Βουλγαρία София, η εύκολη λύση

[psilos3]

Τώρα μάλιστα! 2-2 τα μπαράκια κι οι Irish pub. Πάμε γερά…

Ρε άσε τις Irish pub (σταθερή αξία), αυτό με τα κεριά το ήλεγξες; Το σημείωσες;

 

[gkalla]

Ρε άσε τις Irish pub (σταθερή αξία), αυτό με τα κεριά το ήλεγξες; Το σημείωσες;

Ε καλά, τι μας πέρασες, τίποτα πρωτάρες;
Αυτά ψάχνουμε.

 

[varioAthens]

Καλα μωρε τον ανθρωπο την ωρα που φιλιεται τον τσκωσες?

 

[Sassenach77]

Ε καλά, τι μας πέρασες, τίποτα πρωτάρες;

 

[paefstra]

Θε μου, πηγε με αντροπαρεα ταξιδι, θα καψω τον μπυρομετρητη μου.
Μια χαρα σε ειχανε τα κοριτσια με τσαι και συμπαθεια.

 

[psilos3]

Καλα μωρε τον ανθρωπο την ωρα που φιλιεται τον τσκωσες?

Δε φταίω, αυτός μπήκε στο πλάνο μου, εγώ έκανα χαρτογράφηση για την ιστορία μου!

Θε μου, πηγε με αντροπαρεα ταξιδι, θα καψω τον μπυρομετρητη μου.
Μια χαρα σε ειχανε τα κοριτσια με τσαι και συμπαθεια.

Επανήλθα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις επιτέλους!

 

[psilos3]

Σόφια από την αρχή



Ας μη κρυβόμαστε, όπως είναι λογικό και με το ξενύχτι που ρίξαμε δε σηκωθήκαμε νωρίς, Βγήκαμε στο δρόμο με σκοπό να εξερευνήσουμε την πόλη μετά τις 12, ξεκινώντας από τη λεωφόρο «Slivnitsa» με συγκεκριμένο σχέδιο:

Αρχικά περάσαμε από τη γέφυρα των λεόντων «Лъвов мост», σημείο αρκετά πολυσύχναστο μιας κι αποτελεί κόμβο, αλλά και λόγω της γειτονικής αγοράς:

Στο σημείο αυτό στρίψαμε προς την «Knyaginya Maria Luiza» διαπιστώνοντας πως η κλειστή αγορά Централни Софийски хали τελούσε υπό ανακαίνιση. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται και το τζαμί «Banya Bashi» από το οποίο θα περνούσαμε στη συνέχεια:

Μπροστά μας πλέον ήταν ο αρχαιολογικός χώρος «Serdica» και πιο συγκεκριμένα το ένα τμήμα που αφορά τα αρχαία ρωμαϊκά ερείπια του 4ου αιώνα. Κάναμε μια βόλτα από κοντά μιας και μπορείς να κατέβεις τα σκαλιά και να προσεγγίσεις τ’ αρχαία, είδαμε και τους πάγκους των μικροπωλητών και σταματήσαμε για ένα (αρκετά ακριβό) καφεδάκι:

Ο καιρός ξεκίνησε να παίζει περίεργα παιγνίδια, μ’ εμάς να βιαζόμαστε να συνεχίσουμε. Ήμασταν ήδη καθ’ οδόν, με το σημείο του αγάλματος της Σοφίας στην πλάτη μας και κινούμασταν κάτω από κτήρια εξαιρετικής αρχιτεκτονικής:

Η πλατεία «Nezavisimost» είναι ίσως η πιο γνωστή του ιστορικού κέντρου. Εκτός από τους γυάλινους θόλους που σκεπάζουν τον αρχαιολογικό χώρο της Serdica, περικλείεται από μια σειρά ιστορικών κτηρίων:

Κτήρια κυβερνητικά που όπως μπορείτε να καταλάβετε έχουν τις ρίζες τους στο πρόσφατο παρελθόν της Σόφιας. Το προεδρικό μέγαρο, το υπουργείο παιδείας, το κτήριο του συμβουλίου των υπουργών κ.α. :

Ορίστε και μερικά πλάνα από τον εσωτερικό αρχαιολογικό χώρο που εκτός των άλλων χρησιμοποιείται και σαν υπόγεια διάβαση. Εντυπωσιακό!

Βγήκαμε στην επιφάνεια και τη «Burov Square» προκειμένου να συνεχίσουμε, βλέποντας το σιντριβάνι «Fountain at Atanas» και την εθνική πινακοθήκη:

Κι αν αυτό σας μοιάζει για Ρώσικος ορθόδοξος ναός, πρέπει να σας πω ότι αυτό ακριβώς είναι, με το όνομα «St Nicholas the Miracle-Maker», αποτελεί ναό κατασκευής του 1914:

Με τη βροχή να δυναμώνει αισθητά πλέον επιταχύναμε το βήμα μας φτάνοντας στο πάρκο «Света София» βλέποντας για πρώτη φορά τον εντυπωσιακό ναό - ορόσημο της πόλης:

Για άλλη μια φορά σ’ εκδρομή έπεσα πάνω σε γάμο, που εκείνη την ώρα (μεσημεριάτικα) σχολούσε από τη Βυζαντινή εκκλησία «Света София» κατασκευής του 6ου αιώνα:

Στο πλάι της βρίσκεται και το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη, το οποίο μετά βίας κατάφερα να βγάλω φωτογραφία, μιας και η βροχή ήταν πλέον ιδιαίτερα δυνατή:

Περνώντας τρέχοντας έξω απ’ τον απέναντι ναό της ιεράς συνόδου «Holy Synod of the Bulgarian Orthodox Church», φτάσαμε στον περίβολο του μεγαλύτερου προκειμένου να βρούμε καταφύγιο κάτω από τη σκεπή του:

Ο ναός «Alexander Nevsky» ξεκίνησε να χτίζεται στο τέλος του 19ου αιώνα, μπορεί να φιλοξενήσει 10.000 επισκέπτες και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ναούς στον κόσμο και το δεύτερο μεγαλύτερο χριστιανικό στα Βαλκάνια, πίσω από αυτόν του αγίου Σάββα στο Βελιγράδι που ‘χαμε επισκεφτεί λίγα χρόνια νωρίτερα.

Κακή εντύπωση μας προξένησε το γεγονός πως για να μπεις στο εσωτερικό του έπρεπε να πληρώσεις, έτσι αρκέστηκα σε μερικές φωτογραφίες περιμένοντας τη βροχή να σταματήσει λίγα λεπτά μετά, δίνοντας μας την ευκαιρία να συνεχίσουμε περνώντας αρχικά από την ακαδημία επιστημών και στη συνέχεια απέναντι από το μνημείο «Tsar Liberator» που είναι αφιερωμένο στον Ρώσσο αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον δεύτερο:

Προχωρούσαμε κιόλας στο πάρκο «Св. Кл. Охридски» απέναντι από το πανεπιστήμιο «St. Kliment Ohridski» της Σόφιας, με πορεία προς την υπόγεια διάβαση.

Είχαμε μπροστά μας αρκετά ακόμη να δούμε…

 

[Smaragda53]

Μου αρέσει που γράφεις τόσο τακτικά τα ονοματα πόλεων, αξιοθεατων και μπαρ με το δικό τους αλφάβητο

 

[psilos3]

Μου αρέσει που γράφεις τόσο τακτικά τα ονοματα πόλεων, αξιοθεατων και μπαρ με το δικό τους αλφάβητο

Μ' αρέσει να το κάνω , αλλά πολλές φορές βοηθάει κιόλας αυτόν που ψάχνει στο ίντερνετ ώστε να τον παραπέμπψει ακριβώς στον ηλεκτρονικό χάρτη, σε περίπτωση βέβαια που βρίσκει ενδιαφέρον σε κάτι απ' όλα αυτά.

 

[psilos3]

Ιστορικό κέντρο ως τα ξημερώματα



Η υπόγεια διάβαση μας έβαλε μέσα στο πάρκο «Knyazheska» (θα το βρείτε και ως skateboard park) όπου βρισκόταν το μνημείο που ήθελα να δω στη συνέχεια:

Δυστυχώς μνημείο του Σοβιετικού στρατού ήταν υπό αναστήλωση κι εμφανώς παραμελημένο, έως βανδαλισμένο που δε μου κάνει πλέον εντύπωση:

Κάναμε μια βόλτα στο πάρκο με ηλιόλουστο πλέον καιρό, φτάνοντας κι ως την περίφημη γέφυρα των αετών «Орлов мост» που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Perlovska και στέκει εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα:

Βέβαια σοβαρό ποταμό δε τον λες, μάλλον για κανάλι πρόκειται, ωστόσο το υδάτινο στοιχείο είναι χαρακτηριστικό της περιοχής που κινούμασταν, φτάνοντας σε λίγα μέτρα έξω από το στάδιο «Vasil Levski», έδρα εκτός των άλλων της ομώνυμης ομάδας:

Το περπάτημα πάνω στην «Hristo Georgiev» αποτελούσε μια ευχάριστη φθινοπωρινή διαδρομή, η αναζήτηση κάποιου μπαρ όμως απέβη άκαρπη:

Ευτυχώς είδαμε ωραίες και ξεχασμένες πλέον εικόνες, κάνοντας και μια μικρή στάση για ένα κομμάτι πίτσα που οι Βούλγαροι τιμούσαν δεόντως απ’ ότι είχαμε δει:

Ήταν σειρά του επόμενου πάρκου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι μας, με το όνομα «National Palace of Culture Park» να προέρχεται από το ιδιαίτερο τουλάχιστον και πολυμορφικό κτήριο που βρίσκεται σ’ αυτό και θα το δείτε στο χάρτη ως «НДК», που άνοιξε τις πύλες του το 1981 προκειμένου να τιμήσει την 1300η επέτειο της Βουλγαρίας. Σήμερα φιλοξενεί πολλά και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα:

Στο σημείο αυτό καταλήγει κι ο πεζόδρομος Vitosha, μέσω του οποίου συνεχίσαμε την περιήγηση μας, έχοντας γράψει έναν πολύ μεγάλο κύκλο. Η νύχτα πλησίαζε και ήταν ώρα για μπαρ και για γιορτή:

Το έμπειρο μάτι του Νίκου έπεσε αμέσως σ’ ένα πολύ ωραίο μπαρ με το όνομα «Eddie Sicoy» που έτσι σχεδόν χαντακωμένο όπως ήταν δε το ‘βλεπες με την πρώτη ματιά.

• Για ελάτε λίγο εδώ δεξιά να σας πω κάτι. Και πήγαμε…

Ήπιαμε μία και προκειμένου να δούμε λίγο περισσότερο κόσμο μιας και ήταν ακόμη νωρίς, κατευθυνθήκαμε προς τη γνωστή πλέον «J.J. Murphy's» που ‘χε σαφώς περισσότερη κίνηση:

Ψηθήκαμε όμως και για ακόμα ένα πέρασμα σε ένα από τα μπαράκια του πεζόδρομου που δε τρελαίνεσαι κιόλας γι’ αυτά, καθήμενοι πλάι σε μια παρέα φασαριόζων πιωμένων πιτσιρικάδων Εγγλέζων (τι πιο σύνηθες) που βλέπανε την ManU:

Είχαμε αρκετό χρονικό περιθώριο μπροστά μας και το μόνο ζητούμενο ήταν που θα καταλήξουμε για φαγητό, μιας και ήταν στα στάνταρντ του προγράμματος της ημέρας, συζητώντας όσο ανεβαίναμε το δρόμο της επιστροφής:

Φυσικά εγώ αργούσα ως συνήθως προσπαθώντας να απαθανατίσω τις ομορφιές του νυχτερινού κέντρου της Σόφιας, όπως συνηθίζω σε κάθε εκδρομή μου:

Η κατεύθυνση μας ήταν προς το σπίτι, προχωρώντας στα έρημα στενάκια της ανοικτής αγοράς, μιας και το ζητούμενο ήταν να καθίσουμε στο «Ashurbanipal» για το οποίο έχουν γραφτεί διθυραμβικά σχόλια στο φόρουμ. Βέβαια δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα ναι τόσο μικρό ώστε να χρειάζεται απαραίτητα κράτηση, γυρνώντας έτσι άπραγοι και νηστικοί στο διαμέρισμα…

Αφού ετοιμαστήκαμε και τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, γύρω στις 11 ήμασταν στην πόρτα του μαγαζιού που είχαμε αρχικά στα υπόψιν μας. Σάββατο βράδυ κι όπως σε κάθε Βαλκανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έτσι και στη Σόφια γινόταν ένας μικρός χαμός:

Αφού περάσαμε από τον απαραίτητο (!) σωματικό έλεγχο κατεβήκαμε την απότομη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο club με το δελεαστικό όνομα «ROCK'N'ROLLA». Ένας πολύ ωραίος κατά τα φαινόμενα χώρος:

Πιάσαμε ένα ωραίο πόστο στο μπαρ και ανοίξαμε τα πάρε δώσε με τον έναν από τους μπάρμαν διερωτώμενοί παράλληλα τι δουλειά έχουν οι λακ (που βλέπετε στην επάνω φωτογραφία) δίπλα στα ξύδια…

Έκανα μια βόλτα στο διπλό μπαρ διαπιστώνοντας ότι εκείνο το σαββατόβραδο δεν είχε κάποια μπάντα αλλά Dj που θα ξεκινούσε το πάρτυ μετά τις 11.

Όντως το club γέμισε, η ένταση ανέβηκε, οι εξαιρετικές rock & metal μουσικές έδιναν κι έπαιρναν,

με την απορία για τη λακ να λύνεται λίγη ώρα αργότερα...

Γουστάραμε πολύ το συγκεκριμένο μαγαζί διαπιστώνοντας πως θα ήταν πολύ ωραίο να έχουμε και στη χώρα μας περισσότερα τέτοια με τον κόσμο να διασκεδάζει και μ’ αυτές τις μουσικές, κάναμε αρκετή κατανάλωση και μείναμε όσο τραβούσε, αναχωρώντας τις πρώτες πρωινές ώρες κινούμενοι στους άδειους δρόμους της Σόφιας προς αναζήτηση φαγητού:

Ευτυχώς το γυράδικο ήταν για ένα ακόμα ξημέρωμα στις επάλξεις, με το παλικαράκι που δούλευε στη μάρκα (Έλληνας) να μας θυμάται, να μας χαιρετάει και να μας παίρνει εν τέλει παραγγελία. Βολικά πράγματα:

Γεμάτοι απ’ όλα, χορτάτοι κι αποκαμωμένοι επιστρέφαμε ανεβαίνοντας την πλατεία «Petko R. Slaveykov» βλέποντας και το διάσημο γλυπτό που φιλοξενείται στο παγκάκι της:

Ωραία μέρα και κυρίως, ωραία νύχτα στη Σόφια.

 

[Extra muros]

Πολύ ωραία ιστορία και κάτι παραπάνω από τίμια επιλογή για μίνι απόδραση η Σόφιγια, βρέθηκα ένα σκ πριν από εσάς νομίζω. Εκ των πραγμάτων κάναμε αρκετά κοινή διαδρομή (τη μέρα, γιατί όταν ταξιδεύω μόνη αντικειμενικά δεν πολυβγαίνω), μια και τα αξιοθέατα στο κέντρο - πέραν των μουσείων που είναι δική μου πετριά - είναι κουκιά μετρημένα. Να επισημάνω μόνο ότι το μνημείο του Κόκκινου Στρατού δεν αναστηλώνεται, αλλά αποκαθηλώνεται σταδιακά εδώ και κάποιες μέρες, με άγνωστη τύχη, αφού το Μουσείο Σοσιαλιστικής Τέχνης, που είναι μακριά από το κέντρο, δηλώνει ότι δεν έχει χώρο να το φιλοξενήσει - ισχύει είναι ένας μικρός κηπάκος ουσιαστικά - μετά τη συντήρησή του. Αν και το δημοτικό συμβούλιο της πόλης είχε αποφασίσει για ευκόλως εννοούμενους πολιτικούς λόγους την απομάκρυνση του μνημείου από το 1993, αυτή σκάλωνε σε γραφειοκρατία, αλλά κυρίως φυσικά σε αντιδράσεις κατοίκων και πολιτικών δυνάμεων. Η νέα δημοτική αρχή εξελέγη πιο αποφασισμένη από ποτέ να υλοποιήσει την αποκαθήλωση, κι επί μήνες ερχόταν αντιμέτωπη με διαδηλώσεις ή και κατασκηνωτές έξω από το πάρκο. Ακόμα και τη μέρα που ξεκίνησε η επιχείρηση, έγιναν δύο συγκεντρώσεις οπαδών και μη της απόφασης, όπου έπεσε και λίγο βαλκανικό βρωμόξυλο. Εκεί που έμεινα λίγο παγωτό βέβαια είναι που στις λαμαρίνες γύρω από το άγαλμα είδα αυτοκόλλητα Wagner Group, φάση "Ο Πριγκόζιν ζει και σπέρνει εφιάλτες".

Πήγα κι εγώ στον Ashurbanipal - τι κατασκότεινο κι έρημο στενό ήταν αυτό όμως - , όντως έχει πάψει λογικά εδώ και χρόνια να είναι φορουμικό inside tip κι είναι πάντα γεμάτο. Γιατί όμως σας έστειλε πίσω νηστικούς ο Φρέντι, κάνει και take away αφού. Πολύ ιδιαίτερη κουζίνα, ειδικά εκείνο το ρύζι φοβερό. Προσοχή όμως σε όσους δεν αρέσουν τα πικάντικα, βάζει μπαχαρικά μέχρι και στη -δωρεάν - σαλάτα.

 

[psilos3]

Πολύ ωραία ιστορία και κάτι παραπάνω από τίμια επιλογή για μίνι απόδραση η Σόφιγια, βρέθηκα ένα σκ πριν από εσάς νομίζω. Εκ των πραγμάτων κάναμε...

@Extra muros Σ' ευχαριστώ για την τοποθέτηση και την ανάγνωση. Δε ξέρω αν είναι μετρημένα κουκιά τ' αξιοθέατα, σίγουρα όμως εγώ άφησα πραγματάκια απ' έξω, κάτι που δε θα έκανα κι εγώ αν ταξίδευα μόνος. Ας είναι, κάποια στιγμή θα με ξαναβγάλει ο δρόμος, τώρα το ρίξαμε αρκετά έξω.
'Οσο για την αποκαθήλωση των μνημείων δε θέλω να πω κάτι, το έχω δεί σε κάποιες πόλεις τελευταία και με λυπεί ιδιαίτερα. Ελπίζω μόνο να μη κάνει κύκλους η ιστορία.

Πήγα κι εγώ στον Ashurbanipal - τι κατασκότεινο κι έρημο στενό ήταν αυτό όμως - , όντως έχει πάψει λογικά εδώ και χρόνια να είναι φορουμικό inside tip κι είναι πάντα γεμάτο. Γιατί όμως σας έστειλε πίσω νηστικούς ο Φρέντι, κάνει και take away αφού. Πολύ ιδιαίτερη κουζίνα, ειδικά εκείνο το ρύζι φοβερό. Προσοχή όμως σε όσους δεν αρέσουν τα πικάντικα, βάζει μπαχαρικά μέχρι και στη -δωρεάν - σαλάτα.

Άσε και το 'χαμε απωθημένο αυτό, δεν ήταν τυχερό. Φύγαμε κακήν κακώς επειδή δεν είχαμε κράτηση, δεν ήταν μόνο γεμάτο, ήταν και πολύ μικρό, λογικό.