Τόνγκα Αυστραλία Βανουάτου Νέα Ζηλανδία Νέα Καληδονία Φίτζι Ωκεανία: Ν.Ζηλανδία - Φίτζι - Ν.Καληδονία - Wallis & Futuna - Τόνγκα - Βανουάτου -Αυστραλία

[James]

το οποίο τελικώς ήταν ένα picanto

Ο καλός ο γκατζετάκιας από τη βάρκα φαίνεται.

Η μπλούζα ήταν δώρο με το πικάντο?

 

[Defkalion]

Σόρυ γιατί εσύ γράφεις ταξιδιωτική ιστορία; ταξιδιωτικό φόρουμ είμαστε και δε το ήξερα;

 

[Krekouzas]

http://instagr.am/p/ByIgc3do0Sv/

Αυτή είναι η πτώση του τελευταίου! Ο οποίος μας ξάφνιασε όλους διότι πήδηξε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, δεν το πολυσκέφτηκε όπως οι άλλοι. Αύριο θα ανεβάσω και άλλες φωτογραφίες και τα μικρά βιντεάκια!

Πάντως ως εμπειρία δεν συγκρίνεται! Μοναδική στιγμή, που μετά ήμασταν σε μια κατάσταση,''τώρα τι είδαμε, τι ζήσαμε??''. Η αυστραλή μαμά ( που ήταν από τη Νότιο Αφρική, και ο σύζυγος απο το Σιδνει), μας είχε πει οτι το Βανουάτου το έχουν ως εξοχικό. Και όσο έμενα εκεί προσπαθούσε με τον κόρη της να εξερευνά τα νησιά! Τυχερά τα παιδιά που έχουν γονείς που ταξιδεύουν και προσπαθούν να το περάσουν στα παιδιά τους! Τα ταξίδια είναι γνώση που δεν τη βρίσκεις σε κανένα θρανίο!

 

[Krekouzas]

Η μπλούζα ήταν δώρο με το πικάντο?

καλά θα ήταν να ήταν δώρο με κάτι, μα ήταν μια συλλεκτική του M. Jordan aπό All Star Game

 

[Yorgos]

καλά θα ήταν να ήταν δώρο με κάτι, μα ήταν μια συλλεκτική του M. Jordan aπό All Star Game

Πού ειναι τα βιντεο ωρέ;

 

[Krekouzas]

Εδώ είναι το λίγο μεγαλύτερο παιδάκι. Το πρώτο φοβήθηκε και δεν πήδηξε. Παρόλο που σου περνάει από το μυαλό οτι όλο αυτό γίνεται για τους τουρίστες και να βγάλουν κάποια χρήματα, δεν την είχαμε αυτή την αίσθηση. Ήταν πολύ αυθεντικό και το ένιωθες ότι το ζούσαν. Ήταν περήφανοι για αυτό. Και τα παιδάκια, ιδίως τα κοριτσάκια ήταν πολύ ντροπαλά. Πολύ αυθεντική εμπειρία. Πολύ έντονη.
Πίσω απο τον πύργο όλοι χορεύουν και τραγουδούν για να εμψυχώσουν το παιδί και αυτό λίγο πριν πηδήξει δείχνει οτι προσπαθεί να βρει τον ρυθμό του τραγουδιού και να πηδήξει.

Αύριο θα μπουν και τα υπόλοιπα βίντεο

 

[Krekouzas]

Ο τρίτος ήταν αρκετά θαρραλέος μα το ζούσε και ζητούσε και εμψύχωση. Θα μπορούσες να πεις ότι έκανε και λίγο έκανε και λίγο μόστρα

 

[Krekouzas]

Όσο ανεβαίνουν τσ επίπεδα μεγαλώνει και ο φόβος!!! Ακούστε το σχόλιο του Γιώργου, έτσι για το εμψυχώσει το παιδί, και μάλιστα στα ελληνικά. Να μας ζήσει ο Γιούχα Σαπίλα.... ρε τι γέλιο ήταν αυτό στο ταξίδι!!!!

 

[Krekouzas]

Ο τελευταίος ήταν και ο πιο ωραίος!!! Δεν το σκέφτηκε καθόλου και απλά πήδηξε! Ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακό! Νιώθαμε και οι δύο πολύ τυχεροί που το ζήσαμε όλο αυτό και μάλιστα τόσο αυθεντικό!!!!

 

[Yorgos]

To πρωινό του κυρίου Luke ήταν κρακεράκια και grape fruit, που δεν τρώει κανείς μας. Ούτε καν τσάι δεν είχε, θα πεινάσουμε σε αυτό το νησί. Αλλά ο Luke ήταν τόσο συμπαθής, με ένα φοβερό γελάκι και προσφέρθηκε να μας πάει και σε ένα άλλο πύργο.

Δέκα λεπτά μακριά ήταν όλα κι όλα. Μας φάνηκε πιο ψηλός από το χθεσινό, ενώ λίγο πιο κάτω υπήρχαν κομμένοι κορμοί που χρησίμευαν ως καθίσματα, οπότε κάτσαμε να μιλήσουμε. O Luke λοιπόν ήταν ο υπεύθυνος προώθησης του εθίμου στο εξωτερικό από το 1978 κι έπειτα, το 1980 μάλιστα προσκλήθηκε για ομιλίες στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία, ήταν και η μόνη φορά που βρέθηκε εκτός χώρας. Στη Νέα Ζηλανδία μάλιστα παρακολούθησε και bungee jumping. Chief έγινε δια της κληρονομικής οδού, απ' ό,τι κατάλαβα δεν υπάρχει και άλλος τρόπος. Αυτό που μας είχε κάνει εντύπωση την προηγούμενη, περπατώντας σε ένα χωριό που βρίσκεται λίγο πιο μακριά από αυτό όπου μας φιλοξενούσαν, ήταν ότι παρότι πάρα πολύ κοντά, τα δυο χωριά χρησιμοποιούσαν διαφορετικές ευρωπαϊκές γλώσσες. Πέρα από τις τοπικές δηλαδή, στο ένα χωριό η lingua franca ήταν τα Αγγλικά και στο άλλο τα Γαλλικά, με τους κατοίκους των δυο χωριών να μη συνεννοούνται μεταξύ τους. Ο Luke μας επιβεβαίωσε πως λόγω του συγκεγχυμένου αποικιακού παρελθόντος της χώρας (που οδήγησε και σε φοβερές νομικές ανωμαλίες πχ σε συλλαμβάνει η αγγλική αστυνομία, σε δικάζει Γάλλος δικαστής με άλλους νόμους και στο τέλος εφαρμόζεται το εθιμοτυπικό δίκαιο!), ακόμη και στο ίδιο νησί αλλού επικράτησαν τα Αγγλικά κι αλλού τα Γαλλικά. Γνωρίζαμε ότι στη χώρα συμβαίνει αυτό, αλλά δεν είχαμε ιδέα ότι συμβαίνει σε χωριά με απόσταση ενός χιλιομέτρου!

Ρώτησα το Luke και για το περίφημο περιστατικό του 1974, όταν η βασίλισσα Ελισάβετ επισκέφθηκε το νησί, διοργανώθηκε land diving προς τιμήν της και ο δύτης πέθανε κατά την πτώση του. Ήταν παρών στο περιστατικό ο Luke κι ήταν πολύ περιγραφικός: “Ξέρεις, όλα έχουν την εποχή τους και γίνονται για κάποιο λόγο μια συγκεκριμένη εποχή. Τα σκοινιά μας είναι φυσικά, από τα δέντρα. Το Μάιο είναι ακόμη ελαστικά λόγω υγρασίας, αλλά όταν ήρθε η Ελισάβετ ήταν ξερά διότι ήρθε εκτός εποχής. Είχαν μαζευτεί πολλοί επίσημοι και ο Βρετανός διοικητής. Ο δύτης ήταν φίλος μου, ο Μακ. Πήδηξε και, αφού το σκοινί ήταν ξερό, έσπασε, με αποτέλεσμα ο Μακ να σκάσει σαν καρπούζι στο έδαφος και σκοτώθηκε. Η Βασίλισσα σοκαρίστηκε και ζήτησε να την πάνε αμέσως στο πλοίο της, να εκεί είχε προσαράξει”.

Ο Luke μας είπε πως παλαιότερα πηδούσαν και γυναίκες, αλλά “σκίζονταν τα ρούχα τους και το θέαμα ήταν άκομψο”. Αργότερα διάβασα πως το έθιμο ξεκίνησε από τις γυναίκες, όταν μια από αυτές θέλοντας να αποφύγει τις υπερβολικές σαρκικές απαιτήσεις του άντρα της, έπεσε από ένα δέντρο με σκοπό να τον αποφύγει, έχοντας πρώτα δέσει το πόδι της σε ένα σκοινί. Ο άντρας της βούτηξε κι αυτός κυνηγώντας την, αλλά χωρίς να έχει δέσει το πόδι τους έπεσε και σκοτώθηκε. Αργότερα το έθιμο το ανέλαβαν οι άντρες της κοινότητας και θεωρήθηκε πως συμβάλλει στην καλύτερη σοδειά γλυκοπατάτας.

Ρώτησα αν έρχονται πολλοί τουρίστες. “Κοίταξε, το έθιμο γίνεται μόνο Σάββατα και μόνο σε αυτές τις εβδομάδες που είναι η περίοδος. Τώρα, αν έρθει κανένα μεγάλο γκρουπ, μπορεί να το κάνουμε και κάποια καθημερινή, αν βέβαια μας ειδοποιήσουν έγκαιρα και φυσικά μόνο εντός περιόδου. Αν έρθουν λιγότερα από 7-8 άτομα δεν καλύπτουμε τα έξοδα. Για να φτιαχτεί ο κάθε πύργος χρειαζόμαστε δέκα άτομα τα οποία εργάζονται επί τρεις εβδομάδες”. Μας εξήγησε ότι τα παιδιά πηδάνε (από τον πύργο εννοούμε...) από την ηλικία των επτά ετών και το έκανε κι αυτός μέχρι τα 50. Ωστόσο, αν κάποιος έχει τσακωθεί με τη γυναίκα του του συστήνεται να μην βουτήξει και υπάρχει ειδική προετοιμασία, η οποία περιλαμβάνει και αποχή από τα συζυγικά καθήκοντα.

Μας ρώτησε αν έχουμε παιδιά. “Όχι; Πρέπει να κάνετε, αμέσως κιόλας!”. Πόσο αμέσως; Με ποιον να τα κάνω , με τον Κρεκούζα; Τέλος πάντων, τον αφήσαμε τον άνθρωπο να κάνει τις δουλειές του και περιεργαστήκαμε τον πύργο. Δεν είχε ούτε ένα καρφί επάνω, όλος στεκόταν όρθιος χάρη στις κληματαριές, πολλή δουλειά. Φοβερή η θέα από τον πύργο: καταπράσινη φύση, πανύψηλοι φοίνικες και το πάντα βαθύ γαλάζιο του ωκεανού για background.

Πήγαμε να περπατήσουμε μέχρι το βράχο που είχε αράξει το πλοίο της Ελισσάβετ. Ατέλειωτη η παραλία, αρχικά μόνο για μας, αργότερα συναντήσαμε και παιδάκια που έπαιζαν ποδόσφαιρο με μια καρύδα και παίξαμε για λίγο μαζί τους, ενώ 4 ενήλικες ήταν μέχρι το γόνατο στο νερό και ψάρευαν με πετονιές, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα... καρύδα ενώ για καλούμπα είχαν μπουκάλια μπύρας. Απίστευτα καλοσυνάτοι όλοι, όλοι ήθελαν να βγουν φωτογραφίες, τα παιδάκια όλο ενθουσιασμό μας φώναζαν “hello”, στην Εδέμ είμαστε;

Περάσαμε δίπλα από ένα κανώ. Φαντάστηκα πως δεν πρέπει να έχουν αλλάξει καθόλου εδω και χιλιάδες χρόνια. Ένα παιδάκι μας έδειξε όλο καμάρι το μίνι ξιφία που είχε μόλις ψαρέψει, ενώ μια μάνα ήταν ενθουσιασμένη με τα παιχνιδάκια που έκανε ο Κρεκούζας με το μωρό της. Περάσαμε από κάτι παρατημένες αγελάδες και χρειάστηκε να πηδήξουμε από ένα ποτάμι, όπου γκρεμοτσακίστηκα και βράχηκα. Πεντακάθαρα τα νερά πάντως. Άρχισε να βρέχει κατά διαστήματα, περίπου κάθε δέκα λεπτά., οπότε και ψάχναμε προστασία στα φυλλώματα των δέντρων. Φτάσαμε μέχρι το βράχο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, συναντώντας μια οικογένεια που ζούσε σε μια αυτοσχέδια σκηνή πάνω στην παραλία, με μωρό κιόλας. Ευγενέστατοι κι αυτοί μας άνοιξαν “το σπιτικό τους” δηλαδή την τέντα κάτω από την οποία ζούσαν.

Επιστρέψαμε για σιέστα και προσπαθήσαμε να συνδεθούμε για να δούμε την εξέλιξη των πλέι οφ του ΝΒΑ. Μόνο η sim του Κώστα δούλευε κι αυτή με άθλια σύνδεση, αλλά κάτι ήταν κι αυτό κι αποδείχθηκε πως κάναμε καλά που πήραμε από 2 διαφορετικές εταιρείες. Το απόγευμα πήγαμε και για μπανάκι. Ζεστό το νερό και διάφανο, μόνοι μας κάναμε μπάνιο στον παράδεισο.

Νύχτωσε και πήγαμε στο δείπνο που μας ετοίμασε ο Luke, έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε κι άλλη επιλογή, δεν είναι ότι υπάρχουν καταστήματα ή εστιατόρια. Ρύζι, αβγό και χόρτα είχε ετοιμάσει ο άνθρωπος, με τα οποία ο Κρεκούζας δε χόρτασε, οπότε και καθάρισε μια κονσέρβα με σβαν και μια με τόνο.

Η επιλογή μας να μείνουμε δυο βράδια στο Pentecost θεωρώ πως μας δικαίωσε. Ήταν πολύ ωραία που ήμασταν από τους ελάχιστους ξένους που αποφάσισαν να μην κάνουν απλά μια ημερήσια, αλλά να μείνουν στο νησί και να περάσουν λίγο χρόνο με τους ντόπιους. Την επόμενη θα πετούσαμε για το νησί Espiritu Santo. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, ήταν ακόμη εντυπωσιακότερο και από το Pentecost αλλά και από το Tanna με το ηφαίστειο...

Ο άλλος πύργος και οι κορμοί των δέντρων.

Ο Luke ψοφούσε για κουβέντα.

Πολύ μπελαλίδικη και περίεργη κατασκευή ο πύργος.

Ωραία θέα από τον πύργο. Αρκεί να μην κοιτάς προς τα κάτω.

Η παραλία στην αρχή ήταν μοναχική.

Αργότερα γέμισε με παιδάκια, προσοχή στο τέρμα με τα ξύλα και τις σαγιονάρες.

Ψάρεμα.

Προετοιμασία δολώματος.

Πόσο να έχουν αλλάξει τα κανώ σε σχέση με μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν;

Περήφανος ψαράς.

Μεγάλο σουξέ ο Κρεκούζας, δεν υπήρχε μαμά που να μην ήθελε να παίξει με τα παιδιά της ο Κώστας.

Κρεκούζας σε περισυλλογή, πριν το άλμα.

Θεούλα η μαμά με το γυμνό παιδάκι στην πόρτα.

Ο βράχος της Ελισάβετ.

Από πράσινο άλλο τίποτε.

Σπίτι οικογένειας.

Φλίντστόουνς.

Ορίστε και βάρκα στο βάθος.

 

[interted]

Ωστόσο, αν κάποιος έχει τσακωθεί με τη γυναίκα του του συστήνεται να μην βουτήξει και υπάρχει ειδική προετοιμασία, η οποία περιλαμβάνει και αποχή από τα συζυγικά καθήκοντα.

Δηλαδή όταν πηδάς δεν πρέπει να έχεις το μυαλό σου στο άλλο πήδημα, για να πηδήξεις καλύτερα; Ή φοβούνται μην σου έχει σαμποτάρει το σχοινί; Επικίνδυνα πράγματα (οι καυγάδες).

 

[evaT]

Υπέροχη ιστορία κ απίστευτο τοπίο σα να βούτηξες σε μια άλλη εποχή...
Κοινωνία στην οποία αν σε κυνηγάει ο άντρας σου και δεν έχεις όρεξη να του κάτσεις πρέπει να κάνεις land jumping? Το κόλπο με τον πονοκέφαλο δεν πιάνει ε;