Κροατία Σερβία Χριστούγεννα στην πόλη ,Πάσχα στο χωριό

[damasta]

Τριτη 30/4/2019



Καμια ευχη ή παρακληση δεν εισακουστηκε.Ολο το βραδυ ανοιξαν οι ουρανοι.Το ξημερωμα ειναι σκοτεινο,βροχερο και γεματο απελπισια για εμας.Ο καιρος επηρεαζει την διαθεση μας.

Απο το παραθυρο βλεπουμε τον κοσμο που πηγαινει στις δουλειες του.Μεχρι και ποδηλατα κυκλοφορουν παρα την βροχη.Αποφασιζουμε να βγουμε και εμεις.Βεβαια ουτε λογος για μετακινηση εκτος πολης.

Οταν πια βρισκομαστε στον δρομο η βροχη ειναι σε ανεκτα επιπεδα για εμας.

Ξεκιναμε την βολτα μας με στοχο την αγορα της πολης.Ολη η περιοχη ειναι ενας απεραντος σιτοβολωνας.Εδω εχουμε την παραγωγη της παλαιοτερης Κροατικης μπυρας ,ενω στην ευρυτερη περιοχη εχουμε παραγωγη φημισμενου κρασιου.Οι περιοχες παλι κοντα στα ουγγρικα συνορα φημιζονται για τα φαγητα τους και τα αλλαντικα τους με παπρικα.

Μπλεκομαστε στους δρομους της.Ολη η πολη ειναι γεματη σπιτια αλλα μικροτερα ,αλλα μεγαλυτερα σε ρυθμο αρτ νουβο.Καποια εχουν ανακαινησθει ενω αλλα εχουν ακομη τα σημαδια του προσφατου πολεμου στους τοιχους τους.

Η ιστορια αυτης της περιοχης ειναι καπως διαφορετικη απο εκεινης της Ιστριας.Μετα απο ενα συντομο χρονικα διαστημα Οθωμανικης κατοχης περνα στην Αυστροουγγρικη και κυριως ουγγρικη κυριαρχια.Στην συνεχεια ακολουθει την ιστορια και της υπολοιπης Κροατιας μεχρι το 1990 που ο πολεμος εδω σημαδεψε κτιρια και ανθρωπους.

Ιδιαιτερη εντυπωση μας κανει ο τροπος χειρισμου των κοινοχρηστων χωρων των κτιριων.

Καπου εκει η κακη διαθεση του υιου πιανει ταβανι.Δεν αντεχει αλλο την βροχη.Λιγο πολυ και ο πατερας του την ιδια διαθεση εχει.Ετσι οι δυο τους επιστρεφουν στο δωματιο .

Και τωρα που παμε;Εχτες το φρουριο δεν το ειχαμε γυρισει οσο θελαμε.Στο φρουριο λοιπον.Το πρωτο κτισμα που εχουμε στην πολη μετα την απελευθερωση απο τους Οθωμανους με σκοπο την προστασια της .Γιαυτο και τα κτιρια ειναι καπως αυστηρα.

Εκει πανω στα τειχη εχουμε και τη συναντηση με τους μοναδικους Ελληνες σε11 ημερες.Στην συντομη συζητηση που εχουμε ο πατερας σχολιαζει την ελλειψη ενδειξης προς Σερβια ή προς Βελιγραδι που υπαρχει στις ταμπελες του δρομου στην Κροατια.Συνειδητοποιωντας την αληθεια των λογων του σκεφτομαι:να μια ωραια λυση.Αλλαζουμε τις πινακιδες προς Β.Μακεδονια,αναγραφουμε ως ενδειξη τις πρωτευουσες των χωρων που εχει κατευθυνση ο δρομος , ειμαστε σε συναφεια με τα συμφωνημενα , ολοι δυνητικα ικανοποιημενοι και προχωραμε παρακατω .

Περναμε στην απεναντι οχθη.Μετα το μνημειο για τους πεσοντες στον τελευταιο πολεμο, ολος ο τοπος ειναι ενα απεραντο παρκο γεματο αθλοπαιδιες,πισινες αλλα και μια μικρη παραλια διαμορφωμενη στο ποταμι.Η κορη στην σκεψη του μπανιου στο ποταμι φριττει.Ξαναπερναμε στην πολη απο την πεζογεφυρα.

Εχουμε υποσχεθει να επιστρεψουμε νωρις κι εχουμε καθυστερησει.Περνωντας απο το Hotel Waldinger σκεφτομαστε να τους γλυκανουμε αν γινεται.Μπαινουμε λοιπον στο καφε του και ρωταμε εαν μπορουμε να ψωνισουμε σε πακετο.Η απαντηση ειναι καταφατικη.Ρωταμε την πωλητρια ποιο ειναι το πραδοσιακο γλυκο του τοπου της και μας κοιταει με απορια.?????Ενταξει δεν τρωει(Κροατη υπερβαρο με εξαιρεση τον καπως ευτραφη καταστηματαρχη στην Ιστρια ,δεν ειδαμε)......μα δεν ξερει κι ολας και ρωταει τον συνα δελφο της για σιγουρια;

Με το κουτι στα χερια γυρναμε στο διαμερισμα.

Η βροχη τωρα σταματησε επιτελους.

Αργα το απογευμα ξαναβγαινουμε για εναν συντομο περιπατο και για μια μπυρα .Ο ηλιος στην δυση του φωτιζει την πολη.

Επιτελους καναμε δυο μερες να τον δουμε.

 

[damasta]

Τεταρτη 1/5/2019



Ενω ο ηλιος εμφανιζεται δειλα,εμεις ετοιμαζομαστε για την μεγαλη αναχωρηση.

Στην τελευταια κουβεντα που κανουμε με την οικοδεσποινα μας ,την ρωταμε διστακτικα για τον πολεμο.Προθυμα μας απαντα για την προσωπικη της ιστορια(ηταν εφηβη ),για τους συγγενης της μονιμους κατοικους στην Σερβια,πώς τοποθετειται η σημερινη νεολαια σε αντιθεση με τους γηραιοτερους ,για τις προσπαθειες που γινονται απο την ευρωπαϊκη ενωση ωστε στις περιοχες εκατερωθεν του Δουναβη να αποκατασταθει η καλη γειτονια και η κουβεντα τελειωσε λεγοντας μας οτι τα χειροτερα εγιναν στο Vukovar.

Εκει ακριβως κατευθυνομαστε.30 λεπτα αργοτερα παρκαρουμε εξω απο το ιστορικο του κεντρο ή τουλαχιστον οτι εχει απομεινει απο αυτο.Πληρωνουμε το παρκομετρο παρολο που λογω Πρωτομαγιας σκεφτομαστε οτι μπορει να ειναι δωρεαν.Δεν επιθυμουμε εκπληξεις.

Η πολη ειναι κτισμενη στις οχθες του Δουναβη.Διασχιζουμε το κεντρο με κατευθυνση το καστρο του Ελτζ.Εχει τελειωσει η αποκατασταση του και λειτουργει ως μουσειο, κλειστο σημερα ομως.

Σιγα σιγα επιστρεφουμε στην κεντρικη πλατεια της πολης.

Το σιγουρο ειναι οτι οι Κροατες αγαπουν τα λουλουδια.Παντου σε παρκα,παρτερια,στους κηπους τους ,στα παραθυρα τους(τοσες ορχιδεες μαζεμενες εχω δει μονο σε ανθοπωλειο) ,ακομα και στους τοιχους!! υπαρχουν καθε χρωματος και ειδος ανθη.

Αποχωρουμε με ενα σφιξιμο στην καρδια.

Ο δρομος που εχουμε επιλεξει ειναι επαρχιακος.Περνα αναμεσα απο σπαρμενα χωριαφια ,αμπελια και γραφικα χωρια.Ειναι η ωρα;ειναι η μερα; παντως ανθρωπο δεν συναντησαμε.Απο Κροατια σε Σερβια διαβηκαμε το συνοριακο περασμα του Sid.Ενα μικρο περασμα στο οποιο εντυπωσιαζουν δυο πραγματα:η ασφαλτος που χαλαει τραγικα με το που διαβαινεις τα συνορα και το πληθος των τριαξονικων και μονο αυτων που περνουν απο Σερβια Κροατια.Με μηδενικη αναμονη διασχιζουμε και τα δυο φυλακια,συνεχιζοντας σε επαρχιακο δρομο.Εδω τα χωρια που συνανταμε μας μοιαζουν ταλαιπωρημενα .Παρα κατω μπαινουμε στην γνωστη μας εθνικη.Στο υψος του Βελιγραδιου επιλεγουμε την παρακαμψη της περιφερειακης .Μεγα λαθος.Ο δρομος βρισκεται στο αρχικο σταδιο της κατασκευης του.

Χωρις αλλες εκπληξεις φτανουμε στον σημερινο προορισμο μας. Το Leskovac.

Για την τελευταια διαμονη μας επελεξα την πολη αυτη καθως και συγκεκριμενο ξενοδοχειο για τα προφανη της εγγυτητας στα συνορα και το πρωϊνο του , κυριως ομως για την παραδοσιακη ταβερνα που βρισκεται διπλα στο ξενοδοχειο(μοιραζονται το ιδιο ονομα),φημισμενο για τα κρεατικα του.

Τακτοποιουμαστε στο δωματιο μας και ως αλλοι Γαλατες(βλεπε Asterix) κλεινουμε το ταξιδι μας με ενα τσιμπουσι!!!!

 

[damasta]

Πεμπτη 2/5/2019

Το ταξιδι μας τελειωνει και επισημα σημερα. Η διαδρομη γνωστη.

Μοναδικες στασεις εγιναν για τον ανεφοδιασμο του Ζαφειρη και αγορα τσουρεκιου Τεκενρλης(το βραδυ δεν το βρηκε) για εμας.

Αργα το απογευμα φτανουμε στην Λαμια.Ειναι η τελευταια βραδια ολοι μαζι.

Αυριο θα ειμαστε τρεις στο αμαξι με κατευθυνση Αθηνα.Ο υιος ανυπομονει για το “προσωπο”

 

[damasta]

Επιλογος



H αρχικη μου σκεψη ηταν να παραμεινω στο πρωτο μου ποστ.Αλλωστε ηταν οι πληροφοριες που χρειαζομουν εγω κατα την διαρκεια της προετοιμασιας για να αισθανομαι οτι εχω τα πραγματα υπο ελεγχο(στο μετρο του δυνατου).

Η παρακινηση του vasiliss και η εντονη συζητηση στο Γιατί δεν ταξιδεύει ο κόσμος;
https://www.travelstories.gr/community/threads/Γιατί-δεν-ταξιδεύει-ο-κόσμος.372/page-27#post-743890
με επεισαν να το τολμησω.

Υπαρχουν πολλοι τροποι να ταξιδεψει κανεις .Ακομα και μεσα απο τα ταξιδια των αλλων.

Μεσα απο τις προσωπικες μας συζητησεις για το ταξιδι βγηκε το εξης συμπερασμα:

(4 ατομα + 1 αμαξι) στο ιδιο ταξιδι = 4 διαφορετικες ιστοριες.

Αυτο που προσωπικα με ενοχλει ειναι η αρνητικη κριτικη εκατερωθεν .Απο αυτους που ταξιδευουν σε αυτους που δεν ταξιδευουν και αντιστροφα.Ανεξαρτητα εαν μπορουν ή δεν μπορουν .Εαν το επιλεγουν ή οχι.

Το ταξιδι μας μου εμαθε οτι η ανεκτικοτητα ειναι θησαυρος.

vasilissελπιζω να καταφερα να ταξιδεψεις μαζι μας.Στο χρωστω για τις φορες που μπηκα λαθρεπιβατης στα δικα σας ταξιδια.

Το ταξιδι ελαβε τελος.Οι moderators ας πραξουν τα δεοντα.

 

[vasiliss]

@damsta χαίρομαι που εγώ ήμουν η αφορμή για να κάνεις το ξεκίνημα στη συγγραφή ταξιδιωτικών ιστοριών, γιατί μέσα από αυτές μπορούμε όλοι να ονειρευόμαστε και να ταξιδεύουμε παρέα με αυτούς που πραγματοποιούν το ταξίδι.
Ελπίζω να το ευχαριστήθηκες κι εσύ, αλλά κυρίως να ευχαριστηθήκατε όλοι το road trip που κάνατε και να ήταν η αφορμή να το επιχειρήσετε ξανά με κάποιον άλλο προορισμό.
Σου εύχομαι από καρδιάς να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις όσα περισσότερα ταξίδια μπορείς, από αυτά που ονειρεύεσαι.

 

[katkats]

Ευχαριστούμε @damasta για την ιστορία από το ταξίδι σου. Αν και δεν κάνω οδικά ταξίδια, την διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον, γιατί κάποια στιγμή θα ήθελα να πάω προς τα εκεί (έχω φτάσει μέχρι Σπλιτ στην Κροατία).

 

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία με πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τις περιοχές που επισκεφθήκατε.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη