ιστοριες της πλατειας

[LULLU]

Κεντρικη πλατεια ,,Χανια 2018


Τη τελευταία εβδομάδα, πέρασα τις περισσότερες ώρες της ημέρας στη κεντρική πλατεία της πόλης μας, στη πλατεία που στέκεται ορθό ακόμη το πανέμορφο κτήριο της αγοράς, έργο που ανοικοδομήθηκε επι δημαρχίας του κ Μουντάκη , που στεγάζει καταστήματα λαϊκής τέχνης και τροφίμων. Τη πλατεία που φωτίζεται από το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δένδρο

κάθε Δεκέμβρη, τη πλατεία που αγκαλιάζει κάθε εκδήλωση αθλητική, κοινωνική

, πολιτική, που γεμίζει νότες και χορούς, που τραντάζει από συνθήματα, γεμίζει από πανό σε κάθε συλλαλητήριο και απεργία..

στη πλατεία που χτυπά ο παλμός της πόλης , της κοινωνίας… Εκεί εξελίσσεται μια άλλη ζωή διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών πολιτισμών.. Είναι η πλατεία που ενώνει φωνές ,αφουγκράζεται προβλήματα, που στεγάζει μια πολυπολιτισμικοτητα..

Ώρες κοιτώ τα δρώμενα σε αυτή τη πλατεία.. Δεκάδες εκατοντάδες τουρίστες που επέλεξαν να επισκεφτούν τη πόλη, να γιορτάσουν το Πάσχα με διαφορετικό τρόπο από αυτό που συνηθίζουν στη πατρίδα τους , να γευτούν τοπικά προϊόντα, να μάθουν για το πολιτισμό και τη κουλτούρα μας και να ζεσταθούν από το μεσογειακό ήλιο , αν και η σκόνη της Αφρικής τους μεταφέρει σε πιο μακρινά τοπία…

Η πλατεία γεμίζει από φωνές και τραγούδια.. μαθητές από όλη την Ελλάδα διασκεδάζουν στην καθιερωμένη 7ημερη εκδρομή λίγο πριν αρχίσουν τα κτυποκάρδια των εξετάσεων και οι δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον τους. Μου αρέσει η άνεση και η αμεσότητα τους τα αναμεταξύ τους πειράγματα. Με πλατύ χαμόγελο πλησιάζουν στο περίπτερο μας ρωτώντας για το πως θα πάνε στα διάφορα φαγάδικα και καφετέριες της πόλης που είδαν στο διαδίκτυο…Είναι καλά πληροφορημένοι και αποφασισμένοι να περάσουν αξέχαστα..

Κυρία είστε από εδώ???????? Ρωτούν..

Και στη κατάφαση μου σχολιάζουν..

Τι ωραία να ζείτε σε αυτή τη πόλη..

Δίνουν ζωή στη πλατεία, στα καταστήματα.. βγαίνουν από τη αγορά κρατώντας σακούλες με τα ψώνια και τα αναμνηστικά.., πολλά αγόρια φορούν το σαρίκι και ακουμπούν τις μαγκούρες που μόλις αγοράσαν ενω περιμένουν να μπουν στα τουριστικά λεωφορεία, που έχουν κατοχυρώσει και φέτος , θέση παρκινγκ στο δρόμο εμποδίζοντας τα άλλα αυτοκίνητα και τους πεζούς.. Ωρα 3 με 5 το απόγευμα γίνεται το αδιαχώρητο, διπλοπαρκαρισμενα τα λεωφορεία που περιμένουν τους τουρίστες, κορναρίσματα από τους διερχομένους οδηγούς που βλέπουν να μειώνεται το πλάτος του δρόμου και οι οδηγοί που τολμούν να παρκάρουν έστω και για λίγο σε θέση λεωφορείου γίνονται αποδέχτες κλίσεων της τροχαίας που εμφανίζεται περιέργως πως ,μόνο κάθε φορά που ένα τουριστολεωφορειο εμποδίζεται.

Δεν είναι μόνο οι επισκέπτες στη πλατεία.. είναι και οι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι της.. Είναι άνθρωποι του περιθωρίου, ξεχασμένοι, άστεγοι, άνεργοι που βρήκαν στα παγκάκια της αγοράς να ξεκουράζονται, να κοιμούνται, να τρώνε, να πίνουν, να επαιτούν . Είναι η πλατεία το σπίτι που δεν έχουν, είναι ο κόσμος της πλατείας, οι φίλοι που δεν απέκτησαν η που έχασαν , είναι οι χαμένες ευκαιρίες δουλειάς, είναι οι αναμνήσεις μιας άλλης ζωής, είναι ίσως τα όνειρα που δεν πραγματοποίησαν αλλά δεν απαρνήθηκαν.,,

-Μια γυναικεία φιγούρα κάνει τη καθημερινή της βόλτα σέρνοντας το ιδιο καροτσάκι ..

Πάω να μαγειρέψω μου λέει μπακαλιάρο αλλά τα παιδιά μου δεν τον τρώνε και δεν ξέρω τι να κάνω..

-Άμα πεινάσουν θα φάνε απαντώ .. δεν γίνεται να νικήσει η πείνα το φαΐ,, δεν περνα ένα πεντάλεπτο και εμφανίζεται πάλι…

-Ήλθαν τα παιδιά μου από το σχολείο, έφαγαν και τα έβαλα για ύπνο…τα καημένα κουράστηκαν.. Όλη η αλήθεια προβάλει ξαφνικά.. η κυρία της πλατείας ζει και μιλά για μια οικογένεια που θα ήθελε να έχει και δεν έχει, για μια οικογένεια που την έχει ανάγκη για να τη φροντίζει, να αγωνιά , να προσέχει.. και μιλά με τόση αγάπη για τα ανύπαρκτα παιδιά και τα θολά από καταρράκτη μάτια της δακρύζουν.. .

-Αστα να ξεκουραστούν καλή μου. .θα διαβάσουν αργότερα.. δεν μπορείς να χαλάσεις ένα όνειρο.., αν και η παράφωνη εκτέλεση ενός ρεμπέτικου από τον Παναγιώτη μας προσγειώνει.., ‘’θέλω να πιώ για να ξεχάσω’’’…..

Κάποιος εύκολα ίσως, θα δώσει και τους ανάλογους χαρακτηρισμούς για κάθε μια από αυτές τις ψυχές που περιφέρονται εκεί με τα αδυνατισμένα κορμιά και τα λερωμένα ρούχα.., κάποιος θα αποτρέψει το βλέμμα ίσως και ενοχλημένος και θα ταχύνει το βήμα να απομακρυνθεί …κάποιος θα νιώσει άβολα και ανασφάλεια περνώντας μέσα από τη πλατεία και ανάμεσα από ομάδες ατόμων που τολμούν (από ανάγκη ισως?) να απλώσουν χέρι στις φουσκωμένες από πορτοφόλια τσέπες. .τολμούν και είναι μια πραγματικότητα, μια αλήθεια της πλατείας…. Οι τουρίστες είναι κυρίως τα θύματα και ίσως η παρουσία και μόνο κάποιων αστυνομικών να διασφαλίζουν μια πιο ασφαλή παραμονή των τουριστών στη πλατεία αντί να χαρίζουν μόνο κλήσεις…

Οι ώρες περνούν και οι εικόνες επαναλαμβάνονται με την ιδια σειρά σε μια σταθερή συχνότητα … βόλτα, επαιτεία, τραγούδι, πιοτό, ύπνος…με την ιδία σειρά από τους ιδίους ανθρώπους..

Ανθρώπους που δεν στάθηκαν τυχεροί , που δεν είχαν ίδιες ευκαιρίες με άλλους , άνθρωποι που ζουν εκεί τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά μας ταυτόχρονα.., άνθρωποι που δεν ζητούν πολλά πέρα από να τους ακούσουμε…ας το κάνουμε..

Είναι άνθρωποι ..

 

[chris7]

Μπράβο. Καταπληκτικό !!!!!!!!!!!!!!

 

[Borealis]

Η ιστορία της κυρίας που διηγήθηκες μου έφερε στο μυαλό κάτι που μου άρεσε πολύ στην πόλη σου

 

[alvadi]

Εξαιρετική γραφή, κι ένας κόμπος στο στομάχι με την ιστορία της κυρίας.

 

[LULLU]

ειναι πραγματι μια πολη με εντονες πολιτικες αναζητησεις , τοποθετησεις αλλα που περιβαλεται και απο φανερη αδιαφορια και καθωπρεπισμο....

 

[Borealis]

ειναι πραγματι μια πολη με εντονες πολιτικες αναζητησεις , τοποθετησεις αλλα που περιβαλεται και απο φανερη αδιαφορια και καθωπρεπισμο....

Μου έκανε εντύπωση μεγάλη το πλήθος του κόσμου που συμμετείχε στις συγκεντρώσεις εναντίον του κλεισίματος της Rosa Nera, αν και δεν κατάλαβα αν ήταν πολίτες των Χανίων ή φοιτητές οι συμμετέχοντες, σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι οι Χανιώτες δεν ήταν γενικά αρνητικοί στην ύπαρξή της, μπορεί όμως να κάνω και λάθος.

 

[LULLU]

ειναι χανιωτες και φοιτητες. η Nera Rosa δεν ηταν αυτο που περιγραφουν οι ''αλλοι''' σκουπιδια και παραβατικοι.. ηταν μια καλα οργανωμενη ομαδα που υπηρετησε τη κοινωνια και το πολιτισμο.. περα απο μαθηματα σε μη εχοντες, απο μουσικες εκδηλωσεις , συναυλιες, θεατρο, παρουσιασεις βιβλιων,πολιτικες συζητησεις, . απο μια πολυ καλη βιβλιοθηκη , προσφορα φαγητου σε πολιτες ηταν αυτο που εμεις λεμε κοινωνια αλληλεγγυης....