απροοπτα και περιεργα

[mary_a]

Απρόοπτο νούμερο 1:
Είμαστε στη Eurodisney όλη μέρα κι αφού έχουμε πιει τις μπύρες μας και δεν μας κρατάνε τα πόδια μας λέμε να πάρουμε το τρένο της επιστροφής..
πηγαίνουμε στην αποβάθρα, όλα οκ, μπαίνουμε στο τρένο της επιστροφής όπως όλοι...περιμένουμε λίγα λεπτά, το τρένο ακίνητο..βγάζουν μια ανακοίνωση μόνο στα Γαλλικά και κάποιοι κατεβαίνουν από το τρένο (όσοι ήξεραν Γαλλικά..).. προ αμνημονεύτων ετών μάθαινα γαλλικά με πενιχρά αποτελέσματα.. εγώ κατάλαβα ότι το τρένο αποσύρεται και θα έρθει άλλο σε πέντε λεπτά... το λέω στον mr. Αυτός μου λέει: μπα ξέρουμε και γαλλικά?? γιατί τόσες μέρες δεν μπορούμε να συννενοηθούμε και τώρα κατάλαβες??...κάτι αλλό θα έλεγε η ανακοίνωση κτλ.. κλείνουν οι πόρτες του τρένου και να μάστε όλοι μαζί στο αμαξοστάσιο (καμμιά 15ριά έξυπνοι) να επιστρέφουμε με τα πόδια στην αποβάθρα!!

Απρόοπτο νούμερο 2 (κορυφαίο)!
είμαστε στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου και χαζεύουμε τα λιοντάρια..ο αρσενικός είναι λίγο εκνευρισμένος και βρυχάται με μανία, εγώ κάθομαι σε απόσταση ασφαλείας (πίσω από τα κάγκελα πέρα από τα οποία δεν επιτρέπεται να πλησιάσει κανείς) και τραβάω βιντεάκι.. και εκεί που είμαι απορροφημένη στη μηχανή μου γίνεται το εξής κορυφαίο σκηνικό: το λιοντάρι κατουράει και βρέχει εμένα (και 2-3 ακόμη διπλανούς μου) από τα γόνατα και κάτω.. αφού έσκασα στα γέλια έπαθα μια μίνι κρίση..πηγαίνω σε μια τουαλέτα πλένω παντελόνι κτλ..και κυκλοφορώ μέχρι την επιστροφή στο ξενοδοχείο σε μηδέν βαθμούς με βρεγμένο παντελόνι!!

 

[efi]

Σεπτεμβριος 2007 κωνσταντινουπολη ταξιδι με την κορη μου και η παρεα ολοκληρη παθαινει γαστρεντεριτιδα και φυσικα πιο πολυ απο ολους η κορη μου αφου αντεξε ηρωικα τρεις μερες με χαπακια την τεταρτη ειχε πλεον εξαντληθει και παμε στο Γερμανικο νοσοκομειο που ηταν διπλα στο ξενοδοχειο στα επειγοντα μολις καταλαβαν πως ειμαστε ξενοι στειλαν ατομο που μιλουσε αγγλικα να μας βοηθησει τις καναν αμεσως εξετασεις της βαλαν ορο και θα την κρατουσαν μας ειπαν μερικες ωρες μεχρι να τελειωσει ο ορος με τους ηλεκτρολυτες οποτε λεω στην νεαρα παω ξενοδοχειο να φερω την πιστωτικη για πληρωσουμε μεχρι να παω στο ξενοδοχειο και να γυρισω μου στελνει μυνημα μαμα ελα γρηγορα αλλοφρων τρεχω στα επειγοντα η κορη μου αφαντη μεχρι να καταλαβω που στην ευχη εχουν παει το παιδι μου μου εχουν κοπει τα ηπατα μετα πολλα μου δινουν να καταλαβω πως την εχουν παει σε δωματιο φτανω τρεχοντας στο δωματιο και ανοιγοντας την πορτα μενω αναυδη ... με εξαιρεση το νοσοκομιακο κρεβατι ολο το υπολοιπο δωματιο ειναι διακοσμημενο σε οθωμανικο ροκοκο να το πω ... ασημοχρυσαφι με ταπετσαριες δαμασκο μπλε ασημοχρυσαφι με ανακλυντρο και πολυθρονες και μινιμπαρ και η κορη μου στο ενα χερι τον ορο και στο αλλο την φωτογραφικη να το αποθανατισει γιατι σε ποιον να το περιγραψεις αυτο και να σε πιστεψει

 

[αθηνα123]

στην πραγα παλι πηγα 2 φορες στην εκκλησια του αγιου βιτου (απο διαφορετικη εισοδο καθε φορα) μεσα στην ιδια μερα χωρις να εχω καταλαβει οτι προκειται για την ιδια εκκλησια.μονο οταν στο τελος της ημερας κοιτουσα τις φωτο που τραβηξα διαπιστωσα ειχα τραβηξει ακριβως τα ιδια πραγματα και την πρωτη και την δευτερη φορα.δεν εχω αισθανθει πιο χαζη ποτε στη ζωη μου.
επισης στον γυρισμο με το αεροπλανο πεσαμε σε κατι αλλοδαπους( ας μην αναφερω καλυτερα την εθνικοτητα) που ειχαν καταπιει ολον τον βοσπορο και συνεχιζαν και κατα την διαρκεια της πτησης.εξαντλημενοι πια επεσαν να κοιμηθουν.λιγο πριν την προσγειωση βγηκε ανακοινωση να δεσουμε τις ζωνες μας, αυτοι ομως ειχαν πεσει στα χερια του μορφεα.ερχετε μια ευγενικη αεροσυνοδος τους σκουνταει, τιποτα αυτοι.ξαναπροσπαθει, αυτοι την γραφουν κανονικα.τοτε παει και φωναζει μια συναδελφο της πιο πεπειραμενη,τους σκουνταει και αυτη,οι αλλοδαποι στον κοσμο τους.προσπαθει τοτε να τους δεσει η ιδια.καμια επιτυχια γιατι καθονταν πανω στις ζωνες τους.το αεροπλανο ειχε αρχισει να κατεβαινει και η αεροσυοδος να χανει την ψυχραιμια της.τοτε χρησιμοποιησε το υστατο οπλο των αεροσυνοδων σε τετοιες περιπτωσεις, χρησιμοποιησε βια,χαστουκησε τον εναν τοσο δυνατα που τον αναγκασε να ξυπνησει και να δεθει,χωρις μαλιστα να της πει τιποτα για το συμβαν.

 

[ΕΡΣΗ]

φτανω τρεχοντας στο δωματιο και ανοιγοντας την πορτα μενω αναυδη ... με εξαιρεση το νοσοκομιακο κρεβατι ολο το υπολοιπο δωματιο ειναι διακοσμημενο σε οθωμανικο ροκοκο να το πω ... ασημοχρυσαφι με ταπετσαριες δαμασκο μπλε ασημοχρυσαφι με ανακλυντρο και πολυθρονες και μινιμπαρ και η κορη μου στο ενα χερι τον ορο και στο αλλο την φωτογραφικη να το αποθανατισει γιατι σε ποιον να το περιγραψεις αυτο και να σε πιστεψει

Βρε Εφη δεν ανεβαζεις τις φωτογραφιες στο site να το χαζεψουμε και εμεις αυτο το δωματιο;

 

[efi]

Βρε Εφη δεν ανεβαζεις τις φωτογραφιες στο site να το χαζεψουμε και εμεις αυτο το δωματιο;

ερση η σχεση μου με τους υπολογιστες μετραει μολις μερικους μηνες και περιοριζεται στα τελειως στοιχειωδη μολις βρω καποιον να μου δειξει σου υποσχομαι να το κανω αμεσως

 

[alia]

Ενα βραδυ στην Πατονγκ στο Πουκετ,αφου με τα χιλια ζορια βρηκα να παρκαρω το παπι,ερχεται ενα κοριτσακι και μου λεει........ νο χιαρ μιστερ.
Εγω δεν εδωσα σημασια και αφου της ειπα νο προμπλεμ.... κλπ.... σηκωνομαι και φευγω.
Γυρναω μετα απο κανενα 3ωρο και βλεπω το παπι αλυσοδεμενο.
Ω θεοι του Ολυμπου τι κακο με βρηκε.
Τι να κανω??
Κακογουστη φαρσα???
Αλλα ποιος???
Λιγο πιο κατω ηταν ενα κιοσκι με ενα αστυνομο και του λεω το γεγονος.
Με παραπεμπει στο αστυνομικο τμημα αφου καταφεραμε καποια στιγμη να συνενοηθουμε.
Και που ειναι το αστυνομικο τμημα????
Περνω παπι-ταξι και παω.
Θαταν γυρω στις 2 το βραδυ.
Βρισκω τον αρμοδιο γαλονα χαμογελαστο και του λεω το και το.......... αφου περιμενα καμποση ωρα ναρθει η σειρα μου.
Του λεω γιατι μιστερ κλειδωμενο το παπι???
Μου εξηγη πως το αφησα σε διαβαση πεζων....
Και μου κοβει κληση με χαμογελο παντα
την οποια επρεπε να πληρωσω επιτοπου για να ξεκληδωθει το οχημα.
Χαου ματς????? λεω.
7 ευρω ηταν το ποσο και πνιγω την χαρα μου....

Απο μεσα μου σκεφτομαι αμα μαθενες ποσο ειναι το αντιστοιχο στην Ελλαδα θα σε πηγαινανε τεσσερις,με τα ψιλα που με βαζεις νυχτιατικα να πληρωσω.
Φυσικα διαμαρτηρομε λιγο,και μετα χωριζουν οι δρομοι μας,χαμογελοντας αμφοτεροι.

Μεχρι να γυρισω παλι με τον παπι -ταξι, μου το ειχαν ξεκληδωση,και οντως ειχε κατι γραμμες ο δρομος που και καλα επρεπε να ειχα προσεξη οτι ηταν διαβαση πεζων.
Δεν με πειραξε.
Μια εμπειρια ηταν.
Θα το θυμαμαι παντως.


Φετος στο Κο Παγκαν πηγαινα παλι οδικος σε ενα χωματοδρομο για να βρω μια παραλια,ωσπου μετα απο μια δεξια στροφη με πιανει πανικος γιατι ξαφνικα ο δρομος απο ισιος ειχε ανωφερεια τουλαχιστον 15%με 20%
Δεν εχω ξαναδει στην ζωη μου τετοια ανηφορα και μαλλον δεν θα ξαναδω ποτε.
Δεν προλαβαινα να σταματησω,κατεβασα ταχυτητα και ανοιξα τερμα το γκαζι.
Ματαια ολα.
Το παπι ζοριστηκε ρεταρισε εβηξε και ξεψηχυσε στα μισα της ανηφορας.
Αρχισε να με περνει προς τα πισω ο κατηφορος φρεναριστος να τσουλαω πανω στα χαλικια του δρομου.
Δεξια και αριστερα ζουγκλα σε ενα δρομο που σπανια περναγε καποιος,και γω να δινω το δικο μου μοναδικο θεαμα μεταξυ ισοροπιας και τουμπας.
Δεν φοβηθηκα,ηξερα καποια στιγμη θα πεσω,εστω και σταματημενος η τσουλιτος.
Τελικα επεσε το παπι και τσουλισε λιγο.Δεν επαθε τιποτα.
Το ξανακατεβασα κατω και δεν το καβαλησα για να ανεβω την ανηφορα.

Την ανεβηκαμε μαζι πλαι-πλαι.Αυτο με πρωτη ταχυτητα και γω πεζος.
Αν με εβλεπε καποιος δεν θα του ειχε μεινει αντερο απο τα γελια.
Αλλα δεν υπηρχε κανεις,ουτε στο δρομο ουτε στην καταπληκτικη παραλια που εφτασα μετα.



Αυτα για την ωρα.
Γειτονισσα Αθηνα οποιος ανοιγει ενα θεμα γραφη πρωτος για καποια κατασταση που εχει βιωση.
Περιμενω τα δικα σου.

Κατι παρομοιο επαθα στο Βερολινο το 2001. Εως τοτε σαν απολιτιστη Ελληνιδα που σεβεται τον εαυτο της, δεν ειχα ξαναδει ποδηλατοδρομο. Που να τον δω αλλωστε; Στη Θεσσαλονικη; Κι ενω περπατουσα αμεριμνη στην ακρη του πεζοδρομιου (ποδηλατοδρομος) ακουσα ενα επιμονο ντριννν απο πισω μου. Δεν εδωσα φυσικα σημασια και συνεχισα να περπαταω, μεχρι που βρεθηκα κατω απο ενα ποδηλατο κι εναν γερμανο που μ' εβριζε. Αρχισα να τον βριζω κι εγω μεχρι που ηρθε ενας αστυνομικος και μολις καταλαβε οτι δεν μιλουσα καθολου γερμανικα με αφησε με τα χιλια ζορια να φυγω. Τι αλλο θα παθω;

 

[spor_os]

ερση η σχεση μου με τους υπολογιστες μετραει μολις μερικους μηνες και περιοριζεται στα τελειως στοιχειωδη μολις βρω καποιον να μου δειξει σου υποσχομαι να το κανω αμεσως

Εδώ θα βρεις κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για το πως μπορείς να επεξεργαστείς και στη συνέχεια να "ανεβάσεις" τις φωτογραφίες σου.
Εδώ το link.

 

[dora]

Τα χρόνια που έμεινα στην Κέρκυρα μου είχε δωθεί αρκετές φορές η ευκαιρία για αποδράσεις στους Παξούς. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού πολλοί φίλοι με επισκέπτονταν και κυρίως η φίλη μου Κ.
Έτσι λοιπόν και εκείνο το καλοκαίρι ήταν στο νησί για διακοπές. Είχαμε πει πολλές φορές να πάμε Παξους παρέα για Σαββατοκύριακο αλλά ποτέ δεν το καταφέρναμε γιατί το ιπτάμενο δελφίνι εφευγε από Κέρκυρα για Παξούς στις 7 το πρωί.
Αυτή τη φορά ειμασταν αποφασισμένες. Η απόσταση για το λιμάνι από το σπίτι μου ήταν 15 περίπου λεπτά με τα πόδια. Μετά από ακόμα ένα γερό ξενυχτί, με τους σάκους στους ωμους και τα μάτια σχεδόν κλειστά από τη νύστα, σερνομενες φθάσαμε στο λιμάνι. Αρκετός κόσμος περίμενε μπροστά από το δελφίνι, καθήσαμε και εμείς λοιπόν στη σειρά.Επιτέλους θα φεύγαμε.....
Λίγα λεπτά προτού από τις 7, ένας συμπαθητικός κύριος βγήκε στην άκρη και με σπάστα ελληνικά είπε: Παρακαλώ τα διαβατήρια σας.
Η Κ. σκουντουφλώντας αποκρίθηκε: Σύγνωμη για τους Παξούς χρειάζεται διαβατήριο?
Κοίταξα γύρω μου καλύτερα....Δεν υπήρχαν χαρούμενοι τουρίστες αλλά ταλαίπωροι μετανάστες. Το δελφίνι φυσικά δεν πήγαινε Παξούς αλλά στους Άγιους Σαράντα στην Αλβανία.
Τελικά με τρέξιμο αλά Κεντέρης προλάβαμε το δελφίνι που μόλις εφευγε για Παξούς από την απέναντι αποβάθρα

 

[renata]

Τα χρόνια που έμεινα στην Κέρκυρα μου είχε δωθεί αρκετές φορές η α

καλά΄γέλασα πολύ !!!
το ίδιο έπαθα πρίν 3 μήνες στην τουρκία ,οπου αντί να κατέβω στην πόλη απο το πλοίο ερχόμενη απο τα πριγκηπονήσια ,κατέβηκα 2 στάσεις πρίν οπου ήταν η ανατολική τουρκία !!!! δεν βαριέσαι !! αυτα τα απρόοπτα ,ειναι το πιπέρι στην ζωή μας !!

 

[efi]

Φεβρουαριος φετος στην Ιορδανια αφου εχουμε διασχισει την χωρα ξεκινωντας απο Αμμαν βρισκομαστε στην ερημο για δυο μερες και εχει ερθει η μερα της αναχωρησης εχουμε ξυπνησει απο της 5 η ωρα για να δουμε την μερα να χαραζει πανω απο τους πετρινους ογκους της ερημου και 7.30 ειχαμε συμφωνησει να μας παρει το Land rover στο χωριο για να παρουμε απο εκει το λεωφορειο για Ακαμπα και απο εκει αλλο λεωφορειο για Αμμαν. Πραγματικα ολα καλα μεχρι που φτασαμε στο χωριο εκει μας περιμενε η εκπληξη ο υπευθυνος της κατασκηνωσης μας περιμενε χαμογελαστος να μας ενημερωσει πως το λεωφορειο δεν ειχε ερθει ο.κ. λεμε δεν βαριεσαι θα παρουμε το επομενο μονο που το λεωφορειο ειναι ενα και αν ερθει καλως αλλιως τιποτε...και τωρα τι κανουμε ? (αυτη ηταν η δικη μας ερωτηση) Α... θα σας παμε μεχρι την Dessert highway θα σας αφησουμε εκει να κανετε ωτοστοπ.Τωρα να σας πω πως η φιλη μου και εγω μειναμε κατι σε στηλη αλατος φανταζομαι οτι το καταλαβαινετε.Το απιστευτο ειναι οτι μετα το πρωτο σοκ αυτο καναμε δυο γυναικες με τις βαλιτσες τους να περιμενουν στον αυτοκινητοδρομο της ερημου για να περασει η το λεωφορειο απο Ακαμπα και να του κανουμε σημα να σταματησει η να περασει καποιο μινιβαν που πηγαινε προς Αμμαν να μας παρει οπως και συνεβει αλλωστε.Η αληθεια ειναι πως αυτο μας βγηκε σε καλο γιατι καθ οδον καναμε συμφωνια με τον οδηγο και το πρακτορειο του και την επομενη μερα ειχαμε το βαν ολη μερα και ειδαμε οτι θελαμε οπως μας βολευε

 

[NTINA]

Κάθε εμπόδιο για καλό που λέει και ο σοφός λαός.
Πάσχα 2006 στην χερσόνησο του Σινά.
Φύγαμε πρωί με mini van από το Σαρμ ελ Σειχ για να πάμε στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης με μια μικρή παράκαμψη στο θέρετρο Ντάχραμπ.
Ενώ εμείς ξαμολυθήκαμε για φωτό και shopping στο μοναδικό εμπορικό κέντρο ο οδηγός
άρχισε να φωνάζει ότι πρέπει να φύγουμε.Είμαστε μόνο μία ώρα στο συγκεκριμένο μέρος
και το πρόγραμμα προέβλεπε τουλάχιστον τρεις.
Λογοφέραμε έντονα μαζί του αλλά για να μην πάρει διαστάσεις το θέμα συμμορφωθήκαμε
στην απαίτησή του να την κάνουμε.
Πριν ακόμα φτάσουμε στον επόμενο προορισμό τα κινητά μας πήραν φωτιά.
Είχε γίνει τρομοκρατική στο εμπορικό του Ντάχραμπ με πάνω από σαράντα θύματα.
Του ανάψαμε και λαμπάδα ως το μπόι του,άσε τα κεράσματα.

 

[Sokratis]

Ερση & λοιποι, στο τριτοκοσμικο Περου ειχα μια αντιστοιχη εμπειρια που διαβαζοντας τα της ν.υορκης νιωθω αρχοντας. Το 2005 βρισκομασταν στο Πουνο σε υψομετρο 4000 μετρα περιπου και η κορη μου (15 ετων τοτε που ενιωθε αδιαθεσια απο μερες και την αποδιδαμε στις παρενεργειες του υψομετρου) παρουσιαζει υψηλο πυρετο που δεν κατεβαινε με τιποτα. Ανησυχουμε γιατι δεν ξερουμε αν προκειται για μια κοινη ιωση που θα περασει, για γαστρεντεριτιδα ή για τη νοσο του υψομετρου οπότε θα έπρεπε να μετακομισουμε αμεσα σε πιο χαμηλες περιοχες. Το γεγονος οτι βρισκομασταν σε μια τοσο φτωχη και παράξενη χωρα μας αγχωνε πολυ και μας εκανε να νιωθουμε ενοχες που αποφασισαμε να κανουμε ενα τοσο δυσκολο ταξιδι μαζι με τα παιδια. Απευθυνθηκαμε στη ρεσεψιον του ξενοδοχειου που καλεσε το τοπικο νοσοκομειο. Μετα απο 15 λεπτα περιπου ο γιατρος βρεθηκε στο δωματιο, την εξετασε, μας καθησυχασε μιλωντας ισπανικα και σπαστα ιταλικα (δεν μιλουσε γρι αγγλικα) και στα επομενα 20 λεπτα βρισκονταν στο δωματιο του ξενοδοχειου τα καταλληλα φαρμακα που φροντισε να στειλουν με ταξι.Συνολικο κοστος 20 δολλαρια για την επισκεψη (ο γιατρος μας ζητησε 10) και αλλα τοσα για τα φαρμακα και το ταξι. Τελικα και η διαγνωση και τα φαρμακα ηταν σωστα και το ταξιδι συνεχιστηκε χωρις αλλο απροοπτο.