το φαγητο της Ινδιας ειναι απολαυση αλλα καυτερο συνηθως.....πολυ ωραια ειναι τα πιτακια με γεμιση πατατας που πουλανε παντου στο δρομο, σαμοσα λεγονται.....χαχα..Για πές για το φαγητό!
σε βρίσκω πολύ σωστό!!!!!σε όλα που ειπες!!
επειδή πετάς τετάρτη άρα πέμπτη είσαι Δελχί ίσως Παρασκευή στην Αγκρα, υπογραμμίζω ότι Παρασκευή το Ταζ Μαχάλ είναι κλειστό. Γλίτωσες.χαχα..
Γιατί εσύ πόσες έκατσες για να το χορτάσεις;
Κοιτα, πηγα για ~30 ωρες, κι εκανα τα παντα. Περπατησα ολα τα Ghat 2 φορες, πηρα βαρκα 2 φορες, γυρισα κεντρο και ναους, δεν ηπια απι το Blue Lassie, και απερριψα εκατονταδες προσφορες στο δρομο για οτιδηποτε μπορεις να φανταστεις, απο ricksaw μεχρι Μαριχουανα. Αλλα καπου στις 20 ωρες εννιωθα πως δεν υπηρχε τιποτε αλλο να δω/κανω.babaduma said:
μια παρενθεση απο δικη μου εμπειρια 3 μερες στο varanasi..οτι δεν μου εφτασαν να δω ολα οσα ηθελα, αλλα ειχα και τo chaath festival που γινεται λιγες μερες μετα το diwali. Το varanasi θελει το χρονο του να δεις και να μπεις στη λογικη του.
Ίσως η παραπάνω τονισμένη φράση δίνει την απάντηση. Πήγες με κάποιο "πρόγραμμα", κάποιο "σκοπό" και αφού τα ολοκλήρωσες, δεν είχες τι άλλο να κάνεις. Αυτή είναι η διαφορετική "οπτική" που λέμε και ίσως είναι λίγο δύσκολο να την αντιληφθούν όλοι. Εγώ έχω πάει τρεις φορές στο Βαρανάσι - έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Και ήμουν στα γκατς κάθε μέρα, από τις 0430 προσπαθώντας να βιώσω με όλες μου τις αισθήσεις στοιχεία της καθημερινότητας του κόσμου - όσα μπορούσα περισσότερα. Τα τελετουργικά τους, το πλύσιμο, το φαγητό, την προσευχή, ό,τι διαδραματίζονταν εκεί - τελοσπάντων. Και, σε όποιο βαθμό μπορούσα, να συμμετάσχω. Δεν ξέρω πώς ακούγονται όλ' αυτά, ίσως δεν μπορώ να τα μεταφέρω και με λόγια, είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος (δεν είναι "μομφή" αυτό, απλά θέλει χρόνο και βιώματα εκεί, άλλοι μπορούν, άλλοι όχι, και σίγουρα ένα σύντομο ταξίδι δεν είναι αρκετό). Μετά την τρίτη σου επίσκεψη στη mother India, ίσως το βλέμμα σου να είναι λιγότερο "αποστασιοποιημένο" και να καταλάβεις αυτό που δεν μπορώ να πω με λόγια...
