Γαλλία Γερμανία Ιταλία τα τραίνα που φύγαν... μαζί τους μας πήραν!

[meli]

Μου αρεσει ο τροπος που γραφεις και οι φωτογραφιες σου ωραιες...
Οσο για πληροφοριες,βρισκεις ευκολα παντου...οι αναμνησεις που μοιραζεσαι μαζι μας αξιζουν!!:xmas_smile:

 

[harilander]

Μιλάνο

Φτάνοντας στο Μιλάνο ρωτήσαμε πως θα μπορέσουμε να πάμε στο Παρίσι και η ποιο εφικτή λύση ήταν να πάμε Λωζάννη στην Ελβετία και από εκεί είχε τρένο για Παρίσι. Μπορεί η Ελβετία να μην ήταν στο πρόγραμμα μας αλλά δεν μας χάλαγε καθόλου ένα transit πέρασμα. Εντωμεταξύ μέχρι να φύγει το τρένο μας βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα στο Μιλάνο. Ένα γρήγορο πέρασμα από την piazzaCavourτην σκάλα του Μιλάνου, την galleriaVittorioEmanuele, και την φοβερή πλατεία με τον καθεδρικό γνωστό ως Duomo. Κλασικά επιβλητικά κτίρια όμορφες και ακριβές βιτρίνες, κομψοί Μιλανέζοι, πλανόδιοι καλλιτέχνες , είναι μερικές από τις εικόνες που μου έχουν μείνει στο μυαλό , μα πάνω απ’ όλα η επιβλητική εικόνα του καθεδρικού , ίσως γιατί ήταν ο δεύτερος τεράστιος ναός (ο πρώτος ήταν του Αγ.Μάρκου στην Βενετία) που έβλεπα εκτός Ελλάδος. Εικόνα εορταστική και χριστουγεννιάτικη επικρατεί σε όλη την πόλη δέκα μέρες μετά τα Χριστούγεννα. Πολύ ώρα δεν έχουμε στην διάθεση μας έτσι επιστρέφουμε στον σταθμό έχοντας πάρει μια μικρή γεύση αυτής της μεγάλης μητρόπολης του Βορά.
Το τρένο έχει ξεκινήσει και εμείς έχουμε αράξει σε ένα ήσυχο κουπέ σχεδιάζοντας το υπόλοιπο ταξίδι μας. Δυστυχώς έχει αρχίσει να σουρουπώνει και δεν μπορούμε να θαυμάσουμε την υπέροχη διαδρομή που ξετυλίγετε γύρω μας. Από το Μιλάνο το τρένο κατευθύνεται προς Arona , Stresaμια διαδρομή που περιτρέχει την LagoMagioreκαι από εκεί ακολουθώντας την πορεία του ποταμού
Toceμέσα από την κοιλάδα Ossolaφτάνει Domodossolaπριν μπει στην Ελβετία.

 

[harilander]

Παρίσι

Στα σύνορα με την Ελβετία σταματάει το τρένο για τον τυπικό έλεγχο και σκέφτομαι τι περάσαμε στα Γιουγκοσλαβοιταλικά σύνορα και με πιάνει η ψυχή μου! Ευτυχώς ο μόνος έλεγχος που έγινε ήταν από ένα αστυνομικό και ένα λυκόσκυλο μάλλον για ναρκωτικά.
Δυστυχώς είναι νύχτα και δεν βλέπουμε πολλά πράγματα από το τοπίο αλλά ξεχωρίζουμε την λίμνη Λεμαν φτάνοντας στην Λωζάννη.
Στο σταθμό η έκπληξη μας είναι μεγάλη όταν βλέπουμε ότι το τρένο για Παρίσι είναι TGV, ουάου!! Θα ταξιδέψουμε με ένα από τα ποιο γρήγορα τρένα του κόσμου! Μακράν το καλύτερο τρένο που είχαμε πάρει, διαστημικό, αθόρυβο και πανάκριβο το κυλικείο! Σε τρεις ώρες περίπου ήμασταν στο Παρίσι , μεσάνυχτα σχεδόν και ευτυχώς μας περίμεναν τα ξαδέρφια μου.
Παρίσι, η πόλη του φωτός, της τέχνης, μια μητρόπολη της Ευρώπης που τόσα είχαμε ακούσει αλλά δεν είχαμε δει. Έχουμε πέντε μέρες να ανακαλύψουμε τις ομορφιές της, από που να ξεκινήσουμε και τι να αφήσουμε. Από το δίλλημα μας βγάζει ο ξάδελφος που αναλαμβάνει χρέη ξεναγού. Το σπίτι είναι σε κάποιο προάστιο του Παρισιού και οι μετακινήσεις θα γίνονται με τρένο και μετρό. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω της απεργίας δεν εκτελούνται όλα τα δρομολόγια όλες τις ώρες και μας δημιουργεί ένα μικρό πρόβλημα.
Το καλό είναι ότι πάλι λόγω της απεργίας δεν υπάρχουν ελεγκτές έτσι ταξιδεύουμε πολλές φορές τσάμπα. Πόσες φορές δεν πηδήξαμε τις μπάρες!
Μένουμε εντυπωσιασμένοι από το μέγεθος και την λειτουργία του τεράστιου δικτύου του περιβόητου μετρό. Εντυπωσιασμένοι μένουμε και μπροστά στον πύργο του Άιφελ και σοκαρισμένοι από την τιμή του εισιτηρίου για να ανέβουμε επάνω! 700 δρχ. είχε εάν θυμάμαι καλά. Βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να μην ανέβουμε, δεν έρχεσαι κάθε μέρα στο Παρίσι έτσι βρισκόμαστε στο ασανσέρ για την κορυφή.
Αν και ο καιρός είναι μουντός η θέα είναι καταπληκτική και σου κόβει την ανάσα, έχεις όλο το Παρίσι στα πόδια σου.
Παρόλο το κρύο όλες τις μέρες είμαστε στον δρόμο από το πρωί έως το απόγευμα προσπαθώντας να δούμε όσο περισσότερα γίνεται. Και που δεν πήγαμε, Ηλύσια Πεδία, αψίδα του θριάμβου, δάσος της Βουλώνης, Μονμάρτη, Παναγία των Παρισίων, κέντρο Μπομπιντού και φυσικά στον Λούβρο. Δυστυχώς στον Λούβρο είχαμε σκοπό να αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα αλλά λόγω μιας αδιαθεσίας μου μάλλον λόγω υπερκόπωσης και κρυώματος δεν μπορέσαμε να δούμε όλα όσα θέλαμε, αλλά και αυτά που είδαμε ήταν εκπληκτικά.
Φοβερά τα Αιγυπτιακά εκθέματα, αλλά και τα Ελληνικά. Απογοήτευση από την Μόνα Λίζα που την περίμενα μεγαλύτερη!!
Οι μέρες πέρασαν και εμείς έπρεπε να αφήσουμε το Παρίσι και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για Μόναχο, αλλά λόγω της απεργίας αλλά και λόγω ότι ξεχαστήκαμε η ώρα πέρασε και μετά βίας θα προλαβαίναμε το τρένο. (όχι ότι μας πείραζε άλλη μία μέρα στο Παρίσι). Αναγκαστικά επιστρατεύσαμε τον θείο μου να μας πάει στο σταθμό και έτσι βρισκόμαστε στους ευτυχώς άδειους νυχτερινούς δρόμους του Παρισιού να τρέχουμε με 150 χλμ. Του έχουμε εμπιστοσύνη καθώς είναι παλιός οδηγός αγώνων και προέρχεται από οικογένεια με αγωνιστικές καταβολές.

 

[harilander]

Orient Express

Φτάνουμε στον σταθμό 5 λεπτά πριν να φύγει το τρένο και με την ψυχή στο στόμα αποχαιρετιζόμαστε και ορμάμε στο βαγόνι. Βέβαια τέτοια ώρα ούτε κουβέντα για άδεια θέση οπότε βολευόμαστε στον διάδρομο δίπλα στην πόρτα και έξω από την τουαλέτα που έχει περισσότερο χώρο για να μην ενοχλούμε. Όπως κάθομαι πάνω στο σακίδιο μου βλέπω μια ταμπέλα που γράφει το δρομολόγιο και έκπληκτος ανακαλύπτω ότι λέει “OrientExpress”!! στην αυθεντική διαδρομή Στρασβούργο-Μόναχο-Βιέννη-Βουδαπέστη-Κωνσταντινούπολη.(αν και δεν είμαι σίγουρος εάν την έκανε όλη γιατί τα τελευταία χρόνια είχε διακοπή η σύνδεση με την Πόλη.)
Βρισκόμαστε στο διάσημο τρένο που γνωρίσαμε από μυθιστορήματα και ταινίες! Αυτή η ταμπέλα κοσμούσε το δωμάτιο μας τα επόμενα χρόνια σαν αναμνηστικό από αυτό μας το ταξίδι.
Το τρένο έχει ξεκινήσει και κάνει την εμφάνιση του ένας τύπος που θέλει να πάει τουαλέτα αλλά για κακή του τύχη είναι ακόμα κλειδωμένες. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνετε και στα επόμενα 10 λεπτά. Καταλαβαίνω ότι πρόκειται για «ασυγκράτητη ανάγκη» και επιστρατεύω τις τεχνικές Μαγκαϊβερ για να τον σώσω από το πρόβλημα του προστάτη. Ευτυχώς έχω μαζί μου ένα κατσαβίδι (μαζί με άλλα μικροεργαλεία για ανάγκη) και χωρίς δυσκολία ανοίγω την πόρτα. Έκπληκτος με ρωτάει:
- «italiano?»
- « no Greco ,it’s the same!» τουαπαντάω
Ευγνώμων για την βοήθεια που του προσφέραμε μας καλεί στο κουπέ του όπου ταξιδεύει με την φίλη του και θα κατέβαιναν στο Στρασβούργο, έτσι θα είχαμε όλο τον χώρο δικό μας για την υπόλοιπη νύχτα.

 

[harilander]

Μόναχο

Στον σταθμό του Μονάχου φτάσαμε νωρίς το πρωί και μας περίμενε το χιόνι και η χαμηλή θερμοκρασία. Ευτυχώς εκτός από αυτούς μας περίμενε και ο Γιόχαν για να μας μεταφέρει στο σπίτι του. Τον Γιόχαν τον είχαμε γνωρίσει το καλοκαίρι σε μια κατασκήνωση και ήταν αρχηγός μιας προσκοπικής ομάδας, καθηγητής στο επάγγελμα και μεγάλος φιλέλληνας. Επειδή το διαμέρισμα που έμενε με την γυναίκα του και τα παιδιά του ήταν μικρό είχε κανονίσει να μέναμε στο σπίτι κάποιων άλλων φίλων.
Ήταν ένα μεγάλο διώροφο σπίτι και εμείς θα είχαμε δικό μας δωμάτιο και δικό μας μπάνιο. Φοβερή χλιδή! Αν και ο καιρός δεν ενδεικνυόταν για πολλές βόλτες εμείς δεν κάτσαμε καθόλου. Τα παιδιά ήθελαν να μας δείξουν όσο περισσότερα γινόταν , έτσι βάλαμε τα χοντρά μπουφάν μας, τα γάντια μας και τα σκουφιά μας και έξω. Αλλά το κρύο ήταν άλλο πράγμα, δεν είχαμε ξαναζήσει τέτοιο ψωφόκρυο, η θερμοκρασία ήταν στο -17 C !!!! πάγωνε η ανάσα σου, η μύτη πάγωνε και ήταν έτοιμη να πέσει αλλά εμείς απτόητοι κόβαμε βόλτες στην πόλη. Ωραία πόλη το Μόναχο, με πολλούς πεζόδρομους και λίγη κίνηση, άψογες συγκοινωνίες και φιλική για τους τουρίστες.
Εντύπωση μας έκανε τα συντριβάνια που είχαν παγώσει και είχαν δημιουργήσει γλυπτά μοναδικής ομορφιάς συνθέτοντας ένα σκηνικό παραμυθένιο. Φυσικά δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε το τεχνολογικό μουσείο όπου θαυμάσαμε την εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά πολύ περισσότερο θαυμάσαμε τον τρόπο που στα παρουσιάζανε και πόσο φιλικό ήταν για τα παιδιά. Δυστυχώς και εδώ όποια σύγκριση με τα Ελληνικά δεδομένα ήταν ατυχής. Όπως είπα το κρύο ήταν αισθητό αλλά αυτό δεν επηρέαζε τους Γερμανούς να ασχοληθούν με υπαίθριες δραστηριότητες έτσι και εμείς μαζί τους προσπαθήσαμε να τους ακολουθήσουμε. Εκτός από τις βόλτες στα πάρκα ένα άλλο αγαπημένο χόμπι των πιτσιρικάδων ήταν οι τσουλήθρες στο χιόνι. Στα διάφορα πάρκα διάλεγαν ένα λοφάκι και από εκεί κατέβαιναν με διάφορα αυτοσχέδια έλκηθρα όπως σαμπρέλες ή σακούλες σκουπιδιών. φυσικά και το δοκιμάσαμε και περιττό να σας πω πόσο ενθουσιαστήκαμε , ήταν φοβερή η αίσθηση του κρύου, να νιώθεις τα δάκρυα να κυλάνε στα μάτια σου και αμέσως να παγώνουνε!! Φυσικά η μεγάλη αποθέωση ήταν όταν πήγαμε να κάνουμε πατινάζ στο κλειστό παγοδρόμιο του Ολυμπιακού σταδίου. Πρώτη φορά βάζαμε παγοπέδιλα και όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας. Καλή η τροφή του σώματος αλλά χρειάζεται και το πνεύμα την τροφή του, έτσι ο Γιόχαν ένα βράδυ μας πήγε να παρακολουθήσουμε την συμφωνική ορχήστρα του Μονάχου. Μοναδική εμπειρία καθώς δεν είχαμε παρακολουθήσει ποτέ μας κάτι αντίστοιχο αλλά η κούραση των ημερών λίγο έλειψε να με κάνει να κοιμηθώ στα καθίσματα καθώς είχα βυθιστεί μέσα τους.

 

[harilander]

Επίλογος

Η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει και με βαριά καρδιά μαζέψαμε τα πράγματα μας και τις αναμνήσεις μας αφήνοντας πίσω την ζεστή φιλοξενία των παιδιών. Τους χαιρετήσαμε με την υπόσχεση ότι σύντομα θα ξαναεπιστρέφαμε. Πήραμε την αμαξοστοιχία «Ακρόπολις Εξπρές» για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα μετά από 22 ημέρες.
Στο τρένο κάναμε ενθουσιασμένοι την ανασκόπηση του ταξιδιού και πόσα καινούργια μέρη είδαμε , πόσους ανθρώπους γνωρίσαμε και τι εμπειρίες αποκτήσαμε.
Κοιτώντας έξω από το παράθυρο αφηρημένος το μυαλό μου ταξίδευε νοερά σε αυτά που ζήσαμε και προσπαθούσα να τα συγκρίνω με την
Ελλάδα. καθώς το τρένο λικνιζόταν ρυθμικά στον ρυθμό που έδιναν οι γραμμές σκέφτηκα πόσα τρένα αλλάξαμε, πόσα χιλιόμετρα διανύσαμε , πόσο οργανωμένο είναι το δίκτυο στην Ευρώπη και πόσο σημασία έχουν δώσει στην μεταφορά με τα τρένα και πόσο απαρχαιωμένο μοιάζει το δικό μας δίκτυο ,εγκατελειμένο και υποβαθμισμένο.
Το παρθενικό αυτό ταξίδι στην Ευρώπη ήταν η αφετηρία για πολλά επικείμενα ταξίδια, η πόρτα για άλλον ένα κόσμο πέρα από τον δικό μας, αλλά το βασικότερο για μένα είναι η πόρτα του μυαλού που ανοίγει με κάθε ταξίδι, βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι, γαληνεύει η ψυχή σου και σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος.

 

[NTINA]

Η πόρτα του μυαλού δυστυχώς δεν ανοίγει γι όλους όσα ταξίδια κι αν κάνουν.
Χαίρομαι πάντως για τη δική σου:xmas_wink:

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφη και νοσταλγική η ιστορία σου! Thank you!

 

[Hyada]

Με γέμισες νοσταλγία για το πρώτο μου ταξίδι σε χώρες άλλες, μακρινές (η Ευρώπη δεν με τραβάει), χωρίς καν να το έχω κάνει ακόμα
Δεν πειράζει, θα 'ρθει και η δική μας η ώρα

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[eirini-amelie]

Πολυ ωραια η ιστορια! Το βασικα πραγμα που μου εμεινε ειναι οτι τελικα οσα χρονια κι αν περασουν η πολυ δυνατη εμπειρια του interail παραμενει πανω κατω το ιδιο πραμα!
Οι Ιταλοι που δε μπορεις να συνενοηθεις! (εισασταν πολυ τυχεροι, εμας μας κατεβασαν κατω απ το τρενο στου διαολου τη μανα κ επρεπε να περασουμε εκει ολη τη νυχτα κ να φυγουμε το επομενο πρωι γιατι μεχρι να βγαλουμε ακρη μαζι τους εφυγε το τελευταιο τρενο)
Οι επικες απεργιες! (ναι και σε μας ετυχαν και μας αλλαξαν τα σχεδια)
Τα 3ωρα σε μια πολη που τρεχεις με το σακιδιο να προλαβεις να δεις κατι (εμεις τα ξεραμε τα luggage lockers αλλα ηταν πανακριβα!)
Οι απεγνωσμενες προσπαθειες να γλιτωσει εισητηρια (πηδωντας μπαρες στο μετρο κτλ)
Το ποσο μπροστα ειναι οι Ευρωπαιοι κ η ξαφνικη καλοσυνη που σου δειχνουν μερικοι ανθρωποι κ εκει που δεν το περιμενεις λυνεται το προβλημα σου!
Και πανω απ ολα αυτο το αισθημα της επιστροφης!
Ποσα εμαθα, τι ανθρωπους γνωρισα, ποσο τυχερος ημουν που το εζησα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Y.Γ. Μα καλα πρωτοχρονια στο τρενο? χαχαχα! Αυτα ειναι!!!!