείνει από το εγκεφαλικό. Τι τους έπιασε και κοιμούνται σε αντίθετες πλευρές, τη μαμά βάζω σημάδι, τον μπαμπά πετυχαίνω. Σήμερα μετά τα απαραίτητα ντους θα πάμε στις Βρυξέλλες. Ανάθεμα την ώρα που θα αφήσουμε τις εξοχές, τις κουκέτες και το υπέροχο αυτό ντους.
Στο δρόμο ο μπαμπάς βρίζει τους Ολλανδούς. Κάτι τον έχει πιάσει με τους Ολλανδούς τελευταία. Θα κληρώθηκε η Εθνική να παίξει με την Ολλανδία…
Φτάσαμε στις Βρυξέλλες, μου είπανε. Αλλά μάλλον το είπανε για να με ξεφορτωθούνε επειδή ρωτούσα συνέχεια …»φτάνουμε ; «.
Από την ώρα που φτάσαμε κάναμε άλλη μισή ώρα να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Που και να μην ήτανε Σάββατο. Ο μπαμπάς μας άφησε στην είσοδο του ξενοδοχείου και πήγε να παρκάρει στο απέναντι ιδιωτικό πάρκινγκ. Όταν επέστρεψε περπατούσε με τα πόδια ανοιχτά… Το πάρκινγκ κοστίζει 24? τη μέρα, αναφώνησε. Κάτι του είπε η μαμά για «τα μεταξωτά βρακιά». Το βρήκα, κάτι θα τον ενοχλεί με το βρακί του και περπατάει με ανοιχτά πόδια…
Πρέπει στο σημείο αυτό να σας πω πως ο μπαμπάς στις Βρυξέλλες έβγαλε όλα του τα γούστα. Μάλλον το είχε απωθημένο γιατί την τελευταία φορά που είχε έρθει ήταν άφραγκος. Και τώρα δεν έχει φράγκα, καταργήθηκαν τα βελγικά φράγκα, έχει όμως ευρώ….ΧΑ.
Ο μπαμπάς μας πήγε να μείνουμε στο Novotel Centre Tour Noir.

Είμαι χαρούμενη γιατί έχω δει τον Λευκό Πύργο, θα δω τον Μαύρο Πύργο, σιγά σιγά θα δω όλα τα χρώματα…Στο ξενοδοχείο παρόλο που το έκλεισε στη μισή τιμή με 55? έχουμε ένα δωμάτιο που είναι διπλάσιο από το προηγούμενο…είναι τελείως τρελοί οι Βέλγοι. Έχει 2 τεράστια διπλά κρεβάτια, φαίνεται θα κοιμηθούν κι άλλοι μαζί μας. Έχει ωραία μεγάλη μπανιέρα, αλλά εγώ το σιχάθηκα το μπάνιο πια… Προτιμώ να ζωγραφίσω με τις μπογιές και τα χαρτιά που μου έδωσαν και να φάω τις καραμελίτσες που βρήκα στο μαξιλάρι. Όλοι μας αναρωτιόμαστε τι στο καλό ήρθαμε να κάνουμε στις Βρυξέλλες. O μπαμπάς μου έχει ξαναέρθει 3 φορές, μας έφερε εμάς για να πάρουμε μια ιδέα. Ευτυχώς θα μείνουμε μόνο μια μέρα γιατί έχει πολλή ζέστη και είναι βρώμικη πόλη. Ο μπαμπάς λέει πως έχει το χάλι που έχουν όλες οι πρωτεύουσες χωρίς ιστορία και πολιτισμό, όπως η Μαδρίτη. Η μαμά λέει πως η Μαδρίτη έχει το Prado και το Rheina Sofia. Ο μπαμπάς λέει πως το βασικότερο είναι πως η Μαδρίτη έχει Ισπανούς ενώ οι Βρυξέλλες έχουνε Βέλγους. Σιγά το νέο, το ήξερα κι εγώ αυτό…
Τι θα γίνει θα φύγουμε ποτέ για καμιά βόλτα ?
Στη ρεσεψιόν ο μπαμπάς ανακάλυψε κάτι Macintosh και κάθισε να σερφάρει στο Internet, η μαμά ανακάλυψε ότι σερβίρουν δωρεάν καφέ αλλά μόνο για τα πληρώματα της Αlitalia. Εγώ ξέφυγα της προσοχής τους και ανακάλυψα τις περιστρεφόμενες πόρτες….
Το ξενοδοχείο είναι στο κέντρο. Σε 10 λεπτά με τα πόδια φτάσαμε στη Grand Place.
Μεγάλη, πολύ μεγάλη. Και χρυσή ! Και ενώ δεν έχει εκκλησία, επειδή είναι Σάββατο, πολύς κόσμος ήρθε για να παντρευτεί. Σα να έχει δίκιο ο μπαμπάς για τους Βέλγους…

Η μαμά κάνει βόλτα στα μαγαζάκια. Εμένα ο μπαμπάς με πάει σε ένα ωραίο μαγαζί να ψωνίσουμε μπισκότα. Η μαμά γκρινιάζει ότι είναι πανάκριβα, αλλά ο μπαμπάς το είπαμε στις Βρυξέλλες μας βγήκε….ψώνιο.

Μετά ο μπαμπάς βρήκε ένα μαγαζί με ανατολίτικα γλυκά. Πρέπει να ήταν πολύ νόστιμα γιατί ο κόσμος τα χάζευε εκστασιασμένος. Δείτε και μόνοι σας:

Ο μπαμπάς μπήκε και πήρε 200g. Όταν βγήκε περπατούσε πάλι με τα πόδια ανοιχτά…. περίεργη πόλη οι Βρυξέλλες.
Δοκιμάσαμε από ένα σιροπιαστό. Μας άρεσε πάρα πολύ. Η μαμά είπε: «και που να πας στην Κωνσταντινούπολη». Ο μπαμπάς είπε πως κι αυτό στο πρόγραμμα είναι και θα πάμε κάποια στιγμή. Εγώ συμπλήρωσα πως αν δεν διαβάσουμε πρώτα τα άπαντα της κυρίας ΕΡΣΗΣ δεν έχουμε να πάμε πουθενά.
Συνεχίζουμε και πάμε να δούμε ένα αγοράκι που κατουράει όρθιο. Σιγά τα λάχανα, σπουδαίο πράγμα, στο σχολείο μου που το λένε παιδικό σταθμό όλα τα αγοράκια κατουράνε όρθια αλλά δεν τα έχουμε κάνει άγαλμα.

Πω πω κόσμος που το βγάζει φωτογραφίες….καλά δεν ντρέπεται ? Βέβαια κι αυτό όλη μέρα κατουράει, πόσο νερό να ήπιε ? Αααα δεν σας τα είπα, εγώ κρυφά έπινα νερό από το ντους στη Brugge … Έχει πλάκα να πίνεις χρωματιστό νερό. Η γεύση του μόνο ήταν λίγο άσχημη…
Απέναντι από το αγοράκι έχει ένα άσπρο μαγαζί και στη βιτρίνα έχει …σουβλάκια.
Παράξενα σουβλάκια (αν κανένα παιδάκι από την Αθήνα με διαβάζει, εσείς τα λέτε καλαμάκια). Στο ξυλάκια αντί για κρέας έχει φράουλες περιχυμένες με σοκολάτα. Το μαγαζί το λένε GODIVA. Μέσα έχει πολλές κυρίες που ψωνίζουν αλλά πρέπει να κρυώνουν γιατί είναι σκεπασμένες από πάνω μέχρι κάτω με ένα ύφασμα. Δεν φαίνονται ότι είναι κυρίες αλλά το κατάλαβα γιατί ΟΛΕΣ κρατάνε Luis Vuitton και γυναικεία γυαλιά ηλίου Gucci. Όλες….
Ωχ, μπήκε στο μαγαζί και το ψώνιο ο μπαμπάς… Βγαίνοντας, είναι δεύτερη φορά που περπατάει με ανοιχτά τα πόδια…. Η μαμά του την είπε: «Μα καλά μετά τη Wepion και τη van Oost, τι έψαχνες ? Ήθελες να βρεις ποιότητα εδώ ? Είσαι τελείως μαλ…?» δεν τα λέω το υπόλοιπο γιατί θα εισπράξω τιμωρία και θα χάσω το βραδινό παγωτό μου…
Μεσημέριασε και ο μπαμπάς πεινάει. Από παλιά ήθελε λέει να πάει στη rue des Buchers κι ας είναι πολύ τουριστική. Θέλει να φάει όστρακα, στρείδια κλπ. Η μαμά λέει «ρε κακομοίρη, τα στρείδια σε μάραναν, στο τρίκλινο είμαστε 9 μέρες, όλοι μαζί...» Ο μπαμπάς απάντησε «ας κοιμηθεί η μικρή και θα σου πω εγώ μετά». Εγώ πάντως τους το ξεκαθάρισα: θα κοιμηθώ μαζί με τον μπαμπά στο ένα διπλό κρεβάτι γιατί φοβάμαι μόνη σε τόσο μεγάλο κρεβάτι, μην έρθει κανένας ξένος το βράδυ και κοιμηθεί μαζί μου. Πήγαμε για μεσημεριανό εκεί που ήθελε ο μπαμπάς στο Chez Leon.Chez Leon

Στο μαγαζί αυτό αγαπάνε πολύ τα παιδάκια, γιατί το μενού για τα παιδάκια είναι δωρεάν. Η μακαρονάδα μου ήταν πολύ νόστιμη αλλά προτίμησα να φάω τα μύδια του μπαμπά. Είχε μεγάλη πλάκα γιατί τα έφεραν με την κατσαρόλα και τα ρουφούσαμε. Μαζί με τα μύδια έφεραν και πατάτες τηγανητές και μαγιονέζα. Πρέπει να έφαγα πολλά μύδια γιατί ο μπαμπάς μου δεν χόρτασε και έφαγε τελικά τα μακαρόνια μου.
Στη επιστροφή o μπαμπάς γκρίνιαζε όλη την ώρα : « Στην Αυστρία τα ίδια μου έκανε έφαγε όλο το gulash μου κι έμεινα να τρώω τις ψαροκροκέτες της, στο Μόναχο τα ίδια, έφαγε το sauerbraten κι μου άφησε το burger της, στην Κέρκυρα έφαγε το μπουρδέτο μου και έμεινα με το μπιφτέκι….ΑΜΑΝ».
Εγώ τι φταίω η δύσμοιρη; Τη μια φορά μου λένε να τρώω και να δοκιμάζω από όλα, και την άλλη με έχουν ταράξει στο μπιφτέκι και το μακαρόνι. Τα ίδια έκαναν κι όταν ήμουν πιο μικρή. Επί 2 χρόνια προσπαθούσαν να με κάνουν να περπατήσω και να μιλήσω. Μόλις τα κατάφερα, με τάραξαν στο «σκάσε και κάτσε κάτω».
Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο μέρος που το λένε Galeries Royales που είναι σκεπασμένο αλλά πολύ φωτεινό και έχει ωραία μαγαζιά. Εκεί το ψώνιο ο μπαμπάς κέρασε τη μαμά σαμπάνια.

Στο ξενοδοχείο μου έχουν ετοιμάσει μια έκπληξη. Θα μάθω τι είναι το SPA. Αυτό το SPA δεν μου βγήκε τελικά σε καλό. Είναι μια πισίνα, με καταρρακτάκια και το νερό είναι ζεστό. Αυτό που δεν μου άρεσε, ήταν ότι αισθανόμουν σαν το ρούχο στο πλυντήριο. Βρωμοκοπούσε χλώριο και σε κάποια σημεία πετούσε νερό με πίεση και άφριζε. Αλήθεια λέω σαν κανονικό πλυντήριο ήταν. Ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε αλλά εμφανίστηκαν κάτι πολύ όμορφοι άντρες που ήταν πιλότοι της Αlitalia και η μαμά τώρα ήθελε να κάτσουμε. Μάλλον πρέπει να τους ήξερε από κάπου γιατί τους κοιτούσε συνέχεια. Ευτυχώς ο μπαμπάς έπαιζε μαζί μου και δεν το πήρε χαμπάρι. Μετά η μαμά βαρέθηκε και ήθελε να φύγουμε, αλλά τώρα ο μπαμπάς χάζευε κάτι ωραίες κοπέλες. Οι καημένες μάλλον δεν είχαν πολλά χρήματα να αγοράσουν μαγιό γιατί φορούσαν κάτι πολύ πολύ μικρά μαγιό. Επίσης, μιλούσαν τραγουδιστά και μάλιστα ήξεραν πολύ καλά τους γνωστούς της μαμάς. Μικρός που είναι ο κόσμος….
Τελικά πήγαμε στο δωμάτιο όπου και διαπιστώσαμε με λύπη ότι το χλώριο ήταν μάλλον πολύ. Ο μπαμπάς μου που είναι σκουρόχρωμος είχε ξεβάψει και είχε γίνει γκρι ανοιχτός. Η μαμά μου είναι ανοιχτόχρωμη και άσπρισε τελείως, σα μπουγάδα ναύτη ένα πράμα. Εγώ είμαι ανοιχτόχρωμη και μοιάζω 100% της μαμάς. Κάτι λένε πως «ο μπαμπάς κοιμότανε…», κι ο μπαμπάς απαντάει «ποιος κοιμότανε ρε, τα μπουκαλάκια μπερδέψανε"). Μετά το Spa όμως, εγώ έγινα ασπροκόκκινη σαν τον χάρτη της Ντόρας της εξερευνήτριας… Καλώς όρισες αλλεργία…
Ο μπαμπάς που με έχει αδυναμία πήρε αμέσως το γιατρό στην Ελλάδα να ρωτήσει για την αλλεργία αλλά μάλλον δεν βοηθήθηκε καθόλου. Τις τελευταίες 2 μέρες είχα φάει 1 κιλό φραούλες, 1 κιλό σοκολατάκια, καμμία 15αριά μύδια, έπαιξα στον ήλιο στη θάλασσα χωρίς αντηλιακό, έπινα νερό από το ντους και έπινα και νερό από το SPA γιατί το κάνω πάντα στο μπάνιο…. Την αλλεργία αυτή την ξεφορτώθηκα 10 μέρες μετά όταν γυρίσαμε… Αλλά δεν με πείραξε καθόλου αφού δεν το καταλάβαινα ούτε είχα φαγούρα ούτε τίποτε. Ο μπαμπάς μόνο στεναχωριόταν λίγο, αλλά τον παρηγόρησα: «στις φωτογραφίες μπαμπά δεν θα φαίνομαι κόκκινη θα τις διορθώσουμε στο Photoshop”. Η μαμά αναρωτιέται ακόμη τι με πείραξε.
Κοιμηθήκαμε το απόγευμα γιατί χαλαρώσαμε στο SPA. Εμείς οι γυναίκες δηλαδή γιατί ο μπαμπάς ήταν τσιτωμένος με την αλλεργία. Όταν ξυπνήσαμε ήταν πολύ αργά για να πάμε βόλτα στο Atomium, ούτε για να πάμε στο Mini Europe που το Σάββατο έχει πυροτεχνήματα. Θα πάμε βόλτα κοντά στο ξενοδοχείο στη place St Catherine.
Αυτή είναι μια παλιά ψαραγορά και ο μπαμπάς έχει κλείσει εκεί ένα ωραίο εστιατόριο για φαγητό. Έχει ξύλινα τραπέζια και δεν είναι chic αλλά έχει καλή κουζίνα το λένε Bij den Boer restaurant Bij Den Boer Brussel
Εκεί η μαμά πήρε ένα μενού με 4 πιάτα. Μπουγιαμπέσα, σολωμό με σαλάτα, ψάρι με πατάτες σωτέ και crème brulee. Ο μπαμπάς πήρε μια μεγάλη πιατέλα με όλων των ειδών τα όστρακα, στρείδια και κοχύλια (και η μαμά πάλι του είπε για το τρίκλινο) και μετά πήρε και μια τεράστια κατσαρόλα μύδια. Αυτή τη φορά δεν με άφησαν να φάω κανένα. Πόσες φορές πρέπει να σας το πω: Έχω αλλεργία, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω …
Η μαμά μου ώρες-ώρες είναι σπαστικιά. Σε κάθε μπουκιά του μπαμπά μου του έλεγε για τη χοληστερίνη. Ο μπαμπάς τσαντίστηκε και τις είπε ότι όταν θα κοιμηθώ θα τις δείξει αυτός τι εστί χοληστερίνη. Είναι άδικο γιατί αφού θα έχω κοιμηθεί πως θα μάθω κι εγώ «τι εστί χοληστερίνη» ? Ο μπαμπάς διάλεξε ένα φανταστικό λευκό κρασί “Pouilly Fume ”, αλλά εγώ ήπια την πορτοκαλάδα μου.

Εγώ θα φάω ένα μπον φιλε με πατάτες και σαλάτα. Ο μπαμπάς το παρήγγειλε καλοψημένο. Το κόψαμε αλλά μέσα ήταν ροζ …μπλιαχχχχ
Μου έδωσαν λίγο από το γύρω γύρω και έφαγα και τις μισές πατάτες. Ήρθε ένα καλός κύριος και με ρώτησε αν μου άρεσε. Ο μπαμπάς του είπε αν μπορούσε να το ψήσει λίγο ακόμη. Ο κύριος αυτός ήταν πολύ χαζούλης μάλλον. Μου πήρε όλο το πιάτο και τη σαλάτα μου και τις πατάτες μου. Τα νεύρα μου πια…
Α, νάτος πάλι ο χαζούλης κύριος. Μας έφερε καινούρια σαλάτα, καινούριο φιλέτο και καινούργιες πατάτες… και μας ζήτησε συγνώμη. Ο μπαμπάς είπε… «Καημένη Ελλάδα…» δεν κατάλαβα γιατί, ίσως γιατί δεν θα μας ζητούσαν συγνώμη…
Ήρθανε και τα γλυκά. Εγώ θα φάω παγωτό, ο μπαμπάς isle flotant, η μαμά το είπαμε… Και μετά ο μπαμπάς είπε σε έναν κύριο : «check s'il vous plaît” και συμπλήρωσε «το SEX αρχίζει από τώρα». Εγώ SEX δεν ξέρω τι είναι, σήμερα έμαθα το SPA, σιγά σιγά θα μάθω ξένες γλώσσες. Ο λογαριασμός ήρθε (άρα αυτό είναι το SEX) και ήταν 92?. Ο μπαμπάς τους άφησε ένα πράσινο χαρτονόμισμα και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Ο μπαμπάς μου δεν περπατούσε με τα πόδια ανοιχτά….
Συμπέρασμα: «ή δεν τον ενοχλεί πια το βρακί του ή του άρεσε το SEX ή και τα δύο».
Είναι 12 το βράδι, είμαι ξαπλωμένη με τον μπαμπά μου και δεν θέλω να κοιμηθώ γιατί κοιμήθηκα το απόγευμα. Και αυτά που λένε ότι τα αντιισταμινικά φέρνουν υπνηλία είναι για τα μικρά παιδιά όχι για μένα, κοτζάμ κοπέλα.
Εγώ σήμερα θα μείνω ξύπ…..νια… ό…λη…..τη… νυχ……

 

[Giristroula]

Είσαστε υπέροχοι και οι δύο...και ο μπαμπάς και η μικρή...τώρα όμως έχει σειρά και η μαμά!Πρόπερσι που είχα πάει και γω Βρυξέλλες στο LEON είχα φάει το γνωστό μενού...μύδια στο κατσαρολάκι με πατάτες τηγανιτές!

 

[makisg]

μπράβο,υπέροχη ιστορία,υπέροχη αφήγηση.

 

[pattyyy]

Α-πο-λαυ-στι-κή!!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Ευτυχως που φθασατε αρτιμελεις στις Βρυξελλες! Αυτες οι ελευθερες πτωσεις ενειχαν μια επικινδυνοτητα!
ΥΓ Παραδοξως η κορη σου δε σου εμοιασε στα "συνεπαγεται", "υποθετουμε πως" "καταληγουμε στο συμπερασμα πως", "ισοδυναμει" και "οπερ εδει δειξε". Μαλλον εχει μοιασει στη μαμα της και εχει ρεοντα και απολαυστικο λογο.
Και η δικια μου η κορη γινοταν εντελως εμπριμε απο αλλεργια στο εξης (λατρεμενο της) μενου: Γαριδες για πρωτο πιατο, λουκανικα για κυριως, σοκολατα με φραουλες για επιδορπιο.

 

[Phanton]

ΜΕΡΑ 10η (Κυριακή)

Λοιπόν τις Κυριακές οι γονείς μου σκυλοβαριούνται, οπότε θα σας γράψω πάλι εγώ. Μετά βλέπουμε, εσείς θα αποφασίσετε ποιος θα συνεχίσει…

Ξύπνησα περιχαρής και διαπίστωσα πως ο μπαμπάς είχε φύγει από το κρεβάτι μου. Αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε βράδυ. Με παρέα κοιμάμαι και μόνη μου ξυπνάω. Και άσχετα με το που ξάπλωσα το βράδυ το πρωί είμαι πάντα στο κρεβάτι μου. Καμιά φορά είμαι και κάτω από αυτό ! Ο μπαμπάς και η μαμά δε ξυπνάνε με τίποτε. Γιατί άραγε ? Αφού την ίδια ώρα ξαπλώσαμε για ύπνο…
Οι Κυριακές είναι δύσκολες στο εξωτερικό. Το ιστορικό κέντρο έρημο, πολλά μαγαζιά κλειστά και σε όλα τα attractions γίνεται ο κακός χαμός. Εμείς πάντως θα φύγουμε από τις Βρυξέλλες.

Η Κυριακή αυτή όμως είναι πιο γεμάτη από την αντίστοιχη της Κολωνίας.
Φεύγουμε από τις Βρυξέλλες πολύ εύκολα, οι δρόμοι στις 10:30 είναι άδειοι. Ο μπαμπάς λέει πως έχουμε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή. Τόσο μεγάλη που ούτε πρωινό δε φάγαμε. Ο μπαμπάς λέει πως θέλουμε τουλάχιστον 3 ώρες για να πάμε στο Veckring, οπότε θα βρούμε κάτι πάνω στο δρόμο για να φάμε και να πιούμε κάτι να ανοίξει το μάτι μας.

Τι σκατά είναι αυτό το Veckring ? Βρήκε πάλι καμιά προσφορά σε ξενοδοχείο της Accor και μας τρέχει ?
Ο μπαμπάς λέει πως εκεί έχει ένα πολύ μεγάλο ΟΧΥΡΟ. Τα μπέρδεψε μάλλον, εννοεί… ΟΡΥΧΕΙΟ. Όχι, δεν τα μπέρδεψε, είναι λέει οχυρό και είναι σκαμμένο μέσα στο βουνό. Ε καλά, αυτό δεν είναι και το ορυχείο ?. Αφού το ξέρω, πέρυσι στο Salzburg πήγαμε στο Hallein Faszination Salzwelten και είδαμε το ορυχείο και μάλιστα είχε και τρενάκι ! Τέλος πάντων, θα δούμε τι είναι αυτό το οχυρό, πρέπει να σταματήσω να μιλάω γιατί μια κυρία που είναι μέσα στο Τζι Πι Ες μιλάει συνέχεια και ο μπαμπάς μπερδεύεται…
Το μεσημέρι στις 2 φτάσαμε στο Ouvrage Hackenberg Ouvrage Hackenberg

To Hackenberg είναι το μεγαλύτερο οχυρό της γραμμής Μαζινό.
Ο μπαμπάς είπε ότι και στην Ελλάδα έχουμε παρόμοιο οχυρό, στο Ρούπελ.
Όποτε όμως αποφασίζουμε να πάμε εκδρομή στην Ελλάδα για να δούμε κάτι, πάντα καταλήγουμε σε καμιά ταβέρνα.
Το μπαμπά μου τον ενδιαφέρει πολύ ότι έχει σχέση με τον πόλεμο. Έτσι είναι όλα τα αγόρια. Παίζουν πόλεμο ή ποδόσφαιρο. Μπήκαμε μέσα στο οχυρό με συμβολικό εισιτήριο. Το συντηρεί ένας οργανισμός από απόστρατους και η ξεναγός είναι εθελόντρια. Είναι πολύ καλή και πολύ συμπαθητική και απαντάει σε όλες μας τις ερωτήσεις. Είναι πραγματική Γαλλίδα γιατί όταν μιλάει Αγγλικά τα μισά γράμματα στο τέλος δεν τα διαβάζει, και δεν μπορεί να πει το ρο. Ο μπαμπάς πρέπει να τη συμπάθησε πολύ γιατί όποτε αυτή μιλάει ο μπαμπάς ξεκαρδίζεται στα γέλια… Σεκόν Γουόγλ Γουόγ θα πει Second World War.

H ξενάγηση κράτησε 2,5 ώρες αλλά δεν βαρέθηκα καθόλου. Είχε ένα σωρό πράγματα να δεις: Εκατοντάδες διαφορετικά όπλα, κουζίνες, χειρουργεία, ιατρεία, εργοστάσιο ηλεκτρισμού, υπνοδωμάτια, κούκλες με στολές, ασύρματους. Είναι πολύ μεγάλο στα αλήθεια. ΄Εχει 18 χλμ μήκος και ευτυχώς έχει ένα πράσινο τρενάκι που σε μεταφέρει για να μη ξεθεωθείς στο περπάτημα. Έχει και πολύ υγρασία και κρύο αλλά το ξέραμε κι έτσι φοράω το ροζ μπουφανάκι μου. Μετά μας έκαναν επίδειξη, πως κάτι κανόνια είναι ηλεκτρικά και ενώ είναι μέσα στο βουνό ανοίγει ένα πορτάκι και …τσουπ βγαίνουν στην επιφάνεια.

Ξέχασα να σας πω ότι δεν ήμασταν μόνοι με την ξεναγό αλλά συνολικά ήμασταν καμιά 30αριά. Οι περισσότεροι ήταν Ολλανδοί, ο μπαμπάς μου το είχε καταλάβει. Ευτυχώς τα τροχόσπιτα τους τα είχαν αφήσει απέξω. Αφού μας τριγύρισε το τρενάκι, πριν βγούμε από το οχυρό, βγήκαμε από ένα άλλο πορτάκι για να δούμε τι ζημιές έκανε ο πόλεμος στο οχυρό. Εγώ την αγάπησα πολύ την ξεναγό μας και πήγαινα συνέχεια από πίσω της.

Εκεί η ξεναγός μας είπε ότι έγιναν πολλές μέρες μάχες μέχρι να καταληφθεί το οχυρό. Εκεί ο μπαμπάς μου που έχει διαβάσει πολύ αλλά έχει μια τάση να κάνει τον εξυπνάκια είπε στην καλή την ξεναγό μας στα Γαλλικά (για να μη καταλάβουν οι Ολλανδοί) : «Ποιες μάχες μαντάμ, αφού οι Γάλλοι είπαν «πουρκουά ;» και άφησαν τους Γερμανούς να περάσουν σαν κύριοι» Τότε η καλή κυρία είπε στο μπαμπά ότι οι μάχες έγιναν όταν οι Αμερικανοί προσπάθησαν να το καταλάβουν από τους Γερμανούς οι οποίοι το είχαν παραλάβει από τους Γάλλους σα καινούργιο! Τότε ο μπαμπάς μας είπε στα ελληνικά πως «δε φτάνει πως δε πολέμησαν, αλλά με τη γραμμή Μαζινό φρέναραν και τους Αμερικανούς». Μετά ο μπαμπάς είπε κάτι για το Ρούπελ και η μαμά μου του είπε: «και που ξέρεις εσύ για το Ρούπελ, ταχυδρόμος ήσουν στο στρατό» και ο μπαμπάς τσαντίστηκε και εγώ γελούσα γιατί αυτό συμβαίνει συνέχεια. Ο μπαμπάς ξεκινάει να μιλάει για το στρατό και δεν σταματάει ποτέ και η μαμά τον κοροϊδεύει.

Βγήκαμε από το Hackenberg, μου άρεσε πάρα πολύ. Στο ορυχείο με το αλάτι μπήκαμε με μεγάλες ξύλινες τσουλήθρες κι είχε πολύ πλάκα, αλλά κι εδώ ήταν πολύ ωραία. Επιτέλους κατάλαβα και γιατί οι λέξεις ΟΡΥΧΕΙΟ και ΟΧΥΡΟ μοιάζουν τόσο πολύ. Γιατί είναι σχεδόν το ίδιο. Έχουν τρενάκι, είναι μέσα στο βουνό, κάνει κρύο απλά το ορυχείο βγάζει αλάτι και το οχυρό βγάζει όπλα.
Φύγαμε από το οχυρό και ζεστάθηκε το κοκαλάκι μου. Θα πάμε στη Metz και θα μείνουμε στο Mercure Metz Centre με 54? για ένα βράδυ. Θα πάμε αμέσως για φαγητό στο Le Bouche à Oreille και φάγαμε πολύ ωραία. Η Μetz έχει πολλά βραβεία για «την καλύτερα φωτισμένη πόλη».

Πράγματι το βράδυ η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. Πήγαμε και είδαμε πάλι σιντριβάνια που χορεύουν με τη μουσική και αυτή τη φορά ήταν σε ένα μικρό πάρκο και με λίγο κόσμο και μπορούσα να τρέχω και να παίζω και να κάνω ότι θέλω.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μετά από μια μεγάλη βόλτα στη νυχτερινή πόλη. Αύριο (αν είναι καλός ο καιρός) μου έχουνε υποσχεθεί να με πάνε στο Europa Park.