πάθος γιά τα ταξίδια

[ANEL]

ελπίζω να βάζω αυτό το θέμα στη σωστή ενότητα.αν όχι sorry .αναρωτήθηκα σχετικά μ 'άυτό μ' άφορμή τον γιό μου,που από τα 4 περίπου σκέφτεται ταξίδια με τρένα,λεωφορεία και αεροπλάνα.νομίζω λοιπόν ότι έχει ενδιαφέρον να δούμε πότε γεννήθηκε αυτ΄η η ανάγκη στον καθένα ξεχωριστά.λοιπόν εσείς πότε (δε ποιά περίπου ηλικία )νιώσατε την ανάγκη να ταξιδεύετε? πως εκδηλώθηκε αυτή η ανάγκη? ο γιός μου πάντως είναι αυτός που ξεσηκώνει και μας τους υπόλοιπους γιά ταξίδια και είναι αποφασισμένος να ταξιδέψει σ΄΄ολο το κόσμο .όσο γιά το επερχόμενο ταξίδι μας στη βαρκελώνη έχει ήδη τη βαλίτζα του στο σαλόνι έτοιμη.περιμένω τις απαντήσεις σας και ελπίζω να το διασκεδάσετε

 

[ΕΡΣΗ]

Οσο θυμαμαι τον εαυτο μου θυμαμαι οτι ονειρευομουνα να ταξιδεψω. Απο το νηπιαγωγειο δηλαδη. Ισως εφταιγαν τα παραμυθια που με ταξιδευαν, αλλα παντα ονειρευομουνα ενα μαγικο χαλι που θα με πηγαινε σε μερη εξω απο τα καθιερωμενα!

 

[ANEL]

σέυχαριστώ που απάντησες.αυτό κανει και ο μικρός.και σε μένα αρέσουν τα ταξίδια,μάρέσει να γνωρίζω καινουρια μέρη,ναβλέπω πως ζουν εκεί οι άνθρωποι,αλλά στον γιό μου διακρίνω ένα πάθος γιά αυτά κάτι σαν αυτοσκοπό.η διαφορά:αυτός αντί για μαγικό χαλί βλέπει αεροπλάνα και τρένα.τελικά το μαγικό σου χαλί σε ταξιδεύει,όπως ονειρευόσουν μικρή?εύχομαι ναι............

 

[Pandora]

Δεν θυμάμαι να σου πω, από πότε...

Μάλλον έχω πάρει το γονίδιο...

Εκείνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι από παιδί ένοιωθα τρισευτυχισμένη, μόλις ετοιμάζαμε βαλίτσα!

Και σήμερα ακόμα, στα εύκολα-στα δύσκολα (ίδια είναι η ανάγκη), πάντοτε ένα ταξίδι αναζητώ για να εξισορροπεί την κατάσταση...:roll:

Το πάθος παραμένει άσβεστο...δεν θα γίνω ποτέ καλά, γιατρέ μου...ΕΥΤΥΧΩΣ!

 

[romantic woman]

σ εμένα η ανάγκη ,το πάθος για ταξίδια προέκυψε μάλλον αργότερα.......σαν παιδί δε θυμάμαι να είχα αυτή την τάση,ίσως λόγω συνθηκών,άλλες οι προτεραιότητες....πάντως δε θυμάμαι να μενοιαζε ιδιαίτερα,
σα φοιτήτρια όμως άρχισα να ψάχνομαι και μου προέκυψε το ενδιαφέρον και η ανάγκη να γνωρίσω άλλους κόσμους,να αλλάξω παραστάσεις εντελώς ,να ξεφύγω απο τα τετριμμένα,οπότε και άρχισα τα πρώτα ταξίδια στο εξωτερικό...
έκτοτε το πάθος αυτό για ταξίδια εντάχθηκε στον τρόπο ζωής μου.

 

[ANEL]

και εγώ κάπως έτσι ξεκίνησα,σαν την romantic woman εννοώ.ως τα 18 περίπου είχα τσακωθεί με τον χάρτη και τα ταξίδια.ο μικρός όμως φαίνεται να έχει το γονίδιο σαν την pandora.κυκλοφορεί μες το σπίτι με μιά βαλιτσα και διαβάζει μόνιμα έναν παγκόσμιο χάρτη που φυσικά τον έχει διπλα στο κρεβάτι του.πως οι άλλοι έχουν ένα βιβλίο ή το ευαγγέλιο.........πλάκα έχει ο καημένος

 

[elbono]

παντα ταξιδευαμε με τους γονεις μου απο πολυ μικρα!!!ηταν ιεροτελεστια για μας να κανουμε βαλιτσες!!!!αργοτερα οταν αρρωστησε η μαμα κ πλεον ειναι δυσκολο να μετακινειται μεγαλωσα κ ταξιδευω με φιλους ή με το αλλο μου μισο!!!απο τα 18 μου ως φοιτητρια σημερα στα 25 μου ,μου ειναι αναγκη να ταξιδευω κ νομιζω οτι ο χρονος κ τα χρηματα μου ειναι λιγα κ δεν θα προλαβω!αλλα μετα απο καθε ταξιδι νιωθω γεματη κ δυνατη για οτιδηποτε!

 

[liz]

Κι εγώ ονειρευόμουν τα ταξίδια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Οι λόγοι πολλοί: οι γονείς μας δεν πήγαιναν πουθενά χωρίς να μας πάρουν μαζί τους κι από μικρή είχα οργώσει μαζί τους την Ελλάδα και λίγες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες επέστρεψα αρκετές φορές μεγαλώνοντας. Το να βρίσκομαι από τότε μέσα σ'ένα μεταφορικό μέσο και να βλέπω τις εικόνες ν' αλλάζουν ήταν για μένα η φυσική μου κατάσταση. Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα βιβλία που με ταξίδευαν νοερά σ' άλλους κόσμους και τα ντοκιμαντέρ που έβλεπα ενώ ορκιζόμουν στον εαυτό μου πως θα επισκεφτώ τα μέρη που έδειχναν. Τέλος βοήθησαν και μερικοί φοβεροί καθηγητές που είχα ανά διαστήματα, π.χ. το Παρίσι το αγάπησα προτού το επισκεφτώ και κολλήσω μαζί του, λόγω της καθηγήτριας γαλλικών μου που σε κάθε μάθημα αφιέρωνε 15'-30' μιλώντας γι'αυτό.

 

[alma]

Από πολύ μικρή ήθελα να ταξιδεύω απλώς με το πέρασμα των χρόνων αυτή η επιθυμία μεγάλωνε όλο και περισσότερο.