Ελβετία Χριστούγεννα στην πανέμορφη Ελβετία...

[Vivianaki]

Η ώρα είναι 12 το βράδυ, στις 6.30 πετάμε για Ζυρίχη και σκέφτομαι πως πρέπει να κοιμηθώ έστω και για λίγο για να μην φτάσω στην Ελβετία νυσταγμένη. Αφού καταφέρνω και κοιμάμαι 3 ώρες, ξυπνάω με τόση χαρά περιμένοντας τον φίλο μου να έρθει να με πάρει για να πάμε στο αεροδρόμιο. Φτάνουμε γύρω στις 4.30, κάνουμε το check-in και πάμε να πιούμε έναν καφέ. Κατά τις 6.15 μπαίνουμε στο αεροπλάνο, το οποίο βάζει μπροστά ακριβώς στις 6.30…
Και ξεκινάμε…

Ημέρα πρώτη 23/12/2009
Μετά από μια ευχάριστη πτήση με λίγες αναταράξεις με το αεροπλάνο της swiss, φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης γύρω στις 8.15. Οι βαλίτσες βγαίνουν γρήγορα και στην έξοδο μας περιμένει ένα αυτοκίνητο που θα είναι ο πιστός μας φίλος τις επόμενες ημέρες. Ακολουθώντας προσεκτικά τις ταμπέλες, φτάνουμε στην Ζυρίχη σχετικά γρήγορα αφού ήταν μόλις 15 χλμ περίπου απόσταση. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο το οποίο ήταν τοποθετημένο απέναντι ακριβώς από τον ποταμό Λίματ, αφήνουμε τις βαλίτσες ( ως γνωστόν το δωμάτιο μπορούσαμε να το πάρουμε από τις 14.00 και μετα) και αρχίζουμε την πρώτη μας βόλτα… Με την πρώτη ματιά όλα μου φαίνονταν τόσο όμορφα… Πρώτα απ’όλα πήγαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό όπου υπήρχε μια τράπεζα για να αλλάξουμε χρήματα. Μέσα εκτός από την τράπεζα, και διάφορα άλλα μαγαζάκια–εστιατόρια υπήρχε και η χριστουγεννιάτικη αγορά με εκείνα τα περίπτερα που πουλάνε τόσα πράγματα, ρούχα, κοσμήματα, μικρολιχουδιές και που περνώντας από κάποια σου ερχόταν μια ιδιαίτερη μυρωδιά ζεστών καραμελωμένων αμυγδάλων. Εννοείται ότι πήραμε και φάγαμε και ήταν τέλεια. Βγαίνοντας από τον σταθμό, περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι, ο δρόμος μας έβγαλε προς την παλιά πόλη. Πολύ όμορφη με πολλά στενάκια και κτίρια από τον 16ο και τον 17ο αιώνα. Δεν υπήρχε ψυχή στα στενάκια, μόνο εμείς και κάτι τουρίστες που ενίοτε συναντούσαμε. Χωρίς να ξέρουμε που πηγαίνουμε(αυτό είναι άλλωστε και το ωραίο του να εξερευνάς ένα μέρος) βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο πάρκο που αργότερα μάθαμε πως λεγόταν Lindenhof. Δύο κύριοι παίζουν σκάκι με αυτά τα τεράστια πιόνια και δεν πτοούνται από κανέναν τουρίστα που τους τραβάει φωτογραφία.

Το πάρκο πανέμορφο, από ένα σημείο μπορούσες να δεις από ψηλά την Ζυρίχη.Επισυνάπτω στην φωτογραφία πιο κάτω.

Μετά από το πάρκο σειρά είχε το Fraumunster, ένας εντυπωσιακός ναός με τα βιτρώ του Σαγκάλ που θεωρούνται από τα ομορφότερα στον κόσμο και λίγο πιο πέρα βρισκόταν το ρολόι του St. Peterhofstatt, το μεγαλύτερο ρολόι στην Ευρώπη. Αργότερα κατευθυνθήκαμε προς τον κύριο εμπορικό δρόμο της Ζυρίχης την Banhnofstrasse, την "5η λεωφόρο" της πόλης, που ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό και καταλήγει στις όχθες της λίμνης της πόλης. Ένας δρόμος γεμάτος με επώνυμα καταστήματα για ακριβά γούστα. Καταστήματα όπως Rolex, Cartier, Armani, Lous Vuitton, Salvatore Ferragamo και άλλα τέτοια ήταν αυτά που δέσποζαν στον δρόμο της Bahnhofstrasse.

H ώρα είχε πάει περίπου 13.30, φάγαμε κάτι πρόχειρο σε ένα super market(είχε μέσα ένα μίνι εστιατόριο) και πήγαμε στο ξενοδοχείο να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο. Πολύ όμορφο δωμάτιο, στον 17ο όροφο και αρκετά μεγαλούτσικο.

Αφού κοιμηθήκαμε λίγο, ξαναβγήκαμε κατά τις 19.00, είχε πλέον νυχτώσει. Η πόλη ήταν φωτισμένη αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Τα δεντράκια πάνω είχαν φωτάκια, όπως και κάποιες βιτρίνες μαγαζιών. Κάναμε αρκετά μεγάλη βόλτα, πάνω-κάτω στα ίδια μέρη με το πρωί και τελικά καταλήξαμε να τρώμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο κατά τις 22.00.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη ημέρα ήταν το πόσο ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι παντού, στο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο, στα μαγαζιά. Ήξεραν όλοι αγγλικά και ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Καλά στο δρόμο δεν το συζητώ, με το που πατούσε πεζός το πόδι του, τα αυτοκίνητα σταματούσαν κατευθείαν και σου έδιναν προτεραιότητα. Ακόμα και αν δεν βρισκόσουν σε διάβαση… Που τέτοια μεγαλεία στην Ελλάδα!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Giristroula]

Μου αρέσει πολύ να διαβάζω ιστορίες από Ελβετία!Προσπαθώ πολλά χρόνια να πάω , αλλά όλο και κάτι συμβαίνει και αλλάζω προορισμό!Θα το δρομολογήσω, μήπως και πάω μέσα στο 2010!Πιστεύω οτι θα ξετρελαθώ ιδιαιτέρως με τά φυσικά τοπία και τα χωριουδάκια μέσα στα δάση και κοντά στις λίμνες.Κάπως έτσι το φαντάζομαι το τοπίο!Για συνέχισε την ιστορία σου...Μια χαρά τα λες!

 

[romantic woman]

Αχ πολύ ωραία να ξεκινώ τη μέρα μου διαβάζοντας για Ελβετία!Τα περιγράφεις πολύ όμορφα!στέκομαι κυρίως στο σημείο που λές ότι οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν πολύ καλά αγγλικά!σπανίζει τόσο η ευγένεια που όταν τη βρώ ενθουσιάζομαι

 

[pattyyy]

Ξεκινάς πολύ όμορφα και περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια! Είχα επισκεφτεί παλιότερα Γενεύη, Λωζάννη και την ελβετική επαρχία και είχα ενθουσιαστεί!

 

[Vivianaki]

Ημέρα δεύτερη 24/12/2009
Αφού φάγαμε ένα μέτριο πρωινό στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε για το Schaffhausen και τους καταρράκτες του Ρήνου. Δεν πήγαμε από τον εθνικό δρόμο, αλλά από μια διαδρομή γεμάτη με πανέμορφα χρωματιστά σπιτάκια με μεγάλες αυλές και καμινάδες που κάπνιζαν. Σε μιάμιση ώρα περίπου φτάσαμε στους καταρράκτες, που είναι πραγματικά εντυπωσιακοί. Σε πιάνει ένα δέος καθώς ακούς όλα αυτά τα νερά να πέφτουν με μεγάλο θόρυβο και βλέπεις το αφρισμένο ποτάμι. Περπατήσαμε αρκετή ώρα, βγάλαμε φωτογραφίες, ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο τοπίο. Μέσα στο νερό υπήρχαν άπειρα ψάρια τα οποία ένας κύριος εκεί με ένα καλάμι είχε πάει να ψαρέψει (!!) αλλά δεν νομίζω ότι κατάφερε και πολλα!

Δυστυχώς τα πάντα ήταν κλειστά. Δυο καφετέριες και ένα εστιατόριο που είχε εκεί ήταν κλειστά λόγω γιορτών, εκτός από ένα μαγαζάκι με snacks και ένα με souvenirs. Κάτσαμε κανένα δύωρο και μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Ζυρίχη, αφού πρώτα περάσαμε και μια βόλτα μέσα από το χωριό του Schaffhausen, ένα πολύ γραφικό και ρομαντικό, θα έλεγα, χωριουδάκι. Αργότερα σταματήσαμε και στο Stein am Rhein (πέτρα στον Ρήνο), γιατί μας έκανε εντύπωση το όνομα και λέμε δεν παμε ; Παρκάραμε κάπου εύκολα το αυτοκίνητο, και κατεβήκαμε. Kι αυτό γραφικό μέρος με μεσαιωνικά κτίρια που πάνω τους είχαν διάφορες αναπαραστάσεις. Για ακόμα μία φορά κόσμος πουθενά.

Αφού φύγαμε και από εκεί φτάσαμε πίσω στην Ζυρίχη , πήγαμε στο ξενοδοχείο αφήσαμε το αυτοκίνητο στο parking και πήγαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό (hauptbahnhof) να βγάλουμε εισητήρια για ένα βουνό που αποφασίσαμε να πάμε στις 26 του μηνός που θα ήμασταν στην Βέρνη. Πληρώσαμε κάπου στα 70 CHF. Μετά τριγυρίζαμε συνεχώς στην πόλη, και ειδικά στην Bahnhostrasse η οποία ήταν γεμάτη από κόσμο που έτρεχε πάνω κάτω για τα ψώνια του.

Το βράδυ φάγαμε στο ξενοδοχείο αναγκαστικά γιατί κανένα εστιατόριο δεν ήταν ανοικτό παραμονή Χριστουγέννων.

 

[ioanna balla]

περιμένω την συνέχεια vivianaki!!! μιας και πριν κανενα 2ωρο εκλεισα για ελβετία 22/7-4/8/2010....θα πεσει πολύ μελέτη...πρωινή..απογευματινή..βραδινή...

 

[black mamba]

Νομίζω έχω μπει στο κλίμα. Ατμοσφαιρικά, νωχελικά, ερημικά, ρομαντικά, μαγευτικά.
Μου αρέσει που περιγράφεις την ερημια που επικρατούσε. Πολύ διαφορετικό από τις ορδές των τουριστών που συναντάμε συνήθως στα ταξίδια μας και αλλοιώνουν το τοπίο.

 

[taver]

Ερημιά στο Rheinfall και το Stein am Rhein... Μάλιστα... Περιττό να πω ότι τον Αύγουστο δε χώραγες να περάσεις από τον κόσμο (και στα 2 αυτά μέρη)....

Ως τώρα καλά τα πας με τις περιγραφές. Δεν έχω προλάβει ποτέ ανοικτή τη Χριστουγεννιάτικη αγορά στο σταθμό της Ζυρίχης, νόμιζα ότι είχε πιο πλούσια "πραμάτεια"...

Για πάμε και παρακάτω...

 

[Vivianaki]

Nαι ήταν πολύ έρημα και τα δυο αυτά μέρη, προφανως γιατί είχε κρύο και ήταν και παραμονή Χριστουγέννων μάλλον. Όσο για την αγορά την προλάβαμε μόνο στις 23 του μηνός, στις 24 το μεσημεράκι άρχισαν να τα μαζεύουν.:roll: Στην Βέρνη την επόμενη ημέρα ήταν όλα κλειστα. Θα τα γράψω σε λιγάκι.

 

[Vivianaki]

Ημέρα τρίτη 25/12/2009
Το πρωί των Χριστουγέννων αφού κάναμε μια τελευταία βόλτα στην Ζυρίχη με το αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε για την Βέρνη. Ενδιάμεσος σταθμός μας, η Λουκέρνη η οποία αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν κάπου στα 50 χλμ απόσταση. Φτάνουμε, το πρώτο μνημείο που επισκεπτόμαστε είναι το μνημείο του Λέοντος που απ’ ότι διαβάσαμε στον οδηγό έλεγε πως ήταν προς τιμήν των Ελβετών Φρουρών που σφαγιάστηκαν το 1792. Ένα μνημείο τόσο «ζωντανό», το λιοντάρι φαινόταν σαν να ήταν αληθινό, τόσο θλιμμένο λες και πονούσε πραγματικά. Ήταν απιστευτο!

Μετά κατεβαίνοντας πιο κάτω φάνηκε μπροστά μας η Λουκέρνη, τόσο όμορφη που πραγματικά αν ήξερα ότι θα ήταν έτσι θα αφιέρωνα τουλάχιστον δύο διανυκτερεύσεις από το ταξίδι μας (δεν πειράζει, την επόμενη φορά). Περπατήσαμε μέσα στην γέφυρα του παρεκκλησιού , την παλιότερη, όπως λέγεται, ξύλινη γέφυρα της Ευρώπης. Μέσα στην γέφυρα αν κοιτούσες πάνω έβλεπες ζωγραφιές και εικόνες από την ζωή στην πόλη, από τον 14ο αιώνα. Στην άκρη της γέφυρας ήταν τοποθετημένος ο πύργος του Νερού , ο οποίος νομίζω κάποτε ήταν φάρος. Αφού διασχίσαμε την γέφυρα και περάσαμε απέναντι, κάποιοι κύκνοι είχαν βγει έξω από το νερό και είδα κάτι Ασιάτες να τους ταίζουν. Έτρεξα και εγώ, μόνο ένα μπισκοτάκι είχα πάνω μου, που μου το βούτηξε κατευθείαν αυτός εδώ ο ωραιότατος «κύριος».

Λίγο πιο κάτω μια άλλη όμορφη γέφυρα με σιδερένια κάγκελα που επίσης διασχίσαμε.

Η παλιά πόλη είναι πολύ ρομαντική, γεμάτη στενάκια, πλατείες, μαγαζιά (κλειστά τα Χριστούγεννα) και μεγάλα κτίρια με ζωγραφισμένες προσόψεις. Μόνο ένα μαγαζί βρήκαμε στο οποίο κάτσαμε να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα πριν φύγουμε από την Λουκέρνη.

Με βαριά καρδιά άφησα την πανέμορφη αυτή πόλη και συνεχίσαμε για Βέρνη, αφού κάναμε και μια στάση στο Interlaken που το είχαμε ακούσει τόσες και τόσες φορές. Εντάξει, ωραία ήταν αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, πιστεύω πως είναι θέρετρο περισσότερο για όσους κάνουν σκι που ανεβαίνουν στα χιονοδρομικά κέντρα. Είχε πάρα πολύ κόσμο, σε αντίθεση με την Λουκέρνη, τα πάντα ήταν ανοιχτά. Είχε ένα μεγάλο πάρκο, μεγάλα χλιδάτα ξενοδοχεία με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια παντού, και πολλά εστιατόρια. Στα πεζοδρόμια παντού άνθρωποι έκαναν βόλτες με τους σκύλους τους, άλλο ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση στην Ελβετία. Έβλεπα συνέχεια ανθρώπους με τους σκύλους τους να πηγαίνουν βόλτα λες και ήταν νόμος ότι κάθε σπίτι θα έχει και έναν σκύλο. Εννοείται αδέσποτα πουθενά!

Αφού πήραμε τις σοκολάτες μας και κάτι souvenirs κάτσαμε να φάμε μιας και ήταν ανοιχτά όλα γιατί ποιος ξέρει τι θα μας περίμενε στην Βέρνη. Και δικαιωθήκαμε. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο το απογευματάκι, τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε για την βόλτα μας…Ερημιά, η σιωπή των αμνών, ούτε τουρίστες αυτή τη φορά. Μόνο εμείς!! Η χριστουγεννιάτικη αγορά στο κέντρο της πόλης κλειστή, καταστήματα κλειστά. Μόνο κάτι χριστουγεννιάτικα δέντρα έξω από κάτι κλειστά μαγαζιά φώτιζαν μια κεντρική πλατεία. Περισσότερα δεν μπορώ να πω γιατί ήταν βράδυ και δεν ήταν πολύ φωτισμένα, οπότε εντυπώσεις από Βέρνη την επόμενη ημέρα.

 

[Giristroula]

Η αλήθεια είναι οτι δεν είναι ωραίο να γυρνάς μόνος στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Θέλεις και το τζέρτζελο του κόσμου μέσα στη γιορτινή ατμόσφαιρα, παιδάκια με τα δώρα τους, πλανόδιοι μουσικοί, μικρές αγορές και παζάρια με τα χριστουγεννιάτικα είδη, κάστανα, ζεστό κρασάκι...Το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι όλοι αυτοί οι βόρειοι της Ευρώπης, τη βγάζουν στα σπίτια τους μέσα τέτοιες μέρες. Ειδικά τα Χριστούγεννα τα θεωρούν μεγάλη γιορτή και γι' αυτό δεν εργάζεται κανένας, ούτε οι πλανόδιοι, ούτε τα καφέ και τα εστιατόρια.Δεν έχω τύχει σε παρόμοιο σκηνικό...δεν έχω βρεθεί όμως ανήμερα Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς. Προτιμώ να πηγαίνω ή στο ενδιάμεσο ή μετά την Πρωτοχρονιά ακριβώς!Ετσι να μπαίνει ο νέος χρόνος με ταξίδι!Ωραία η περιγραφή σου...Ευχαριστούμε για το νοερό ταξίδι...

 

[Vivianaki]

Έχεις δίκιο!!Πάντως ήταν η τελευαία μέρα που τα είδα όλα έτσι άδεια, από την επόμενη ημέρα και στην Βέρνη, και στο Gstaad και στην Γενεύη είχε περισσότερο κόσμο.