hlhjac
Member
- Μηνύματα
- 418
- Likes
- 556
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιορδανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αιγυπτος
Ήταν αδύνατο να αγνοήσω την προσφορά του fly4free. Λιγότερο από 300€ το άτομο από τη Σόφια στην Μπανγκόκ με την flydubai με 3ώρες αναμονής και στα 2 σκέλη στο Ντουμπάι. Είχα τους ενδοιασμούς μου για την εποχή, αφού ήξερα ότι ο Αύγουστος είναι η περίοδος βροχών στην περιοχή. Λαμβάνοντας όμως τις εμπειρίες των χρηστών του forum, αντιπαρήλθα τις αμφιβολίες και προχώρησα στην αγορά από τον προηγούμενο Οκτώβριο. Είχα δλδ 10 μήνες καιρό για μελέτη και οργάνωση
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε από τις 20 έως τις 27/8/2017. Βροχή είδαμε μόνο για μισή ώρα ενώ βρισκόμασταν για φαγητό στον διάσημο δρόμο των backpackers στην Μπανγκοκ, στην Khaosan road. Ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός και όταν έκανε την εμφάνιση του ο ήλιος έκαιγε πολύ. Η υγρασία όμως ήταν υποφερτή και γενικά ήταν πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε για την εποχή και την περιοχή.
Μείναμε σε δρόμο κάθετο στη Sukhumvit, ανάμεσα στις στάσεις Asok και Phnom Phom, δλδ περίπου 4-5 στάσεις από το κέντρο, αν μπορείς να πεις ότι η Μπανγκόκ έχει κάποιο κέντρο. Το ξενοδοχείο ήταν 4 αστέρων, το Amora Neoluxe Bangkok,
https://www.google.gr/maps/place/Am...d=0ahUKEwichNCxyIHWAhWGVhQKHWuiCn4Q_BIIqAEwCg
το οποίο με προσφορά μέσω του ebookers.co.uk το έκλεισα για 5 βράδια περίπου 180€, δλδ περίπου36€ τη βραδιά με πρωινό. Η τοποθεσία μας βόλεψε μιας και με το μετρό και το Uber (η το τοπικό Grab), μπορούσαμε να πάμε παντού. Ενδεικτικά θα σας πω ότι από το αεροδρόμιο survanabhumi μέχρι το ξενοδοχείο (περίπου 40χλμ) το uber μας κόστισε περίπου 7-8€. Το Grab που είναι το uber της νοτιανατολοικής Ασίας από ότι διάβασα και χρησιμοποιήσαμε στην επιστροφή μας κόστισε περίπου 5-6€ η ίδια διαδρομή.
Όσον αφορά στη flydubai, γενικά μείναμε ευχαριστημένοι για τα λεφτά που διαθέσαμε. Δεν υπήρξε καθυστέρηση σε καμία από τις 4 πτήσεις. Σε όλες τις πτήσεις με ανταπόκριση προσφέρουν γεύμα (το οποίο δεν είναι και πολύ νόστιμο, αλλά εμένα προσωπικά δε με έχει ενθουσιάσει και ποτέ φαγητό αεροπλάνου). Φυσικά και ως low cost, υπάρχει επιλογή από μενού με το ανάλογο τίμημα. Ενδεικτικά το νερό των 500ml κοστίζει 5dirhams, δλδ περίπου 1,1 Εμείς είχαμε μαζί μας διάφορα φαγώσιμα, για τα οποία κανείς δεν μας είπε τίποτα για την κατανάλωση τους κατά τη διάρκεια της πτήσης. Κάθε θέση έχει οθόνη, στην οποία παρακολουθείς την πορεία της πτήσης δωρεάν, η μπορείς να πληρώσεις για να έχεις πρόσβαση σε ταινίες Βέβαια, πολλές οθόνες δε λειτουργούν, οπότε θα πρότεινα να μην προαγοράσετε το πάσο αλλά να το αγοράσετε επί τόπου. Αν πάλι, προαγοράσετε, αν είναι φθηνότερο κατά το booking (δεν το ξέρω), το καλό είναι ότι αν δεν δουλεύει η οθόνη, γίνεται refund το κόστος. Επίσης, στα 3 από τα 4 αεροσκάφη που πετάξαμε, είχε wifi, το οποίο είναι δωρεάν για messaging (viber, messenger κτλ) για 30min και μετά υπάρχουν διάφορα πακέτα χρέωσης. Τέλος, κάθε οθόνη έχει θύρα usb που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φόρτιση συσκευής, δωρεάν. Το σίγουρο είναι ότι σε ανάλογη προσφορά, θα την ξαναπροτιμήσουμε γιατί πετάει και σε άλλους ενδιαφέροντες προορισμούς.
Για τους βορειοελλαδίτες, να αναφέρω ότι ο δρόμος μέχρι τη Σόφια είναι καινούργιος με ταχύτητες έως 110χλμ από τα σύνορα ως το Σαντάνσκι και από το Μπλαγκοεβγκραντ έως τη Σόφια. Στο ενδιάμεσο όμως ο δρόμος είναι ο παλιός και για περίπου 1 ώρες κινείσαι με 60 χλμ. Από τις Σέρρες λοιπόν στο σύνολο είναι περίπου 3 ώρες μέχρι το αεροδρόμιο. Τα φώτα σας θα πρέπει να είναι πάντα αναμμένα, ακόμα και το πρωί και μόλις περάσετε τα σύνορα στα βενζινάδικα που θα βρείτε θα αγοράσετε vigneta. Το κόστος της για μία εβδομάδα είναι περίπου 7,5€. Τιμή βενζίνης περίπου 1€. Το αυτοκίνητο το αφήσαμε στο Parking του Ibis Sofia airport, που είναι περιφραγμένο αλλά όχι σκεπαστό. Το parking κόστισε 35€ για όλες τις μέρες και το έκλεισα μέσω του parkvia.com
Δευτέρα 21/8 φτάσαμε στο suvarnabhumi, περίπου στις 11:30 σύμφωνα με τις ώρες που έδινε η flydubai. Κατά τα διάρκεια της πτήσης το πλήρωμα μας μοίρασε ένα έγγραφο που μοιάζει σε σχήμα με boarding pass και στο οποίο συμπληρώνεις ποιος είσαι, από που έρχεσαι, που θα μείνεις και το παραδίδεις μαζί με το διαβατήριο σου στον έλεγχο διαβατηρίου. Φυσικά το έγγραφο υπάρχει και στις αφίξεις αλλά καλό είναι να το συμπληρώσετε κατά την διάρκεια της πτήσης για να μην χάσετε χρόνο στον έλεγχο. Φτάσαμε λοιπόν στις 11:30 και η διαδικασία ελέγχου διαβατηρίων διήρκησε περίπου μισή ώρα με 3 τέταρτα. Αυτό βέβαια εξαρτάται από το πόσες πτήσεις έχουν φτάσει καθώς και πόσα γκισέ είναι ανοικτά. Παρόλαυτά δεν υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση. Αμέσως μετά πήραμε τη βαλίτσα, αφού ο τύπος εισιτήριου περιλάμβανε και μια αποσκευή 20κλ πέραν της χειραποσκευής των 7κλ ανά επιβάτη. Γενικά η όλη διαδικασία ήταν εύκολη, αφού υπήρχε παντού σήμανση και στα αγγλικά και δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε τα γκισέ του ελέγχου αλλά και το καρουζελ της βαλίτσας.
Επόμενος σταθμός ένα από τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος του αεροδρομίο. Σε όποιο ανταλλακτήριο πήγαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έγραφε ότι δεν χρεώνουν προμήθεια. Μάλλον εμφανώς, γιατί ουσιαστικά θα χρεώνουν φαντάζομαι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κάναμε συνάλλαγμα 3 φορές σε διαφορετικά σημεία και χοντρικά θα πω ότι κατά μέσω όρο το rate ήταν 1:37,5 ενώ η επίσημη ισοτιμία είναι περίπου 1:40. Γενικά δε βρήκαμε και πολλά μέρη που να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πιστωτική κάρτα (ούτε καν στο μετρό), οπότε το συνάλλαγμα είναι απαραίτητο.
Τέλος πριν να αφήσουμε το αεροδρόμιο, περάσαμε από το stand του παρόχου κινητής τηλεφωνίας AIS και πήραμε κάρτα με απεριόριστο 4g δίκτυο για 7ημέρες με κόστος 219thb δλδ περίπου 5,5€. Δίνεις το διαβατήριο σου, τη συσκευή σου και τα λεφτά, και οι κοπέλες αναλαμβάνουν τα πάντα και στο παραδίδουν ενεργό με απεριόριστο ίντερνετ. Κάποια στιγμή την 3η μέρα έλαβα sms από την εταιρία ότι θα πρέπει να δώσω 99thb (περίπου 2,5€) για να συνεχίσω να έχω απεριόριστο ιντερνετ στη Max ταχύτητα. Δεν έκανα τίποτα, και δεν άλλαξε τίποτα. Συνέχισα να έχω 4g παντού (παντού όμως, ακόμα και κάτω από τη γη και μέσα στα παζάρια) και δεν κατάλαβα και καμία αλλαγή στην ταχύτητα. Τέλος και αυτό το διαδικαστικό. Αμέσως μετά uber, 8€ και μετά από 40 λεπτά ήμασταν στο ξενοδοχείο. Φτάσαμε στις 13:30 στο ξενοδοχείο και αμέσως κανάμε check in. Μπάνιο και αμέσω βγήκαμε για φαγητό. Φάγαμε στο p.kitchen https://www.google.gr/maps/place/P....7a695dea80cc4f4!8m2!3d13.7330671!4d100.562931
Για ορεκτικά, φαγητό, σαλάτα και 2 μπύρες πληρώσαμε περίπου 20€. Ο χώρος δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Έχει κλιματισμό και δωρεάν wifi. Είναι ανοικτό από το πρωί έως το βράδυ. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό! Αν μείνετε στην περιοχή, προτείνω να το επιλέξετε
Αφού ήπιαμε τις chang μας (τοπική μπύρα, με πολύ ωραία γεύση), αρχίσαμε να αισθανόμαστε την κούραση των 28 ωρών ταξιδιού. Είχαμε ξεκινήσει στις 9:00 το πρωί της Κυριακή από τις Σέρρες και πλέον ήταν 4μιση ώρα Ταϊλάνδης, δλδ 12μιση το μεσημέρι ώρα Ελλάδας. Οπότε και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Αφού ξεκουραστήκαμε, ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή εξόρμιση, σε μία από τις πολλές ταράτσες των ουρανοξυστών της Μπανγκόκ. Πήγαμε λοιπόν στον 38ο όροφο του The Continent Bangkok by Compass Hospitality
https://www.google.gr/maps/place/Th...3e970a7fdb06b5!8m2!3d13.7361953!4d100.5619664
Ο χώρος μικρός και συμπαθητικός, τα κοκτέιλ ικανοποιητικά. Η θέα πολύ όμορφη. Για 2 ποτά πληρώσαμε 18€. Η μουσική ικανοποιητική. Μετά το ποτό, στάση στα 7eleven (τοπικά supermarket, δεν δέχονται κάρτα παρά μόνο μετρητά) για ανεφοδιασμό σε ξηρά τροφή για τις λιγούρες και ύπνο, γιατί αύριο έχει sightseeing στα σημαντικότερα αξιοθέατα της Bangkok
Τρίτη 22/8/2017
Νερό στη τσάντα, άνετα αθλητικά, μακρύ παντελόνι και σκεπασμένους ώμους, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να μπεις σε βουδιστικό ναό, πετσέτα για σκούπισμα από τον ιδρώτα και φύγαμε για τα αξιοθέατα. Στο δρόμο σταματήσαμε σε φαρμακείο για να προμηθευτούμε αντικουνουπικό με DEET όπως μας είχαν ενημερώσει οι χρήστες του forum, προς 6,5€. Δεν το πολυχρησιμοποιήσαμε βέβαια, γιατί προτιμούσαμε να αλειφτούμε με αντηλιακό αντί για αντικουνουπικό.
Πήραμε λοιπόν το BTS (υπέργειος σιδηρόδρομος) με προορισμό τον σταθμό Sathorn pier, από όπου θα πέρναμε το καραβάκι για το Grand palace. Το εισιτήριο στο BTS εξαρτάται από τη διαδρομή και στο χάρτη στο αυτόματο μηχάνημα σου δείχνει πόσα baht χρειάζονται για να ας στη στάση που θες. Οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 20 και 50 bahts περίπου δλδ 0,5-1,2€. Μπορείς να βγάλεις εισητήριο από αυτόματο μηχάνημα που έχει και αγγλική γλώσσα και είναι γενικά εύχρηστο. Δεν παίρνει όμως χαρτονομίσματα,. Οπότε αν δεν έχετε κέρματα, πάτε στα γκισέ όπου οι κοπέλες (οι περισσότερες ήξεραν αγγλικά) είτε σου βγάζουν εισητήριο, είτε σου δίνουν κέρματα. Δεν κατάλαβα πως αποφασίζουν πότε να κάνουν τι, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι με τον ένα η τον άλλο τρόπο παίρνεις την χάρτινη κάρτα για να περάσεις στις αποβάθρες. Πριν τις αποβάθρες υπάρχουν μηχανήματα στα οποία περνάς την κάρτα, την οποία σου επιστρέφει όταν μπαίνεις, και την κρατάει όταν πια έχεις φτάσει στο σταθμό που ήθελες. Αυτό όσον αφορά στο BTS. Γιατί όσονα αφορά στο μετρό, ισχύουν ακριβώς τα ίδια, με τη διαφορά ότι αγοράζει μια μάρκα αντί για χάρτινη κάρτα.
Φτάσαμε λοιπόν στην sathorn Pier και κατευθυνθήκαμε στα εκδοτήρια. Τα πρώτα εκδοτήρια που βρίσκεις είναι της ιδιωτικής εταιρίας που πουλάει εισιτήρια hop on-hop off. Αν δεν σε ενδιαφέρει, προσπερνάς και πας στα εκδοτήρια των «δημοτικών» καραβιών. Αυτά λοιπόν, έχουν μια σημαία στην πρύμνη, η οποία ορίζει τη πορεία ακολουθεί και σε ποιες στάσεις σταματάει. Δίπλα από το εκδοτήριο υπάρχει χάρτης που δείχνει τα χρώματα της σημαίας (κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλέ και γκρι αν θυμάμαι καλά). Βλέπεις που θέλεις να πας, το λες στο γκισέ και σου δίνουν το ανάλογο εισητήριο. Δεν ξέρω το εύρος των τιμών. Εμένα μου φαίνεται σαν να δίναμε πάντα 20baht(0,5€) όπου και να πήγαμε. Υπάρχει και εισπράκτορας μέσα στο καραβάκι, οπότε πιστεύω ότι μπορείς να πας κατευθείαν στο καραβάκι χωρίς να σταματήσεις στο γκισέ. Οι αποβάθρες έχουν μεγάλες μπλε πινακίδες που φάινονται συνήθως από μαρκύα οπότε και μπορείς να τις δεις καθώς προσεγγίζει και να κατέβεις εκεί που θες. Βέβαια, από την άλλη και τα περισσότερα αξιοθέατα που θέλεις να δεις φαίνονται από μακρυά και έτσι κρίνεις που θα κατέβεις. Γενικά απολαύσαμε πολύ τις «βόλτες» στο ποτάμι γιατί βλέπεις τις όχθες του ποταμού και τα αξιοθέατα, ενώ κινείσαι χωρίς να κολλάς στη κίνηση της μεγαλούπολης. Το ποτάμι κατά κάποιο τρόπο περιβάλει την «παλιά» πόλη οπότε και βολεύει πολύ για τις μετακινήσεις εκεί, που δεν υπάρχει μετρό ή υπέργειος, παρά μόνο ποτάμι και τουκ-τουκ.
Πρώτη μας στάση λοιπόν the chang pier, κοντά στο grand palace. Αφού κατεβήκαμε από στην αποβάθρα, περάσαμε από την αγορά που στήνουν οι μικροπωλητές σε κάθε είσοδο αποβάθρας και πωλούν από φαγητά μέχρι ρούχα και αναμνηστικά.
Γενικά, στη Μπανγκόκ, σε κάθε γωνία υπάρχει ένα κινούμενο καροτσάκι πάνω στο οποίο ο «μάγειρας» μαγειρεύει ότι έχει εμπνευστεί. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, φάγαμε από πλανόδιους, από ανανά (0,5€) και durian (3€), μέχρι σουβλάκι χοιρινό με την απαραίτητα γλυκόξινη επικάλυψη (0,5€) και μίνι κρέπα με αυγό ορτικιού (0,5€). Απολαύσαμε τους χυμούς από διάφορα φρούτα που πουλούσαν σχεδόν παντού και τους διατηρούσαν δροσερούς. Γενικά, πήγαμε προετοιμασμένοι με αντιεμετικά και συναφή φάρμακα ώστε να μπορούμε να γευτούμε το street food για το οποίο φημίζεται η Ταυλάνδη. (συγκεκριμένα: ercefuril για διάρροια, Primperan για εμετό, tobradex κολλύριο για τα μάτια και betafusin για τα τσιμπίματα). Ευτυχώς δεν χρειάστηκε τίποτα από τα παραπάνω. Μαζί είχαμε κάνει και ασφάλεια ταξιδιου (ιατροφαρμακευτικές καλύψεις κτλ) από την Mondial, ιντερνετικά προς 5€ ανά άτομο ανά ημέρα.
Αφού περάσαμε λοιπόν από την αγορά της αποβάθρας κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του μεγάλου παλατιού. Η είσοδος κόστισε 12,5€ περίπου ανά άτομο και περιλαμβάνει όλο το complex του Grand palace. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν βουδιστικούς ναούς και ο χώρος με μαγνήτισε. Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε τον χώρο με ξεναγό. Εμείς δεν είχαμε, παρόλαυτα, οι εικόνες μας ενθουσίασαν. Ο κόσμος πάρα πολύς, όμως ο χώρος είναι μεγάλος και έτσι δεν σε ενοχλεί. Συμβουλή μου είναι να έχετε όπωσδήποτε καπέλο και να φοράτε κάλτσες, αφού για να μπείτε στους ναούς και να δείτε τους βούδες θα πρέπει να βγάλετε τα παπούτσια σας, και καλό είναι να αποφύγετε να περπατάτε ξυπόλητοι. Στα αξιοθέατα περιλαμβάνεται, ο σμαραγδένιος βούδας, καθώς και διάφορα μνημεία και ναοί αφιερωμένοι στους βασιλιάδες του Σιάμ. Υπάρχουν μνημεία με καμποτζιανή (Χμερ), ταιλανδέζικη καθώς και ινδική αρχιτεκτονική. Μέσα στο συγκρότημα θα βρείτε και μικρογραφία του Angkor Wat στη Καμπότζη. Εμείς είχαμε μαζί μας και μία τσάντα για να βάζουμε μέσα τα παπούτσια μας και να τα έχουμε μαζί μας. Ωστόσο, έξω από κάθε ναό υπάρχει ραφιέρα που μπορείς να αφήσεις τα παπούτσια σου και να τα πάρεις κατά την έξοδο.
Στη συνέχει κατευθυνθήκαμε προς τον ξαπλωμένο βούδα, ένα χρυσό άγαλμα του Βούδα σε ξαπλωμένη στάση μήκους 15 μέτρων. Πολύ εντυπωσιακό. Μέσα στο ναό υπήρχε και μία σειρά από δοχεία, στα οποία οι «πιστοί», μπορείτε να το κάνετε και σεις, παίρνουν ένα κυπελάκι με 40baht σε κέρματα του ενός και τα βάζουν ένα ένα στα κυπελλάκια, υποθέτω κάνοντας ευχές. Τα κέρματα όπως πέφτουν στα μεταλλικά δοχεία δημιοργούν έναν ήχο μονότονο και «ατμοσφαιρικό».
Παραδίπλα από το ναό, βρίσκεται το Wat Pho με είσοδο 2,5€, το οποίο εκτός από βουδιστικός ναός είναι και σχολή παραδοσιακού ταιλανδέζικου μασάζ. Φυσικά και κάναμε μασάζ. Αφού μπεις στην αίθουσα αναμονής πηγαίνεις στη «ρεσεψιον» και επιλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Οι επιλογές είναι 4 (αν θυμάμαι), full body μισής και μιας ώρας και foot massage μισής και μιας ώρας επίσης. Εμείς επιλέξαμε full body μισής ώρας με κόστος 260Baht ανά άτομο (6,5€). Μας έδωσαν χαρτάκι με τον αριθμό μας και αναμέναμε να μας φωνάξουν μόλις έρθει η σειρά μας. Μας είπαν ότι θα έχει αναμονή περίπου 10λεπτά, αλλά εμείς περιμέναμε περίπου μισή ώρα, ενώ όσο αναμέναμε ο κόσμος αυξανόταν και είχε φτάσει στην αναμονή άνω της μισή ώρας. Όταν ήρθε η σειρά μας πληρώσαμε και μας οδήγησαν στο χώρο του μασαζ. Ουσιαστικά είναι ένα μακρόστενος χώρος με κρεβάτια και χωρίσματα ανά 5-6 κρεβάτια, πάνω στα οποία κάνουν μασάζ. Τα σεντόνια τα αλλάζουν μετά από κάθε συνεδρία. Το ταιλανδέζικο μασάζ βασίζεται στις πιέσης σε συγκεκριμένα σημεία και γενικά «πονάει». Άξιζε κάθε μπατ, και αφού τελειώσαμε μας έδωσαν να πιούμε δροσερό τσάι από Mulberry leafs (δλδ μουρόφυλλα). Πολύ ωραία εμπειρία, μην την παραλείψετε.
Τελευταία στάση του σημερινού sighseeing ήταν ο ναός της αυγής (Wat Arun), στην απέναντι όχθη. Πήραμε καραβάκι που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των αποβάθρων και με 4baht (10cents) βρεθήκαμε στη αποβάθρα Khun Mae Puea, οδεύοντας προς το ναό της Αυγής. Η είσοδος κόστισε 1,25€ και το κτίσμα ήταν πολύ εντυπωσιακό!
Αφού ανεβήκαμε μέχρι το σημείο που επιτρεπόταν και βγάλαμε τις φωτογραφίες με θέα, τα στομάχια μας αρχίσαν να διαμαρτύρονται. Στόχος μας ήταν το thipsamai, εστιατόριο ξακουστό για το pad thai Που παρασκευάζει.
https://www.google.gr/maps/place/Th...8c069655046fbe!8m2!3d13.7528325!4d100.5047875
Η απόσταση ήταν περίπου 4χλμ, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε μεταφορικό μέσω. Αφού μιλήσαμε με 3-4 οδηγούς τουκ τουκ, και η τιμή έπεσε από τα 300bahts (7,5€) στα 80bats(2€), τελικά πήραμε uber προς 60 Bahts (1,5€).
Το thipsamai, φημίζεται λοιπόν για το pad thai του και τον χυμό πορτοκάλι και όχι άδικα. Ο χώρος είναι μικρός μπροστά ενώ επεκτείνεται και προς τα μέσα όπου υπάρχει και άλλη αίθουσα. Μόλις φτάσαμε περίπου στις 6 το απόγευμα αναμέναμε για τραπέζι περίπου 10 λεπτά, ενώ όταν φεύγαμε η ουρά αναμονής ήταν τεράστια και η αναμονή ήταν σχεδόν μια ώρα αν έκρινα από την ουρά. Στην αρχή παραγγείλαμε 2 Pad thais (2 διαφορετικές εκδοχές) και 2 χυμούς πορτοκάλι (εγώ πιστεύω ότι είναι μανταρίνι). Όλα ήταν πεντανόστιμα και έτσι παραγγείλαμε και 2ο Pad thai. Πληρώσαμε 10€ για όλα και φύγαμε. Πραγματικά νόστιμο φαγητό. Ακόμα το νοσταλγούμε. Το μαγαζί είναι παλιό, ενώ μέσα λειτουργεί και ένα υποτυπώδες μουσείο και κατάστημα σουβενίρ, από όπου μπορείς να αγοράσεις τα σκεύη που χρησιμοποιούν καθώς και υλικά για να κάνεις το δικό σου Pad thai στο σπίτι. Άριστα 10 και στο σημερινό φαγητό λοιπόν.
Γενικά η ταυλανδέζικη κουζίνα μας ενθουσίαζε κάθε μέρα και πιο πολύ, ενώ όλα τα μαγαζιά που επισκεφτήκαμε ήταν αξιοσημείωτα καθαρά όπως και οι τουαλέτες τους. Γενικά, μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το πόσο καθαρή ήταν όλη η πόλη, παρά το γεγονός ότι όλοι μέρα τρων στο δρόμο και δεν υπάρχει πουθενά κάδος. Εμείς τουλάχιστον δε βρίσκαμε πουθενά. Σουπερμάρκετ και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Να αναφέρω ότι συμβουλευόμενος το google maps, αντιλήφθηκα ότι τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν είναι και πολύ ενημερωμένα, όσον αφορά τη συχνότητα. Πάντως είναι παμφθηνα και με 0,15cents επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μια διαδρομή 10χλμ. Χρειάστηκε φυσικά να ρωτήσουμε κάποιους ντόπιους για το σε ποια στάση να πάμε και ποιο λεωφορείο να πάρουμε. Καληνύχτα για σήμερα. Είναι 21:30 ώρα Ταυλάνδης και είμαστε αρκετά κουρασμένοι.
Τετάρτη 23/8/2017
Η κούραση άρχισε να συσσωρεύεται οπότε σήμερα ξυπνήσαμε αργότερα, οπότε αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο γύρω στις 11:00. Οπότε και αλλάξαμε το πρόγραμμα και ενώ θα πηγαίναμε στην Αγιουτάγια, τελικά μείναμε στην Μπανγκοκ. BTS -> αποβάθρα sathorn pier ώστε να πάρουμε το καραβάκι με προορισμό την περιοχή Dusit, την περιοχή που βρίσκεται το νέο παλάτι και όλες οι «καλές» γειτονιές της Μπανγκόκ.
Στα εισητήρια, η εκδότρια μας έγνεψε ότι το καράβι είναι έτοιμο να φύγει, και μεις πανικοβλημένοι μπήκαμε στο πρώτο καραβάκι που βρέθηκε μπροστά μας λες και αν δε το προλαβαίναμε θα μέναμε εκεί για πάντα. Φυσικά και ανεβήκαμε σε λάθος καραβάκι και ενώ θέλαμε καραβάκι με πορτοκαλί σημαία ώστε να σταματάει στην αποβάθρα Krung Thon Bridge και να περάσουμε με τα πόδια τη γέφυρα για να πάμε στο Vimanmek Palace. Ωστόσο, όταν είδαμε να προσπερνάει την αποβάθρα μετά από διαδρομή μισής ώρας, κοιτάξαμε τη σημαία και είδαμε το γκρι της χρώμα, οπότε και καταλάβαμε ότι θα κατεβαίναμε σε αποβάθρα πολύ μακρύτερα από εκεί που θέλαμε. Μικρό το κακό. Κατεβήκαμε στην πρώτη αποβάθρα που σταμάτησε το καράβι και με τη βοήθεια του google maps. Πήραμε το πρώτο λεωφορείο που πήγαινε προς την περιοχή που θέλαμε προς 15baht(40cents). Κατεβήκαμε λοιπόν κοντά στο παλάτι και ξεκινήσαμε τον περίπατο, ανάμεσα σε υπουργεία και πρεσβείες. Οκ, οι δρόμοι με πρασινάδες και πεζοδρόμια που δε θύμιζαν σε τίποτε τη Μπανγκόκ.
Στο παλάτι δεν μπήκαμε γιατί η περιβολή μας δεν ήταν η αρμόζουσα. Στη περιοχή υπάρχει και ο ζωολογικός τύπος. Εν ολίγοις, η συγκεκριμένη βόλτα θα μπορούσε άνετα να εξαιρεθεί από το ταξίδι μας.
Οπότε και πήραμε το δρόμο για το διάσημο δρόμο της Μπανγκοκ, Khaosan road όπου και θα κάναμε βόλτα στην αγορά και φαγητό. Τη διαδρομή την κάναμε με τα πόδια καταναλώνοντας μίνι κρέπες με αυγά από ορτύκι από πλανόδιο μικροπωλητή έναντι 0,5€. Μετά από 40 λεπτά βρισκόμαστε στη Khaosan. Ο κόσμος πολύς. Κυρίως backpackers νεολαία από την Ευρώπη. Διάφορα μαγαζιά που πωλούν αναμνηστικά καθώς και διάφορες καφετέριες και μπυραριές. Είδαμε να πωλούν ψητούς σκορπιούς
Αλλά και διάφορα φρούτα και χυμούς
Γενικά επικρατούσα ατμόσφαιρα χύπικη και χύμα, που μας άρεσε πολύ, γιατί ήταν ένα κομμάτι από το πώς φανταζόμασταν την πολύβουη πρωτεύουσα. Κατευθυνθήκαμε για φαγητό στο γνωστό street beach εστιατόριο tom yum kung
https://www.google.gr/maps/place/To...887b6c3a9d9360!8m2!3d13.7594342!4d100.4960773
Ουσιαστικά είναι ένα “bar restaurant” πιο χύμα, που το βράδυ μεταμορφώνεται σε κλαμπ με Djs και λοιπά, διαμορφωμένο σε μία πιλοτή οικοδομής. Το έχουν διαμορφώσει μάλιστα σαν beach bar, αφού έχουν σεζλονγκς, φοίνικες ακόμα και άμμο. Φημίζεται για την σούπα tom yum, η οποία είναι μία κόκκινη σούπα με γαρίδες, αρκετά καυτερή και πάρα πολύ νόστιμη. Φυσικά το μενού, όπως σε όλα τα ταυλενδέζικα είναι μεγάλο με πολλές εναλλακτικές. Ό,τι φάγαμε εμείς ήταν πάρα πολύ νόστιμο. Τα φαγητό το συνοδεύσαμε με τη δεύτερη γνωστή μπύρα της Ταυλάνδης, την Singha που εμένα μου άρεσε πιο πολύ από την Chang. 3 μπύρες, 2 μερίδες και 2 ρύζια μας κόστισαν περίπου 20€. Το εστιατόριο και γευστικά και σαν χώρος μας άρεσε πάρα πολύ και το προτείνω.
Κατά τη διάρκεια του φαγητού έπιασε καταιγίδα, η οποία κράτησε μισή με μία ώρα. Ακόμα και μετά τη βροχή όμως η ατμόσφαιρα λόγω υγρασίας δεν ήταν αποπνικτική όπως περιμέναμε και φοβόμασταν. Αφού πια ήμασταν χορτάτοι, ξεκούραστη και είχε σταματήσει και η βροχή συνεχίσαμε τη βόλτα μας με κατεύθυνση προς την περιοχή yaorawat, την Chinatown της Μπανγκόκ.
Μαγαζιά με μπαχαρικά, καπνιστές πάπιες και έντονες φωτεινές επιγραφές γέμισαν τα μάτια μας. Ο κόσμος και πάλι πολύς, ενώ και πάλι τα υπαίθρια εστιατόριο ήταν πάρα πολλά.
Δεν φάγαμε τίποτα γιατί είμασταν χορτάτοι, αλλά γεμίσαμε από εικόνες και διαφορετική κουλτούρα. Η περιοχή μας αποζημίωσε για τη πρωινή βόλτα στο Dusit που ήταν αδιάφορα.
Αποκαμωμένοι λοιπόν από τον σημερινό ποδαρόδρομο επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, φυσικά και σταματήσαμε για μασάζ ποδιών. Επιλέξαμε ένα χώρο κοντά στο ξενοδοχείο, ο οποίος είχε ευρεία γκάμα «θεραπειών». Εμείς επιλέξαμε thai foot massage 1 ώρας, με κόστος 10€/άτομο. Στη περιοχή υπάρχουν αρκετοί χώροι μασάζ, με κόστος από 6€ σε ισόγεια καταστήματα με τζαμαρία στο δρόμο, έως 10-12€ σε «ινστιτούτα» με πολλούς ορόφους και ζεν ατμόσφαιρα. Και πάλι περιείχε πόνο το θέμα thai massage, αλλά μετά η ανακούφιση ήταν μεγάλη. Ακολούθησε το απαραίτητο τσαί κερασμένο από το κατάστημα. Σουβλάκι στο δρόμο αντί 20cents και άλλη μια μέρα έφτανε στο τέλος της, στη vibrant πρωτεύουσα.
Πέμπτη 24/8/2017 και πρωινό ξύπνημα. Ξεκινάμε για την «αρχαία» Αγιουτάγια. Πρόκειται για την παλιά πρωτεύουσα του Siam στην οποίο σώζονται κάποια κτίσματα και ναοί σε καμποτζιανή αρχιτεκτονική Χμερ! Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε το τρένο, με κλιματιζόμαενο βαγόνι (ουσιαστικά είχε ανεμιστήρες οροφής, οι οποίοι έκαναν τη δουλειά τους μια χαρά). Η διαδρομή διαρκεί μιάμιση ώρα. Το τρένο έφευγε στις 10 το πρωί από τον σταθμό Hua Lamphong στο κέντρο της Μπανγκόκ και έφτανε στην Αγιουτάγια στις 11:30. Στο σταθμό καταλήγει η γραμμή του μετρό οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα να φτάσε εκεί με τα μέσα μεταφοράς. Τρένα από ό, τι είδα έχει όλοι μέρα, ανά 1 ώρα περίπου, άλλα με κλιματισμό και άλλα όχι. Το site είναι http://www.railway.co.th/checktime/checktime.asp?lenguage=Eng
Το κόστος του ταξιδιού για 2 εισιτήρια σε βαγόνι 2ης θέσης (δλδ με ανεμιστήρα) ήταν 490bahts (12,25€) για να πας. Επιλέξαμε λοιπόν το τρένο γιατί είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι η διαδρομή αξίζει. Ε, εμείς δεν είδαμε τίποτα στη διαδρομή που να αξίζει να πληρώσεις 4,5€ παραπάνω στο άτομο. Και λέω 4,5€ γιατί, από τον σταθμό mochit, τερματικό σταθμό του BTS, φεύγουν βανάκια 12 ατόμων με κόστος 60bahts (1.5€) το άτομο. Τα βανάκια φεύγουν από το πλάι του σταθμού δίπλα στο πάρκινγκ. Το κακό είναι ότι πρέπει να περιμένεις να γεμίσει για να φύγει, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι καθυστερεί και πολύ. Το καλό είναι ότι είναι άνετα, με κλιματισμό, κάνουν 1 ώρα και σε αφήνουν πολύ κοντύτερα στο αρχαιολογικό πάρκο από ότι βρίσκεται ο σιδηροδρομικό σταθμός της Αγιουτάγια. Εν ολίγοις, κάναμε λάθος που επιλέξαμε το τρένο για να πάμε, αλλά οκ, δεν έγινε και τίποτα. Φτάσαμε στην Αγιουτάγια στις 12παρά. Από έξω υπάρχουν φυσικά οδηγοί τουκ τουκ που σου προτείνουν ωριαίες, δίωρες κτλ περιηγήσεις στα «αρχαία» οι οποίες ξεκινούν από 7,5€
Εμείς επιλέξαμε να το κόψουμε με τα πόδια για να δούμε λίγο και την Αγιουτάγια. Προχωρώντας ευθεία, συναντάς το ποτάμι, και πάλι αποβάθρα παίρνεις καραβάκι έναντι 0,10cents, και περνά απέναντι για να συνεχίσεις περπατώντας για περίπου 2 χλμ μέχρι το «αρχαιολογικό» πάρκο. Στη διαδρομή βλέπεις σπίτια χωριού και την καθημερινότητα των ανθρώπων, οπότε αν είστε του περπατήματος, όπως εμείς, αξίζει τον κόπο να «αγνοήσετε» τα τουκ τουκ και να πάτε με τα πόδια. Φτάσαμε λοιπόν στην είσοδο του πάρκου. Βάζω πάντα εισαγωγικά στο «αρχαία» γιατί ουσιαστικά πρόκειται για κτίσματα του 1400μΧ, άρα όχι και πολύ αρχαία. Πιο πολύ μεσαιωνικά. Παρόλαυτα, το πάρκο με το πράσινο, τις λίμνες αλλά κυρίως τα συντρίμμια των ναών είναι εκπληκτικά!
Στο χώρο υπάρχει και το «διάσημο» κεφάλι του Βούδα στις ρίζες του δέντρου που πραγματικά είναι εντυπωσιακό.
Το κόστος για την είσοδο στο πάρκο είναι περίπου 2€. Μετά τη βόλτα στο πάρκο και τα αρχαία, πήραμε τουκ τουκ, και επιστρέψαμε στην είσοδο του πάρκου εναντι 2€ αφού απέναντι βρισκόταν το εστιατόριο που θα τρώγαμε. Οι τιμές των τουκ τουκ για την περιπλάνηση στην Αγιουτάγια είναι συγκεκριμένες και αναρτημένες σε πινακίδες οπότε και δεν επιδέχονται παζάρια όπως είναι οπουδήποτε αλλού στη Μπανγκόκ. Στη διάδρομή των 5λεπτών συναντήσαμε και ελέφαντες που έκαναν βόλτα τουρίστες
Κάτσαμε λοιπόν για φαγητό στον εσωτερικό κλιματζόμενο χώρο του καφέ
https://www.google.gr/maps/place/co...d9aa94df71100bd!8m2!3d14.3570818!4d100.568903
Και παραγγείλαμε για άλλη μια φορά, pad thais, curries, ρίζια και σαλάτε με φρούτα και λουλούδια. Ήπιαμε χυμούς με σόδα
Για άλλη μια φορά, το φαγητό εκτός από το πόσο νόστιμο ήταν, ήταν και πολύ ωραία σερβιρισμένο. Για τα παραπάνω μαζί με 2 κύπελλα πολύ νόστιμου παγωτού από την τοπική εταιρία ete, πληρώσαμε 18€ και κάπως έτσι ήρθε η ώρα της επιστροφής. Για την επιστροφή επιλέξαμε το βανάκι. Ρωτώντας στο μαγαζί μας είπαν ότι τα βανάκια αναχωρούν βγαίνοντας από το old city καφέ στο δρόμο που βρίσκεται δεξιά απέναντι από το 7eleven. Έτσι και κάναμε λοιπόν και μετά από 500 περίπου μέτρα συναντήσαμε τα βανάκια. Κάποια είχαν άλλους τερματικούς σταθμούς στη Μπανγκόκ, εμείς όμως προχωρήσαμε και άλλο και φτάσαμε σε αυτά που πήγαιναν στο σταθμό Mochit. Μπήκαμε και αναμέναμε περίπου ένα τέταρτο μέχρι να γεμίσει και να αναχωρήσει. Σε μια ώρα με κόστος 60bahts (1.5€) ανά άτομο βρισκόμασταν στη κίνηση της Μπανγκόκ. Στη διαδρομή έβρεχε και ήταν η δεύτερη φορά που βλέπαμε βροχή, αλλά μέχρι να σταθμεύσουμε σταμάτησε. Φτάσαμε λοιπόν, πήραμε bts και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ο σταθμός του bts κοντά στο ξενοδοχείο μας, ουσιαστικά ήταν κοινός με την είσοδο του εμπορικού κέντρου EmQuartier, πράγμα που από ό,τι είδα συμβαίνει και σε πολλούς άλλους σταθμούς με άλλα εμπορικά. Μπήκαμε λοιπόν στο σταθμό και κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο που ήταν το food court για να φάμε γλυκό. Όλες οι γνωστές αλυσίδες ήταν εκεί. Ευτυχώς υπήρχε και cinnabon το οποίο τιμήσαμε. Αφού γλυκαθήκαμε λοιπόν πήραμε το δρόμο του κρεβατιού.
Παρασκευή 25/8/2017. Ξύπνημα, πρωινό και έξω στη πόλη. Αφού σταματήσαμε στα starbucks της γειτονιάς για καφέ, αφού ο καφές του ξενοδοχείου, ομολογουμένως δεν ήταν καλός, πήραμε τον υπέργειο (bts) με προορισμό το Lumpini park (κάτι σαν το central park και το hyde park). Στο πάρκο, υπήρχαν άνθρωποι που έτρεχαν, έκαναν ποδήλατο, ιαπωνικές πολεμικές τέχνες με σπάθες
μέχρι και βόλτα τα κατοικίδια τους (θαλάσσιες οικιακές χελώνες???).
Η βλάστηση σχεδόν τροπική, ενώ στο κέντρο του πάρκου υπάρχει λίμνη στην οποία μπορείς να κάνεις βαρκάδα. Μέσα στη λίμνη κατοικούν σαύρες σε μέγεθος μικρού κροκόδειλου που είναι άκακες
Πολύ ωραία η βόλτα στο πάρκο, και αναζωογονητική. Ότι έπρεπε πριν την επιστροφή στη πολύβουη Μπανγκόκ και πιο συγκεκριμένα στην αγορά Pratuman που πήγαμε μετά. Στη αγορά πουλούσαν τα πάντα, από t shirts μέχρι πρόσθετα μαλλια, ενώ ο κόσμος ήταν πάρα πολύς! Καταναλώσαμε χυμούς και φρούτα κατά τη διάρκεια της βόλτας και αμέσως πήραμε το δρόμο για το Jim Thomphson museum. Στο μουσείο πας ήταν από τον σταθμό national stadium του bts από όπου το μουσείο παρέχει δωρεάν μεταφορά με golf car. Η απόσταση βέβαια είναι ούτε 5 λεπτά με τα πόδια, αλλά υποθέτω ότι το όλο θέμα παρέχεται από το μουσείο στα πλαίσια της γενικής εικόνας χίπικης χλιδής που αποπνέει το μουσείο. Ο άλλος τρόπος είναι με καραβάκι που κινείται στα στενά κανάλια που διατρέχουν την Μπανγκοκ και σταματούν σε διάφορες αποβάθρες στους παραπόταμους του Chao praya. Κάπως έτσι φτάσαμε και μεις στην είσοδο. Το κόστος εισόδου ανά άτομο είναι 4,5€ και περιλαμβάνει ξενάγηση στα αγγλικά η στα γαλλικά σε γκρουπ των 8-10 ατόμων. Παίρνεις λοιπόν το εισητήριο στο οποίο αναγράφεται και το γράμμα που αντιστοιχεί στη βεντάλια που θα κρατάει ο ξεναγός που θα έρθει να σε παραλάβει. Στην είσοδο σε ενηερώνουν και για το χρόνο αναμονής. Εμάς ήταν περίπου 20 λεπτά τα οποία πέρασαν γρήγορα μέσα στο κήπο με τις πρασινάδες που μας έβαλαν να αναμένουμε. Ο τύπος λοιπόν είναι ένα είδος ευεργέτη, αν όχι για την Μπανγκόκ, τότε για την αναβίωση του μεταξιού της. Βρέθηκε στη Ταϊλάνδη μέσω το στρατού, αγάπησε την Μπανγκόκ και αποφάσισε να μείνει και να ασχοληθεί με το μετάξι. Έζησε τον προηγούμενο αιώνα, και η ιστορία του σταματάει με την εξαφάνιση του σε ένα ταξίδι στη Μαλαισία κάπου στο 1960 αν θυμάμαι, από όπου ποτέ δε γύρισε και δεν τον ξαναείδε κανείς. Στον αύλειο χώρο, που είναι κήπος πράσινος, με λίμνες και βάζα με ψάρια, καθώς και αγάλματα παό τις συλλογές του Thomphson, επιτρέπονται οι φωτό.
Στο εσωτερικό όμως όχι. Πάντως, ο τύπος ο αρχιτέκτονας διακοσμήσει πολύ ωραία το σπίτι, βασιζόμενος αποκλειστικά στη ταιλανδέζικη αρχιτεκτονική. Γενικά το σπίτι είναι πολύ ενδιαφέρον και αποτυπώνει την ταυλανδέζικη φιλοσοφία. Στο χώρο λειτουργεί και gift shop, στο οποίο πωλείται όλη η σειρά μεταξωτών ρούχων και αξεσουάρ καθώς και διάφορα αναμνηστικά με τις ανάλογες τιμές.
Επίσης, στο χώρο του μουσείο λειτουργεί εστιατόριο δίπλα στη πισίνα με τα koi, όπου και κάτσαμε να φάμε. Το σέρβις ήταν καλό και ο κατάλογος πλούσιος, ωστόσο δεν θα έλεγα ότι οι γεύσεις ήταν οι καλύτερες που φάγαμε. Πληρώσαμε 40€, το ακριβότερο φαγητό στη Μπανγκοκ, αλλά και μόνο η ατμόσφαιρα ενδεχόμενα να με έκανε να προτείνω έστω να πιείτε καφέ η να φάτε γλυκό εκεί.
Για το κλείσιμο της ημέρας ακολούθησε επίσκεψη στα μεγάλα εμπορικά του κέντρου, MBK και Siam paragon, για τα οποία δεν υπάρχει κάτι να αναφερθεί αφού δε διαφέρουν και πολύ από οποιοδήποτε άλλο Mall ανά τον κόσμο. Μόνο στο MBK στον πάνω όροφο, υπάρχουν πολλά καταστήματα με ηλεκτρονικά gadgets, επιδιορθώσεις κινητών, πώληση κινητών σε καλές τιμές (iphone 7 με 250€), που ενδεχόμενα να αξίζει τον κόπο. Επίσης, στο siam paragon, μας άρεσε αρκετά το “delicatessen” στο οποίο πουλούσαν διάφορα εξωτικά φρούτα και μπαχάρια
Επίσης, ενδιαφέρον το βιβλιοπωλείο του εμπορικού με πολλά τμήματα και πολλούς τίτλους
Σάββατο 25/8/2017
Έφτασε και η τελευταία ημέρα στην τόσο ενδιαφέρουσα πόλη. Η πτήση της επιστροφής ήταν στις 3 τα ξημερώματα, οπότε και θα μετακινούμασταν σε ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο ώστε να κοιμηθούμε λίγο πριν την αναχώρηση. Φάγαμε πρωινό, ρίζι με κάρι, λαχανικά stir fry, χυμό guava, όπως κάθε μέρα και πήγαμε για check out. Τις βαλίτσες τις αφήσαμε στο ξενοδοχείο έως τις 5 που θα επιστρέφαμε για να τις πάρουμε και να πάμε στο the phoenix hotel Bangkok
https://www.google.gr/maps/place/Th...xe5e79be84fdc0d75!8m2!3d13.72322!4d100.753726
Φύγαμε για την αγορά του Σαββατοκύριακου, γνωστή ως Chatuchak weekend market
Πολύ μεγάλη αγορά, στην οποία βρίσκεις ρούχα, αξεσουάρ, φαγώσιμα, μασάζ, φρούτα, χυμούς, είδη Petshop κτλ, κτλ, κτλ. Δλδ ότι μπορείς να φανταστείς. Το παζάρεμα στις τιμές επιβάλλεται. Όλα τα δώρα τα πήραμε από αυτήν αγορά. Υπολογίστε περίπου 2-2,5€ για τα tshirts. Γενικά η αγορά είναι πολύ ενδιαφέρουσα με πάρα πολύ κόσμο και δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς. Αφού κάναμε τα ψώνια μας, ήρθε η ώρα του φαγητού. Οπότε και ψάξαμε να βρούμε μια αγορά κοντά στην chatuchak, την Or Tor Kor market, η οποία είναι κάτι σαν την Βαρβάκειο, και φημίζεται για την καθαριότητα καθώς και τα ποιοτικά προϊόντα. Αφού περιηγηθήκαμε στους πάγκους και είδαμε τα φρούτα, τα λαχανικά και τα ψαρικά, κατευθυνθήκαμε προς τον χώρο όπου υπάρχουν μεταλλικά τραπεζοκαθίσματα. Ο λόγος ύπαρξης τους είναι ότι μπορείς να πάρεις ότι θέλεις από την αγορά και να το καταναλώσεις επί τόπου. Υπάρχουν πολύ πάγκοι που πωλούν μαγειρεμένα φαγητά τα οποία σερβίρουν σε πιάτο. Πήραμε λοιπόν 2 πιάτα με φαγητό που διαλέξαμε από παρακείμενο πάγκο έναντι 60bahts έκαστο (δλδ 1,5€ η μερίδα) καθώς και γαρίδες μαγειρεμένες για 200bahts (5€).
Φαγωμένοι και γεμάτοι με ψώνια, αναχωρούμε για το ξενοδοχείο για να πάρουμε τις βαλίτσες. Πήραμε grab αντί 6€ με προορισμό το phoenix κοντά στο suvarnabhumi. Θα μέναμε στο ξενοδοχείο για 6-7 ώρες πριν αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο, οπότε επιλέξαμε αυτό το ξενοδοχείο για 8,5€ τη βραδιά. Το ξενοδοχείο είναι αξιοπρεπές με air-condition και 24ωρη υπηρεσία μασάζ στο δωμάτιο την οποία όμως ανακαλύψαμε αργά. Επίσης, στη τιμή συμπεριλαμβανόταν και η μεταφορά στο αεροδρόμιο. Οπότε στη 1 το βράδυ πήραμε το shuttle και σε 10 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο για να πάρουμε τη πτήση της επιστροφής. Εντωμεταξύ από τις 7 το απόγευμα είχε ξεκινήσει καταρρακτώδης βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει! Η περίοδος χάριτος που είχε δοθεί από τον καιρό για να απολαύσουμε τις βόλτες μας είχε πια τελειώσει, μιας και τέλειωνε και το ταξίδι μας!
Εν κατά κλείδι, μας ενθουσίασε το φαγητό, η αρχιτεκτονική, το μασάζ και το ποτάμι. Θα άλλαζα τη βόλτα στην περιοχή Dusit, με βολτα στη floating market που δεν πήγαμε γιατί έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 4μιση τα ξημερώματα.
Θεωρώ πως κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στη Ταυλάνδη για το φαγητό και τα νησιά
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε από τις 20 έως τις 27/8/2017. Βροχή είδαμε μόνο για μισή ώρα ενώ βρισκόμασταν για φαγητό στον διάσημο δρόμο των backpackers στην Μπανγκοκ, στην Khaosan road. Ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός και όταν έκανε την εμφάνιση του ο ήλιος έκαιγε πολύ. Η υγρασία όμως ήταν υποφερτή και γενικά ήταν πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε για την εποχή και την περιοχή.
Μείναμε σε δρόμο κάθετο στη Sukhumvit, ανάμεσα στις στάσεις Asok και Phnom Phom, δλδ περίπου 4-5 στάσεις από το κέντρο, αν μπορείς να πεις ότι η Μπανγκόκ έχει κάποιο κέντρο. Το ξενοδοχείο ήταν 4 αστέρων, το Amora Neoluxe Bangkok,
https://www.google.gr/maps/place/Am...d=0ahUKEwichNCxyIHWAhWGVhQKHWuiCn4Q_BIIqAEwCg
το οποίο με προσφορά μέσω του ebookers.co.uk το έκλεισα για 5 βράδια περίπου 180€, δλδ περίπου36€ τη βραδιά με πρωινό. Η τοποθεσία μας βόλεψε μιας και με το μετρό και το Uber (η το τοπικό Grab), μπορούσαμε να πάμε παντού. Ενδεικτικά θα σας πω ότι από το αεροδρόμιο survanabhumi μέχρι το ξενοδοχείο (περίπου 40χλμ) το uber μας κόστισε περίπου 7-8€. Το Grab που είναι το uber της νοτιανατολοικής Ασίας από ότι διάβασα και χρησιμοποιήσαμε στην επιστροφή μας κόστισε περίπου 5-6€ η ίδια διαδρομή.
Όσον αφορά στη flydubai, γενικά μείναμε ευχαριστημένοι για τα λεφτά που διαθέσαμε. Δεν υπήρξε καθυστέρηση σε καμία από τις 4 πτήσεις. Σε όλες τις πτήσεις με ανταπόκριση προσφέρουν γεύμα (το οποίο δεν είναι και πολύ νόστιμο, αλλά εμένα προσωπικά δε με έχει ενθουσιάσει και ποτέ φαγητό αεροπλάνου). Φυσικά και ως low cost, υπάρχει επιλογή από μενού με το ανάλογο τίμημα. Ενδεικτικά το νερό των 500ml κοστίζει 5dirhams, δλδ περίπου 1,1 Εμείς είχαμε μαζί μας διάφορα φαγώσιμα, για τα οποία κανείς δεν μας είπε τίποτα για την κατανάλωση τους κατά τη διάρκεια της πτήσης. Κάθε θέση έχει οθόνη, στην οποία παρακολουθείς την πορεία της πτήσης δωρεάν, η μπορείς να πληρώσεις για να έχεις πρόσβαση σε ταινίες Βέβαια, πολλές οθόνες δε λειτουργούν, οπότε θα πρότεινα να μην προαγοράσετε το πάσο αλλά να το αγοράσετε επί τόπου. Αν πάλι, προαγοράσετε, αν είναι φθηνότερο κατά το booking (δεν το ξέρω), το καλό είναι ότι αν δεν δουλεύει η οθόνη, γίνεται refund το κόστος. Επίσης, στα 3 από τα 4 αεροσκάφη που πετάξαμε, είχε wifi, το οποίο είναι δωρεάν για messaging (viber, messenger κτλ) για 30min και μετά υπάρχουν διάφορα πακέτα χρέωσης. Τέλος, κάθε οθόνη έχει θύρα usb που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φόρτιση συσκευής, δωρεάν. Το σίγουρο είναι ότι σε ανάλογη προσφορά, θα την ξαναπροτιμήσουμε γιατί πετάει και σε άλλους ενδιαφέροντες προορισμούς.
Για τους βορειοελλαδίτες, να αναφέρω ότι ο δρόμος μέχρι τη Σόφια είναι καινούργιος με ταχύτητες έως 110χλμ από τα σύνορα ως το Σαντάνσκι και από το Μπλαγκοεβγκραντ έως τη Σόφια. Στο ενδιάμεσο όμως ο δρόμος είναι ο παλιός και για περίπου 1 ώρες κινείσαι με 60 χλμ. Από τις Σέρρες λοιπόν στο σύνολο είναι περίπου 3 ώρες μέχρι το αεροδρόμιο. Τα φώτα σας θα πρέπει να είναι πάντα αναμμένα, ακόμα και το πρωί και μόλις περάσετε τα σύνορα στα βενζινάδικα που θα βρείτε θα αγοράσετε vigneta. Το κόστος της για μία εβδομάδα είναι περίπου 7,5€. Τιμή βενζίνης περίπου 1€. Το αυτοκίνητο το αφήσαμε στο Parking του Ibis Sofia airport, που είναι περιφραγμένο αλλά όχι σκεπαστό. Το parking κόστισε 35€ για όλες τις μέρες και το έκλεισα μέσω του parkvia.com
Δευτέρα 21/8 φτάσαμε στο suvarnabhumi, περίπου στις 11:30 σύμφωνα με τις ώρες που έδινε η flydubai. Κατά τα διάρκεια της πτήσης το πλήρωμα μας μοίρασε ένα έγγραφο που μοιάζει σε σχήμα με boarding pass και στο οποίο συμπληρώνεις ποιος είσαι, από που έρχεσαι, που θα μείνεις και το παραδίδεις μαζί με το διαβατήριο σου στον έλεγχο διαβατηρίου. Φυσικά το έγγραφο υπάρχει και στις αφίξεις αλλά καλό είναι να το συμπληρώσετε κατά την διάρκεια της πτήσης για να μην χάσετε χρόνο στον έλεγχο. Φτάσαμε λοιπόν στις 11:30 και η διαδικασία ελέγχου διαβατηρίων διήρκησε περίπου μισή ώρα με 3 τέταρτα. Αυτό βέβαια εξαρτάται από το πόσες πτήσεις έχουν φτάσει καθώς και πόσα γκισέ είναι ανοικτά. Παρόλαυτά δεν υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση. Αμέσως μετά πήραμε τη βαλίτσα, αφού ο τύπος εισιτήριου περιλάμβανε και μια αποσκευή 20κλ πέραν της χειραποσκευής των 7κλ ανά επιβάτη. Γενικά η όλη διαδικασία ήταν εύκολη, αφού υπήρχε παντού σήμανση και στα αγγλικά και δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε τα γκισέ του ελέγχου αλλά και το καρουζελ της βαλίτσας.
Επόμενος σταθμός ένα από τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος του αεροδρομίο. Σε όποιο ανταλλακτήριο πήγαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έγραφε ότι δεν χρεώνουν προμήθεια. Μάλλον εμφανώς, γιατί ουσιαστικά θα χρεώνουν φαντάζομαι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κάναμε συνάλλαγμα 3 φορές σε διαφορετικά σημεία και χοντρικά θα πω ότι κατά μέσω όρο το rate ήταν 1:37,5 ενώ η επίσημη ισοτιμία είναι περίπου 1:40. Γενικά δε βρήκαμε και πολλά μέρη που να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πιστωτική κάρτα (ούτε καν στο μετρό), οπότε το συνάλλαγμα είναι απαραίτητο.
Τέλος πριν να αφήσουμε το αεροδρόμιο, περάσαμε από το stand του παρόχου κινητής τηλεφωνίας AIS και πήραμε κάρτα με απεριόριστο 4g δίκτυο για 7ημέρες με κόστος 219thb δλδ περίπου 5,5€. Δίνεις το διαβατήριο σου, τη συσκευή σου και τα λεφτά, και οι κοπέλες αναλαμβάνουν τα πάντα και στο παραδίδουν ενεργό με απεριόριστο ίντερνετ. Κάποια στιγμή την 3η μέρα έλαβα sms από την εταιρία ότι θα πρέπει να δώσω 99thb (περίπου 2,5€) για να συνεχίσω να έχω απεριόριστο ιντερνετ στη Max ταχύτητα. Δεν έκανα τίποτα, και δεν άλλαξε τίποτα. Συνέχισα να έχω 4g παντού (παντού όμως, ακόμα και κάτω από τη γη και μέσα στα παζάρια) και δεν κατάλαβα και καμία αλλαγή στην ταχύτητα. Τέλος και αυτό το διαδικαστικό. Αμέσως μετά uber, 8€ και μετά από 40 λεπτά ήμασταν στο ξενοδοχείο. Φτάσαμε στις 13:30 στο ξενοδοχείο και αμέσως κανάμε check in. Μπάνιο και αμέσω βγήκαμε για φαγητό. Φάγαμε στο p.kitchen https://www.google.gr/maps/place/P....7a695dea80cc4f4!8m2!3d13.7330671!4d100.562931
Για ορεκτικά, φαγητό, σαλάτα και 2 μπύρες πληρώσαμε περίπου 20€. Ο χώρος δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Έχει κλιματισμό και δωρεάν wifi. Είναι ανοικτό από το πρωί έως το βράδυ. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό! Αν μείνετε στην περιοχή, προτείνω να το επιλέξετε
Αφού ήπιαμε τις chang μας (τοπική μπύρα, με πολύ ωραία γεύση), αρχίσαμε να αισθανόμαστε την κούραση των 28 ωρών ταξιδιού. Είχαμε ξεκινήσει στις 9:00 το πρωί της Κυριακή από τις Σέρρες και πλέον ήταν 4μιση ώρα Ταϊλάνδης, δλδ 12μιση το μεσημέρι ώρα Ελλάδας. Οπότε και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Αφού ξεκουραστήκαμε, ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή εξόρμιση, σε μία από τις πολλές ταράτσες των ουρανοξυστών της Μπανγκόκ. Πήγαμε λοιπόν στον 38ο όροφο του The Continent Bangkok by Compass Hospitality
https://www.google.gr/maps/place/Th...3e970a7fdb06b5!8m2!3d13.7361953!4d100.5619664
Ο χώρος μικρός και συμπαθητικός, τα κοκτέιλ ικανοποιητικά. Η θέα πολύ όμορφη. Για 2 ποτά πληρώσαμε 18€. Η μουσική ικανοποιητική. Μετά το ποτό, στάση στα 7eleven (τοπικά supermarket, δεν δέχονται κάρτα παρά μόνο μετρητά) για ανεφοδιασμό σε ξηρά τροφή για τις λιγούρες και ύπνο, γιατί αύριο έχει sightseeing στα σημαντικότερα αξιοθέατα της Bangkok
Τρίτη 22/8/2017
Νερό στη τσάντα, άνετα αθλητικά, μακρύ παντελόνι και σκεπασμένους ώμους, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να μπεις σε βουδιστικό ναό, πετσέτα για σκούπισμα από τον ιδρώτα και φύγαμε για τα αξιοθέατα. Στο δρόμο σταματήσαμε σε φαρμακείο για να προμηθευτούμε αντικουνουπικό με DEET όπως μας είχαν ενημερώσει οι χρήστες του forum, προς 6,5€. Δεν το πολυχρησιμοποιήσαμε βέβαια, γιατί προτιμούσαμε να αλειφτούμε με αντηλιακό αντί για αντικουνουπικό.
Πήραμε λοιπόν το BTS (υπέργειος σιδηρόδρομος) με προορισμό τον σταθμό Sathorn pier, από όπου θα πέρναμε το καραβάκι για το Grand palace. Το εισιτήριο στο BTS εξαρτάται από τη διαδρομή και στο χάρτη στο αυτόματο μηχάνημα σου δείχνει πόσα baht χρειάζονται για να ας στη στάση που θες. Οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 20 και 50 bahts περίπου δλδ 0,5-1,2€. Μπορείς να βγάλεις εισητήριο από αυτόματο μηχάνημα που έχει και αγγλική γλώσσα και είναι γενικά εύχρηστο. Δεν παίρνει όμως χαρτονομίσματα,. Οπότε αν δεν έχετε κέρματα, πάτε στα γκισέ όπου οι κοπέλες (οι περισσότερες ήξεραν αγγλικά) είτε σου βγάζουν εισητήριο, είτε σου δίνουν κέρματα. Δεν κατάλαβα πως αποφασίζουν πότε να κάνουν τι, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι με τον ένα η τον άλλο τρόπο παίρνεις την χάρτινη κάρτα για να περάσεις στις αποβάθρες. Πριν τις αποβάθρες υπάρχουν μηχανήματα στα οποία περνάς την κάρτα, την οποία σου επιστρέφει όταν μπαίνεις, και την κρατάει όταν πια έχεις φτάσει στο σταθμό που ήθελες. Αυτό όσον αφορά στο BTS. Γιατί όσονα αφορά στο μετρό, ισχύουν ακριβώς τα ίδια, με τη διαφορά ότι αγοράζει μια μάρκα αντί για χάρτινη κάρτα.
Φτάσαμε λοιπόν στην sathorn Pier και κατευθυνθήκαμε στα εκδοτήρια. Τα πρώτα εκδοτήρια που βρίσκεις είναι της ιδιωτικής εταιρίας που πουλάει εισιτήρια hop on-hop off. Αν δεν σε ενδιαφέρει, προσπερνάς και πας στα εκδοτήρια των «δημοτικών» καραβιών. Αυτά λοιπόν, έχουν μια σημαία στην πρύμνη, η οποία ορίζει τη πορεία ακολουθεί και σε ποιες στάσεις σταματάει. Δίπλα από το εκδοτήριο υπάρχει χάρτης που δείχνει τα χρώματα της σημαίας (κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλέ και γκρι αν θυμάμαι καλά). Βλέπεις που θέλεις να πας, το λες στο γκισέ και σου δίνουν το ανάλογο εισητήριο. Δεν ξέρω το εύρος των τιμών. Εμένα μου φαίνεται σαν να δίναμε πάντα 20baht(0,5€) όπου και να πήγαμε. Υπάρχει και εισπράκτορας μέσα στο καραβάκι, οπότε πιστεύω ότι μπορείς να πας κατευθείαν στο καραβάκι χωρίς να σταματήσεις στο γκισέ. Οι αποβάθρες έχουν μεγάλες μπλε πινακίδες που φάινονται συνήθως από μαρκύα οπότε και μπορείς να τις δεις καθώς προσεγγίζει και να κατέβεις εκεί που θες. Βέβαια, από την άλλη και τα περισσότερα αξιοθέατα που θέλεις να δεις φαίνονται από μακρυά και έτσι κρίνεις που θα κατέβεις. Γενικά απολαύσαμε πολύ τις «βόλτες» στο ποτάμι γιατί βλέπεις τις όχθες του ποταμού και τα αξιοθέατα, ενώ κινείσαι χωρίς να κολλάς στη κίνηση της μεγαλούπολης. Το ποτάμι κατά κάποιο τρόπο περιβάλει την «παλιά» πόλη οπότε και βολεύει πολύ για τις μετακινήσεις εκεί, που δεν υπάρχει μετρό ή υπέργειος, παρά μόνο ποτάμι και τουκ-τουκ.
Πρώτη μας στάση λοιπόν the chang pier, κοντά στο grand palace. Αφού κατεβήκαμε από στην αποβάθρα, περάσαμε από την αγορά που στήνουν οι μικροπωλητές σε κάθε είσοδο αποβάθρας και πωλούν από φαγητά μέχρι ρούχα και αναμνηστικά.
Γενικά, στη Μπανγκόκ, σε κάθε γωνία υπάρχει ένα κινούμενο καροτσάκι πάνω στο οποίο ο «μάγειρας» μαγειρεύει ότι έχει εμπνευστεί. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, φάγαμε από πλανόδιους, από ανανά (0,5€) και durian (3€), μέχρι σουβλάκι χοιρινό με την απαραίτητα γλυκόξινη επικάλυψη (0,5€) και μίνι κρέπα με αυγό ορτικιού (0,5€). Απολαύσαμε τους χυμούς από διάφορα φρούτα που πουλούσαν σχεδόν παντού και τους διατηρούσαν δροσερούς. Γενικά, πήγαμε προετοιμασμένοι με αντιεμετικά και συναφή φάρμακα ώστε να μπορούμε να γευτούμε το street food για το οποίο φημίζεται η Ταυλάνδη. (συγκεκριμένα: ercefuril για διάρροια, Primperan για εμετό, tobradex κολλύριο για τα μάτια και betafusin για τα τσιμπίματα). Ευτυχώς δεν χρειάστηκε τίποτα από τα παραπάνω. Μαζί είχαμε κάνει και ασφάλεια ταξιδιου (ιατροφαρμακευτικές καλύψεις κτλ) από την Mondial, ιντερνετικά προς 5€ ανά άτομο ανά ημέρα.
Αφού περάσαμε λοιπόν από την αγορά της αποβάθρας κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του μεγάλου παλατιού. Η είσοδος κόστισε 12,5€ περίπου ανά άτομο και περιλαμβάνει όλο το complex του Grand palace. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν βουδιστικούς ναούς και ο χώρος με μαγνήτισε. Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε τον χώρο με ξεναγό. Εμείς δεν είχαμε, παρόλαυτα, οι εικόνες μας ενθουσίασαν. Ο κόσμος πάρα πολύς, όμως ο χώρος είναι μεγάλος και έτσι δεν σε ενοχλεί. Συμβουλή μου είναι να έχετε όπωσδήποτε καπέλο και να φοράτε κάλτσες, αφού για να μπείτε στους ναούς και να δείτε τους βούδες θα πρέπει να βγάλετε τα παπούτσια σας, και καλό είναι να αποφύγετε να περπατάτε ξυπόλητοι. Στα αξιοθέατα περιλαμβάνεται, ο σμαραγδένιος βούδας, καθώς και διάφορα μνημεία και ναοί αφιερωμένοι στους βασιλιάδες του Σιάμ. Υπάρχουν μνημεία με καμποτζιανή (Χμερ), ταιλανδέζικη καθώς και ινδική αρχιτεκτονική. Μέσα στο συγκρότημα θα βρείτε και μικρογραφία του Angkor Wat στη Καμπότζη. Εμείς είχαμε μαζί μας και μία τσάντα για να βάζουμε μέσα τα παπούτσια μας και να τα έχουμε μαζί μας. Ωστόσο, έξω από κάθε ναό υπάρχει ραφιέρα που μπορείς να αφήσεις τα παπούτσια σου και να τα πάρεις κατά την έξοδο.
Στη συνέχει κατευθυνθήκαμε προς τον ξαπλωμένο βούδα, ένα χρυσό άγαλμα του Βούδα σε ξαπλωμένη στάση μήκους 15 μέτρων. Πολύ εντυπωσιακό. Μέσα στο ναό υπήρχε και μία σειρά από δοχεία, στα οποία οι «πιστοί», μπορείτε να το κάνετε και σεις, παίρνουν ένα κυπελάκι με 40baht σε κέρματα του ενός και τα βάζουν ένα ένα στα κυπελλάκια, υποθέτω κάνοντας ευχές. Τα κέρματα όπως πέφτουν στα μεταλλικά δοχεία δημιοργούν έναν ήχο μονότονο και «ατμοσφαιρικό».
Παραδίπλα από το ναό, βρίσκεται το Wat Pho με είσοδο 2,5€, το οποίο εκτός από βουδιστικός ναός είναι και σχολή παραδοσιακού ταιλανδέζικου μασάζ. Φυσικά και κάναμε μασάζ. Αφού μπεις στην αίθουσα αναμονής πηγαίνεις στη «ρεσεψιον» και επιλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Οι επιλογές είναι 4 (αν θυμάμαι), full body μισής και μιας ώρας και foot massage μισής και μιας ώρας επίσης. Εμείς επιλέξαμε full body μισής ώρας με κόστος 260Baht ανά άτομο (6,5€). Μας έδωσαν χαρτάκι με τον αριθμό μας και αναμέναμε να μας φωνάξουν μόλις έρθει η σειρά μας. Μας είπαν ότι θα έχει αναμονή περίπου 10λεπτά, αλλά εμείς περιμέναμε περίπου μισή ώρα, ενώ όσο αναμέναμε ο κόσμος αυξανόταν και είχε φτάσει στην αναμονή άνω της μισή ώρας. Όταν ήρθε η σειρά μας πληρώσαμε και μας οδήγησαν στο χώρο του μασαζ. Ουσιαστικά είναι ένα μακρόστενος χώρος με κρεβάτια και χωρίσματα ανά 5-6 κρεβάτια, πάνω στα οποία κάνουν μασάζ. Τα σεντόνια τα αλλάζουν μετά από κάθε συνεδρία. Το ταιλανδέζικο μασάζ βασίζεται στις πιέσης σε συγκεκριμένα σημεία και γενικά «πονάει». Άξιζε κάθε μπατ, και αφού τελειώσαμε μας έδωσαν να πιούμε δροσερό τσάι από Mulberry leafs (δλδ μουρόφυλλα). Πολύ ωραία εμπειρία, μην την παραλείψετε.
Τελευταία στάση του σημερινού sighseeing ήταν ο ναός της αυγής (Wat Arun), στην απέναντι όχθη. Πήραμε καραβάκι που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των αποβάθρων και με 4baht (10cents) βρεθήκαμε στη αποβάθρα Khun Mae Puea, οδεύοντας προς το ναό της Αυγής. Η είσοδος κόστισε 1,25€ και το κτίσμα ήταν πολύ εντυπωσιακό!
Αφού ανεβήκαμε μέχρι το σημείο που επιτρεπόταν και βγάλαμε τις φωτογραφίες με θέα, τα στομάχια μας αρχίσαν να διαμαρτύρονται. Στόχος μας ήταν το thipsamai, εστιατόριο ξακουστό για το pad thai Που παρασκευάζει.
https://www.google.gr/maps/place/Th...8c069655046fbe!8m2!3d13.7528325!4d100.5047875
Η απόσταση ήταν περίπου 4χλμ, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε μεταφορικό μέσω. Αφού μιλήσαμε με 3-4 οδηγούς τουκ τουκ, και η τιμή έπεσε από τα 300bahts (7,5€) στα 80bats(2€), τελικά πήραμε uber προς 60 Bahts (1,5€).
Το thipsamai, φημίζεται λοιπόν για το pad thai του και τον χυμό πορτοκάλι και όχι άδικα. Ο χώρος είναι μικρός μπροστά ενώ επεκτείνεται και προς τα μέσα όπου υπάρχει και άλλη αίθουσα. Μόλις φτάσαμε περίπου στις 6 το απόγευμα αναμέναμε για τραπέζι περίπου 10 λεπτά, ενώ όταν φεύγαμε η ουρά αναμονής ήταν τεράστια και η αναμονή ήταν σχεδόν μια ώρα αν έκρινα από την ουρά. Στην αρχή παραγγείλαμε 2 Pad thais (2 διαφορετικές εκδοχές) και 2 χυμούς πορτοκάλι (εγώ πιστεύω ότι είναι μανταρίνι). Όλα ήταν πεντανόστιμα και έτσι παραγγείλαμε και 2ο Pad thai. Πληρώσαμε 10€ για όλα και φύγαμε. Πραγματικά νόστιμο φαγητό. Ακόμα το νοσταλγούμε. Το μαγαζί είναι παλιό, ενώ μέσα λειτουργεί και ένα υποτυπώδες μουσείο και κατάστημα σουβενίρ, από όπου μπορείς να αγοράσεις τα σκεύη που χρησιμοποιούν καθώς και υλικά για να κάνεις το δικό σου Pad thai στο σπίτι. Άριστα 10 και στο σημερινό φαγητό λοιπόν.
Γενικά η ταυλανδέζικη κουζίνα μας ενθουσίαζε κάθε μέρα και πιο πολύ, ενώ όλα τα μαγαζιά που επισκεφτήκαμε ήταν αξιοσημείωτα καθαρά όπως και οι τουαλέτες τους. Γενικά, μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το πόσο καθαρή ήταν όλη η πόλη, παρά το γεγονός ότι όλοι μέρα τρων στο δρόμο και δεν υπάρχει πουθενά κάδος. Εμείς τουλάχιστον δε βρίσκαμε πουθενά. Σουπερμάρκετ και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Να αναφέρω ότι συμβουλευόμενος το google maps, αντιλήφθηκα ότι τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν είναι και πολύ ενημερωμένα, όσον αφορά τη συχνότητα. Πάντως είναι παμφθηνα και με 0,15cents επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μια διαδρομή 10χλμ. Χρειάστηκε φυσικά να ρωτήσουμε κάποιους ντόπιους για το σε ποια στάση να πάμε και ποιο λεωφορείο να πάρουμε. Καληνύχτα για σήμερα. Είναι 21:30 ώρα Ταυλάνδης και είμαστε αρκετά κουρασμένοι.
Τετάρτη 23/8/2017
Η κούραση άρχισε να συσσωρεύεται οπότε σήμερα ξυπνήσαμε αργότερα, οπότε αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο γύρω στις 11:00. Οπότε και αλλάξαμε το πρόγραμμα και ενώ θα πηγαίναμε στην Αγιουτάγια, τελικά μείναμε στην Μπανγκοκ. BTS -> αποβάθρα sathorn pier ώστε να πάρουμε το καραβάκι με προορισμό την περιοχή Dusit, την περιοχή που βρίσκεται το νέο παλάτι και όλες οι «καλές» γειτονιές της Μπανγκόκ.
Στα εισητήρια, η εκδότρια μας έγνεψε ότι το καράβι είναι έτοιμο να φύγει, και μεις πανικοβλημένοι μπήκαμε στο πρώτο καραβάκι που βρέθηκε μπροστά μας λες και αν δε το προλαβαίναμε θα μέναμε εκεί για πάντα. Φυσικά και ανεβήκαμε σε λάθος καραβάκι και ενώ θέλαμε καραβάκι με πορτοκαλί σημαία ώστε να σταματάει στην αποβάθρα Krung Thon Bridge και να περάσουμε με τα πόδια τη γέφυρα για να πάμε στο Vimanmek Palace. Ωστόσο, όταν είδαμε να προσπερνάει την αποβάθρα μετά από διαδρομή μισής ώρας, κοιτάξαμε τη σημαία και είδαμε το γκρι της χρώμα, οπότε και καταλάβαμε ότι θα κατεβαίναμε σε αποβάθρα πολύ μακρύτερα από εκεί που θέλαμε. Μικρό το κακό. Κατεβήκαμε στην πρώτη αποβάθρα που σταμάτησε το καράβι και με τη βοήθεια του google maps. Πήραμε το πρώτο λεωφορείο που πήγαινε προς την περιοχή που θέλαμε προς 15baht(40cents). Κατεβήκαμε λοιπόν κοντά στο παλάτι και ξεκινήσαμε τον περίπατο, ανάμεσα σε υπουργεία και πρεσβείες. Οκ, οι δρόμοι με πρασινάδες και πεζοδρόμια που δε θύμιζαν σε τίποτε τη Μπανγκόκ.
Στο παλάτι δεν μπήκαμε γιατί η περιβολή μας δεν ήταν η αρμόζουσα. Στη περιοχή υπάρχει και ο ζωολογικός τύπος. Εν ολίγοις, η συγκεκριμένη βόλτα θα μπορούσε άνετα να εξαιρεθεί από το ταξίδι μας.
Οπότε και πήραμε το δρόμο για το διάσημο δρόμο της Μπανγκοκ, Khaosan road όπου και θα κάναμε βόλτα στην αγορά και φαγητό. Τη διαδρομή την κάναμε με τα πόδια καταναλώνοντας μίνι κρέπες με αυγά από ορτύκι από πλανόδιο μικροπωλητή έναντι 0,5€. Μετά από 40 λεπτά βρισκόμαστε στη Khaosan. Ο κόσμος πολύς. Κυρίως backpackers νεολαία από την Ευρώπη. Διάφορα μαγαζιά που πωλούν αναμνηστικά καθώς και διάφορες καφετέριες και μπυραριές. Είδαμε να πωλούν ψητούς σκορπιούς
Αλλά και διάφορα φρούτα και χυμούς
Γενικά επικρατούσα ατμόσφαιρα χύπικη και χύμα, που μας άρεσε πολύ, γιατί ήταν ένα κομμάτι από το πώς φανταζόμασταν την πολύβουη πρωτεύουσα. Κατευθυνθήκαμε για φαγητό στο γνωστό street beach εστιατόριο tom yum kung
https://www.google.gr/maps/place/To...887b6c3a9d9360!8m2!3d13.7594342!4d100.4960773
Ουσιαστικά είναι ένα “bar restaurant” πιο χύμα, που το βράδυ μεταμορφώνεται σε κλαμπ με Djs και λοιπά, διαμορφωμένο σε μία πιλοτή οικοδομής. Το έχουν διαμορφώσει μάλιστα σαν beach bar, αφού έχουν σεζλονγκς, φοίνικες ακόμα και άμμο. Φημίζεται για την σούπα tom yum, η οποία είναι μία κόκκινη σούπα με γαρίδες, αρκετά καυτερή και πάρα πολύ νόστιμη. Φυσικά το μενού, όπως σε όλα τα ταυλενδέζικα είναι μεγάλο με πολλές εναλλακτικές. Ό,τι φάγαμε εμείς ήταν πάρα πολύ νόστιμο. Τα φαγητό το συνοδεύσαμε με τη δεύτερη γνωστή μπύρα της Ταυλάνδης, την Singha που εμένα μου άρεσε πιο πολύ από την Chang. 3 μπύρες, 2 μερίδες και 2 ρύζια μας κόστισαν περίπου 20€. Το εστιατόριο και γευστικά και σαν χώρος μας άρεσε πάρα πολύ και το προτείνω.
Κατά τη διάρκεια του φαγητού έπιασε καταιγίδα, η οποία κράτησε μισή με μία ώρα. Ακόμα και μετά τη βροχή όμως η ατμόσφαιρα λόγω υγρασίας δεν ήταν αποπνικτική όπως περιμέναμε και φοβόμασταν. Αφού πια ήμασταν χορτάτοι, ξεκούραστη και είχε σταματήσει και η βροχή συνεχίσαμε τη βόλτα μας με κατεύθυνση προς την περιοχή yaorawat, την Chinatown της Μπανγκόκ.
Μαγαζιά με μπαχαρικά, καπνιστές πάπιες και έντονες φωτεινές επιγραφές γέμισαν τα μάτια μας. Ο κόσμος και πάλι πολύς, ενώ και πάλι τα υπαίθρια εστιατόριο ήταν πάρα πολλά.
Δεν φάγαμε τίποτα γιατί είμασταν χορτάτοι, αλλά γεμίσαμε από εικόνες και διαφορετική κουλτούρα. Η περιοχή μας αποζημίωσε για τη πρωινή βόλτα στο Dusit που ήταν αδιάφορα.
Αποκαμωμένοι λοιπόν από τον σημερινό ποδαρόδρομο επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, φυσικά και σταματήσαμε για μασάζ ποδιών. Επιλέξαμε ένα χώρο κοντά στο ξενοδοχείο, ο οποίος είχε ευρεία γκάμα «θεραπειών». Εμείς επιλέξαμε thai foot massage 1 ώρας, με κόστος 10€/άτομο. Στη περιοχή υπάρχουν αρκετοί χώροι μασάζ, με κόστος από 6€ σε ισόγεια καταστήματα με τζαμαρία στο δρόμο, έως 10-12€ σε «ινστιτούτα» με πολλούς ορόφους και ζεν ατμόσφαιρα. Και πάλι περιείχε πόνο το θέμα thai massage, αλλά μετά η ανακούφιση ήταν μεγάλη. Ακολούθησε το απαραίτητο τσαί κερασμένο από το κατάστημα. Σουβλάκι στο δρόμο αντί 20cents και άλλη μια μέρα έφτανε στο τέλος της, στη vibrant πρωτεύουσα.
Πέμπτη 24/8/2017 και πρωινό ξύπνημα. Ξεκινάμε για την «αρχαία» Αγιουτάγια. Πρόκειται για την παλιά πρωτεύουσα του Siam στην οποίο σώζονται κάποια κτίσματα και ναοί σε καμποτζιανή αρχιτεκτονική Χμερ! Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε το τρένο, με κλιματιζόμαενο βαγόνι (ουσιαστικά είχε ανεμιστήρες οροφής, οι οποίοι έκαναν τη δουλειά τους μια χαρά). Η διαδρομή διαρκεί μιάμιση ώρα. Το τρένο έφευγε στις 10 το πρωί από τον σταθμό Hua Lamphong στο κέντρο της Μπανγκόκ και έφτανε στην Αγιουτάγια στις 11:30. Στο σταθμό καταλήγει η γραμμή του μετρό οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα να φτάσε εκεί με τα μέσα μεταφοράς. Τρένα από ό, τι είδα έχει όλοι μέρα, ανά 1 ώρα περίπου, άλλα με κλιματισμό και άλλα όχι. Το site είναι http://www.railway.co.th/checktime/checktime.asp?lenguage=Eng
Το κόστος του ταξιδιού για 2 εισιτήρια σε βαγόνι 2ης θέσης (δλδ με ανεμιστήρα) ήταν 490bahts (12,25€) για να πας. Επιλέξαμε λοιπόν το τρένο γιατί είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι η διαδρομή αξίζει. Ε, εμείς δεν είδαμε τίποτα στη διαδρομή που να αξίζει να πληρώσεις 4,5€ παραπάνω στο άτομο. Και λέω 4,5€ γιατί, από τον σταθμό mochit, τερματικό σταθμό του BTS, φεύγουν βανάκια 12 ατόμων με κόστος 60bahts (1.5€) το άτομο. Τα βανάκια φεύγουν από το πλάι του σταθμού δίπλα στο πάρκινγκ. Το κακό είναι ότι πρέπει να περιμένεις να γεμίσει για να φύγει, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι καθυστερεί και πολύ. Το καλό είναι ότι είναι άνετα, με κλιματισμό, κάνουν 1 ώρα και σε αφήνουν πολύ κοντύτερα στο αρχαιολογικό πάρκο από ότι βρίσκεται ο σιδηροδρομικό σταθμός της Αγιουτάγια. Εν ολίγοις, κάναμε λάθος που επιλέξαμε το τρένο για να πάμε, αλλά οκ, δεν έγινε και τίποτα. Φτάσαμε στην Αγιουτάγια στις 12παρά. Από έξω υπάρχουν φυσικά οδηγοί τουκ τουκ που σου προτείνουν ωριαίες, δίωρες κτλ περιηγήσεις στα «αρχαία» οι οποίες ξεκινούν από 7,5€
Εμείς επιλέξαμε να το κόψουμε με τα πόδια για να δούμε λίγο και την Αγιουτάγια. Προχωρώντας ευθεία, συναντάς το ποτάμι, και πάλι αποβάθρα παίρνεις καραβάκι έναντι 0,10cents, και περνά απέναντι για να συνεχίσεις περπατώντας για περίπου 2 χλμ μέχρι το «αρχαιολογικό» πάρκο. Στη διαδρομή βλέπεις σπίτια χωριού και την καθημερινότητα των ανθρώπων, οπότε αν είστε του περπατήματος, όπως εμείς, αξίζει τον κόπο να «αγνοήσετε» τα τουκ τουκ και να πάτε με τα πόδια. Φτάσαμε λοιπόν στην είσοδο του πάρκου. Βάζω πάντα εισαγωγικά στο «αρχαία» γιατί ουσιαστικά πρόκειται για κτίσματα του 1400μΧ, άρα όχι και πολύ αρχαία. Πιο πολύ μεσαιωνικά. Παρόλαυτα, το πάρκο με το πράσινο, τις λίμνες αλλά κυρίως τα συντρίμμια των ναών είναι εκπληκτικά!
Στο χώρο υπάρχει και το «διάσημο» κεφάλι του Βούδα στις ρίζες του δέντρου που πραγματικά είναι εντυπωσιακό.
Το κόστος για την είσοδο στο πάρκο είναι περίπου 2€. Μετά τη βόλτα στο πάρκο και τα αρχαία, πήραμε τουκ τουκ, και επιστρέψαμε στην είσοδο του πάρκου εναντι 2€ αφού απέναντι βρισκόταν το εστιατόριο που θα τρώγαμε. Οι τιμές των τουκ τουκ για την περιπλάνηση στην Αγιουτάγια είναι συγκεκριμένες και αναρτημένες σε πινακίδες οπότε και δεν επιδέχονται παζάρια όπως είναι οπουδήποτε αλλού στη Μπανγκόκ. Στη διάδρομή των 5λεπτών συναντήσαμε και ελέφαντες που έκαναν βόλτα τουρίστες
Κάτσαμε λοιπόν για φαγητό στον εσωτερικό κλιματζόμενο χώρο του καφέ
https://www.google.gr/maps/place/co...d9aa94df71100bd!8m2!3d14.3570818!4d100.568903
Και παραγγείλαμε για άλλη μια φορά, pad thais, curries, ρίζια και σαλάτε με φρούτα και λουλούδια. Ήπιαμε χυμούς με σόδα
Για άλλη μια φορά, το φαγητό εκτός από το πόσο νόστιμο ήταν, ήταν και πολύ ωραία σερβιρισμένο. Για τα παραπάνω μαζί με 2 κύπελλα πολύ νόστιμου παγωτού από την τοπική εταιρία ete, πληρώσαμε 18€ και κάπως έτσι ήρθε η ώρα της επιστροφής. Για την επιστροφή επιλέξαμε το βανάκι. Ρωτώντας στο μαγαζί μας είπαν ότι τα βανάκια αναχωρούν βγαίνοντας από το old city καφέ στο δρόμο που βρίσκεται δεξιά απέναντι από το 7eleven. Έτσι και κάναμε λοιπόν και μετά από 500 περίπου μέτρα συναντήσαμε τα βανάκια. Κάποια είχαν άλλους τερματικούς σταθμούς στη Μπανγκόκ, εμείς όμως προχωρήσαμε και άλλο και φτάσαμε σε αυτά που πήγαιναν στο σταθμό Mochit. Μπήκαμε και αναμέναμε περίπου ένα τέταρτο μέχρι να γεμίσει και να αναχωρήσει. Σε μια ώρα με κόστος 60bahts (1.5€) ανά άτομο βρισκόμασταν στη κίνηση της Μπανγκόκ. Στη διαδρομή έβρεχε και ήταν η δεύτερη φορά που βλέπαμε βροχή, αλλά μέχρι να σταθμεύσουμε σταμάτησε. Φτάσαμε λοιπόν, πήραμε bts και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ο σταθμός του bts κοντά στο ξενοδοχείο μας, ουσιαστικά ήταν κοινός με την είσοδο του εμπορικού κέντρου EmQuartier, πράγμα που από ό,τι είδα συμβαίνει και σε πολλούς άλλους σταθμούς με άλλα εμπορικά. Μπήκαμε λοιπόν στο σταθμό και κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο που ήταν το food court για να φάμε γλυκό. Όλες οι γνωστές αλυσίδες ήταν εκεί. Ευτυχώς υπήρχε και cinnabon το οποίο τιμήσαμε. Αφού γλυκαθήκαμε λοιπόν πήραμε το δρόμο του κρεβατιού.
Παρασκευή 25/8/2017. Ξύπνημα, πρωινό και έξω στη πόλη. Αφού σταματήσαμε στα starbucks της γειτονιάς για καφέ, αφού ο καφές του ξενοδοχείου, ομολογουμένως δεν ήταν καλός, πήραμε τον υπέργειο (bts) με προορισμό το Lumpini park (κάτι σαν το central park και το hyde park). Στο πάρκο, υπήρχαν άνθρωποι που έτρεχαν, έκαναν ποδήλατο, ιαπωνικές πολεμικές τέχνες με σπάθες
μέχρι και βόλτα τα κατοικίδια τους (θαλάσσιες οικιακές χελώνες???).
Η βλάστηση σχεδόν τροπική, ενώ στο κέντρο του πάρκου υπάρχει λίμνη στην οποία μπορείς να κάνεις βαρκάδα. Μέσα στη λίμνη κατοικούν σαύρες σε μέγεθος μικρού κροκόδειλου που είναι άκακες
Πολύ ωραία η βόλτα στο πάρκο, και αναζωογονητική. Ότι έπρεπε πριν την επιστροφή στη πολύβουη Μπανγκόκ και πιο συγκεκριμένα στην αγορά Pratuman που πήγαμε μετά. Στη αγορά πουλούσαν τα πάντα, από t shirts μέχρι πρόσθετα μαλλια, ενώ ο κόσμος ήταν πάρα πολύς! Καταναλώσαμε χυμούς και φρούτα κατά τη διάρκεια της βόλτας και αμέσως πήραμε το δρόμο για το Jim Thomphson museum. Στο μουσείο πας ήταν από τον σταθμό national stadium του bts από όπου το μουσείο παρέχει δωρεάν μεταφορά με golf car. Η απόσταση βέβαια είναι ούτε 5 λεπτά με τα πόδια, αλλά υποθέτω ότι το όλο θέμα παρέχεται από το μουσείο στα πλαίσια της γενικής εικόνας χίπικης χλιδής που αποπνέει το μουσείο. Ο άλλος τρόπος είναι με καραβάκι που κινείται στα στενά κανάλια που διατρέχουν την Μπανγκοκ και σταματούν σε διάφορες αποβάθρες στους παραπόταμους του Chao praya. Κάπως έτσι φτάσαμε και μεις στην είσοδο. Το κόστος εισόδου ανά άτομο είναι 4,5€ και περιλαμβάνει ξενάγηση στα αγγλικά η στα γαλλικά σε γκρουπ των 8-10 ατόμων. Παίρνεις λοιπόν το εισητήριο στο οποίο αναγράφεται και το γράμμα που αντιστοιχεί στη βεντάλια που θα κρατάει ο ξεναγός που θα έρθει να σε παραλάβει. Στην είσοδο σε ενηερώνουν και για το χρόνο αναμονής. Εμάς ήταν περίπου 20 λεπτά τα οποία πέρασαν γρήγορα μέσα στο κήπο με τις πρασινάδες που μας έβαλαν να αναμένουμε. Ο τύπος λοιπόν είναι ένα είδος ευεργέτη, αν όχι για την Μπανγκόκ, τότε για την αναβίωση του μεταξιού της. Βρέθηκε στη Ταϊλάνδη μέσω το στρατού, αγάπησε την Μπανγκόκ και αποφάσισε να μείνει και να ασχοληθεί με το μετάξι. Έζησε τον προηγούμενο αιώνα, και η ιστορία του σταματάει με την εξαφάνιση του σε ένα ταξίδι στη Μαλαισία κάπου στο 1960 αν θυμάμαι, από όπου ποτέ δε γύρισε και δεν τον ξαναείδε κανείς. Στον αύλειο χώρο, που είναι κήπος πράσινος, με λίμνες και βάζα με ψάρια, καθώς και αγάλματα παό τις συλλογές του Thomphson, επιτρέπονται οι φωτό.
Στο εσωτερικό όμως όχι. Πάντως, ο τύπος ο αρχιτέκτονας διακοσμήσει πολύ ωραία το σπίτι, βασιζόμενος αποκλειστικά στη ταιλανδέζικη αρχιτεκτονική. Γενικά το σπίτι είναι πολύ ενδιαφέρον και αποτυπώνει την ταυλανδέζικη φιλοσοφία. Στο χώρο λειτουργεί και gift shop, στο οποίο πωλείται όλη η σειρά μεταξωτών ρούχων και αξεσουάρ καθώς και διάφορα αναμνηστικά με τις ανάλογες τιμές.
Επίσης, στο χώρο του μουσείο λειτουργεί εστιατόριο δίπλα στη πισίνα με τα koi, όπου και κάτσαμε να φάμε. Το σέρβις ήταν καλό και ο κατάλογος πλούσιος, ωστόσο δεν θα έλεγα ότι οι γεύσεις ήταν οι καλύτερες που φάγαμε. Πληρώσαμε 40€, το ακριβότερο φαγητό στη Μπανγκοκ, αλλά και μόνο η ατμόσφαιρα ενδεχόμενα να με έκανε να προτείνω έστω να πιείτε καφέ η να φάτε γλυκό εκεί.
Για το κλείσιμο της ημέρας ακολούθησε επίσκεψη στα μεγάλα εμπορικά του κέντρου, MBK και Siam paragon, για τα οποία δεν υπάρχει κάτι να αναφερθεί αφού δε διαφέρουν και πολύ από οποιοδήποτε άλλο Mall ανά τον κόσμο. Μόνο στο MBK στον πάνω όροφο, υπάρχουν πολλά καταστήματα με ηλεκτρονικά gadgets, επιδιορθώσεις κινητών, πώληση κινητών σε καλές τιμές (iphone 7 με 250€), που ενδεχόμενα να αξίζει τον κόπο. Επίσης, στο siam paragon, μας άρεσε αρκετά το “delicatessen” στο οποίο πουλούσαν διάφορα εξωτικά φρούτα και μπαχάρια
Επίσης, ενδιαφέρον το βιβλιοπωλείο του εμπορικού με πολλά τμήματα και πολλούς τίτλους
Σάββατο 25/8/2017
Έφτασε και η τελευταία ημέρα στην τόσο ενδιαφέρουσα πόλη. Η πτήση της επιστροφής ήταν στις 3 τα ξημερώματα, οπότε και θα μετακινούμασταν σε ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο ώστε να κοιμηθούμε λίγο πριν την αναχώρηση. Φάγαμε πρωινό, ρίζι με κάρι, λαχανικά stir fry, χυμό guava, όπως κάθε μέρα και πήγαμε για check out. Τις βαλίτσες τις αφήσαμε στο ξενοδοχείο έως τις 5 που θα επιστρέφαμε για να τις πάρουμε και να πάμε στο the phoenix hotel Bangkok
https://www.google.gr/maps/place/Th...xe5e79be84fdc0d75!8m2!3d13.72322!4d100.753726
Φύγαμε για την αγορά του Σαββατοκύριακου, γνωστή ως Chatuchak weekend market
Πολύ μεγάλη αγορά, στην οποία βρίσκεις ρούχα, αξεσουάρ, φαγώσιμα, μασάζ, φρούτα, χυμούς, είδη Petshop κτλ, κτλ, κτλ. Δλδ ότι μπορείς να φανταστείς. Το παζάρεμα στις τιμές επιβάλλεται. Όλα τα δώρα τα πήραμε από αυτήν αγορά. Υπολογίστε περίπου 2-2,5€ για τα tshirts. Γενικά η αγορά είναι πολύ ενδιαφέρουσα με πάρα πολύ κόσμο και δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς. Αφού κάναμε τα ψώνια μας, ήρθε η ώρα του φαγητού. Οπότε και ψάξαμε να βρούμε μια αγορά κοντά στην chatuchak, την Or Tor Kor market, η οποία είναι κάτι σαν την Βαρβάκειο, και φημίζεται για την καθαριότητα καθώς και τα ποιοτικά προϊόντα. Αφού περιηγηθήκαμε στους πάγκους και είδαμε τα φρούτα, τα λαχανικά και τα ψαρικά, κατευθυνθήκαμε προς τον χώρο όπου υπάρχουν μεταλλικά τραπεζοκαθίσματα. Ο λόγος ύπαρξης τους είναι ότι μπορείς να πάρεις ότι θέλεις από την αγορά και να το καταναλώσεις επί τόπου. Υπάρχουν πολύ πάγκοι που πωλούν μαγειρεμένα φαγητά τα οποία σερβίρουν σε πιάτο. Πήραμε λοιπόν 2 πιάτα με φαγητό που διαλέξαμε από παρακείμενο πάγκο έναντι 60bahts έκαστο (δλδ 1,5€ η μερίδα) καθώς και γαρίδες μαγειρεμένες για 200bahts (5€).
Φαγωμένοι και γεμάτοι με ψώνια, αναχωρούμε για το ξενοδοχείο για να πάρουμε τις βαλίτσες. Πήραμε grab αντί 6€ με προορισμό το phoenix κοντά στο suvarnabhumi. Θα μέναμε στο ξενοδοχείο για 6-7 ώρες πριν αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο, οπότε επιλέξαμε αυτό το ξενοδοχείο για 8,5€ τη βραδιά. Το ξενοδοχείο είναι αξιοπρεπές με air-condition και 24ωρη υπηρεσία μασάζ στο δωμάτιο την οποία όμως ανακαλύψαμε αργά. Επίσης, στη τιμή συμπεριλαμβανόταν και η μεταφορά στο αεροδρόμιο. Οπότε στη 1 το βράδυ πήραμε το shuttle και σε 10 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο για να πάρουμε τη πτήση της επιστροφής. Εντωμεταξύ από τις 7 το απόγευμα είχε ξεκινήσει καταρρακτώδης βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει! Η περίοδος χάριτος που είχε δοθεί από τον καιρό για να απολαύσουμε τις βόλτες μας είχε πια τελειώσει, μιας και τέλειωνε και το ταξίδι μας!
Εν κατά κλείδι, μας ενθουσίασε το φαγητό, η αρχιτεκτονική, το μασάζ και το ποτάμι. Θα άλλαζα τη βόλτα στην περιοχή Dusit, με βολτα στη floating market που δεν πήγαμε γιατί έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 4μιση τα ξημερώματα.
Θεωρώ πως κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στη Ταυλάνδη για το φαγητό και τα νησιά
Attachments
Last edited:
