Ιράκ 10 χρονια πριν..περασμα απο Ιρακ

[harilander]

...... χαζευω που και που, μα δε γελας και εσυ με το ταξιδι μελιτος της Frinda? Υποσχομαι να τελειωσω τη ιστορια συντομα...

ναι οντως είναι πολύ καλή. Εχουν πέσει μαζεμενες 2-3 καλες ιστορίες και οποτε μπαίνω στο φόρουμ αντι να κάτσω να γραψω κολλάω στο διάβασμα και ξεχνιέμαι.
Νιώθω σαν να είμαι στα village cinemas και τρέχω απο αίθουσα σε αιθουσα να προλάβω τις πρώτες προβολές!!

 

[LULLU]

Μετα απο μεγαλη αποχη ..η συνεχεια..
..Την επομένη πάλι στη γωνιά του δρόμου για ωτοστόπ στο τζιπ των Γιαπωνέζων..Σήμερα θα μοιραστώ το ιατρείο και τους ασθενείς με τη συνάδελφο Hahouchi. Τα περιστατικά χωρίς ιδιαίτερη ιατρική δυσκολία μέχρι που εμφανίστηκε μια έγκυος 8μηνών… Φλας μπακ να θυμηθώ όλα όσα είχα διδαχτεί… Οι διαδικασίεςδιακομιδής στο τοπικό νοσοκομείο άρχισαν αμέσως . Στο νοσοκομείο που κτηριακά νομίζεις πως βομβαρδίστηκε, οι νοσοκόμες κοίταγαν με ένα απλανές βλέμμα λες και δεν είχαν ξαναδεί έγκυο και φυσικά δεν κουνηθήκαν από τη θέση τους να βοηθήσουν τη γυναίκα να κατέβει από το μπουμ… Η απόφαση του συναδέλφου ήταν να γίνει διακομιδή στο Αμμάν λόγω της επικινδυνότητας του τοκετού.. Κράτα μωρό μου κράτα ,,μην βιαστείς να βγεις…!!!!

..,,Έχουμε meetingμε τον υπεύθυνο των Γιαπωνέζων και πρέπει να τον πείσω, πως αφού θα φύγω για Βαγδάτη θα προσλάβω ένα ντόπιο γιατρό για να με αντικαταστήσει και τον οποίο θα πρέπει να δεχτούν μιας και η συμφωνία συνεργασίας ισχύει και ανθα πρέπει να περιμένω και τη συγκατάθεση των Θεών,( που λέμε τωρα!!!) που ρίχνουν νερό και λάσπη με τη απογευματινή καταιγίδα πάνω από το χωριό, μάλλον θα είναι δύσκολες οι διαπραγματεύσεις… Η επιτυχία του meeting είχε να κάνει και με τα γενέθλια της Ναόμι και τη οινοποσία πέρα από το γεγονός πως χρειάζονταιοπωσδήποτε γιατρό και αφήνουντιςπολυτέλειες και τις ενστάσεις….

Έξω η βροχή δυναμώνει και καθηλώνομαι στο φαρμακείο όπου είχα παραγγείλειαντιτετανικούς ορούς και φάρμακα… Περιμένω να περάσει η μπόρα και σκέφτομαι το ζεστό μυρωδάτο τσάι που με περιμένει στο καφέ του AbuSefh..

Η επόμενη μέρα, μετά τη καταιγίδα, κύλησε μέσα στη υγρασία καιζέστη αλλά ευτυχώς χωρίς πολλή δουλειά. Μου δόθηκε η ευκαιρία να αποχαιρετήσω τους φίλους γιαπωνέζους μιας και αύριο φεύγω για Βαγδάτη..Στο σπίτι, το που θα κρύψω τα λεφτά μου πήρε ώρα για να αποφασίσω. Έπρεπε να βρω κρυψώνες γιατί, αν έπεφτα θύμα ληστείας ( που γίνονται πάρα πολλές) και επιβίωνα να γλύτωνα και κάμποσα……

Η τελευταία νύχτα εφιαλτική . Η ζέστη κόβει την ανάσα και το ξημέρωμα με βρίσκει μπρος τη ανοιχτή πόρτα του ψυγείου , το μοναδικό σημείο δροσιάς..

Το πρωί από ενωρίς πήγα στο μοναδικό της περιοχής καφέ-εστιατόριο AbuSefνα απολαυσω το ύστατο καφέ πριν αναχωρήσω για Βαγδάτη ,όσο περίμενα το τζίπ που θα με οδηγούσε στο Ιρακ. Όσο πέρναγε η ώρακαι δεν εμφανίζονταν το αυτοκίνητο τόσο με έζωναν τα φίδια .. Η Randaπου υποτίθεται θα είχε κλείσει από το Αμμάν τη διαδρομή, δηλώνει άγνοια( εμ τι άλλο) για το τι μπορεί να συμβαίνει, η δε εταιρεία με τη σειρά της δεν γνωρίζει που βρίσκεται το τζιπ με το οδηγό… Δεν μένει παρά να μείνω άλλη μια μέρα στο χωριό εδώ και να φύγω με άλλη εταιρεία αύριο αν η κυρία Randaπροσπαθήσει ναβρει λύση… Κοίτα τώρα που κρέμεται στα χέρια της το υπόλοιπο της αποστολής… Ανατριχιάζω στη σκέψη πως μπορεί να με μπλοκάρει….. Και ενώ σέρνω τη βαλίτσα μου πίσω στο σπίτι το χωριό ξανατυλίγεται σε ένα μανδύα σκόνης-νερού και λάσπης….

-Μωρέ όλοι, θεοί και δαίμονες εξαπολύουν τις δυνάμεις τουςστο φευγιό σου…,

-Μόνο που δεν καταλαβαίνω αν είναι από λύπη η λύτρωση… απαντώ στη παρατήρηση της Εύη..

Το βυτίο με το νερό έκανε την εμφάνιση του γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα…, έπρεπε να βγάλουμε από πάνω μας τη σημερινήλασπουρια.

Το βραδάκι στου Αbuπήραμε το τελευταίο τσάι παρέα με τα γκαρσόνια που πολύ λυπούνται όπως λένε που φεύγω γιατί δεν αντέχουν πλέον τα παζάρια της Εύη ,(κερνώντας με και το τσάι) εκλιπαρώντας με να στείλω εκείνη στη Βαγδάτη…..

Πρωινό ξύπνημα στις 5και στις 5,30 περίμενα έξω από το καφέ το τζιπ.. Στις 6 επιτέλουςεπιβιβάζομαι στο αυτοκίνητο και γνωρίζω τους συνεπιβάτες μου . Ένας αμερικανός και ένας γιαπωνέζος( τέλειος συνδυασμός) που δουλεύουν σε μια εκκλησιαστική οργάνωση( όνομα μου διαφεύγει) για την Ειρήνη,θα είναι η παρέα μου σε αυτό το μακρύ ταξίδι μέσα από τις φλόγες του πολέμου..

Στα σύνορα Ιορδανίας-Ιράκ φάγαμε δυόμισι ώρες για να σφραγιστούν τα διαβατήρια μας. .. Όση ώρα περιμέναμε μαζευτήκαν άλλα 4 τζιπ με ιορδανικές πινακίδες και φύγαμε όλοι μαζί κονβόι… Μια ζέστη αφόρητη μας συνοδεύει σε ένα ευθύ ατελείωτο δρόμο.

Στο επόμενο τσεκ πόιντ βλέπουμε τα νεαρούδια( μα τη πίστη μου δεν ήταν πάνω από τα18) αμερικανό-στρατιωτάκια να ουρλιάζουν , να τσιρίζουν και να χειρονομούν….Για κλάσματα δευτερολέπτου νόμιζα πως θα πατούσαν τη σκανδάλη των τεταμένων όπλων τους..Λάθος συναγερμός , ευτυχώς,..ανακαλύψαμε πως με αυτό τον τρόπο( κατακτητικό) προσπαθούν να ενημερώσουν τους πολίτες που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα πως η μια λωρίδα του δρόμου είναι κλειστή γιατί καταστράφηκε από 2 βόμβες που έπεσαν πριν λίγο… Ο δρόμος ακόμη και με μια λωρίδα είναι φαρδύς ( τρεις λωρίδες παρακαλώ)και άνετος αν εξαιρέσειςτα πλήγματα από το φιλικά πυρά και τις κατεστραμμένες γέφυρες.., καμιά σχέση με τη δική μας του βόρειου άξοναεθνική οδό…( ΧΑΝΙΑ –ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ)..

Στις 4και μισή το απόγευμα πλησιάσαμε τη Βαγδάτη και όσο πλησιάζαμε τόσο έκαναν την εμφάνιση τους κατεστραμμένα τανκς, εγκαταλειμμένα αντιαεροπορικά και καμένα αυτοκίνητα.. και οι αμερικάνοι να σουλατσάρουν επιδεικτικά...Κάπνα και μπαρούτι παντού και η μυρωδιά της καμένης γης..

Η πρώτη ματιά δίνει καιμιαπρώτη εντύπωση.. Φαίνεται πως η ζωή κυλά φυσιολογικά, βλέπεις αγρότες δουλεύουν στα χωράφια το κόσμο πουλά και να αγοράζει στις υπαίθριες αγορές εμπορεύματα και αγαθά .Μόνο ο κρατικός μηχανισμός φαίνεται να έχει να διαλυθεί. Η ματιά μας πέφτει πάνω στα καμένα, βομβαρδισμένα κρατικά κτήρια. Από τη πολεμική μανία δεν γλύτωσε ούτε το κτήριο της οργάνωσης Iraqiwomenπου ερείπιο πια και κατάμαυρο είναι παραδομένο στις στάκτες… Το ξενοδοχείο Palestineφέρνει στη μια πλευρά του τα σημάδια της οβίδας που έστειλαν στο άλλο κόσμο τους ρεπόρτερ που έμεναν και μετέδιδαν τα του πολέμου απο εκεί…

Οι δρόμοι εκτός από τους Ιρακινούς , τα σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα είναι γεμάτα από τανκς και αμερικανούς στρατιώτες σε συνεχείς περιπολίες και επίδειξη δύναμης. Το τζιπ σταματά στο ξενοδοχείο Πέτρα όπου μετά από μικρή αναμονή ήλθαν να με παραλάβουν τα παιδιά ο Λυκούργος και ο Μωχαμετ με προορισμό το καινούργιο μου σπιτικό σε αυτή τη φλεγόμενη πόλη.. Η διαδρομή ως το σπίτι μέσα σε μια κόλαση. Από τη μια η αφόρητη ζέστη, από την άλλη το γρήγορο οδήγημα του Μωχαμετ για να μην αποτελούμε στόχο έφεραν στα ορια αντοχής του γαστρεντερικού….

Πάτησα επιτέλους το πόδι μου έξω από το σπίτι….,ο Θεός να το κάνει σπίτι δηλαδή, αναφωνώ με το που μπαίνω μέσα…, υπουργείο εξωτερικών μου μοιάζει με τα τόσα κομπιούτερ, γραφεία,δορυφορικά τηλ και κόσμο να κτυπά μανιωδώς τα πλήκτρα και τα τηλέφωνα… Περνώ ανάμεσα από τα γραφείαστρίβω δεξιά και ανεβαίνω μια σκάλα που οδηγεί στο πάνω όροφο που αποτελείται από 4υπνοδωμάτια σε πλήρη ακαταστασία με ρούχα πεταμένα εδώ και εκεί, αρβυλα έξω από τις πόρτες, αδίπλωτους υπνόσακους ,μπουκάλια νερού μισοάδεια σκόρπια παντού, μια κλειστή πόρτα που πίσω της μάλλον βρίσκεται το μπάνιο… Αφήνω τη βαλίτσα σε μια γωνιά και αποφασίζω να γνωρίσω τους ενοίκους αυτού του σπιτιού…

-Λυκούργο παιδί μου κοινόβιο νοικιάσαμε? Ρωτώ το υπεύθυνο της αποστολής και η ματιά μου πέφτει στο Brunoπου γελά..

-Ξέρεις , φιλοξενούμε και τους γάλλους ραδιοτηλεφωνιτες χωρίς σύνορα , μια νέα οργάνωση που βοηθά τον κόσμο να έλθει σε επαφή με συγγενείς του στο εξωτερικό, βοηθά εμάς στις τηλεφωνικές επικοινωνίες με τα κεντρικά …

-Και πόσοι είναι με το καλό αυτοί?

--..χμάρχισε να μετρά ο Λυκούργος…5 είναι πέντε…

-Και 3 εμείς?

-Ναι…

-Και τα δωμάτια4 ?

--Ναι ..μα είναι και το σαλόνι με τους 2 καναπέδες και είναι και η ταράτσα!!!!!!!!

-Η ταράτσα??!!!!!!!

-Ναι κοιμούνταικάποιοι εκεί πάνω , φυλάνε και το σπίτι…

-ΟΚ..εγώ μπορώ να έχω ένα δωμάτιο μέσα σε αυτό το κτήριο η θα με στείλετε στη αυλή?

-Καλά..πάμε να γνωρίσεις τα παιδιά..

Παιδί πρώτο , ο Stefanπου έχει μεγάλη πλάκα προσπαθώντας να αρθρώσει σωστά τα καθαρογλωσίδια που του μαθαίνει ο Λυκούργος, παιδί δεύτερο, η Alis μια ψηλή χτικιάρα δηλαδή αδύνατη που αν και όλο μασουλάει παραμένει αδύνατη, δεν σηκώνει το κώλο της από το κομπιούτερ, δεν ασχολείται με το μαγείρεμα η το πλύσιμο πιάτων, γενικά αδιαφορεί για τη ομαλή λειτουργία του κοινοβίου, όπως με ενημερώνει ο Λυκούργος.Τρίτο παιδί η Karen, μια πανέμορφη πλην όμως χαζή γαλλιδούλα που το παίζει και γκομενούλα.. ,, πιάνω τα βλέμματα του Βρουνο και Λυκούργου…καρφωμένα πάνω στο τσιτωτό αμάνικομε βαθύ ντεκολτέ μπλουζάκι της,

 

[ggonholidays]

Lullu ότι και να πω είναι λίγο... Μπράβο για το έργο σου!!! Μπράβο για τα κότσια σου!!! Σε θαυμάζω...

Όσο για την περιγραφή σου είναι καταπληκτική!!! Σαν να είμαστε και μεις εκεί...

 

[renata]

lullu εισαι μονο για τα δύσκολα!!!
η μοιρα σου τοχει να περιμένεις συνεχώς ενα τζίπ που αργει η να χανεται το καταραμένο!!
οσο για τον κοσμο που σε περιστοιχίζει κατα καιρους έχεις το μεγαλύτερο δίπλωμα ψυχολογιας! δεν πέφτεις ποτέ έξω!!!
τώρα που κατάργησα την τηλεοραση βρήκα πως θα περνω την ωρα μου!!keep going...

 

[LULLU]

Ευχαριστω και τους δυο για τα λόγια σας νομίζω ότι στάθηκα τυχερή που επιλογές των νεανικών μου χρόνων με γέμισαν με εμπειρίες....ρενατα κάτι ξέρεις και εσύ απο αυτά...

 

[LULLU]

Παιδί νούμερο 4 ο Ζαν Πιερ μοναχικός, αμίλητος στα όρια μεταξύ 4της και 5ης ηλικίας είναι και ο εκτοπισμένος στις σκάλες ένοικος … παιδί 5 ο Πιερ ο αρχηγός που απουσιάζει λέει για την ώρα.. , παιδί 6 ο πορτογάλος Bruno που ήλθαμε μαζί από Αθήνα και που ο Δ τον έφερε με επεισοδιακό τρόπο στη Βαγδάτη, παιδί νούμερο 7 ο Λυκούργος ,μέλος και υπεύθυνος της αποστολής , ένας τυπάκος που μπορεί να γίνει απο καλοκάγαθος επικίνδυνος, πράγμα που αποδεικνύεται και από τη τεράστια ουλή στο δεξιό του ημιθωρακιο ενθύμιο μιας ξιφολόγχης η μαχαιριάς σε εμπλοκή του στο Κόσσοβο….. και για την οποία δεν πολυμιλά με ευκολία. Πάντως στις λίστες καταζητούμενων του Κόσσοβου το όνομα του θανε πρώτη μούρη μάλλον.., ..Παιδί νούμερο 8 ,,,εγω !!!!!!!!!!! που ευτυχώς θα κοιμηθώ εντός του κτηρίου…

Με το κεφάλι καζάνι από εικόνες και πονοκέφαλο έσυρα τα κουρασμένα πόδια μου ως το κρεβάτι που τουλάχιστον απόψε θα με κοιμίσει..Το σκοτάδι της νύχτας σκίζεται από τους πυροβολισμούς συνηθισμένο γεγονός όπως με ενημερώνουν οι άλλοι και αφού κανείς πια δεν δίνει σημασία γυρνώ πλευρό ψάχνοντας λίγο στεγνό χώρο στα μουσκεμένα από ιδρώτα σεντόνια .. ο ανεμιστήρας έχει κλείσει από ώρα λόγω διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος, ένα απο τα αναίμακτα κακά του πολέμου …

Πρωινό ξύπνημα … ένιωσα μεγάλη ανακούφιση που όλοι οι άλλοι κοιμούνται ακόμη . Ένα παγωμένο ντους διώχνει ιδρώτα, σκέψεις και φόβο και ο παγωμένος καφές με στέλνει στα ουράνια… Σιγά σιγά η πρωινή σιωπή τερματίζεται από τα ποδοβολητά και τις φωνές των συγκατοίκων που ξυπνούν αλλά τι έκπληξη!! το πρωινό θα το ετοιμάσουν μόνοι τους.. Ευτυχώς ο Μοχάμεντ κάνει την εμφάνιση του παρέα με την υπεύθυνη ενός καταυλισμού και φύγαμε για τον Ερυθρό Σταυρό, όπου θα ζητούσαμε εθελοντές να μας βοηθήσουν για τη διανομή τροφίμων . Ο καταυλισμός βρίσκεται μέσα στο κέντρο της Βαγδάτης και φιλοξενεί 190 οικογένειες Παλαιστινίων που τρέμουν για τη ζωή τους και από τα πυρά των αμερικανών αλλά και από αντίποινα των Ιρακινών (πράγμα που έχει ρίζες βαθιές στο τρόπο αντιμετώπισης των παλαιστίνιων από το καθεστώς του Σαντάμ και που θεωρούνται ως προνομιούχοι από τους Ιρακινούς που δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά με την ίδια ευκολία , να πάνε σε σχολεία, να χτίσουν σπίτι κτλ… όχι πως ο Σαντάμ καιγόταν από βαθιά συναισθήματα για πάρτι τους αλλά τους χρησιμοποιούσε με τον τρόπο του και όποτε τον βόλευε κατά των Ισραηλινών κτλ… κτλ..η όποτε ήθελε να κερδίσει την εύνοια των άλλων Παλαιστίνιων. της γειτονιάς...). Με τους εθελοντές μοιράσαμε πακέτα τροφίμων σε κάθε οικογένεια , σε κάθε σκηνή και για πρώτη φορά δεν είχαμε προβλήματα και παράπονα.. Η ζέστη αφόρητη , ο ιδρώτας να τρέχει ποτάμι και ο Bruno να παίζει ποδόσφαιρο με τα παιδιά… Το ποδοσφαιρικό θέαμα και οι ικανότητες όλων διακόπηκαν από τις φωνές μιας γυναίκας … Πώς να βρεις τώρα από πια σκηνή έρχονται τα ουρλιαχτά? Οι σκηνές η μια δίπλα στη άλλη σε 3 σειρές όχι προσβασιμες εύκολα.. Παίρνει ο κάθε ένας μας από μια σειρά και τρέχοντας προσπαθούμε να εντοπίσουμε τη σκηνή που έρχονται τα ουρλιαχτά.. Ευτυχώς γρήγορα είδαμε τη σκηνή από όπου έβγαιναν καπνοί από την σόμπα που χρησιμοποιούσαν για τα ψήσουν φαγητό… ζημιές δεν προκλήθηκαν , μόνο ο τρόμος της γυναίκας που κρατούσε αγκαλιά τα τρομαγμένα παιδιά της και που ο Λυκούργος ανέλαβε να τα ψυχαγωγήσει κάνοντας τον κλόουν….

Τελείωσε απρόσμενα νωρίς και ήσυχα η διανομή και ο Λυκούργος με έπρηξε να πάμε να δω ένα άρρωστο της ελληνικής κοινότητας που ζει εδώ.. Έτσι και αλλιώς σήμερα έχουμε να πάμε στη Ορθόδοξη εκκλησία , μας έχουν τραπέζι , οπότε θα τους βλέπαμε όλους τους πατριώτες που ζουν εδώ, δουλεύουν εδώ , πλουτήσαν εδω και που τωρα φοβούνται εδώ..

 

[LULLU]

...το σπιτι μας....
βομβαρδισμοι δρομου Ιορδανιας-Ιρακ
τα κτηρια παραδομενα στις φλογες
ο καταυλισμος στη Βαγδατη
και το μονο διασωθεν λαμπερο κτηριο εκεινο του πετρελαιου...συμπτωση???????/

 

[soudianos]

Ελευθερία, η Εύη της ιστορίας σου μήπως είναι η Δημητριάδου που είναι και συγραφέας ;;

 

[LULLU]

Ελευθερία, η Εύη της ιστορίας σου μήπως είναι η Δημητριάδου που είναι και συγραφέας ;;

ναι.....

 

[LULLU]

και επιτελους η συνεχεια....για το τελος δεν ορκίζομαι αλλα το προσπαθω...
…Στη Βαγδάτη υπάρχουν 2 ναοί. Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου που είναι ιδιοκτησίας της Ιεράς Μητρόπολης και ο ναός του Αγίου Ανδρέα.
Η Ιερά Μητρόπολη δε έχει τις ρίζες της βαθιά στη ιστορία και σας αναφέρω λίγα στοιχεία . Η ιερά Μητρόπολης διαιρείται σε 3 περιόδους Στη πρώτη περίοδο έχουμε τη κήρυξη του Χριστιανισμού αλλά και την μετέπειτα επικράτηση των Νεστοριανών και Μονοφυσιτών. Στη δεύτερη περίοδο βλέπουμε τη Βαγδάτη που κτίστηκε το 762 από τους Άραβες Αββασιδες να γίνεται η πρωτεύουσα του αραβικού κράτους αλλά και έδρα του Μητροπολίτου του Πατριαρχείου της Αντιόχειας μέχρι που οι Μόγγολοι κατάστρεψαν τη πρωτεύουσα και αφάνισαν το χριστιανικό στοιχείο….. Σιγά σιγά οι Νεστοριανοί που βρίσκονταν βορειοδυτικά της Περσίας άρχισαν να οργανώνονται ξανά, να έρχονται σε επαφή με τη Ορθόδοξη Ρωσία , έγιναν ορθόδοξοι και μετά το 1 Παγκόσμιο πόλεμο μετανάστευσαν από τη Περσία στη Βαγδάτη. Σε αυτούς προστεθήκαν και οι Έλληνες ορθόδοξοι της Μ Ασίας ενώ η τρίτη περίοδος της Μητρόπολης ξεκινά το 1953 με την εκλογή του Μητροπολίτη Βαγδάτης. Όλοι σχεδόν ιερείς αν και έχουν αραβική καταγωγή γνωρίζουν τη ελληνική γλώσσα μιας και είναι τελειόφοιτοι της Μπελεμέντειας Θεολογικής σχολής του Θρόνου της Αντιόχειας αλλά και μετεκπαιδευθέντες στη Ελλάδα. …….
Θαμπωθήκαμε από τη λάμψη και μεγαλοπρέπεια της εκκλησίας, άλλη μια απόδειξη πως ο ύψιστος κατοικεί και δοξάζεται σε χώρους που δεν χαρακτηρίζονται από ταπεινότητα,( αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα)….
Ο ιερέας, άραβας ζει με την οικογένεια του εκεί, μας οδηγεί στο μοναδικό του ποίμνιο που αποτελείται από 2 ελληνικής καταγωγής οικογένειες.. Η Ελένη, η Γεωργία η Χριστίνα και η Τζένη έχουν αναλάβει την σημερινή μας σίτιση και έως ναρθει εκείνη η ώρα μας διηγηθήκαν όλη τους τη ζωή στη ζεστή αυτή χώρα..
Η ζωή και η τύχη που μάλλον τους επιφύλαξε μια άνεση και πολυτέλεια φαίνεται να τους εγκλωβίζει σε ένα κύκλο ανασφάλειας και φόβου. Φοβούνται τι θα απογίνουν όλοι αυτοί οι χριστιανοί της πόλης αν ο Σαντάμ φύγει από την εξουσία,( ο οποίος δεν ακούμπησε ποτέ χέρι απανω τους) τι τύχη περιμένει εγγόνια και κυρίως τις εγγόνες που απάγονται για τα σκλαβοπάζαρα και οδηγούνται στην πορνεία, φοβούνται για τα αποταμιευμένα εισοδήματα σε δολάρια σε αυτή τη διαταραγμένη σταθερότητα …
Μια το φαί, μια το κρασί μια η οικειότητα που αναπτύχτηκε έκαναν να λυθεί η γλώσσα της Γεωργίας και βουτώντας στις αναμνήσεις της μας εξιστορεί ιστορίες με τις γκομενοδουλειες του άνδρα της που τώρα κείτεται παράλυτος από την αλόγιστη χρήση viagraκαι που τώρα εγώ θα πρέπει να περιποιηθώ τις κατακλύσεις του που ο άκρατος φεμινισμός μου βάζει πολλούς πειρασμούς στο μυαλό… Η ώρα πήγε 4 και μισή και το καμπανάκι εγρήγορσης μας αναγκάζει να αποχωρήσουμε γιατί η κυκλοφορία μετά αυτή τη ώρα είναι επικίνδυνη , αφού είσαι υποψήφιος να πέσεις θύμα ληστείας η παράλληλων απωλειών από τα ανταλλασσόμενα πυρά ..
Πίσω στο σπίτι με περιμένει πολλή δουλειά. Θα πρέπει να εξετάσω τους φακέλους των παιδιών-ασθενών( που μου έδωσε η ερυθρά ημισέληνος) και να επιλέξω ποια από αυτά τα παιδιά θα μπορούν να μεταφερθούν στη Ελλάδα για θεραπεία ..Μια άχαρη δουλειά μια δουλειά που σε γεμίζει πόνο βλέποντας πόσο τραγικά πληγώνονται, υποφέρουν και πονανε παιδιά από πολύ σοβαρές παθήσεις… Επέλεξα 20 παιδιά που αν ζουν ακόμη θα μπορέσουν να μεταφερθούν με το πρόγραμμα αλυσίδα ζωής της οργάνωσης στη Αθήνα…
Το σκοτάδι έντυσε τη πόλη και το σπίτι μας αφού η γεννήτρια τα έφτυσε και κανείς από τη ελληνογαλλική συγκατοίκηση δεν είχε προνοήσει να αγοράσει κηροζίνη για τις λάμπες … Η μόνη συντροφιά μας για απόψε είναι ο ήχος των πυροβολισμών που σχίζουν το απόλυτο σκοτάδι της γειτονιάς..
Με το που χάραξε, εγώ έτοιμη για ένα δροσερό ντους και καφέ. Σκοντάφτω πάνω στα κοιμισμένα κορμιά και σώματα που αναβλύζουν ιδρωτίλα , ποδαρίλα μέχρι να φτάσω στη κουζίνα.. Χθες ήλθαν άλλοι 2 γάλλοι και γίναμε 9 η 11 (μπερδεύτηκα) ένοικοι… ευτυχώς υπάρχουν 2 μπάνια στο σπίτι..
Ο Λυκούργος και ο Στεφαν πρωί πρωί άρχισαν τα μαθήματα ελληνικών, από αυτών των ελληνικών που στο άκουσμα τους κοκκινίζεις από ντροπή και αμηχανία που σαν αυτόματη αντίδραση είναι το γέλιο που ξύπνησε και τους υπολοίπους στο σπίτι που δεν θα βρουν κούπα για καφέ καθαρή( ουδόλως τους νοιάζει) αφού δεν καταδέχονται να βουτήξουν τα ευαίσθητα χεράκια τους στο AVA…
Μάζεψα τους φακέλους να πάω για φωτοτυπίες και ετοίμασα φάρμακα και υλικά για να πάω επιτέλους στο σπίτι της Γεωργίας και να περιποιηθώ τις κατακλίσεις του πάλε ποτέ ερωτύλου…
Ο Μοχάμεντ ο οδηγός μας σε χρόνο ντε –τε που θα ζήλευε και ο Πικέ με ξεφόρτωσε έξω από ένα σπίτι … Κοιτώ και σίγουρη πως έκανε λάθος γυρνώ να ξαναμπώ στο αυτοκίνητο…
-Μοχαμεντ στο σπίτι της Γεωργίας θέλω να με πας όχι σε παλάτι του Σαντάμ…
..Μαμ..αυτό σπίτι Γεωργίας λέει εκείνος…
Με τα μάτια γουρλωτά και ανοικτό στόμα ανεβαίνω τα μαρμάρινα σκαλιά προσπαθώντας να μετρήσω και πόσες κολώνες στολίζουν τον προαύλιο χώρο…..
..Μπράβο Γεωργία της λέω… .μπορεί να σε έκανε ταραντο στο κέρατο αλλά βασίλισσα σε είχε… Σαλόνια, αψίδες, μάρμαρα , πόρτες με χρυσά πόμολα!!!!!!!! Τρελά λεφτά Γεωργία μου οικονόμησε ο δικός σου με τις κατασκευές….
..Γιατρίνα μου ναι είδες… μεγαλεία , άπλα ε? για να μην βρίσκουν τα κέρατα μου και κουτουλώ περα δώθε..αλλά όλα παιδί μου εδώ πληρώνονται αλλά δεν πληρώνει αμοναχός πληρώνω και εγώ παρέα…
Οση ώρα ασχολήθηκα με τις κατακλίσεις εκείνος δάκρυζε , είχε προφανώς τους λόγους του ενω η Γεωργία μου διηγιότανε την ιστορία που τον ακολούθησε στη Ελλάδα , τον έπιασε με τη γκόμενα σε ένα εστιατόριο του τηλεφώνησε και εκείνος επέμενε πως είναι για δουλειά σε κάποια πόλη του Ιρακ και όταν παρουσιάστηκε μπροστά του σαν φάντης μπαστούνι εκείνος έκανε και συστάσεις, ο άθλιος….
Οι ιστορίες συνεχίστηκαν στη τραπεζαρία τρώγοντας και παρά τα γέλια καταλάβαινες πόσο βασανίστηκε από την συμπεριφορά του άντρα της..
Στο γυρισμό για το σπίτι περνάμε από τα δημόσια κτήρια( υπουργεία, προξενεία,) που κατακαμένα λεηλατημένα και ερειπωμένα κείτονται στο δρόμο ενώ μόνο το υπουργείο πετρελαίου ορθώνεται ανέπαφο , λαμπερό καμαρωτό..Τυχαίο????δεν νομίζω…
Την ίδια τύχη ( της πυρπόλησης) είχε και το σπίτι του γιου του Σαντάμ εκείνου του διεφθαρμένου παιδεραστή, βιαστή που 17 πτώματα αγοριών και κοριτσιών βρεθήκαν στα υπόγεια , θύματα των σεξουαλικών ορέξεων του διεφθαρμένου παραπληγικού….
Ο κόσμος τρομοκρατημένος όχι μόνο από τις τωρινές επιθέσεις των ‘’φιλικων’’ νατοϊκών επιδρομών , αλλά και από τις Σανταμικές επιλογές , στρατηγικές, κυρώσεις, κλειδαμπαρώνεται στα σπίτια του , ανίκανος να γνωρίζει ποιος είναι ο εχθρός, φοβούμενος ληστείες, απαγωγές, εκδίκηση και αντίποινα..
Φαίνεται καθαρά πως οι Ιρακινοί χωρίζονται σε στρατόπεδα και ο εμφύλιος κτυπά τη πόρτα .. δεν αργεί να φανεί… και μετά? Κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχτούν τα πράγματα..(τώρα γνωρίζουμε… η ιστορία και τα γεγονότα μας δίδαξαν το μετά που ακόμη δεν τέλειωσε…)
Ούτε τα νοσοκομεία δεν γλύτωσαν από τις λεηλασίες. Έγιναν στόχος ανθρώπων στερημένων, αποκομμένων από κάθε κυβερνητική παροχή, διευκόλυνση, που εδώ και 37 χρόνια στερημένοι από τα δικαιώματα στη ζωή, στην υγεία, στη δουλειά και πλημυρισμένοι από εκδίκηση ξέσπασαν και ήταν τόσο βίαιο αυτό το ξέσπασμα που πήρε σβάρνα τους πάντες και τα πάντα..
Οι Παλαιστίνοι που ζουν στη Βαγδάτη ταμπουρώθηκαν σε καταυλισμούς . ένα από αυτούς επισκεφτήκαμε και εμείς, φοβούμενοι όπως έχω πει, την αντίδραση των Ιρακινών, αφού όντας με το μέρος και στο πλευρό του Σαντάμ μιας και τους έδινε δουλειές, επιχορηγήσεις, δικαιώματα, όχι γιατί τον έπιασε ο πόνος για το παλαιστινιακό αλλά γιατί τους είχε σύμμαχους ενάντια των Ισραηλινών, τώρα που ο καιρός των παχιών αγελάδων τέλειωσε, κρύβονται από την οργή των πολιτών.. Α ρε πουτάνα πολιτική με τους ελιγμούς και τα τερτίπια σου…
Ένα άλλο πολιτικό αλλά συνταρακτικό σκηνικό που παίζεται εδώ είναι η συμμαχία των Κούρδων μαχητών με τους Αμερικάνους… Ναι – ναι καλά διαβάσατε .. Κούρδοι και Αμερικάνοι πλάι-πλάι, χεράκι-χεράκι ντυμένοι με κόκκινα πηλίκια και σκούρες στολές και με το νεοαποκτηθέν αξίωμα του αστυνομικού επιβάλλουν και επιβλέπουν τη τάξη στη Βαγδάτη.!!!!!!!!! Τα είδα όλα πια σε αυτή τη αποστολή...γμ τις ιδέες μας και τα ξεπουλημένα ιδανικά μας…..
Η ιστορία στο Ιράκ και τα παιχνίδια της δεν άφησαν ασυγκίνητους και τους σκηνοθέτες θεατράνθρωπους που επιδίδονται σε ντοκιμαντέρ και ξεχασμένες ιστορίες , όσες δηλαδή τα διεθνή Μ.Μ.Ε και οι απίστευτα αμερόληπτοι δημοσιογράφοι δεν κατασκεύασαν και δεν επινόησαν..
Η Θέκλα λοιπόν μια Κύπρια σκηνοθέτης-σκηνογράφος (που ούτε είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου) έσκασε μύτη στο σπίτι μας που άρχισε πια να μετατρέπεται σε κατασκήνωση μαζί με τους μεταφραστές της, τους οδηγούς της …
Η αθεόφοβη βρήκε το κατάλληλο χρόνο για να κάνει ντοκιμαντέρ συγκρίνοντας τους δύο πολιτισμούς ,τη σύγκρουση και τα αποτελέσματα, πράγμα που την ανάγκασε να διασχίσει όλο το Ιράκ που οι αφηγούμενες ιστορίες της αν γραφτούν θα είναι τρίτομη έκδοση……
--Ένα θα σου πω για να καταλάβεις..είπε,,,.. Βρήκα βεδουίνους μορφωμένους, καλλιεργημένους ,ενώ οι αντίστοιχοι της χώρας μας, οι βοσκοί των ορεινών χωριών δεν ξέρουν τίποτα άλλο πέρα από τα ζώα τους , τα 4χ4 τους και να βρουν και καμιά ξενέρωτη Σκανδιναβή λάτρης της ορειβασίας, για να ξεκαλοκαιριάσουν…
Βρε Θέκλα και έπρεπε να διασχίσεις από βορρά σε νότο το Ιράκ για να το καταλάβεις ?
Τολμήσαμε να ξεπορτίσουμε ως το εστιατόριο της γειτονιάς που ειχε εντοπίσει ο Λυκούργος ο οποίος όλο το βράδυ καμάκωνε τη νεαρή μουσουλμάνα μεταφράστρια της Θέκλας… και ας ορκίζεται πως αγαπά τη κοπέλα του η οποία αμέριμνη ζει στη Ελλάδα και χολοσκάζοντας κιόλας μην και πάθει κακό ο κανακάρης της…

 

[Nat ni]

Με αφορμή την συνέχεια της ιστορίας σου .την διάβασα απο την αρχή .Μπραβο για την καλογραμμένη,ενδιαφέρουσα ιστορία, μπραβο για τις πληροφορίες που μας δίνεις και μπράβο για τα κότσια σου και την προσφορά σου.

 

[ggonholidays]

Lullu πολύ ενδιαφέρον και το νέο κεφαλαίο!!! Μπράβο ξανά και ξανά!